ฟังแต่พระพุทธเจ้า องค์เดียวเท่านั้น

หลวงพ่อชาสอนหรือแสดงธรรมขัดแย้งกับพุทธวจนอย่างไรครับ
ถ้าท่านสอนนอกรีตเช่นเจ้่าลัทธิอื่น หลวงพ่อชาต้องอาบัติอะไร

 

ท่าน่าจะไปถามคนที่ท่านคิดว่าเขาคิดอย่างนั้นเองนะครับ ผมคิดต่างจากที่ท่านถามนะครับ

 

ตอบไม่ตรงเลยครับ
เป็นบ่อยมากเลย

 

ในส่วนนี้ผมขอตอบว่า อาจารย์ชานั้นท่านก็คงสอนศิษย์ท่านเพื่อจะให้เขาถึงความเป็นธรรมแท้เท่าที่ท่านจะมีภูมิธรรม มันอาจจะตรงบ้างไม่ตรงบ้างก็น่าจะเป็นเรื่องธรรมดาของทุกคน คงสอนได้ตามภูมิตารมความรู้ที่มี ส่วนต้องอาบัติหรือ ไม่นั้นผมตอบไม่ได้หรอกครับ ที่สุดแล้วสิ่งที่ถูกที่สุดมันอยู่ตรงไหน ท่านกำลังจะหาคนทำความผิดเพื่อปรับอาบัติใช่มั้ย ผมพยายามดูท่านที่กำลังเผยแผ่พุทธวจนนันเขาไม่ได้ไปจับผิดเพื่อปรับอาบัติใครนะ เพียงแต่ท่านเข้าใจว่าจะนำเสนอคำพระพุทธเจ้าเพื่อใหตรงประเด็นเท่านั้น มีแต่พวกที่ได้ข่าวที่ไม่เห็นด้วยเท่านั้นที่พยามกล่าวโทษเพื่อปรับอาบัติ

 

ตรงบ้างไม่ตรงบ้าง ตรงไหนครับ ลองแสดงเพื่อแลกเปลี่ยนบ้าง
เพราะ ถ้าคุณกล้าพูดเช่นนี้ ย่อมเชื่อว่าหลวงพ่อชามีการตู่ธรรมของพุทธองค์แน่นอน

ผมไม่คิดว่าหลวงพ่อคึกฤิทธิ์คือพระองค์แรกที่นำเสนอพุทธพจน์
เพราะ พระสงฆ์ในองค์รัตนตรัย ย่อมไม่กล่าวตู่ธรรมของพุทธองค์
(ผู้ที่กล่าวตู่โดยเจตนา คือ ผู้มิใช่พระสงฆ์ในพุทธศาสนาครับ)
และ พระสงฆ์สุปฏิปันโน สอนธรรมอันนำไปสู่การหลุดพ้นแน่นอน
นับตั้งแต่
๑) พระสงฆ์ผู้สวดมนต์ภาษาบาลีตามที่มีในพระไตรปิฎก
๒) พระสงฆ์ผู้กล่าวคำแปลของบทสวดมนต์นั้นๆ
๓) พระสงฆ์ผู้ท่องอ่านเนื้อหาจากพระไตรปิฏก
๔) พระสงฆ์ผู้เทศนาธรรมเพื่อพาให้ผู้คนลดบรรเทากิเลส
๕) พระสงฆ์ผู้สั่งสอนเพื่อแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นจากการปฏิบัติ

หรือ คุณคิดว่า พระสงฆ์นอกเหนือไปจาก สำนักวัดนาป่าพง
ทำผิดในการสอนมาแต่อดีต นับแต่ครั้งพระอุบาลี
คือ ตู่ในพระพุทธพจน์ หรือ สั่งสอนเนื้อหานอกรีต

 

ท่านอาจจะสอนตรงบาง(อาจจะตรงบ้างไม่ตรงบาง อาจจะ หมายความว่าอะไร ) ท่านเป้นนักชี้ประเด็นทำใหคนรู้สึกผิดเก่ง ส่วนคนที่เผยแผ่พุทธวจนเขาทำหน้าที่ตามพระดำรัสของพระศาสดา

 

ชี้ประเด็นให้คนรู้สึกผิด??? ว่ากันไปตามสิ่งที่ปรากฏอยู่ ไม่ได้จับผิด

ทำหน้าที่ตามพระดำรัส คือ เผยแผ่คำสอนที่นำพาให้ลดละกิเลส
คำของตถาคต ที่ให้เผยแผ่ ไม่ได้ให้ยึดที่ตัวอักษร
___ ไม่เช่นนั้น ท่านต้องเผยแผ่เป็นบาลีครับ
ไม่ได้ให้ยึดที่ตัวอักษร ให้ดูที่เจตนาความตั้งใจ

เพราะสุดท้าย ขนาดอ้างว่ามาจากพระโอษฐ์
___ ยังต้องตีึความกันโลกแตกว่า 150 หรือ 227

การเผยแผ่คำของตถาคต จึงหมายรวมได้ถึง
1) บาลีที่ไม่เปลี่ยนแปลง บันทึกโดยอริยสาวก. (ราก)
2) คำแปลโดยคณะสงฆ์. (แก่น)
3) คำสอนที่อ้างจาก 1และ2. (ต้น)
4) คำสอนจากภาคปฏิบัติที่ลงกับ 1. (กิ่งก้าน)
5) คำสอนที่อ้างอิงจาก 4. (ใบ)

นี้คือสิ่งที่อ้างอิงมาจากคำเทศนาของหลวงตามหาบัว
ผมว่าแยบคายเข้าใจง่ายสำหรับชาวบ้านมากๆ

คำของตถาคตเริ่มจากเมล็ด ที่แตกใบแรกคือ พระอัณญาโกณทัญญะ
และ อริยสาวกในสมัยพุทธกาลก็น้อมรับ คำสอนอันเป็นรากของพุทธพจน์
บวกกับรากฝอยต่างๆจากธรรมที่ปรากฏในอริยสาวก
ขยายขนาดกลายเป็นแก่นและต้นของ อรรถกถา
และแตกกิ่งก้านสาขามายังสุวรรณภูมิ แปลงเป็นภาษาไทยโดยอริยสาวกในชั้นหลัง
สามารถเข้าถึงชาวบ้านร้านช่องด้วยภาษาชาวบ้านด้วยใบแห่งคำสอนของสุปฏิปัณโณและสาวก

เราพูดถีงต้นแห่งพุทธะ
เราจะบอกว่า ต้องรากเท่านั้น ต้องแก่นเท่านั้น ไม่รวมกิ่งไม่รวมใบ
____ ไม่ได้

แต่ก็เป็นความจริงว่า
ใบ และกิ่งก้านนั้นแหละ จะร่วงโรยก่อน ด้วยบารมีอายุขัยตามท้องถิ่นนั้นๆ
ส่วนแก่นและรากหากยังคงอยู่ ต่อให้ตัดต้นทิ้ง ก็จะยังงอกกิ่งและใบออกมาได้

____ ผมจึงเห็นว่า อย่าไปตัดลอนโอกาสของการเผยแผ่เลยครับ

 

ทุกตำราอ้างว่ามาจากบาลีสยามรัฐ อะไรที่บาลีสยามรัฐไม่มี เอามาจากไหน แต่งใหม่หรือเปล่า ถ้าแต่งใหม่ ก็ผิดโดยตรงที่พระพุทธเจ้าสั่งไว้ จะทำอย่างไรครับ

 

รายการ ตรงไปตรงมา
https://www.youtube.com/watch?v=QjrmEhMVON4&feature=youtube_gdata_player

(มีเพลง บัวบูชา อยากให้ฟังไพเราะมาก)

 

ทำไมต้องเอาพุทธวจนมาถกกันด้วย?
ปฏิโมก 150 หรือ 227 ฆาราวาสควรเข้าไปยุ่งเหรอ?

และจะบอกสายนั้นมีมาตั้งแต่สมัยพุทธกาลแล้วปัดโธ่เอ่ย! ท่านไม่ได้อยู่รวมกันตลอดเวลานะ พระสารีบุตรก็มีลูกศิษ พระโมคคัลลานท่านก็มีลูกศิษ และอีกมากมายท่านก็แยกย้ายกันไปเผยแพร่ศาสนา ทั้งหมดก็มีพระพุทธเจ้าเป็นประธาน

แต่ละสายท่านก็ถนัดต่างกัน จะมาบอกว่าครูบาอาจารย์ผู้นั้น ผู้นี้ สอนนอกแนว ก็ฟังกันแล้ว อ่านกันแล้วไม่เข้าใจกันเอง ปัดโธ่! จริตคนเรามันเหมือนกันที่ไหน

มาว่ากันต่อ

หากพระธรรมคือแผนที่ จะบาลีก็ดี จะพุทธวจนก็ดี

หากคนใช้แผนที่ไม่เป็นเดินเข้าป่าไป ยังไงก็หลง จะมีสักกี่คนที่ใช้แผนที่ที่พระพุทธเจ้ามอบให้ได้อย่างชำนาญโดยไม่มีคนสอน

พระอริยะเจ้าท่านก็เหมือนคนสอนการใช้แผนที่ ที่พระพุทธเจ้าสอนเองกับมือ และท่านเดินไปสำรวจป่า ตามที่พระพุทธบอกมาแล้ว ซึ่งในสมัยพุทธกาลพระพุทธเจ้าท่านค่อยชี้แนะได้ แต่เหมือนพระพุทธเจ้านิพพานไปแล้ว ลูกศิษย์ท่านก็รวบรวมมาเป็นแผนที่ให้

ลองเอาแผนที่ไปกางให้ท่านดูสิ ท่านอธิบายได้หมดนั้นแหละ เพราะเข้าเข้าไปสำรวจมาแล้วนี้ ท่านไม่ได้มานั่งพูดว่า

เรามีแผนที่ดีแล้ว เรารู้จักป่านั้นแล้ว อย่างนี้เขาเรียกว่า "ไม่รู้"

ก่อนคิดจะเผยแพร่นั้นคิดให้ดี พุทธวจนก็ดี คำสอนครูบาอาจารย์ก็ดี จุดประสงค์ท่านสอนอะไร ถึงแม้ลีลาการสอนจะไม่เหมือนกัน แต่จุดประสงค์คือที่เดียวกัน

อย่าดูถูกพระอริยะเจ้ากันให้มากนักนะครับ

 

พระธรรมของพระพุทธเจ้าเป็นสรณะของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าสนใจและเคารพในพระธรรมของพระพุทธเจ้า

ข้าพเจ้าเคารพในพระธรรมอื่นๆทั้งหลายที่มีนัยยะ แก่นธรรมที่เป็นเนื้ออันเดียวกับพระธรรมของพระพุทธเจ้า แม้ผู้กล่าวพระธรรมเหล่านั้นจะเป็นทารกน้อย เด็ก ชาย หญิง คนพิการ คนจน คนรวย พระสงฆ์สาวก พราหม อำมาตย์ ผู้ดีมีตระกูล หรือ ยาจก
เพราะข้าพเจ้ามิได้สนใจในผู้กล่าวว่าเป็นอย่างไร หากแต่ข้าพเจ้าสนใจว่าพระธรรมเหล่านั้นดีงามไพบูลย์ถูกต้องเป็นอันเดียวกับพระธรรมพระพุทธเจ้า เช่นนี้พระธรรมเหล่านั้นก็ควรน้อมนำมาปฏิบัติ เพื่อความเจริญงอกงามไพบูลย์ยิ่งๆขึ้นไปครับ

ผู้เป็นบัณฑิตย่อมมีปัญญาในธรรมย่อมแยกแยะธรรมอันเป็นกุศลธรรมและอกุศลธรรม ธรรมทั้งหลายหากไม่ขัดแย้ง และเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับพระธรรมของพระพุทธเจ้า ธรรมเหล่านั้นก็ควรน้อมนำมาปฏิบัติ ขอให้เราอย่าไปยึดติดในตัวบุคคล แม้แต่พระธรรมเองก็เช่นกัน พระธรรมเป็นเครื่องนำเป็นพาหนะประการหนึ่งที่จะนำไปสู่ความหลุดพ้นทุกข์ เมื่อถึงที่หมายแล้ว ก็ไม่ควรยึดติดในพระธรรมเช่นกัน ดังคำกล่าวว่า
สัพเพ ธรรมา อนัตตา ครับ สาธุ

สุดท้ายก็ขอให้มีปัญญาพิจารณาให้มาก ใครก็หลอกท่านไม่ได้นอกจากท่านผูกมัดจิตและปัญญาตนไว้เอง ปิดตาตนเองไม่ยอมเปิดผ้าแล้วอย่างนี้จะไปโทษคนอื่นหรือตำหนิผู้อื่นไม่เคารพและฟังในสัจจธรรมอื่นๆ อย่างนี้ก็จัดว่าเป็นวิบากกรรมของคนเอง ก็ให้พิจารณาใหม่ ว่าควรมีสัมมาทิฏฐิในเรื่องนี้ที่ถูกที่ควรอย่างไร เพื่อประโยชน์สูงสุดของตัวท่านเองครับ สาธุ

 

อะไรคือยึดติดในตัวบุคคลครับ?

 

พ่อกู แ่ม่กู ลูกกู พี่กู น้องกู แค่นีก็ว่าปรกติแล้วเป็นกันทุกคนนะ แต่คนเราไม่พอแค่นั้น อาจารย์กู หลวงตากู หลวงปู่กูถูกอย่าเดียวคนอื่นผิด ทุกคนทั้งหลายอาจเป้นคนที่เรารัก แต่อาจจะเป็นพญามารสำหรับคนอื่นก็ได้ครับ กลางเข้าไว้ถูกผิดว่ากันตามความจริง

 

ตอบแบบนี้คุณก็เหมารวมเอาเองสิครับว่ายึดติดในตัวบุคคล

คุณใช้อะไรมาตัดสินว่าคนอื่นยึดติดไม่ยึดติด อย่างเป็นกลางและถูกผิดตามความเป็นจริง?

ผมกราบพระพุทธเจ้า สรรเสริญพระพุทธเจ้า แบบนี้ผมยึดติดพระพุทธเจ้าหรือไม่?

คุณยึดติดในพุทธวจนะหรือไม่?

 

อันนี้ผมตอบไม่ได้นะครับท่านต้องถามตัวท่านเองนะว่าท่านยึดติดหรือไม่ ถ้าคำว่าของกูเยอะก็ยึดติดเยอะครับ คนเราก็มีความยึดติดกันทั้งนั้นมากน้อย อันนี้ต้องยอมรับกันให้ได้ แล้วแต่ว่าจะยึดติดเรื่องอะไร ส่วนที่คุณบอกว่ากราบพระพุทธเจ้าสรรเสริญพระพุทธเจ้านั้นยึดติดหรือไม่ อันนี้ผมไม่รู้ว่าท่านยึดติดหรือไม่ แต่มันไม่ใช่เรื่องยึดติดหรือไม่ยึดติดน่าจะเป็นเรื่องว่ากราบพระพุทธเจ้าเพื่ออะไรต่างหาก ส่วนพุทธวจนถามผมว่าผมยึดติดหรือไม่ ผมตอบอย่างนี้นะครับ เป็นสิ่งที่ควรศึกษาเป็นอย่างมากครับ

 

มีถามย้อนผมอีก ผมถามตัวเองเสมอครับขอบคุณที่แนะนำ แต่จากความเห็นก่อนหน้า คุณใช้อะไรตัดสินอย่างเป็นกลางว่าถูกผิดตามความเป็นจริง ว่าพ่อกู แม่ กู ครูกู อาจารย์กู พอผมถามกลับคุณก็ให้ผมมาถามตัวเองซะอย่างนั้น แล้วผมจะได้คำตอบไหมว่าคุณ "ใช้อะไรตัดสินอย่างเป็นกลางว่าถูกผิดตามความเป็นจริง" อะไรคือยึดติดในตัวบุคคลตามความคิดของคุณ

"ส่วนพุทธวจนถามผมว่าผมยึดติดหรือไม่ ผมตอบอย่างนี้นะครับ เป็นสิ่งที่ควรศึกษาเป็นอย่างมาก"

อย่าไปหาคำพูดที่มันดูดีแต่หลอกตัวเองเลยครับ คุณอาจจะคิดว่าไม่ติดในตัวบุคคล แต่คุณยึดติดกับอะไร ลองกลับไปถามตัวเองให้ดีๆ ว่าคุณยึดถือเอาว่า ของเราดีแล้ว ของสำนักอื่น ครู อาจารย์ ท่านอื่นๆ ไม่ดีเท่า ต้องศึกษาพุทธวจนะเท่านั้น แบบนี้หรือเปล่า

ถ้าคิดเป็นแบบนี้มันจะยุ่งเอานะครับ

 

อะไรคือยึดติดในตัวบุคคลตามความคิดของคุณ

ก็การตัดสินมันอยู่ที่ ตัวกูนี่แหล่ะ ว่ามันมากหรือน้อย ถ้า้มีมากกยึดติดมาก มีตัวกูน้อยก็ยึดติดน้อยก็วัดกันตรงนี้ ส่วนใครมีมากมีน้อยกดูกันเอาเองมีกันทุกคน

ส่วนเรื่องพุทธวจน ถามผมว่าของเราดีแล้ว สำนักอื่นไม่ดีเท่า ผมตอบอย่างนี้นะครับ พุทธวจนเป็นสิ่งที่ดีที่สุด ไม่มีพุทธวจนของผม มีแต่คำพูดของพระพุทธองค์ คนที่แย้งต่างหากที่มีหลวงปูก็เก่ง หลวงตากูก็ถูก ซึ่งจะถูกหรือจะผิดผมไม่ไดเข้าไปพิสูจน์ เพราะไม่มีทางพิสูจน์ได้ ส่วนใครจะเคารพใครนั้นไม่ใช่เรื่องของผม ก็ทำกันได้สิทธิส่วนบุคคล พุทธวจนเป็นของดีที่สุดหรือคุณบอกว่าไม่ใช่ สาวกสร้างคำของตนขึ้นมาเองได้เหรอครับ สาวกเป็นเพียงผู้กล่าวตาม เิดินตามมรรคของพระองค์ สมัยพุทธกาลมีการชมของบุคคลนอกศาสนว่า สาวกของพระองค์กับพระองค์กล่าวคำเหมือนกันไม่มีผิดเพลี้ยนเลย เพราะว่าสมัยนั้นสาวกที่อยู่ในธรรมวินัยจะกล่าวคำของพระศาสดาเท่านั้น

 

แล้วคุณลองไปถาม ตัวกูของคุณแล้วหรือยังว่ายึดติดอะไรอยู่

คุณยึดติดในพุทธวจนะ ถือเอาว่าดีกว่า สำนักอื่น ดีกว่าครู อาจารย์ พระอริยะ หรือเปล่า

ถามให้ใจคุณมันรู้เอาเอง อย่าไปถามตัวกูเพราะมันไม่รู้ ไปเปิดพุทธวจนะดู เรื่อง มานะ 6 แล้วมานั่งถามใจตัวเองดู จะมานั่งยึดติดกับตัวอักษรให้โง่อยู่ทำไม เปิดอ่านสิ อ่านแล้วคิด

ไปถามนักปฏิบัติที่ไหนก็ได้ เขาไม่ได้มานั่งยึดตำรานั่นดี ตำรานี้ดีไม่ดี อันไหนที่ว่าดีเขาอ่านหมด ทำหมด ไม่มานั่งจ้องตัวอักษร ว่าถูกไม่ถูก ไม่ตรงตามนี้ ตั้งกระทู้ถามเลยก็ยังได้ ในนี้มีเยอะ

ผมเห็นพระท่านก็สอนปฏิบัติทั้งนั้น ผมไม่เห็นท่านไหนจะมานั่งยกย่องหนังสือ อวดอ้างตำราอะไรสักอย่าง มีเพียงเอามาประกอบคำอธิบายก็เท่านั้น ผมเห็นมีแต่คนที่เอาพุทธวจนะ นี้แหละมาอวดอ้างว่าดี พุทธวจนะ ดีแล้ว ครูอาจารย์ เชื่อถือไม่ได้ แล้วตัวกูของคุณที่ยึดเอาพุทธวจนะเป็นหลักมันดีขึ้นหรือยัง

คนมันจะดีได้ไม่ได้อยู่ที่ตัวอักษรมันอยู่ใจ คุณเห็นแล้วหรือยัง จะมานั่งอวดอ้างพูดว่านี้เป็นพุทธวจนะ ดี แล้วดียังไง เปิดอ่านแล้วเห็นกิเลสในใจคุณบ้างหรือยัง

หรือคุณอ่านแต่ ปาฏิโมก ว่า 150 ไม่ใช่ 227 หรือป่าว มันเกี่ยวกับตัวกูมั้ย

ป.ล.ก็นี้ไงมีแผนที่แต่ใช้ไม่เป็น

 

คำสอนมีแต่ของพระพุทธเจ้า สาวกบัญญัติคำสอนเองไม่ได้นะครับ ฉะนั้นคำสอนจึงมีแต่คำของพระพุทธเจ้า ฉะนั้นพุทธวจนคือคำสอนของพระพุทธเจ้า ที่สาวกทุกคนควรฟังควรสรรเสริญคำพระองค์ ส่วนท่านใดจะมีความคิ็ดเห็นอย่างไรเกี่ยวกับพุทธวจนนั้น แล้วแต่อินทรีย์ที่สะสมมามันย่อมต่างกัน ส่วนท่านใดปฎิบัติธรรมถึงขั้นไหนเป็นปัจจัตตังเฉพาะตน ไม่มีใครรู้ได้รู้ได้ด้วยตนเอง หรือท่านรู้ว่าท่านใดเป็นอริยครับ ส่วนถามผมว่าศิล150 หรือ227ก็ถกเถียงกันไปตามหลักฐานผมเป็นฆราวาสไม่ขอไปยุ่งเกี่ยวครับ

 

ผมจะไม่แย้งคุณแล้วให้คุณยึดมั่นถือมั่นพุทธวจนะของคุณต่อไปและหวังว่าจะเห็นธรรมได้โดยเร็ว