เราจะรู้ได้อย่างไรว่าเราตัดสังโยชน์3 ได้แล้วหรือยังไม่ได้

รบกวนขอคำแนะนำด้วยครับ

 

พิจารณาว่ายังทำชั่ว ผิดศีลได้อยู่ไหม

 

ผมถามนักปฏิบัติ ท่านว่า เวลาละได้เนี่ย อารมณ์มันต่างกับตอนเป็นปุถุชนมาก แต่ที่นี้เขาก็ยังได้ผู้ยืนยันที่มี เจโตปริยญาณ ดูจิตว่ามันสะอาดมีประกายแค่ไหนครับ

 

ขอบคุณครับ

 

ทุกข์มั้ย ถ้าละสังโยชน์ สามข้อแรกไม่ได้
ถ้าทุกข์ ก็เพราะจริงๆแล้ว กำหนัดยินดีทะยานอยากในการยึด ร้อยรัด สามข้อ
คือสักกายทิฏฐิ หนึ่ง ล้วเลสงสัยสอง และประมาทในศีลและพรต สาม
เครื่อนร้อยรัดจะมุดเข้าออก ใน และนอก อายตนะ

ถ้าอวิชชาอยูในทุกข์จะไปดับข้างนอก
ถ้าอวิชชาอยู่นอกทุกข์จะดับข้างใน

มันจะมุดอย่างนี้แหละ มันถึงงเรียกว่าสังโยชน์

ยังสงสัยอยู่หนะดัแล้ว จะได้ดูทุกข์ ตัญหาจะขวาง ทุกข์ ในอริยะสัจจะ
กับอวิชชา ถ้าอวิชชากินใจ อยู่ข้างใน ทุกข์ก็ดับได้ แต่ไปดับข้างนอก
ก็ถือว่านิโรโธ ก็ถือ ว่ามรรคะ
แต่มันร้อยรัด ก็มันละสังโยชน์ไม่ได้

ทุกข์มะหละ

 

ผมเคยดู คริบยูทูบ ภาพยนต์ที่ฮิตเลอร์ ไล่ทหารและคนสนิท
คนเอามาทำซับนรก กันผมยังไม่รู้เลยว่าจริงๆแล้วภาพยยนต์เรื่องนั้น มันจริงๆมีเนนื่อเรื่องอย่างไร
นิวรณ์ทั้้งห้า อันมี ลังเลสงสัย เป็นได้ทั้งสังโยยชน์ และนิวรณ์
ถ้าคุณเคยภาวนา เอานิวรณ์ระงับได้บ่อยๆ ิอารมณ์ปราณีต

คุณจะเห็นว่า เราๆที่อารมณ์นิวรณ์กวน กินใจ
อาการเหมือนหนังซับนรก อาการแบบฮิตเลอ์ ซับนรก
มันร้อยรัดหนะ โคตรทุกข์เลย
ใครไม่ทุกข์อวิชชากำลัง รับประทาน ชัวร์ป๊าด

 

ทำเอง รู้เอง เห็นเอง อิ่มหรือไม่อิ่มคนกินเท่านั้นที่ตอบได้

 

ทำเอง รู้เอง เห็นเอง ได้เอง อิ่มหรือไม่อิ่มคนกินเท่านั้นที่ตอบได้

 

รู้ได้ด้วยตนเองและ

 

รู้ได้เฉพาะตนค่ะ การที่ละสังโยชน์ ทั้ง 3 ตัวแรกได้ ก็แสดงว่า เป็นอริยบุคคลชั้น โสดาบันแล้ว

 

เราเคยอ่านมาหลายพระนะ บอกเหมือนๆกันว่า
หลายๆคนเป็นโสดาก็ไม่รู้นะว่าเป็น
คือถ้าจะรู้ได้เนี่ยต้องมี วิชชาสาม มันถึงจะรู้ได้

วิชชาสาม คือ
๑. บุพเพนิวาสานุสสติญาณ ระลึกชาติได้
๒. ทิพพจักขุญาณ หรือ จุตูปปาตญาณ ตาทิพย์ และรู้จุติปฏิสนธิของสัตว์ทั้งหลาย
๓. อาสวักขยญาณ รู้วิชาที่ทำให้สิ้นกิเลสและอาสวะ


อริยะบุคคล คือตั้งแต่ โสดาบัน ขึ้นไป ก็จะมีทั้ง มีของทิพย์ในตัว กับ ไม่มีน่ะ ก็แล้วแต่ว่านิสัยเก่ามาเป็นยังไง
ปฏิบัติยังไงมา บวกกับ คำอธิษฐาน ของแต่ละบุคคล นะ


อนุโมทนา ด้วยนะ ^^ ที่ชอบปฏิบัติธรรมน่ะ

 

ที่ไม่รู้เพราะเป็นมาทางสายของสุกขวิปัสโกครับ ไม่ได้ใช้ความเป็นทิพย์ของจิตจึงไม่รู้

แต่ถึงเป็นพระวิชชาสามขึ้นไป ท่านก็ยังไม่แน่ใจว่าตัวเองจะได้จริงหรือเปล่า

อย่างกรณี หลวงพ่อสององค์ที่เป็นสหธรรมิกกับหลวงพ่อฤๅษีฯ ตอนที่ท่านไปหาหลวงปู่เนียมวัดน้อยนั่นก็หนหนึ่ง ก็ต้องให้พระท่านมาพยากรณ์ให้อยู่ดี


หรือตัวอย่างบุคคลสมัยพุทธกาลก็เช่น ท่านพระอัสสชิ หนึ่งในพระอรหันต์รุ่นปัญจวัคคีย์ ที่ก่อนท่านจะมรณภาพ ท่านสงสัยในความเป็นพระอรหันต์ของตัวท่านเอง เพราะว่าเวทนาจากโรคภัยมันกล้าแข็งมาก ทำให้ท่านไม่สามารถจะฝืนเวทนาได้อีกต่อไป

ท่านสงสัยว่า ท่านอาจจะไม่ใช่พระอรหันต์จริง จนองค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้า ได้เสด็จไปโปรดและตรัสถามถึงเรื่องการติดในขันธุ์ ๕ ของท่านพระอัสสชิ ซึ่งท่านก็ตอบว่าท่านไม่ติดในขันธุ์ ๕ เหมือนอย่างเดิม พระพุทธองค์ก็ทรงพยากรณ์ว่า อย่างนั้นท่านพระอัสสชิก็ยังไม่เสื่อมจากการเป็นพระอรหันต์ครับ

 

ไม่ยากครับ ถ้าได้ทิพยจักขุญาณแล้ว ก็กราบทูลถามพระท่านได้เลย

แต่จะเอาวิธีที่แน่นอนที่สุด ก็ทดสอบกับเรื่องของ "สังโยชน์ ๓ " เลยครับ

หากยังมี "สงสัย" "ลังเล" ในสังโยชน์ ๓ ก็จบครับ ไม่ใช่พระโสดาบันแน่นอน


เพราะพระโสดาบันละได้แล้วซึ่งสังโยชน์ ๓ ครับ


ดูตัวอย่างของ ท่าน สุปปพุทธกุฏฐิ เป็นตัวอย่างได้ครับ ขนาดโดนล่อด้วยทรัพย์สิน หรือแม้แต่เงื่อนไขให้หายเป็นโรคเรื้อนในทันที แลกกับการพูดปรามาสพระรัตนตรัยที่ลองใจโดยพระอินทร์ ท่านสุปปพุทธกุฏฐิ ยังไม่ลังเลและสงสัย ไม่ปรามาสพระรัตนตรัยโดยไม่มีลังเลเลยครับ

 

ขอแก้ไขนะครับ ผมจำผิดคน

ท่านสุปปพุทธกุฏฐิ ท่านนี้เป็นคนเป็นเรื้อน แต่เป็นพระโสดาบันแล้วโดนพระอินทร์มาลองใจครับ

ส่วนท่านสุปปติฏฐิตะเทพบุตร ท่านนี้ก่อนตายทำความชั่วไว้เยอะ แต่ก่อนจะสิ้นใจ จิตคิดถึงพระพุทธองค์ เลยได้ไปเป็นเทวดาก่อน แต่พอไปเป็นเทวดาแล้วก็เสวยสุขเกินไป จนเกือบจะจุติ สุดท้ายได้ฟังอุณหิสวิชัยสูตร จนได้บรรลุเป็นพระโสดาบันครับ

 

ทำไปเถอะ ระวังรักษาศีลให้มั่นคง จนไม่ต้องระวัง ทำไปโดยอัตโนมัติ ตามพระบาลีท่านว่า เปนผู้มีอธิศีล เมื่อนั้นคุณจะทราบเองว่าถึงไหนแล้ว ถ้ายังต้องระวังอยู่ยังไม่หมดตัว แต่ก็ดีกว่าไม่ทำเนอะ ไม่ยากครับไม่ยาก หลวงพ่อท่านสอนไว้ ^^

ถึงแล้วจะรู้ได้เอง ตามตำราใหญ่ว่าไว้ เปี๊ยบเลย ญาณวิมุติทัศนะ

 

อ่านหนังสือหาความรู้ที่เกี่ยวเนื่องแล้วสอบอารมณ์ก็จะรู้ได้เองว่าละได้หรือยังค่ะ