เขาเรียกว่า "ผีอำ" หรือ "ฝันไป"

คุณ กาลีนะ กลับมาแล้ว

ยังป๊อปปิวล่า ในหมู่ วิญญาณ เหมือนเดิมเลย

สู้สู้ๆๆๆ เน้อ

 

555555555555555 ชมแบบนี้เขิลแย่เลยคะ ... ไม่อยากป๊อบเท่าไหร่หรอกนะคะ ... เพื่อนเป็นคนหายาก ... แต่ถ้าเพื่อนเป็นผีหาง่ายกว่า เห้อ ๆ

 

... พอเช้าเราก็เลยมาเล่าให้พอยฟังแล้ว ก็ไปเล่าให้แม่ตัวเองฟัง .. แล้วแม่ก้ชี้ให้เดินไปดูที่หิ้งของแม่ตรงข้างทางเดินไปห้องครัวว่าเห็นอะไรไหม๊ ... มีกุมารทองสองตนอยู่ตรงนั้นใช่ตัวเดียวกับที่ไปแกล้งเราเมื่อคืนหรือเปล่า ... พอเราเดินไปดูก็ตกใจมากเพราะว่าชุดที่ตุ๊กตากุมารทองใส่มันสีเดียวกับที่เราเห้นเมื่อคืนเปี๊ยบ ... เป็นอะไรไปไม่ได้แหละ ... เจ้าสองตัวนี้แน่นอน ... แหม๋ ๆ ทำกันได้นะ ขนาดสวดมนต์แผ่เมตตาให้แล้วยังจะมาหยอกกันอีก ... มันน่านัก ท่าทางจะเก่งพอตัวด้วยสิ ... พอยบอกว่าเขาเป็นกุมารเทพนะ เพราะอาจารย์คนนั้นบอก .. ซึ้งเราก็ไม่ได้แปลกใจอะไร เพราะเราก็พอรู้ว่าเพราะอะไรอยู่แล้ว ...

... เราเริ่มเดินสำรวจบ้านของน้องพอยหลังกินข้าวเสร็จ .. พอก้าวออกจากประตูด้านขวาเป็นที่ว่างมีต้นไม่ใหญ่ขึ้นเยอะพอสมควร อายุน่าจะถึง 80 ปี แน่นอน บรรยากาสที่ด้านนี้น่ากลัวมากในความรู้สึกของเรา มันดูน่ากลัว วังเวง อากาศสงบนิ่ง แทบไม่มีลมพัดใบไม้เลยมั้ง ... ด้านนี้มีพลังงานภพภูมิแน่นอนเรามั่นใจอย่างสุด ๆ จากประสบการณ์ที่ผ่านมาของเรา ก่อนจะหันหน้าไปหา ไอ้เจ .. มันมองหน้าเราแล้วก็พยักหน้า ... นั้นคือ คำตอบที่ทำให้เรามั่นใจ ... ด้านซ้ายมือเป็นโรงงานทำตู้ กั้นด้วยสังกะสีปิดไว้ยกหลังคาสูง .. เราเดินเข้าไปในโรงงานก้าวแรกที่เดินเข้าไปเรารับรู้ได้ถึงความแตกต่างของบรรยากาศ เราหูอื้อเล็กน้อย มีคนงานกำลังทำงานอยู่สาม สี่ คน ทำให้เราไม่รู้สึกกลัวเท่าไหร่ เลยกล้าพอที่จะเดินสำรวจต่อไป ....

.... พอเดินลึกเข้าไปเพื่อที่จะไปหาสิ่งที่ดึงดูดให้เราต้องมองมันไม่วางตา ... นั้นคือ โพนดินสูงตรงมุมบ้านที่ติดถนนนทางสามแพร่ง มีต้นไม้ใหญ่ขึ้น 2 - 3 ต้น มีศาลเพียงตา 1 ศาล เก่า ๆ พัง ๆ ข้างโพนดินนั้นมีหนองน้ำเล็ก ๆ เรียกว่า บ่อน้ำจะเข้าท่ากว่า คงไม่ต้องบอกว่ามัน วังเวง แค่ไหน .. ขอบอกว่ายิ่งกว่าที่รกร้างข้างบ้านเสียอีก .. ไม่แปลกใจเลยที่ทำไมถึงมีคนตายตรงสามแพร่งนี้หลายราย ขนาดมีการเอา " กระจกนูนเป็นวงกลมสีแดง " มาติดที่แยกเพื่อให้ทัศนวิสัยในการมองดีขึ้น หรือ เพื่อแก้ฮวงจุ้ยอันนี้เราก็ไม่ทราบเหมือนกัน

.... พอเดินพ้นรั่วบ้านแล้วเลี้ยวไปทาซ้ายตรงทางสามแพร่งบ้านฝั่งตรงข้ามที่เห็นตรงหน้าเรา พอยบอกว่าเป็นบ้าน "คนทรงเจ้า" มักมีคนเข้าออกบ่อย ๆ มันยิ่งทำให้เราหนักใจมากขึ้นกับสถานการณ์ของบ้านหลังนี้ ... เพราะสิ่งที่พอยให้เรามาทำให้ที่บ้านนี้ คือ มาตรวจดูฮวงจุ้ยให้หน่อย เพราะพอยคิดว่ามันต้องมีอะไรที่ทำให้เกิดเรื่องไม่ดีขึ้นในบ้านของเธอ ..

... ซึ่งเราก็บอกเธอไปว่า " เธอคิดถูก " ถึงเราจะไม่เก่งในวิชานี้ มีความรู้แค่งู ๆ ปลา ๆ แต่เราก็รับรู้ได้ว่าบ้านหลังนี้มีอะไรที่ทำให้เกิดเรื่องไม่ดีขึ้นแน่นอน ทั้งชัยภูมิโดยรอบ โครงสร้าง การจัดวาง และ ตบแต่งแต่ละห้อง .. มันดูตาลปัตไปหมดเลย หรือ ที่เรียกว่า " ผิดหลักฮวงจุ้ยเต็ม ๆ " .. แบบไม่ต้องเปิดตำราดูเลยก็ได้ .. เห้อ ๆ

.... เรากำลังลังเริ่มเครียดกับการหาทางแก้ปัญหาในครั้งนี้ยังไงดี ... เพราะมันมีเรื่องของ ภพภูมิ เข้ามาเกี่ยวข้อง ... ไม่ใช่ 1 หรือ 2 ตน มันมากกว่านั้นในความรู้สึกของเรา ... ยิ่งตอนค่ำตะวันตกดินไปแล้ว ... มันยิ่งดูน่ากลัว วังเวง ทำให้คิดถึง " ผี " ได้ดีจริง ๆ เวลามองออกไปนอกรั่วบ้านตรงประตูทางเข้า มันเหมือนมีคนเดินผ่านหน้าบ้านไปมาตลอดเวลาในความมืดนั้น .. ทั้งที่มีแต่ความว่างเปล่า ... และ เสียงที่คอยบอกในใจเราว่า " อย่าออกไปข้างนอกบ้านนะ มันอันตราย " ทำให้ตลอดเวลาที่อยู่ที่นั้น .. ฉันแทบไม่เคยก้าวข้ามประตูบ้านออกไปข้างนอกเลยจริง ๆ

 

... ตอนไปอยุ่ที่ันั้นประมาณ 4 วันได้ แม่พอยซึ่งตอนนี้สายตาเริ่มไม่ดีแล้วด้วยโรคที่รุมเร้าหลายโรค แต่ " โรคไต " คือ โรคที่ทรมานแกที่สุด ตอนแรกที่เราเห็นแม่พอยเราคิดว่าแกต้องแก่กว่าแม่เราแน่นอน แต่แม่เราก็เกือบ 60 แล้วนะ ตอนที่เราไปเจอแม่พอยนั้น แม่ผมหงอกหมดหัวแล้ว สายตาเริ่มมองไม่เห็นมัวไปหมด หลังค่อม ๆ ผิวพรรณเหมือนคน 60 กว่าไปแล้ว ... ยิ่งมาได้ดูรูปถ่ายเมื่อสัก 5 - 6 ปีย้อนหลังยิ่งไม่น่าเชื่อเพราะแกยังดูสาว และ สวยมากคนหนึ่ง .. เราตอนนั้นรู้สึกสงสารแม่มาก และ สงสัยว่าเพราะอะไรจึงเป้นเช่นนี้ .. เพราะโรคที่แกเป็นอยู่ หรือ เพราะเรื่องเหนือธรรมชาติ ... เราจึงเริ่มค้นหาคำตอบจากหลายอย่างรอบตัว และ คำบอกเล่าจากทั้งของแม่ และ น้องพอยเอง ....

 

... เราเริ่มจากการลำดับเรื่องราวที่เกิดขึ้นภายในครอบครัวนี้ว่าเป็นไง .. จากคำบอกเล่าพอสรุปได้ว่า ...

... เมื่อสมัยที่พอยเกิดแม่ได้คลอดพอยที่นี้ตรงริมบ่อน้ำใกล้กับโพนดินฝั่งโรงงาน ... แล้วพอยเขาจะเป็นเด็กที่ชอบแสดงออก ชอบกิจกรรม มาก ๆ และ ตอนนั้นครอบครัวของพอยฐานะถือว่าดีกว่านี้ มีหน้ามีตาในจังหวัดนั้นเลยทีเดียว แล้วฐานะก็ค่อย ๆ ดีขึ้นเรื่อย ๆ แม่มีลูก 3 คน ชายคนโต พอยคนกลาง และ น้องสาวคนเล็ก ซึ่งพอยเป็นเด็กที่ดูจะแตกต่างจากพี่น้อง .. เธอเป็นพวกอารมณ์ศิลปินมาตั้งแต่เด็ก ๆ เลยทีเดียว

... เมื่อพอยโตเป็นสาวเรียนมัธยมปลายเธอก็มีความรักกับเพื่อนชายที่ถือว่าฮ๊อตมากในโรงเรียนช่วงนั้น รักกันมากเลยทีเดียว ... จนตอนใกล้จะจบ ... พอยเกิดตั้งท้องขึ้นมาได้สาม-สี่ เดือนพอยตัดสินใจไปทำแท้งเพราะคิดว่าตัวเองยังเด็ก และ เหตุผลส่วนตัวอีกหลายประการซึ่งเราไม่กล้าถาม ... สิ่งที่น่าตกใจก็ คือ เธอได้ลูกแฝดชาย ที่สำคัญไม่มีใครที่บ้านที่รู้เรื่องนี้เลย ... แต่ตอนที่แม่พอยรู้แม่บอกว่าแม่เสียใจมาก .. ถ้าแกรู้ว่าพอยมีลูกแม่จะไม่ยอมให้พอยทำแบบนั้นเด็ดขาด .. เพราะแม่แกเป็นคนธรรมมะธรรมโมมากชอบไปวัด ทำบุญ สวดมนต์ ทำโรงทาน แม่เป็นคนที่จิตใจดีมากเพราะเราเองก็สัมผัสได้ถึงความรักความอบอุ่นจากผู้หญิงคนนี้ ... เมื่อเรียนจบ ม.6 จอยก็ไม่เรียนต่อเธอผันชีวิตไปตามที่เธอฝัน คือ เป็นนักร้องตามผับ ตระเวณไปทั่วกับวงที่รับเธอเป็นนักร้อง .. เงินทองชื่อเสียงผู้คนห้อมล้อมมากมาย อย่างที่เะอฝันไว้จริง ๆ ทั้งความสามารถ ความสวย มีเสน่ห์ เรียกว่ามีแรงดึงดูดหลายอย่างในตัวพอย ทำให้เธอได้ไปร้องเพลงไกลถึงเมืองนอกมีรายได้เดือนละเป็นแสนบางเดือนมากกว่านั้น เธอมีความสุขกับชีวิตกลางคืนที่รุ่งโรจน์นั้น และ พอยมักเล่าให้เราฟังบ่อย ๆ พร้อมกับเอารูปถ่ายมาให้เราดู มีทั้งงานถ่ายแบบด้วย เรายอมรับว่าเธอสวยจริง ๆ ...

.... แต่ชีวิตคนเราก้เหมือนละครน้ำเน่านั้นแหละคะ .. พอถึงจุดสูงสุดก็ย่อมมีวันที่ตกต่ำจะช้าเร็วขึ้นอยู่กับการทำตัวของคน ๆ นั้น ... พอยบอกว่ามันเริ่มตั้งแต่เธอไปตัดผมสั้นแบบทอมบอยเพราะอกหัก ไปสักยันต์ 108 ที่ตำหนักแถวพระโขนง และ เอาดวงจิตของลูกชายฝาแฝดของเธอไปทำกุมารทอง โดยอาจารย์คนที่สักยันต์ให้เธอนั้นแหละเป็นคนทำให้ .. เพราะเธอคิดว่าเด็กยังอยู่กับเธอ .. ไม่ว่าด้วยเพราะเหตุอะไรก็ตามพอยได้หลงไปกับเงามืดของราตรีจนชีวิตต้องตกอับดิ่งลงสู่ขุมนรกสำหรับเธอ ... ต้องถูกจับข้อหาร้ายแรงจนต้องจบอาชีพการงานที่กำลังรุ่งโรจน์ถึงขีดสุด ... ทุกอย่างพังทะลายในพริบตา .. กว่าเธอจะรอดพ้นข้อหามาได้ เธอก็แทบไม่เหลืออะไรเลย ... ทุกคนหันหลังให้เธอแม้แต่ญาติ ๆ เหลือเพียงครอบครัวเท่านั้น ... เธอไม่ยอมกลับบ้านดิ้นรนทุกอย่างเพื่อได้อยู่ที่กรุงเทพ .. และ ก็มีคนยื่นมือช่วยเธอโดยมีข้อแลกเปลี่ยน ... และ นี้เองที่ทำให้เราได้เจอ น้องพอย

 

พิมพ์มา 2 รอบคอมดับทั้ง 2 รอบ ขี้เกียจพิมพ์ละ จะบอกว่าผมเป็นแค่โดนอำตัวแข็ง ได้ยินเสียงแบบไม่รู้เรื่อง เห็นแค่เงา หรืออาจจะมาในความฝันในตอนที่ตั้งใจใส่บาตรแต่ไม่ได้ใส่ ฝันแบบหลอนๆ เวลาจะเป็นก็ตอนไม่สวดมนต์ ไม่แผ่เมตตาอุทิศส่วนกุศล สงสัยเขาไม่อยากให้ผมเวิ่นเว้อ

 

คาถาหลวงพ่อโอภาสี

อิติสุคะโต อะระหังพุทโธ นะโมพุทธายะ ปะฐะวีคงคา พระภุมมะเทวา ขะมามิหัง


หลวงพ่อโอภาสี ธนบุรี สวด ๓ จบ ๕ จบ ๗ จบ หรือ ๙ จบ ทุกวันพระ เพื่อขอมงคลโชคลาภให้แก่ชีวิต สามารถป้องกันภัยได้ครอบจักรวาล คาถาบทนี้หรืเปล่าครับ เพิ่งมาอ่านกระทู้นี้อยากได้คาถาอื่นด้วยครับเกี่ยวกับการป้องกัน หลังๆนี่หากถูกผีอำจะหายใจไม่ค่อยออก แล้วคาถาฟัรทนนี่ว่าอย่างไรครับ

 

อยากทราบว่าว่านหนุมานนั้งแท่นใช่ต้นเดียวกับหนุมานนั้งแท่น รึป่าวครับแล้วต้นมีลักษณะอย่างไร

 

หรือเราฝันเรื่องในอดีตบางทีอดีตชาติเขาอาจเรียกว่าอย่างนั้นมั้ง คราวนั้นผมฝันว่าไปอยู่ที่ไหนสักแห่งแล้วเห็นอะไรสูงๆ พอเงยขึ้นไปพอดีเลยครับ เปรตนี่เองแล้วก็จิตเร็วมากอุทิศส่วนกุศลพอเขาอนุโมทนาก็หายไปเลยครับ เจอ 2 ตนในฝันรอบนั้น พอเปรตหายไป ก็เจอพระแนวออกอินเดีย มีมวยผม ขีดสีขาว3ขีดอยู่บนหน้าผาก ในจิตบอกชื่อท่านครับ ตอนตื่นนี่จำไม่ได้ แล้วก็ตามท่านไปเห็นกระท่อมในป่าลึก แล้วก็เจอพระพุทธรูปสีขาว แนวออกแบบปรักหักพัง แล้วก็มีฝันอีกหลายอย่างเลยที่เกี่ยวกับพระ ส่วนคุณผีนี่จะมาให้ฝันตอนผมขี้เกียจไปตักบาตร ฝันแบบโคตรน่ากลัว บางครั้งฝันถึงแนวว่าถ้าไม่ไปตักวันนี้ต้องตายกระนั้นเลย ห้ามนึกเลยว่าพรุ่งนี้จะไปตักแล้วทำไม่ได้มาเลยครับ บางทีผมบอกก่อนจะนอน ถ้าอยากให้ไปตักบาตร ช่วยปลุกด้วยนี่ก็มาเลย บางทีปลุกในฝัน บางทีตื่นเอง ซึ่งผมไม่ทราบหรอกนะว่าใครปลุก มีเรื่องเกี่ยวกับอาราธนาพระด้วยครับ ที่ผมบูชาแล้วห้อยก็มีหลวงปู่ทวด หลวงพ่อโต หลวงพ่อฤาษีลิงดำ แล้วอีกท่านไม่ได้ห้อยแต่นึกถึงคือหลวงปู่ดู อาราธนาทุกครั้งเมื่อต้องเดินทางหรือออกจากบ้าน วันนั้นเดินทางเพื่อจะไปบ้านเพื่อนของพี่ ตอนนั้นพี่เป็นคนขับ เกือบถูกรถชนไปครับ เสียววาบเลย นึกว่าโดนแล้วแต่ไม่เลย ไม่โดน และอีกหลายครั้งที่อาราธนานี่จะโชคดีตามคำขอทุกทีเลย

 

... ก็คงตอบได้แค่ว่า ... แต่ละคนจะไม่ค่อยเหมือนกันในรายละเอียดปลีกย่อยคะ .. อย่างเช่นการโดนอำ มันมีทั้งที่โดนช่วงกำลังจะเคลิ้ม .. หรือ หลับไปแล้ว .. มันแล้วแต่ระดับสมาธิเราในช่วงนั้นที่เขาจะสอดแทรกเข้ามาได้ ... แต่บางคนก้สามารถรับการสื่อสารได้ในระดับลึก เช่น ไม่ต้องหลับก้สื่อสารได้ หรือ มาในสมาธิ .. มันมีมากมายคะ อย่างเช่นลักษณะของคุณ การโดนอำจนตัวแข็งก็เพราะ .. จิตมันไม่สามารถควบคุมการทำงานของระบบของร่างกาย .. คือ จิตเราตื่นแต่ร่างกายเรายังหลับอยุ่ หรือ พักอยู่นั้นเอง ... โดยเฉพาะในช่วงกำลังเคลิ้มทำให้พลังในตัวลดลง และ ภพภูมิสามารถแทรกพลังเข้ามาได้ดดยง่าย กว่าตอนที่เราตื่นปกติ ... อันนี้คือ ความคิดเห็นส่วนตัวนะคะ

 

คาถาบทเรียกว่า บทขอขมาเจ้าที่ คะ มีเต็ม ๆ ว่า

.... อิติสุขะคะโต อะระหังพุทโธ นะโมพุทธายะ ปะฐะวีคงคา พรหมะเทวา อินทะเทวา อังคะเทวา อาคันตุกะเทวะตา รุกขะเทวาพาลี ชัยยะมังคะลา อาจาริยัง อาจาริยะเทวา มุณีสิทธา มาตาปิตุโร อะโรคะเยนะ สุขเขนะ จะ ขะมามิหัง สาธุ ๆ ๆ

... แต่ไม่ทราบนะคะว่าเริ่มต้นนี้มาจากไหน เพราะเราเองนั้นรู้จักมาจากน้าเขยที่เป็นคนอยุธทยา แกสอนให้ท่องเวลาไปนอนค้างต่างถิ่นต่างที่ แกเคยบอกว่าเป้นการขออนุญาติเจ้าที่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ต่าง ๆ เพื่อมาอาศัยพำนัก และ ถ้าหากเราได้กระทำการอันไม่ควรอันใดลงไปทั้งที่รู้ และ ไม่รู้ก้ขอให้ท่านให้อภัย และ โปรดคุ้มครองเรา ประมาณนี้คะ


.... โดยส่วนตัวเราใช้บ่อยเพราะรู้สึกว่าใช้แล้วหลับสบายดี หรือ ดีกว่าไม่สวด แต่เราจะเพิ่มคำกำกับลงไปอีกเล็กน้อยแค่นั้น

 

... น่าจะใช่นะคะ เพราะว่าภาษาอีสาน พ่อเราบอกว่าเรียก " ว่านผีโพรง " ภาษาไทยเรียก " หนุมานนั้งแท่น " ว่านชนิดนี้ใครคิดจะเลี้ยงต้องดุแลเอาใจใส่เป็นพิเศษ มันจะให้คุณ หรือ โทษ อยู่ที่คนเลี้ยงคะ ... ลักษณะพื้นฐานก็ตามรูปที่ลงให้ดูนั้นแหละคะ ที่บ้านเราพ่อเราเอามาปลูกตอนเราเด็ก ๆ พอดีแกเอามา 2 อย่าง อีกอันคือ ว่านผีขี้เดียจ ซึ่งถ้าปลูกไว้ผีจะไม่กล้าเข้าใกล้แม้แต่เจ้าที่ยังร้อน (พ่อบอกมาแบบนั้นนะคะ เพราะเราชอบฝันเห้นผีบ่อย ๆ แกเลยเข้าป่าไปหามาปลูกไว้ที่บ้าน ส่วนอีกอันไว้เพื่อปรุงยา ) แล้วปลูกใกล้กัน แต่เป็นว่านหายากทั้งคู่ แถมเลี้ยงยากอีกต่างหาก .... หัวมันจะมีขน ๆ เยอะ บางหัวหน้าคล้ายหน้าคน ใบคล้ายใบบอน ต้นสูงมากบ้านเราช่วงหน้าฝนสูงเกิน 2 เมตร งามมาก แต่จะคันเวลาโดนขนที่ต้นมัน พ่อบอกว่ามันดูดเลือดเรา เมื่อแก่เต็มที่ใบจะเริ่มเหี่ยวลงต้นจะตายเหลือแค่หัวในดิน นั้นถือว่าใช้ได้แล้ว .... ส่วนการดูแลถ้าต้องการใช้เป็นยาให้เลี้ยงด้วยของหวาน ห้ามให้มีสัตว์ใดเข้าไปใกล้ หรือ ตาย อย่าให้ต้นมันได้กินเลือด เพราะมันจะเปลี่ยนเป็น " ว่านผีโพรง " ซึ่งเป็นลักษณะของ "เจตตะภูต " เวลาช่วงใกล้วันพระมันจะออกแสงสีเขียวเรือง ๆ ในต้นที่แก่ หน้าตาจะเหมือนกับตัวเจ้าของที่เลี้ยงมัน และ ออกไปหากินในลักษณะเจตตะภูตที่หน้าเหมือนเจ้าของ หรือ สิ่งที่มันได้กินเลือด ว่านตัวนี้จะต้องใช้คาถากำกับในการเลี้ยงด้วย ... แม่เราเคยบอกว่าแกเคยเห็นตรงหลังบ้านตอนที่แกลงมากลางดึก ...

.... ส่วนว่านที่เราต้องการ พ่อบอกว่าแกได้มาขุดเอาไปปลุกที่บ้านใหม่แกนานแล้ว ... แล้วมีพวกเพื่อน ๆ ในวงการเดียวกับแกมาเยี่ยมที่บ้าน แกเลยพาเขาไปดู ... แบบแกอยากอวดว่าแกมี ว่านหายาก ... หลังจากนั้นไม่นานแกก็บอกว่ามีคนมา " ขโมยขุด " ว่านตัวนี้ของแกไป ... ซึ่งเราเคยบอกแกแล้วว่าถ้าแกเข้าป่าให้หามาให้เราด้วย ... แกบอกว่าสมัยนี้คงต้องข้ามไปทางฝั่งลาว เพราะฝั่งไทยน่าจะไม่เหลือแล้ว ... เราก็ได้แต่หวังว่าจะได้ครอบครองมัน ... " ว่านผีขี้เดียรจ "

 

... จากสิ่งที่เราได้เรียนรู้ คือ จิตทุกจิตไม่มีการแตกดับ (อาจมีคำเรียกจำกัดความอื่นมากกว่านี้ ในที่นี้เราขอเรียกว่า จิต ) แต่จะเปลี่ยนไปตามรูปร่างซึ่งมีกรรมเป็นผู้กำหนด จิตเป็นของละเอียดแต่จะมีส่วนหนึ่งที่สามารถเก็บความทรงจำต่าง ๆ ตั้งแต่เริ่มต้นไว้ แต่ถ้าหากเรามีกายหยาบขึ้นมาความทรงจำนั้นจะถูกเก้บซ้อนไว้ลึกที่สุด หรือ ลบหายไปชั่วคราว หรือ เหมือนโดนฟอร์แม็ทความทรงจำไป ... เมื่อเรากลับมาอยู่ในสภาวะจิต หรือ ตายลง ความทรงจำพวกนั้นจะกลับมามากน้อยแล้วแต่พลังที่เราสะสมไว้ ... ทำให้ในบางครั้งบางคนความทรงจำบางส่วนยังคงติดค้างอยู่ในส่วนลึกที่เราสามารถค้นเจอได้ด้วยวิธีต่าง ๆ กันไป ..... อันนี้เป็นความคิดส่วนตัวของเรานะคะ

 

ฝัน ว่า เจอผี บ้าง อยู่หลายหนค่ะ
(มีหนีบ้าง สู้เค้าบ้าง โมโหบ้าง สอนผีสวดมนต์บ้าง ขู่ผีบ้าง)
ฝันว่าตัวเองเป็น เปรต เด็ก นี่ก็หนหนึ่ง

ล่าสุดฝันว่าตัวเองอยู่ในนรกนี่ล่ะ ตื่นเต้น ร้อนดีด้วย มีเสียงลอยมาด้วย ว่าเราก็เคยอยู่นี่มาก่อน แล้วเสียงนั้นก็เล่าท้าวความไรไม่รู้ ฟังไม่รู้เรื่อง
เพราะมั่นใจว่า ฝันอยู่แน่นอน เลยพยายามตื่น ปล่อยใครไม่รู้เล่าเรื่องนรกไป

เราก็หมกมุ่นแต่เรื่องต้องรีบตื่น เลยสวดมนต์คิดถึงหลวงปู่ดู่ ก็ตื่นมา ดีใจมาก อยู่บนเตียง
ถอนหายใจ นิดหน่อย
แล้วหลับต่อ อ้าว เวรฝันเหมือนเดิม เด๊ะ ๆ ว่าตกนรก แล้วก็ มีเสียงอธิบาย แต่ ข้าจะตื่น โว๊ย เลย สวดมนต์ในฝัน แล้วก็ตื่นมาอีก เหงื่อ เต็มเลย (เปิดแอร์นอนนะ )

แต่ถ้า ฝันว่าง่วงอยู่แล้วผีมากวน นี่ข้าพเจ้าจะโมโหมากๆ รู้สึก จะเฮี๊ยนกว่าผีนะ บอกผีว่า จะนอน อย่ามากวน ว่าแล้วล้วงหนังสือสวดมนต์ใต้หมอนส่งให้ผี ด้วย (สงสัยให้ผีไปอ่านเอง)

 

55555555555555 อันหลังนี้สงสัยจะเริ่มรำคาญละ .. ขี้เกรียจสวดเลยให้ผีไปสวดเอง 5555555 คงเหมือนตอนที่เราโดนกุมารทองของแม่เราแกล้งอยู่หลายคืนพอไม่ได้นอนนาน ๆ เข้าจากที่กลัวเริ่มจะหงุดหงิด .. เลยต่อยมันไปเลยรำคาญกวนดีนัก

.... ล่าสุดช่วงใกล้ออกพรรษาแฟนเราบอกว่าฝันเห็นเด็กผู้ชายไว้จุกตามแม่เราไปด้วย แถมวันต่อมาก็มายืนหน้าประตูห้องนอนเราเท้าสะเอวใส่แฟนเรา หลายครั้ง บางครั้งก็มาหยักหัวไปมาให้แแฟนเราดู 555555 แต่โชคดีที่แฟนเราเห็นแค่คนเดียว 555555

.... ก็อย่างที่เคยบอกนั้นแหละคะ จิตเป็นของละเอียด และ มีพลังงานแตกต่างกันออกไป บางครั้งมันก็มีการซุกซนแอบหนีไปท่องเที่ยวบ้าง ไปยังภพภูมิอื่น ๆ ที่ทับซ้อนกับภพภูมิของเราบ้าง ( อันนี้แล้วแต่ความเชื่อของแต่ละคนนะคะ ) แต่ความฝันมักจะมีการบิดเบี้ยวจากความเป็นจริงที่ควรจะเป็น และ ถ้าเราไม่มีพลังที่มากพอก็ไม่สามารถควบคุมความฝันนั้นได้ พูดง่าย ๆ คือ อยู่ที่ระดับสมาธิ และ สติ ณ ตอนนั้นของคนผู้นั้นประกอบด้วย .. เราเองก็อธิบายออกมาให้ฟังลำบากเหมือนกันเพราะตัวเราเองก็ยังทำไม่ได้อย่างที่ใจต้องการเหมือนกัน 555555555

 

ผมว่าเรื่องนี้ให้ไปถามคุณปูจ๋านะครับอยู่แถวๆห้อง เอ๊ะจำไม่ได้แต่แนวๆทำนายฝัน ภัยพิบัติอะไรงี้แหละ

 

แฟนคุณกาลีนะ ก็ตาดีมาก

ถึงได้มองเห็นวิญญาณอยู่เนืองๆ ใจเค้าคงมีความละเอียด ดีนะคะ

ส่วนที่ข้าน้อย ฝัน นั้นที่จำได้คือ ฝันตอนที่ใกล้จะตื่นแล้ว ความฝันตอนที่หลับลึกๆ จะจำไม่ได้ สติยังอ่อนอยู่มาก

ที่ฝัน ก็เป็นไปได้ว่า กินมาก ก่อนนอน ก็ได้ค่ะ

เพราะเคยฝันว่าผี มาบอกเลข อุตส่าห์ย้ำแล้วย้ำอีก ว่าผี อย่ามาหลอกกันดีกว่า น่า
เอาให้แน่นา
พี่ก็พยักหน้า ว่า ไม่หลอกหรอก เลขที่ชี้ที่เสาต้นนี้ล่ะจริ๊งๆ เลข ๓ ตัวนะ

พระพุทธเจ้าค่าเอ๋ย ไม่เข้าสักตัวเลย ซาเทือนจาย

 

ต่อจากเรื่องของน้องพอย ...

.... แม่ของน้องพอยเท่าที่เราทราบ ท่านเป็นคนสวยมากคนหนึ่งแกแต่งงานกับพ่อของน้องพอย มีลูก 3 คน แม่เป็นคนนิสัยน่ารัก ใจบุญ ชอบทำบุญทำทาน และ รักลูกมาก ๆ แต่แม่เป็นคนที่ไม่ค่อยแข็งแรงเท่าไหร่เพราะไตแกจะเล็กกว่าคนปกติทำให้แกกลายเป็นคนที่ภูมิคุ้มกันตัวเองไม่ค่อยดี .. แต่พ่อน้องพอยก็รัก และ ดูแลแม่เป็นอย่างดีมาโดยตลอดแกเป็นผู้ชายที่ดีมาก ๆ คนหนึ่งตั้งแต่เราเคยเจอมา ... ความรักของพ่อ และ แม่ที่มีต่อกันทำให้เราต้องอิจฉา และ พ่อแกก็ดูแลลูกทุกคนได้ดีจริง ๆ แถมทำกับข้าวอร่อยอีกต่างหาก ...

.... พ่อ และ แม่ มีธุรกิจส่วนตัวที่เกี่ยวกับทำเฟอร์นิเจอร์ส่งตามร้านต่าง ๆ จากธุรกิจเล็ก ๆ ต้องเช่าเขาอยู่ พอนานไปแกก็มีกิจการที่เจริญเติบโตดีขึ้นเรื่อย ๆ โดยเฉพาะพอมีลูกคนที่ 3 และ ตอนที่แกไปเช่าบ้านแถวในตัวเมืองนี้เอง แม่แกได้ไปเอาหิ้งพระเก่าของคนเช่าคนเดิมมารวมกับหิ้งพระของตนเอง .. หรือ ง่าย ๆ เลย คือ พอย้ายเข้าไปแล้วก้เอาพระ และ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ของตนเองไปรวมไว้ที่หิ้งเก่าที่เจ้าของคนเดินทิ้งไว้ แล้วพอแกย้ายมาอยู่ที่ปัจจุบันซึ่งเป้นที่ของแกเองแกก็หอบเอาทั้งหมดมาด้วย .. แกไม่ค่อยใส่ใจเรื่องฤกษ์ยาม หรือ การจัดวางเท่าไหร่ มีการย้ายหิ้งบ่อยครั้งเพราะว่าของเยอะจนสุดท้ายมาอยู่ตรงทางเดินไปห้องครัวบนตู้ที่สูงแค่เมตรเดียว มีการวางไว้อย่างไม่เป็นระเบียบ และ ไม่มีคนดูแล แถมตอนที่พอยไปทำงานเมืองนอกก็ได้เอา กุมารทอง 2 ตน มาให้แม่ช่วยดูแลให้ด้วย ... กิจการค่อย ๆ ทรุดตัวลงจะด้วยอะไรนั้นมีมากมายหลายเหตุผล ... ทำให้แค่พอมีกินมีใช้เท่านั้น .. และ พอยยังบอกเราว่าสมัยก่อนแม่แกชอบจะไปบ้านฝั่งตรงข้ามที่เป็นร่างทรงพระแม่ .. บ่อย ๆ จนตอนหลังแกไม่ได้ไปแล้ว ส่วนอาการป่วยนั้นเพิ่งมารุนแรงเมื่อไม่กี่ปีมานี้เอง ตอนที่เราเจอแม่ตาแม่ก็แทบจะมืดบอดไปแล้วด้วย ...

.... เราเริ่มตั้งคำถามกับเหตุการณ์ในส่วนที่เราเจอว่า มันคือ อะไร ทำไม ... และ จะช่วยแก้ไขให้ยังไงพอที่เราจะช่วยได้บ้าง ....

 

..... จำได้ว่าตอนนั้นหลังจากสำรวจบ้านแล้วแม่แล้ว เราก้แนะนำให้แม่แกหาที่วาง " หิ้งพระนี้ใหม่ " เพราะจุดนี้มันไม่เหมาะสม และ จัดวางตำแหน่งให้ถูกต้อง สวดมนตืไหว้พระ แล้วก็ไปวัดทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้ภพภูมิบ้าง และ หาน้ำมนต์มากินอาบ เพื่อผ่อนหนักเป็นเบา เพราะในความคิดเรา คือ แม่น้องพอยเหมือนคนที่แบกรับอะไรไว้เองเยอะมาก จนสภาพร่างกายจะทนไม่ไหว เสื่อมสภาพเร็วกว่าคนปกติในวัยเดียวกัน ...

..... น้องพอยเมื่อมาอยู่บ้านได้หลายวันเข้าน้องพอยก็เริ่มออกอาการ อารมณ์ร้าย โมโหร้าย ใครทำอะไรขวางหูขวางตาไปหมด .. แม้แต่เราที่เธอเคยเคารพมากคนหนึ่ง ... เราเสียความรู้สึกมากเลยตัดสินใจกลับบ้านเราดีกว่า .....

.... เราเคยเอาเรื่องนี้ไปคุยกับรุ่นน้องคนหนึ่ง .. ที่เป็นเพื่อนกับน้องสนิทเราแนะนำให้รู้จัก ... ว่าเด็กคนนี้มีสัมผัสที่พิเศษกว่าคนอื่นคล้าย ๆ เรา .. มันคือการสนทนาของคนที่เพิ่งเห็นหน้ากันแค่สองครั้งในสองวัน .. แต่เรากลับรู้สึกคุ้นเคยกับเด็กคนนี้อย่างประหลาดเหมือนคนเคยรู้จักกันมาก่อน ซึ่งเราก้คิดว่าน้องเขาก็รับรู้ได้เช่นเดียวกัน ... เราจึงไม่อ้อมค้อมที่จะถามน้องเขาเรื่องนี้เพื่อความมั่นใจ ตอนที่น้องเขามาที่ห้องน้องคนสนิทของเราเพื่อสังสรรค์กัน หลังจากที่ทุกคนอิ่มจากอาหารฝีมือเราแล้วก็มานั้งคุยกัน .. เราจึงพุดกับน้องเขาว่า ... " ช่วยอะไรพี่หน่อยได้ไหม๊ " ... " จะให้ช่วยอะไรก็ว่ามา " น้องเขาก็ไม่อ้อมค้อมเช่นกันพร้อมสายตาที่ดูกล้าหาญเด็ดเดี่ยวไม่เกรงกลัวสิ่งใด ... สมกับสิ่งที่เขามีจริง ๆ ... ผู้ที่สามารถให้ทั้งคุณ และ โทษ ต่อทุกคนได้บุคคลผู้มีความพิเศษเป็นของตนเองตั้งแต่เกิด ....

.... " พี่อยากรู้ว่าพี่จะช่วยผู้หญิงคนหนึ่งเป็นหญิงวัยใกล้หกสิบที่พี่เพิ่งไปเจอเขามาที่จังหวัด .... พี่มีทางไหนช่วยเขาได้ไหม๊ " น้องเขาก็นั้งปกติแล้วหลับตา " พี่พาใครมาด้วยเหรอ ตัวสูง ๆ ผอม ๆ ผมยาวหน่อยเขาเข้ามาในตึกนี้ไม่ได้พี่ไม่เรียกเขาตอนเข้ามา ... ตอนนี้ ... เขากำลังเดินตามถนนไปส่องแถว ๆ ร้านเหล้า " ... พูดได้แค่นั้นเราก็สะดุ้งเลยเพราะเรารู้ว่าน้องเขาหมายถึงแฟนเราคนที่เสียไปแล้วนั้นเอง นั้นคือ สิ่งแรกที่เราเริ่มเชื่อในตัวเด็กคนนี้ ... น้องเขาลืมตามามองเราแบบเจ้าเล่ห์อมยิ้มนิด ๆ ก่อนจะหลับตาลงอีก " จะให้ไปดูที่บ้านหลังนั้นให้เลยไหม๊ " น้องเขาถาม " อืมดี " " บ้านเป็นร้านค้าเหรอ มีอะไรเต้มไปหมดเลย มีกองดินหน้าตาแปลก ๆ อยู่ในห้องนอนด้วยเหรอ กองหินนี้ลักษณะแปลกดีนะ มีรอยตะปุ่ม ตะป่ำ เต็มไปหมด แล้วนั้นเตียงนอนใครเหรอ อะไรอยุ่ตรงหัวเตียงอะ " ... " หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ !! นั้นมันบ้านชั้นยแล้วย๊ะ ไม่ต้องเข้าไปเลย " ..... เอากะเด็กคนนี้สิมีมามองหน้าเราแล้วหัวเราะด้วยนะ ....

..... " แม่คนนี้เขาไปรับอะไร .. ของใครมา หรือ เปล่า .. มีกุมารอยู่ด้วยนี้ ของเต็มไปหมดเลย พี่ช่วยแกไม่ได้หรอก ... แกทำตัวเองแกเลยต้องเป้นแบบนี้ ที่จริงพวกที่รักษาตัวแม่คนนี้อยู่ก็ดีนะ สูงด้วย แต่ก็นั้นแหละ แม่เขาทำตัวเอง พี่ทำใจเถอะ " ... ตอนนั้นเราเศร้ามาก และ สงสารแม่มาก ๆ ที่จะต้องเห็นคนดี ๆ คนหนึ่งอยู่กับถามที่หาคำตอบไม่ได้ ... มันทรมานนะ ในความรู้สึกเราตอนนั้น ... " แล้วลูกสาวเขาละที่ชื่อ พอย พอจะช่วยอะไรได้ไหม๊ " " ผู้หญิงคนนั้นเขาก็เหมือนกับแม่เขานั้นแหละ ทำตัวเอง ไม่มีใครช่วยเขาได้ และ คนนี้เขาก้ไม่ต้องการให้ใครช่วยด้วย เขาหยิ่ง เขาคิดว่าเขาเก่ง อย่าไปยุ่งกับเขาเลย พี่จะเสียใจเปล่า ๆ สักวันเขาจะต้องเสียใจในสิ่งที่เขาทำ เขาต้องได้รับการลงโทษ เดี๋ยวเขาจะสำนึกได้เอง เขาจะไปนั้งร้องไห้เสียใจตรงที่มีน้ำ มีต้นไม้ ใต้แสงจันทร์ " แล้วน้องเขาก็จบการสื่อสารต่าง ๆ ลง เพราะเขาบอกว่ามันไม่เกิดประโยชน์อะไรที่จะทำต่อ .... เราก็ได้ขอบคุณเขาที่ช่วยแนะนำไขข้อข้องใจต่าง ๆ ให้เรา

..... ก่อนกลับเขาก็หันมามาบอกเราตอนที่เดินลงบันไดไปส่งน้องเขาว่า " คืนนี้พี่นอนนี้ใช่ไหม๊ อย่าออกมาข้างนอกห้องนะถ้าไม่จำเป็นเพราะที่นี้มันแรง แล้วพวกมันรู้แล้วว่าพี่มาระวังตัวเองหน่อยแล้วกัน พวกนี้นิสัยไม่ค่อยดีเท่าไหร่ " เราชะงักเล้กน้อยก่อนที่น้องจะพูดต่อว่า " เขาไปแล้ว เขาไม่อยู่แล้ว ตอนนี้ คือ ตูนนะ " เราก็พยักหน้ารับทราบแค่นั้นเพราะตลอดเวลาเรารับรู้ถึงความผิดปกติได้ แค่แปลไม่ออกในตอนนั้นว่ามันแปลว่าอะไร .. อ้อ .. เราลืมบอกไปว่า คืนนั้นเราได้มีโอกาสตรวจสอบวันเดือนปีเกิดน้องเขาด้วย ทำให้เรามั่นใจ และ ได้คำตอบให้ตนเองถึงหลายสิ่งที่ทำให้น้องเขามีความพิเศษรวมทั้งสายเลือดของน้องเขาที่ตกทอดมาถึงเขาที่อาจได้มาเยอะกว่า ญาติคนอื่น ๆ แถมเป็นเรื่องน่าอัศจรรย์อีกอย่างที่เขาเป็นญาติห่าง ๆ ของคนที่เราเคยแอบชอบด้วย บังเอิญมาก ๆ ที่คนนั้นก็มีความพิเศษเช่นกัน .... ใช่คะ น้องเขาเป็นหนึ่งในทายาทสืบสายเลือดจาก "พระเกจิชื่อดังแห่งเมืองนครแดนใต้ผู้มีคุณวิเศษในเรื่อง วาจาสิทธิ์ " ที่ตัวเราเองก้นับถือท่านมากองค์หนึ่ง

 

.... ในคืนนั้นเราก็เจอดีเข้าจริง ๆ ... เราลืมบอกไปว่าตอนนั้นเราไปนอนทีซวอยมหาดไทยแถวรามคำแหง ... มันเป็นหอพักรวม + หอชาย + หอหญิงในรั่วเดียวกัน ... เราพักหอหญิงชั้น 4 ห้องน้ำรวม ... สภาพหอพักค่อนข้างเก่าน่าจะเกิน 10 ปีขึ้นไป อับ แคบ อากาศไม่ถ่ายเท เห้อ ๆ

.... แล้วพอถึงเวลาจะนอนเราขอให้น้องเปิดไฟไว้เพราะเราไม่ชอบความมืดมาตั้งแต่เด็กแล้ว ... เราชอบ " ไฟ " น้องเราสองคนนอนบนเตียงเราปูเสื่อนอนที่พื้นข้างเตียง .. ซึ้งน้องเราก็ขอนอนข้างล่างเองแต่เราว่าเรานอนตรงนี้เราสะดวกกว่า

.... เรารู้สึกตัวขึ้นมาเหมือนมีใครเดินอยุ่ด้านนอกห้องตรงทางเดินที่มีแค่ฝากั้น ... ได้ยินเสียง อืออออออออออออออ เบา ๆ เลยลุกขึ้นนั้งเพราะเรากลัวว่ามันจะไม่ใช่คนจะมาแกล้งเรา .... ทำไมห้องมันมืด!! เรากำลังจะลุกขึ้นด้วยความตกใจ ... ตรงร่องประตูด้านล่างมีแสงสว่างทำให้เรามองเห็นได้บ้างพอสมควร ... ทันใดนั้น ... มีเงาดำ ๆ ของมือใครคนหนึ่งมากระชากที่ขาซ้ายเราอย่างแรง .... มือนั้นทั้งน่ากลัวทั้งเย็นยะเยือก น่าจะเป็นมือของผู้หญิงเพราะมันเล็กเรียว และ เล็บที่ยาวเฟื้อยเลยทีเดียว ... มันเป้นสีดำสนิท เราพยายามมองไปที่ประตูทันทีเพื่อมองว่าเจ้าของมือนั้นเป็นใคร ... ภาพที่เราเห็นมันทำให้สมองเรารับรู้ได้ทันทีว่านี้คือ ความฝัน ...

...... มันคือ ภาพของภูตสาวน่ากลัวสีดำสนิท ผมยาวรุงรัง มีดวงตาสีแดงกล่ำในความมืดนั้น กับรอยยิ้มที่มันคงคิดว่าสวยที่สุดแล้ว ... เราตกใจกลัวมาก ... เราใช้เท้า " ถีบ " ไปที่เงานั้นทันที แล้วเราก็ลุกพรวดขึ้น .... ห้องสว่างโล่ง ... ประตูปิดล้อคสนิท น้องเราสองคนยังหลับสบายบนเตียง ..... แต่ขาเรายังรู้สึกถึงความเย็นที่มือนั้นมันกระชากขาเรา และ รู้สึกเจ็บ ... เราเลยสวดมนต์ใหม่อีกรอบ แล้วก้อธิฐานจิตบอกกล่าวไป ถึงนอนได้ถึงเช้า .... ที่นี้มันมีที่มาจริง ๆ