"ปาราชิก" แล้วกลับมาบรรพชาอุปสมบทอีก

กระผม นาย ไพสิฐ เกียรติเลขา โพสต์ที่ท่านเห็นนี้ ผมโพสต์ไว้เมื่อหลายปีก่อน
แต่ไม่ได้บอกชื่อ-นามสกุลไว้ครับ ตอนนี้ผมอายุ 48 ปี เป็นฆารวาส อาศัยอยู่ใน
จังหวัดสงขลา ครับ

หลายปีก่อน ผมบรรพชาอุปสมบทแล้วต้องอาบัติปาราชิก คือทำหลังอ่อนแล้วอมองค์กำเนิดของตัวเอง อยู่ไม่นานผมก็ลาสิกขาออกมาเป็นฆารวาส

จากนั้นอีกไม่กี่ปี ผมก็เข้าพิธีบรรพชาอุปสมบทอีกเป็นครั้งที่ 2 เพราะลังเล
สังสัยการต้องปาราชิกในครั้งแรก คิดว่าอาจจะบรรชาอุปสมบทได้อีก
แต่ ตอนนี้ผมทราบแล้วว่า บรรพชาอุปสมบทครั้งแรก ผมต้องอาบัติปาราชิก
ไปแล้วจริงๆ การบรรชาอุปสมบทครั้งที่ 2 ของผมจึงเป็นโมฆะ เป็นก็แต่
ฆารวาสในผ้าเหลือง อยู่ 2 ปี
เกิดเป็นหนี้สงฆ์อย่างอนันต์ อีกทั้งยังทำให้
ภิกษุอื่นทำสังฆกรรมพิธีกรรมทางสงฆ์ไม่ขึ้น เพราะมีฆารวาสห่มเหลืองอย่างผม
อยู่ร่วมด้วย เป็นกรรมดำอันหนักหนา
แต่ตอนนี้ผมออกมาเป็นฆารวาสแล้ว

@ขอท่านผู้รู้ เมตตาชี้ทางสว่าง ต้องทำอย่างไรบ้างบาปกรรมหนักนี้ จะแก้ไข
หรือ ทำให้ทุเราเบาบางลงไปได้บ้างครับ

Paticca samuppada : Tears for Truth - YouTube

 

ทำ ทาน ศีล สมาธิ ภาวนา ได้ตามปรกติ ครับ

บำรุงรักษา ศาสนาพุทธ สร้างกรรมดี ต่อไปครับ

 

ทำกำลังใจว่าที่ผ่านมาก็แล้วกันไป ก็ตั้งจิตอธิษฐานขอขมากับองค์สมเด็จพ่อองค์ปฐม มาจนถึงองค์ปัจจุบัน พระธรรม พระสงฆ์ สิ่งศักดิสิทธิ์ที่ปกปักรักษาพระศาสนาทุกๆท่าน
ปราชิกนี่ห้ามอุปสมบทพระภิกษุ แต่สามารถบรรพชาเป็นสามเณรตลอดชีวิตได้อยู่นะครับ (แต่ต้องถามพระผู้ใหญ่อีกทีเพื่อความแน่ใจ) ถ้าเป็นฆราวาสก็พยายามทรงศีล 5 หรือศีลอุโบสถ ประกอบกับกุศลกรรมบท 10 อยู่เป็นประจำ หมั่นทำกรรมฐานให้ใจสบาย และเกื้อกูลสงเคราะห์พระศาสนาตามกำลังที่ตนเองพึงจะกระทำได้ตลอดชีวิตครับ

ผมพอจะเข้าใจท่านนะ ผมเองบวชอยู่ 10 เดือน ก็เป็นสมมุติสงฆ์อยู่ 8-9 เดือน แต่มีช่วง 1 เดือนกว่าๆของผมที่ทำตัวเป็นอลัชชี ที่ว่าเป็นอลัชชีนี่คือเห็นแก่ความสบายในการเพลิดเพลินในกามคุณ จนละเมิดวินัยหลายๆข้ออยู่เนืองๆ ในช่วง 1 เดือนนั้น แต่หลังจากนั้นกลับใจได้กลับมาปฏิบัติดีต่ออีก 3 เดือนจึงลาสิกขา แต่พอลาสิกขาออกมาแล้วใจเศร้าหมองกับส่วนที่ได้ทำเสียไป จนหมดอาลัยตายอยากซึ่งตอนบวชอยู่ไม่เป็นขนาดนี้ ใช้เวลาตั้ง 2 ปีกว่าจะพอทำใจได้ แต่หลังจากนั้นก็คิดได้ว่าเราไปเกาะติดส่วนที่พลาดพลั้งจนเกินไป ส่วนที่ทำดีก็มีอยู่ตั้งมากกว่านั้นหลายเท่า เศร้าหมองไปก็เสียประโยชน์ ก็เลยทำกำลังใจค่อยๆบำรุงพระศาสนามาเรื่อยๆ และตั้งใจว่าจะทำตลอดชีวิต แต่ถ้าไปนึกถึงมันก็ยังจิตตกอยู่เพียงแต่ไม่มากและก็วางมันลงได้ไว ในเรื่อง ทาน ศีล ภาวนา นั้นเป็นส่วนที่ทำเป็นปกติวิสัยครับ

 

ผมบวชแค่ 15 วัน ตั้งใจสุดๆ ไม่เคยพลาดเลยตั้งแต่วันแรก พอได้รู้ประสบการณ์ของพี่ๆ ที่พลาดไป ผมว่าคงเป็นความคิดที่ผิดติดใจตั้งแต่นั้นมา แต่ผมว่าเรื่องที่ผ่านมาแล้ว ถือเป็นบทเรียน อย่าชักชวนให้ความผิดตั้งแต่อดีต มาคิดซ้ำไปซ้ำมา เลยครับ ทุกข์ใจป่าวๆ
(แต่ผิดในผ้าเหลืองไม่รู้จะลืมได้รึป่าว)

 

ผมรู้สึกกลัว สับสน มึนศีรษะ...

 

ทำน้ำอสุจิให้เคลื่อนไม่ปาราชิกครับ ไม่ใช่เสพเมถุน อย่าคิดมากพยายามคิดถึงความดีเอาใจเกาะพระไว้ ตายเมื่อไรขออยู่กับท่านครับ คนเราผิดพลาดกันได้ ใครไม่ผิดยกมือขึ้น

 

หนักยังไงก็ยังไม่ใช่อนันตริยกรรม แก้ไขด้วย ทาน ศีล สมาธิ ภาวนา นั้นแหละครับ ทำให้หนัก งานบุญในพระพุทธศาสนานั้นก็บุญใหญ่เช่นกัน ทำให้บ่อย ทำนุบำรุงพระพุทธศาสนาทุกอย่างตามกำลังที่พึงจะทำได้ สิ่งใดผ่านมาแล้วอย่าตามนึกถึงมัน

 

นี่ละมนุษย์ ได้บวชแล้ว แต่ไม่รู้จักของดี คนอื่นที่เขามีศรัทธา อยากบวช แต่ไม่ได้บวชมีเยอะ ผมเองก้เป็นหนึ่งในนั้น เคยหนีออกบวช แต่ถูกทางบ้านตามกลับมาเลยไม่ได้บวช เลยต้องจำใช้ชีวิต ฆราวาสแบบนี้ไป ผมอิจฉา คนที่อยู่ในผ้าเหลืองมาก ถ้าบ้านผม มีพ่อแม่ ที่อนุโมทนาในการบวชแบบคุณ ไม่ขัดขวาง ป่านนี้ ผมคงไม่ต้องมาทุกข์แบบนี้หรอก

เรื่องปาราชิก ไม่มีทางแก้ได้ เว้นตาย แล้วกลับมาเกิดใหม่เป็น คน อีกเท่านั้น คิดว่าง่ายหรอ ที่ได้เกิดเป็นคน คิดว่าง่ายหรอที่เกิดเป็นคนแล้วได้พบพระธรรม แห่งพระพุทธเจ้า ท่านพลาด แล้วละ

สิ่งเดียวที่ท่านพอจะทำในตอนนี้ คือตั้งใจปฏิบัติธรรม วิปัสสนากรรมฐานมาก ๆ เพื่อลดกรรม ที่ท่านก่อ วิบากจะได้ลดน้อยลง

ทำใจยอมรับผลกรรมที่จะเกิดขึ้น ยอมรับมันไม่ใช่มาอมทุกข์

ส่วนเรื่องที่ท่านเล่ามา ทำน้ำอสุจิให้เคลื่อนไม่ปาราชิก ไม่ใช่เสพเมถุน เพราะท่านทำตัวเอง แต่อาบัติมันหนักกว่าการเคลื่อนแบบธรรมดา คือใช้มือ เพราะการที่ท่านทำอย่างมีว่า เป้นการปรารถนาทางเพศอย่างแรงกล้า

 

อสุจิอะไรหว่าเนี้ย

รู้สึกว่า หลายๆคน ไม่มีสติ ไม่ได้อ่าน โพสของ จขกท เลย -.- ​

เงิบ ไม่ไหวจะเคลียร์​

เดี่ยวจะมีคนทำ แล้วเข้าใจผิดๆ คิดว่า ไม่ได้ปาราชิก ไม่ได้ขาดจากความเป็นพระ -.- ไม่ได้อาบัติปาราชิก​

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑ พระวินัยปิฎก เล่มที่ ๑
มหาวิภังค์ ภาค ๑

ปาราชิกสิกขาบทที่ ๑​

เรื่องภิกษุมีหลังอ่อน

[๕๘] ก็โดยสมัยนั้นแล ภิกษุรูปหนึ่งมีหลังอ่อน เธอถูกความกระสันบีบคั้นแล้ว ได้
อมองค์กำเนิดของตนด้วยปาก เธอได้มีความรังเกียจว่า พระผู้มีพระภาคทรงบัญญัติสิกขาบท
ไว้แล้ว เราต้องอาบัติปาราชิกแล้วกระมังหนอ จึงกราบทูลเรื่องนั้นแด่พระผู้มีพระภาค พระผู้มี
พระภาคตรัสว่า ดูกรภิกษุ เธอต้องอาบัติปาราชิกแล้ว.​

 

ดูในพระวินัยเลยครับ จะได้ไม่คาใจ
ปาราชิก 4
1. ภิกษุเสพเมถุน ต้องปาราชิก
2. ภิกษุถือเอาของที่เจ้าของไม่ได้ให้ ได้ราคา 5 มาสก ต้อง
ปาราชิก.
3. ภิกษุแกล้งฆ่ามนุษย์ให้ตาย ต้องปาราชิก.
4. ภิกษุอวดอุตตริมนุสสธรรม (คือธรรมอันยิ่งของมนุษย์) ที่ ไม่มีในตน ต้องปาราชิก.
สังฆาทิเสส 13
1.ภิกษุแกล้งทำให้น้ำอสุจิเคลื่อน ต้องสังฆาทิเสส.
2. ภิกษุมีความกำหนดอยู่ จับต้องกายหญิง ต้องสังฆาทิเสส.
3. ภิกษุมีความกำหนดอยู่ พูดเกี้ยวหญิง ต้องสังฆาทิเสส
4. ภิกษุมีความกำหนัดอยู่ พูดล่อให้หญิงบำเรอตนด้วยกาม
5. ภิกษุชักสื่อให้ชายหญิงเป็นผัวเมียกัน ต้องสังฆาทิเสส.
6. ภิกษุสร้างกุฎีที่ต้องก่อและโบกด้วยปูนหรือดิน ซึ่งไม่มีใคร
เป็นเจ้าของ จำเพาะเป็นที่อยู่ของตน ต้องทำให้ได้ประมาณ โดย
ยาวเพียง 12 คืบพระสุคต โดยกว้างเพียง 7 คืบ วัดในร่วมใน
และต้องให้สงฆ์แสดงที่ให้ก่อน ถ้าไม่ให้สงฆ์แสดงที่ให้ก็ดี ทำให้
เกินประมาณก็ดี ต้องสังฆาทิเสส
7. ถ้าที่อยู่ซึ่งจะสร้างขึ้นนั้น มีทายกเป็นเจ้าของ ทำให้เกิน
ประมาณนั้นได้ แต่ต้องให้สงฆ์แสดงที่ให้ก่อน ถ้าไม่ให้สงฆ์แสดง
ที่ให้ก่อน ต้องสังฆาทิเสส
8. ภิกษุโกรธเคือง แกล้งโจทภิกษุอื่นด้วยอาบัติปาราชิกไม่มี
มูล
9. ภิกษุโกรธเคือง แกล้งหาเลสโจทภิกษุอื่นด้วยอาบัติปาราชิก
ต้องสังฆาทิเสส.
10. ภิกษุพากเพียรเพื่อจะทำลายสงฆ์ให้แตกกัน ภิกษุอื่นห้าม
ไม่ฟัง สงฆ์สวดกรรมเพื่อจะให้ละข้อที่ประพฤตินั้น ถ้าไม่ละ ต้อง
สังฆาทิเสส
11. ภิกษุประพฤติตามภิกษุผู้ทำลายสงฆ์นั้น ภิกษุอื่นห้ามไม่
ฟัง สงฆ์สวดกรรมเพื่อจะให้ละข้อที่ประพฤตินั้น ถ้าไม่ละ ต้อง
สังฆาทิเสส.
12. ภิกษุว่ายากสอนยาก ภิกษุอื่นห้ามไม่ฟัง สงฆ์สวดกรรม
เพื่อจะให้ละข้อที่ประพฤตินั้น ถ้าไม่ละ ต้องสังฆาทิเสส.
13. ภิกษุประทุษร้ายตระกูล คือประจบคฤหัสถ์ สงฆ์ไล่เสีย
จากวัด กลับว่าติเตียนสงฆ์ ภิกษุอื่นห้ามไม่ฟัง สงฆ์สวดกรรมเพื่อ
85
จะให้ละข้อที่ประพฤตินั้น ถ้าไม่ละ ต้องสังฆาทิเสส.

 

ตอนกระผมบรรพชาอุปสมบทครั้งแรก ได้อ่านวินัยมุขเล่ม 1 แล้ว เพื่อจะสอบนักธรรมตรี
พิจารณาแล้ว ดูจิตดูใจตัวเองแล้ว ผมต้องอาบัติปาราชิก ข้อเสพเมถุนครบองค์แห่งอาบัติ
ปาราชิกแล้วครับ ไม่มีน้ำตาที่จะร้องไห้ไม่มีน้ำตาที่จะไหลออกมา
เพราะรู้ว่า ผลกรรมดำหนักหนาที่ผมทำต่อพระพุทธศาสนานี้ เกินกว่าดวงจิตกระผมจะทรงตัวอยู่ได้

 

ไม่ต้องไปคิดมาก

ในโลก มีคนเป็น พันๆล้านคน มีสักกี่คนที่บรรลุ อรหันต์

ปาราชิก มีโทษ ปรับแค่ 1 ชาติ คือ ชาติปัจจุบัน เท่านั้นครับ ห้ามมรรคผลนิพพาน

แล้วก็ขาดจากการเป็นพระ


ดังนั้น แนะนำ จขกท ว่า

ทำ ทาน ศีล สมาธิ ภาวนา ได้ตามปรกติ ครับ

บำรุงรักษา ศาสนาพุทธ สร้างกรรมดี ต่อไปครับ

ละ วิตก อกุศลกรรม แล้ว มุ่ง ปฏิบัติความดี ต่อไปครับ


.
พระโมคคัลลานะ ท่านเป็นพระอรหันต์ ผู้เป็นเลิศในด้านฤทธิ์ ก็ได้เคยทำอนันตริยกรรมในชาติก่อนครั้งก่อน หมดชาตินั้น ชดใช้กรรม และในที่สุด ชาติสุดท้ายก็มาเป็นพระอรหันต์ได้ครับ


ดังนั้น จขกท ละ วิตกให้ได้ แล้วก็ ปฏิบัติ สร้างกรรมดี ต่อไปครับ

.

 

งงๆอยู่ ไหงอ่านเป็นสังฆาทิเสสกัน ผมเคยอ่านอยู่ครับ พระที่มาสอนพระวินัยก็เคยยกนินทานต้นบัญญั้ติเรื่องนี้มาพูดอยู่ มีข้อหนึ่งคือ ภิกษุงอตัวแล้วใช้ปากอมอวัยวะเพศตนเองโดยเจตนา สงสัยจึงถามแก่พระพุทธเจ้า ท่านตรัสว่า "เธอต้องอาบัติปราชิก" ตอนนั้นพวกผมยังสงสัยกันอยู่ว่าไปทำเอาท่าไหน

ไม่ต้องไปวิตกมากครับ เอาจิตเกาะบุญจนให้เป็นนิสัย อย่าให้จิตตก อย่าว่าแต่กรรมหนักๆเลย แค่ฆ่ามดฆ่าแมลงไม่กี่ตัวถ้าจิตเศร้าหมองก็ไปอบายได้ ในวัฏฏสงสารนี้ไม่มีใครไม่เคยพลาดพลั้ง แม้แต่พระพุทธเจ้าท่านยังเคยเกิดเป็นพาลให้ร้ายพระปัจเจกพุทธเจ้าจนถูกธรณีสูบ ผู้ที่รู้ย่อมเข้าใจดี แต่ผู้ไม่รู้ย่อมเพ่งโทษ

ปราชิกห้ามนิพพานแต่ไม่ห้ามสวรรค์ หากได้ไปเกิดในสุขคติปฏิบัติต่อเอามรรคผลนิพพานที่นั่นก็ได้แต่เรื่องหนี้สงฆ์ต้องชำระให้หมดนะครับเพราะโทษหนักและท่านว่าอภัยให้ไม่ได้เลย
ส่วนเรื่องการชำระหนี้สงฆ์ก็ทำตามที่หลวงพ่อฤาษีลิงดำท่านสอน (รู้สึกพระพุทธเจ้าบอกท่านในมโนมยิทธิตอนท่านสงสัย) ว่าให้สร้างพระพุทธรูปหน้าตักกว้าง 4 ศอกขึ้นไป จะเป็นเจ้าภาพสร้างเลยหรือจะเป็นเจ้าภาพร่วมก็ได้ จะเอาเงิน แผ่นทอง ไปร่วมสร้าง หรือออกแรงไปช่วยเขาหล่อก็ได้ เงินและแผ่นทองนั้นเท่าไหร่ก็ได้ถือว่าได้สร้างพระเหมือนกัน สำคัญที่กำลังใจ ถ้ามีการปิดทองสามารถชำระหนี้สงฆ์ได้ทั้งคณะและชำระได้ทุกภพทุกชาติ ท่านว่าอย่างนั้นนะครับ แล้วอธิษฐานชำระหนี้สงฆ์ทุกภพทุกชาติที่ทำมาทุกครั้งที่ร่วมสร้างพระพุทธรูปที่มีการปิดทอง หรือจะไปทำประโยชน์กับวัดเช่นทำความสะอาดวัด ช่วยเหลือดูแลพระภิกษุ หรือบริจาคตู้ที่เขาให้ชำระหนี้สงฆ์ไปด้วยก็ได้ครับ(อย่าลืมอธิษฐานนะ) ทำเรื่อยๆ ทำบ่อยๆ ทำแล้วให้ท่านพญายามราชหรือพระแม่ธรณีเป็นพยานด้วยก็ดี ทำแล้วอย่าไปนึกถึงความผิดพลาดอีกเพราะว่าใช้ไปแล้ว ทำจิตให้เป็นบุญเป็นประจำ โดยเฉพาะพุทธานุสสติกรรมฐานเกาะไว้ทุกลมหายใจ จนจะตายก็เกาะท่านไว้ครับ

 

ขอกราบขอบพระคุณท่านผู้รู้แจ้งทุกท่าน ที่เมตตาแนะนำสั่งสอนกระผมครับ

คือ ผมมึนศีรษะ เบลอๆ ระบบสมอง ระบบประสาทล้า จากตัวโรคจิตเภท และ
ผลข้างเคียงของยาครับ

 

เป็นเรื่องที่ขอยอมรับว่า ในพระวินัยเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนมาก ๆ บางเรื่องก็เข้มงวดมาก ก่อนบวชใครได้ศึกษาพระวินัยมาก่อน อาจถอดถอนใจ ไม่กล้าบวช กลัวปฏิบัติไม่ได้

คุณ manymoons123 อย่าคิดมาก เอาเวลาที่เหลืออันมีค่าของคุณ ปฏิบัติตัวเป็นคนดี ถือศีล 5 ให้เข้มงวด ที่แล้วมาอย่าคิดว่า เป็นฆาราวาสห่มเหลือง ให้พึงนึกถึงคุณงามความดี คิดว่า ตนเป็นสมมุติสงฆ์ ก็แล้วกัน บวชเพื่อรักษาสืบทอดพระพุทธศาสนาไว้ชั่วคราว หมดวาระ แล้วก็ปล่อยให้ผู้อื่นมาดูแลต่อ

 

ปาราชิกห้ามมรรคผลนิพพาน แต่ไม่ห้ามสวรรค์ ดังนั้นที่ผิดพลาดไปแล้วก็ช่างมัน อย่าไปคิดมาก ให้หมั่นทำทานรักษาศีลเจริญภาวนาให้มากๆ อธิษฐานให้วิบา่กกรรมนี้เบาบางลง
ที่สำคัญบุญที่ช่วยได้มากคือบุญสนับสนุนการบวชพระ เราบวชไม่ได้อีกก็สนับสนุนการบวช

 

ถ้าใจน้อมม อยากบวชจริงๆ ก็บวชเณรได้อยู่ครับ และตักเตือนสอนให้ผู้อื่นได้รู้ อาบัติอย่างถูกต้องจะดีมากๆ ผิดแบบนี้ห้ามนิพพานแต่ ไม่ห้ามสวรรค์ไม่ห้ามนรกครับ ตอนนี้ท่านเหลือ โอกาส แค่สองทาง คือ นรกและสวรรค์ นับว่ายังดีที่ รู้ตัว ไม่ทนประพฤติพรหมจรรย์เศร้าหมองต่อไป(สะสมบาปกรรม) ในหนทางเป็นฆารวาสยุคนี้น่ากลัวครับ ยากมากที่จะทำศีล5 ให้บริบรูณ์(เต็มที่ก็ให้ทาน นิดๆหน่อยๆตามกำลังทรัพย์) หนีจากผู้คนหนีจากทรัพย์จากคนรัก มาบวชเณรดีกว่าครับ และฝึกตนประพฤติ "ธุดงค์วัตร"ขัดเกลากิเลส เป็นหนทางที่ดีที่สุด ไหนท่านก็เชื่อในพระธรรม พระวินัย พระศาสดา แล้ว...เจริญพร

 

หากเราตั้งใจมีความเพียรอย่างยิ่ง เราย่อมสามารถไปยังสวรรค์ชั้นอรูปพรหมได้
หากเราไปยังสวรรค์ชั้นอรูปพรหมแล้ว เราก็ไม่ต้องมาเกิดอีก คือสามารถบรรลุพระธรรม สำเร็จเป็นพระอรหันต์ได้ครับ แต่ต้องใช้ความเพียรพยายามอยากยิ่งครับ สาธุครับ

 

ศีล 5 ศีลข้อที่ 1 ห้ามฆ่าสัตว์ - YouTube

สมัยเด็ก และ 4-5 ปีก่อน ผมชอบทรมาน ฆ่าสัตว์เล็ก เช่น แมลงปอ ปลา ตกปลา ตัดคอหอยทาก เอาเกลือใส่หอยทาก
จับลูกอ๊อดแช่แข็ง ตีผีเสื้อ เผามดเป็นรังๆ เอามดแดงมาต่อสู้กับมดคันไฟ และปลวก มดดำ แมลงวัน ยุงปลากัด เห็บ หมัด
จิ้งจก ตัวอ่อนเห็บ-หมัดเป็นแสนๆตัว เอามาทำร้าย ทรมาน ฆ่า ด้วยวิธีแปลกๆ ยังมีสัตว์เล็กอีกมากมายที่กระผมได้จับมา
ฆ่า ทรมานครับ ผมต้องชดใช้กรรมนั้น T_T ไม่รู้เป็นบ้าอะไร ถึงทำแบบนี้ มีไส้เดือนอีก ใส่ในขี้เถ้า เอาเป็นเหยื่อตกปลาแล้ว
สัตว์ใหญ่ก็มี คือ ให้ยาแมว แล้วแมวตายไปหลายตัว... ... ... .

http://youtu.be/Nq14eKG-wHY

 

ศีล227ข้อ ความดีคุณไม่พอแล้วละ

รักษาศีลห้าคุณ รองรับความดีคุณได้ ศีลห้าเป็นศีลของคนธรรมดา

เป็นศีลของคนครองเรือน แต่คุณเปรียบได้กับ ตาลยอดด้วนแล้ว ถ้าบวชเป็นพระสงฆ์

ไม่งอกงาม ไม่แตกหน่อ ก็คือยอดตาลตาล โอกาสจะบรรลุมรรคผลไม่มี

เป็นฆารวาส รักษ่ศีลห้า โอกาส ขึ้นสวรค์มีอยู่ บรรลุมรรคผลก็มีครับ

ทุกคนคนเกิดมาบนโลก ไม่มีใคร ไม่เคยทำความชั่ว ดีชั่วอยุ่คุ่กัน

นับจากวันนี้ คุณทำใจ ไห้ได้ดั่งคำสอนของพระพุทธองค์

1 หยุดทำควาชั่ว

2 กระทำแต่ความดี

3 ทำใจไห้ใสสะอาดสดชื่น ไม่เศร้าหมอง (นึกถึงแต่ในสิ่งท่ีเป็นกุศล อะไรที่เราทำความชั่ว


ไว้ในอดีต อย่าไปตามนึกถึงมัน เพียงเท่านี้ คุณก็รอดจากการตกนรก)