ผิดมั้ยถ้าคิดจะทิ้งธรรมะ เพราะรู้สึกไม่ได้อะไร ไม่มีกำลังใจไปต่อ

คือทราบว่าทุกคนมีปัญหาชีวิตที่ต่างกันไป แต่นวลยังไม่สามารถหางานที่ทำแล้วมีความสุขได้ พอเจอสิ่งที่อยากทำกลับโดนขัดขวาง มันท้อไปหมด คิดว่าอยากทิ้งการปฏิบัติไปสักพัก แล้วไปเน้นวิทยาศาสตร์จิตใต้สำนึก เพื่อประสบความสำเร็จในงานที่รัก

-ประเด็นคืออยากให้ทุกท่านช่วยออกความเห็น ว่าควรทำยังไงกับสภาวะนี้ดี ช่วยกิจการครอบครัวเต็มที่แล้ว แต่ทางบ้านไม่สนับสนุนให้ทำงานที่ชอบ

-คือเริ่มรู้สึกหมดศรัทธากับการมาทางธรรม เพราะไม่มีความสุขกับชีวิตเลย

-นวลควรปรับตัวอย่างไรดี คือก้อยังทำทานรักษาศีลไหว แต่มันคิดมากเรื่องงาน

-นวลอยากจะสวดมนต์ และใช้วิธีของครูอ้อยเพื่อให้ประสบความสำเร็จในธุรกิจเครือข่าย กับการทำสบู่แฺฮนด์เมด

-ทุกท่านคิดว่าการปฏิบัติธรรม กับ วิทยาศาสตร์จิตใต้สำนึก ไปด้วยกันได้มั้ย?

 

วิทยาศาสตร์จิตใต้สำนึกเป็นไงหรอครับ

 

คล้ายๆกฏแห่งการดึงดูดค่ะ (ขอ เชื่อ รับ) เดอะซีเคร็ตของฝรั่งน่ะค่ะ แต่ครูอ้อยจะมีสปินความสุขให้เห็นภาพความสำเร็จชัดเจนแนบใจ และมีทรานซ์ให้ฟังเหมือนการสะกดจิตว่าเราสามารถทำสิ่งที่เป็นความใฝ่ฝันให้ประสบความสำเร็จ ครูอ้อยจะแทรกหลักธรรมะด้วย ไม่ได้ให้ทิ้งธรรมซะทีเดียว ถ้าเปรียบกับชาวพุทธ เหมือนเป็นเครื่องลางของขลังด้านโชคลาภวาสนาเมตตามหานิยม ที่เสริมกำลังใจ แต่ไม่ใช่ไสยศาสตร์ คือเป็นการเปลี่ยนความเชื่อของจิตใต้สำนึกค่ะ ส่วนใหญ่ฝรั่งใช้ในการบำบัดรักษาโรคบางชนิดและบำบัดเพื่อรักษาปมในอดีตค่ะ

 

ที่เขียนเพื่อให้แง่คิดในอีกมุมหนึ่งนะครับ..

ถ้าทิ้งธรรมะได้ก็ดีครับ..เพราะว่าจิตสุดท้าย
ก่อนที่จะตายมันก็ทิ้งทุกๆอย่างนั่นหละครับ...
ประเด็นสำคัญก็คือว่าก่อนที่เราจะทิ้งๆนั้นอย่าง
ที่เราเข้าใจหรือที่ปากเราว่านั้น...
เราพอเข้าถึงได้หรือยัง
เราพอรู้ได้หรือยังครับ..
ก่อนที่เราจะปล่อยวางธรรมะ
จนกลายมาเป็นคำว่าทิ้งธรรมะ
อย่างที่คิด ณ ปัจจุบันนี้ครับ...

แม้ว่าเราปฏิบัติอะไรก็ตาม
ไม่ว่าจะกรรมฐานกองไหนก็ตาม..
ไม่ใช่เพื่อความที่จะมีทั้งลาภ ยศ สุข สรรเสริญครับ..
เราปฏิบัติเพื่อที่จะให้ใจเรามันไม่ยึดไม่เกาะ
คลายออกสิ่งเหล่านี้ เพราะเมาเหล้ามันยังสร่างได้...
แต่เมา ลาภ ยศ สุข สรรเสริญมันไม่สร่างนะครับ..
ยิ่งมีมันจะยิ่งเมาครับ..
แต่ก่อนที่จะไปเรื่องเมานั้น พื้นฐานการปฏิบัติเรา
ก็เพื่อที่จะเข้าใจธรรมะซึ่งไม่ต้องไปแปลอะไรให้มันวุ่นวาย
มันก็คือธรรมชาติรอบๆตัวเรานี่หละครับ...
ว่าตัวเรานี้สามารถที่จะอยู่ร่วมกับ
ธรรมชาติได้แยบคลายหรือยัง..
ว่าตัวเรายอมรับธรรมชาติตรงนี้ได้หรือยังครับ..
และเราสามารถที่จะนำผลการปฏิบัติของเรา
ไม่ว่าจะทางด้านไหนๆเพื่อปรับตัวของเราให้อยู่
ร่วมกับสภาพแวดล้อมสภาพสังคมต่างๆ
ได้อย่างแยบยลหรือไม่ครับ.ถ้ายังไม่เข้าใจลองอ่านต่อ..

เราพอเข้าใจได้หรือยังว่า การเกิด แก่ เจ็บ ตายของร่างกายเรามันเป็นทุกข์ครับ..
เราพอเข้าใจหรือยังว่า การปรุงแต่ง ที่เกิด จาก ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ และจิต
ของเรานั้นมันเป็นสาเหตุที่ทำให้เราเกิดทุกข์ และเมื่อเรารู้ว่าอะไรมันคือทุกข์
อะไรเป็นสาเหตุที่ทำให้เราเกิดทุกข์ ต่อมาเรารู้จักดับ รู้จักสลัด รู้จักข่ม รู้จักละ
ด้วยวิธีการใดๆก็ตามเพื่อที่จะไม่ให้มันปรุงแต่งจนเกิดทุกข์หรือไม่...
และเมื่อรู้ว่า นี่คือทุกข์ นี่คือสาเหตุที่ทำให้เกิดทุกข์ เมื่อรู้จักดับ รู้สลัด รู้จักข่ม
รู้จักละเพื่อไม่ให้มันปรุงแต่งแล้ว เราก็ต้องมารู้วิธีการเพื่อให้เข้าถึงวิธีการ
ที่จะพ้นทุกข์จากพื้นฐานความเข้าใจสิ่งต่างๆที่เล่าให้มาก่อนหน้านี้ก็คือ
ก็คือมรรค หรือวิธีการพ้นทุกข์ รวมความได้ว่า ทาน ศีล สมาธิ และปัญญาครับ...
เมื่อรู้แล้วเราก็ต้องรู้จักยอมรับตามเป็นจริงด้วยว่า...
เราไม่สามารถบังคับอะไรก็ตามให้มันเป็นได้อย่างใจเราครับ...
เราไม่สามารถที่จะทำอะไรให้มันคงอยู่ได้ตลอดไป
หรือไม่สามารถที่จะรักษามันได้อยู่ตลอดไป..
และเราไม่สามารถที่จะไปยึดอะไรมาเป็นของเราได้เลย
แม้แต่ตัวเราเองร่างกายเราเองเราก็ยังบังคับให้มัน
เป็นอย่างใจไม่ได้เลยครับ....
จิตเราจะคลายกับการเข้าใจตรงนี้ ยอมรับในสิ่งที่กล่าวมา
ก่อนหน้านี้ครับ ใจเรามันถึงจะผ่อนคลายได้ครับ...

ปัจจุบันนึกอะไรไม่ออก ก็ตั้งสติคือระลึกรู้ รู้ว่าอะไรเป็นอะไร
ไม่ใช่ความจำนะครับ..เช่น น้องหมาเห็นหน้าเราแล้วมันดีใจ
นี่คือมันจำได้ครับ..แต่กลับพ่อแม่พี่น้องมัน ในฤดูผสมพันธ์
มันก็แฮบกันนัวเนียกัน..นี่เพราะว่ามันไม่มีสติครับ
พอเข้าใจคำว่าสตินะครับ..

จากนั้นก็รวบรวมลมปราณให้ดี ก็คือระลึกรู้อยู่กับลมหายใจซะ
และก็เริ่มต้นด้วย การคิดดี พูดดู ทำดี..ก่อนเพื่อใจมันจะได้คลายบ้าง
จากนั้นค่อยมาพิจารณาบ้างว่า เกลียดชังกันไป แย่งชิงกันไปสุดท้าย
มันก็แค่นั้น บุญคุณเราก็ควรจะต้องทดแทน ความแค้นก็เบาๆลงบ้าง
ให้อภัยกันบ้าง หยิบยื่นไมตรีให้แก่กันบ้าง..จิตเราจะได้สุขสงบ..
เมื่อจิตเราสงบแล้ว เราจะเห็นมุมมองที่จะอยู่ร่วมกับธรรมชาติ
อยู่ร่วมกับสภาพแวดล้อมและสังคมได้อย่างแยบยล..
และรู้จักดำเนินชีวิตไปเพื่อความหลุดพ้นไปในขณะเดียวกัน
ด้วยตัวของเราเองโดยไม่ต้องไปพึ่งใครครับ..
ปล.เราจะเป็นไปอย่างที่ใจเราคิดนั่นหละครับ
(เขียนตรงนี้พอเข้าใจหลักการวิทยาศาสตร์ทาง
จิตใต้สำนึกนะครับก็คือการดึงการสร้างสัญญา
ที่ดีเพื่อนำมาใช้นั่นหละครับ​​)
และจิตนิสัยปกติมันชอบส่งออกและท่องเที่ยว
และมักจะดึงเรื่องราวภายนอก
เข้ามาปรุงแต่งคิดแต่เรื่องไม่ดีครับ..
เพราะฉนั้นสร้างเครื่องมือในการควบคุมตรงนี้
ซะนะครับ..นั่นก็คือ สติทางธรรมครับ..(^_^)

 

ทิ้งธรรมคือยังไงฮะ ไม่รับรู้รับฟังธรรม หรือไม่ปฏิบัติธรรม
หรือไปรับเชื่อศาสดาอื่นๆ

แต่ที่แน่ๆ คือธรรมย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม
คือทำดีได้ดี ทำไม่ดีก็ได้ไม่ดีเชื่อแค่นี้ก็ถือว่าไม่ทิ้งธรรมแล้วฮะ

 

เขียนได้ดี...กำลังประสบปัญหา กับความรู้สึกเบื่อหน่ายเช่นกันค่ะ บางครั้งคนเราก็ต้องการกำลังใจ ที่เขียนจากใจ

ดั่งคำว่า ความรู้ทั่วหัวแต่เอาตัวไม่รอด // รู้ทั้งรู้ว่าอะไร คืออะไร ผิดถูกพอแยกแยะ แต่ใช่ว่าจะสามารถทำกันได้ง่ายๆ ใจคนเรามักจะหลงลืมทางที่ควร แต่มักไขว่คว้าทางที่ไม่บังควร...ลงโคลนตรม จะขึ้นจากโคลน ก็อยู่ที่ตัวเราใช่ผู้ใดจะช่วยได้ แม้จะมีบันได อยู่ต่อหน้าก็เถอะ :'''(

 

ธรรม ช่วยทำให้ใจสงบ
ถ้าจิตใจยังไม่สงบ นั่นคือยังไม่ถึงธรรม
ไม่ว่าจะทิ้งหรือไม่ทิ้ง
เมื่อใดที่ใจสงบ
เดี๋ยวมันก็เห็นได้ ว่าสิ่งทั้งหลายที่รายล้อมรอบตัวนี้
มันล้วนแล้วแต่เป็นธรรมทั้งนั้น

 

การปฏิบัติย่อมสมควรแห่งธรรม หมายความเอื้อให้ทำเท่านั้น
* ทาน ศีล ภาวนา
*การทำทานก็เป็นปฏิบัติทางหนึ่ง ไม่ใช่ทำทานจนหมดตัว ให้แต่พอควร
*การรักษาศีลก็เป็นปฏิบัติทางหนึ่ง ก็ทำตามสมควร ศีล๕ถ้าได้ไม่หมด ก็ไม่เป็นไร ดีกว่าไม่ทำเลย
*ภาวนาก็เป็นปฏิบัติทางหนึ่ง ยังไม่สะดวกก็ยังไม่ต้องทำ มีเวลาก็ทำตามโอกาสครับ
เจริญในธรรม

 

ขอบคุณความทุกข์ ทุกขํ อริยสจฺจํ พระธรรมท่านเสด็จมาโปรดคุณแล้ว

 

ศรัทธาหากิน มันก็รวยทางลัดได้นะครับ

เเถมรวยไวกว่าสายอื่นด้วย เเต่ หากินกับศรัทธา ต้องเลี่ยงบาปให้มากที่สุดครับ

อย่างพวก หมอเจน หมอปลา หมอกฤษ

 

จะถามทำไมหละ

ก็ในเมื่อ วิทย์จิตใต้สำนึก ของครู อะไรนั่น ก็กล่าวอยู่ว่า
เอา คำสอนพระพุทธองค์ ไปใช้ !!

พูดในเชิงของครู อะไรนั่น หรือ วิทยาศาสตร์อะไรนั่น ก็ต้องพูดว่า ก็นั่นแหละ
คือ ธรรมของแท้ เขาก็ต้องยกของเขา ว่า เขาสอนตรง เขาสอนถูก เขาสอน
ไม่ผิดเพี้ยนไปจาก ที่ พระพุทธองค์สอน...... ส่วนพระที่สอนธรรม ถูกชี้ว่าสอน
ผิดด้วยซ้ำ

ดังนั้น ....เจ้าของกระทู้ ทบทวนดูดีๆ ว่า ไปทาง วิทย์ หรือ คำสอนครู อะไรนั่น
ทำไม เจ้าของกระทู้ ถึงได้มี ปฏิภาณเห็นอยู่ว่า " ทิ้งพุทธธรรม "

สังเกต ภูมิจิต ภูมิธรรม ปัญญาอันยิ่งเอง ของตน ให้ดีๆ

ตกลง ทิ้งหรือไม่ทิ้งสัทธรรมแท้ๆของพระพุทธองค์ หากไปทำตามคำสอน
ครูอะไรนั่น !!!

ทางไหนกันแน่ ที่เป็นการทิ้ง เพราะ โดนหลอกให้เข้าใจว่า " จับถูกอยู่ ไม่ผิด "



ในโลกที่แสวงหาประโยชน์เอาจากผู้ที่ต้องการออกจากทุกข์ เขาก็อ้างของเขา
เสมอว่า ของเขามีการประยุกต์ธรรมของพระพุทธองค์ ไว้อย่างถูกต้อง ค่อย
เป็นค่อยไป และ ให้ผลลัพธ์มหาศาล การงานดี มีฐานจากกระตุ้นความอยาก
รวยของผู้อื่น(ลูกข่ายในMLM) มาเสริม คนบนยอด เป็นการรวมธาตุ ฉลาด
ในการแยกธาตุ รวมธาตุ .................แต่ความเป็นจริงคือ ทำให้เราเข้าใจ

" มรรคผล นิพพาน " ผิดไปจากที่ควรจะเป็น และ เข้าใจผิดไปว่า ธรรมะของ
พระพุทธองค์ ขวางการเจริญของตน ของโลก

 

ธรรมะไม่ได้แก้ปัญหาหรือทำให้เราสมหวังนะครับ
ธรรมะทำให้เรามีสภาพจิตใจที่พร้อมจะรับสภาพความเป็นจริงที่เราต้องเจอในช่วงชีวิตครับ ผจญชีวิตเดิม ๆ ปัญหาเดิม ๆ เพิ่มเติมคือการที่สามารถมีความสุขได้

 

ในพระไตรปิฏก ก็เคยมีแบบนี้

คือ มีหมู่บ้านชาวประมง หมู่หนึ่ง มีกัน 500คน ทุกเช้า พระสารีบุตรไปบิณฑบาตร
ทีหมู่บ้านนี้ พอฉันอาหารเสร็จ ก็ให้ ชาวประมง สมาทานศีล

คนเขาก็เลย ปรักปรำว่า ไปห้ามชาวประมง ไม่ให้ทำอาชีพ แต่ในทางปฏิบัติ ชาว
ประมง ย่อมออกไปหาปลา เช่นเดิม รับศีลแต่จิตย่อมถูกบีบเค้นด้วยโลก ไม่อาจรักษา

โลกต่างหากที่ ย่ำยี จิตของผู้ใฝ่ธรรม
ไม่ใช่ ธรรมะ ไปห้าม ไปทำร้าย ให้คน ไม่มีอาชีพ

ให้กำหนดรู้ สัจจธรรม ไปตามนี้ ไม่ต้องเลือกข้าง ให้เป็นกลางต่อ การเห็น"โลก""ธรรม"

 

ตรงคำว่า"เพราะรู้สึกไม่ได้อะไร" ทำให้รู้สึกเจ็บแปล๊บ
มันเหมือนกับเป็นการฟ้องต่อชาวโลกว่าปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธเจ้าแล้วไม่มีผล
จึงขอหันหลังให้ธรรมะดีกว่า...

เหมือนกับเรื่องที่หลวงพ่อฤาษีลิงดำเล่าว่า มีโยมมาพูดกับท่านว่าทำบุญกับพระก็เยอะแต่ทำไมพระไม่ช่วย
ท่านว่าเพียงแค่คำพูดสั้นๆว่าพระไม่ช่วยแค่นี้ แต่ทำให้สะเทือนตั้งแต่พระพุทธเจ้า พระปัจเจกพุทธเจ้า พระอรหันต์ ลงมาจนถึงพระที่บวชใหม่ในวันนั้น คำพูดสั้นๆแต่สะเทือนไปหมดทุกวงการ พระจึงอยู่เฉยไม่ได้ จำเป็นต้องช่วย
เพราะถ้าไม่ช่วย เขาก็จะกล่าวหาว่าทำบุญกับพระแล้วพระไม่ช่วย ภาพพจน์พระเสียหายหนัก

 

อีกนิด กับเรื่อง พระสารีบุตรสอนชาวประมงสมาทานศีล

ถ้าไปอ่านพระไตรปิฏก จะ งง กันเป็น ไก่ตาแตก ไม่รู้ว่า
พระสูตรนี้ สอนอะไร

คนจับประเด็นไม่ถูก โน้นไปโน้น ไปยกเรื่อง " พระสารีบุตรสอนผิด "

" พระสารีบุตรไม่มีญาณ " สอนธรรมไม่เก่งเท่าสาย อิทธิฤทธิ์


คนละเรื่องนะ ฮับ

ในพระสูตรนี้ พระพุทธองค์ สรุปง่ายๆ ด้วยประโยคว่า

" ต่อไปนี้ให้ ให้ศีล แก่ผู้เอ่ยปาก ขอ " เท่านั้น

ฟังดูแล้ว เหมือนสอนพระสารีบุตร

แต่จริงๆ

ดูกันดีๆ


พระพุทธองค์ เน้นไปที่ ความจริงใจต่อธรรม ของผู้ ใฝ่ธรรม ว่า จะตั้งจิตให้ตรง
หรือไม่ ถ้าไม่ ก็ไม่ต้องเอาธรรมะ ไป

เพราะ รับไป โลกมันบีบนิดเดียว ธรรมตกจากมือ ก็เข้าใจผิดว่า ธรรมสอนผิด
มาโทษ ธรรมะของพระพุทธองค์ว่าเป็นอันตรายต่อความเจริญ

*************

แล้ว ระวังให้ดีๆ บุคคลบางจำพวก จะยกเรื่อง อานิสงค์ของธรรม เป็นเรื่อง
ตลกขบขัน พระออกนิโรธนเท่านั้นจะทำให้รวย สวดมนต์แล้วไม่รวยการงาน
ไม่มี เพราะ พระไม่ช่วย !!! [ ความจริงคือ ลำพังแค่ เทเศษอาหารลงรางน้ำ
ที่มีสัตวน้อยใหญ่ นั่นก็ อานิสงค์มหาศาลแล้ว ทำให้ไม่มีทางอดตาย แล้ว ประสา
อะไรกับ ทานอย่างอื่นที่ทำไว้ ]

เขาจะ ยุแหย่ ให้เรา เข้าใจธรรมของพระพุทธองค์ ผิดไปทันที

ดังนั้น


ธรรมะ จะอยู่ในจิตของท่านได้หรือไม่ได้ ...พระพุทธองค์ตรัสว่า ให้ ให้แก่ ผู้เอ่ยปากขอ เท่านั้น [ กล่าวตามสำนวน แปล ในพระไตรปิฏก ]

 

คุณจะไปให้เขาหากินกับอะไร ก็มือเท้าเขาพิการออกอย่างนั้น
สมบัติติดต่อที่มีเพียงประการเดียวที่พอจะอาศัยหาเลี้ยงชีพได้ก็คือการทำนายทายทัก
ถ้าสวรรค์จะลงโทษเขาในเรื่องทำนายทายทัก เหตุใดไม่ยกเลิกญาณในการทำนายอนาคตแทนแขนขาที่เสียไป

 

ไม่ว่าอะไรที่รู้ล้วนเป็นความจริงแต่ความจริงก็มีข้อแตกต่างระหว่างความจริงอันเป็นของปกติธรรมดากับความจริงอันประเสริฐอยากเลิกศรัทธาในธรรมก็เลิกเถอะเพราะนั้นก็คือความจริงทึ่รับรู้ด้วยตัวของตัวเองถ้าวันใดเห็นว่าความจริงมีหลายความจริงก็กลับมาตั้งหน้าเพียรทำและเริ่มต้นใหม่เพราะที่นี่ไม่มีอะไรผูกมัดและไม่มีอะไรมัดได้ทุกสิ่งล้วนเกิดจากกรรมอันว่าด้วยการกระทำและความคิดทั้งจากตัวเราและสิ่งรอบข้าง

 

เคยดู หนัง พระพุทธเจ้า ล่า สุดอะเป่า

ตอนที่ มีนางท่านหนึ่ง ลุกที่พึ่งเกิดใหม่ เกิดตายลง

ก็มี พราหมณ์ ศาสนาอื่นนี่แหละ หวังจะยกเรื่อง พระไม่ช่วย
เลยบอกแก่ นางท่านนั้นว่า ให้พาลุกที่ตาย ไปหา สมณะโคดม
ให้พระองค์ท่านช่วยชีวิต

เดชะบุญ นางท่านนั้น พอจะมี ปัญญาอันยิ่งเอง เห็นได้
ว่า การคิดตรึกทางใด ทิ้งธรรม ทิ้งสัจจธรรม โดนหลอก
ให้ ปรักปรำ พระไม่ช่วย หลังจาก ไปขอธรรม

 

พูดถึงคุณ นิวรณ์ นี้แกก็แปลกคน ที่ห้องวิทยาศาสตร์-ลึกลับ นั้น มีพวกที่บิดเบือนคำสอนของพระพุทธเจ้า
กันอย่างโจ๋งครึ่ม แต่แกกลับทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นอะไร ทำเอาหูไปตาเอาตาไปไร่เสีย
แต่กับคนที่แสดงความคิดเห็นโดยยึดเอาความถูกต้องตามหลักคำสอนของพระพุทธเจ้า
แกกลับคอยจับผิด คอยยัดข้อหาว่า พยายามบิดเบือนคำสอนของพระพุทธเจ้า
ไม่รู้แกเป็นพวกไหนกันแน่...
บางทีก็ออกโรงปกป้องคนที่ดูแล้วมีแนวโน้มเป็นคนนอกศาสนา