พวกที่ทำอนันตริยกรรม 5

ผมสงสัยว่า พวกที่ทำอนันตริยกรรม 5 นี้ ถ้าฝึกสมาธิ สามารถทำจิตให้เข้าถึง อุปจารสมาธิ ถึง อัปปนาสมาธิ เข้าถึงอารมณ์ฌานแบบนี้ได้ไหมครับ

แต่ก่อนอื่น ต้องบอกกันก่อนว่า ผมไม่เคยทำอนันตริยกรรม 5 ครับ เพราะได้ไปถามหลายคน เขาก็ปลอบเราใหญ่ หาคำสารพัดมาปลอบเรา แต่ผมไม่เคยทำจะมาปลอบทำไม ซึ่งผมต้องการคำตอบแค่ว่า พวกที่ทำอนันตริยกรรม 5 เนี่ย เขาสามารถทำจิตให้มีสมาธิ ถึง อุปจารสมาธิ ถึงอัปปนาสมาธิได้ไหม ผมต้องการคำตอบแค่นี้เอง แต่ได้คำตอบกลับมาส่วนใหญ่ ดันเป็นคำปลอบใจ ซึ่งมันเป็นคนล่ะประเด็นกับคำถาม -*-

สาเหตุที่ผมสงสัยก็คือ ได้ฟังเทศน์ธรรมะ พระท่านเทศน์ให้ฟัง แล้วมีช่วงหนึ่งเล่าว่า พระเทวทัตสมัยก่อนเหาะเหินเดินอากาศได้ พอได้ไปทำพระพุทธเจ้าให้ห้อพระโลหิต ด้วยบาปอันเป็นอนันตริยกรรม 5 นั้น ทำให้ฌานเสื่อม พระเทวทันก็เลยได้เดิน ต็อก ต็อก ต็อก

ผมรู้มาว่าพวกทำอนันตริกรรม 5 เนี่ย ปิดทางมรรคผล คือ ลงนรกสถานเดียว

แต่ที่ผมสงสัยคือ แล้วอนันตริกรรม 5 เนี่ย ปิดทางการเข้าถึง อุปจารสมาธิ เข้าถึงอัปปนาสมาธิ เข้าถึงฌานด้วยหรือเปล่า เพราะไม่เคยได้ยินว่า ปิดทางพวกสมาธิด้วย แต่ผมก็คิดว่า น่าจะปิดด้วย ไม่งั้นพระเทวทัต ก็คงเริ่มทำฌานใหม่ ให้กลับมาเหาะได้เหมือนเดิมไปแล้ว แปลว่านี้พระเทวทัตไม่สามารถทำจิต ให้กลับไปยัง อุปจารสมาธิ และอัปปนาสมาธิได้เหมือนเดิม เพราะถ้าทำได้ พระเทวทัตคงทำไปแล้วล่ะ แปลว่า อนันตริยกรรม 5 นี้ มันปิดทาง อุปจารสมาธิและอัปปนาสมาธิด้วยใช่ไหมครับ

ขอผู้รู้จริงตอบทีนะครับ

 

ดินที่ไม่ดี ย่อมไม่อาจยังให้พืชงอกงามได้ ฉันใด
คนที่ทำอนันตริยกรรม เมื่อจะเจริญภาวนา ก็ทำได้ยาก ฉันนั้น
เพราะเหตุแห่งจิตของเค้า ย่อมมีความฟุ้งซ่าน เดือดร้อน รำคาญใจ อยู่
เมื่อมีความฟุ้งซ่าน อยู่ นิวรณ์5 ก็ยังอยู่
เมื่อมีนิวรณ์5 อยู่ สุขจะเกิดได้อย่างไร...

 

ผมก็ยังสงสัยอยู่ล่ะครับ -*- เพราะคนธรรมดาก็ยังมีนิวรณ์ 5 กันทุกคน
นิวรณ์ 5 ดับเมื่อไหร่ จิตก็เข้าฌานเมื่อนั้น คุณไฟราคะ บอกว่า

คนที่ทำอนันตริยกรรม เมื่อจะเจริญภาวนา ก็ทำได้ยาก ฉันนั้น

คำว่าทำได้ยาก กับ คำว่าทำไม่ได้เลย ผมคิดว่ามันต่างกันพอสมควรอ่ะครับ อยากรู้ว่าคนพวกนี้ สรุปคือทำสมาธิได้ยาก หรือ ทำไม่ได้เลย
ผมก็คิดว่า น่าจะทำไม่ได้เลยนะ เพราะถ้าจิตเป็นสมาธิ มันก็ต้องไม่ตกนรกซิ แต่นี้คือ ต้องตกนรกสถานเดียว ดังนั้น ไม่น่าจะทำสมาธิได้
ยัง งงอยู่ครับ -*-

 

พวกที่ทำกรรมหนักขนาดนี้จะมีใจไปทำสมาธิอีกหรือ สมาธิ เกิดได้ต้องรักษาศีลให้บริสุทธิ์ คนที่ศีลขาดนั่งยังไงสมาธิก็ไม่เกิดครับ

 

อนันตริยกรรมมีทั้งฝ่ายดีและฝ่ายไม่ดี หากมีบุคคลผู้ทำอนันตริยกรรมด้านไม่ดีแล้วสำนึกผิดก็อย่าไปสาบแช่งเขาเลย

 

เห็นด้วยเรื่องศีลไม่บริสุทธิ์แล้วครับ แปลว่า พวกนี้ต้องจิตใจร้อนรน ตลอดเวลานะซีครับ ใช่เปล่า เพราะศีลเป็นรากฐานแห่งความสุข
ก็สรุปได้ว่า พวกนี้หมดสิทธิถึงอุปจารสมาธิ สรุปถูกเปล่าครับ -*-

 

ความสงสัยหลายประการ เมื่อเราได้ทราบคำตอบแล้วเราก็สามารถคลายความสงสัยได้ แต่ไม่อาจช่วยให้เราเจริญทางด้านจิตวิญญาณ

อาจารย์ ดร. ผู้ที่มีปริญญาทางโลก สามารถตอบข้อสงสัยทางโลกได้ตามที่ตนได้ร่ำเรียน แต่ก็ไม่สามารถเข้าใจสภาวะทางธรรมที่อยู่ในใจ

การทำสมาธิเป็นการเอาจิตจดจ่ออยู่ในอารมณ์เดียว เมื่อนิวรณ์แทรกเข้ามาจะไม่อาจทำอารมณ์เดียวให้เกิดขึ้นได้ อย่างมากก็ได้แค่สมาธิชั่วขณะ

การทำอนันตริยกรรมส่งผลให้จิตติดอยู่ในความเศร้าหมองจนยากที่จะสลัดความเศร้าหมองออกได้ยิ่งกว่ายางเหนียว เหมือนเราเดินอยู่ในท่ามกลางสายฝนในที่โล่ง ไม่อาจหาที่หลบฝนให้หายเปียกได้ ความเศร้าหมองนี้ก็ติดจิตเหมือนเม็ดฝนเปียกท่ามกลางสายฝนฉันนั้น การแสวงหาซึ่งอารมณ์เดียวอันสงบระงับมิอาจเกิดขึ้นได้

ความเศร้าหมองนี้ติดจิตนานมากครับ ก็นานเท่ากับระยะเวลาที่อยู่ในนรกนั่นแหละจึงจากหายไป กี่กัปกัลป์ก็ไปหาอ่านในคัมภีร์ แต่ถ้าทราบจากภาวนามยปัญญาก็อย่างที่ผมแนะนำ

คนที่ทำบาปมากมาย ตอนที่จิตวนเวียนอยู่ในอกุศลอย่างเพลิดเพลินจะไม่สามารถเห็นความเศร้าหมองของจิตได้ เหมือนคนบาปมองบาปเหมือนกับน้ำผึ้ง เหมือนปลาว่ายอยู่ในน้ำไม่เห็นน้ำ นกอยู่บนท้องฟ้ามองไม่เห็นอากาศ แต่พอเริ่มหันมาระลึกเพื่อทำความดี สัญญาความจำเก่า ๆ เกี่ยวกับบาปอกุศลจะโผล่ออกมาให้เห็น ต้องให้ความเพียรอิทธิบาท ๔ อย่างมาก ต้องใช้อินทรีย์๕ อันแก่กล้าจึงพ้นจากความเศร้าหมองอันเกิดจากอกุศลในอดีตได้ แต่ถ้าเพียรไม่พอ ก็ถอยกลับเข้าใกล้จุดเดิม

เราผู้ยังไม่ได้ทำบาปอกุศลใดแล้วก็ไม่คิดที่จะทำให้เกิดขึ้น
อกุศลใดที่เรากำลังทำอยู่เราจักหยุดทำ
บุญกุศลใดที่เรายังไม่ได้ทำเราจักทำให้มีขึ้น
บุญกุศลใดที่เราทำดีอยู่แล้วเราจักทำให้ดียิ่ง ๆ ขึ้นไป

 

ขอบคุณครับ สรุปได้ว่า พวกทำอนันตริยกรรม 5 ไม่มีทางทำสมาธิถึงอุปจารสมาธิได้ซินะ เพราะถ้าทำได้พระเทวทัตคงต้องกลับไปบำเพ็ญให้ตัวเองมาเหาะได้อีก คงไม่ยอมเดิน ต็อก ต็อก ต็อก หรอก