เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

ดีแล้ว อยู่ในวัยทำมาหากิน
อย่าเล่นเว็ปมาก การงานไม่
ก้าวหน้า ยิ่งเล่นเว็ปหาแต่
ของเก๊ ยิ่งแย่หนัก

 

กุหลาบชมพูเลื้อยงามตาจัง
ไม่ทราบพลาสติกหรือของจริง?

 

ตามนั้นแหละน้องชาติ ผมพาลูกน้องเที่ยวยี่สิบกว่าปีแล้ว วงจรเดิมๆทุกปี เดี๋ยวนี้ปล่อยไปกันเอง ป๋านอนตีพุงอยู่บ้าน นั่งหน้าจอดีฝ่า-ฮ่า

 

ฟากฝั่งทะเลตะวันตกเช้าวันนี้
สีสันสมเป็นแหล่งเที่ยว เขียน...

สองพี่น้อง.......จองหลังอาน
แกลบรู้งาน.......ผ่านฉลุย
น้ำเข้มคราม.......งามชวนลุย
เดินดุ่มดุ่ย..........ตะกุยทราย!

 

ธรรมะยามบ่าย เริ่มที่หลวงปู่ดู่
ท่านย้ำเตือนการ "โมทนาบุญ"...

บุญโมทนา.......สาธุเถิด
ความดีเกิด.......เปิดบุญสวย
ใครทำดี..........รี่อวยด้วย
คุณพระช่วย.....ร่ำรวยพลัน!

ปิดที่ท่านพ่อลี ธัมมธโร ตักเตือน
คล้ายกัน แต่เป็น"ประมาทบุญ"...

เป็นมนุษย์........สุดประเสริฐ
ทำสิ่งเลิศ.........เกิดบุญหนำ
รอหลังตาย.......ไร้กายนำ
ใคร่อยากทำ.......คลำเศษบุญ!

เตือนทุกท่านว่า เป็นมนุษย์เท่านั้นที่ทำบุญได้ เกิดเป็นสัตว์เดรัจฉาน ภพภูมิอื่น แม้นแต่เทวดา ก็ยากจะทำบุญได้เท่าเป็นมนุษย์

 

ได้อ่านกาพย์ห่อโคลงงามๆ
เลิศอักษรศิลป์ รสชาติยังกับ
ทานผัดไทยห่อไข่เจ้าทีเด็ด
5 ดาว ไม่เบื่อเขียน หรือมีเวลา
พอ ก็ขอเชิญน้องช้างร่ายมนต์
ขลังอย่างนี้ได้ทุกวัน

 

เก็บโพสท์เข้า-บ่าย อ่านและร่ายกวี
ชื่นฉ่ำหนำทรวง จากนี้ไป ควงทุกท่าน
เข้าเยือน"ตะนาวศรี"ป่าดิบบรรพกาล
เมื่อกว่าห้าสิบปีที่ผ่าน รอการจิ้มตาม
ธรรมเนียมครับ

 

แม้นจะถูกส่งเป็นชุดสุดท้ายสำหรับพระสายเหนือในรอบนี้ แต่ก็มิช้าเกินการ เพราะได้รับเรียบร้อยแล้วในบ่ายวันนี้ ในสภาพที่สมบูรณ์ทุกประการ ต้องขอบคุณท่านพี่Wanwi หนูน้ำฝน และทีมงาน ตลอดจนคุณ sririphan2009 และคุณ pattana ในน้ำใจแสนประเสริฐให้ได้ร่วมสร้างบุญสร้างกุศลในคราวนี้

 

ได้รับพระแล้วครับ แต่ขาดพระชุดสายใต้ครับคุณอา. เอาไว้รอส่งรอบตะวันออก-ตก ก็ได้ครับ ไม่รีบครับ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม...หนุ่มอิสานวัยแตกพานสงสัยต่อ...เจ้าถ้ำไม่ยอมหยุดยอมแพ้นั้นของแน่...แล้วมันจะอาละวาดไปถึงแค่ไหน?
_____________________________

เช้าวันที่ 3...ข้อเขียนต่อไปนี้ ลอกตามบันทึกคุณเทพทั้งดุ้น จากการร้องขอของดวงดาว ที่ให้นายจ้างเขียนเพื่อเป็นตัวอย่างไว้สำหรับตัวเองเก็บไว้เป็นแบบฝึกหัด ในการเรียนรู้เขียน-บันทึกเฉกเช่นผู้มีการศึกษาสูง ทำกัน...

พวกเราผ่านช่วงกลางคืนที่ีิน่าจะโหดร้ายได้อย่างโล่งอก เช้านี้ก็เหมือนธรรมดาวันอื่นๆ มะกับดวงจัดเตรียมอาหาร ผม(หมายถึงคุณเทพ) ก็จัดยาให้อาจารย์ตามปกติหลังทานซุปเรียบร้อย

แล้วเราก็ยกขบวนไปหลังถ้ำที่เป็นน้ำมวก เวลานี้การมัดแน่นเป็นขุมกำลังเล็กๆน้อยๆด้วยกันคือสิ่งจำเป็น แต่ละคนห้ามไปไหนคลาดสายตายกเว้นการได้รับอนุญาต หรือมีเพื่อน ค่อยยังชั่วที่เป็นกลางวัน แสงแดดมักทำลายอาถรรพ์สิ่งแปลกปลอมหลุดโลกได้เสมอ

เสียดายที่บางที ผมก็คิดผิด คิดตื้น คิดไม่ถึง...?!

อาจเป็นเพราะผมประมาท ตบะบารมีพวกเจ้าถ้ำเธอมากเกินไป หรือความเหนื่อย ความสิ้นหวังที่ประเดประดังเข้ามาเป็นระลอก ทำให้เกิดความเลินเล่อ

ผมน่าจะคิดได้ เมื่อคราวที่ถูกพวกเธออาละวาดบนยอดภูนมนั่น ก็เป็นเวลากลางวัน!!!

ช่างเถอะ ถึงอย่างไร ก็รอดกันมาได้จดบันทึกหลายสิบแผ่นนี้ไว้ให้เจ้าหนูดวงเป็นแนวทางศึกษา เพื่อเติบโตอย่างมีคุณภาพต่อไป ก็ถือว่าโชคดีมากแล้ว

ผมขอย้อนกลับไปช่วงเช้านั้น แล้วจะทราบว่า ทำไมผมถึงประมาทพวกเจ้าถ้ำ

เรากินอาหารเช้าตามที่มีเสบียง ไม่คิดออกไปหาของสดเพราะสิ่งที่มีก็กันตาย กันหิวได้อีกหลายวัน หลังอาหารเป็นธรรมดาของร่างกายต้องปลดปล่อยของเสีย ผู้น่าเห็นใจที่สุดคืออาจารย์ของเราต้องนอนแซ่วกับที่ทั้งวัน-ทั้งคืน

2 หนุ่มน้อยผู้แข็งขัน(ผมขอสารภาพไว้ในบันทึกให้ดวงอย่างไม่อายว่า ไม่มี2คนนี้ เราคงจอดไม่แจวนานแล้ว)...ช่วยประคองอาจารย์ลุกขึ้นยืน ตะแกแข้งขาสั่นเล็กน้อย แต่ก็ซวนเซเกาะบ่ามะไว้ได้ มีอารมณ์หัวเราะเล่นพูดว่า...

"เออ นึกว่าเป็นง่อยเสียแล้ว"

ขบวนของเราออกจากถ้ำมุ่งหน้าไปหลังเขาตรงน้ำมวก อากาศยามเช้าช่างสดชื่น นกกาโผผินบินเป็นหมู่ แสงสีเงิน สีทองพระอาทิตย์ช่างสวยงามจับตา จับใจ ผมท่องป่ามาหลายป่าในโลก ขอบอกเลยว่า เสน่ห์ป่าเมืองไทยอยู่แถวหน้า ไม่เป็นรองป่าประเทศไหน ทั้งความลี้ลับ-อาถรรพ์ก็น่าจะอยู่อันดับต้นๆด้วย

เราเดินลัดเลาะไปทางหลังเขา เส้นทางคุ้นชินไม่ยุ่งยาก ผมถือปืนไรเฟิ้ล เจ้ามอญพก.22 ส่วนดวงก็มีมีดพร้าเหน็บหลัง เราไม่หวั่นเส้นทางที่ใช้บ่อย ไม่กลัวป่า ไม่เกรงสัตว์ร้าย

แต่ลืมนึกถึงข้างบนเหนือหัว...มันมีเสียง ครืด ครืด เบาๆก่อน ตามมาด้วยโครม โครม ฝุ่นผงคลีคลุ้งเป็นฝอย ซ่า ซ่า กับเศษเล็ก เศษน้อย ที่ครูดร่วงพรู

มะกับดวงแหงนมองแล้วตะโกน..."หินหล่น หลบเร็ว"!

ก้อนหินขนาดลูกมะพร้าวห้าว หรือใหญ่กว่ากะโหลกเสือโคร่ง บางลูกอาจเท่าชะลอม โอ่งใบเล็ก กลิ้งหลุนๆลงมาจากเนินเขาสูงแถวถ้ำยอดภูที่เราขึ้นไปตัดเหล็กฯ... ผมตกใจขาแข็ง แต่มะกับดวงมีสติใช้ได้ จับอาจารย์แนบตัวข้างเนิน ผมผวาเข้าหาผนังเนินแต่ช้าไป หินก้อนแรกเฉี่ยวหัวไหล่ด้านขวา ความเจ็บยังไม่เกิด มันชาดิกไปทั้งแขน ผมกัดฟันตะแคงตัวแนบโขดหิน มองก้อนหินประหลาดอีกก้อนเบ้อเร่อเบ้อร่าเฉี่ยวหัวไปอย่างหวุดหวิด เสียงกระทบพื้น"ตูม"!!!

ก้อนนี้ถ้าโดน กะโหลกยุบ คอหัก 100 เปอร์เซ็นต์ พวกเอ็งเล่นแรงเกินไปแล้ว ผมชักเดือดปุดๆ ของขึ้นควันออกหู แต่ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่กัดกรามกรอด ตั้งสติ เตือนตัวเอง ใจเย็น ยังมีภาระดูแลอีก3 ชีวิต

เมื่อลูกระเบิดหินผ่านไปในชั่วไม่ถึงอึดใจ เรารอจนแน่ใจว่า ไม่มีระเบิดชุดที่สอง ก็รีบสำรวจความเสียหาย ไหล่ขวาผมเริ่มเจ็บ ปวดตุบๆโชคดีที่การกระแทกนั้นเป็นเศษแตกก้อนสักกำปั้น ถ้าโดนทั้งลูกคงไหล่หักหรือหน้าอกยุบ อาจารย์เลิศไม่เป็นอะไรเพราะ2เด็กหนุ่มผลักเข้าพิงโขดแล้วเอาตัวคร่อมบังให้

มะมีแผลสะเก็ดเล็กน้อยตรงส้นเท้าขวาจากเศษหินกระเด็นใส่ ดวงคนเล็กสุดได้เลือดห้อซิบที่เหนือคิ้ว เพราะแหงนมองแล้วเศษหล่นพรูลงตรงหน้า ดีที่หลบได้ทัน นับว่าทุกคนได้เลือดกับแผลเป็นที่ระลึกคนละเล็กละน้อย ผมหนักกว่าเพื่อน ยังคิดไม่ตกเลยว่า จะประทับปืนยิงโดยไม่เจ็บบ่าได้ไหม

เจ้าถ้ำเธอเปิดศึกกับเราหนสองกลางวันแสกๆ ฤทธิ์พวกเธอเยอะเหลือเกิน ผมไม่เข้าใจ?... เหล็กไหลที่เราตัดกันมาก็ไม่ใช่ของพวกเธอ ยื่นมือเข้ามายุ่มย่าม พูดง่ายๆว่า"เสือก"ถึงขนาดนี้ทำไม?

ป่านี้ ความลึกลับเหล่านี้ มีสิ่งที่ผมไม่เข้าใจอีกมากนัก ?...

แต่พวกเราเหมือนคนตกกะไดแล้ว จำต้องกระโจนต่อ หาไม่ก็พลัดตกหกคะเมน หัวทิ่มคอหัก

ผมจึงยึดมั่นในหัวอกว่า จะไม่คืนเหล็กไหลน้อยที่ตัดมาจากถ้ำงูใหญ่โน้น จนกว่าจะได้คำตอบที่ดี หรือเกิดสิ่งที่หนักหนาสาหัสจริงๆ ผมอยากรู้ที่สุด...เจ้าถ้ำตรงนี้เธอจะเปลืองแรงกับของที่ไม่ใช่ของตัวเอง ตั้งหน้าตั้งตาทะเลาะราวกับเราเป็นศัตรูคู่แค้นแต่ชาติปางก่อนเชียวหรือ?

ถ้าเจรจากันรู้เรื่อง ผมอยากจับเข่าคุยถามเธอจริงๆ เสียดายที่เรากับผีหรือเทวดา คุยกันละภาษา อยู่กันละมิติ พวกเธอมาพบเราได้ตามใจชอบ เราไปพบเธอดังใจปรารถนาไม่ได้...ตัวอาจารย์เองก็ไม่น่าเข้าถึงตัวพวกเธอ แต่ผมก็มีลางสังหรณ์ว่า การเจรจาน่าเกิดขึ้นได้ ถ้ามี"น้องพราน"อยู่ ขอให้น้องพรานกับคณะกลับมาได้เถิด เพี้ยง...!

เรารีบอาบน้ำทำธุระส่วนตัว น้ำมวกยังเย็นเฉียบกระตุ้นความรู้สึกให้ตื่นตัวดีมาก แต่เราอ้อยอิ่งไม่ได้ ต้องรีบอาบ รีบกลับ ผมถอดเสื้อ ตรวจดูรอยกระแทก มันเขียวช้ำดำปื้นอีกไม่กี่ชั่วโมงก็คงกลายเป็นสีม่วง เหมือนถูกกำปั้น โจ หลุยส์ ซัดเข้าให้

(((((หมายเหตุ...โจ หลุยส์ คืออดีตราชาน็อคเอ้าท์ เป็นแชมป์โลกเฮฟวี่เวทผิวดำผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดในยุคสมัยนั้น เจ้าของฉายา"หมัดดินระเบิดสีน้ำตาล")))))

บาดเจ็บแค่นี้ ถือว่าโชคดี เรามียาทาถูแก้ฟกช้ำดำเขียวเหลือเฟือ...ขากลับการเดินจึงระวังเป็นแถวเรียงหนึ่ง อาจารย์ขอเดินเองไม่ต้องประคอง เดินแนบกับโขดเขาไปเรื่อยๆ ระวังและไม่ประมาท

ในถ้ำ ดวงเป็นคนเห็นว่า ฟืนก่อไฟเหลือน้อย เด็กหนุ่มขอไปเก็บฟืนเพิ่มกับมะ จะไปไม่ไกล ผมพยักหน้าอนุญาต เตือนมอญหนุ่ม ช่วยดูแล ระวังหน้า-หลังกันให้ดี อย่าไปไกลเกินกว่าตะโกนได้ยินเสียงถึง ปืน.22อยู่ในตำแหน่งพร้อมดึงออกมาใช้ตลอดเวลา

2หนุ่มน้อย หายไปจากปากถ้ำ ผมไม่มีอะไรทำก็คว้าสมุดดินสอปากกาออกมาบันทึกเรื่องราวเหล่านี้ไว้

ผมไม่ออกไปนั่งหน้าถ้ำจุดเดิมที่นั่งเมื่อวาน เป็นจุดรับลมชมวิวที่ดี แต่ตรงนั้นเหมาะกับการโดนเอาหินทุ่มใส่หัวแบะเหมือนกัน!

 

ขอแสดงความเสียใจกับพี่สุทินด้วยครับ

 

ฮ่า อาจารย์ก็ ตอนนี้ผมกำลังสมผัสอากาศหนาวครับหนาวจนเหงื่อออก

 

การทำบุญให้ผู้ตายนี้ ท่านแสดงไว้ว่า ยากนักที่ผู้ตายจะได้รับ เหมือนกับงมเข็มอยู่ในก้นบ่อ แต่ผู้ยังมีชีวิตอยู่ก็ชอบทำ นับว่าเป็นความดีของผู้นั้นอย่างยิ่ง

ท่านเปรียบไว้ สมมุติว่าบุญที่ทำลงไปนั้น แบ่งออกเป็น ๑๖ ส่วน แล้วเอาส่วนที่ ๑๖ นั้น มาแบ่งอีก ๑๖ ส่วน ผู้ตายไปจะได้รับเพียง ๑ ส่วน เท่านั้น ฟังดูแล้วน่าใจหาย

เพราะฉะนั้น เราทั้งหลายจึงไม่ควรประมาท ในเมื่อยังมีชีวิตอยู่นี้ มีสิ่งใดควรจะทำ ก็ให้รีบทำเสีย ตายไปแล้วเขาทำบุญไปให้ ไม่ทราบว่าจะได้รับหรือไม่ ถึงแม้จะได้รับ ก็น้อยเหลือเกิน

หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี
วัดหินหมากเป้ง

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน

 

สวัสดียามเช้าครับอาจารย์wanwiและFCนักขุดทุกท่าน#เมื่อวานเย็นฝนตกเช้านี้อบอ้าว เริ่มเป็นไข้แล้วผม

 

อยากให้อาจารย์แปะบทอาราธนาพระหลวงปู่โต๊ะอีกครั้งครับ หน้าเดินเร็วมาก

 

สวัสดีครับคุณอา wanwi และพี่ๆทุกท่าน
อากาศเช้านี้หาความเย็นไม่เจอจริงๆ
ไม่เย็นกายไม่เป็นไร แต่ขอให้ทุกท่านเย็นที่ใจนะครับ

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
หนึ่งท่อน
ที่อักษรล้น
เกินหนึ่งตอน
ตูน ก้าวคนละก้าว
คุณอา ให้มากกว่าให้

 

สวัสดีค่ะ คุณลุงและสมาชิกทุกท่าน

ช่วงนี้มุคงนอนหลับไม่สนิท ฝันอะไรแปลกๆ เช่นเห็นพระสีแดงในกล่องเงิน สี่ห้าองค์ อยู่ในตลับบุหรี่สีเงิน มีผู้ชายแต่งชุดขาวใส่ประคำสีดำชี้ไปที่กล่องราวกับจะมอบให้ พระสีแดงคล้ายสีของชานหมาก ด้านหน้ามีพระนั่งอยู่ ซ้ายขวา มีสัญลักษณ์คล้ายๆ อุณาโลม ด้านหลังมีรูปของหลวงพ่อนั่งสมาธิอยู่ มุก็งงๆ พอเล่าเรื่องนี้ให้ผู้ใหญ่ท่านฟัง ท่านไม่พูดอะไรนอกจากยินดีจะส่งพระองค์นั้นให้มุ ท่านบอกว่าได้มานานแล้วจากลูกศิษย์ของหลวงพ่อท่านนี้

มุก็ยังงง เนื่องจากมุนั้นรู้จักท่านผ่านลูกศิษย์ของท่านอีกทีเวลาไปปฏิบัติธรรมเท่านั้น หรือตามเพื่อนไปบ้าง เป็นเรื่องแปลกดีเลยนำมาเล่าให้คุณลุงและสมาชิกท่านอื่นๆฟัง ผู้ใหญ่แนะให้มุหาโอกาสไปกราบท่านบ้าง หากมีโอกาส

เพื่อนอีกคนถามจะซื้อล็อตโต้ไหม มุหัวเราะ เพราะปรกติเป็นคนไม่เล่น ตอนนี้มุคงต้องหาอ่านประวัติเสียหน่อย ไม่รู้เรียกว่าพระอะไร สีแปลกดี ปรกติมุจะมีพระแค่สามสี คือเหลืองนวล ขาว และ สีดำ ตามมวลสาร แต่พอเป็นพระสีแดงเลยงง ต้องศึกษาประวัติเสียหน่อย

ขอให้ทุกคนมีวันที่ดี ให้ทุกท่านเบิกบาน สดใส กันถ้วนหน้านะคะ ใครเผชิญปัญหาอะไรก็ขอให้มีปัญญาเอาชนะสิ่งต่างๆไปได้ค่ะ