ปิดกระทู้

พี่ศรีไปถึงหรือยังครับหรือว่าไปจำใครเขาว่ามาครับ

 

นิพพานไม่จัดอยู่ในกฎไตรลักษณ์ จึงไม่ใช่อนัตตาครับ อนัตตาใช้ได้แค่ธรรมทั้งพิจารณาได้เพียงขันธ์5 ธาตุ4 อายตนะ6 จึงไม่เกี่ยวกับนิพพานเลย ฉะนั้นสัพเพธัมมาอนัตตาจึงไม่รวมนิพพานครับ

 

แล้วถ้านิพพานไม่เที่ยง นิพพานเป็นไตรลักษณ์หรืออย่างไร





ตอบครับ พระนิพพาน ก็คือ ความพอเพียงนั่นเอง

เมื่อเรารู้ว่า ตัวเรา ทำบุญมาแค่นี้ ก็พอใจ อยู่แค่นั้น
ไม่ฟุ้งเฟ้อ ไม่ดิ้นรนแสวงหาเพิ่มอีก เท่านี้ ก็ถึง พระนิพพาน ครั้งหนึ่งแล้ว

ต่อมา เมื่อทำเช่นได้บ่อยๆ เราก็จะรู้ได้เองว่า ความพอดี ก็คือ นิพพาน
และ นิพพาน ก็คืออาการที่เราพอในสิ่งต่างๆ นั้นเอง

ไม่ได้ยาก ไม่ได้ยิ่งใหญ่ มากมายเลย
แต่ว่า ต้องฝึกทำให้ได้บ่อยๆ จนคุ้นชิน

 

ที่เรียกว่า นิพพานเที่ยง หมายความว่่า แดนนิพพานมีอยู่จริง
เมื่อมันอยู่จริง คนทั่วๆไป ย่อมเข้าใจว่า มันเที่ยง
แดนนี้จะคงอยู่ต่อไป แม้ว่า จะไม่มีพระอรหันต์ เกิดขึ้นก็ตาม

ที่เรียกว่า นิพพานไม่เที่ยง หมายความว่า แดนนิพพาน
เป็นที่ ที่ผู้ที่หมดกิเลสแล้วเท่านั้น ถึงจะเข้าไปได้
ดังนั้น คำว่า ไม่เที่ยง จึงหมายถึง กิเลสที่ขาดไปแล้ว
กิเลสย่อมไม่เที่ยง เมื่ออยู่ในแดนนี้

จิตเท่านั้น ที่จะสามารถสัมผัส นิพพานได้
แต่ จิตดวงนั้น จะต้องแยกให้ออกว่า
อะไรคือเที่ยง และ อะไรคือไม่เที่ยง
ในแดนนิพพาน หากแยกไม่ออก
ก็จะงง จนตัวตาย

หากอยากจะสัมผัส แดนนิพพาน ให้ได้
ก็ต้องฝึก ท่อง นิพพานังๆๆๆๆๆๆ หรือ นิพพานๆๆๆๆๆ
ในขณะทำสมาธิ จิตจะไปท่องเที่ยวยัง
แดนนิพพานบ่อยๆ ฝึกจนรู้สึก เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน
กับแดนนิพพาน จนไม่รุู้สึกว่า เก้ๆกังๆ อีกต่อไป
ก็ถึอว่า พอใช้ได้

 

ดวงจิต ที่ยังไม่บรรุลุอรหันต์ ย่อมไม่เที่ยง
เพราะว่า ยังคง ท่องเที่ยงอยู่ในภพทั้งสามอยู่

แต่ ดวงจิตที่บรรลุอรหันต์แล้ว ย่อมเที่ยง
เพราะว่า กิเลสหมดแล้ว ไม่อยากไปท่องเที่ยวแล้ว
รู้แล้วว่า ทุกสิ่งคือ สมมุติ เมื่อนั้น ดวงจิตย่อมวิมุตติ

 

สรุปได้ถูกต้องแล้วครับ

 

พระอรหันต์ ที่เกิดจาก การถาม ก็มีเยอะแยะครับ
จะไปสนไปใย ในจิตของคนอื่น
เมื่อเราไม่รู้ หรือ ไม่เข้าใจ ก็ย่อมถามได้เป็นธรรมดา
อย่าไปท้อ เราเท่านั้นที่จะบรรลธรรม
คนอื่นจะมาบรรลุแทนเรา ย่อมเป็นไปไม่ได้
เมื่อไม่เข้าใจ ก็อย่าอมพะนำ
เมื่อรู้ ก็อย่าอมภูมิ

 

ต้องขอชี้แจ้งทบทวนก่อน.. คำว่า เที่ยง ในที่นี้สอดคล้องตรงข้าม
กับหนึ่งในกฎไตรลักษณ์ข้อ ไม่เที่ยง ที่หมายถึง ความเสื่อม ความเปลี่ยนแปลง
ดังนั้น เที่ยงในที่นี้คือ ความไม่เสื่อม ความไม่เปลี่ยนแปลง

ผมเคยได้ยินคำเทศน์ของหลวงตามหาบัว ท่านว่าจิตพระอรหันต์ไม่ได้ไม่มีกิเลส
แต่กิเลสทำอะไรไม่ได้ ซึ่งจะเปรียบเหมือนหยดน้ำบนใบบัว
ที่กิเลสไม่สามารถทำอะไรจิตพระอรหันต์ได้ พอกิเลสเกิดขึ้น ก็จะตกไปทันที
(ทั้งนี้เป็นสภาวะที่กล่าวในขณะพระอรหันต์ยังมีชีวิตมีขันต์อยู่
ไม่ได้รวมถึงขณะสภาวะในนิพพาน)

หรือก็เหมือนเรื่องเหล่าในชาดกตอน 3 ลูกสาวมารมายั่วพระพุทธเจ้า
หลังพระองค์ตรัสรู้แล้ว ซึ่งก็ทำอะไรพระองค์ไม่ได้
(ไม่ใช่แบบว่า จิตพระบรรลุธรรมแล้วกิเลสมารจะเข้ามาย่ามกาย
ในรัศมี 10 เมตรไม่ได้อะไรแบบนั้น)


กลับมาที่คำว่าเที่ยง ถ้าใช้ผูกกับคน โดยกล่าวว่า จิตปุถุชนไม่เที่ยง
แล้วจะพลิกอีกด้านว่า จิตพระอรหันต์เที่ยง แบบนี้จะได้ไหม?

ผมว่าการยก ว่าจิตปุถุชนไม่เที่ยงนั้น .. ไม่น่าจะถูกต้อง
เพราะชีวิตยอมมีเวลาอายุขัยที่ซ่อนอยู่ ดังนั้น ถ้าเกิดเป็นจิตของนักพรต
มีณานสมาบัติแก่กล้าที่ไม่เสื่อมตลอดอายุขัย
เราจะกล่าวว่าจิตท่านยังไม่นิ่งหรือเสื่อมได้หรือ?

 

นิพพานเป็นอนัตตา

 

ญานสมาบัติ คือ กิเลสที่ซ่อนตัวอยู่ ทำให้นักบวช
หลงวนอยู่ใน พรหมโลก มาตลอด
ด้วยเข้าใจว่า กิเลสตัวเองหมดสิ้นแล้ว
สุดท้าย ก็ไม่ทำต่อ จึงไม่บรรลุสักที

 

..อืมม นิพพานนี่จะเป็นตอนบ่ายๆ ตอนเย็นๆ หรือยามดึกๆมืดค่ำ
ไม่กำจัดกาลสถานที่ก้อได้..

แต่ยามเช้าสายๆ ดดูแล้วก้อทำให้ปวดขี้ เฮ้อออออ

 

เค้ารู้กันทั่วบ้านทั่วเมืองสำหรับเศรษฐี
ธรรมเท่านั้นนะ ว่านิพพาน ไม่ตกอยู่ภายไต้
กฏสามอย่าง บอกไปไม่สู้ได้กับตัวเอง

 

พี่ศรีพอรู้มั้ยครับว่าพระพุทธเจ้าท่านดับกิเลสสมาธิระดับใดครับ

 

ไหนว่าสัพเพธรรมา อนัตตา แล้วมารบกวนชาวบ้านหารัยอ่ะ

 

ไหนว่าสัพเพธรรมา อนัตตา แล้วมารบกวนชาวบ้านหารัยอ่ะ
ทุกอย่างรู้หมดแล้วนี่

 

ก็สัพเพธรรมาอนัตตาไง จึงถามเข้าใจมั้ย

 

ก็สัพเพธรรมาอนัตตา แล้วจะ
ต้องไปสนใจอะไรอีกล่ะ

 

พระพุทธเจ้าก็สนใจที่จะสอนสัพสัตว์น๊า.

 

ผมเคยอ่านหนังสือที่ท่าน ป อ ปยุตโต แต่งไว้ สรุปว่า นิพพานเป็นอนัตตา
แต่หลวงตามหาบัว บอกว่า นิพพาน ไม่ใช่ทั้งอัตตาหรืออนัตตา

 

<center>
หลวงปู่บุดดา ถาวโร
"นิพพานไม่สูญ เป็นแต่อาสวะกิเลสสูญ อวิชชา ตัณหา อุปาทาน กรรม วิบาก มันสูญ แต่ สังคตะธรรม อสังคะธรรม วิราคะธรรม มันไม่ได้หมดไปด้วย"</center>