พระกรุวังหน้ามีการสร้างในยุคพ.ศ. 2411 จริงหรือไม่จริง

ชัดๆ ว่า ที่วังหน้า...มีบันทึกของกรมศิลป์ฯ ว่าพบแต่พระโคนสมอเท่านั้น...

ถ้าคิดว่าผมถ่ายภาพมาองค์เดียวก็ขอเรียนเชิญไปที่ห้องสมุดพิพิธภัณฑ์เลยครับ... ไปดูด้วยตาตนเอง

 

ชัดๆ เลยครับว่า ที่วังหน้า...มีบันทึกของกรมศิลป์ฯ ว่าพบแต่พระโคนสมอเท่านั้น...

ถ้าคิดว่าผมถ่ายภาพมาองค์เดียวก็ขอเรียนเชิญไปที่ห้องสมุดพิพิธภัณฑ์เลยครับ... ไปดูด้วยตาตนเอง

 

ผมไม่ใช่พวกที่แอนตี้พระวังหน้าหรือวังหลวงนะครับ... เคยตามหาและมีเก็บนับพันองค์ เชื่อตามคนรุ่นปู่ รุ่นพ่อ รุ่นพี่ที่บอกต่อๆ กันมาโดยไม่เฉลียวใจ... มาเฉลียวใจตอนไปเดินพิพิธภัณฑ์วังหน้า..แต่ไม่เจอพระวังหน้าเลยนี่สิ... มันแปลกมาก เพราะเล่าต่อๆ กันมาว่ามีแตกกรุนับเป็นล้านองค์ (พระสมเด็จเจ้าคุณกรมท่า) และยังมีพระโลกอุดรอีก ซึ่งหนังสือที่เขียนไว้นั้น ผมก็มีเก็บอยู่ อ่านตอนแรกก็เคลิบเคลิ้มครับว่ามีวาสนาได้สุดยอดพระเครื่อง
.
เหลือ "พระกรุวัดพระแก้ว" ที่ต้องตามหาความจริงต่อไป

 

เพื่อเป็นการศึกษาและเป็นหลักฐานนะครับว่าวังหน้าไม่เคยมีธาตุพนมจำลองอย่างแน่นอนลองดูนี่นะครับ ในภาพซ้ายคือพระธาตุพนมศิลปะดั้งเดิมก่อนที่จะล้มลงมาในปี ๒๕๑๘ เปรียบเทียบกับภาพอุโลกน์ ซึ่งเป็นเจดีย์ฯ ที่ผ่านการบูรณะใหม่หลังปี 2518 แล้ว แต่ดันเอามาแปะเองกับภาพพระอุโบสถบวรสถานสุทธาวาส...

และภาพอุปโลกน์ขวามือ..เจดีย์ก็เอียงๆ ไม่เป็นสัดส่วนที่ถูกต้องเมื่อเทียบกับพระที่นั่งฯ ด้านซ้ายเอาเสียเลย

 

ต้องขออภัยล่วงหน้าหากข้อความข้างล่างนี้อาจจะทำให้บางท่านไม่พอใจ...
.
มีบางท่านได้โพสลงเฟซบุ๊คบอกว่า เขามีพระกรุวังหน้าชนิดอื่นๆ ที่ทางญาติผู้ใหญ่ของเขาได้รับมาโดยตรงจากกรุตอนนั้นเลย (ได้มาอย่างไรไม่ขอกล่าวถึง) ซึ่งการที่ปัจเจกบุคคลที่มีส่วนเกี่ยวข้องในการบูรณะวังหน้าหรือวัดพระแก้วแล้วได้พระมาโดยวิธีไหนก็ตาม... ถ้าจะนำมาอ้างว่าเป็นพระแท้ๆ จากกรุโดยการบอกเล่าต่อๆ กันมานั้น....ก็จะสามารถเชื่อถือได้ในวงศ์ตระกูลของผู้ได้มาครับ แต่ถ้าจะให้สาธารณชนเชื่อถือก็คงจะยากครับ
.
ยกตัวอย่างเช่น คุณแม่ผมเล่าให้ผมฟังว่าท่านได้ไปวัดปากน้ำภาษีเจริญกับคุณยาย และคุณยายได้รับพระวัดปากน้ำรุ่น1 ไม่ทาแลคเกอร์จากมือหลวงปู่สดเลย 2 องค์ เนื่องจากคุณยายนำข้าวสารไปถวาย 2 กระสอบ (ต้องไปทางเรือครับ 60 กว่าปีแล้ว) ถ้าผมนำพระองค์นี้มาแสดงให้คนรักพระวัดปากน้ำชมแล้วกล่าวว่า...คุณยายผมได้รับมาจากมือหลวงปู่สดเลยนะ... ก็ยากที่จะมีคนเชื่อถือครับ แต่ถ้ามีภาพถ่ายตอนหลวงปู่สดกำลังมอบพระให้คุณยายผมจึงจะน่าเชื่อถือที่สุด
.
เฉกเช่นพระวังหน้ากรุธาตุพนม เราก็เชื่อๆ ตามกันมาโดยอาศัยผู้เล่าเป็นคนที่เรานับถือหรือเป็นครูอาจารย์ของเรา...เราก็เชื่อเรื่อยมา.. จนมาถึงวันที่สามารถค้นหาความจริงได้จากหลักฐานทางราชการที่น่าเชื่อถือ ทุกอย่างจึงจบในที่สุดครับ

 

ในหนังสือเล่มนี้ที่ผมอ่านในห้องสมุดพิพิธภัณฑ์ เป็นหนังสือของกรมศิลปากรจัดพิมพ์ขึ้น (ดูตราประทับตรงหัวปกหนังสือได้เลยครับ) ไม่ใช่หนังสือพ่อค้าพระเครื่องพิมพ์ขึ้นมา
.
ผมอ่านมาถึงพระราชกรณียกิจด้านการศาสนาของกรมพระราชวังบวรวิชัยชาญ ..ไม่มีกล่าวถึงการสร้างพระเครื่องหรือพระพิมพ์ใดๆ เลยครับ พระองค์มีแต่การบูรณะวัดราชผาติการามวรวิหาร และวัดดาวดึงษารามครับ
.
หากมีการสร้างพระพิมพ์เป็นจำนวนล้านองค์กับท่านเจ้าคุณกรมท่า (เจ้าพระยาภาณุวงศ์มหาโกษาธิบดี (ท้วม บุนนาค)) ตามหนังสือนักนิยมพระหลายเล่มเขียนไว้... ก็ต้องควรมีการบันทึกไว้เป็นพระราชกรณียกิจแน่นอน...การสร้างพระพิมพ์นับล้านองค์จะต้องใช้กำลังคน กำลังทรัพย์และสิ่งของมากมาย ตรรกะจะขัดๆ กันนะครับถ้าไม่มีการบันทึกไว้เลย
.
ผมค่อนข้างมั่นใจชัดเจนว่า... พระพิมพ์ที่ว่าสร้างโดยกรมพระราชวังบวรวิชัยชาญนับล้านองค์กับสมเด็จเจ้าคุณกรมท่า (ท่านท้วม บุนนาค) ไม่น่าจะเป็นจริงแล้วครับ

 

เห็นแล้วชอบ..สัมผัสแล้วใช่..อาราธนาใช้ ได้ผล..ผมคนนึงที่มีครับ
ขออนุญาตแซมๆ ^^

 

เรื่องความศรัทธาห้ามกันไม่ได้ครับ ... ผมเองก็มีอยู่หลายองค์เหมือนกัน ส่วนท่านพันวฤทธิ์กับผมก็รู้จักพูดคุยกันอยู่เป็นปกติ...

เรื่องของเรื่องก็คือ..ผมมาสงสัยเมื่อคราวไปเดินพิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติพระนคร (ตรงวังหน้าเดิมๆ เลย) กะว่าจะต้องเจอพระพิมพ์ที่ว่าแตกกรุออกมาเป็นล้านองค์ในพิพิธภัณฑ์บ้าง..อย่างน้อยก็ขอเจอบางพิมพ์บางเถิด แต่ก็ไม่มีเลย... ผมจึงต้องเข้าพิพิธภัณฑ์ฯ อีก 3 ครั้ง โดยครั้งสุดท้ายคลุกตัวอยู่ในห้องสมุดของพิพิธภัณฑ์อยู่ 6 ชม. หาหนังสือเกี่ยวกับวังหน้าทั้งหมดที่เป็นเอกสารวิชาการของกรมศิลปากรเท่านั้น ไม่อ่านหนังสือที่เขียนโดยนักนิยมพระเครื่อง เพราะนำมาอ้างอิงแล้วไม่มีน้ำหนักน่าเชื่อถือครับ

คุณปู่ประถม ท่านรู้จักผม และผมก็รู้จักท่านและบุตรชายของท่านครับ ผมเคยไปที่บ้านคุณปู่ประถมหลายครั้ง และผมยังนับถือคุณปู่ประถมเป็นอาจารย์ในเรื่องศิลปะการใช้พระเครื่องและเรื่องอื่นๆ ครับ ปัจจุบันท่านสิ้นบุญไปประมาณ 3 ปีแล้วครับ งานฌาปนกิจศพท่านผมยังไปช่วยงานเลย

 

คราวหน้า..ผมจะไปค้นหาหลักฐานที่สำนักโบราณคดีเกี่ยวกับสมเด็จวัดพระแก้ว (ที่ประดับเพชรพลอย) ถ้าเป็นไปตามหนังสือพระเขียนไว้คือมีการลักลอบนำออกไปแล้วทางราชการได้ตามกลับมา...ถ้าเป็นแบบนี้จริงทางราชการโดยสำนักโบราณคดีจะต้องมีบันทึกหรือเอกสารการรับวัตถุโบราณเหล่านั้นกลับมา ... ผมหวังว่าขอให้เจอเอกสารที่มีการบันทึก... แต่ถ้าหาไม่พบหรือไม่ได้กล่าวถึงเลย ก็มั่นใจได้ว่า..ไม่มีเรื่องเช่นนั้นเกิดขึ้น

 

ยอดเยี่ยมครับ

 

ผมก็สงสัยอยู่ว่าทำไมพระชุดเบญจภาคีไปอยู่ในกรุนี้ตั้งมากมาย เน้น...
เพราะคนที่กำหนดชุดเบญจะ หรือตรียัมปวาย ยังไม่เกิดเลย แปลกใจว่าในกรุมีหมดเลยครบเซท

 

จากลิ้งค์ข้างล่างนี้ จากหน้า 86 เป็นต้นไป กล่าวถึงการขุดค้นวัตถุโบราณของวังหน้าโดยกรมศิลปากร ไม่แสดงการค้นพบพระวังหน้าเลย
ขนาดเหรียญกษาปน์เล็กๆ ก็ยังพบอยู่ แล้วพระวังหน้าที่ว่าสร้างเป็นล้านๆ องค์กลับไปไม่พบ


หนังสืออิเล็กทรอนิกส์ - พระราชวังบวรสถานมงคล (วังหน้า)

 

ใช่ครับ...มันขัดกับตรรกะพื้นๆ เลยครับ

 

นี่คือหนังสืออิเล็กทรอนิคส์อีกเล่มของสำนักโบราณคดีที่เกี่ยวกับวังหน้าโดยตรง ลองหาข้อมูลพระพิมพ์นับล้านองค์ที่เชื่อกันตามๆ มาว่าสร้างที่วังหน้าสิครับ
---------------------
รู้เรื่อง "พระราชวังบวรสถานมงคล" ผ่านเอกสารจดหมายเหตุ

 

เป็นกระทู้ที่ดีครับ

_____________________________

ความจริงพระกรุนาดูน ลับ ลวง พราง
https://nadoonfact.blogspot.com/

 

เป็นการสืบค้นที่ดีมากครับ จะได้จบ ๆ กันเสียทีกับพระอุปโลก์ขึ้นมา
แต่ก็อย่างว่าความเชื่อของคนบางคนหรือหลาย ๆ คนก็ยังเชื่อว่ามี
ก็แล้วแต่สติปัญญาของแต่ละบุคคลครับ
ศรัทธาว่ามีแล้วทำความดีระลึกถึงพระเป็นพุทธานุสสติ
แต่ศรัทธาว่ามีแล้วหลอกขายพระที่ไม่มีจริงให้คนอื่นหาเงินเข้ากระเป๋าตัวเองนี่บาปมหันต์

 

เท่าที่ผมรู้ มีพระสมเด็จเนื้อหินเทาจำนวนมาก เนื้อทรายละเอียด มีรูพรุุน ปัจจุบันได้แตกหักไปหมดแล้ว ซึ่งตอนที่ผมเป็นเด็ก คนแก่เขาบอกว่า เป็นสมเด็จวัดระฆัง แต่ผมสันนิฐานว่า น่าจะเป็นกรุวัดพระธาตุพนมจำลองมากกว่า และน่าจะออกจากกรุช่่วงสงครามเอเชียบูรพา หากมีการบูรณะในปี 2518 คงไม่น่าจะมีพระหลงเหลืออยู่่
เรามาค้นหาพระในฝันกันดีกว่า เกือบ 150 ปี แล้ว ที่หลายชั่วอายุคนตามหา พระชุดนี้ และผมคงอยากเห็นองค์ต่อไปว่าจะเป็นพิมพ์ไหน

 

มาถึงคิว "พระกรุวัดพระแก้ว"

เมื่อวันเสาร์ที่ 20 ม.ค.2561 ผมได้ไปค้นคว้าเพิ่มเติมจากเอกสารราชการฉบับหนึ่ง ซึ่งจัดพิมพ์โดยกรมศิลปากร และนับเป็นเอกสารที่น่าเชื่อถือที่สุด เอกสารนั้นคือ

“รายงาน - สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ เสด็จพระราชดำเนินทรงตรวจการปฏิสังขารณ์วัดพระศรีรัตนศาสดารามและพระบรมมหาราชวัง" โดยพระองค์เสด็จพระราชดำเนินไปทั้งหมด 28 ครั้ง แต่ละครั้ง ทางราชการได้บันทึก “พระราชบัญชา” โปรดให้กรมศิลปากรดำเนินการอย่างไรกับส่วนใดบ้าง
ภาพประวัติที่มาของสมเด็จกรุวัดพระแก้วนี้... เป็นเรื่องลอกๆ กันมาจากคนแต่งเรื่องยุคแรกๆ



ผมได้อ่านและถ่ายภาพในหนังสือรายงานสมเด็จพระเทพฯ โดยเน้นไปตรงจุดที่มีเรื่องเล่าเป็นนิยายกันว่าพระกรุวัดพระแก้วนั้น.. “ ได้มาจากวัดพระแก้ววังหลวง (หรือวัดพระศรีรัตนศาสดารามในปัจจุบัน) เช่น เพดานโบสถ์วัดพระแก้ว กรุเจดีย์ทอง เป็นต้น จากประวัติที่ทราบมามีการแตกกรุประมาปี 2523 คนงานที่ไปซ่อมแซมวัดพระแก้วได้ลอบนำออกมาจำหน่ายแถวตลาดพระท่าพระจันทร์ และกระจายไปต่างจังหวัด

สมัยแรกๆ ที่เริ่มศึกษา ผมก็เชื่อซะดิบดี แต่ผมโง่เพราะฟังเรื่องเขาข้างเดียวและเขาแต่งเรื่องได้สอดคล้องกับประวัติศาสตร์ แต่ในที่สุดผมได้พบหลักฐานเอกสารเล่มนี้ที่ชัดเจนว่า เพดานโบสถ์วัดพระแก้ว และกรุเจดีย์ทองนั้น ไม่ได้มีการแตกกรุ แต่อย่างใด

โปรดดูภาพที่ผมถ่ายจากรายงานของกรมศิลปากรที่ถวายรายงานสมเด็จพระเทพฯ ซึ่งผมจะตีกรอบไว้ตรง พระอุโบสถ – ซึ่งไม่มีรายงานการแตกกรุ หรือค้นพบพระพิมพ์, ส่วนเจดีย์ทอง ก็ไม่ได้มีการบูรณะอะไรภายในเจดีย์ ไม่มีรายงานแตกกรุ มีแต่งานบูรณะภายนอกเจดีย์เท่านั้น ดูภาพแต่ละช่วงที่กรมศิลป์ฯ รายงานให้สมเด็จพระเทพฯ ทรงทราบถึง 13 ครั้งที่พระองค์ไปทรงตรวจงาน

ส่วนตรงเจดีย์ทองที่นักแต่งเรื่องบอกว่า คนงานเข้าไปขุดในเจดีย์และพบพระพิมพ์ประดับเพชรพลอยจำนวนมาก แล้วมีทหารมาขนออกไปเป็นคันรถนั้น เป็นการแต่งเรื่องให้น่าเชื่อถือ เพราะอ้างทหารแล้วก็จะตามต่อลำบาก แต่จากเอกสารราชการนี้ เจดีย์ทองมีเพียงการบูรณะปฏิสังขรณ์ภายนอกเท่านั้น

อีกประการหนึ่ง... เจ้าหน้าที่ระดับอธิบดีฯ และเจ้าหน้าที่ระดับสูงจะไม่รู้เลยหรือว่า การปฏิบัติงานของช่างและคนงานต่างๆ ในพระบรมมหาราชวังนั้น จะต้องคัดกรองและป้องกันอย่างเข้มงวด มีหรือที่จะปฏิบัติราชการเลินเล่อให้ผู้หนึ่งผู้ใดนำสิ่งของจากวังหลวงออกไปได้ เพราะมีการตรวจตราและสมเด็จพระเทพก็ทรงรับสั่งให้เก็บรักษาสิ่งที่รื้อออกมาส่งกลับสำนักพระราชวังและจะได้ไปเก็บรักษาในพิพิธภัณฑ์ต่อไป

ตรรกะง่ายๆ ที่ให้เราพิจารณาก็คือ .. ถ้าพระประดับเพชรพลอยที่ขายกันเกลื่อนทั้งท่าพระจันทร์ ในเว็ป ถ้าเป็นของในวังหลวงจริงแล้ว มีหรือที่ทางราชการหรือสำนักพระราชวังจะไม่ดำเนินการแจ้งความและให้ตำรวจติดตามกลับคืนมา เพราะนั่นคือสมบัติของแผ่นดิน เป็นสิ่งที่ถูกยักยอกขโมยไปจากวังหลวง .. ที่ทางราชการไม่ทำอะไรก็เพราะทราบดีว่าพระพิมพ์ประดับเพชรพลอยอะไรนั่นเป็นเรื่องเท็จ

เอวัง.. ก็มีด้วยประการฉะนี้ ส่วนท่านใดยังเคลิ้มว่ามีวาสนาได้ครอบครอง ก็แล้วแต่..เอาที่ชอบและสบายใจครับ ผมไม่เอาด้วย

 

ฝากไปที่นี่ด้วยครับ อยากรู้เหมือนกัน
อาจจะมีข้อมูลบ้างครับ เห็นลงไว้หลายตอนครับ

 

http://www.manager.co.th/south/viewnews.aspx?NewsID=9570000144279