เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

555 ขอบคุณในความรู้เพิ่มเติมครับพี่วัน ผมท่องอย่างเดียว เวลาท่องจะพยามหาทิศตะวันออกเริ่ม และกำหนดต่อไปรอบๆตัวจนครบ พอจบจะต่อด้วย พุทธัง สัตตะรัตนะ มหาปะการัง สะระณัง คัจฉามิ ธัมมัง สัตตะรัตนะ มหาปะการัง สะระณัง คัจณามิ สังฆัง สัตตะรัตนะ มหาปะการัง สะระณังคัจฉามิ โดยคิดว่าเป็นวงกลม สามรอบอยู่รอบๆตัวเอง คนที่มีบุญคุณ หรือคนที่เรารักอ่ะคับ จริงๆเหมือนนกแก้วนกขุนทองล่ะ ท่องได้แต่จิตไม่ค่อยมั่นเท่าไหร่ ถ้ามีคำแนะนำเพิ่มเติมก็ขอรบกวนด้วยนะครับพี่

 

คุณสุภาฯลัดฟ้ามาสองโพสท์ ยังไม่ได้เซย์ ฮัลโหล
ขอตอบอันนี้ก่อน ชอบใจอีตาโปรเฟสเซอร์สติเฟื่อง

ผมคงยุ่งแบบนั้น แต่ภาพไม่เหมือนอย่างแรง
เส้นผมยังดกดำเต็มหัว แข็งแรงครับ ไปไหน
เด็กทักทุกที ป๋าดูไงก็เหมือนไม่เกินอายุ50
อ้าว...แล้วดันเรียกเราป๋า แล้วหนูเท่าไหร่?
เอ้อ...หนู 16ค้า...งั้นป๋าไปล่ะ คันคอ ไอ คุก คุก -ฮ่า

สนุกพอหอมปากหอมคอ เพื่อคนทางไกล
มาเข้าเรื่องตะลุยพงไพรกันต่อสักสองท่อน
รอจิ้มเช่นเคย ด้วยความชำนาญ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม...เพราะตอนนี้ สองฝั่งคลองคือผนังถ้ำ และต้องข้ามบึงไปก่อน เป็นโชค...เอ้ย เคราะห์สองชั้น ที่ชะราส่งมาเล่นตลกกับเรา!
________________________________________________

ผมไม่มีปัญหากับน้ำ ชีวิตไอ้หนุ่มทหารเกณฑ์ต้องผ่านบทสอบในน้ำ สมบุกสมบันไม่แพ้บนบก

ยิ่งในยุคสงครามเย็น การฝึกทหารเกณฑ์ ไอ้เณร เข้มข้นมาก ฝึกกันเหมือนจะต้องออกไปรบจริงได้ทุกเมื่อ ทั้งกับคอมมิวนิสต์ หรือกับสงครามที่ยังไม่เกิดรอบบ้าน แต่คุกรุ่นเป็นไฟสุมขอนตลอดเวลา

"ว่ายน้ำเป็นมั้ย เจ๊"?...ผมแกล้งกระเซ้าคนงามให้รู้สึกรื่นรมย์ ประหนึ่งกำลังจะได้ลงสรงสนานสระอโนดาษ ป่าหิมพานต์

"เจ๊"ของผมอมยิ้ม กำปั้นน้อยทุบแขนเบาๆ

"อย่าเรียกงี้ต่อหน้าคนอื่นงะ เค้าอาย...นี่แชมป์ว่ายน้ำมหา'ลัยย่ะ"

สมัยนั้น การเรียกใครว่า"เฮีย"หรือ"เจ๊"เป็นสิ่งไม่ควรกระทำ ด้วยกระแสต้าน จีนคอมมิวนิสต์หลังม่านไม้ไผ่ระบาดหนักยิ่งกว่าอหิวาตกโรค คนโดนเรียกจะถูกมองด้วยสายตาพิกล

บางทีอาจจะพิกล กระทั่งไปเข้าตาสันติบาล หรือตำรวจหน่วยลับๆเข้าก็ซวยไป เพราะหมดยุคเรืองรอง เชื่อผู้นำชาติพ้นภัย เราก็เข้าสู่ช่วง จอมพลผ้าขะม้าแดง ที่เกลียดสีแดงคือสีของธงสัญญลักษณ์ค้อน-เคียว สุดขั้ว

คุณนงจึงปรามผมไว้กลายๆ เรียกอย่างอื่นได้หมด แต่"เจ๊"ต้องขอ...ไม่ใช่แบ่งแยกรังเกียจเดียดฉันท์เชื้อชาติ แต่เพื่อสวัสดิภาพและความปลอดภัย!

รู้ว่าเธอเป็นอดีตแชมป์ว่ายน้ำ หัวใจผมพองโตอุ่นใจขึ้นอักโข มันโล่งบอกไม่ถูกตั้งแต่มุดถ้ำมาเจอน้ำดักหน้า

มิน่าหุ่นเจ๊... เอ้ย เธอจึงดีเหลือหลาย เอวโค้งคอด อกตั้ง สะโพกผาย ไหล่ผึ่ง หุ่นเพรียวลมกลมกลึง ประจุไฟฟ้า เซ็กส์ แอ็พพีล ทุกอณู...!

ผมส่งปืน ปลดเป้ให้คนงามจากสวรรค์ ถอดองค์ปู่ใส่กล่องดีบุกเก็บชุดไฟ ซุกเป้เพื่อความรอบคอบ ไม่ให้น้ำพาท่านหลุดลอยจากคอดื้อๆ กันเปียกด้วย

เหน็บเอวด้วยมีดให้มั่น อย่าหล่นจมน้ำป๋อมแป๋ม อาวุธยิ่งมีน้อย...

"ผมลองความลึกก่อนนะ...คุณนงระวังหลังไว้ ไม่ต้องห่วงทางผม"

ขายาวของผมหยั่งไล่จากขอบบึง พบว่าพื้นน้ำเป็นหินตะปุ่มตะป่ำ ลื่น แต่ไร้โคลนเลน หินลาดเทลงต่ำ พื้นเท้าลื่นปรู๊ดนำร่างผมไถลลงบึงเต็มตัว

ความลึกยังไม่เท่าไหร่ ผมถีบเท้าทะยานไปข้างหน้าอีก ปล่อยขาลง คราวนี้ได้เรื่อง มิดท่วมหัว กว่าเท้าจะหยั่งพื้น คำณวนในใจ น่าจะลึกสักท่วม

ความลึกพอทน หากข้างหน้าจากบึงนี้ไป ยังต้องล่องไปอีก ไม่รู้ไกลสักแค่ไหน ซ้าย-ขวา เป็นผนังหิน ไม่มีที่เกาะยึดเหนี่ยว น้ำคือทางออกเดียว!

 

มาลงชื่อด้วยคนครับ

 

ขอบคุณมากครับ ผมเพิ่งเป็นเมื่อเดือนมค.ที่ผ่านมาครับ ทานน้ำแข็งไม่ได้เลย อาบน้ำเย็นไม่ได้เลยครับ. เวลาอากาศเปลิ่ยนจามตลอด จะลองทานดูครับ

 

รออยุ่นานก็ได้อ่านสำราญจิตร สมดังคิดต้องสนุกสุขหรรษา
การเรียบเรียงทุกถ้อยร้อยอุรา มิใช่มาชมเล่นเป็นของจริง
อ่านมาได้หลายเพลาน่าประหลาด มิได้ขาดตอนใดใดใจยุ่งยิ่ง
อยากจะอ่านให้ทันหวั่นประวิง มีสุขยิ่งได้ความรู้คู่คุณธรรม

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~

ผมว่ายกลับมาขอบบึง ดึงตัวขึ้น พอดีกับร่างเจ้าเดรัจฉานหน้าขน กระโจนจากเงามืดโถงถ้ำ ใส่คุณนง...มันตามเราทันจนได้

เธอร้อง...ว๊าย!...แต่ก็ลั่นไกสวนตูม แรงปะทะมหาศาลของอาวุธสมัยใหม่ ส่งมันหงายท้องตีลังกา ชนเจ้าตัวหลังเสียจังหวะ ผมเหนี่ยวตัวพ้นขอบสระ คว้าปืนจากมือ ผลักหลังให้เธอ ลงน้ำ

"ไปก่อนเร็ว เดี๋ยวตามไป"

คุณนงหงายหลังลงตีกรรเชียงลอยตัวในน้ำ ปากตะโกน...

"ระวังตัวด้วย มันมาอีกแล้ว หลายตัว"

เจ้าตัวถัดมา กระโจนใส่ รูปร่างมันไม่ใหญ่น่ากลัวนัก ผมไม่อยากเปลืองกระสุน เบี่ยงตัวหลบ ตวัดตบผางด้วยพานท้ายปืน ส่งมันถลาตูมลงไปเล่นพระแม่คงคา...

อยากรู้อยู่เหมือนกันว่า พวกเอ็งเก่งขนาดว่ายน้ำได้หรือไม่?

มันว่ายไม่เป็น หรือเป็นเพราะโดนพานท้ายปืนเข้าจุดโฟกัส ร่างปุกปุยขนเต็มตะกุยตะกายน้ำไม่กี่ที ก็จมหาย อีก2ตัวที่ทำท่าจะกระโดดใส่ ชะงักเปลี่ยนเป็นยืนส่ายไปมา ไม่ยอมเข้าใกล้ แยกกันคุมเชิงเหมือนบีบให้ผมถอยหลังตกน้ำ

พวกมันฉลาดใช้ได้ แต่ระยะไม่ถึงสิบก้าว ผมจะยิงมันทีละตัวง่ายดังปอกกล้วย แต่เปลืองกระสุนทำไม เจ้า2ตัวนี้ไม่มีอาวุธ แถมตัวเล็กเหนือเอวผมหน่อย ไล่เตะมันตกน้ำทีละตัวยังไหว

โน่น...!แอบลับล่อในเงามืด ปากโถงถ้ำโค้งอยู่ข้างหลังนั่นไง เงาตะคุ่มไอ้ยักษ์ใหญ่ ท่าทางเป็นจ่าฝูง เอาเปรียบ ฉลาดแกมโกง ส่งลูกน้องมาตายก่อน

"เฮ้ย ออกมาซีโว้ย มาดวลกันตัวต่อตัว"

พับผ่า ไม่รู้ผีห่าซาตานตนใดเข้าสิง จู่ๆดลใจให้ผมตะโกนท้าลิงด้วยภาษามนุษย์

เขาถึงว่ายามบ้าเลือด หน้ามืดหรือเลือดเข้าตา มนุษย์แสดงบทไหนก็ได้ ในทุกสถานะการณ์ที่เผชิญ!!!

ผมกำลังแสดงบทบ๊องสสส์ บทพระเอกหนังคาวบอยตะวันตก ส่งสัญญาณท้ารบหัวหน้าผู้ร้าย หรือหัวโจกอินเดียนแดง มาดวลกันในความมืดไร้แสงแห่งตะวันเป็นสักขี

เปิดศึกวันดวลกัน อย่าให้เปลืองชีพลูกน้อง หรือเปลืองกระสุน ไม่อยากทำบาป ยิงลิงไม่รู้อิโหน่อิเหน่ ตายเป็นเบือ...!

 

สองโพสท์ดีมีสาระจากน้องสุทินฯ ได้ทั้งความรู้ปนเรื่องน่ารู้
ประสบการณ์จริงกับตรง น่าสนใจ ใครเอาไปทำบ้างก็ได้

ขอบคุณเรื่องเล่าดีๆ อย่าเบื่อที่จะเขียนมาครับ

 

โอ้โห น้องณัฎฯมาดึกมากจริงๆ มิน่ากระทู้นี้ไม่เคยเหงา
ขอบคุณ...นกฮูกราตรีที่ไม่หนีเที่ยว ไม่บินหนีหน้าจอครับ

 

ท่านบก.ว่ามาถูกทุกเรื่อง เอ็งรู้ว่าแท้ แต่ไม่รู้ที่ไหน
พวก"เสี้ยน"ในคราบเซียนเก๊ เป็นอย่างนี้แหละครับ

เดี๋ยวนี้หา"คนรักพระ"ไม่มีแล้ว
มีแต่"คนขายพระ"มากเป็นที่หนึ่ง
มีอะไรก็เอามาขาย หามาขาย ทำมาขาย
ปั้นนิยายกันจนตัวเองมึนงง อีกประเภทคือ
"เซียนพระ"ตั้งเป้าว่า กรูซื้อถูก-ขายแพง
เพราะค่าวิชาของกรูมีมากกว่าทุกคน ความรู้ต้องซื้อ
มันจะพร่ำเสมอว่า ของถูก ของดี ของฟรีไม่มีในโลก
ซื้อร้อย-พัน ขายหมื่น- แสน -ล้าน ได้ยิ่งเก่งและดี!

ประเภทสุดท้าย"คนรักพระ-สะสมพระ"ด้วยใจ
เหลือสุดท้ายในโลกนี้จริงๆ เพียงหยิบมือเดียว
ลองสำรวจกันดูครับ ว่าท่านสะสมพระแบบไหน?

 

โพสท์ข้ามโลกตั้งแต่เมื่อวาน เพิ่งอ่านและตอบ
ขอคุณสุภาฯอย่าว่าขึ้งขุ่นกัน พักนี้โพสท์เยอะ

ชีวิตมนุษย์สุดวุ่น ก็วนเวียนเช่นนี้แหละ
แต่อีกที ถ้ายังไปไม่ถึงไหน ติดบ่วงสวรรค์
ก็ยังดีกว่าติดบ่วงนรก

ขออนุโมทนาแต่ที่คาดตัวโตในรูปวัฏฏะฯ...เกิดกี่ชาติ?
คืนนี้จะลองนั่งสมาธิถามพระ แต่คงไม่ได้คำตอบแน่-ฮ่า

เจริญด้วยธรรมและแสงแห่งปัญญาครับท่าน

 

น้องมากิทักมาท่ามกลางสายหมอกแห่งรุ่งอรุณ
ผมขอตอบกลับไป ท่ามกลางไอพิษมลภาวะกทม.

ขอบคุณกำลังใจที่ดีเสมอ
แต่ว่าแถวไหนมีหมอกเช้า
บรรยากาศน่าอิจฉาแบบนั้นหนอ?

 

เม้นท์น้องโอฯผู้ไม่ถนัดพิมพ์และจิ้ม
ซุกอยู่ลึกและไกล เกือบโดนข้าม
ขอบคุณที่ติดตาม รับชื่อไว้มในคิวแล้วครับ

 

ภูมิปัญญาโบราณที่นำแบ่งปัน
เป็นประโยชน์กับทุกท่านแน่
โดยเฉพาะผู้ต่อสู้อยู่กับภูมิแพ้
ได้ผลหรือไม่? ไม่เป็นไร!

สมุนไพรไทย-จีน บางที"ลางเนื้อ ชอบลางยา"
หลายคนหาย มากคนไม่ได้ผล ไม่เสถียรครับ
การทดลองค้นคว้า จึงต้องทำกันไปไม่หยุด
แต่มีวิธีแก้ไว้บ้าง ก็ดีกว่าว่างเปล่าหนทาง
ขอบคุณน้องสุทินมาก แต่ผมคงไม่ลอง
เพราะผมลองหมดทุกอย่างแล้ว

ของผมจะบรรเทา ต้องตีกอล์ฟ อาทิตย์ละ3วันครับ
นี่แหละแน่นอน แต่มัวเขียนหนังสือ เพื่อนหนีหมดแล้ว

เพราะงั้นพรุ่งนี้ ฝากกระทู้ด้วย ขอไปออกรอบ
ฝากท่านอัคฯอีกคน ไว้ตรงนี้เลย ขอบคุณอีกที

 

คุณอาครับ รายชื่อผู้ที่จะร่วมจับฉลาก
ยังให้สิทธิ
ผู้ที่จับฉลากได้ครั้งที่แล้วไหมครับ
หรือตัดชื่อออกเลยครับ

ขอบคุณครับ

 

พระคาถาเหล่านี้ ถ้าไม่เดินดงผจญภัย ไปแค่ที่ธรรมดา
อย่าไปใช้ เพราะเหมือนรุกรานสถานถิ่นที่ เบียดเจ้าที่
ขอเพียงสวดมนต์ ไหว้พระธรรมดาเอา แต่ถ้ามีสิ่งรบกวน
ชนิดสาหัส ค่อยงัดมาดำเนินการ เรียกว่า ไปที่ไหน
ให้คนรัก ผีชอบ ดีกว่ากลัว...เหมือนผมไปเมืองช้างหนนี้
พักห้องสวีทร.ร.ใหญ่สุด นอนคนเดียวแสนอ้างว้าง
สวดมนต์นะโมฯสามจบธรรมดา ขอเจ้าที่ เจ้าทาง
มีกลิ่นหอมอ่อนๆโชยเข้าจมูกทั้งคืน พิลึกแท้...
กลิ่นแห่งความเมตตายินดี-สัมผัสได้ น้ำตาไหล

อุปเท่ห์การใช้อื่นๆ ไม่มีอะไรเลย...จิตตัวเดียวครับ
จิตมั่น คาถาแม่น มหามงคลบังเกิด !

 

น้องสุทินฯมาครบเครื่อง ทั้งเรื่องเล่า กลอนดี
แสดงฝีมือไปเรื่อยๆ ให้เพลินทั้งทางโลก-ธรรม
ช่วยทำให้กระทู้ มีครบทุกรสชาติบาดหัวใจ
ขอบคุณน้องอีกที

 

ไม่เป็นไรหรอกน้องต้อดฯ ใส่ไปเถอะ
จับสลากก็ไม่แน่ว่าคนเดิมจะได้
ให้สนุกและมีคุณค่าไดลุ้นทุกคนดีกว่า
ดวงใครดีก็เชิญทำบุญรับไป
เอางี้นะครับ ขอบคุณน้องต้อดฯมากๆ