ฝันไปถึง เมืองบังบด เมืองผี แดนลับแล แล้วแต่จะเรียก

ส่งพิมพ์เรยค่ะจะสนับสนุน ..คอยๆ ลุ้นๆ

 

ผมใช้เวลา 4 วันในการอ่านทั้งหมด 220หน้า เพิ่งจบเมื่อเวลา 10.20 น.ของวันนี้ ขอบคุณเรื่องราวดีๆ ของ คุณ jarujun ครับ

 

น้อมส่งเสด็จสู่สวรรคาลัย

พระองค์จะสถิตอยู่ในดวงใจปวงชนชาวไทยตลอดไป
น้อมรำลึกถึงพระมหากรุณาธิคุณ

กระแสวันนี้ เศร้าโศก วิปโยค ทั้งทวยเทพ และสิ่งศักดิ์สิทธิ์
พระแม่ธรณีกันแสง


นึกถึงครั้งที่สมเด็จพระนเรศวรมหาราชสิ้น
มันไม่มีน้ำตา แต่มันเศร้าจนไม่รู้จะบรรยายเยี่ยงไร

 

เขียน ๑๒.๐๓

น่าสงสารคนไส้แห้งจังอ่ะ
อ่านแล้วคิดถึงศรีธนญชัยเลย
ที่เอาไส้น้องออกมาล้างให้สะอาด
ไส้เลยไม่แห้งอีก ๕๕๕ ตลกไม๊หว่า
อยากให้ศรีธนญชัย มาช่วยเจ๊จังเลย นะ


กระต่ายป่า ข้างวัด / แสงแห่งค้างคาว
.

 

ปั่นต้นฉบับก่อน ยังไม่เสร็จเลยเจ้าข้า ว่าจะย้ายไปปั่นต่อที่เชียงใหม่แล้ว

 

เมื่อคืนฝันประหลาด ว่าเหมือนไปตึกร้าง มีเหมือนพวกทหารเต็มไปหมด
เราก็จูงลูกชาย ในใจรู้สึกว่า พวกนี้เหมือนไม่ใช่คน ก็แอบๆ ขึ้นไปชั้นบนเรื่อยๆ
เพราะคิดว่าข้างล่างเดินเพ่นพ่านไปหมดเลย พอขึ้นไปข้างบนได้ยินเสียงเครื่องจักร
เลยตามเสียงไปดู เหมือนเป็นแท่นขึ้นรูปโลหะ แล้วก็มีทหารมาพบ เหมือนเอาปืนมาจี้
สองแม่ลูกกำลังตกใจ แล้วอยู่ดีๆ ก็รู้สึกถึงพลังงานมาจากเครื่องจักร เลยเพ่งจิตดู
เครื่องก็เปิดขึ้นเอง เห็นเป็นเหมือนเพชรก้อนใหญ่มาก แต่พอมองอีกทีเป็นคริสตัล
ขนาดใหญ่ประมาณหัวคนได้ แต่แวววาวเหมือนเพชร ไอ้ทหารหัวหน้าดูตกใจมาก
แล้วในฝันป้าก็สั่งจิตดูดพลังงานคริสตัลก้อนนั้น กลายเป็นแสงสีขาววาป ตรงมาที่ร่าง
คุณทหารเลยกลายร่างเป็นมนุษย์ต่างดาวสีเทา หน้าตาคล้ายกิ้งก่า น่าเกลียดมาก
รับรู้ด้วยจิตว่า พวกมันเอาอาวุธเป็นแท่งขนาดสั้น เตรียมยิงใส่ แต่ไม่กล้ามาจับตัวเรา
ตอนสุดท้ายในฝันตัวเราดูดพลังจากคริสตัลมา ตัวกลายเป็นแสงสีขาว ลูกชายก็ร้องไห้
เลยกอดลูกไว้ บอกว่า ความตายไม่น่ากลัวหรอก เดี๋ยวเราก็ได้พบกัน เจ็บแปบเดียว
แล้วลูกชายก็หยุดร้อง แต่ในฝันเราใช้แสงสีขาวที่ดูดมา ขยายออกไป เหมือนพลังนิวเคลียร์ กิ้งก่ายักษ์อวกาศ ก็เลยกลายเป็นจุล จบ

 

รออ่านอยู่น่ะขอรับ

 

날이 포럼에 적극적으로 구성원이어야하는 것은 큰 영광입니다, 나는 긴 활성 살 수 있도록 노력하겠습니다. 매우 보람과 재미. 특히 그것을 유지. 진심으로

voyance gratuite par mail

 

ขออภัยทุกท่านค่ะ ที่ให้รอนาน

ตอนนี้ปัญหาหลายเรื่องในชีวิต ก็คลี่คลายลง ด้วยความช่วยเหลือ
จากผู้ที่เพิ่งพบกัน และได้เริ่มเป็นกัลยาณมิตร

ตอนนี้ป้าได้งานแล้วค่ะ หลังจากตกงาน เริ่มงาน 15 พ.ย.นี้ ที่ท่าฉลอม มหาชัย

ป้าต้องย้ายที่อยู่จากบุรีรัมย์ไปค่ะ ตอนแรกหาที่พักนานมาก สุดท้ายก็ได้ที่พักในโรงงานทีไปเช่าออฟฟิศอยู่ เลยได้พักฟรีไปก่อน เจ้าของโรงงานชื่อจริงคุณนเรศ ชื่อที่ทุกคนเรียกคือ พี่นเรศ ตอนนี้ เลยกลายเป็นว่า พี่นเรศให้ที่พักฟรี ระหว่างรอหาที่พักที่เหมาะสมค่ะ บังเอิญ???

ก่อนหน้าที่จะได้ทราบข่าวดีเรื่องงาน ก็มีโอกาสไปเชียงใหม่ ลำพูน ร่วมบุญกฐินวัดหล่ายหิน ที่พระอุโบสถ โดนไฟไหม้ อ.ลี้ จ.ลำพูน สาธุ อนุโมทนาบุญกับทุกท่าน

ตอนไปก็ไม่มีทรัพย์ มีหลายคนช่วยค่าเดินทาง ถึงเชียงใหม่ก็คนพาไปถึงลำพูน
บุญรักษา เทวดาคุ้มครอง

 

มาอัพรูป เชียงใหม่ ลำพูน ให้ดูค่ะ เผื่อใครคิดถึง

 

สวัสดีค่ะ ชาวกระทู้

มีหลายท่านบ่นคิดถึง เลยจะมาเล่าประสบการณ์ ได้ไปพบ master ชาวสิงคโปร์ท่านหนึ่ง ที่เมืองไทย โดยมีคนแนะนำให้รู้จัก เป็นผู้ชาย อายุ 77 และได้แลกเปลี่ยนพลังงานจักระกับคนอื่นเป็นครั้งแรก master มีอาจารย์ทางจิต คือ เซียนทารก
ชายชราผู้มีผมขาวโพลน หนวดยาว แต่มีแก้มเปล่งปลั่งสีชมพูดั่งผลท้อ เซียนท่านนี้สอนวิธีรักษาและบำบัดจิตด้วยวิธีธรรมชาติ หลังจากพบกัน ครึ่งวัน ก็ติดต่อ

ป้าจารุและ master มีอดีตชาติร่วมกันในยุคทิเบต หลังจากนั้นก็ใช้เทคโนโลยี สื่อสารกัน master เมตตาสั่งสอน สั้นๆ ในแต่ละวัน โดยเริ่มจากฟัง การสวดมนต์แบบธิเบต เพื่อลดธาตุไฟในตัว ท่านใช้คำว่า fire element so strong

green mantra ที่ป้าสวดและฟังทุกวัน จนคล่องแคล่วในจิต เป็นคลื่นเสียงที่ทำให้จิตสงบค่ะ ใช้สวดตอนอาบน้ำตอนเช้า และหลังสวดมนต์เสร็จก่อนเข้านอน

เพลงนี้สำหรับ การเยียวยาร่างกายและจิตใจค่ะ

และเพลงนี้สำหรับฝึก ช่วงแรก
[ame]http://www.youtube.com/watch?v=MY5wxOhlPig&hl=en-GB&gl=SG[/ame]

ตอนนี้งานใหม่ก็ยังยุ่งมากๆ แต่ดีตรงที่ทำงานไกล้บ้านค่ะ ชีวิตเริ่มขยับขยายในทางที่ดีขึ้นมากๆๆ แต่การดูหมอลดลงมาก ตามเวลาที่น้อยลงค่ะ

 

เรื่องของท่านทั้งสาม ที่คุ้มครองลูกอยู่ ก็มิเคยลืม ยังจะทำภารกิจต่อไปค่ะ

แต่ช่วงนี้ต้องจัดระเบียบคลื่นสมอง หลังจากทำงานด้านบัญชีการเงิน เหมือน
สมองเหนื่อยล้า ความสามารถด้านจิตจะลดลงมาก หลายหนที่พยายามจะเขียนต่อ เหมือนภาพและคลื่นที่เข้ามา ไม่ต่อเนื่อง เลยต้องจำใจหยุดไว้ก่อนค่ะ

ต้องค่อยๆ ปล่อยให้จิตคุ้นชินซักพัก

ไม่เคยลืมว่าผ่านพ้นอุปสรรคชีวิตได้ทุกวันนี้ ด้วยบารมีของท่านทั้งสาม

สาธุ สาธุ สาธุ

 

ขอเชิญเป็นเจ้าภาพเททองหล่อพระอัครสาวกขอเชิญเป็นเจ้าภาพเททองหล่อพระอัครสาวก
พระโมคคัลลานะ พระสารีบุตร (หล่อทองเหลือง ปิดทองคำแท้ทั้งองค์)
นำประดิษฐานข้าง "หลวงพ่ออิ่มบุญ" พระปฏิมาประธานศาลาการเปรียญ

กำหนดการ
วันมาฆปุรณมีดิถี วันเสาร์ที่ ๑๑ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๖๐ เวลา ๐๙.๐๐ น.
มณฑลพิธี โรงหล่อพระ ส.วิจิตรปฏิมา (พรหมวิจิตร) ๗๓ ม.๕ ถ.สวนหลวง ๑
ต.สวนหลวง อ.กระทุ่มแบน จ.สมุทรสาคร


ร่วมเป็นเจ้าภาพเททอง กองบุญละ ๓๙๙ บาท
จำนวน ๒๙๙ กองบุญ


พระณัฏฐกิตติ์ นาถสีโล ธนาคารกรุงไทย สาขาบ้านโฮ่ง
เลขที่บัญชี 514 0 25418 2




ติดต่อสอบถาม โทร.093 5155818 ,091 3059154


ป้าจารุ ร่วมบุญไปหนึ่งกอง รายได้ส่วนหนึ่งจากการดูดวง

 

ในที่สุดก็ถึงเพลาอันเป็นดิถีฤกษ์ สิงห์ก็ได้ก้าวเข้าสู่รั้ววังอันวิจิตรงดงาม
ตามชะตาอันได้ลิขิตไว้ด้วยพลานุภาพและบุญาธิการของเจ้าพี่ ตามคำ
สัตย์สาบานของสิงห์ว่าจะติดตามรับใช้ทุกภพชาติ ไม่ว่าจะเกิดในสถานะ วรรณะใด

ปล.ขอโทษที่ให้คอยนาน และ ที่รีบมาเขียนเพราะโดนคาดโทษ(อีกแล้ว)

 

สิงห์ควบม้า สายตาก็มองพระปฤษฏางค์ของเจ้าพี่ทั้งสอง ใจก็หวนนึกถึง
พระพักตร์อันสง่าสงามแลเยือกเย็นของพระบิดา ก็ให้อยากได้สบสายพระเนตร
อีกซักครา ได้แต่ก้มหน้ายอมรับในบุญวาสนาของตน เมื่อผ่านประตูวังชั้นต่างๆ
เข้าไป ความงดงามวิจิตร กอปร ด้วยอุทยานอันงดงาม เหล่าทหารแลนางกำนัล
ที่ก้มลงถวายบังคม หมอบกราบ เมื่อขบวนเสด็จของเจ้าฟ้าแห่งเมืองพิษณุโลกสองแคว
เสด็จผ่าน ก็ให้ยอกย้อนในใจสิงห์ ถึงชะตากรรมอันวกวนของตน แม้นจักเฉียดเวียงวัง
ซักเพียงไหน ในเพลาอันจักมาถึง สิงห์คงได้เป็นเพียงทหารเลี้ยงช้างในกรมคชบาล

เพลานั้น จิตวิญญานของสิงห์ ยังมิได้ภาคภูมิใจ ในความเป็นทหาร แลยังมิได้มีใจเดียว
กับพญาคชสาร สิงห์มองช้างเป็นสัตว์เดรัจฉานที่เป็นดั่งอาวุธในการสงครามเพียงเท่านั้น

 

ยังไม่ทันจักได้เข้าเฝ้า ถึงท้องพระโรงแห่งอโยธยาศรีรามเทพนคร
ทหารกลุ่มหนึ่ง ก็มารอเพื่อรับสิงห์ ไปตามบัญชาของพระยาสุพรรณบุรี
เจ้ากรมคชบาล เจ้าหอหน้าไม่กล่าวกระไร แต่ได้พยักหน้าให้สิงห์ เข้ม
แก้ว และทอง ตามทหารกลุ่มนั้นไป ก่อนไปทรงได้ตรัสรับสั่งกับหัวหน้า
ทหารกลุ่มนั้น
"จงเอาคำกู ไปบอกพระยาสุพรรณบุรี ไอ้ขุนสิงห์นี้ มันทำตัวกำเริบ
กูจักไม่ไว้ใจอีก หากจักไปไกลตากู กูจักส่งคนของกูไปคอยขนาบ
หากยังไม่สำนึก กูจักให้คนของกูกำราบมิให้คิดกำแหงได้อีก
หากวันใด ไอ้สิงห์มันแหกคอก มิเชื่อฟังเกินที่พระยาสุพรรณบุรีจัก
รับมือไหว กูจักไปจัดการด้วยมือของกูเอง"

ทหารที่มารับสิงห์ ได้ฟังคำตรัสเรียบเฉย แต่แฝงด้วยความนัยอันดุดัน
ก็ให้ก้มหน้าสลดลงทันใด

เจ้าหอหน้าตรัสจบ ก็มิสนใจอากัปกริยาของทั้งทหารและสิงห์ รีบควบม้า
ตรงไปเข้าเฝ้าทันที

 

แม้นเจ้าพี่ทั้งสอง จักไม่หันพระพักตร์มามองสิงห์อีก แต่ขุนสิงห์ให้รู้สึกว้าเหว่
ใจนัก ได้แต่มองตามขบวนเสด็จ จนลับตา

ขุนเข้มเห็นสิงห์เป็นเช่นนั้น ก็เอื้อมมือมาตบไหล่สิงห์บนหลังม้าเบาๆ
"พี่คนนี้ ยังอยู่ข้างน้อง"

สิงห์ให้ตื้นตันใจนัก ได้แต่พยักหน้า แล้วตอบกลับไปสั้นๆ "ขอรับ ขุนเข้ม"

หัวหน้าทหารที่มารับตัวสิงห์นั้น เอ่ยกับสิงห์อย่างอ่อนน้อม
"ขุนสิงห์ ท่านพ่อรออยู่ขอรับ ข้าขอนำทางนะขอรับ"

ขุนทั้งสี่ ได้ยินเยี่ยงนั้น ก็ได้แต่สบตากัน มิกล้ากล่าววาจา

สิงห์เอ่ยสั้นๆ " เชิญ ท่านนำทาง ข้าก็อยากพบพระยาสุพรรณบุรีเช่นกัน
ว่ามีการอันใด จักอบรมลูกนอกคอกคนนี้อีก"

 

สิงห์ควบม้าตามท่านขุนเหล่านั้นไปออกจากพระราชฐานชั้นใน อ้อมไปทางท้ายวัง
ท่านขุนควบม้าเยาะๆ อย่างไม่เร่งรีบเมื่ออยู่ในเขตพระราชฐานชั้นนอก และควบม้าไว
ขึ้นเมื่อผ่านพ้นประตูวังไป ด้านหลังของวัง เป็นเขตวัดขนาดใหญ่ ที่แลดูสงบและสวยงาม ท่านขุนชักม้าหยุด แล้วหันกลับมาหาสิงห์
" ขุนสิงห์ขอรับ ท่านพระยา รออยู่ที่ใต้ต้นโพธิ์ ก่อนจักพาไปที่เพนียด
ขอให้ขุนสิงห์ ลงม้าไปพบปะท่านซักครู่ ด้วยท่านพระยาต้องไปเข้าเฝ้า
จึงมิอาจรอที่กรมได้"

ขุนสิงห์พยักหน้า ไม่กล่าวกระไร ลงจากหลังม้า เดินเข้าไปบริเวณวัด เพียงผู้เดียว
เดินพ้นสายตาจากทหารเพียงครู่ หลังต้นไม้ใหญ่ ท่านพระยาสุพรรณบุรี ยืนหันหลัง
ให้สิงห์ สายตาของท่านเหม่อมองไปไกล อย่างใช้ความคิด เพียงได้ยินเสียงฝีเท้า
ก็หันกลับมาทันที

สิงห์มิได้กล่าวอันใด ก้มลงกราบแทบเท้าท่านพระยา ด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย
แม้กิริยาจะนอบน้อม แต่สีหน้าและแววตากลับหายินดี และเคารพนบนอบไม่

พระยาสุพรรณบุรี เห็นเช่นนั้น ก็ได้แต่ทอดถอนใจ แล้วกล่าวว่า
"พูดไปคนรั้นเช่นเจ้า คงจักมิฟัง พ่อจักกล่าวสั้นๆ เพราะต้องรีบไปเข้าเฝ้า
พ่อจักให้ลูกไปอยู่กรมคชบาล จักให้เรียนวิชาคล้องช้างอย่างกษัตริย์
จักให้ถ้วนถี่ในวิชชาคชกรรม อันเป็นของพราหมณ์ มิได้ต้องการให้ลูก
เป็นคนเลี้ยงช้าง จักให้เลื่อนชั้นเป็นจางวางฝ่ายขวา เป็นมือขวาของพ่อ

ส่วนเรื่องราวอันอัดอั้นในใจ หากแม้นสบเวลา พ่อจักเล่าให้เจ้าแจ้งใจ
แต่ให้รู้ว่าพ่อนั้นเป็นทหารรับใช้แผ่นดินอโยธยามาทั้งชีวิต พ่อไม่เคย
คิดคดทรยศแผ่นดิน และพ่อของเจ้าเป็นนักรบด้วยจิตวิญญาน อโยธยา
ต้องไม่ตกเป็นทาสใคร พ่อต้องจำใจส่งเจ้าไปไกลตา ด้วยหลายเหตุประสม

ที่พ่อพูดได้ในเพลานี้ เจ้าเป็นลูกของพ่อ เจ้าคลอดบนเรือนของพ่อ
ข้าวแลน้ำที่เลี้ยงเจ้าจนเติบใหญ่ พ่อใช้แรงกายแลเลือดในสนามรบแลกมา
แม้นจักไม่ได้เกิดมาเป็นราชา แต่พ่อคนนี้ก็รักเจ้าไม่น้อยกว่าผู้ใด"

พูดจบ พระยาสุพรรณบุรี ก็เป่าปาก กลุ่มทหารองครักค์ของท่านพระยา
ควบม้ามา พร้อมม้าหลังเปล่า ท่านพระยากระโดดขึ้นม้าด้วยท่าทางคล่องแคล่ว

แล้วควบม้าจากไป ทิ้งไว้เพียงฝุ่นฟุ้งกระจาย และอารมณ์ที่ฟุ้งกระจายเหมือน
ฝุ่นของสิงห์

 

สิงห์เดินกลับไปหาท่านขุน ควบม้าตามอย่างเงียบ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าท่านขุน
พาไปทางใดบ้าง ลืมพี่เข้ม พี่ทอง พี่แก้วเสียสิ้น ในใจให้สับสน คำพูดของ
พระยาสุพรรณบุรี ดังก้องกลับไปกลับมาในหู ด้วยสัญชาตญานรู้สึกถึงความสัตย์จริง
ในคำพูดของท่านพระยา หรือนี่จักเป็นเพียงกลลวงของผู้ช่ำชองด้วยกลยุทธ์
แต่จักเป็นเยี่ยงไร ก็ทำให้สิงห์ปวดลึกๆในอก จนสิงห์มารู้สึกตัว ด้วยเจ้านิลกาฬหยุดควบ สิงห์ได้แต่ตกตะลึงกับภาพที่เห็น

 

สงครามในสนามรบนั้นแลกด้วยเลือดเนื้อแลชีวิต แต่สงครามที่แท้จริง
คือสงครามการเมือง ที่มีอยู่ทุกยุคทุกสมัย เรามักเลือกข้างที่คิดว่าถูก
แท้จริงเราทุกคนต่างเป็นเพียงหมากตัวหนึ่งเท่านั้น