เรื่องเด่น หูตั้ง...หมาระลึกชาติ

( ถ่ายทอดโดย.....คุณทองทิว สุวรรณทัต )

http://www.dharma-gateway.com/mi…/misc-thongtue/misc-100.htm

** หมายเหตุ : ภาพประกอบจาก internet **

…………………………………………………………………………………………………..




สุนัขตัวนี้ เป็นสุนัขพันธุ์ไทย รูปร่างลักษณะสง่างาม หน้าตาได้สัดส่วน ขนเกรียน สีขาวนวลทั่วร่าง ตลอดถึงเท้า แต่หน้าดำมอมตั้งแต่ใต้ตา ถึงปลายจมูก หูทั้งสองข้างตั้งตรง เจ้าของจึงตั้งชื่อว่า
" หูตั้ง"

เดิมหูตั้ง เป็นลูกสุนัขอยู่ร้านขายกาแฟ ซอยวัดเพลงวิปัสสนา ท่าพระ ธนบุรี คุณมาลี สร้อยพิสุทธิ์ ไปพบหูตั้ง เมื่อมันมีอายุเพียง 4-5 เดือน กำลังเข้าสู่วัยรุ่น เจ้าของร้านกาแฟเห็นมันดุ โตขึ้นอาจกัดคน

การเลี้ยงสุนัขดุ อาจเป็นอุปสรรคต่อการค้าขาย เมื่อเห็นคุณมาลี สนใจอยากได้ จึงยกให้ คุณมาลี ได้หูตั้งมาเลี้ยง ก็ดีใจมาก

.....................................................................................................................................

หูตั้ง เป็นเหมือนสัตว์ 2 ชีพ ในร่างเดียวกัน คือ เมื่ออยู่ร้านกาแฟ ไม่มีใครสนใจมากนัก จึงปล่อยเขาเจริญเติบโต ตามสภาพสุนัขทั่ว ๆ ไป เมื่อเล็ก ๆ ไม่ชอบเห่า พอเป็นวัยรุ่นขึ้นแล้ว ทั้งเห่าทั้งกัด นี่คือ ตอนอยู่ร้านกาแฟ

ต่อเมื่อไปอยู่กับคุณมาลี หูตั้ง ได้รับการเลี้ยงดูอย่างดี มีความอบอุ่น จึงแสดงแววอัจฉริยะออกมา มีความสนใจต่อบุคคล และสิ่งแวดล้อมเป็นพิเศษ ผิดกับสุนัขทั่ว ๆ ไป

คุณุมาลี สังเกตพบว่า หูตั้งชอบสบตาคน ซึ่งผิดจากสุนัขทั่วไป ที่ไม่ชอบสบตาคน หูตั้ง สนใจฟังคำพูดของคนบางโอกาส ทำทีเหมือนอยากพูดด้วย แต่พูดไม่ได้


.....................................................................................................................................

คุณมาลี มีวิธีให้หูตั้งตอบคำถามได้ โดยให้เขาใช้เท้าหน้าข้างขวา สื่อความหมาย โดยเธอตั้งคำถามง่าย ๆ ว่า ใช่หรือไม่ใช่ เมื่อได้ทบทวนซ้ำ ๆ และมากเรื่อง มากคำถาม คำตอบ ก็ประมวลเรื่องราวถึงการเล่าเรื่องราว ชาติที่เป็นมนุษย์ได้

จึงค้นพบว่า เขาเคยเกิดเป็นคนมาแล้ว และเป็นคนระดับสูงด้วย ฟังภาษาไทยรู้เรื่อง เขาจึงเป็นมนุษย์ในร่างสุนัข

ต่อไปจะเล่าขั้นตอนถึงเรื่องราวสำคัญ ๆ ที่แสดงให้เห็นว่า เขาเป็นใครมาก่อน ตามลำดับ


.....................................................................................................................................

หูตั้งชอบนอนมุ้งประทุน ไม่ชอบนอนตากยุง ถ้าใช้มุ้งประทุนครอบให้นอน จะพอใจมาก ไม่ดิ้นรนตะกุยตะกายแต่อย่างใด หน้าหนาวห่มผ้าอุ่น ก็รู้จักระมัดระวัง ไม่ให้ผ้าห่มหลุดจากร่าง จนกระทั่งตื่นเช้า

สนใจกินยาอย่างคน เช่น ยาธาตุ เมื่อท้องเสียจะกินยาธาตุ จนกระทั่ง ช่วงท้ายของชีวิต ก่อนตาย ก็รู้จักขอกินยาธาตุเอง คือ แสดงท่าทางเหมือนหิวข้าว

เมื่อหาข้าวให้กิน กลับเดินนำไปที่ตู้ยา ครั้งแรก คุณมาลีก็งง จึงถามว่า จะกินยาหรือ หูตั้งก็กระดิกหาง แสดงว่าใช่ เมื่อหยิบขวดยาธาตุมาให้ดู ถามว่า จะกินยานี้หรือ หูตั้งก็เดินมาที่เก็บช้อน จึงเข้าใจได้ว่า จะกินยานี้ก่อนอาหาร เมื่อกินยาธาตุแล้ว จึงเดินไปกินข้าว


.....................................................................................................................................

ถึงแม้จะกินอยู่หลับนอน สุขสบายเหมือนคน แต่หูตั้ง ก็ยังทำหน้าที่ของสุนัข คือ รักษาทรัพย์ให้ปลอดจากขโมย หูตั้ง มีประสาทหูที่ไวมาก และแม่นยำ รู้จักแยกเสียงคนในบ้าน หรือเสียงขโมย

ถ้าขโมยเข้าเขตบ้าน หูตั้ง จะเห่าเสียงดัง จนขโมยต้องรีบหนีไป เวลาใกล้รุ่ง มีคนในบ้านตื่นลุกขึ้นบ้างแล้ว หูตั้ง จะนอนหลับสนิท.....

 

** หูตั้งแสดงให้รู้ว่า เคยเป็นทหารเรือ **

วันหนึ่ง ขากลับจากพาไปหาหมอ ก็พาขึ้นรถสองแถว หูตั้งยืนตรงหน้าคุณมาลี ผู้โดยสารพากันทยอยขึ้น จนมีทหารเรือ ยศพันจ่าเอกขึ้นมานั่งตรงข้าม เยื้องไปข้างหลัง

คุณมาลี พบว่า หูตั้งมองทหารเรือคนนั้น ด้วยความสนใจยิ่ง ตั้งแต่เท้าจนถึงศีรษะ มองขึ้น ๆ ลง ๆ เช่นนี้หลายเที่ยว จนทหารคนนั้น รู้สึกตัวว่า ถูกสุนัขสนใจมองตัวเอง จึงขยับตัวเปลี่ยนท่านั่ง และทำท่าสงสัยว่า ทำไมหมาตัวนี้ จึงมองเขาเขม็งเช่นนั้น จะว่าทำท่าเป็นศัตรูก็ไม่เชิง

คุณมาลี รู้สึกเกรงใจทหารผู้นั้น จึงจับหูตั้งให้หันไปทางหน้ารถ แต่เผลอหน่อยเดียว หูตั้งก็หันไปจ้องเขาอีก จับหันหน้าไปอีกทางได้สักพัก เขาก็หันไปมองทหารคนนั้นอีก จนลงจากรถ

..............................................................................................

เมื่อกลับถึงบ้านแล้ว จึงเอ่ยถามหูตั้งว่า.....

" ตัวไปมองดูทหารเรือคนนั้นทำไม ชาติก่อน เราเคยเกิดเป็นทหารเรือหรือ "

หูตั้ง ยกเท้าหน้าขวาให้คุณมาลีทันที

" อ๋อ..เราเคยเป็นทหารเรือ "

คุณมาลี พูดอย่างไม่จริงจังนัก คิดว่า หูตั้งอาจนึกสนุกอะไรขึ้นมาก็ได้ จึงถามอีกว่า.....

" ชาติก่อนเป็นทหารเรอะ เป็นทหารบกใช่มั้ย "

หูตั้ง นิ่งเฉย ทำไม่รู้ไม่ชี้

" ทหารอากาศ หรือเปล่า ? "

หูตั้ง เฉยอีก คุณมาลีจึงย้อนถามซ้ำ

" เป็นทหารเรือหรือ "

หูตั้ง ก็ยกมือขวาให้ทันที

..............................................................................................



คุณมาลี ถามย้อนกลับไปกลับมา ก็ได้รับคำตอบแบบเดิม ไม่เปลี่ยนแปลง ไม่สับสน คือ หูตั้งจ ะยกมือขวาให้ ต่อเมื่อถามว่า.....

" เป็นทหารเรือ ใช่มั้ย "

คุณมาลี จึงสรุปได้ว่า หูตั้ง เคยเป็นทหารเรือในอดีตชาติ

จากนั้น คุณมาลี ก็ทดสอบต่อไปอีกว่า เมื่อเป็นทหารเรือ มียศระดับไหน หรือจะมียศจ่าเอก อย่างที่เขาจ้องมอง

คราวนี้ คุณมาลีกับลูกสาว ช่วยกันสอบถาม กลับไปกลับมา

" เราเป็นทหารเรือน่ะ รู้แล้ว แต่อยากรู้ว่า มียศระดับไหน เป็นกลาสี
หรือ "

คุณมาลี ลูบหัวหูตั้งเบา ๆ พลางหันไปสบตาลูกสาว หูตั้งนิ่งเฉย

" อ้าว..เป็นจ่าตรีใช่มั้ย ? "

หูตั้ง นิ่งเฉย คุณมาลี ก็ถามยศสูงขึ้นไปตามลำดับ จนถึง นาวาเอก หูตั้ง ก็ยังนั่งนิ่งเฉย คุณมาลี จึงเย้าว่า.....

" สงสัย จะเป็นนายพล...ละมั้ง "

ได้ผล ทีนี้ หูตั้ง ยกมือขวา ชูร่อนให้คุณมาลีจับ

" โอ้โฮ...!! นี่เรา เป็นถึงนายพลเชียวรึ "

คุณมาลี พูดเสียงดังด้วยความประหลาดใจ และตื่นเต้น หูตั้ง ทำหูหรี่ ส่งมือขวาให้อีก

"นายพลอะไร พลเรือตรีใช่มั้ย ?"

หูตั้งส่งมือให้ทันที คุณมาลีทราบคำตอบแล้ว แต่ก็แกล้งถามต่ออีก

"พลเรือโทใช่มั้ย ? "

หูตั้งนั่งนิ่งเฉย

"พลเรือเอกใช่มั้ย ? "

หูตั้ง ก็นั่งนิ่งเฉยอีก เมื่อกลับมาถามว่า

"พลเรือตรีใช่มั้ย ?"

หูตั้ง ก็ส่งมือขวาให้จับอีก

ถึงแม้ จะได้คำตอบแล้ว แค่คุณมาลี ก็ยังสอบทบทวนเรื่องยศอีก ตั้งแต่ กลาสีเรือ จ่าตรี ขึ้นไปเรื่อย ๆ ก็ได้ผลเดียวกัน หูตั้ง ยกมือให้เมื่อถามถึงระดับ พลเรือตรี?

จึงได้ข้อสรุปชัดเจนว่า หูตั้ง เคยเป็นทหารเรือ ยศพลตรี ในอดีตชาติ?..

..............................................................................................

คราวหนึ่ง คุณมาลี พาครอบครัวไปเที่ยวชายทะเล ก็พาหูตั้งไปด้วย หูตั้ง วิ่งเล่นสนุกสนานกับคลื่นกระทบฝั่ง วิ่งไปวิ่งมาอย่างมีความสุข

วันต่อมา หูตั้ง นั่งที่หาดทราย มองทอดสายตาออกไปในทะเล อันกว้างใหญ่ นั่งมองอยู่อย่างนั้นแหละ เป็นชั่วโมง

ซึ่งทะเลที่คุณมาลีพาไปนั้น อยู่ใกล้กับฐานทัพเรือสัตหีบ แต่ที่ผ่านมา เคยพาไปทะเลที่อื่น หูตั้งจะเฉย ๆ คุณมาลีจึงถามว่า.....

" เคยไปรบในสงครามอินโดจีน หรือเปล่า? "

หูตั้ง รีบยกมือให้

" รบกับเรือ ลามอทปิเก้ต์ น่ะหรือ ? "

หูตั้ง รีบยกมือให้ ( ลามอทปิเก้ต์ คือ เรือรบฝรั่งเศส รบกับเรือไทย ที่เกาะช้าง คราวสงครามอินโดจีน )

คุณมาลี ถามอีกว่า.....

" รู้จักคุณหลวงพร้อมวีรพันธ์ ไหม? "

หูตั้ง รีบยกมือให้โดยเร็ว ( หลวงพร้อมวีรพันธ์ คือ วีรบุรุษการรบที่เกาะช้าง )

..............................................................................................

วันดีคืนดี คุณมาลี ก็นึกสนุก ถามว่า.....

" ตั้งจ๊ะ...รู้จักคุณสงัด ชลออยู่ มั้ย คุณสงัด ชลออยู่ น่ะ ? "

ย้ำคำถามชัด ๆ หูตั้ง เอียงคอ จ้องมองหน้า แล้วรีบยกมือให้โดยเร็ว

" เป็นอะไรกัน เป็นผู้บังคับบัญชาเหรอ ? "

หูตั้ง มองหน้าเฉย ๆ จึงถามล้อ ๆ ว่า.....

" เป็นลูกน้องเราเหรอ ? "

หูตั้ง เฉยอีก

" งั้น...ก็เป็นเพื่อนนะสิ ? "

หูตั้ง รีบยกมือให้ทันที แล้วก็ลุกเดินห่างออกไป การสอบตอนเป็นทหารเรือในวันนั้น คุณมาลี ได้ทำหลายครั้งหลายครา

..............................................................................................

คราวหนึ่ง คุณมาลี ถามทดสอบถึงตำแหน่ง ตอนเป็นพลเรือตรี สองคนแม่ลูก ช่วยกันถาม โดยคุณมาลี ถามว่า.....

" เออ...ตั้ง ชาติก่อน ที่เป็นพลเรือตรีนะ เคยเป็นเจ้ากรมบ้างไหม ? "

หูตั้ง ฟังคำถามด้วยความเอาใจใส่ พอถามจบ ก็รีบยกมือให้ทันที
คุณมาลี ต้องการทราบว่า เป็นกรมอะไร จึงยกมาถามทีละกรม

" อ้อ...เคยเป็นถึงเจ้ากรมเชียวนะ แล้วเป็นเจ้ากรมอะไร กรมขนส่ง
ใช่มั้ย ? "

หูตั้ง เฉย

" งั้น...เจ้ากรมข่าว ? "

หูตั้ง เฉยอีก

" งั้น...เจ้ากรมอู่ทหารเรือ ? "

หูตั้ง เฉยอีก

" กรมสวัสดิการหรือ ? "

หูตั้ง ก็เฉยอีก คุณวนิดา ผู้เป็นลูกสาว เปิดหนังสือดูชื่อกรมต่าง ๆ แล้วเอ่ยขึ้น.....

" กรมอู่ทหารเรือคงไม่ใช่ เพราะเจ้ากรม เป็นพลเรือโท "

หูตั้ง นั่งฟังคำถาม คุณวนิดา จึงถามอีกว่า.....

" งั้น...ก็เจ้ากรมพลาธิการ น่ะสิ ? "

หูตั้ง รีบยกมือให้โดยเร็ว แสดงท่าทางดีใจมาก

..............................................................................................

หูตั้ง ชอบให้เรียกผู้การ นายทหารเรือยศสูง เขาเรียกกันว่าผู้การ เมื่อเรียกหูตั้งว่า...ผู้การ หูตั้ง จะแสดงความดีใจอย่างออกหน้า จะรีบเดินมาหาทันที เรียกครู ก็ชอบ เพราะทหารเรือ มักเรียกผู้อาวุโสว่า ครู แบบสนิทสนม เป็นกันเองดียิ่ง

เมื่อเรียกว่าครู หูตั้ง ก็จะรีบเดินมาหา และอีกคำที่ชอบมาก คือ คำว่า "คุณพี่" เพราะภรรยาของนายทหารสมัยก่อน มักเรียกสามีว่า "คุณพี่"

เมื่อคุณมาลี แกล้งเรียกลอย ๆ ว่า "คุณพี่" หูตั้ง ก็แสดงอาการดีใจ จะรีบเดินมาหา ทำตาแหววหวานขึ้นมาทีเดียว จนเป็นที่ขบขันกัน.....

 

หูตั้ง ชอบนั่งดูภาพหนังสือพิมพ์ในบ้าน เป็นพิเศษ โดยเฉพาะพระบรมฉายาลักษณ์ จะนั่งจ้องมองอยู่นาน ๆ โดยไม่ขยับเขยื้อน
คุณมาลี เปิดให้ดูหน้าใน ซึ่งมีพระบรมรูปในอิริยาบทต่าง ๆ หูตั้ง จะสนใจดูทุกภาพ

เข้าใจว่า เมื่อหูตั้ง เป็นทหารผู้ใหญ่ คงมีโอกาส ได้เข้าเฝ้าใกล้ชิดพระยุคลบาทหลายครั้ง จึงมีความซาบซึ้ง จงรักภักดีอยู่มาก

..............................................................................................

หูตั้ง ชอบธนบัตร เมื่อยังวัยรุ่น อายุขวบกว่า ๆ เห็นพ่อบ้านของคุณมาลี นำธนบัตรใบละร้อย รุ่นเก่า ซึ่งมีแดงจัดออกมา หูตั้ง เดินรี่เข้ามาคาบธนบัตร ดึงไปจากมือ

พ่อบ้าน ก็ไม่ดุ ไม่แย่งกลับ แต่นั่งดูว่า เขาจะเอาไปทำไม ปรากฏ
เขาคาบไปวางไว้บนพื้น แล้วลงนอนใกล้ มองดูธนบัตร อยู่เป็นเวลานาน

คนในบ้าน จึงพูดสันนิษฐานกันว่า สมัยเป็นคน คงมีแบ๊งค์ร้อยมาก พอเห็นอีก ก็นึกรักอยากได้ แต่ก็เป็นอยู่ครั้งเดียว คงนึกขึ้นได้ว่า
ถึงแม้ จะเป็นของตัว ก็ไม่รู้จะเอาไปทำไม ดังนั้น ต่อมา ก็ไม่สนใจกับธนบัตรอีกเลย

..............................................................................................

หูตั้ง ชอบดูเล่นไพ่ เมื่ออายุประมาณ 2 ปี วันหนึ่ง พวกลูก ๆ ของคุณมาลี ก็นึกสนุก ๆ หาไพ่มานั่งเล่นกัน เมื่อหูตั้งเห็น ก็เข้าไปนั่งเคียงข้าง ลูกชายคุณมาลี ชะเง้อมองไพ่ในมือ ด้วยความสนใจ

ดูไพ่ที่ทิ้งลง ที่เก็บขึ้น นั่งจ้องดู เหมือนรู้และเข้าใจ ที่พวกเขาเล่นกัน แต่สนใจดูเพียงครั้งเดียว มาคราวหลัง เมื่อพวกเขาเล่นกัน หูตั้งก็ไม่สนใจดูอีก

..............................................................................................

หูตั้ง ชอบดนตรีบางอย่าง บุตรชายคุณมาลี หัดสีซอ พอสีเป็นเพลง แล้ว หูตั้งจะตามไปนั่งฟังอยู่ข้าง ๆ สักครู่ ก็นอนฟังจนหลับไป
เวลาเข้านอน หูตั้ง จะมองวิทยุ เมื่อมีคนเปิดเพลงให้ฟัง เขาจะกระดิกหางชอบใจ แล้วจึงลงนอน

แต่ดนตรีประเภทตี เช่น ฉิ่ง ขิม หูตั้งไม่ชอบ คุณมาลี ซ้อมตีขิม หูตั้งจะแสดงอาการไม่พอใจ บางครั้ง ก็เอาเท้ามาเหยียบบนเส้นลวด โดยเฉพาะ เสียงฉิ่งนี่ เกลียดมาก พอได้ยินเสียงใครตีฉิ่ง จะรีบวิ่งหนี

..............................................................................................

การซักถามตอนสำคัญ ๆ นั้น คุณมาลี ถือเป็นกรณีพิเศษ สอบถามอย่างจริงจัง ถามซ้ำ ๆ อย่างอุตสาหะ พยายาม เพื่อให้ได้ข้อเท็จจริงที่น่าเชื่อถือ ซึ่งคุณมาลี ได้พูดว่า.....

" การซักถามในเรื่องทหารเรือนั้น เป็นไปโดยซ้ำ ๆ ซาก ๆ แต่ก็ได้คำตอบ ที่เหมือนกันทุกครั้ง ไม่มีเปลี่ยนแปลง ผิดเพี้ยน เป็นอย่างอื่นเลย

ช่วงที่สนใจไต่ถาม เรื่องทหารเรือนั้น หูตั้ง มีอายุ 7 ปีเศษ และเนื่องจาก เลี้ยงไว้แต่ในบ้าน ไม่ได้ออกไป คลุกคลีกับหมาอื่น ๆ นั่นเอง ทำให้หูตั้ง มีเวลาอยู่กับคน ฟังภาษาคน เห็นความเป็นไปของชีวิตคน ตลอดหลายปี

จึงน่าจะไป กระตุ้นความทรงจำในอดีตชาติก่อน ให้ฟื้นกลับคืนมา แต่ถ้าเลี้ยงให้ปะปนอยู่กับเพื่อนหมา อาจทำให้ความจำนั้น ถูกลบเลือนไปหมดก็ได้ "

..............................................................................................

การสอบถาม ถึงความเป็นไปของ นายผู้ทหารระดับผู้การนั้น คุณมาลี สามารถทดสอบลึก จนทราบถึง ชื่อเสียงเรียงนาม ของนายทหารผู้ใหญ่ท่านนั้นด้วย แต่ไม่สามารถเปิดเผยได้ เพราะเป็นการกระทบกระเทือน ถึงเกียรติยศชื่อเสียงของท่านผู้นั้น ตลอดจน วงศ์ตระกูล ลูกหลาน

..............................................................................................



เมื่อคุณมาลี สร้างบ้านเสร็จใหม่ ๆ ก่อนย้ายไปอยู่ ได้พากันไปตรวจดูความเรียบร้อย หูตั้ง ก็ไปด้วย

หูตั้ง ได้แสดงความสนใจ และตรวจตรามองดูทุกห้อง รวมถึง เพดาน และห้องน้ำ มองอย่างพินิจพิเคราะห์ คล้ายคน

หูตั้ง ได้ย้ายมาอยู่บ้านหลังใหม่ อยู่ได้เพียง 2 ปี ก็หมดอายุ ก่อนสิ้นใจเฮือกสุดท้าย คุณมาลี ได้เมตตาบอกหนทางเดินให้ โดยจับ ที่ใบหู พูดกรอกเสียงลงไป ค่อนข้างดังว่า.....

" พุทโธ ๆ ๆ นะตั้ง "

หูตั้ง หายใจแรงอีกครั้ง ก็แน่นิ่งไป เมื่อวันที่ 17 มกราคม 2526

..............................................................................................

เมื่อหูตั้ง เสียชีวิตแล้ว ก็ยังเป็นโอปปาติกะ อยู่ในบ้านนั้น ทราบจากประสบการณ์ของคนในรอบครัว 3 คน คือ.....

** 1. ประสบการณ์ของ คุณมาลี สร้อยพิสุทธิ์

คือ หลังจาก หูตั้งเสียชีวิตไปแล้ว ได้ 1 เดือน วันพระวันหนึ่ง คุณมาลี แต่งชุดขาว เตรียมตัวไปปฏิบัติธรรม ที่วัดเบญจมบพิตร เมื่อก้าวจาก รั้วบ้าน พอดี มีสุนัขที่เคยให้อาหารแถวนั้น 2-3 ตัว วิ่งมาล้อม ขอกิน ตัวหนึ่งดีใจ กระโจนจะถูกตัว แต่ด้วยคุณมาลี กลัวจะเปื้อนชุด จึงเรียก.....

" ตั้งเอ๊ย...จัดการทีเถอะ ดูสิ ผ้าจะเปื้อนหมดแล้ว "

ทันใดนั้น...สุนัขตัวนั้น ก็ยืนนิ่งกับที่ ไม่ขยับเคลื่อนกายเลย เหมือนถูกสะกด แม้กระทั่ง คุณมาลี เดินจะไปขึ้นรถ 2 แถว ที่ปากทาง ซึ่งเป็นระยะ ห่างจากที่เดิมประมาณ 20 เมตร เมื่อหันไปมอง ก็ยังเห็นเจ้าตัวนั้น ยืนนิ่งเหมือนหิน

..............................................................................................

อีกครั้งหนึ่ง สุนัขหน้าบ้านมีแผล เคยใส่ยาให้ คุณมาลี พบอีก ก็เรียกให้เข้ามาหาเพื่อใส่ยา เจ้าตัวนั้น คงเข็ดแสบยาหรือไงไม่แน่ กำลังเดินหันหลังหนีห่างออกไป คุณมาลี จึงพูดว่า.....

" ตั้งเอ๊ย...จับมันมาทีเถอะ จะได้รีบใส่ยาให้เสร็จ ๆ เสียเวลาจริง ๆ "

พอพูดขาดคำ เจ้าตัวนั้น ก็หันหน้า วิ่งถูลู่ถูกังเข้ามาหา เหมือนมีใครฉุดดึง และมาซบอยู่ข้างหน้า ซึ่งเป็นเรื่องผิดปกติวิสัย ที่เจ้าตัวนี้จะกระทำเช่นนี้

..............................................................................................

อีกครั้งหนึ่ง วันนั้น คุณมาลี ตากข้าวสารไว้บนโต๊ะกลางแจ้ง เผลอหน่อยเดียว ก็มีนกกระจอก 5-6 ตัว ลงมารุมจิกข้าว จนกระจุยกระจาย จึงร้องหาหูตั้งว่า.....

" ตั้งเอ๊ย...ไล่นกไปทีเถอะ มันมาจิกข้าวกันใหญ่แล้ว "

อึดใจต่อมา นกก็พากันแตกตื่น บินขึ้นไปจับบนที่สูง เหมือนมีอะไรมาไล่ ไม่ลงมารบกวนอีกเลย

..............................................................................................

** 2. ประสบการณ์ของ คุณวนิดา สร้อยพิสุทธิ์ ลูกสาว

เมื่อหูตั้ง เสียชีวิตแล้ว เกิดเป็นโอปปาติกะ มีรูปร่างเหมือนเดิม แต่สีผิว ผิดไปเล็กน้อย คือ กลายเป็นสุนัขสีขาวทั้งตัว ปากมอม ก็หายไป ดำเฉพาะ ปลายจมูกเท่านั้น คุณวนิดาเล่าว่า.....

หลังจาก หูตั้ง เสียไปแล้วไม่นาน คุณวนิดา นอนเล่นในห้อง รอดูละครเรื่อง "สาวใช้คนใหม่" กำลังเคลิ้ม ๆ ครึ่งหลับครึ่งตื่น ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าสุนัข เดินเข้ามา ก็รู้ว่า เป็นเสียงของหูตั้ง

เดินเข้ามา จนถึงประตูห้อง ที่แง้มอยู่ ต่อมา ก็รู้สึก มีสุนัขขนขาว หางฟู มานอนเอกเขนกอยู่ใกล้ ๆ หันหน้ามามองสบตา หน้าแจ่มใส บอกถึงความยินดีที่ได้พบกัน

คุณวนิดา จึงเอื้อมมือไปแตะที่เท้า มั่นใจว่า เป็นหูตั้ง ที่เธอคิดถึงตลอดเวลา ร่างของหูตั้ง มีแสงสว่างล้อมรอบตัวอีกด้วย

..............................................................................................

** 3. สาวใช้ในบ้าน เห็นประตูเปิด - ปิดเอง

สาวใช้ ไม่ได้เห็นโอปปาติกะ แต่พบความผิดปกติบางอย่าง ของสถานที่ กล่าวคือ ห้องที่หูตั้ง เคยนอนเป็นประจำสมัยมีชีวิตอยู่นั้น ซึ่งถูกปิดสนิท และล็อคกุญแจตลอด

แต่วันหนึ่ง สาวใช้อยู่ในบ้านคนเดียว เวลากลางวัน พบว่า ประตูห้องของหูตั้ง เปิดกว้างออก โดยไม่มีใครไปไขกุญแจ

สาวใช้รู้สึกกลัว ไม่กล้าจ้องมองเข้าไปในห้องนั้น เกรงจะเห็นสิ่งที่ไม่อยากเห็น จึงรีบออกไปอยู่นอกตัวเรือน พักใหญ่ จึงย้อนกลับเข้าไปดูอีก ก็พบว่า ประตูที่เห็นเปิดอยู่นั้น ปิดสนิท และลั่นกุญแจอย่างเดิม

.....................................................................................................................................

 

" ความเชื่อเรื่องการเกิดใหม่ "

.................................................................................................................

เหตุการณ์เชิงประจักษ์เกี่ยวกับ จิต วิญญาณ ชีวิตหลังความตาย และการเกิดใหม่นั้น มีปรากฏให้ได้พบเห็น และได้สัมผัสรับรู้กันอยู่ทั่วโลก มาตั้งแต่ครั้งโบราณกาลแล้ว โดยไม่จำกัดเชื้อชาติและศาสนา

เพียงแต่เมื่อได้พบ ได้เห็น ได้สัมผัส หรือได้รับรู้แล้ว แต่ละบุคคล ซึ่งมีความรู้มีความคิดและมีความเชื่อที่แตกต่างกัน จะตีความหมาย จะเข้าใจ จะอธิบาย หรือจะปฏิบัติต่อสิ่งที่ได้ประจักษ์ด้วยตัวเองนั้นอย่างไร ?

ซึ่งการตีความหมาย ความเข้าใจ การอธิบาย หรือการปฏิบัติต่อสิ่งที่ได้ประจักษ์เกี่ยวกับ จิต วิญญาณ ชีวิตหลังความตาย และการเกิดใหม่ที่แตกต่างกันนี้เอง ทำให้เกิดประเพณีทางความเชื่อต่างๆขึ้นมากมาย ของคนทั่วโลก

นับตั้งแต่ช่วงเริ่มศตวรรษที่ 20 เป็นต้นมา แนวความคิดเกี่ยวกับการระลึกชาติได้แพร่สะพัดกว้างขวางมากขึ้น หนึ่งในบรรดากลุ่มนักปราชญ์ตะวันตกที่ให้ความสนใจมากที่สุดก็คือ พอล กอกวิน (Paul Gauguin)

เมื่อครั้งที่เขาอาศัยอยู่ในตาฮิตี เขาได้เขียนบทความเกี่ยวกับการระลึกชาติไว้มาก มีอยู่เรื่องหนึ่งเขาเขียนไว้ว่า.....

“เมื่อสังขารคนเราแตกดับแล้ว วิญญาณก็จะออกจากร่างเดิมไปสู่ร่างใหม่ ส่วนจะไปแฝงอยู่ในร่างของสิ่งมีชีวิตชั้นต่ำหรือชั้นสูงนั้น ขึ้นอยู่กับกรรมดีหรือกรรมชั่วของแต่ละบุคคล”



ปัจจุบัน มีนักวิทยาศาสตร์และนักจิตวิทยาจำนวนมาก ที่ยอมรับและเชื่อถือเกี่ยวกับเรื่องการระลึกชาติ หนึ่งในบรรดานักจิตวิทยาที่มีชื่อเสียงโด่งดังระดับโลกคือ คาร์ล กุสตาฟ จุง (Carl Gustav Jung) เขาเคยกล่าวว่า.....

“ผมสามารถจะระลึกภาพในอดีตที่ผ่านมาแล้วหลายศตวรรษ ซึ่งมีคำถามเป็นจำนวนมาก ที่ผมยังไม่สามารถหาคำตอบได้ ผมคงต้องเกิดใหม่อีก เนื่องจากว่า ยังค้นคว้างานต่างๆ ยังไม่สำเร็จ”

..................................................................................................................

ดร.มอร์ริส เนเธอร์ตัน (Morris netherton) ได้สรุปผลจากการสะกดจิตคนไข้หลายร้อยรายว่า ผู้ถูกสะกดจิตสามารถระลึกชาติในอดีตได้ว่า เคยเกิดเป็นสัตว์มาก่อน เช่น เคยเป็น หนู มด ปลวก แมลง รวมทั้ง สัตว์ในยุคก่อนประวัติศาสตร์ด้วย

.................................................................................................................

ดร.ฮาร์ทลีย์ บี. อเล็กซานเดอร์ (Dr.Hartley B. Alexander) ได้เขียนไว้ในหนังสือชื่อ “นอร์ธ อเมริกัน มีทโธโลยี ออฟ อาร์กติก” โดยได้เล่าถึงวิธีที่วิญญาณต่างๆ กลับมาเกิดใหม่เป็นทั้งมนุษย์และสัตว์

.................................................................................................................

นักค้นคว้าชาวอังกฤษบางกลุ่ม ตั้งข้อสังเกตไว้ว่า ภาพที่เราเห็นชายหรือหญิงเดินจูงสุนัขไปตามถนนนั้น แท้จริงแล้ว บางทีสุนัขที่พวกเขาจูงมานั้น อาจเป็นวิญญาณของบิดามารดา หรือญาติมิตรของตนเอง สืบชาติมาเกิดใหม่

นอกจากนี้ สตรีที่ขี่ม้าตัวโปรด บางทีม้าตัวโปรด อาจเป็นวิญญาณของบิดามารดาของเธอในอดีตกลับชาติมาเกิด ก็เป็นได้

....................................................................................................................................

https://sites.google.com/site/thaireincarnation/Home/Beliefs

 

เก่งมากเลยค่ะ สื่อสารจนรู้ถึงอดีตชาติหูตั่งได้ หม่หลายตัวคงจะอยากมีโอกาสเล่าเรื่องของตัวเองบ้าง เช่นเดียวกับหูตัง
นี่แสดงให้เห็นว่ากรรมมีจริง การเกิดขึ้นเหล่าสรรพสัตว์ขึ้นอยู่กับกรรมโดยแท้

ปล.หมาจรจัดหน้าร้านก็คล้ายๆกันค่ะ พูดอะไรรู้เรื่องซะส่วนใหญ่

 

คนสื่อสารกับหูตั้ง มีความอดทน ช่างสังเกต และละเอียดรอบคอบมาก สื่อสารจนรู้เรื่อง รู้ที่มาที่ไป

 

ขอบคุณท่านจขกท. ค่ะ ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

เรื่องการเวียนว่ายตายเกิด จากสัตว์เป็นคน จากคนเป็นเทวดา จากเทวดา กลับไปสู่อบายในนรก ตามแรงบุญแรงบาปที่เคยทำ ตามมาให้ผล มีอยู่จริง

เรื่องอย่างหูตั้ง จึงเป็นอีกตัวอย่าง ที่เป็นข้อคิดสะกิดใจ ให้เราๆ ท่านๆ พึงทำแต่ความดี หนีบาปอยู่เป็นประจำ เพราะเมื่อตายจากความเป็นคนแล้ว การเกิดใหม่ในภพหน้า จะไปดีหรือไปร้ายอย่างไรนั้น ตัวเราในขณะนี้ที่ยังมีชีวิตอยู่ ล้วนเป็นผู้กำหนดเองทั้งนั้น

 

เห็นหมากับเรื่องเวียนวายตายเกิดแล้ว ก็นึกถึงนิยายเรื่อง the dog purpose เลย ที่หมามันกลับชาติมาเกิดเป็นหมาตัวใหม่เรื่อยๆ เพื่อมาดูแลเจ้าของของมันตั้งแต่ยังเด็กจนเจ้าของแก่ และก็ตายไปพร้อมๆกัน (เพราะคนกับหมาอายุเฉลี่ยไม่เท่ากัน เจ้าหมาก็ตายแล้วตายอีกแต่ก็กลับมาเกิดเรื่อยๆ)

 

ระยะหลัง ชาวตะวันตก หันมาสนใจค้นคว้าวิจัย เรื่องการกลับชาติมาเกิดกันมาก ส่วนใหญ่เป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัยต่างๆ เช่น ดร.ไบรอัน แอล ไวส์ จิตแพทย์ชาวอเมริกัน ผู้เชี่ยวชาญเรื่องการสะกดจิตย้อนอดีตชาติ (Past Life Regression Therapy)

ท่านกล่าวว่า.....

" วิญญาณ คือ จิตส่วนลึก ซึ่งเป็นธรรมชาติที่แท้จริงของเรา โดยที่ดวงวิญญาณนั้นไม่มีเกิด ไม่มีตายแต่จะเปลี่ยนร่างกายไปสู่ร่างใหม่เรื่อยๆ

และพระเจ้านั้น คือ ธรรมชาติที่อยู่เหนือคำพรรณนาทั้งหมด เหนือความนึกคิด และภาษาที่จะอธิบายได้ เป็นพลังงานที่เชื่อมโยงทุกสรรพสิ่งไว้ด้วยกัน พระเจ้ามีจำนวนมากมาย เพราะอยู่ในตัวเราทุกคน

อยู่ในทุกอนุภาคอะตอม และอยู่เหนือพลังงานทั้งหมดที่เรารู้จัก มีความเต็มเปี่ยมด้วยพลังปัญญาความรู้แจ้ง และความรักเมตตาอย่างสมบูรณ์ ( คำกล่าวนี้ สอดคล้องกับเรื่องสุญญตา ในปรัชญญาปารมิตาหฤทัยสูตร)

และเราทั้งหลาย ไม่เคยตาย เพราะเราไม่ได้เกิดมาเพียงในชาติชีวิตนี้ แต่เราดำรงอยู่มาก่อนหน้านั้น ดวงวิญญาณของเรา เพียงแค่เดินทางมาสู่ร่างกายนี้ จากอีกฟากหนึ่ง "

.......................................................................................................................................

ศูนย์อนัมคาราเพื่อปัญญาเมตตาและสันติสุข

 

หูตั้ง อดีตเป็นถึงผู้มียศศักดิ์ แต่ก็ถูกความไม่แน่ของวัฏฏะซัดให้เปลี่ยนแปลง