เอาอะไรไปละ" ความไม่รู้ " ได้คับ

พอเห็นการยอมรับทั้งสองฝ่าย จึงรู้ว่าใครเป็นผู้เห็น หลังจากนั้น จะกลายเป็นสนามพลังงาน ประมาณผลส้มใบโตๆ รวมลงเข้าที่กลางหน้าอก.


(อธิบายลักษณะของสนามพลังยากนิดนึงครับ คือถ้าใครนึกไม่ออก ให้ลองเทียบกับฝุ่นละอองเล็กๆ ประมาณนั้นครับ)

 

จิตเห็นจิต มองเฉยๆ ดูไปเฉยๆ เห็นความคิดเกิดดับ ความคิดไม่ใช่จิต กิเลสมันอยู่ที่จิต มันต้องไปแก้กันที่จิต

กดเบาๆ จิตเห็นจิต พระอาจารย์สงบ มนสฺสนฺโต เทศน์เมื่อวันที่ 23 ก.พ. 2551


จิตเห็นจิตน่ะ มันต้องจิตเห็น มันไม่ใช่สามัญสำนึก หรือสัญญาเห็น

"..การดูจิต ต้องดูตอนจิตสงบจึงจะเห็นว่า มีอะไรอยู่ในจิต
เหมือนดูน้ำตอนใสสงบ จึงจะเห็นว่ามีอะไรนอนก้นอยู่

ท่านจึงสอนให้ทำสมาธิ เพื่อให้จิตสงบ
จะได้มองห็นสิ่งต่างๆ ที่หมักดองอยู่ในจิต

แล้วใช้ปัญญาพินิจพิเคราะห์ แยกแยะออกมาทำลาย
เพื่อให้จิตบริสุทธิ์ผ่องใส พ้นจากอุปกิเลสทั้งหลายทั้งปวง.."


(หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี)

โยม : ถามว่าจิตกับความคิดใช่อันเดียวกันหรือไม่ครับ

หลวงตา : ไม่ใช่อันเดียวกัน

หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน

จิตคิดมากเหนื่อยมากไม่มีพลัง

จิตคิดมากเหนื่อยมากไม่มีพลัง จิตยิ่งสงบ สติปัญญาก็จะยิ่งแหลมคมมากยิ่งขึ้น คนจะรู้ว่าตัวเองไม่มีสมาธิต่อเมื่อเริ่มปิดตาสวดมนต์หรือทำสามาธิ จึงจะเห็นความคิดผุดๆ โผล่ๆ จนเราตามไม่ทันและไม่สามารถควบคุมความคิดได้
​

พระอาจารย์ วรงคต วิริยธโร
(หลวงตาม้า) วัดพุทธพรหมปัญโญ
(วัดถ้ำเมืองนะ) ต.เมืองนะ
อ.เชียงดาว จ.เชียงใหม่
​

 

จะมีในบางกรณี (เหตุเกิดต่างเวลา) สนามพลังงานรวมลงที่กลางท้อง

 

มีหลวงปู่พุธ ฐานิโย ที่อธิบายให้เข้าใจเพิ่มเติม เพื่อความเข้าใจ

ความคิด เป็นภาษาไทย ถ้าแปล เข้า อภิธรรม ที่ไม่มีตัวตน บุคคล เราเขา

ความคิด ก็คือตัวนึง ของ เจตสิก หรือจะเรียกเจตสิกก้ไม่ผิด

จิตพิจารณา จิต ก็คือ จิตพิจารณา เจตสิกนั้นเอง
จิตเห็นจิต มันก็ จิตเห้นเจตสิก ก้ไม่ผิด
เจตสิก เกิดขึ้นพร้อมกับจิต และยังเห็นจิตไปในตัว

บางคนไม่เข้าใจภาษา ก็ทะเลาะกันไปเรื่อย

ถ้าไม่อาศัย เจตสิก ก็เข้าไม่ถึงจิต

อย่างพุทโธ ก็คือ ความคิดอย่างนึง เอามาเป็นอุบาย เข้าถึงจิต

 

ถ้าไม่อาศัยเงาของจิต ย่อมเข้าไม่ถึงตัวจิต

 

ลวกเพ่ ต้องเน้น สารสาระ ให้
เข้าเป้าเหน ทุกขสัจจ

คือ ให้ผู้สดับ กระทบ ไตรลักษณ์
ของ รูป นาม ที่ผู้สดับ กำลังข้องติด
ด้วย อุปทานขันธ์

อาการ ยกเหน รูปนาม ลงไตรลักษณ์

เรียกว่า พา ผู้สดับ เหนทุกขสัจจ
กิจในอริยสัจจ4

ทันทีที่ ผูสดับ เออะ เหน ทุกขสัจจ
กิจใรอริยสัจจ4 ได้ หน้าที่ของ
"พยาน" ว่า นิโรธน มี จะจบตรงนี้

เพราะ ผู้สดับที่ แจ้ง ทุกขสัจจ
จะเกิด การหมุนธรรมจัก ด้วย
พระหัตถของ ตถาคต ในการ
เหน สทุทัยจะถูกละอัตโนมัต
...จนประจักษ์นิโรธน แล้วผู้
สดับ ก้เกิดสิ่งที่เรียกว่า
มรรคเจริญ(ขึ้น) หรือ มัคสมังคี
แล้วแต่ อินทรีย....ขณะ.....นั้นๆ


นะ

อย่าวางจิต ผิดหน้าที่ ในการ
เปน พยานของธรรม

สาวก ไม่มีหน้าที่ จะไป หมุนใคร
ให้เหน ธรรม

พอวางจิตแบบนี้ เวลา กล่าว
"อุบ่ายธรรม" อำนวยวีรวัน
ออกไปจะไม่เหนื่อย จะมี
อุเบกขาเฟรสฟินสโตน ยัน
เปนรอยไปตลอดทาง

ไฟLook

 

รู้ป่าวเค้าพูดถึงไรน่ะ

 

กิจใน อริยสัจจ มีกิจเดียว รสเดียว

ความแตกต่างเแน เรื่อง สัญญาขำนธ์

หาก ฟังธรรมปฏิบัติ แล้ว สำคัญว่า
คนนี้ต้องอย่างนี้ คนนั้นต้องอย่าง
นั้น พระศาสดา ตรัสชี้ว่า...

เปน เรื่อง อุปทานขันธ์ มันเกิด

เบื้องต้น พรหมจรรย์ไม่รู้จัก

ไม่รู้ว่า พุทธศาสนา คือ อะไร




*** ข้อความไม่ได้ quote ชื่อใคร

 

+++ ลุงแมว มีอะไรดีกว่า ถ้อยคำข้างล่างนี้มั้ย...
+++ "สวากขาโต ภควตา ธัมโม สันทิฏฐิโก อกาลิโก"
+++ "เอหิปัสสิโก โอปะนะยิโก ปัจจัตตัง เวทิตัพโพ วิญญูหิ"

 

+++ การที่จะ "ละความไม่รู้" นั้น จะต้องขึ้นต้นที่

+++ 1. "สวากขาโต ภควตา ธัมโม"
+++ 2. "สันทิฏฐิโก อกาลิโก"
+++ 3. "เอหิปัสสิโก"
+++ 4. "โอปะนะยิโก"
+++ 5. ผลลัพธ์คือ "ปัจจัตตัง เวทิตัพโพ วิญญูหิ"

+++ มีแค่นี้แหละ ลุงแมว

 

ต้องถามต่อ มันไม่รู้อะไร
พอเกิดมา ทวารทั้งหกมันก็ทำงานของมันโดยอัตโนมัติ

มันก็รู้ทั้งนั้น..

 

อิอิ รู้ทั้งนั้น ปวดหัวใช่หรือไม่

 

การละอวิชชา ควรเริ่มต้นจากการสร้างสมาธิ ในระดับต่ำสุดคืออุปปจาระ แล้วนำสมาธิมาพิจารณา อายตนะหกที่รู้กระทบ ทั้งภายนอกและภายใน เกิดความรู้สึกที่เป็นตัวเวทนา เวทนาเป็นอนัตตา ไม่ใช่ตัวตน บุคคลของใคร พอรู้เห็นเวทนาเนืองๆ จิตจะเกิดปัญญาเบื่อหน่าย เบื่อหน่ายกับอะไร เบื่อหน่ายกับการเห็นซ้ำๆ ว่าไม่เป็นแก่นสาร เห็นเวทนากี่หน มันก็ซ้ำๆ จนในที่สุด เห็นเวทนาเป็นอนืจจัง อนิจจา เวทนาไม่เที่ยง มีความเสื่อมดับไปเป็นธรรมดา จนได้ตัววิชชา จารณะสัมปัณโณ ความเข้าใจแบบนี้ถูกต้องไหมครับ

 

ไม่รู้ว่า" เรา" ไม่มี
" ของเรา" ไม่มี
มีแต่ความเป็นธรรมะ ของขันธ์5(รูป นาม)
คุยได้อีกนานเรื่องนี้
เพราะงงกันมาตั้งแต่ก่อนพุทธกาลแล้วฮับ

 

หงบก็คุยได้ถ้าอยากคุย
หยบ ก็เช่นกันคุยได้ถ้าอยากโชว์

 

น่าจะเริ่มจากฝึกสติ พัฒนาสติให้มีกำลัง
จนเกิดความรู้สึกตัว ขณะรับผัสสะทางทวารทั้งหก

เมื่อสติมีกำลัง สมาธิก็เกิดตามมา เกิดฐานสมาธิขึ้นมา
เกิดการรับรู้ อยู่ที่ฐาน กลายเป็นรู้อยู่จุดเดียว

อะไรผ่านเข้ามา ออกไป รู้หมด..

แต่ไม่รู้ตัวมันเอง..

 

+++ มันกดไม่เห็นด้วย กับ "สวากขาโต ภควตา ธัมโม" ครบ 3 ครั้งแล้ว
+++ เรื่องของ "กรรม/วิบาก" ของมัน "ลงตัวเรียบร้อยแล้ว" หึหึ
+++ ลุงแมว จะคบกับมัน ก็ตามใจนะ
+++ อาการ "ปัญญาอ่อน" ของมัน ถึงระดับแล้วจริง ๆ
+++ ลุงแมวอยากจะโปรด ไอ้นี่ เหรอ 555

 

ธรรมคุณ 6
สวากขาโต ภควตาธัมโม ธรรมะอันพระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสดีแล้ว
สันทิฏฐิโก อันผู้ปฏิบัติผู้ได้บรรลุพึงเห็นเอง
อกาลิโก ไม่ประกอบด้วยกาลเวลา
เอหิปัสสิโก ควรเรียกให้มาดู
โอปนยิโก ควรน้อมเข้ามา
ปัจจัตตัง เวทิตัพโพ วิญญูหิ อันวิญญูคือผู้รู้พึงรู้เฉพาะตน