เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

คำโบราณว่าไว้คืบก็ป่าศอกก็ป่า ยิ่งเมื่อ50ปีที่แล้วป่ายังคงเป็นป่าดงดิบอยู่สิ่งที่เราคาดไม้ถึงย่อมมีอยู่

 

ขอบคุณคุณอาครับ
มีคนมามุงรอหน้าโรงพิมพิ์กันเต็มไปหมด
ทั้งนักอ่านหน้าเก่า หน้าใหม่
เหมือนตอนเด็กๆรออ่านการ์ตูนแล้วจบ ต้องรออาทิตย์หน้าถึงจะได้อ่านตอนต่อไป

 

กำลังมันส์เลยคับคุณอา ลุุ่่นสุุดๆ

 

ครับ-มาเขียนให้อีกสักตอนก่อนนอน
เห็นใจการลุ้น ในนาทีวิกฤติ
รอสักครู่จ้า

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

สิ่งที่ผมต้องการเวลานี้ คือโชคหนุนหลัง บวกกำลังใจอีกสักเล็กน้อย แล้วก็ได้ยิน
เสียงกระพือปีก พึ่บ พั่บ ดังลั่นเหนือหัวด้านหลัง ผมเอี้ยวตัวมองแบบกลับหลังหัน...
นั่นไง สัญญาณโชค มาแล้ว!

นกแร้งใหญ่ จอมขจัดซาก เทศบาลแห่งขุนเขาและพงไพร ผู้สร้างสมดุล กำลังร่อน
อยู่เบื้องหลัง ปีกใหญ่สีดำทะมึน ตัดกับจงอยปากแข็งแรง เมื่อก่อนอาจน่ารังเกียจ
แต่ยามนี้ ดูสวยงามในสายตาผมยิ่งนัก

นี่คือ "สกุณฤกษ์" ตามตำรายุทธสงคราม ตั้งแต่ยุคโรมันเรืองอำนาจก่อนคริสตกาล
บอกว่า...รีบยาตราทัพ กระทำการเถิด จะมีชัย!!

เพราะแร้ง กาบินตามหลังเตรียมกินซากศัตรู!!!

ผมรีบไถลตัวไต่ปรู้ดลงจากยอดไม้ คุณนงแจ้งว่านับถ้วนแล้วตรงกันกับผม ทั้งฝูง
มี17ตัว รวมหัวหน้าที่นั่งอยู่บนเนิน ควบคุมฝูงระยะไกล...

พวกบริวารกระจายกลุ่มดังนี้...มี 6 ตัวรวมกลุ่มไม่ห่างต้นไม้มาก นั่ง นอนทางขวามือ
อีก3ตัว ป้วนเปี้ยนใกล้กับหัวหน้า คล้ายบอดี้การ์ด ด้านหลังเยื้องอีกมุมมี5ตัวหมอบ
ลิ้นห้อย น้ำลายย้อยไม่เคลื่อนไหว บางตัวมีเผลอหลับ อีก2ตัว ดูท่าเป็นหมาหนุ่มเพิ่ง
โต วิ่งเล่น ไล่จับกันประสาหมา

ผมกระซิบบอกแผนบ้าระห่ำ เหมือนปฏิบัติการฆ่าตัวตายกับคุณนง เธอจับแขน
ผมแน่น โผเข้ากอด ริมฝีปากอวบอิ่มจูบพรมแก้มซ้ายที ขวาที แรงอารมณ์ทำผม
สะท้านไหว สิ่งที่คิดว่า "อดข้าวดอกนะเจ้าชีวาวาย ไม่ตายดอกเพราะอดสิเหน่หา"...
ไม่ง่ายอย่างใจคิด เพราะ สายใย ความรัก ความผูกพัน ที่ต่อเนื่องมายาวนานตลอด
หลายสิบชั่วโมง อันใกล้ชิดติดกันเป็นปาท่องโก๋...

นี่เป็นความล้ำลึกยากถอดถอนหรือตัดรอน ดั่งโบราณว่า "ตัดสายน้ำไม่ขาด ตัดสวาท
ขาดได้อย่างไร"!

แต่ตอนนี้เฉพาะหน้า หาวิธีเอาตัวรอดจากหมาหมู่ก่อน ผมจูบแก้มเธอปลุกปลอบใจ
กระซิบ..."อย่ากลัวครับ ยิ่งกว่านี้ยังรอดกันมาแล้ว"

เธอกระซิบตอบเสียงสั่น..."ระวังนะคะ นงขอสั่งว่าห้ามพลาด"...เธอกำชับเสียงเข้ม
เปลี่ยนบรรยากาศดีขึ้น ผมเทกระสุนจากกล่อง ใส่กระเป๋าทุกแห่งในตัว ทั้งกางเกง
เสื้อ เอาเป้หลังออกให้เธอ ถอดองค์หลวงปู่สวมคอตามไปด้วย ต้องคล่องตัวที่สุด

ผมจะเปิดยุทธการ..."การรับที่ดีคือการรุก"... ยุทธวิธีนี้เคยใช้ได้ผลทุกครั้งบนเทือก
ตะนาวฯ มีหรือจะผิดพลาด ให้อายหมาหนนี้?

ผมค่อยๆไต่ลงมาที่คบล่างสุดอย่างเงียบกริบ ไม่ประมาท ประสาทหูกับการดมกลิ่น
อันเลอเลิศ เหนือมวลหมู่สัตว์อื่นทั้งผองของพวกมัน...ทว่า การอยู่รวมฝูงเป็นสิบ
บางทีก็ทำมันตายใจ คิดไม่ถึงว่า จะมีไอ้บ้าหน้าไหน กล้าทำแบบนี้

ความสูงโย่งของผม ทำให้ได้เปรียบ ผมสูดลมกายใจเต็มปอดเฮือกสุดท้าย เล็งเป้า
ที่ ฝูง 6 ตัว กับ5 ตัว...

ผมกระโจนลงจากคบ ย่อเข่าถือปืนสองมือ ม้วนตัวลดแรงปะทะ พุ่งไปที่ฝูง 6 ตัว สาด
กระสุน2นัดเข้ากลางวง..หันหลังกระโจนด้วยขายาว ยิงอีก2นัดใส่กลุ่ม5ตัวที่กำลัง
สะลึมสะลือ ควักกระสุนถือกำไว้ ยิงเจ้า3สมุนที่เป็นองครักษ์ด้วยนัดสุดท้าย ยัดเติม
ลูกปืนรวดเร็วสองนัด สาดใส่เจ้า2ตัว หมาหนุ่ม

จากนั้น พุ่งปราดขึ้นเนินเหมือนลมพายุ แต่เจ้าหัวหน้า โกยหน้าตั้งใส่ตีนหมาของจริง
เปิดตูดแน่บไปแล้ว!!!

 

ยาวมากให้อ่านจุใจของวันนี้
ราตรีสวัสดิ์นะครับ
เจอกันพรุ่งนี้ช่วงค่ำ
แต่ถ้าพลาดก็ไปเป็น
วันพฤหัสฯครับ

 

....ได้รับความรู้แปลกๆ ใหม่ๆ ของวิถีแห่งป่า จากเพื่อนสมาชิก .....สุดยอดเลย ครับ......

 

ความยาวได้ใจจริงๆครับ
การต่อสู้กับทุกสรรพสิ่ง
ไม่ว่าภายนอกหรือภายในตัวเรา
สิ่งสำคัญที่สุดคือใจเท่านั้น
เป็นกำลังใจให้เหมือนเดิมครับ
พักผ่อนนอนหลับฝันดี
ราตรีสวัสดิ์ครับ

 

พี่เอ็กซ์แกละเอียดและความจำดีจริงๆ ขนาดหมาอยู่มุมไหน กี่ตัวแกนับแม่น จำฝังใจกับประสบการณ์หฤโหด สำหรับชายไทยทั่วไป แค่อายุ 40-50 ปี ก็อาจลืมรายละเอียดหมดแล้ว จำได้เลาๆ ไม่อาจเก็บรายละเอียดได้เยี่ยงนั้น สมองแกดีจริงๆ พระท่านดีจริงๆ กับคนบ้าบิ่น ประสบการณ์จึงโชกโชน สมัยนี้คนแขวนพระเป็นกองทัพเพราะมีพระให้เลือกแขวนแยะ แต่ไม่มีประสบการณ์เพราะไม่ได้ไปรบกับใคร แต่ความไม่มีประสบการณ์คือมีประสบการณ์ที่ดี

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
วางแผนดีเยี่ยม
แล้วยังต้องอาศัยโชคด้วย
โชคมาจากไหน
โชคมาได้ยังไงครับ

 

พูดเรื่องประสพการณ์แล้วบางเรื่องดี บางเรื่องมีประสพการณ์แต่ไม่ควรมีจะดีกว่า เพื่อนผมสมัยวัยรุ่นกินเหล้าแล้วมีเรื่องกับอีกกลุ่ม ต้องวิ่งหนีเข้ามหาวิทยาลัย เพื่อนคนนี้วิ่งไม่ทัน โดนฟันกลางหลังนอนอยู่ข้างฟุตบาท รปภ.ออกมา พวกที่ไล่ฟันเลยหนีกลับ พวกออกมาดู เพื่อนบอกถูกฟันเลยนอนแกล้งตาย 555 คิดได้นะ เพื่อนดูมีรอยฟันเสื้อขาดยาวสามแถว แต่เพื่อนรอดไม่เป็นไร มีแต่รอยแดงยาว ในคอมีพระหลวงพ่อเงินปี 15 องค์เดียว เอาเลี่ยมทองใช้จนเดี่ยวนี้ครับ ส่วนผมไม่ได้ไปเลยรอด

เรื่องพระเหนียวนี่มีจริงแต่บางทีก็ไม่รอด ผมคุยกับลุงทหารผ่านศึกรบเวียดนาม อายุใกล้ 80 ปี ยังแข็งแรง ถามลุงว่า "ไปรบเจอประสบการณ์พระยิงไม่เข้ามั้ย ?" แกบอกว่าตอนไปรบกับกองพันเสือดำ มีชุดลาดตระเวณกลุ่มสี่คน หัวหน้าชุดห้อยพระไปหลายองค์ แกเชื่อถือในพระแกมาก มีอยู่วันหนึ่งโชคร้าย แกจุดไฟหุงข้าวแล้วถูกฝั่งเวียดกงเห็น ยิง RPG หรือปืนใหญ่นี่แหละ (แกก็ไม่แน่ใจ) ตกลงมากลางวงข้าว ผลคือสามคนร่างแหลกกระจัดกระจาย ตัวหัวหน้าหมู่ตายแต่ไม่มีบาดแผล คุณลุงท่านนี้ว่าแกคงตายเพราะแรงระเบิดอัด ถามว่าพระอะไรก็ไม่รู้ เพราะชุดอื่นมาแย่งไปกันหมด ส่วนแกไม่เอาเพราะอายตัวเอง "มันของเขา" แกว่างั้น

ส่วนตัวผมเจอประสบการณ์แนวเมตตามากกว่า เจอพุทธคุณครั้งแรกก็พระหลวงปู่โต๊ะแหละครับ พระปิดตาไม่ได้ออกวัดประดู่ด้วยซ้ำ เมื่อสิบกว่าปีก่อนพี่ที่สนิทกันแกเป็นนักเลงพระ แกเอาพระหลวงปู่มาแบ่งให้ผม บอกว่าโชคลาภเมตตาดีหมด ผมไม่เชื่อ คิดในใจว่า "ถ้าพระดีจริงแน่จริง ขอให้ถูกหวยซิ" ซื้อล็อตเตอรี่ไว้ 1 ใบ ถูกเลขท้ายให้จริง ๆ (ที่จริงปรามาสท่านนะครับ ถ้าไม่ถูกก็จะพาลดูหมิ่นพระท่าน มีผู้รู้ให้จุดธูปขอขมาบอกกล่าวหลวงปู่ไปแล้วครับ) เป็นจุดเริ่มต้นที่ผมเริ่มศึกษาพุทธคุณพระเครื่องราง แต่ก็มีเก็บพระสายเหนียวไว้นะครับ อุ่นใจดี แอบมาเม้าท์ตอนพี่ท่านเผลอ ไว้รอฟังประสบการณ์พี่ท่านหรือท่านอื่นบ้าง แอบออกนอกเรื่องไปบ้าง เดี่ยวพี่ท่านดึงกลับไปผจญภัยต่อเองครับ

 

ขอบคุณคุณtotto99ครับ ยอดเยี่ยมมาก..

 

มีอาจารย์บางท่านว่าไว้ว่า คงกระพันนั้นดี แต่ที่ดีกว่าคือแคล้วคลาด เพราะคงกระพัน ฟันแทงไม่เข้าแต่เจ็บอยู่ดี แคล้วคลาดดีกว่าเพราะไม่โดนก็ไม่เจ็บเลย อย่างท่านอัครักษเทวว่า เหนียวจริงแต่ก็ตายเพราะทนแรงอัดไม่ไหว ส่วนตัวผมมีประสบการณ์ล่าสุด รอดพ้นคมเขี้ยวหมาแบบรู้สึกเลยว่าปากหมาโดนขา แต่เหมือนมีอำนาจพระพุทธคุณกดบีบปากหมาไว้ให้อ้าไม่ขึ้น เลยไม่โดนกัด.

 

ประสพการณ์ตรงดีครับท่านปลายฝน ไหน ๆ วันนี้เจ้าสำนักไม่อยู่ มีเรื่องประสพการณ์พระมาเล่าคั่นเวลาอีกเรื่อง รอท่านเจ้าสำนักกลับโรงเตี้ยม

หลวงปู่ทวด (รอดปาฏิหาริย์)
ผมมีเพื่อนรุ่นน้องที่สนิทกันด้วยอาชีพการงาน น้องเขามีความเสี่ยงสูง เพราะทำงานด้านไฟฟ้าแรงสูง หลังจากเริ่มทำงานไม่นาน รุ่นพี่เขาก็ได้เหรียญหลวงปู่ทวดหลังหลวงปู่ทิม เนื้ออัลปาก้ารุ่น 4 มาให้บูชาต่อ วันหนึ่งพลาดโดนไฟฟ้าแรงสูง 22,000 โวลท์ ดูดร่วมนาที ตกลงมาจากเสาสูงร่วม 10 เมตร น้องเล่าว่าตอนเขาตกลงมาไม่หายใจแล้ว พวกจับโยนใส่หลังกระบะรถ ฟื้นขึ้นมาพูดจ้อเฉยเลย

ปกติคนโดนไฟฟ้าแรงสูงดูดนี่ จะตายหรือถูกตัดแขนขาเพราะเซลล์ตายครับ (แค่ไฟ 220 โวลท์นี่ พวกช็อตปลาโดนดูดตายหลายราย) แต่เพื่อนนี่ไม่โดน แต่ต้องนอนโรงบาลอยู่ครึ่งปี ทำกายภาพฯอีกหลายเดือน พอออกโรงพยาบาล ไปทำงานตัดกิ่งไม้ โดนรังมดแดงมดกัดเต็มตัว เลยถอดเสื้อสร้อยพระหลุดกระเด็น เห็นว่าหล่นในพงหญ้าตรงไหน แต่หาเจอแต่สร้อยไม่เจอพระ ด้วยความเสียดายตัดหญ้าจนเตียนเรียบแต่ก็ไม่เจอ น่าจะหมดวาระที่ท่านจะคุ้มครอง เลยต้องหาองค์อื่นแทนครับ รูปนี่เป็นของปัจจุบันที่น้องส่งมาให้ดู สมัยที่โดนไฟน้องเขาว่าต้องปีนเสาเอานะครับ

 

แอบหนีงานเลี้ยงกลับมาแล้วครับ
ขอบคุณท่านอัคฯที่กระชับพื้นที่ให้
ทำให้แฟนๆกับกระทู้ไม่เปลี่ยวเหงา

เรื่องราวที่เล่ากันมา ไม่มีอะไรกล่าวเสริม
นอกจากบอกว่า เป็นประสบการณ์ล้ำค่า
และคุณภาพวัตถุมงคล ความศักดิ์สิทธิ์เหลือล้ำ
พึ่งพาได้จริง ไม่ใช่สิ่งลวงๆ เหมือนเดรัจฉานวิชา

 

อยู่ที่บางสถานะการณ์เหมือนกัน
บางทีคงกระพันก็ดีกว่า
บางทีแคล้วคลาดก็ดีแน่
พออายุมากขึ้น จะมองเห็นรอบด้านว่า
ทุกมุมล้วนมีเหตุผลในตัวเอง
ต้องประสบพบเจอด้วยตน จึงรู้ซึ้ง

 

ใช่ครับ ขอบคุณแทนผมแล้ว
น้องต้อดฯรับไปเต็มๆเลยนะ

 

พระดีถูกคนรุ่นใหม่ รุ่นหลัง หรือคนไม่เชื่อ
สบปรามาสเยอะครับ...ส่วนใหญ่มาในแนวเดียวกัน
คือ แน่จริงให้ถูกล็อตเตอรี่รางวัลที่1สิวะ จะนับถือยันตาย

ผมเคยได้ยินพระบางรูปบ่นกับศิษย์ว่า
ถ้ากูทำให้ถูกล็อตเตอรี่รางวัลที่1ได้
กูซื้อถูกเองไม่ดีกว่าเรอะ ให้มรึงถูก
ทำหอกอะไร จริงของท่านแน่นอน-ฮ่า

ดูพระ...หัดดูที่จริยา...ดูวัตรปฏิบัติ
ดูคำสอนท่าน ดูศิษย์ห้อมล้อม อย่ามัวเมาวัตถุ
ไม่ช้าก็จะได้พบพระดีกราบไหว้ได้สนิทมือ สนิทใจ