เชิญเข้าร่วมสนทนาพิเศษเรื่อง มิติ ความฝัน ชาติภพ จิตวิญญาณ โดย @โนวา อนาลัย@ [Writer]

-ในส่วนของพระรามราชนิเวศน์ อยู่ในช่วงปรับปรุงทาสีหลังคาซึ่งงบที่ประมาณการในสมัยรัชกาลที่ 5 ราคาประมาณ 1 ล้านบาท ในปัจจุบันราคาซ่อมบำรุงราคาประเมินอยู่ที่ 10 ล้านบาท ถ้าใครได้มีโอกาสไปเที่ยวชมก็ช่วยกันบริจาคปัจจัยเพื่อทำนุบำรุงให้มีความงดงาม จนกว่าจะซ่อมแซมไม่ได้ก็แล้วกันเนอะ
-ในส่วนของเขาวังกว่า จะถ่ายรูปได้ครบทุกสถานที่เล่นเอาหอบ(หิ้ว) ไปเลย
แต่ภาพก็ออกมาประทับใจ จุดชมวิวบางจุดเจ้าถิ่น(ลิง)เขาไม่ยอมให้โพสท่าถ่ายรูปก็เลยถ่ายรูปเขา(ลิง) มาแทน

 

โมทนาบุญด้วยครับน้องจิตต์ฯ เที่ยวนี้พาพวกเราไปถึงเพชรบุรี
ใบหน้าพระนอนองค์นี้งดงามมากเหมือนสร้างในสมัยสุโขทัยนะครับ
ว่างก็มาเที่ยวแถบอุทัยฯ หรือกำแพงเพชร บ้านพี่เฉลยบ้างนะครับ

 

ขอต่ออีกหน่อยนะ เมื่อวันที่ 17 พ.ย.50 ได้มีโอกาสไปห่มผ้าองค์พระเจดีย์ที่บรรจุพระบรมสารีริกธาตุ และตามความเชื่อที่ว่าเขียนชื่อลงบนผ้าที่ห่มองค์พระเจดีย์ใหญ่ด้านบนแล้วจะเกิดสิริมงคล ก็เลยเขียนชื่อตนเองและครอบครัว รวมทั้งกัลยาณมิตรหลายท่าน ใน 4 ชื่อที่นึกได้ก็จะมีคุณวัชรพล,คุณเฉลย,
คุณขจรวรรณและคุณขวัญชนก ด้วยนะจ๊ะ เอ้า!ชมภาพได้แล้วจ้า

 

น้าเหลย ขออนุโมทนาบุญกุศลที่ทำให้ครับ
ขอเบื่องบนนำสู่พระนิพพาน

 

สวัสดีค่ะ ณ.สมัครสมาชิกมานานแล้ว และโพสต์ไปครั้งเดียวนานมากแล้ว เนื่องจากเวลาและองค์ประกอบด้านอื่นๆ ไม่อำนวย แต่ชอบจะศึกษาในเรื่องการศึกษาจิตมาก ในกระทู้เรื่องอื่นๆ และเรื่องความผูกพันกับเทพนั้นเคยเข้าไปดูหลายครั้งแล้ว แต่ไม่มีความรู้สึกพิเศษใดๆ เลยค่ะ แต่พอมาอ่านกระทู้นี้ (หลังจากที่ไม่ได้เข้ามาอ่านนานมาก) จะเกิดอาการขนลุกซู่เป็นระยะๆ ไม่ทราบว่าเกิดจากอะไรค่ะ อ๋อ แล้วเรื่องของอ.อโนวา อนาลัย เพิ่งอ่านกระทู้นี้ไปแค่ 9 หน้าแต่มีความรู้สึกว่าเหมือนได้เคยอ่านหนังสือท่านมาก่อน แต่ไม่แน่ใจตัวเองนัก แต่นึกดูแล้วคิดว่าไม่น่าจะมี แม้ว่าจะมีหนังสือแนวศึกษาจิตอยู่พอสมควร ขอให้ท่านผู้รู้ช่วยตอบให้หายข้องใจด้วยนะคะ...ขอบคุณค่ะ

 

ใช่ค่ะ.. พี่เค้าใจดีมาก ๆ เล่าให้พี่เค้าฟังเรื่องของพวกเราแล้ว พี่เค้าก็อยากจะคุยกับพวกเราอยู่เหมือนกัน ไว้โอกาสหน้าค่อยคุยกันค่ะ หลังจากที่คุณเฉลยหายจากอาการซ๊อกแล้ว.. ( สงสัยหน้าตาเราจะหน้ากลัวกว่ามนุษย์ต่างดาว.. อิอิ.. )

จัดงานที่ศูนย์ฯ ค่ะ วันที่ 23 - 24 พ.ย. นี้ค่ะ คุณเฉลยจะมาลอยแถวนี้ก็ได้นะคะ แต่อาจจะไม่มีเวลา take care ค่ะ ที่จอดรถก็อยู่ไกลอาจจะไม่สะดวก แต่ยินดีต้อนรับนะคะ.. คุณเฉลย..
[b-hi]

 

ขอบคุณน้องจิตต์มากนะคะที่อุตส่าห์นึกถึง น่าอิจฉาน้องจิตต์จังที่มีเวลาเดินสายทำบุญตั้งแต่อายุยังน้อย เอาเป็นว่าส่งจิตวิญญาณต่างร่างแต่ร่วมวัตถุประสงค์ไปช่วยทำบุญให้พวกเราก่อนเนอะ กำลังตั้งจิตให้ตัวเองมีเวลาสำหรับตัวเองและเพื่อน ๆ อยู่ค่ะ.. คิดบวกและก็คิดบวก.. อิอิ..
(b-smile)

 

ยินดีต้อนรับเข้าสู่ห้องวิทย์ฯ ค่ะคุณ ณ. คุณ ณ. คล้ายกับขจรวรรณเลยค่ะคือชอบที่จะศึกษาในเรื่องเกี่ยวกับธรรมชาติของจิตวิญญาณ แต่เรื่องเกี่ยวกับเทพนี่ไม่รู้เรื่องเลยค่ะ เวลาที่อยู่กับเพื่อนที่มีความรู้ด้านนี้เค้าคุยกันก็จะมีอาการเอ๋อเหรอรับประทานเหมือนกันค่ะ..

ต้องขอออกตัวว่าไม่ใช่ผู้รู้นะคะ แต่เคยฟังจากที่เค้าเคยเล่าให้ฟังน่ะค่ะว่าอาการขนลุกซู่เป็นระยะ ๆ อาจจะเป็นอาการที่เราสัมผัสอะไรบางอย่างที่เราเคยสัมผัสมาก่อนในอีกมิติหนึ่ง อาจจะเป็นเพราะเคยเรียนรู้หรือเคยศึกษาความรู้ในแนวของท่านอาจารย์อนาลัยมาก่อนซึ่งเราอาจจะลืมไป เมื่อกับมาอ่านอีกครั้งก็เลยรู้สึกเหมือนเคยอ่านมาแล้ว เพราะความรู้เหล่านี้ไม่ใช่เรื่องใหม่แต่เป็นเรื่องเดิม ๆ ที่เราเคยศึกษามาแล้วทั้งนั้น เหมือนมาทบทวนความจำกันอีกครั้งน่ะค่ะ.. พวกเราทุกคนที่กำลังคุยกันอยู่ในกระทู้นี้ต่างคนก็ต่างมา ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน แต่เมื่อมาคุยกันแล้วก็เหมือนเราเคยเจอกันมาแล้วอะไรประมาณนี้ล่ะค่ะ ถ้าคุณ ณ.มีเวลาแบ่งเวลามาคุยกับพวกเราบ้างนะคะ.. กลับมาเยี่ยมบ้านของเราค่ะ..
(b-flower)

 

สวัสดีครับคุณ ณ.ผมไม่ใช่ผู้รู้นะครับยังเป็นนักเรียนจิตวิญญาณอยู่ ลองหาหนังสือของอาจารย์ โนวา อนาลัย มาอ่านดูนะครับ หรือลองเข้าไปที่เว็บ
http://www.novaanalai.com
ในหนังสือ โนวาอนาลัยขยายความ ธรรมชาติของชาติภพ บทที่ 2 แสวงหาผู้รู้-ผู้ตอบคำถามหน้าที่ 19 ย่อหน้าที่ 2
ฉันเขียนหนังสือชุดนี้เพราะจิตวิญญาณของเธอได้สัญญากับจิตวิญญาณของฉันไว้ว่า เมื่อเธอมาเลือกถือกำเนิดเป็นร่างกายเนื้อหนังและจดจ่อกับภาวะทางกายภาพจนกระทั่งจิตวิญญาณของเธอลืมเลือนพลังอำนาจของต้นกำเนิดไปฉันจะกลับมารื้อฟื้นความทรงจำให้เธอ เพื่อนำพลังอำนาจของเธอกลับคืนมา ณ วินาทีนี้ที่เธอถือหนังสือเล่มนี้อยู่ในมือ ฉันได้ทำตามสัญญาของฉัน และเธอได้ทำตามสัญญาของเธอแล้ว
อาจารย์อนาลัยมาตามสัญญาแล้วครับ แสดงว่าคุณ ณ. สัมผัสกับท่านแล้ว
มาศึกษาร่วมกันนะครับ

 

นานๆมาทีนึง วันนี้เอาเพลงมาให้ฝังกัน ฟังก่อนนอนฝันดีเลย

 

พลังงานกับโรคภัยไข้เจ็บ

พี่นักเขียนต้องขอบคุณคุณน้องขจรวรรณมากๆ ที่ช่วยตอบคำถามทำให้อุ่นใจมากๆว่า ห้องวิทย์ของเรามีความพร้อมที่จะแลกเปลี่ยนความคิดเห็นและช่วยกันค้นหาคำตอบได้เสมอ ไม่ว่าพี่นักเขียนจะอยู่ตรงนี้หรือไม่ก็ตาม วันนี้พอมีเวลาเข้ามาคุยด้วย และได้ตอบขยายความไปก่อนที่จะพบว่าคุณน้องขจรวรรณนำคำตอบจากหนังสือมาให้คุณเฉลยเรียบร้อยแล้ว ก็เลยขอขยายความตามนี้ค่ะ

โดยธรรมชาติแล้ว พลังงานไหลผ่านร่างกายเนื้อหนังของเราทุกอนูเพื่อนำพลังงานใหม่ๆมาสู่ร่างกายเนื้อหนังของเรา เสมือนน้ำดีที่เข้าแทนที่น้ำเสียอย่างสม่ำเสมอ และในขณะเดียวกันก็ไหลออกสู่ภายนอก-กลับคืนสู่ต้นกำเนิด-เพื่อนำน้ำเสียออกไปด้วย

พลังงานเหล่านี้ชุบชีวิตและทำให้ทุกเซลล์ดำรงชีวิตอยู่ได้อย่างสมบูรณ์พูนสุข แต่ในยามที่่เราเจ็บป่วย พลังงานไม่ไหลผ่านร่างกายเนื้อหนังหรือเซลล์อย่างที่มันควรจะเป็นไปตามธรรมชาติ พลังงานบางส่วนไหลเข้าสู่ร่างกายแล้วไม่ไหลออก แต่กลับย้อนกลับเข้าภายในหรือถูกเก็บกักอยู่ภายใน เสมือนน้ำดีที่ไหลเข้าแทนที่น้ำเสียแล้วไม่ไหลออก ไม่ได้พาบางส่วนของน้ำเสียออกไป ทำให้พลังงานใหม่ๆหรือน้ำดีใหม่ๆที่จะไหลเข้าสู่ร่างกายได้ตามปกติเพื่อชุบชีวิตทุกเซลล์ลดน้อยลงไปด้วย

เมื่อเปรียบพลังงานจากต้นกำเนิดว่าเปรียบเสมือนน้ำดี เราควรตระหนักด้วยว่า พลังงานคือจิตวิญญาณ และจิตวิญญาณคือพลังงาน จิตวิญญาณคือความรู้ และความรู้คืิอจิตวิญญาณ หากเรานำความหมายทั้งหมดมาสัมพันธ์กัน เราจะเกิดความเข้าใจ 3 ระดับด้วยกันคือ:
1. ระดับกายภาพ - เกี่ยวพันกับสุขภาพร่างกายหรือชีวภาพของร่างกาย
2. ระดับจินตภาพ - เกี่ยวพันกับอารมณ์และความรู้สึกนึิกคิด
3. ระดับจิตวิญญาณ - เกี่ยวพันกับสติสัมปชัญญะ-ความรู้ หรือการเปลี่ยนความเชื่อบางส่วนเป็นความรู้

ทั้ง 3 ระดับนี้เกี่ยวพันกัน ส่งผลกระทบกัน โดยที่ระดับที่ลึกที่สุดได้แก่จิตวิญญาณ ส่งผลกระทบต่อระดับจินตภาพ และระดับจินตภาพส่งผลกระทบหรือสะท้อนให้เห็นในภาวะอันเป็นระดับกายภาพ คือแสดงออกทางสุขภาพร่างกาย

กล่าวอีกนัยหนึ่งได้ว่า ความเชื่อที่มีอยู่ในสติสัมปชัญญะ ยังผลให้เรามีอารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดคล้อยตามความเชื่อนั้นๆ และยังผลให้เรามีสุขภาพร่างกายที่คล้อยตามอารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดนั้นๆ

ข้อ 1. คำว่าไหลย้อนกลับเข้าสู่ภายใน แสดงว่าพลังงานในร่างกายไหลไปทางเดียวใช่หรือไม่
พลังงานไม่ได้ไหลไปในทิศทางเดียว ตามธรรมชาติแล้ว ร่างกายตัวตนของเราเปรียบเสมือนศูนย์กลางที่พลังงานไหลเข้าและออก-ทุกทิศทาง แต่บางศาสตร์ก็กำหนดศูนย์กลางแยกย่อยออกไปว่ามีหลายศูนย์กลาง โดยที่แต่ละศูนย์กลางหนึ่งๆควบคุมและแจกจ่ายพลังงานให้ส่วนหนึ่งๆหรือขอบเขตหนึ่งๆของร่างกาย ซึ่งการแยกย่อยดังกล่าว เช่น ในศาสตร์ของจักระ ช่วยทำให้เราสามารถฝึกฝนที่จะจดจ่อกับร่างกายส่วนหนึ่งหรือขอบเขตหนึ่งเพื่อเหนี่ยวนำพลังงานงานมาใช้รักษาโรค ซึ่งที่เกิดขึ้นในจุดหนึ่งๆ แต่ตามธรรมชาติแล้ว การเหนี่ยวนำพลังงานไปสู่จุดหนึ่งๆ หรือศูนย์กลางหนึ่งๆ จะส่งผลกระทบต่อทุกศูนย์กลาง หรือส่งผลกระทบต่อทุกส่วนของร่างกาย เพราะพลังงานไหลผ่านทุกอนูของร่างกาย และความเจ็บป่วยทั้งหลายมักจะไม่ได้ส่งผลกระทบหรือแสดงอาการอยู่เฉพาะที่ แต่เกี่ยวเนื่องและสัมพันธ์กับส่วนอื่นๆของร่างกายด้วยเช่นกัน

ข้อ 2.การเจ็บป่วยเป็นตัวแทนที่แสดงให้เห็นถึงการแตกแขนง-ซึ่งไม่ใช่การเสื่อมโทรม
แม้ว่าร่างกายของเราจะเจ็บป่วย แต่ท่านอาจารย์อนาลัยได้อธิบายว่า ความเจ็บป่วยทั้งหลายเป็นกระบวนการ-การเปลี่ยนแปลงเพื่อปรับสภาพระบบทั้งหมด ทั้งสามระดับ

หากเราพิจารณากระบวนการ-การเปลี่ยนแปลงเพื่อปรับสภาพจากระดับลึกสุด อันได้แก่ระดับจิตวิญญาณ กระบวนการ-การเปลี่ยนแปลงในระดับนี้คือการเปลี่ยนความเชื่อเป็นความรู้ ซึ่งจะทำให้ความรู้เดิมแตกแขนงเสมอ และความเชื่อที่ถูกเปลี่ยนเป็นความรู้ก็ส่งผลกระทบในระดับต่อไปอันได้แก่ระดับจินตภาพ คือเปลี่ยนแปลงอารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดในแง่ลบให้กลายเป็นแง่บวก การแตกแขนงในระดับนี้เกิดจากการเปลี่ยนอารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดที่หดหู่ ท้อแท้ ทำลายล้าง ไปสู่อารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดที่เต็มไปด้วยความหวัง และความคิดสร้างสรรค์ ซึ่งเรียกได้ว่า เป็นกระบวนการการแปลงสภาพจากภาวะที่ถดถอยหรือเสื่อมโทรมไปสู่ภาวะที่ก้าวหน้า แตกแขนง สร้างสรรค์

ข้อ 3.นอกเสียจากว่า ภาวะดังกล่าวถูกมองจากมุมมองของบุคลิกภาพ-ร่างกายตัวตน-ซึ่งเกี่ยวพันกับการกระทำอื่นๆของตัวตนนั้นๆ
ในที่นี้หมายถึงว่า ความเจ็บป่วยจะดูเสมือนความเสื่อมก็ต่อเมื่อเรามองเห็นกระบวนการทั้งหมดแต่เพียงระดับกายภาพเท่านั้น โดยรับเอาภาวะทางกายภาพทั้งหมดเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของบุคลิกภาพ ดังตัวอย่างที่ท่านอาจารย์อนาลัยกล่าวว่า เรามักรับเอาว่า "ฉันเป็นเบาหวาน" "ฉันเป็นโรคหัวใจ" เป็นต้น แทนที่จะรับเอาว่าโรคภันเหล่านั้นเป็นเพียงกระบวนการที่เกิดขึ้นแล้วก็จะแปลงสภาพไป ไม่ได้เป็นของเรา หรือเป็นส่วนหนึ่งของตัวตนหรือบุคลิกภาพตลอดไป แต่ถ้าหากเราปราศจากความเข้าใจทั้งหมดเกี่ยวกับการแปลงสภาวะใน 3 ระดับที่ท่านอาจารย์อนาลัยกล่าวถึง เรามักจะรับเอาความเจ็บไข้ได้ป่วยเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของตัวตนและบุคลิกภาพของเราหรือรับเอามาเป็นภาวะทางกายภาพของเราโดยปริยาย ภาวะทางกายภาพที่เรารู้เห็น ก็ไม่พ้นสิ่งที่แพทย์วินิจฉัยว่าคือ? โรค อาการ และการกระทำทางกายภาพทั้งหมดของบุคคลตัวตน ซึ่งเป็นการกระทำ เป็นอาการ เป็นอารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดของตัวตนภายนอก

เมื่อท่านอาจารย์อนาลัยสรุปว่า สุขภาพที่ไม่ดี ไม่ได้เกิดขึ้นก่อนความรู้สึกนึกคิดที่ไม่ดี
พี่นักเขียนขอให้พวกเราพิจารณาย้อนต่อไปให้ถึงระดับจิตวิญญาณ เราจะค้นพบต่อไปอีกด้วยว่า ความรู้สึกนึกคิดที่ไม่ดี ไม่ได้เกิดขึ้นก่อนความเชื่อที่ผิด

เมื่อใดก็ตามที่เรามีคำถามเกี่ยวกับสาระจากหนังสือ
พี่นักเขียนขอแนะนำให้พวกเรานำสาระหลักๆ ประเด็นหลักๆที่ท่านอาจารย์อนาลัยกล่าวย้ำเสมอๆมาไว้ในสติสัมปชัญญะของเราก่อนเสมอ เพราะมันจะช่วยขยายความเข้าใจของเรา สาระหลัก ประเด็นหลักปรากฏในหนังสือทุกเล่มเป็นตัวอักษร Italic หรือตัวเอียง พี่นักเขียนได้นำประเด็นหลักๆมาให้พวกเราจดจำกันแล้วครั้งหนึ่ง ขอให้พวกเรากลับไปทบทวนประเด็นเหล่านั้นเสมอๆ เพราะมันคิือหัวใจของคำสอน หากเรานำเอาประเด็นเหล่านี้มาไว้ในสติสัมปชัญญะได้บ่อยเท่าไร เราก็จะเข้าใจสาระต่างๆจากหนังสือทั้งหมดได้ง่ายขึ้นเท่านั้น (rose)

 

(rose)พี่นักเขียนขอเป็นคนนี้แล้วกัน เครื่องเขียนแยะดีจัง (rose)

 

Animation ชุดนี้ดีจังคะหัวหน้าฯ เอาอีกๆ

 

หวัดดีคับ
วันนี้เอาส่วนนึงในหนังสือ "สนทนากับพระเจ้า เล่ม 2" ที่ว่าเขียนอธิบายเหมือนกับที่อ.โนวา อนาลัยสอน มาลองให้อ่านกัน เพราะว่าอนาคตอาจจะไม่มีเวลาที่จะมาพิมพ์ให้อ่านแน่ สำหรับคนที่อ่านหนังสือของโนวา อนาลัยมาแล้ว เชื่อว่าคงจะไม่ยากที่จะทำความเข้าใจ

ส่วนที่ยกมานั้น ลองพิจารณาดูแล้ว ก็ตรงกับที่พี่นักเขียนเคยบอกว่า

ความจริงที่เป็นความจริงเสมอนั้น หรือที่เรียกว่าสัจจะนิรันดร์(ยืมคำคณิตศาสตร์มาใช้) ไม่ว่าจะใครเป็นคนอธิบาย แต่ความหมายมันก็จะออกมาในแนวเดียวกันเสมอ เรื่องราวในตอนนี้ของหนังสือเล่มนี้ ถ้าไม่ได้อ่านหนังสือของโนวา อนาลัยมาก่อน คิดว่าคงต้องงงแน่ๆ ไฟล์เอกสารนั้น ทำมาเป็นไฟล์ pdf มาให้อ่านกันดู ส่วนเนื้อหาก่อนหน้าที่ตัดมาก็คุยกันเรื่องเวลากัน

ส่วนนี้ก็เป็นส่วนนึงของหนังสือที่อ่านแล้วรู้สึกว่ามีความหมายดี แต่ตอนขึ้นอาจจะดูน่าตกใจหน่อยนึงนะ ห่ะห่ะ

ฉะนั้นจงเลือกเซ็กส์...เซ็กส์ทั้งหลายทั้งปวงที่สรรหา! และจงเลือกอำนาจ...อำนาจทั้งหมดทั้งสิ้นที่เข้าถึง! จงเลือกชื่อเสียง...ชื่อเสียงต่างๆ นานาที่สามารถไขว่คว้า! จงเลือกความสำเร็จ...ความสำเร็จทั้งโลกหล้าที่สามารถบรรลุ! และเลือกชัยชนะ...ชัยชนะทั่วพสุธาที่สามารถลงเอย!

ทว่าโปรดอย่าเลือกเซ็กส์แทนรัก แต่ให้เลือกเพื่อเป็นการเฉลิมฉลองความรัก และอย่าเลือกอำนาจเหนือใคร แต่ให้เป็นอำนาจร่วมกันไป อย่าเลือกชื่อเสียงเพื่อเป็นจุดสิ้นสุดในตัวเอง แต่เพื่อเป็นวิธีสู่เป้าหมายที่มากกว่านั้น อย่าเลือกความสำเร็จบนความสูญเสียของผู้คน แต่เพื่อเป็นเครื่องมือในการช่วยเหลือผู้อื่น และโปรดอย่าเลือกชัยชนะโดยไม่คำนึงถึงสิ่งใด แต่ให้เป็นชัยชนะที่ไม่ทำร้ายใครหรือกระทั่งให้คนอื่นได้ประโยชน์ไปพร้อมกัน

เอาเลย เลือกการเยินยอผู้อื่นเลย ทว่าจงมองทุกคนว่าเป็นผู้ที่มีอะไรบางอย่างที่เธอสามารถเยินยอได้อยู่แล้ว ทำไปเลย!

เอาเลย เลือกเป็นให้ดีขึ้นเลย ทว่าไม่ใช่ให้ดีกว่าคนอื่น แต่ดีกว่าที่ตัวเองเคยเป็นมา

เอาเลย เลือกมีให้มากขึ้นเลย แต่มีเพื่อจะเผื่อแผ่แก่ผู้อื่นได้มากขึ้น

และก็ใช่ จงเลือกการ "รู้เรื่องรู้ราว" และ "รู้เหตุผลของเรื่องราว" เพื่อเธอจะสามารถแบ่งปันความรู้นั้นแก่เพื่อนมนุษย์

และแน่นอน จงเลือกการรู้จักพระเจ้า จริงๆ แล้วควรเลือกข้อนี้ก่อนเพื่อนเลยด้วย แล้วอย่างอื่นจะตามมาเอง

ตลอดชีวิตที่ผ่านมา เธอถูกสอนว่าให้ดีกว่ารับ แต่เธอจะเอาอะไรไปให้ใครได้ถ้าตัวเองยังไม่มีสิ่งนั้นเลย เธอไม่อาจให้ในสิ่งที่เธอไม่มีหรอกนะ

นี่คือเหตุผลว่าทำไมการให้ความสุขตัวเองถึงสำคัญมาก และก็เป็นสาเหตุว่าทำไมช่างโหดร้ายเหลือเกินที่สิ่งนี้ฟังแล้วให้ความหมายที่ไม่ดีเอาเสียเลย

แน่นอนว่าเราไม่ได้กำลังพูดถึงการหาความสุขบนความสูญเสียของชาวบ้าน และก็ไม่ได้บอกให้เพิกเฉยต่อความต้องการของผู้อื่น แต่ชีวิตก็ไม่ควรต้องเป็นการละเลยความต้องการของตัวเองด้วยเหมือนกัน

มอบความสุขแก่ตัวเองให้เพียงพอ...เพื่อจะมีแจกจ่ายแก่ผู้อื่นได้พอเพียง

 

ภาพสวย ๆ ทุกรูปเลยจ้าพี่จิตต์ รูปที่พี่จิตต์โบกมือขึ้นเหมือนนางสาวไทยเลย อิอิ
อนุโมทนาบุญด้วยค่ะ ขอให้สิ่งดี ๆ คืนกลับไปหลายเท่าเลย แหม สวยแล้วยังจิตใจดีอีก ปลื้มจัง (b-smile)

 

นกคงได้กลับบ้านหลังพี่เหลยแหล่ะ ให้พี่ไปก่อนล่ะกันนะ ทำอะไรเสร็จเมื่อไหร่จะได้ไปซะที

 

เข้ามาคุยกันบ่อย ๆ นะคะคุณ ณ. ได้เจอนักเรียนของอาจารย์อนาลัยอีกคนแล้ว กลับมารื้อฟื้นของเดิมที่เรามีด้วยกันค่ะ

 

ขอบคุณคุณaxzonที่เอาเพลงเพราะ ๆ มาให้พวกเราฟังกันอีกแล้ว (b-smile)
ฟังแล้วหลับตาเหมือนนั่งอยู่ในงานฉลองในห้องโถงใหญ่โตมโหฬารเลย

 

เมื่อวานกลับบ้านมาก็สลบเลย นอนตั้งแต่ยังไม่2ทุ่ม โห เป็นได้ไงเนี่ย ผลก็คือตื่นมาตี 2 แน่ะ แว้บเข้ามาห้องวิทย์ก่อนดีกว่า

เมื่อคืนฝันโหดอีกแล้ว ฝันว่ามีผู้หญิงปล่อยงูเห่ามาหวังทำร้ายเรา
งูก็ไปรัดโชคดี แต่งูที่ไปรัดกลายเป็นงูเหลือม
นกก็เลยเอามีดอีโต้ไปฟัน ๆ ตามตัวงู จนมันคลายโชคดีออกมาได้ โชคดีปลอดภัย แต่งูคงเจ็บน่าดู
สักพักจากงูกลายเป็นแมวดำ น้ำตาไหลเหมือนมันเจ็บมาก แล้วโชคดีกลายเป็นหนู สักพักแมวก็หายไป นกคิดว่ามันคงตาย
ฝันนี้ทำให้เศร้าใจและหดหูอย่างบอกไม่ถูก ยิ่งตอนที่เห็นแมวน้ำตาไหล เศร้ามาก
ก็ไม่รู้ทำไมเราปกป้องบางสิ่งด้วยการทำร้ายบางสิ่งด้วย ทำให้นกนึกถึงสงครามที่ทำให้เราต้องฆ่าฟันกันเพื่อปกป้องประเทศชาติ
ไม่อยากทำแต่ก็ต้องทำ โอ๊ย คิดไปได้ไงไม่รู้ ไม่ได้ไปออกรบนะเนี่ย
ปกติฝันโหดยังไงก็ไม่เคยทำใครถึงตาย แต่ฝันนี้เศร้าสลดใจจริง ๆ คิดไปก็อยากจะร้องไห้ (cry)

 

จากที่พี่นักเขียน(ขออนุญาตินะคะ)โพสต์กระทู้ล่าสุดเรื่องความตาย ไม่ทราบว่าณ. เข้าใจถูกต้องหรือไม่ว่า...
ทุกวันทุกเวลาทุกนาทีนี้ เราทุกคนตายมานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว เพราะร่างกายและจิตใจเราเกิดการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา นั่นคือการเปลี่ยนแปลงคือการตายรูปแบบหนึ่งไปเป็นอีกแบบหนึ่ง แต่เราอาจจะไม่รู้ตัว เนื่องจากเป็นกระบวนการที่เรารู้สึกว่าเป็นเรื่องปกติของการเจริญเติบโตจนถึงการเสื่อมสภาพ ไม่ใช่การตายแบบที่เราเข้าใจกันในปัจจุบันคือการหมดลมหายใจ ...กรุณาช่วยชี้แนะด้วยนะคะ