ตัวปฏิบัติเริ่มต้นที่ การเห็นจิตคิด

บอกไปคุณก็ไม่รู้จักน่ะค่ะเพราะท่านไม่ได้มีชื่อเสียงมาก แต่คุณธรรมท่านมีแน่นอนน่ะค่ะ
สักกายทิฏฐิ เป็นการยึดขันธ์5ว่าเป็นตัวเราของเรา (ขันธ์ทั้ง5ไม่ใช่จิต)
ยึดขันธ์5ก็มี รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ยึดว่าเป็นตัวเราของเรา
(ขันธ์5ไม่ใช่จิต)
พระอรหันต์ละสักกายทิฏฐิ ละขันธ์5 ว่าเป็นตัวเราของเราได้ แต่ไม่มีในพระไตรปิฎกว่าท่านละจิตตนเองน่ะค่ะ
แต่เราคงไม่อยากมาเถียงอะไรมาก แต่ละสำนักเชื่ออย่างไรก็แบบนั้นค่ะ แต่อยากให้บทความลงเครดิตให้ถูกต้องน่ะค่ะ
(เห็นว่าแก้ไขเครดิตบทความแล้ว ขอบคุณมากค่ะ)

 

ไร้ กรม อย่าลืมนะ ดูที่ ธรรมสามัคคี

อย่าไปดูที่ ฉันทะ

พระบางองค์สำเร็จอรหันต์ แต่ด้วยฉันทะก็พาแล่น
ไปพูดว่า นิพพาน คือ คุณหนู ก็มี

งง เป่า

อย่า งง นะ

" เรียก นิพพาน ว่า คุณหนู " เป็น อุบายธรรม ที่ต้อง
ถอดกลับมา ธรรมสามัคคี แล้ว จึงจะ อ๋อ


อภิธรรม จะอธิบายว่า อรหันต์ มี โสมนัส (1 ดวงมั้ง)

เวลา โสมนัสเกิด อะไรๆ ก็ สีชมพู ไปหมดแหละ

เห็นแต่ คำพูด ก็ยังเก็บไป ดรีม (กุ ละ เบี่ย กาว้อง พาเสีย )

 

หรือเป็นยุทธวิธีจากทางทหาร
เวลาส่องมาจากดาวเทียมจะได้คิดว่าเป็นอาวุธ

 

ดีนะ ที่ลุงแมวไม่กด
เพราะไม่อยากรู้ว่ามันจะมีอะไร

 

เร่่ิมน่าสนใจ มี ผญ ชื่อแปลกมาอีกคนละ เขาเป็นใครน้อ.. ไร้คม ว่าไงครับ แลปจริงๆ ใช้ นะคะ เป็น น่ะค่ะ หรือจะหมายถึง น่ะค่ะ จริงๆ

 

ท่านเห็นครับแต่ท่านไม่รู้จัก
ว่าต้องใช้คำว่าอะไร
ท่างจึงบอกได้แค่ว่า
แก่จะตาย ยังเรียกคุณหนูๆครับ

 

น่ากลัวมากไร้คมกะน้านี้

 

บทความลงเครดิตแล้วค่ะ

พระที่ถึงที่สุดแห่งทุกข์ ก็พูดว่ารูปและจิตไม่ใช่เรา
จิตตัวนี้ที่ไม่ใช่เราคือจิตอวิชชาที่พาเราปรุงแต่ง พาเราทุกข์ บลา บลา ..แต่จิตเราจริงๆ จะไม่ปรุงแต่ง

 

ผู้สำรวมอินทรีย์ มีสติ ทุกอริยาบท..

คือ เมื่อผัสสะกระทบ ก็คอยระวังรักษาใจ ไม่ให้กระเพื่อม หวั่นไหว ไปตามผัสสะที่กระทบ..

ถ้าเรียงจากสายเกิด จะได้ว่า..เมื่อผัสสะมี ธัมมารมณ์จึงมี..

โยม ก็ ฝึก ทำ อุเบกขา ให้ มั่นคง จน อุเบกขา หรือ อัพพยากตา กลายเป็น อัพพญากฤต สิโยม..

จะไปยากอะไร..

เมื่อใจเป็นอัพยากฤต นั่นแหละ จึงเป็นอธิศีล อธิจิต อธิปัญญา..

ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค แม้กระทั่ง นิพพาน ก็แสดงให้เห็นอยู่กับตนเองทุกวันทุกเวลา..

จะมีสติตั้งมั่นเห็นบ้างมั๊ย ก็เท่านั้น..

 

คุณปราบเทวดาเขารู้เฉยๆ จริงเหรอคับ เห็นขึ้นเมื่อไร รีบเหาะเลยทุกครั้ง
ละคร

 

อยากรู้ก็ถามตรงๆไปเลยครับ
ถ้าเขาไม่บอกก็อย่าไปเดา
จะเป็นใครก็ร่วมสนทนากันได้หมดครับ

 

โพส 1..รู้รูปนามสติตื้นๆ ก่อนจะค่อยๆ ลงเข้าไปหาจิตเอง



โพส 2... ความสงบ




โพส 4 ก่อนถึงที่สุดทุกข์

 

โพสที่1...(อ่านวรรคท้าย ทั้ง2 หน้า)

 

<--- upd

 

ไม่อยากรู้หรอกครับแซวเล่นๆเห็นใช้ น่ะค่ะ แปลกดี ไม่ถูกโรคกับ ผญ รู้ธรรมเยอะๆครับ

 

ถ้าคุณพี่แอร์ร่อนสะดวกและมีเวลาว่าง ผมรบกวนคุณพี่แอร์ร่อนช่วยกรุณา คลิ๊ก เข้าไปที่ หมายเหตุ ด้านล่างนี้ด้วยครับ ขอบคุณครับ

Spoiler: หมายเหตุ

 

รู้เฉยๆแบบเป็น มรรค แมวเลยเคลื่ิอนไงฮับ

รู้เฉยๆแบบลุงแมว ตายหยั๋งเขียด อิอิ

 

ไปพูดแบบนี้อะเสร็จหมด เราจริงๆคือจิตเดิมแท้ จิตพุทธะอะไรเนี่ย น่าจะเรียกว่าไปเหมาเข่งซะหมด

จิตไม่ใช่เรา สักกายทิฏฐิไปเห็นเป็นเรา แล้วก็ว่าเป็นนั่นเป็นนี่ไปครับ พอรู้ความจริงว่าหลงไปยึดจิตนั้นเข้า ทีนี้สังเกตดูมันจะมาสุดโต่งทางนี้แทนแล้ว คือไม่เอาจิตนั้น แต่จะมาเอามาอยู่ข้างนี้แทน

สักกายทิฏฐิมันหลอกให้เลือกข้างไปเรื่อย ไม่กลางสักที ที่ผมรู้เพราะอาการยึดพวกนี้ผมเจอกับตัวเองมาหมดแล้ว พอรู้ทันนะมันมาตรงกลางอีก พยายามจะอยู่ตรงกลางอีก นึกว่าใช้ได้แล้ว ที่ไหนได้ อ้าว! นี่ยังสั่งได้ตลอด ตัณหาดับก็ดับตามสั่งอีก เอัะมันก็ไม่ถูกต้องนะสิ

ทีแรกนึกว่าดับตัณหามาอยู่ตรงกลางโอเคละนะ ที่ไหนได้ ไม่พ้นอำนาจของมันทั้งนั้น

ก็ไม่ใช่ไปทำอะไร งานทางใจก็คือทันความหลง เห้นความจริงตรงนี้ไปนี่แหละ แล้วมันจะกลางเข้ามาเองโดยไม่ต้องไปพยายามจะกลาง ขยันรู้ทันเอาทำได้สูงสุดส่วนตัวทำได้แค่นี้ สมาธิถ้าคราวไหนไม่พอก็ไปเพิ่มเอา

แล้วทีนี้ไม่ใช่จะมานั่งทำเอาอยู่แค่นี้ ทาน ศีล ภาวนา พหรมวิหาร มีไหม การสละออกสถานเดียวมันต้องมีตลอด ใจมันถึงจะคลาย สมมุติถ้าจะเอาแต่สูงๆฐานไม่แข็ง ใจแคบๆ นี่ตกม้าตายหมดครับ

 

คุณหวีมีหนังสือธรรมะเยอะนะครับ

 

ต้องการเสนอแนะเฉยๆครับเราไม่ควรเปรียบเทียบ
เราเห็นว่าสมควรพอใจผมกะว่ามันโอเครละ