๏ ระบายทุกข์ บ่นไปเรื่อยๆตามใจปรารถนา ๛

เหนื่อยโว้ย...ถ้ารู้ว่ามีหนี้แล้วมันต้องเหนื่อยขนาดนี้ ตูไม่ซื้อบ้านก็ได้ เหนื่อยฝุดๆ แต่คิดถึง

อนาคตในวันข้างหน้าแล้ว ก็ต้องสู้ต่อไป แต่อยากตะโกนดังๆ ว่าเหนื่อยโว้ย เมื่อยฝุดๆ ล้าไปทังตัว

เบย..... เหนื่อยโว้ย.......



555555555 ค่อยยังชั่ว....ได้ระบายออกมาซักกะหน่อย เหนื่อยมาหลายวันแล้ว

กระทู้ตัวเองก็ไม่ค่อยได้เข้า กระทู้เพื่อนๆก็ไม่ค่อยได้เข้า มะมีเวลาเลย งานยุ่งตลอด กว่าจะกลับบ้าน

ก็มืดแล้ว อยากแต่จะนอนเพราะเพลียมาก


ก็ได้แต่ให้กำลังใจตัวเองให้อดทนทำงาน เพื่อตัวของเราเอง เพราะถ้าไม่ทำตอนที่ยังมีแรง

จะรอให้ถึงวันที่ไม่มีแรงทำได้รึยังไงกัน


ขอบ่นซักวันนะคะ....

 

สบายใจแล้วเนาะ ทัศน์จัง รักนะ

 

ส่งกำลังใจมาให้นะคะคุณทัศน์
ความทุกข์กาย ความทุกข์ใจเพราะเหตุว่าต้องผ่อนบ้าน
แม้จะเป็นหนี้ ก็เป็นหนี้ที่มีความสุขค่ะ
เพราะว่าถ้าจะเก็บเงินเพื่อซื้อบ้าน คงเป็นเรื่องยาก
เพราะบ้านสมัยนี้ราคาสูงมาก
และนับวันจะสูงยิ่งๆขึ้นไปค่ะ
ถ้านับดอกเบี้ยที่เสียไป ก็น่าจะคุ้มกับมูลค่าของบ้านที่เพิ่มขึ้น
เวลาที่นอนพักในบ้านของเรา มันมีความสุขมากนะคะ
อดทนและสู้ๆนะคะคุณทัศน์

 

เมื่อชีวิตกรรมลิขิตให้ต้องสู้ควรรู้กำลังตนมิควรโหม เย็นยิ้มอิ่มบุญด้วยความมุมานะเอย ^_^

 

บ้านคือวิมานของเรา&บ้านคือภาระของเรา ^_^

 

อาการเหนื่อยเหมือนคุณทัศน์เลยค่ะ พ่อครัวลาออก เลยต้องทำเองค่ะระหว่างรอคนใหม่ แต่ก็ดีอย่างนึงค่ะ ลูกค้าส่วนใหญ่บอกว่ายูทำกับข้าวอร่อยกว่าพ่อครัวอีก ไม่ต้องมีพ่อครัวแล้วทำเองเลย เอิ้กๆ แต่ไม่ไหวค่ะเหนื่อยจริงๆ แบบที่คุณทัศน์บอก กลับถึงบ้านก็เมื่อยมาก แขน ขายังกับจะหลุดจากกัน แต่เราใช้สมาธิช่วย คุณทัศน์ลองดูนะคะ หาเวลาแว่บสักสิบนาที นั่งสมาธิค่ะ เสร็จกิจแล้วพลังมาเต็มร้อยค่ะ

ท่ามกลางความเหนื่อยก็ยังมีกำลังใจบ้าง

เห็นด้วยกับครูติงค่ะ เวลานอนในบ้านตัวเองนี่หลับสบายที่สุด (ถ้าไม่นึกถึงหนี้นะคะ อิอิ)

ไม่รู้ว่าเหนื่อยจะเรียกว่าทุกข์ไหม แต่เหนื่อยมากๆก็ทำให้เกิดความทุข์ และท้อนะคะ

 

ความทุกข์ของเรา ขออนุญาตบ่นๆเพ้อๆในนี้นะคะ
เผื่อการได้ระบายบ้างจะทำให้เราดีขึ้น

แม่ของเราเป็นผู้หญิงชอบความรัก
แม่เรามีแฟนตลอด แม้จะยังมีพ่อเราก็ตาม
ตั้งแต่จำความได้ เราต้องเจอกับผู้ชายมากหน้าหลายตาของแม่
ซึ่งเราก็ต้องเผชิญกับการ นอนกับยาย รอแม่กลับบ้านตีสองตีสาม หรือบางทีก็ไม่กลับเลย
เราร้องไห้จนหลับไปทุกครั้ง ตั้งแต่เราอยู่อนุบาล - ประถม - มัธยม และมหา'ลัย ไม่ว่าแม่เราอยู่ที่ไหน เขาจะมีแฟนที่นั่น เราอดทนกับชีวิตแบบนี้จนถึงประถมปลายที่เราเริ่มต่อต้านผู้ชายของแม่ บอกตรงๆว่าผู้ชายพวกนั้น เราเอาไม้ตีบ้าง โทรไปด่าบ้าง สร้างเรื่องให้จนเลิกกัน หลายรายเพราะส่วนนึงภรรยาของพวกเขารู้ แม่เรามีแฟนที่เขามีภรรยาอยู่แล้ว แล้วแม่เราก็มีพ่อเรา เป็นแบบนี้ตลอดจนถึงมัธยมที่พ่อแม่เราหย่ากัน ทุกช่วงเวลาเราเหนื่อยมากที่ต้องคอยกันผู้ชายพวกนั้นออกจากแม่ เราไม่รู้ว่าทำไมแม่ถึงมีเราคนเดียวไม่ได้ เหตุการณ์เกิดขึ้นซ้ำซากๆๆๆๆๆ จนเรื่องเริ่มหนักขึ้นเมื่อห้าปีก่อน
แม่เราคบผู้ชายคนนึงเป็นวินมอไซต์แถวที่ทำงานแม่
ผู้ชายคนนั้นมีภรรยาไม่ต่ำกว่าสองและมีลูกด้วย
ตลอดเวลา 5 ปีจนถึงตอนนี้ แม่เรากู้เงินเป็นล้าน
เพื่อเลี้ยงผู้ชายคนนี้ ทั้งบ้าน รถ ที่ดิน ทอง สารพัดอย่างที่แม่เราจะหาให้มัน จนเป็นหนี้เป็นสินอยู่ทุกวันนี้
เราและครอบครีวต้องคอยหาเงินเพื่อใช้หนี้แทนแม่เรา
ทุกวันนี้ก็ยังไม่เลิกกับผู้ชายคนนี่ ทั้งๆที่รู้ว่ามันเลวแค่ไหน ผู้ชายคนนั้นด่าทุกคนในครอบครัวของเราและยังพยายามจะเข้ามาอยู่บ้านที่เราอยู่ตอนนี้ แม่ให้มันทุกอย่างแต่ไม่เคยให้เรา แม้แต่ค่าเทอมที่เราขอแม่ยังบอกไม่มี สิ่งที่เราทำคือกู้เรียน และส่งเิงภายหลัง
ความเลวของผู้ชายคนนี้ทำให้เราและยายร้องไห้ทุกวันตลอดห้าปี มันเหนื่อยใากกับการใช้ชีวิตว่าวันนี้จะเจอเจ้าหนี้แม่คนไหน พรุางนี้จะทำอย่างไร เมื่อไหร่แม่จะเลิกกับมัน
แม่เราเคยจะทำร้ายเราเพียงเพราะเราด่าผู้ชายคนนั้น
หลายครั้งๆ ทั้งผลัก ด่า ตี สารพัด
เราเป็นคนรักแม่มาก มากที่สุดในชีวิต แต่เราเสียใจที่แม่เหมือนไม่เคยรักเรา เราไม่ได้กอดแม่นานแล้ว เกือบสิบปีได้แล้วที่เราสัมผัสความรักจากแม่ไม่ได้ ทุกวันนี้เราร้องไห้ทุกคืน ทุกคืนจริงๆ แค่เราปิดไฟหลับตานอน น้ำตาก็พร้อมไหลทันที ได้แต่คิดว่ากรรมเวรอะไรถึงทำให้เราเจอเรื่องแบบนี้ เราเหนื่อยมากกก มากที่สุดในการใช้ชีวิตไปวันๆนึง สารภาพตามตรงว่าคิดฆ่าตัวตายวันละหลายหน แต่มันก็เป็นเพียงความอยาก เพราะเรายังไม่ได้แทนคุณของคุณพ่อและคุณยายเรา ฉะนั้นจะยังตายไม่ได้ ทุกวันเราภาวนาว่าชีวิตจะต้องดี จะต้องดีขึ้น ทั้งๆที่เราทำบวชชีพราหมตั้งแต่ห้าขวบ และหมั่นทำบุญมาโดยตลอด จนรู้สึกน้อยใจว่าเหตุใดบุญไม่เคยช่วยเรา แค่ลดความทุกข์ที่เรามีอยู่ก็พอ
ให้เรามำกำลังใจการเดินต่อสักนิดก็ยังดี

ท้ายสุดนี้ขอบคุณพื้นที่ระบายนี้นะคะ
อาจจะพิมถูกบ้างผิดบ้าง เพราะพิมไปร้องไห้ไป
และสิ่งสุดท้าย...เราคิดถึงอ้อมกอดแม่มากๆ
เราอยากบอกรักและกอดแน่นๆ แต่มันยากมากในช่วงเวลาแบบนี้ ที่แม่แทบมองไม่เห็นเรา
ใครที่มีพ่อแม่อยู่ ขอให้รักท่านมากๆนะคะ
ถ้าคุณมีครอบครัวที่มีความสุข คุณคือคนที่น่าอิจฉาที่สุดในโลกแล้วค่ะ

ราตรีสวัสดิ์

 

ยินดีที่คุณกรวิถี ยังรักแม่ แม้ว่าแม่(ตามที่คุณเล่ามา)ดูเหมือนจะไม่ค่อยใส่ใจ คุณเท่าไหร่...

บางครั้ง ชีวิตเหมือนถูกสาป ให้ทนทุกข์ บีบคั้น... ทน ทน ทน และทน ต่อไป จนกว่าจะตาย ถ้าตามที่เค้าว่า เกิดมาใช้กรรม ก็ใช้ให้มันหมดๆไป แต่ถ้าเจ้ากรรมใจดีสักนิดดดดดดดดดดดดนึง ลดต้น ลดดอกให้บ้างก็ดีนะคะ (เจรจาสันติวิธี 555)

บ่นๆ ไปค่ะ ต่างคนต่างมีทุกข์ ในแต่ละเรื่อง แต่ละมุมที่ต่างไป

เรื่องที่หนักหนาสาหัสของเรา อาจจะเป็นเรื่องขี้ประติ๋วของคนอื่น ในขณะที่ทุกข์ของคนอื่น อาจจะเป็นเรื่องเด็กๆ สำหรับเรา เพราะต่างคน ต่างมีจุดด้อย มีความอดทนในเรื่องที่แตกต่างกัน พูดได้คำเดียวว่า "ต้องสู้" เพราะพูดคำอื่นไม่ได้ 555 สถานการณ์บังคับ
เหนื่อยเหมือนกันค่ะ แต่ต่างเรื่องไป...

*****
เหนื่อยจัง ทุกข์...ขัง ยังไม่ออก
ใจพร่ำบอก เดี๋ยวก็ผ่านมันไปได้
ดูแล้ว รู้แล้ว ทุกข์ยังไม่ไป
ประตูอยู่ที่ไหน ใครช่วยบอกที
หนีทุกข์ ทำได้เพียงชั่วครู่
ทุกข์ย้อนกลับมาให้ดูอีกแล้วหรือนี่
ทุกข์เกิด ทุกข์ยังไม่ดับ สักกะที
รู้ทุกข์แล้ว ชาตินี้ ทำยังไง
"ทุกข์" กำหนดรู้
"สมุทัย" ตามดูเหตุแห่งทุกข์ไว้
"นิโรธ" ทำให้ดับ ทำยังไง
"มรรค" เหมือนจะง่าย แต่ทำไม่ได้จริงๆ
เหมือนเข็นครก ขึ้นภูเขา
ช่างเหนื่อยหนัก ไม่บรรเทา อยากละทิ้ง
ทั้งท้อ ทั้งถอย อยากปล่อยไปจริงๆ
ให้ครกกลิ้งมาทับ ให้อัปรา
รอวันฟ้าใส
รอจนใจล้า
เหมือนวันนั้น จะไม่มีมา
ต้องทนสู้ โชคชะตา อีกนานเท่าใด

 

คุณตาท่าจะมีฝีมือทางด้านการทำอาหารมากๆนะคะ
(ระดับปรมาจารย์หรือผู้เชี่ยวชาญ)
ในต่างประเทศการทำอาหารดูจะเป็นศาสตร์ มีหลักการและเหตุผล
แต่ในไทยเรา มักจะทำแบบที่เคยทำตามกันมา
พอถามว่าทำไมจึงทำแบบนั้น บางท่านอาจตอบไม่ได้
...
ติงเองชอบทำอาหารแบบลองผิดลองถูก ^^
ชอบทำอะไรแปลกๆค่ะ
ปรับเปลี่ยนอะไรบางอย่าง
ก็จะได้อาหารหน้าตาแปลกๆ
อร่อยบ้าง พอกล้ำกลืนทานได้บ้าง ๕๕๕
อย่างไรก็ตาม ขอเอาใจช่วยคุณตานะคะ
ถ้าเป็นลูกค้า คงภาวนาให้คุณตาทำอาหารให้ทานไปนานๆ
(ดูเหมือนจะเห็นแก่ตัวไปสักนิดนะคะ ^^)

 

คุณกรวิถีที่รัก
อ่านเรื่องราวของคุณด้วยความเห็นใจ
และชื่นชมที่คุณกรวิถีมีความอดทนเป็นอย่างยิ่งค่ะ
คนเราเกิดมาล้วนเจอปัญหาและอุปสรรคต่างๆด้วยกันทั้งนั้น
หนักบ้าง เบาบ้าง
บางท่านก็สามารถผ่านเรื่องราวต่างๆไปได้ด้วยดี
แม้จะลำบากและใช้ความอดทนอย่างแสนสาหัส
คุณกรวิถีเป็นหนึ่งในนั้น ที่ต้องพบและต่อสู้กับปัญหาตั้งแต่อายุยังน้อย
แต่ด้วยบุญกุศล และด้วยคุณงามความดี สติปัญญาที่มี
ทำให้คุณไม่ได้ทำอะไรที่ผิดร้ายแรง หรือทำลายอนาคตของตนเอง
แต่ยังสามารถเรียนหนังสือ เป็นผู้รู้คิด รู้พิจารณา
และยังดูแลคุณยายได้อีกด้วย

สิ่งต่างๆที่เราประสบมา จะทำให้เราเข้มแข็งและอดทน
มันเหมือนปริญญาชีวิต ที่ต้องต่อสู้ด้วยมันสมองและสองมือ
ขอเอาใจช่วยให้คุณกรวิถีผ่านพ้นปัญหานี้ไปได้ในที่สุดนะคะ

สำหรับคุณแม่ ในฐานะที่เราเป็นลูกและได้พยายามทุกวิถีทางแล้ว
แต่ยังไม่สามารถทำให้ท่านปรับเปลี่ยนพฤติกรรมอะไรไปในทางที่ดีขึ้นได้
เราอาจต้องทำใจ และอดทนให้อยู่ต่อไปได้ โดยไม่ทุกข์ทางใจมากนัก

การได้ระบายออกมาอย่างนี้ อย่างน้อยก็เป็นการปลดปล่อยความทุกข์ออกมา
มีอะไรก็มาเล่านะคะ จะได้สบายใจ
ที่นี่มีกัลยาณมิตร ที่พร้อมจะเป็นกำลังใจให้คุณเสมอค่ะ
....

 

ลูกที่เกิดมาโดยไม่ตั้งใจก็เป็นทุกข์แต่เมื่อเกิดมาแล้วควรหมั่นสร้างแต่กรรมดีเพื่อเราจะได้ไม่ต้องกลับมาเกิดอีกนะครับคุณกรฯ^_^

 

เย็นยิ้มอิ่มบุญหนาเพื่อนเอย:เราต่างคนเคยระทมทุกข์:เรื่องใดหนักเกินฝืนกลืนกล่ำ:ยังมีฉันอยู่ตรงนี้ผ่อนช่วยเติมกุศล

 

จักวาลแม้จักกว้างปานใด:จิตข้าส่งแรงใจแด่เพื่อน:ให้ถ้วนทั่วทุกข์ดวงจิต:สติธรรมสถิตแล้วบารมีคุ้มปัญญาถอน

 

เฮ้อ!ระบายระบาย~หลังปีใหม่แล้วคงถึงเวลาเปลี่ยนโทรศัพท์ใหม่ที่สามารถพิมพ์ข้อความได้ยาวๆสักที^_^

 

โอ้โฮ! ปีใหม่ได้โทรศัพท์ใหม่
อยากเปลี่ยนโทรศัพท์บ้างค่ะ ^^

 

ติงมีปัญหาเรื่องการทำความสะอาดเตาแกสค่ะ
อยากเรียนถามมืออาชีพว่า
หลังทำอาหารเสร็จ เรามีวิธีทำความสะอาดเตาแกสอย่างไรคะ
จะได้ไม่ต้องถอดไปล้างทำความสะอาดบ่อยๆค่ะ

 

อีกคำถามนะคะ (ฮิฮิ...เข้าข่ายระบายนะคะ)
คือติงมีปัญหาในการลอกกาวสองหน้าออกจากกระดานไวท์บอร์ดค่ะ
ท่านใดมีเทคนิค กรุณาด้วยนะคะ

 

หลงนึกไปว่าจะมีคนใจบุญส่งโทรศัพท์เครื่องใหม่มาให้ใช้สะอีก^_^

 

พรุ่งนี้มีโปรแกรมไปอุดรแล้วไปไหว้พระธาตุพนมมีเวลาทัวร์บุญสามวันครับ ^_^

 

แหม! ติงกะว่าจะมารอรับโทรศัพท์เครื่องเก่าของท่านหน่อนรคุณสักหน่อยค่ะ ^^
ติงมักน้อย..(๕๕๕) โทรศัพท์เก่าก็ยินดีค่ะ