ไม่มีเนื้อหา

ใช่เลยค่ะ หายไปก็เป็นห่วงอยู่ว่าจะเป็นอันหยังน้อ

 

ในสมัยเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน จะมีแผนการทำลายศาสนาอย่างหนึ่งเรียกว่า "แผนนารีพิฆาต" ด้วยการส่งผู้หญิงเข้ามาในวัดแรก ๆ จะเห็นเป็นการเข้ามาทำบุญด้วยศรัทธา แล้วต่อมาก็ทำความใกล้ชิด ถ้าผู้บวชหลงไปด้วย ไม่นานก็จะเป็นเรื่องฉาวขึ้นมา อย่างที่เคยเป็นกรณีดังระดับประเทศ ให้เห็นอยู่ สมัยนั้นหลวงพ่อฤๅษีจะสั่งพระในวัดว่า แผนของเขาจะอาศัยความคุ้นเคย เข้ามาหาถึงกุฏิ แล้วต่อมาอาจจะ ทำทีฉีกผ้าผ่อนตัวเอง แล้วร้องดัง ๆ ว่า ถูกทำอนาจาร หลวงพ่อบอกว่า ถ้าทำท่าไม่ดีให้เตะออกนอกกุฏิไปเลย มาปัจจุบันนี้รู้สึกว่ายังมีการใช้แผนนี้อยู่ แต่เปลี่ยนเป็นการไปลงเฟซบุ๊ค และการใช้สื่อต่าง ๆ มากขึ้น

แต่ลักษณะทิดหนุ่มรูปหล่อนี่ สงสัยจะโดนแผน "วัวเขาอ่อน" มากกว่า ^_^

 

เรื่อง"วัวเขาอ่อน" มีอยู่ตลอดเวลาเลยค่ะตั้งแต่ครั้งพุทธกาล ยิ่งสมัยนี้คงจะมากขึ้นค่ะ(อยู่ที่การยับยั้งชั่งใจของทั้งสองฝ่ายหรือมีกรรมผูกพันกันมา)ถ้ารู้ว่า"ติด"ก็ต้อง"ตัด"

 

อาหารตามสั่งนั่งรออยู่ค่ะ

 

สุขสันต์ในธรรมวันเข้าพรรษาแด่คุณน้องราตรีและทุกๆท่านค่ะ

 

เรื่องเล่าคั่นเวลา

หลายวันที่ผ่านมาได้ข่าวคนรู้จักกัน ป่วยอาการหนัก อยู่รพ. ในสภาวะต้องอาศัยเครื่องช่วยหายใจและมอร์ฟีน หมอแนะนำว่าอาการอย่างนี้ นำกลับบ้านได้แล้ว เพราะถ้าอยู่ไปก็คงสภาพเช่นนี้ เขาก็ถาม ๆ มาว่าจะทำอย่างไรดี เลยให้ข้อแนะนำไปตามที่เคยอ่าน ๆ มาว่า ถ้าหมอแนะนำว่าให้ถอดเครื่องช่วยรักษาผู้ป่วยเช่น สายยาง, เครื่องช่วยหายใจ หรือเครื่องช่วยชีวิตผู้ป่วย โดยที่ถ้าปลดเครื่องมือเหล่านี้แล้ว ผู้ป่วยมีสิทธิ์หมดลมหายใจ แล้วถ้าผู้ป่วยยังมีลมหายใจอยู่ หรือหมอยังไม่ได้รับรองว่า ตายแน่ ๆ แล้ว ญาติอย่าทำเด็ดขาด แต่ถ้าหมอจะทำ เพราะถือว่าทำตามวิชาชีพก็ปล่อยให้เป็นการตัดสินใจของหมอไป

ซึ่งในทางโลกแล้วการกระทำเช่นนี้ ในบางกลุ่มมีความเห็นว่า เป็นการช่วยผู้ป่วยไม่ให้ทรมานนานเกินไป แต่ในทางธรรมดูท่าจะไม่ได้เออออห่อหมกกับความคิดนี้แน่นอน

เพราะถ้าจิตของผู้ป่วยยังอยู่กับร่าง แล้วตายเพราะการกระทำที่คิดว่า เป็นการช่วยเหลือดังกล่าวแล้ว ถือว่าเป็นการ "ฆาตกรรม"

ปัญหาคือในความเป็นจริง เราไม่สามารถรู้ได้ว่าจิตของผู้ป่วยยังอยู่หรือไม่อยู่ ดังนั้นเพื่อความปลอดภัย เมื่อผู้ป่วยหมดลมหายใจ ชีพจรหยุดเต้น หมอรับรองว่าตายแล้วแน่ ๆ ค่อยจัดการไปตามกระบวนการดีที่สุด

 

โอ๊ยยยย ไม่เสียงแรงที่ตามหากระทู้ ..หลังจากที่หายไปหลายเดือน ..แถมยังไม่คุ้นกับหน้าตาเว็บใหม่
อ่านไปยิ้มไป... น้ำตาซึม ...ซึ้ง ...ดี๊ ดี

อ่านต่อ อิอิ

 

งงค่ะ... หาไม่เจอ กระทู้อยู่ไหน

คือเว็บเก่า อ่านถึงความรักที่ซับซ้อน ที่มีทั้งท่าน9 และรักต่างๆ ท่านผู้คุมวิญญาณอีก ถึงไหนแล้วค่ะ ..
จบ Happy Ending ยังคะ หาไม่เจออะ T-T แงๆๆ ใครรู้ช่วยบอกทีค่า pleaseeee

 

เสียดายจัง... ไม่เป็นไรค่ะ ปูเสื่อรอแล้วค่ะ

 

เสียดายที่ลบไปแล้วเพราะมีค่ามากค่ะ อ่านแล้วทําให้เห็นว่าเราๆต่างเวียนตายเวียนเกิดกันมานานนมากแล้วในวัฏสงสาร น่าจะหาทางหลุดพ้นกันเสียที ยังจําเจ้าทิดได้โชคดีที่มีครูบาอาจารย์ตามสอนอยู่(รอ รอ)

 

ใช่ค่ะ... ยังลุ้นให้ท่านเก้า สมหวังอยู่เลย 5555

 

ท่านเก้าฯ คงต้องไปบำเพ็ญบารมีต่อไป และแสวงหาคู่บารมีคนใหม่ (ความเห็นส่วนตัว ฮ่า ฮ่า)

 

รอจนหมดไปอีกชามแล้ววว

 

โหลๆ สวัสดีค่ะ... พี่กลิ่นราตรีหายไปนานจัง
ไม่สบายเป็นไงบ้างคะ ขอให้หายไวๆ นะค้า

 

เอาขนมจีนมาฝาก คุณ supatorn (เห็นโพสอาหารบ่อยๆ) แต่ทำเองหน้าตาไม่ได้น่ากินแบบนี้นะคะ 5555

 

อย่างนี้รักกันตายเลย ของโปรดด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ(นํ้าลายสอเลย)
คุณน้องราตรีพวกเราคิดถึงและขอให้หายไวๆค่ะ

 

พี่กลิ่นราตรี คนสวยกลับมาแล้วววววว
เรื่องราวน่าอ่าน จนเห็นภาพ ... ขอบคุณเรื่องราวดีๆ ขอให้หายไวๆ นะคะ ^___^

 

เรื่องต้นปาริชาติ มีคนเคยไปยืนมองอยู่เหมือนกัน แต่เขาเห็นเป็นต้นสีทอง (น่าจะใช่ ฟังนานแล้วชักลืม) มีกลิ่นหอม ได้แต่ยืนมองไกล ๆ เพราะเห็นเทวดา นางฟ้ามะรุมมะตุ้มอยู่ เลยเกรงใจไม่กล้าเข้าไปใกล้ ๆ อีกอย่างยังไม่คิดจะระลึกชาติด้วย เลยมองเฉย ๆ แล้วก็แจวกลับซะ

 

ยังตามอ่านเสมอค่ะ