อภิญญากับเส้นทางที่ได้มา

ขนาด สมัคร ยัง หาที่พอเข็นได้แค่ 3

แล้วมา โฆษณาหา คนสนใจ มันจะเหลือ
คนสมัครได้สักกี่คน

จริงๆ แล้ว คนที่เขามีวาสนา ไม่ว่า
จะฝึกอยู่ที่ไหน หาก มันทางเดียวกัน
จิตมันจะไปอยู่ ใน ภพ เดียวกันเอง
ตามธาตุ ไม่ต้องหา ไม่ต้องสมัคร
พอบัดจั้มบัด สว่างวาบ ก้ อ้าว!
ท่านก้อยู่ที่นี้รึ ใครมาก่อนมาหลัง
ใครอ่อน ใครแก่ จะ เหนกันได้
เว้นแต่พวกมะงุมมะงาหรา ก้มหน้าก้ม
ตาฝึก เขาอาจจะแอบจับใส่ย่าม มา
ปรากฏว่า อ้าว ที่แบบนี้ก้มี รึ ให้พอแก่
กำลังใจ ไม่ก้อุบายเล็กน้อยๆ ในการย้ำว่า

อิ่มเมื่อไหร่ ก้ แวะมา......

ก่อนกลับ อาจจะมี ....รับ...เพิ่มไหม ฮ้าววว์


พระป่าท่านจึงมักกล่าวว่า พวกที่มาโฆษณา.........นั้น.............

 

เรื่องพื้นฐานการปฎิบัติเข้าใจกันทุกคน เรื่องขวนขวายทำเพียรก็อยู่ที่อุตสาหะ สนทนาปราศรัยพอเป็นปสาทะเพิ่มพูนศรัทธาหมั่นตามประกอบ จริงจังแค่ไหนจะไปถามหาใคร วาทะเป็นได้ทั้งกรรมและธรรม ครูบาอาจารย์มีกันทุกคนตั้งแต่เริ่มลงมือขัดเกลา ถ้าเป็นไปเพื่อขจัดท่านมาโปรดเองนั่นแหละตามวาสนาบารมีตน ถ้าเป็นไปเพื่อสั่งสมทางเดินมันอ้างว้างไกลห่างออกไป เรื่องอภินิหารความพิสดารท่านใช้เพื่อให้จิตถึงธรรมสลัดจางคลาย ไม่ได้มีไว้ใช้เพื่อหลอนจิตให้หลงงมงาย อวดหรือไม่ต้องดูจิตบันเทิงเปล่า ถ้าสงบราบเรียบออกไปทางเมตตามันก็ดูอบอุ่นดีพอเป็นกัลยานมิตรได้บ้างมิใช่หรือ แต่ถ้าพิศดูเห็นว่าไม่เสนาะจะเก็บมาให้หนาวเหน็บทำจิตตนให้พิกลพิการตามทำไม "วันคืนล่วงไปล่วงไป บัดนี้เราทำอะไรกันอยู่" ๛