เพื่อการกุศล นิ่มป่าแดง...ตามอ่านประสบการณ์จริง

วันนี้พี่นิ่มขึ้นไปขอบารมีหลวงปู่ห้วย
นัดเจอกับท่านนายกอบต.ห้วยทับทัน เลยได้สนทนากัน

ผมถือสตางค์ของเพื่อนสมาชิกไว้นานแล้ว ก็พอดีพี่นิ่มเปิดช่อง จะมอบเงินถวายเป็นค่ารักษาพยาบาลให้หลวงปู่ฯ

เงินก้อนเก่ามีอยู่ประมาณ10,000 บาทเศษ
ผมถวายก้อนแรกไปแล้วแด่ครูอาจารย์ผม คือหลวงพ่ออภิสิทธิ์จำได้ไม่แม่นสองหรือสามพันบาท

ที่เหลือจากนี้ผมถวายเข้ากองทุนหลวงปู่ฯทั้งหมดเลยนะครับ ขอโมทนาร่วมกัน
ความเจ็บความไข้ขออย่าให้มีแด่เพื่อนสมาชิกทุกท่าน

.................



ผมสอบถามเลขที่บัญชีกับท่านนายกฯแล้ว แต่หากใครประสงค์จะสนทนากับท่านฯเอง หรือสอบถามคุณธรรมของหลวงปู่ฯ ก็ลองโทรฯไปตามเบอร์ที่ผมขอท่านนะครับ (อย่าโทรฯไปขอหวยนะ)

 

กราบหลวงปู่ห้วยเสร็จแล้ว อย่าลืมไปทานไก่ย่าง(ไม้มะดัน)ของดี ของอร่อย ของอำเภอห้วยทับทันนะครับพี่ ถ้ามีเวลาก็ไปกราบหลวงปู่เกลี้ยง วัดบ้านโนนแกดได้อีกครับ (ไปตอนสายๆก่อนเพล หลังจากนั้นหลวงปู่พักผ่อน)

 

พี่นิ่มไปขอเมตตามา3วัด
วัดสุดท้ายเป็นหลวงปู่ผาด วัดบ้านกรวด

ท่านเจ้าอาวาสฯขอให้พี่นิ่มเปิดลัง เนื่องจากกลัวว่าจะโดนแอบสร้างรูปเหมือน(โดนไปหลายวัดแล้วแบบนี้)
หลวงปู่ผาดเสกให้เกือบชั่วโมง แล้วพรมน้ำมนต์จนพระฯเปียกทั้งลัง

หลวงปู่ฯพูดเป็นภาษาเขมร แล้วมีคนมาแปลให้พี่นิ่มฟัง "พระฯแบบนี้หายาก"

เจ้าอาวาสฯบ่นเสียดาย ว่าครั้งก่อนไม่ได้ขอหนุมานฯไว้เลย ครั้งนี้ขอพระฯเยอะหน่อยละกัน แต่ไม่ได้ขอคนเดียว ทั้งพระทั้งเด็กวัดแก่หนุ่มรุมกันขอ
โดนไปเกือบร้อยองค์!

ในชุดนี้ มีพระพิมพ์รัศมีของเรารวมอยู่ด้วยครับ ไว้รอให้จบ จะเอามาคืนตามสัญญา (รวมปรกมะขามด้วย)

 

ลำดับที่ 36 โอนร่วมบุญผ้าไตรแล้ว รายละเอียด
....................................
บัญชีผู้รับโอน 6042333032 MR. MANCHAI PEN

รายละเอียดการโอนเงิน

ธนาคาร ธนาคารกสิกรไทย
จำนวนเงินที่ต้องการโอน 50.01 บาท
ค่าธรรมเนียมการโอนข้ามเขต / ค่าธรรมเนียมการทำรายการเบิกถอน* 25.00 บาท
ค่าคู่สาย 0.00 บาท
บันทึกช่วยจำ ทำบุญไตรจีวร
การแจ้งให้ทราบ ต้องการ
แจ้งโดย E-mail
การแจ้งให้ผู้รับทราบ ไม่ต้องการ
แจ้งโดย -
หมายเลขอ้างอิง bayi91429101
วัน / เวลา 24/10/2014 11:03:26 AM
....................................
สาธุ โมทนาครับ

 

ผมเคยเก็บหนังสือ ค้นตำรา จัดระเบียบกุฎิหลวงปู่ฯ เจอสตางค์ในสมุดในหนังสือนิมนต์บ้าง ในตำราบ้าง แบงค์ร้อยแบงค์ยี่สิบแบงค์พัน เจอบ่อย แต่ไม่เยอะขนาดเป็นหมื่น
เจอแล้วก็เอาใส่ถาดหรือในมุมที่หลวงปู่ฯพอจะเห็นหยิบใช้ได้ง่าย
สังเกตว่าใครมาทำบุญ หลวงปู่ฯรับประเคนแล้วก็วางๆ บางทีก็สอดไว้ในสมุดหนังสือ ใครที่ใส่ซองมาก็ไม่เคยเปิดออก เว้นแต่เวลามีใครมาขอสตางค์ที ก็แกะซองนับให้เขาไปที
ผมเห็นเงินวางเรี่ยราดแบบนี้แล้วไม่ชอบใจ ไม่ถูกใจ เห็นลูกน้องวางกระเป๋าหรือสตางค์ก็จะเรียกมาดุมาเตือน ผมเกิดในยุคที่เงินหายาก มาเห็นแบบนี้แล้วขัดใจยิ่ง
..................

มุลนิธิฯที่ทำประโยชน์เพื่อสังคม หาเงินศรัทธาได้ยากมาก ตู้จะรับบริจาคยังไม่ค่อยจะเห็นเลย ไม่รู้บริหารอย่างไรให้อยู่ได้

แต่บางวัด มีตู้ให้ทำบุญง่ายดาย เกิดวันไหนก็มีให้ครบ7วัน หากจำวันเกิดไม่ได้ มีตู้รายปีจากชวด-กุนอีก12ใบ....
หรือจะเลือกออพชั่น ใช้หนี้สงฆ์ ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่ากระเบื้อง ค่าเสา ค่ากระดาน UBC จานดาวเทียม ฯลฯ
เงินบริจาคเยอะจนต้องใช้ปืนเข้าดูแลสถานการณ์....

วัดไหนที่สร้างอะไรใหญ่ๆโตๆ ไม่ต้องชวนผมนะครับ ผมขอเลือกวัดที่ทำประโยชน์ให้กับชุมชนก่อน

......................

หลวงพ่อสายทอง : รู้เรื่องคุณหญิงฯ ทำ"พระพุทธเจ้าน้อย" ไหม?
หนุ่มทิพย์ : (นึกสักพัก ก็จำได้ ว่าเป็นรูปพระกุมารชูนิ้ว) ครับ
หลวงพ่อสายทอง : xxxxxxxx (เซ็นเซอร์/ความหมายคือ ท่านไม่เห็นด้วย)
หนุ่มทิพย์ : เค้าหาทุนสร้างไปประดิษฐานไว้ที่อินเดียครับ
หลวงพ่อสายทอง : ก็ทำไมไม่สร้างรูปพระพุทธเจ้า... พระกุมารท่านยังเป็นเพียงพระโพธิสัตว์ ยังไม่บรรลุธรรม
หนุ่มทิพย์ : (ผมนึกตามไม่ทัน)
หลวงพ่อสายทอง : xxxxxxx (เซ็นเซอร์อีก)
หนุ่มทิพย์ : (หลังจากประดิษฐานแล้ว พระสงฆ์จะกราบไหว้พระกุมารได้หรือไม่?)

........เรื่องนี้ผมไม่ค่อยอยากเล่า เป็นเรื่องอะไรที่ผมคุยกับหลวงพ่อสายทองแล้ว อึ้งกับทัศนคติของท่าน แม้ว่าจะเห็นด้วยกับท่าน แต่ผมมาเข้าใจจริงๆก็หลังจากได้ยินท่านแสดงความคิดเห็น

 

คนใกล้ชิดหลวงปู่บัว วัดเกาะตะเคียน บอกให้พี่นิ่มทราบถึงคุณวิเศษของพระเถระรูปหนึ่งในภาคตะวันออก ว่าหากหลวงปู่บัวไม่อยู่แล้ว องค์นี้จะเป็นองค์แทนให้พึ่งพาได้ ที่น่าสังเกตคือท่านมีวันเกิดตรงกับเสาร์5

พี่นิ่มกลับจากวัดบ้านกรวด ก็นำของเข้าขอบารมี ตั้งใจจะฝากอยู่หลายวัน โดยวันแรกท่านนิมนต์พระทั้งวัดมา20รูป ล้อมวัตถุมงคลของพี่นิ่ม แล้วอธิฐานจิตตั้งแต่1ทุ่มยัน5ทุ่ม เป็นคืนแรก

กำลังรอรูปจากพี่นิ่ม.........

.......................



ซื้อโทรศัพท์ให้แล้ว เอาแบบส่งไลน์ได้ ก็ยังใช้ไม่เป็นอีก......... อาศัยรูปจากคนอื่นส่งให้แทน เชิญทรรศนา

 

เอกลักษ์ในการทำพระฯของพี่นิ่มคือ "ไม่สวย" ฝีมือชาวบ้านมั๊คๆ

เมื่อวานพี่นิ่มนำพระฯไปขอบารมีหลวงปู่ฯ(ภาพบน) ขอฝากไว้นานหน่อย
หลวงปู่ฯแนะนำให้พี่นิ่มขึ้นไปกราบพระเจ้าตากบนเขา ทิดนำก็ไม่รู้ว่าพี่นิ่มเป็นโรคหัวใจ ฝืนยุแกจนปีนขึ้นไปถึง ผมรู้ข่าวก็ตกใจ บอกทีหลังอย่าทำอีก

เช้าวันนี้หลวงปู่ฯคุยโทรศัพท์กับพี่นิ่ม เรื่องเป็นอย่างไร ลองคลิ๊กฟังเสียงที่พี่นิ่มเล่าให้ผมฟังอีกที ถ้าฟังไม่รู้เรื่อง ก็เล่าคร่าว ว่าลังที่เอาของไปเสก โยงสายสิญไม่มีใครไปแตะต้องระหว่างอธิฐานจิต ก็มีเสียงลั่นอยู่ภายในกล่อง เรื่องนี้จริงเท็จลองสอบถามหลวงปู่ฯกันดูครับ

 

หลวงปู่ วัดถ้ำเขาวงกต ใช่มั้ยครับ พี่หนุ่มทิพย์ เมื่อผมทำงานแถวภาคตะวันออก
เคยจะไปกราบท่าน เเต่ไม่มีโอกาส จนกลับมาทำงานที่โคราชเเล้ว ก็ยากขึ้นไปอีก
เพราะทราบว่าท่านเป็นลูกศิษย์ หลวงปู่มี วัดป่าสูงเนิน

 

เก่ง!

 

ซื้อโทรศัพท์ให้แล้ว เอาแบบส่งไลน์ได้ ก็ยังใช้ไม่เป็นอีก......... อาศัยรูปจากคนอื่นส่งให้แทน เชิญทรรศนา
สงสัยต้องซื้อแบบที่สั่งด้วยเสียงได้น่ะ ถึงจะส่งได้5555

 

เรื่องเล่า : กว่าผมจะได้เป็นทหารเรือฯ (3)

ตอน : จบภาคสารธารณะ สู่โรงเรียนชุมพลทหารเรือ

หลังจากอยู่โรงเรียนพลทหารได้ ห้าสิบกว่าวัน ก็จบภาคสาธารณะ คือได้ฝึกพื้นฐานผ่านไปแล้ว ตอนนี้ผมได้รับฉายาเหมือนๆ กับพวกเพื่อนที่มีขนาดร่าง

กายเหมือนกัน แต่ของผมเพิ่มอีกนิดหนึ่งเรียกกันว่า ไอ้ตัวเล็กเสียงดัง ได้หยนุดพักไปประมาณ 15 วัน กลับบ้านคนทักกันเกลียวว่า เฮ้ย...อ้วนหัวหลิม

เลย...โตขึ้นเยอะเลย...ตอนนั้นน้ำหนักผมขึ้นไปประมาณ 3-4 กก. ก็เพราะมันกินดีอยู่ดี สูงขึ้นอีกตั้งหลายเซ็นต์ พอเปิดเรียนเข้าโรงเรียนชุมพลฯ นึกว่า

จะเรียนแบบทหาร เปล่า...หลักสูตร ม.ศ. 4-5 ล้วนๆ มีทั้ง คณิตศาสตร์ กลศาสตร์ ฟิสิคส์ เคมี ไฟฟ้า เครื่องยนต์ สังคมศึกษา บรรดาครูๆ ก็อธิบายผ่านๆ

ว่า อยู่ในระหว่างที่กำลังขอเทียบ ม.ศ 5 ด้วย กับทุกหลักสูตรมีความสำคัญกับวิชาการทหารเรือทั้งนั้น โดยเฉพาะเรื่องคำนวน ต้องใช้กันตลอดชีวิต ผม

เริ่มวิตก ก็เพื่อนๆ เขาคุยกันเขารู้ไปหมด เพราะส่วนใหญ่ก็มาจากโรงเรียดังๆ ผ่าน ม.ศ. 4-5 มาตั้งครึ่งค่อน บางอย่างเขาคุยกันรู้เรื่อง ผมเพิ่งเคยได้ยิน

โดยเฉพาะ ภาษาอังกฤษ ได้แต่นึกในใจว่า...น่าจะรอดน่า พวกเพื่อนๆ ที่มาจากอำนวยศิลป์,สามเสน,ทวีธาภิเศก ก็ให้กำลังใจ ผมก็มานะพยายามเรียน

ด้วยความตั้งใจ ขยันหมั่นเพียร รู้ตัวว่ามีพรสวรรค์อยู่กับตัวคือไม่เมาคลื่น เพราะลงไปฝึกเรือกระเชียงแล้วไม่เมา มีหลายคนเมาคลื่นให้เห็น ผมโชคดีมีรุ่นพี่

รุ่นเพื่อนคอยเป็นห่วงใยเรื่องเรียน มีคนคอยอาสาเข้ามาดูแลและคอยติวให้........ผมยังไม่เป็นทหารกับเขาเสียที เพราะยังรายงานตัวว่า นักเรียนจ่า...

(ชื่อ-นามสกุล)...อาสา..แสดงว่าอายุยังไม่ถึงขึ้นทะเบียน พอถึงเวลาสอบกลางปี เวลาออกจากห้องสอบ ก็จะมีทั้งพี่ๆ เพื่อนๆ คอยถามว่า ...เป็นยัง

ไง...ทำได้ไหม? น่าชื่นใจ เพราะเขารู้กันทั้งนั้น ว่ามาจากลูกคนจน โรงเรียนบ้านนอก และมาจาก ม.ศ. 3 จริงๆ ไม่เคยเรียนกวดวิชา.....พอผลสอบออก

มา TOP แทบทุกวิชา ได้ที่ 1 ของห้อง ได้ที่ 2 ของโรงเรียน คะแนนสอบซ้อม ได้ที่ 2 คะแนนสอบทบทวนได้ ที่ 1 คะแนนรวม เป็นที่ 1 พี่ๆ เพื่อนๆ ก็

สบายใจไม่ต้องมาห่วง นึกว่าจะเหงา เพราะไม่มีใครมาคอยติว เปล่า เพื่อนๆ ที่เคยติวให้เขามาเอาคืน คือต้องติวให้เพื่อน...มีครูบางท่านแอบมาบอก

ว่า...เธอคงไม่ได้ที่ 1 ในตอนปลายปี ด้วยเหตุผลบางอย่างผมไม่ขอพูดถึง และก็เป็นจริง ผมได้ที่ 2 เพราะมีนายทหารแอบมาบอกก่อนประกาศผลสอบ

และติดยศเลื่อนเป็นปี 2 ทำให้ผมตัดสินใจจะรับราชการแค่ หมดพันธะสัญญา ก็จะลาออกฯ ผมทนเรียนแบบไม่ตั้งใจอีก 1 ปี เพื่อให้จบ ในปี 2510 ที่อยู่

ปี 2 ผมได้เป็นทหารเรือแล้ว เพราะได้ทะเบียนทหาร ได้รายงาน ตัวว่า นักเรียนจ่า.....ชื่อ-นามสกุล...ทร.10 อท.4 ผมจบการศึกษา เมื่อ 10 ก.ย.

2511 หลังวันเกิด 1 วัน นอกจากรับประกาศนียบัตรว่า "สำเร็จการศึกษาตามหลักสูตรนักเรียนจ่า พรรค นาวิน เหล่า ตอร์ปิโด ของ โรงเรียนชุมพลทหาร

เรือ" แล้ว ผมยังได้ประกาศนียบัตรเพิ่มอีก 1 ใบ เขียนว่า เลขที่ ๑/๒๕๑๑ กรมยุทธศึกษาทหารเรือ เกีนรตินิยมบัตร ฉบับนี้ให้ไว้เพื่อแสดงว่า ....ชื่อ-นาม

สกุลผม...เป็นผู้ที่มีการเรียนและความประพฤติดีเด่น ของ โรงเรียนชุมพลทหารเรือ เมื่อ ๑๐ กันยายน ๒๕๑๑ ฯลฯ ถึงจะผิดหวังในบางอย่าง ที่ผมหวังไว้

มาก แต่ผมก็ระลึกถึงบุญคุณกองทัพเรือมาโดยตลอด นักเรียนจ่ารุ่นผม ไม่มีฝ่ายปากเรือได้ไปเรียนเตรียมทหาร เพราะเมื่อคนสอบได้ที่ 1 มีปัญหา ก็มีข่าว

ว่าจะเอาอีกคนหนึ่งไป ทำให้ผู้ใหญ่ท่านหนึ่งที่คิดถึงผม ท่านสอบถามถึงคะแนน....เลยเลิกส่ง??? เชื่อไหมครับว่า คนที่ได้ที่ 1 ที่แซงผมขึ้นไป เป็นนัก

เรียนที่สอบเข้านักเรียนจ่า ปี 2508 เรียนไปแล้ว 1 ปีก่อนผม แล้วลดลงมาเรียนพร้อมรุ่นผม เรื่องเรียนเก่ง ผมยอมรับได้ แต่การเรียนซ้ำแล้วมีสิทธิ์ ผมรับ

ไม่ได้ เมื่อผมรับราชการครบ 5 ปี ตามสัญญา ผมเริ่มขยับตัวจะลาออก มีนายทหารที่เป็นครูบาอาจารย์ ท่านบอกให้อยู่ต่ออีกนิด ผมจึงต้องสอบเลื่อนยศ

เป็น พันจ่า กินเหล้าเที่ยงคืนตีหนึ่งทุกวัน มันก็ยังได้ที่ 1 (เพื่อนสนิทมันพูด) ผมก็เลยสอบพันจ่าปีเดียวติด และเริ่มขอลาออกครั้งแรกเมื่อปี 2518 ถูก

ผู้ใหญ่ยับยั้ง และลาออกอีกครั้ง ปี 2519 ครั้งนี้ไม่ยอมแล้ว จึงได้ออกมาเป็นเพื่อนกับทุกๆท่านในวันนี้ เชื่อไหมว่า ผมอยู่กับเพื่อนนักเรียนจ่า 2 ปี เศษไม่

มีใครรู้จักผม มารู้จักเมื่อจบแล้ว คือ...เฮ้ย...มึงรู้เรื่องนี้ด้วย...เฮ้ยมันรู้แทบทุกเรื่อแหละ...เพราะตอนเรียนมันก็แค่เรียน ที่นอกเหนือจากการเรียนคือการ

อ่าน ผมจำได้ดีถึงคุณคนวิเศษเคยพูดว่า....ไม่น่าเชื่อว่า อานิสงส์ของการอ่านจะเป็นได้ถึงเพียงนี้...เป็นได้ครับ...ผมจะขอเล่าต่อด้วยภาพ.....นะ

ครับ...คงเอาบางอย่างไปสอนลูกสอนหลานได้บ้างนะครับ...ยุให้เขาอ่าน หรือเขาขอเงินซื้อหนังสืออ่าน...ก็รีบให้เถอะครับ...ถึงไม่เก่งแต่เชื่อได้ว่า...

เขาจะไม่โง่และจะเป็นคนคิดเป็น โลกนี้เจริญได้...ไม่ได้เกิดจากคนเรียนเก่งสักคนเดียว...แต่เกิดจากคนคิดเก่งทั้งนั้นแหละครับ ส่งเสริมเด็กหรือตัวเองให้

รักการอ่าน ยังๆ ก็เอาตัวรอดได้..........

การตั้งชื่อเรือหลวง ให้ถือหลักเกณฑ์ดังนี้
๙.๑ เรือพิฆาต ตั้งตามชื่อตัว ชื่อบรรดาศักดิ์ หรือชื่อสกุลของบุคคล ที่เป็นวีรบุรุษของชาติ เช่น ร.ล. ปิ่นเกล้า

๙.๒ เรือฟริเกต
ตั้งตามชื่อแม่น้ำสายสำคัญ

๙.๓ เรือคอร์เวต ตั้งตามชื่อเมืองหลวง หรือเมืองสำคัญ ในประวัติศาสตร์
เช่น ร.ล. สุขทัย, ร.ล. รัตนโกสินทร์

๙.๔ เรือเร็วโจมตีเช่น ร.ล. ราชฤทธิ์ ร.ล. วิทยาคม
๙.๔.๑ เรือเร็วโจมตี (อาวุธนำวิถี) ตั้งตามชื่อเรือรบในทะเลสมัยโบราณ ที่มีความหมาย เหมาะสมแก่หน้าที่ ของเรือนั้นๆ
๙.๔.๒ เรือเร็วโจมตี (ปืน) เรือเร็วโจมตี (ตอร์ปิโด) ตั้งตามชื่อจังหวัดชายทะเล

๙.๕ เรือดำน้ำ ตั้งตามชื่อผู้มีอิทธิฤทธิ์ ในนิยายหรือวรรณคดี เกี่ยวกับการดำน้ำเช่น ร.ล.สินสมุทร ร.ล. สุดสาคร ร.ล. มัฉานุ

๙.๖ เรือทุ่นระเบิด ตั้งตามชื่อสมรภูมิที่สำคัญ
เช่น ร.ล. บางระจัน, ร.ล. หนองสาหร่าย
เรือกวาดทุ่นระเบิด ก็เช่น ร.ล.ลาดหญ้า, ร.ล. ท่าดินแดง ร.ล. ดอนเจดีย์ ร.ล. โพธิ์สามต้น

๙.๗ เรือยกพลขึ้นบก เรือส่งกำลังบำรุง เรือน้ำมัน เรือน้ำ เรือลากจูง และเรือลำเลียง ตั้งตามชื่อเกาะเช่น ร.ล. อ่างทอง ร.ล.ช้าง ร.ล. พงัน

๙.๘ เรือตรวจการณ์
๙.๘.๑ เรือตรวจการณ์ (ปืน) ตั้งตามชื่ออำเภอชายทะเล
เช่น ร.ล. หัวหิน ร.ล. แกลง
๙.๘.๒ เรือตรวจการณ์ (ปราบเรือดำน้ำ) ตั้งตามชื่อเรือรบในลำน้ำ สมัยโบราณ ที่มีความหมาย เหมาะสมแก่หน้าที่ ของเรือนั้นๆ

๙.๙ เรือสำรวจ ตั้งตามชื่อดาวที่สำคัญ
เช่น ร.ล. จันทร (อดีตเป็นเรือพระที่นั่ง)

๙.๑๐ เรือหน้าที่พิเศษ ตั้งชื่อด้วยถ้อยคำ ที่มีความหมาย เหมาะสมแก่หน้าที่ ของเรือนั้นฯ


ดาดฟ้าเรือหลวงจักรีนฤเบศร


ร.ล. แม่กลอง ผมเห็นตั้งแต่เป็นเด็กจนผมแก่ ปลดระวางไปเมื่อ พ.ศ. 2539 ปัจจุบันอยู่ที่ป้อมพระจุลฯ เอาไว้ให้ดูกันนานๆ / ร้านอาหารสโมสร ท้ายเรือแม่กลอง อร่อยมากและราคาถูก อาหารทะเลก็สดใหม่ เพราะผู้ใหญ่(แบบยศใหญ่)หรือแบบแก่ๆ อย่างผมไปกันเสมอๆ จึงทำให้การคัดสรรและการจัดหา ตลอดจนบริการดีเสมอต้นเสมอปลาย ฯ



ร.ล.ช้าง เป็นเรือยกพลขึ้นบก บรรทุกรถถังได้ประมาณ 30 คัน หรือกว่านั้นผมจำไม่ได้ เป็นเรือหลวงลำแรกที่ผมลงฝึกตอนปลายปี ของชั้น ปีที่ 1 เมื่อสอบภาคปลายที่โรงเรียนเสรีจ ก่อนจะลงฝึกภาคทะเล มีรุ่นพี่คนหนึ่งนอนเตียงบนผมมาถามผมกึ่งล้อว่า ....ถามจริงๆ เถอะ...รู้จักแผงไหม?(เขาหมายถึงร้านค้า มีข้าวมีขนมขาย)ผมตอบว่ารู้จัก พี่เขาทำท่าตกใจถามว่า...ตอนไหน? ผมตอบชัดถ้อยชัดคำว่า...ตอนไปเข้ายาม กับตอนวิ่งฝึก...เขาหัวเราะแล้วบอกว่า ที่ถามน่ะหมายถึงเคยไปซื้อขนมหรือซื้ออะไรกินบ้างไหม??? ผมตอบว่าไม่เคย เรื่องจริงครับ...รุ่นผมรู้กันหมดว่า...ผมไม่เคยไปซื้อข้าวหรือขนมกินเลย ก็ที่โรงอาหารมันยังดีกว่าที่บ้านผมอีกหลายๆเท่า



ร.ล. พระร่วง ผมเคยเห็นแต่รูป เป็นเรือที่คนไทยทั้งชาติช่วยกันบริจาคเงินซื้อ ครูบาอาจารย์ที่เคยอยู่และเคยสอนผม ท่านเล่าให้ฟังว่า ...มึงเอ้ย...เสียงพัดลมเป่าอากาศ มันดังมากๆ เรือยังไม่ถึงโค้งพระประแดง...เรือเราจอดอยู่บางนา...ได้ยินเสียงแล้ว(ต้องใช้พัดลมเป่าอากาศลงไปในห้องเครื่อง และห้องหม้อน้ำเพื่อระบายความร้อน และป้องกันไฟในเตาย้อนกลับฯ) จากสันดอนเจ้าพระยาไปสัตหีบ ก๋วยเตี๋ยวไม่ทันเย็นดี...ก็ถึงแล้ว นับตั้งแต่ติดเครื่องก็เหมือน...ฉีกแบ้งค์ ยี่สิบ ใส่เตาไปเรื่อยๆ (หมายถึงใช้น้ำมันเชื้อเพลิงเยอะ) ตั้งสามปล่องนะมึง...ก็หมายถึง มีสามหม้อน้ำที่ใช้ทำไอน้ำมาเดินเครื่องจักร



เรือหลวง ชุมพร เป็นเรือตอร์ปิโดใหญ่ ต่อจากประเทศอิตาลี ผมลงเรือรุ่นนี้ คือเรือตราด เบอร์ 1เป็นลำแรก เรือชุดนี้มี เรือ ตราด,ภูเก็ต,ปัตตานี ชลบุรี,สงขลา,ชุมพร,จันทบุรี

เรือหลวงชุมพร ลำนี้ผมก็ได้ยิงตอร์ปิโดในการฝึกภาคทะเล ปัจจุบันเอาขึ้นไว้ที่"หาดทรายลี" จ.ชุมพร นักเรียนจ่าไปฝึกภาคทะเล จะขึ้นที่ปากน้ำชุมพร
แล้วเดินทางด้วยเท้าเพื่อไปสักการะ เสด็จเตี่ยที่หาดทรายลี ระยะทางน่าจะ 16 กม. จังหวัดนี้แปลก ประชาชนรักทหารเรือ ทหารเรือก็รักคนชุมพร และถือกันว่าจังหวัดชุมพร เป็นจังหวัดทหารเรือ แต่ไม่มีทหารเกณฑ์เป็นทหารเรือเลย(สมัยก่อนนั้น)


เรือหลวง บางปะกง เรือลำนี้ปลดประจำการไปแล้ว เป็นเรือที่ฝึกผมตอนเรียนปี 2 ผมได้ยิงอาวุธปราบเรือดำน้ำ ทั้ง เฮดฮอก/ เมาส์แทรบ และระบิดน้ำลึก ครั้งแรกในชีวิตก็ที่เรือลำนี้ ทหารเรือเขาเรียกกันว่า "เรือครู"

 

ผมเอาปัจจัยของคุณบี คุณมดดำน้อย และเพื่อนสมาชิก ไปร่วมไถ่ชีวิตแม่โค
ขออภัยที่ไปด้วยตัวเองไม่ได้ แต่จะพยายามทำบ่อยๆทุกเดือน ขอโมทนาร่วมกัน

.................



กำหนดการโครงการไถ่ชีวิตโค ถวายเป็นพุทธบูชาบูชาธรรมหลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ ครั้งที่ ๔

วันเสาร์ที่ ๑ พฤศจิกายน ๒๕๕๗ ณ โรงฆ่าสัตว์เทศบาลปทุมธานี

๙.๐๐ น. สาธุชนพร้อมในพื้นที่ เพื่อรวบรวมปัจจัยชำระค่าชีวิตไถ่โคให้กับโรงฆ่าสัตว์

๙.๑๙ น.พิธีเสี่ยงทายเลือกแม่โคที่จะถูกไถ่ชีวิตให้รอด

๙.๒๙ น.พิธีไถ่ชีวิตแม่โค (พิธีไถ่โคเป็น)

๙.๔๙ น. พิธีแผ่เมตตาอุทิศบุญกุศลให้โคที่ถูกฆ่าในโรงฆ่าสัตว์ (พิธีไถ่โคตาย)

๑๐.๐๐ น.เสร็จพิธี

ในพิธีจะมีคณะสงฆ์จำนวน ๓๙ รูป มาร่วมบุญไถ่ชีวิตแม่โคด้วยพร้อมทั้งเจริญพระพุทธมนต์ให้เป็นสิริมงคลแก่ผู้ร่วมงาน โคที่ถูกไถ่ชีวิต และโคที่เสียชีวิต จึงเรียนมาให้สาธุชนผู้สนใจทราบเพื่อเข้าร่วมกิจกรรมตามสะดวก

ติดต่อประสานงาน

พระรวิภาส (เขโมภาโส) รวิภาสนิติกุล

โทร.๐๘๐-๙๒๙๙๘๙๔

.............

มีดาราไทยบางคน เป็นตัวอย่างนำสมัยในการแต่งกายเข้าทำบุญที่วัด
ที่ลาว สาวๆเขามีรูปแบบแต่งกายน่าสนใจเหมือนกัน ต่างกันที่รู้จักกาลเทศะ

 

เรื่องเล่า : กว่าผมจะได้มาเป็นทหารเรือฯ

ตอน : ขอเล่าด้วยรูปฯ

ถึงตอนทีแล้วสรุปว่าผมได้จบโรงเรียนชุมพลทหารเรือ ได้รับยศเป็น จ่าโท มีใบประกาศเกียรตินิยมบัตรแถมมาด้วย สิ่งที่ได้เพิ่มเติมมาคือ ตอนสอบเข้า

น้ำหนัก 40 กก. สูง 150 ซม. ตอนจบหลังจากเรียนมา 2 ปี กับ 2 เดือน น้ำหนัก 60 กก. สูง 160 ซม. เรื่องเรียนผ่านไปแบบเจ็บใจนิดๆ แต่ก็เป็นที่แรก

ที่ทำให้ผมรู้จักตัวเองว่าถ้าเรียนจริงๆ จังๆ ไม่ต้องไปนั่ง/นอนกลางทุ่ง/กลางดิน ผมมีสิทธิ์ทำคะแนนได้ถึง เก้าสิบกว่าเปอร์เซ็นต์ แต่วันนี้จะเอาเรื่องเล่า

ของครูบาอาจารย์ที่เล่าสั่งสอนมาเล่าต่อให้อ่านกัน เพราะเห็นหน้ากระทู้ดูเหงาๆ จะเริ่มด้วยนิทานท้ายเรือก่อน.......

ตำนานตาม่องล่าย ตำนานเขาตาม่องล่าย มันเป็นเรื่องเล่าของชาวเรือมาก่อน เรียกกันว่านิทานท้ายเรือ

ณ หมู่บ้านอ่าวน้อย มีบ้านหลังหนึ่ง หัวหน้าครอบครัวชื่อ ม่องล่าย เมียชื่อ รำพึง และลูกสาวชื่อ ยมโดย ความงามและความดีของนาง เลื่องลือ อยู่ในหมู่

ชาวประมงแลพ่อค้าวานิช ที่เคยเข้ามาค้าขายในอ่าวน้อย ขณะเดียวกัน หมู่บ้านแห่งหนึ่งในเขตเมืองเพชรบุรี มีเจ้าเมืองปกครองด้วยความร่มเย็น มีลูก

ชายรูปงามชื่อ เจ้าลาย ได้ยินกิตติศัพท์ความงามของยมโดย จึงคิดอุบายเพื่อชมความงามของนาง จึงได้ปลอมตัวเป็นชาวประมงล่องเรือขายปลามาถึง

หมู่บ้านอ่าวน้อย และได้ทำความรู้จักนางรำพึง ด้วยความขยันขันแข็งสุภาพอ่อนน้อมของเจ้าลาย ทำให้นางรำพึงยินดีให้เจ้าลายสนิทสนมกับสาวยมโดย

ส่วนตาม่องล่ายกลัยบไม่พอใจจึงขัดขวางทุกวิถีทาง ความรักของคนทั้งสองเริ่มมีอุปสรรคมากขึ้น เมื่อมีเรือสำเภาจีนเข้ามาค้าขาย และได้จอดทอดสมอ

เรือที่บริเวณหน้าบ้านตาม่องล่ายในอ่าวน้อย เจ้าของเรือคือ เจ้ากรุงจีน ซึ่งได้ยินกิตติศัพท์ความงามของนางยมโดย จึงตีสนิทกับตาม่องล่ายได้สำเร็จ แต่

นางรำพึงไม่พอใจ ยายรำพึงกับตาม่องล่าย มักมีปากเสียงกันด้วยเรื่องนี้อยู่เสมอ ต่อมาเมื่อเจ้าลายส่งผุ้ใหญ่มาสู่ขอนางยมโดย จากยายรำพึง ยายรำพึง

ได้รับขันหมากเจ้าลาย โดยไม่ให้ตาม่องล่ายรู้ และเมื่อเจ้ากรุงจีนมาสู่ขอนางยม โดยจากตาม่องล่าย ตาม่องล่ายก็ไม่ให้ยายรำพึงรู้ เมื่อถึงวันนัดหมาย

ขบวนขันหมากของทั้งสองฝ่ายก็ยกเข้ามา โดยที่ทางเจ้ากรุงจีนยกเข้ามาทางด้านใต้ของอ่าวน้อย ส่วนขบวนขันหมากของเจ้า ลายยกเข้ามาทางด้าน

เหนือของอ่าวน้อย สร้างความตกตะลึงของทุกฝ่าย สองผัวเมียต่างก็ทุ่มเกี่ยวกันอย่างรุนแรง และต่างก็ใช้ข้าวของปาเข้าใส่กัน จนกลายเป็นตำนานของ

สถานที่ต่าง ๆ สืบมาคือ ยายรำพึงฉวยหมวกใบหนึ่ง ขว้างไปยังตามม่องล่าย แต่ตาม่องลายหลบทันหมวกจึงลอยไปตกบริเวณอ่าวเกาะหลัก หรืออ่าว

ประจวบ ฯ กลายเป็นเขาล้อมหมวก ฝ่ายตาม่องล่ายคว้ากระบุงขว้างไปที่ยายรำพึงแต่ไม่ถูก กระบุงเลยตกทะเลลอยไปทางทิศตะวันออก กลายเป็นเกาะ

กระบุง ในจังหวัดตราด ยายรำพึงเอางอบขว้างไป งอบลอยไปตกกลายเป็น แหลมงอบ ในจังหวัดจันทบุรี ตาม่องล่ายคว้าสากตำข้าวขว้างยายรำพึง

สากลอยไปถูกเขาทะลุ กลายเป็นเกาะทะลุ ในอำเภอบางสะพานน้อย ส่วนสากลอยไปตกกลางทะเลกลายเป็น เกาะสาก ในจังหวัดตราด บรรดาขันหมากที่

ตาม่องล่ายขว้างไปได้กลายเป็นเขาขันหมาก หรือเขาสามร้อยยอด ในกิ่งอำเภอสามร้อยยอด ขนมจีนกลายเป็นสาหร่ายทะเล หมากพลูกลายเป็น

หอยมวนพลู กระจกนางยมโดยลอยไปติดบนเขาเป็น เขาช่องกระจก จากกลายเป็นเกาะจาน ตะเกียบกลายเป็นเขาตะเกียบ แก้วแหวนเงินทองทับทิม

กลายเป็นเปลือกหอยรูปร่างสวยงาม เหมือนเพชรพลอย ทับทิม อยู่ตามชายหาด ปูทอดกลายเป็น ปูหิน ด้วยความเสียใจ ยายรำพึงเดินซมซานไปนอน

รำพึง ถึงเคราะห์กรรมของครอบครัวตน จนกลายเป็น เขาแม่รำพึง ในอำเภอบางสะพาน ส่วนตาม่องล่ายหันมาเห็นนางยมโดยซึ่งเป็นต้นเหตุ จึงจับลูกสาว

ฉีกออกเป็นสองซีก ซีกหนึ่งขว้างไปทางบ้านเจ้าลายทางเหนือ ตกลงกลายเป็นเขานมสาว อยู่บริเวณชายทะเลบ้านบางปู กิ่งอำเภอสามร้อยยอด อีกซีก

หนึ่งขว้างไปทางเมืองเจ้ากรุงจีน ทางด้านทิศตะวันออกกลายเป็น เกาะนมสาว ในจังหวัดจันทบุรี เจ้าลายเสียใจจึงเดินทางกลับบ้านและตรอมใจตาย

กลายเป็นเขาเจ้าลาย ในอำเภอชะอำ จังหวัดเพชรบุรี ส่วนตาม่องล่ายเสียใจไปนั่งดื่มเหล้าอยู่ที่เชิงเขา ริมทะเลจนตายกลายเป็นเขาตาม่องล่าย ที่หมู่บ้าน

อ่าวน้อย บรรดาชาวประมงในจังหวัดประจวบ ล้วนนับถือตาม่องล่ายจึงได้สร้างศาลไว้ให้........

ผมคัดลอกของคุณ นิคม โคตรมี ที่เขียนไว้ เพราะจะได้ไม่ต้องนึกและพิมพ์ ขอขอบคุณไว้ ณ ที่นี้ด้วยความเคารพ

เจตนาของคนสมัยโบราณโดยเฉพาะชาวเรือ คือ ต้องการให้คนในทะเล จำชื่อภูเขา,เกาะต่างๆได้ โดยสังเกตจากรูปร่างของเกาะหรือภูเขาที่เราเห็น เช่น

คนเรือที่ถูกพายุพัดพาจนหลงทิศหลงทาง พออากาศดีฟ้าสว่าง มองเห็นทิวทัศฯ ก็จะรู้ได้ว่าเราอยู่ที่ไหน เช่น มองเห็นภูเขาดูรูปร่างคล้ายผู้ชายนอนตาย ก็

บอกได้ว่านั่นมันเขา ตาม่องล่าย ก็ทำให้เราตั้งหลักในการเดินทางได้ ถ้าไปเห็นเกาะที่มีรูปร่างเหมือนเต้านมสาวๆ กห็มีอยู่ 2 ที่ คือ ถ้าเป็นทะเลฝั่งตะวัน

ออก ก็เป็นจันทบุรี ถ้าเป็นฝั่งตะวันตก ก็เป็นปราณบุรี ต้องเข้าใจด้วยว่านิทานพื้นบ้านี้มีมาตั้งแต่การเดินเรือยังอยู่ในยุคแล่นเรือกันด้วยใบ และอีกประการ

หนึ่ง รูปร่างเกาะ หรือ ภูเขาต่างๆ เป็นมุมมองของคนที่อยู่ในทะเล จะต่างกับคนที่มองออกมาจากฝั่ง หรือมองใกล้ๆ คือจะบอกว่า ถ้าเรามองจากทะเล รูป

ร่างจะเหมือนจริงดังนิทาน คือเรามองเขาตาม่องล่ายก็เหมือนผู้ชายแก่นอนตาย มองเขาแม่รำพึง ก็เหมือนหญิงแก่นอนตาย มองเห็นเกาะนมสาว ก็เหมือน

เต้านมจริงๆ(บางทีก็อาจจะเกิดจากห่างเต้าไปนาน)



อ่าวน้อย ประจวบคีรีขันธ์อยู่ตอนต้นๆ ของเรื่อง




เกาะสาก จ.ตราด มองจากทะเลเข้ามา ก็จะเห็นเหมือนสากฯ จริงๆ



แหลมงอบ จ.ตราด ต้องตั้งแถวที่นี่ทุกปี ก่อนจะเดินเท้าเข้าตัวเมืองฯ ผมรู้จักระกำแบบเต็มๆ ก็ที่จังหวัดนี้ฯ



เกาะกระบุง จ.ตราด



ไม่ต้องบอกก็คงเดาได้ เกาะทะลุ อ.บางสะพานน้อยฯ




เขาสามร้อยยอด ผมหาภาพถ่ายจากทางทะเลไม่ได้ เพราะถ้าทัศน์วิสัยดี มันเหมือนมี สามร้อยยอดจริงๆ ทุกๆ เกาะ หรือภูเขา ชาวเรือ

เขาเอาไว้เป็นที่หมายในการหาที่เรือ เพื่อจะได้รู้ว่าเราอยู่ส่วนไหนของอ่าวไทย จะเดินทางเข้าฝั่งตรงไหนจะใกล้ที่สุด ถ้ามีความจำเป็น หรือ

เพื่อเอาสินค้า ปลา หรืออาหารทะเล คือ กุ้ง,หอย,ปู หรือปลา ขึ้นขายฯ



เกาะนมสาว จันทบุรี เกาะนี้มีค้างคาวแม่ไก่มาก(ตอนโน้น) ผมลืมถามครูๆ ไปว่า เป็นข้างไหน?




เกาะนมสาวข้างนี้อยู่ที่ปราณบุรี นี่ก็ไม่รู้ว่าข้างไหนเหมือนกัน แต่คงใช้เลี้ยงลูกไม่ได้ฯ ผมเคยไปทำแบบปูไต่มาแล้ว ตอนที่เขาไปสำรวจแผนที่

และฉวยโอกาสหาค้างคาวแม่ไก่กัน เผื่อว่ามันจะมีเหมือนที่ จันทบุรี



สองเกาะนี้ไม่มีในเรื่องเล่า เป็นมุมที่ถ่ายนออกไปจากฝั่ง น่าจะเป็นแหลมสน สงขลา ที่มองเห็นไกลๆ มีเรือขนส่งน้ำมันจอดอยู่ เรียกว่าเกาะแมว

ถ้ามองมาจากทะเลจะเห็นเป็นรูปร่างแมวหมอบ ทำท่าจะตะครุบหนู ส่วนเกาะที่อยู่ใกล้ๆ ทางขวามือคือเกาะหนู มองจากทะเลเข้าหาฝั่งจะเห็นรูปร่าง

เหมือนหนูมาก ครูๆ ทั้งหลายจะบอกว่า จำง่ายๆ หนูมันใหญ่กว่าแมว.....เกาะหนูนี้โหดมากตอนที่ต้องวิ่งรอบเกาะ เพราะมีทั้งวิ่ง และว่ายน้ำสลับกันไป

ทุกปีและทุกรุ่น ตอนว่ายน้ำเมื่อถึงจุดที่ต้องปีนขึ้นมาวิ่ง ได้เลือดทุกราย เพราะเพรียงที่เกาะตามหินคมมาก รุ่นพี่ๆ จะตะโกนว่า...วิ่งหาอะไรกันโว้ย...

ถ้าพี่เขาตอบกันเอง ก็จะตอบว่า...วิ่งหา 2 แง่งโว้ย(จ่าโท) ส่วนถ้ารุ่นน้องตอบ ก็จะบอกว่า...หา 2 ขีด ครับพี่(คือเลื่อนขึ้นเป็นปี 2)



เกาะเสม็ดในปัจจุบัน มันต่างกันราวฟ้ากับเหว ถ้าเราเอาไปเปรียบเทียบกับมื่อ 48 ปีที่แล้ว เกาะนี้นักเรียนมี่ฝึกฯ ต้องวิ่งตลอดหาดแล้วขึ้นเขาจนถึงยอด

แล้วจึงกลับลงมาเป็นอย่างนั้นทุกรุ่นและทุกปี หาดทรายสมัยนั้นขาวและสวยมาก เดี๋ยวนี้ก็แค่ขาว ไม่ดึงดูดจิตใจให้ใฝ่กลับไปหาเหมือนที่เคยมีให้.....




ถ้าผมมีอิทธิฤทธิ์ทำได้ ผมอยากให้สมาชิกได้เห็นแบบที่ผมเห็นเป็นครั้งแรกเมื่อ 48 ปีก่อนโน้น มันเป็นธรรมชาติจริงๆ สมัยก่อนนั้ยังต้องเดินทางไป

แบบทางเรือเท่านั้น คนยังรู้จักน้อยมาก ส่วนพวกผมไปโดยกองเรือฝึกภาคนักเรียนจ่า จะไปจอดห่างชายฝั่งที่จะขึ้นไปไกลพอสมควร วิธีไปของพวก

ผมคือ ต้องเอาเรือกระเชียงลง แล้วตีกระเชียงไป พอใกล้ฝั่งเข้าที่ตื้นก็โดดลงน้ำทั้งว่ายทั้งลุยขึ้นฝั่ง พอขึ้นฝั่งก็ตั้งแถวแล้ววิ่งขึ้นไปบนภูเขา จนถึง

ช่องทางเข้า แล้วเข้าไปนั่งพักบริเวณหน้าพลับพลา พอหายเหนื่อยก็จะเรียกแถว เมื่อแถวเสร็จครูก็จะอธิบายประวัติความเป็นมาของพลับพลา ทุกวันนี้

เขาเรียกกันยังไงบ้างผมก็ตามไม่ทัน แต่พวกผมรู้กันว่า ถ้ำคูหาสวรรค์ สมัยก่อนโน้นแถวๆ ตีนเขามี"แย้"มากจริงๆ ใช้ไม้ขว้างเอาก็ได้แล้ว ตอนขากลับ

เดินลุยน้ำกลับ หาดนี้เป็นหาดโคลน เดินเหยียบหอยแครงเป็นว่าเล่น เก็บกันเต็มกระเป๋ากางเกง บางคนมีคนเล่าให้ฟังมาก่อนก็เตรียมถุงมาใส่ รุ่งขึ้น

อีกวัน มีเรื่องขำแบบน่าเป็นห่วง คือนักเรียนจ่าปี 1 ท้องเสียเป็นจำนวนมาก สาเหตุจากหอย เพราะวิธีที่จะกินได้ก็คือ เอาไปวางตามท่อไอเสีย เครื่อง

ไฟฟ้า หรือตามท่อไอน้ำผ่าน มันสุกบ้างไม่สุกบ้าง ทุกคนพูดเหมือนๆ กันว่า หอยแครงมันตัวใหญ่มากมันสุกยาก ครูก็บอกว่า เขาไม่เรียกหอยแครง

กันหรอก ไอ้หอยพวกนี้เขาเรียกหอยคราง...มิน่าถึงครางกันทุกลำ...ลำละหลายๆ คน

 

ผมทำงานกำลังยุ่งๆ พี่นิ่มโทรฯเข้ามา
ขอแปะไว้ก่อน ใครจะเปิดฟังก่อนก็ได้ ถ้าใจดีก็แปลเขียนให้อ่านด้วย เผื่อใครอื่นจะเปิดอ่านกันไม่ได้

เย็นๆแล้วอาจจะตัดต่อใหม่ให้กระชับขึ้น
SiamZa.com >> ฝากรูป ฝากไฟล์ .. ฟรี

 

ความว่า

หนุมานรุ่นแรกเนื้อนวะ ไปมีเรื่องกับ .38 คงคุยกันไม่รู้เรื่อง ตกลงกันไม่ได้ หนุมานโดนไป 4 นัด .38 ถึงกับร้องไม่ออก แป๊กๆๆๆ สุดท้ายต่างคนต่างแยกย้าย

จบข่าว...

ผู้เห็นเหตุการณ์ : นายสายชล ชูกลิ่น เกิดที่บ้านป่าแดง ทำงานอยู่กับท่าน พล.ต.ท.ดร.สุวิระ ทรงเมตตา

ชอบจัง "เค้าดังมาตั้งนานแล้ว ตั้งแต่ปีแรกแล้ว มาเก็บอะไรตอนนี้"

ขอบคุณครับ

ปล. ไม่มั่นใจสำหรับชื่อผู้เห็นเหตุการณ์ว่า ชื่อสายชล ชูกลิ่น หรือ สายชล หนูธรรม

 

สำนวนคุ้นๆ....

เสียงคุณสายชล หนูธรรม ตอนหลังเปลี่ยนนามสกุลตัวเองรึไงฟังไม่ถนัด ไว้จับถ่ายรูปทำประวัติภายหลัง

 

คุ้นๆว่าที่สัตหีบ มีศาลเจ้าแม่หรืออย่างไรไม่แน่ใจ มีคนเอาปลัดขิกอันใหญ่ไปถวาย คงจะสมใจคนบน เพราะถวายไว้ตัวใหญ่มากๆ ใหญ่ขนาดเอานักเรียนฝึกฯอุ้มวิ่งรอบตลาด.... แต่เรื่องนี้นานจนผมจำรายละเอียดไม่ได้

แต่ข่าวที่ดังช่วงนี้มาจากเรื่องนี้ "จนท. รุดเก็บเซ็กส์ทอยกองมหึมา ในถ้ำพระนางหลังเป็นข่าวดัง"

ความว่า
เจ้าหน้าที่อุทยานฯ รุดเก็บเซ็กส์ทอยในถ้ำพระนาง หลังตกเป็นข่าวในต่างประเทศ คาดนักท่องเที่ยวรู้เท่าไม่ถึงการณ์

วันนี้ 26 ตุลาคม 2557 เจ้าหน้าที่อุทยานแห่งชาติหาดนพรัตน์ธารา-หมู่เกาะพีพี พร้อมด้วยบีชการ์ด ชมรมธุรกิจการท่องเที่ยวอ่าวไร่เลย์ เข้าเก็บเซ็กส์ทอย หรืออวัยวะเพศเทียมที่มีผู้นำมาวางไว้ปะปนกับปลัดขิกภายในถ้ำพระนาง อ่าวไร่เลย์ หมู่ที่ 2 ต.อ่าวนาง อ.เมืองกระบี่ แล้ว และได้ทำการตรวจสอบบริเวณดังกล่าวอย่างละเอียด ซึ่งพบว่ามี 1 ชิ้น หลังจากก่อนหน้านี้ได้มีการนำไปโพสต์และเป็นข่าวในต่างประเทศส่งผลเสียต่อภาพลักษณ์ด้านความเชื่อ เนื่องจากไม่เข้าใจถึงความเชื่อของคนไทย

นายโยธิน แก้วการดี หัวหน่วยชุดรักษาความปลอดภัย หรือบีชการ์ดอ่าวไร่เลย์ กล่าวว่า หลังมีข่าวดังกล่าวออกมาก็ส่งผลทำให้ภาพลักษณ์ไม่ดี จึงได้เข้าไปตรวจสอบและพบว่ามีอยู่ 1 ชิ้นที่ทำจากซิลิโคลน ได้เก็บออกเพื่อนำไปทิ้งที่อื่น ส่วนผู้ที่นำมาวางไว้คาดว่าเป็นนักท่องเที่ยวที่รู้เท่าไม่ถึงการณ์

....................

http://hilight.kapook.com/view/110243

หัวหน้าชุดรู้ได้อย่างไรว่าเจ้าแม่ชอบไม่ชอบแบบไหน....

...................

***ปลัดขิก เป็นเครื่องรางชิ้นแรกที่พี่นิ่มเห็นกับตา ว่าเอามาแขวนคอไก่แล้วยิงไม่ออก เป็นของหลวงปู่อี๋ วัดสัตหีบ

 

เกาะเสม็ดผมเคยไปเมื่อครั้งเป็นนักศึกษา เมื่อปี 29 รุ่นพี่เขาพาไปเที่ยว
หาดทรายขาวมาก นุ่มนิ่มเหยียบไปสะบายเท้าจริง ๆ สวยมาก ๆ
มีเรื่องขำ ๆ จะเล่านิดหน่อย ลูกอีสานที่ราบสูงลงเรือข้ามทะเลวิงเวียนอาเจียน
เกาะขอบเรือเป็นแถบ ๆ หมดสภาพดูไม่ได้ ผมนั่งเฉยไม่เกิดอาการใด ๆ
ยังนึกกระหยิ่มในใจ "ข้าแน่ข้าเจ๋งข้าไม่เป็นไร" พอเรือจอดเทียบท่า
ลงเรือเหยียบพื้นปุ๊บ โลกหมุนครับผมขาอ่อนเอียงวูบทรุดลงกับที่เดินต่อไม่ได้
เกิดอาการเหมือนพื้นมันโคลงเคลงแกว่งไป่แกว่งมา ต้องมีคนประคองปีกพาเดิน
ลูกเรือบอกให้รู้เป็นครั้งแรกในชีวิตว่า "ไม่ต้องหว่งครับ น้องเขาเมาบก"
เพือน ๆ พี่ ๆ พากันหัวเราะครืน ผมนึกด่าตัวเองในใจ
"ไอ้....เอ๊ย เขาเมาเรือเสือ กไม่เมา ดันมาเมาบก โคตรขายขี้หน้าจริง ๆ"

 

เมื่อวานเป็นวันสุขของพี่นิ่ม โทรฯหาใครต่อใครเยอะไปหมด
คุณอ๊อดก็โทรฯหาผม ถามเรื่องที่น้องปู้เอาลิงพี่นิ่มไปยิงไม่ออก ว่าทราบเรื่องหรือไม่

เราเลยได้คุยกันสามสาย เพราะพี่นิ่มโทรฯมาพอดี แล้วเราบ่นให้พี่นิ่มฟังว่า
พระฯของพี่นิ่มไม่สวยเลย... หากจะทำพระฯอีก โปรดบอกเราล่วงหน้า เราจะทำพิมพ์ให้
เรื่องมวลสารเราไม่ห่วงแล้ว ของเราดีจริง ดีขนาดวัดดังๆมาขอเอาไปทำพระฯ

พี่นิ่มทำพระพิมพ์ขุนแผน เลียนแบบของหลวงปู่ทิม แล้วอ้างว่าจะทำให้คุณอ๊อด ผมถามคุณอ๊อด เธอบอกไม่รู้เรื่อง เอาอีกแล้ว.......

ผมเลยนัดคุณอ๊อด ว่าเราจะทำเนื้อแร่กันอีก แต่อุดผงด้วย ขอให้ได้แร่เหล็กไหลจากพระอาจารย์พิจารณ์มาก่อน (ที่ผมยังติดค้างเพื่อนสมาชิกอยู่ ยังไม่ทวงพระอาจารย์ฯ ขอให้ทำใจเย็นก่อน ผมจะหาจังหวะเอาของดีให้)

คุยกับคุณอ๊อดเรื่องหนุมานรุ่นแรก ว่าเราได้มวลสารดี พระเกจิรุ่นเก่าๆเก่งๆ แต่คุณอ๊อดถามผมว่า "พี่รู้ไหม ไม่ใช่แค่พระมาเสกให้เรานะ พี่นิ่มแกก็เสกให้ทุกคืนที่อยู่กับแกเหมือนกัน แกเป็นศิษย์หลวงพ่อไสว วัดปรีดาราม หลวงพ่อแล วัดพระทรง ฯลฯ"

เรื่องนี้ผมไม่รู้ มารู้ว่าแกเขียนขอมได้ก็ตอนที่เห็นผ้ายันต์รอยมือรอยเท้านั้นแหละ
ส่วนเรื่องเสกของได้ ก็มาเห็นตอนเอาตะกรุดมายิง

คุณอ๊อดเล่าเรื่องพระเครื่องเมืองชลที่มีประสบการณ์ให้ฟัง (จริงๆแล้วมีหลายรุ่น)
เป็นพระปิดตาเมืองชล แต่ไม่แพง ราคาถูกที่สุดของสายนี้เลย ประสบการณ์มีดังนี้

คนรู้จักของคุณอ๊อด ไปมีเรื่องกับวัยรุ่น แกอายุน่าจะไม่น้อยกว่าผม นั่งอยู่ในบ้าน โดยกลุ่มวัยรุ่น4-5คนบุกเข้าบ้านแล้วเอาสปาต้ารุมฟันแก แกเงื้อแขนรับ กี่ฉับๆก็ไม่เข้า จนแกเผลอปากด่าแม่ โช๊ะ 1แผล.. เด็กวัยรุ่นเห็นเลือดก็วิ่งออกจากบ้าน แกคว้ามีดได้ก็วิ่งตาม เพื่อนบ้านก็ออกมาช่วย

เด็กวัยรุ่นจริง แต่ไม่อ่อนเชิง โยนระเบิดทำเองใส่ดักหน้า ระเบิดทำงานแต่ตัวแกเองไม่เป็นอะไร เพื่อนที่มาช่วยต้องนอนรอให้พาส่งโรงพยาบาล...

คุณอ๊อดย้ำว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง และตัวเขาก็เคยทดสอบกับมือ อย่าว่าแต่มีดหรือดาบเลย กับปืนก็ยิงไม่ออกเหมือนกัน

ผมรู้มานานแล้วว่าพระปิดตาสำนักนี้ไม่ธรรมดา แต่ไม่มีเวลาไปหามาเป็นของตัวเอง ไว้หามาได้แล้วจะเอามาอวด เพราะราคาไม่แพงเลยจริงๆ

ใครอยู่ชลบุรี ไม่ต้องหาขอไกลบ้านเลย...

 

สวัสดีครับพี่หนุ่มทิพย์,

รบกวนชี้ช่อง บอกลายแทงให้ทีครับ

ขอบคุณครับ