เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

ตอบโพสท์หมดเกลี้ยง ยังพอมีเวลา
ขอโม่ให้สักท่อน ก่อนเอาใจช่วยคนชอบเลขวันนี้
โชคดีมีชัย กับการแบ่งปัจจัยจากรัฐบาลทุกท่านครับ
ขอเวลาเขียนแพ็บ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ผมถอยกลับจากภาพ มหากาพย์แห่งมนตราน่าตื่นใจ ที่ชีวิตนี้ อาจมีโอกาส
เห็นแค่หนเดียว มนต์ป้องกันตัวอันเหลือร้าย พลิกแพลงได้ทุกจังหวะย่างก้าว
ไปตามสถานะการณ์ ได้ทุกขณะจิต!

พระพุทธคุณ เป็นที่พึ่งแห่งสรรพโลกทั่วหล้า โดยแท้!!!

ขยับจัดแจงที่นอนข้างคุณนงที่หายใจลึกสม่ำเสมอหลับสนิท ผมก็ปิดสวิทซ์ตัวเอง
รอบสอง ตระกองกอดเอาไออุ่นให้เธอ ถ่ายเทความอบอุ่นจากร่างเต่งตึง เต็มด้วย
หนั่นเนื้อตึงมือละมุนละไม มาสู่ตัวบ้าง เข้าสู่นิทราก่อนรุ่งสาง

รู้สึกตัวอีกครั้ง เมื่อมีสัมผัสเย็นเยียบเบียดข้างกาย ตายละวา...ทำไมคุณนงตัวเย็น
อย่างนี้? เธอเป็นไรไป ในความงัวเงีย ผมรับรู้ว่าด้านซ้าย ยังมีร่างอุ่นๆของเธออยู่
อ้าว...แล้วด้านขวาเป็นอะไรกัน?

หายง่วงฉับพลัน ผมคว้าไฟฉายบนหัว เปิดส่อง โอ๊ย...บรรลัย งูเหลือมตัวเบ้ง
ขดตัวสบายอยู่ข้างๆ มันก็หลับไม่รู้ ไม่ชี้เหมือนเรา อากาศหนาวทำให้มันเลื้อย
เข้ามาหาไออุ่น นอนอยู่เป็นนานเท่าใดแล้ว ก็ไม่รู้?

เป็นลูกงูเหลือม ตัวขนาดเท่าแขน กำลังโต ยังไม่น่ากลัวมาก!

ผมหายหัวใจวาย เบี่ยงตัวลุก พยายามไม่ทำมันกับคุณนงตื่น แต่การเคลื่อนไหว
เบี่ยงไปทางคุณนง ทำสาวงามลืมตาตื่น หลังหลับสนิททั้งคืน สดชื่นเต็มที่ ผมรีบ
จุย์ปาก เอามือปิดปากเธอเบาๆ ให้เธอขยับหนี ชี้ให้ดูลูกงูเหลือมขี้เซา

คุณนงร้อง อุ๊ยส์! ทำตาโต เป็นประกาย...ไม่กลัว แต่ตื่นเต้นรับยามรุ่งอรุณ ทำให้
เลือดฉีดแรง ประสาทตื่นตัวรวดเร็ว เหมือนซัดกาแฟไปสองถ้วย

"โถ น่าสงสาร มันคงหนาวมาก...ปล่อยมันอย่างนี้ดีมั้ยค่ะ?"

เธอพูดอย่างมีเมตตา ผมพยักหน้าเห็นด้วย เอามือดุนมันไปซอกถ้ำ ทิ้งพื้นที่เหลือ
ให้เราเก็บของ ผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้า...ผมนำคุณนงไปทำธุระ หลังโขดหินตรงน้ำซับ
จัดเครื่องแต่งตัวแห้งสบายชั้นใน-นอกให้เธอ...คุณนงบอกว่าที่เป็นไข้ เพราะเล่นน้ำ
เย็นธารถ้ำ แล้วใส่ชุดเดิม ทำให้ไม่สบายตัว!

ตาผมมองไปทางกลดพระธุดงค์ วางแผน เอามะม่วงสวรรค์ไปถวายท่านเป็นมื้อเช้า
ท่านจะได้ฉันของดี มีพลัง

เราจัดแจงตัวเองอย่างมืออาชีพ รีบตรงไปกลดพระธุดงค์ลึกลับ แต่ต้องผิดหวัง
กลดว่างเปล่า ไร้เงาร่าง ท่านหายตัวไปแล้ว หลังจากเอาตัวรับ ช่วยเราไว้เหนือ
ปาฏิหาริย์ยามค่ำคืน...

" อ้อ! ตื่นแล้วหรือโยม"

เสียงทักจากด้านหลัง ทำผมกับคุณนงสะดุ้งโหยงเหมือนถูกผีหลอก ท่านยืน
ยิ้มน้อยๆเปี่ยมเมตตา ไม่ได้ยินเสียงท่านเดินมาสักแอะเดียว ทั้งที่พื้นดินเกลื่อน
ด้วยใบไม้แห้ง

ท่านอุ้มบาตรใบโต ครองจีวรสีกลักปะชุนทั้งผืนเรียบร้อย ร่างผอมสูง ใบหน้าค่อน
ข้างชราภาพ แต่แข็งแรง ไม่มีร่องรอยอิดโรย แสงสว่างยามเช้าส่องกระทบใบหน้า
ท่านแว่บ รัศมีสาดออกมาพร้อมแสงพระอาทิิตย์ แยกแทบไม่ออกว่า...แสงอะไร?

ที่อัศจรรย์สุดขั้ว...กลางป่ามีแต่สัตว์ร้าย ผีสาง ท่านไปบิณฑบาตรตรงไหน?
มีใครใส่บาตร?

 

พักยก เจอกันช่วงค่ำอีกที
สวัสดีทุกท่านครับ

 

ขอบคุณท่านสุวินฯ ผมขยันจริงๆครับ
เพราะมีนักขยันอ่านมากมายเช่นท่านด้วย
คงต้องเขียนให้จบ ไม่ค้างคา

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
สบายๆ
ก้มกราบพระผู้เฒ่า

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ผมกับคุณนงรีบยอบตัวหมอบกราบ หลีกทางให้ท่านเข้านั่งในกลด ผมประเคน
มะม่วงสวรรค์ถวาย ท่านรับไว้ ยกขึ้นพิจารณา...

"เออ...มะม่วงสวรรค์ ไม่เห็นนานแล้ว เจ้านี่ต้องทานให้หมดใน5วัน7วันไม่งั้น
เขาจะเหี่ยวแห้งไปเอง"!

ผมกับคุณนงมองหน้ากันแล้วยิ้ม เราตั้งชื่อ ไม้ผลนี้ถูกเผงแฮะ ได้ความรู้จากท่าน
เติมมาอีกหน่อย...ท่านเคยเห็นมาแล้วด้วย ผู้ทรงศีลไม่เอ่ยวาจาเพ้อเจ้อ

ผมกราบขออนุญาตท่านเอากาน้ำไปเติม เพื่อทำน้ำร้อนถวาย ท่านยิ้มบอก
ตามสะดวก แต่พอผมยกกา ก็หนักอึ้ง มีน้ำเต็ม เปิดฝาควันร้อนฉุย...พระภิกษุ
รูปนี้ ถ้าไม่เป็นพระอินทร์แปลงกายมา ท่านก็ต้องเป็น ที่สุดของที่สุดแห่งพระ
อริยะสงฆ์ ที่ผมเคยพบเจอในชีวิต!

ความจริง ผมก็เป็นลูกศิษย์วัดเก่าเพราะบ้านเช่าสมัยเด็กอยู่ในซอยวัดแถวฝั่งธนฯ
การปรนนิบัติวัฏฐากพระสงฆ์องคเจ้า ไม่ใช่เรื่องยุ่งยาก ใหญ่โตสำหรับผม การเห็น
พระมีฤทธิ์บ้าง ระดับฌานโลกีย์ ก็เจอะออกบ่อย เป็นเรื่องปกติ สำหรับเด้็กวัดยุคนั้น
หนังเหนียว ฟันไม่เข้า ยิงไม่ออก ออกแต่ไม่โดน ตีไม่ยุบฯ...เคยเห็นทั้งสิ้น

แต่อิทธิอภิญญาขั้นสูงระดับปรมัติ จิตเป็นหนึ่งเดียว จิตเป็นใหญ่ จิตบงการได้ทุกเมื่อ
ไม่ขึ้นกับกาลเวลา เป็นอกาลิโก ขนาดนี้ ชั่วชีวิตยังไม่เคยเจอ!!!

กับองค์ปู่ฤาษีตาไฟ ท่านก็แสดงผ่านให้ผมเห็นและรู้ในอีกมิติ ทั้งกึ่งฝัน-กึ่งจริง
2-3ครั้ง แต่มิใช่"จริง"ตลอดเวลา หยิกเนื้อตัวเองก็รู้ว่าเจ็บ...เช่นที่เห็นต่อหน้านี้!

ท่านเปิดฝาบาตรมีควันจางลอยออกมา แสดงว่าต้องมีข้าวสวยพึ่งหุงสุกร้อนๆ
อยู่ในนั้น กลิ่นหอมอ่อนๆฉุยทั่วกลด ท่านเอี้ยวตัวไปด้านหลัง หยิบจานมาหนึ่งใบ
พร้อมมีดปอกผลไม้ด้ามเล็ก ฝานมะม่วงสวรรค์ครึ่งลูกใส่ลงในบาตร ผมรีบรินน้ำ
ประเคนไว้ สะกิดคุณนงถอยห่าง ปล่อยท่านฉันเช้าเงียบๆโดยลำพัง

แต่ในระยะห่าง ก็เห็นชัดว่า ท่านพิจารณาอาหารเรปฏิกูลทุกคำก่อนหยิบเข้าปาก
ด้วยมือ และเพียงห้าคำตามที่ผมนับท่านก็อิ่ม หยิบขันดีบุกจากข้างหลังที่ผมเห็น
ตั้งแต่กลดไร้เงา ท่านไม่อยู่ก่อนนั้นว่า ตรงนั้นมีแต่ความว่างเปล่า...รินน้ำใส่ขัน
แล้วล้างนิ้วมือ

ท่านกวักมือ ผมพุ่งปราด กราบรับบาตรจากท่าน แล้วคดข้าวสีเหลืองอร่ามออก
ใส่จาน มะม่วงเหลือเกือบเต็มลูก ท่านฉันไปชิ้นเดียว...

ผมยกจานให้คุณนง บอกเธอกินก่อนเลยไม่ต้องห่วง รีบเอาบาตรไปล้าง แล้วมาคว่ำ
ไว้ข้างกลด ไปกินข้าวในจานกับคุณนง เป็นข้าวที่เกิดมาไม่เคยกิน สีเหลือง หอมกลิ่น
ดอกไม้บางอย่าง หอมกว่าใบเตยหรืออบเชย...คุณนงกระซิบบอก

"ข้าวอะไรไม่รู้ อร่อยจัง แต่กินสองคำก็อิ่มแล้ว"... เธอเหลือไว้ให้ผมตั้งสามคำ
ผมกินตามนั้น แล้วอิ่มแปล้ แทบต่อมะม่วงสวรรค์ที่ท่านคืนให้ไม่ไหว!

 

อรุณรุ่ง แสงทองส่องงาม
ธุดงคสถาน กลดว่างเปล่า ไม่ว่างธรรม
งูเหลือมน้อย ปลดปล่อยกิเลส...ครบถ้วน

 

กราบเถอะน้องบานชื่น
สาธุธรรม

 

พาส อะ เวย์ กันหมดแล้วครับท่าน
เหลือคนเดียว อายุครบ 100ปีพอดี
ต้องขออนุญาต ไม่บอกว่าเป็นใคร
แต่ขอรับรองด้วยเกียรติว่า ท่านยังอยู่จริงๆ
เป็นผู้ที่ร่วมขุดพระท่ากระดานกรุศรีสวัสดิ์ ขอเผยแค่นี้

 

อ่านตอนนี้แล้วทำให้นึกถึงเรื่องที่เคยได้ยินมาว่า เทวดาชอบใส่บาตรพระผู้ทรงศีลบริสุทธิ ถึงอยู่กลางป่า ไม่มีบ้านคน เทวดาก็จะแปลงกายไปใส่บาตร พร้อมวางดอกไม้ประจำตัวไว้ในบาตรด้วย เมื่อพระฉันเสร็จ ดอกไม้ก็จะหายไปเอง ลุงเอ๊กนี่โชคดีมากๆ เลยครับ ที่มีบุญได้พบพระอริยะเจ้าที่สามารถกราบได้สนิทใจ ซึ่งในปัจจุบันนี้หายากจริงๆ ที่จะเจอพระอริยะเจ้าระดับนี้ ถึงจะเจอ ก็เข้าถึงตัวท่านยากมาก ^__^

 

ขออนุโมทนาบุญของลุงเอ็กครั้งนั้นด้วยครับ สาธุ

 

ขอบคุณสำหรับสาระและความบันเทิงครับ ถ้าไม่เป็นการรบกวนพี่ wanwi จนเกินไปอยากให้พี่ช่วยแนะนำเกี่ยวกับการบูชาวัตถุมงคลหรือการสวดมนต์ให้สัมฤทธิ์ผล หรือประวัติการสร้างวัตถุมงคล ประวัติเกจิฯ จะได้เพิ่มพูนความรู้ให้กับบรรดา FC
วันนี้อากาศเย็นมากดูแลสุขภาพด้วยนะครับ

 

กราบสาธุกับลุงเอ็กซ์ด้วยครับน้าวันิ วันนี้อากาศหนาวครับน้าวันรักษาสุขภาพด้วยครับ ราตรีสวัสครับ หลานสาวน้าวันนอนหลับนานแล้วครับ

 

ได้รับพระเรียบร้อยแล้ว สภาพเรียบร้อยสมบูรณ์สวยงาม
ขอบพระคุณในน้ำใจอันพิเศษในครั้งนี้ด้วยครับ

 

ตามอ่านทันจนได้ ขอบคุณมากครับสำหรับสาระที่เล่าสู่กันฟัง...รักษาสุขภาพด้วยนะครับ.

 

สวัสดี ครับ พี่ชาย.....

เริ่มหนาว
ดูแลสุขภาพด้วยครับ


ปล.
ทุกท่านนะครับ
ไม่ใช่แค่ พี่ WANWI​

 

น่าจะหลวงปู่เทพโลกอุดรกระมังคะ

 

ไม่ทราบเหมือนกัน...คุณดาว
ผมไม่กล้าขยายความ
ในสิ่งที่ตัวเองไม่รู้ครับ