ปรารถนาพิสูจน์ตัวตนที่ดำรงอยู่ในขันธ์ มีรูปเป็นแบบใด (มาได้เลย ชยุต)

นี่ภูดิด คิดหรือว่า ความคิดใหม่ๆ ในผม ไม่มี
แต่ที่ต้องเดิมๆ ก็เพราะ มานั่งชำระ ของเก่าๆ ให้กับพวกที่เหลือทั้งหลายนี่แหล่ะ ถ้าไม่ลงมาเคลียร์ แล้วใครจะเคลียร์ ถ้าผมใหม่ แล้วพวกคุณ ใหม่กันได้แล้วหรือ ถามตนเองบ้างสิ ให้โอกาสคนอื่นบ้างสิ

 

ผมว่านะถ้าคุณทำได้ คุณก็คงทำไปแล้วล่ะ ไม่มานั่งสาธยายอวดว่า ตนเองทำได้ ตนเองคือผู้ทำให้ได้ หรอกครับ หรือจะเอาหน้า

 

ทำ "ดาบทิพย์ให้นิพพาน" ซะ


มัจจุราชมาร จะมีดาบทิพย์เป็นอาวุธทิพย์คู่กาย
ใช้ในการ "ตัด" ทุกอย่าง ให้พิจารณา "การตัด"
ว่าเป็น "มรรค" ที่ทำให้ติด คือ ติดการตัด ทำให้
ไม่เกิดปัญญาแท้จริง เพราะเอะอะอะไรก็จะัตัด


เช่น "ตัดสินโทษ คนนั้น ถูก ผิด ดี ชั่ว" จนติดชิน


ซึ่งนำพาเขาไปสู่ "ความวุ่นวาย" นานัปการ เมื่อดาบทิพย์
นิพพานแล้ว จะแจ้งชัดว่า อะไรคือ "การตัดที่แท้จริง" ครับ


เพราะการตัดที่แท้จริง "ไม่จำเป็นต้องตัดอะไรเลย" !

 

ไปซื้อก๋วยเตี๋ยวกินแป้บนะ
ฝากคุณภูดิดช่วยต่อละกาน


...

 

ไม่จำเป็นต้องตัดอะไรเลย คือการตัดที่แท้จริงงั้นหรือครับ

ตรงนี้แหล่ะที่พวกคุณไม่เข้าใจว่า ปัจจุบันจริงๆ พวกคุณอยู่ในโลกสมมุติ ของที่ทุกคน ก็ อยู่ในสมมุติด้วยกันทั้งนั้น ดังนั้น การที่แท้จริง ของสมมุติก็คือ กระทำตามโลกสมมุติ เพื่อโลกสมมุติด้วยสมมุติ หาได้มีอะไร เว่อร์ๆ เหมือนที่พวกคุณ กระทำตัวดั่งเทพเทวดากันอยู่

 

การจะเคลียร์ ได้หรือไม่ ก่ อยู่ที่การนอบน้อม

ไม่นอบน้อม ต่อผู้ดำรงดูแลรักษา ในขอบเขตของความว่าง

มันก่ ได้แค่นั้นล่ะ ความคิดเก่า หรือ กากดำ ไม่ได้ถูกนำเอาไปทิ้งที่หลุมดำ

เคยมี ผู้ที่ปฏิบัติในแนวที่ผมแนะนำ

ไม่ปฏิบัติตามคำแนะนำ ผลสรุปคือ

ความคิดเก่าๆ ยังวนเวียน อยุ่เหมือนเดิม

ก่ ต้องปล่อยไปตามยถา ของเขา

มนุษย์มีอิสระที่คิดและทำ

ในขณะที่ ผู้อื่น ที่ปฏิบัติตาม

จึงสงบ ระงับ เรื่องต่างๆ มารบกวน

ไม่มี (เกิดจากปัจจัยภายนอก ที่มีมา)

แต่ผู้ที่ไม่ละทิ้ง ของเก่า ความคิดจึงวนเวียนอยู่กับของเก่า

หรือเรียกว่า ถึงแต่ไม่ทิ้งของเก่า

หรือเรียกว่า ขึ้นฝั่งแต่ยังผูกเรืออยู่กับเอว

555 กริงค เอ้ย

 

ปัญญาต้องเกิดจากสมมุติ วิมุติก็มีอยู่ในสมมุติ วิมุติก็หาได้จากสมมุติ
จะช่วยพวกที่หลงในสมมุติ ก็ต้องเอาสมมุติมาใช้สิครับ
เรื่องง่ายๆแค่นี้ เอง
จะช่วยคนที่อยู่ในสมมุติก็ต้อง เข้ามาในสมมุติ ใช้สมมุติ เพื่อให้พวกเขาได้เข้าใจสมมุติสิครับ

 

นั่นสินะ พวกคุณ จะมาแนะนำ ผมทำไม ถ้าคิดว่า ที่ตนเองดีแล้ว ก็ ทำดีต่อชนชาวโลกให้คนอื่น รับรู้ ความดี สิ่งดีดีที่พวกคุณมี สิครับ จะมาเอาอะไร กับผมล่ะ

 

คำว่าตัดพันธะ หมายถึง เรื่องที่ตนเองไปทำสัญญากับใครในอดีต ที่ต้องรับคำแล้วต้องไปทำ แต่ไม่ทำ หมายถึง เครื่องผูกพันธนาการตนเอง

แม้นแต่ คำสอนทั้งหลาย ที่เคยผูกพันตนเอง ทำให้ตนเองมีความคิดวนเวียน

หรือไม่ได้กระโดดออกจากหล่ม หลุม ยังผูกติดอยู่ ก่ จะทำให้นำเอาออก ลำบาก

หรือไม่ออกไปด้วยซ้ำ จะเอาไปทิ้งก่ทิ้งไม่ได้ ต้องลาก ติดตัวไปอย่างนั้น

จึงทำให้ตนเอง หรือความคิดยังวนอยู่ที่เดิม รับของใหม่ไม่ได้

 

จะให้นอบน้อม ต่อ พวกหลงอวิชชา อย่างพวกคุณนี่หรือครับ
ฝันไปเถอะครับ เสียเวลาเปล่า เพราะผม ไม่ได้โง่ หรอกครับ
และที่ผมถูกสอนมาก็ไม่ได้ถูกสอนให้ เพื่อให้คนอื่นมานอบน้อม
แต่ถูกสอนมาเพื่อให้ เท่าเทียมกัน เคารพกันและกัน ครับ ไม่ได้ ให้มานอบน้อม ยกย่องผมให้ เกินกว่า คนอื่น แต่อย่างใด
ไร้สาระจริงๆ ความคิดแบบที่พวกคุณ ยึดติดอยู่นี่
ปัญญาหลงผิดแบบเก่าๆ โดยแท้ แต่มากล่าวว่าผมติดแบบเก่าๆ เสียได้
ทั้งที่ พวกคุณเองทั้งนั้น ที่ เอาแต่เรื่องเก่าๆ โบราณมา พูด และพากันทำอยู่

 

สรุปคือ ยังไม่ว่างเพียงพอ

 

เวลาติดชินกับการตัดสิน ถูก, ผิด, ดี, ชั่ว ของใครๆ
จะตัดสินยังไง ให้มัน "จบ" ให้มันที่สุดได้ละ?


ตัดสินครั้งแล้วครั้งเล่า ก็ยังคงตัดสินอยู่
แสดงว่า "การตัดนั้น ยังไม่ขาดจริง!"

 

อ่านไปอ่านมา รู้สึกข้อความของคุณ นกขี้โมโห ดูเป็นสัจจธรรมลึกซึ้งยิ่งนัก เรียบง่าย เข้าใจง่าย และชัดเจน

แต่สงสัยว่าคุณทั้งสองนับถือลัทธิอะไร ใช่อนุตรธรรมหรือไม่ และมีวัตถุประสงค์อะไรในการมาโจมตีคำสอนพระสมณโคดมพระพุทธเจ้า

 

นกก็ต้องอยู่บนฟ้าอยู่แล้ว เหอๆๆ

 

ก็นี่แหล่ะ ผมถึงได้พูดว่า ปัญญาพวกคุณ ก็ ดู รู้ เห็น และเข้าใจ ได้ แค่นี้เองไงครับ ส่วนที่ผมเข้าใจนั้น ไม่ไช่แบบที่พวกคุณ เข้าใจหรอกครับ
พันธะอะไร ที่ไหน ที่ผมทำเพื่อคนอื่นอยู่ นี่ บอกว่า ผมมีพันธะงั้นหรือ
จะบอกให้ เวลาผมไม่ทำเพื่อคนอื่น ก็ จะบอกว่า ผม อิสระ พ้นพันธะ งั้นหรือครับ คิดได้แค่นี้จริงๆหรือภูดิด ผมว่า ไม่รู้ อย่าวิจารณืเลยครับ เพราะ ถ้าไม่ไช่ผู่มีปัญญา สัมมาฐิทิ จริงๆ ไม่เข้าใจผมหรอก อิอิ ภูดิดผู้ด้อยปัญญาเอ๋ย

 

นึกว่าดีหรือ ผมมนุษย์ อยู่ในโลก ขึ้นฟ้า ดำดิน ไปได้หมด ยังไม่เห็น ต้องขี้คุยอะไรเลย เป็นแค่นก ยังกล้า เอามาคุย ต่อให้เป็น เทวดา พรหม ผมยังไม่สนใจเลยหรือจะเป็นพระเจ้า ผมก็ไม่สน หรอก

 

รวมสมาธิ พิจารณา "การตัด"


การตัดคือ มรรค ติดมรรคก็ไม่ถึงผล
พิจารณาให้ชัดว่า "ตัดอย่างไรไม่ติด"
ตัดอย่างไรไม่ต้องตัดอีก คือ ขาดสิ้น
ตัดแล้วตัดอีก แสดงว่าไม่ขาดสิ้น


วันนี้ ตัดสินคนนั้น วันหน้าตัดสินคนโน้น
คนนั้นผิด คนนี้ถูก ไม่จบ นั่นคือ "ตัดไม่ขาด"

 

ของเก่ามาเล่าใหม่ ความจำสั้นจริงๆ

นอบน้อมต่อทุกสิ่ง

นอบน้อมต่อธรรมชาติ

นอบน้อมต่อผู้อื่น

นอบน้อมต่อตนเอง

ทำสิ่งเหล่านี้ให้ได้ก่อน

เพราะว่า ผู้ดำรงอยู่ในระดับของความว่าง

ยังดูแลสิ่งเหล่านี้

หากสิ่งดังกล่าวข้างต้น

ยังทำได้ไม่ถึง ไม่เข้าใจ

โอกาสที่จะเข้าถึงความว่าง หรือ ใจ ตนเองแท้

ก่ หมดโอกาส

 

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ท่านเจ้าอาวาสและลูกศิษย์ของท่านกำลัง ดูการแข่งขันฟุตบอลโลกร่วมกันอยู่ ทันใดนั้นท่านเจ้าอาวาสก็ถามว่า

เจ้าอาวาส: เป็นไปได้หรือไม่ที่คนเราจะห่มคลุมโลกทั้งใบด้วยผืนหนัง เพื่อสามารถเดินได้อย่างสบายเท้ามากขึ้น?

ลูกศิษย์: ไม่ได้หรอกครับ อ.

เจ้าอาวาส: เช่นนั้น เราจะทำอย่างไร? ดีล่ะเณร

ลูกศิษย์: สวมรองเท้าหนัง? ไงครับ

เจ้าอาวาส: ถูกของเธอ..... เธอทำให้ฉันนึกถึงความจริงบางอย่างขึ้นมา

ลูกศิษย์:อะไรหรือครับ


เจ้าอาวาส: ก็...เรื่องนี้จะว่าไป มันก็เหมือนกับที่คนเราไม่สามารถเอาชนะ...สิ่งที่อยู่เบื้องลึกในใจของคนทั้งมวลได้ แต่ถ้าสามารถพิชิตบางสิ่งที่อยู่ลึกลงไปในใจตัวเองได้ ใครที่ทำเช่นนี้ก็สามารถมีชีวิตได้อย่างเบิกบาน สันติ สุขสงบ และปราศจากความขัดแย้งใดๆๆ ได้ เพราะไม่มีความขัดแย้งระหว่างสัจจะ กับสัจจะ หรือความขัดแย้งระหว่างสัจจะกับความเท็จ ความขัดแย้งจะมีได้แต่ระหว่างความเท็จ กับความเท็จเท่านั้น ดั้งนั้นจึงไม่มีสงครามระหว่างผู้รักสันติภาพสองคน หรือระหว่างผู้รักสันติภาพกับผู้กระหายสงคราม มีแต่ระหว่างผู้กระหายสงครามสองคนเท่านั้น!

 

เสียสมาธิ นอกเรื่องแล้ว