เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

โห !!! ลดราคาจริง ๆ ตั้ง 7 บาทแน่ะ

 

วันที่ ๒๙ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๖๔ ตรงกับวันพุธ แรม ๑๐ ค่ำ เดือน ๑ ปีฉลู
ใส่บาตรในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ อนาคะเตกาเล

 

เมื่อเช้าออกไปใส่บาตรช้าหน่อย(สำหรับเส้นทางนี้) แต่ก็ยังเจอพระให้ใส่บาตรได้ ๒ รูป
แต่รูปที่มีหมาตามมาด้วยได้กลับวัดไปแล้ว พี่สาวได้ฝากข้าวคลุกไก่ต้มน้ำปลามาด้วย
หลังจากใส่บาตร ๒ รูปแล้ว ก็ขับตรงไปที่วัดมณีสพ พบสาวน้อยเธอนอนอยู่หน้ากุฏิพระ



จึงเอาข้าวให้เธอกิน เธอกินไปได้สักครู่ก็มีหมาน้อยเดินเข้ามาขอกินด้วย นางก็ใจดีมาก
เดินผละออกไปนอนเฉยเลย ปล่อยให้หมาน้อยได้กินต่ออย่างไม่เสียดาย



จิตใจเธอไม่ธรรมดาเลยนะแม่สาวน้อย

 

เป็นอีกหนึ่งบท อีกหนึ่งตอนที่วาบหวามรัญจวนใจมากครับคุณอา

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
อ่านทีสามท่อน
“ท่อนแห่งจินตนาการ”

 

ป่านนี้คนทำโฆษณา
ถูกไล่ออกเรียบร้อย
โทษฐานปัญญานิ่ม

 

คนสมถะในวัดยังเห็น
คนดิ้นรนหาของถูกใช้
จะไม่เห็นได้ยังไง?

 

พฤหัสฯสุดท้ายของปี
คนทำบุญใส่บาตรคับคั่ง
ร่วมอนุโมทนาตั้งมั่น รับบุญ
ไม่มากก็น้อยตามติดตามวัน

 

เรื่องแม่สาวน้อยหมูต้ม มีให้ชมบ่อย
ระวังอย่าให้กลายเป็นซีรีส์สาวหมูต้ม
ผู้ชมจะเบื่อหน่าย เรามีสมาชิกสี่ขา
มากในแต่ละเดือนเพียงพออยู่แล้ว

 

ครับ ความจริงของโลกและชีวิต ถ้าไม่เขียนในเว็บธรรมะก็คงโลดโผนโจนทะยานกว่านี้ แต่วิสัยคนไทยที่ส่วนใหญ่ ฝรั่งมันว่าตรงๆว่า...

hypocritical = หน้าไหว้หลังหลอก,ปากว่าตาขยิบ,ตีสองหน้า ฯ

เรามักรับความจริงตรงๆโต้งๆเรื่องเหล่านี้ไม่ได้ ทั้งที่เป็นเรื่องธรรมดาสามัญของชีวิต แถมการเขียนก็ใช้ศาสตร์และศิลป์แห่งภาษา จินตนาการ เทียบเคียงองค์ประกอบสารพัน ไม่ใช่ "สมุดปกขาว" หรือหนังสือโป๊

ผจญภัยกันมาเยอะแล้ว ผจญศึกหัวใจกับกายากันบ้าง มันถึงเวลาที่ไม่ยากคนคาดเดา นั่นนะหนุ่มห้าว-สาวหาญ ไม่ใช่ไอ้แก่ลมโชยอย่างพวกเรา จะให้พวกเขาและเธอนั่งแลกยิ้ม แจกสมุดเฟรนด์ชิพแลกลายเซ็นต์แบบนักเรียนมัธยมหรืออย่างไร?

เรื่องนี้ ผมจึงขยักตอนเหล่านี้ไว้ยาวนานหลายเดือน ไม่อยากถ่ายทอดให้อ่านในเว็บธรรมะ เพราะเลี่ยงเขียนบทเหล่านี้ ก็จบดีกว่า เสียเวลาถ่ายทอดมา4-5 ปี

ท่านใดที่คิดว่า มัน "โป๊" ระคายเคืองศีลธรรมตนเองมาก ก็ข้ามไป อย่าอ่านก็เท่านั้น เขียนให้อ่านฟรีครับ ทั้งที่มีคนขอไปลง e book ได้สตังค์หลายเจ้ายังไม่เอา คนที่ขอไปลงใน "เฟส" ก็มีคนติดงอมแงมยิ่งกว่ายาเสพติด นั่นก็ฟรีเหมือนกัน

มีได้แบ่งสตังค์เล็กน้อย กับเรื่องเล่าทางเสียงของ"น้องทำจิตฯ"ทางยูทูป นั่นก็เอามาทำบุญในเว็บนี้หมดสิ้น

ขอบคุณน้องโต้ดที่ไม่อยู่ในจำพวก hypocritic !!!

 

เข้าใจความจริง และจินตนาการแห่งภาษาก็ดีมากน้องบานชื่น ยังมีอีกหลายตอนที่จะทำให้เราเข้าใจเรื่องราวชีวิตคนกลุ่มหนึ่ง ซึ่ง "ปูทาง" มายาวนานบนตัวอักษรอย่างถ่องแท้ว่า...

ทำไมจึงเกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้น?

มันเป็นเรื่องของ "กรรมะ" ที่ซ่อนเร้นแฝงติดตัวมาจากอดีตชาติ อดีตภพ ไม่รู้กี่ภพชาติเท่านั้น

ธรรมะล้วนๆบนเส้นทางมนุษย์ปุถุชนคนเดินดิน ขอให้น้องบานชื่นสนุกกับการอ่านต่อไป แต่ถ้าอยากอ่านธรรมะล้วนๆ ในเว็บนี้มีเป็นล้านเรื่อง เปิดอ่านกระทู้ไหนก็ได้

 

เคล็ด(ไม่)ลับ สำหรับคนนั่งหลังพวงมาลัยจากพระอาจารย์เล็ก ซึ่งสมควรนำไปใช้ปฏิบัติเป็นอย่างยิ่ง สำหรับการใช้รถ-ใช้ถนนในบ้านเรา

เพราะ...สถิติ "คนตาย-เจ็บ" บนท้องถนนเต่ละวัน มากกว่า "ยอดตาย-ป่วย"ด้วยโควิดหลายเท่า ช่วงปิดเมืองก็ยังดี แต่พอเปิดเมืองเท่านั่นแหละพ่อเจ้าประคุณเอ๋ย

คลิปอุบัติเหตุตายเป็นเบือแต่ละช่องที่เอามาลง เห็นแล้วต้องกดหนีไปดูกอล์ฟ ชมสนุ๊กเกอร์ ชมแบดมินตัน เชียร์บอลไทย"ช้างศึก"ดีกว่า อย่าดูมันเลย "ข่าวประจำวัน" เห็นแล้วหดหู่ ไม่มีมุมไหนเจริญหูเจริญตา

จับภาวนาตอนนั่งหลังพวงมาลัย ที่แน่ๆ ไม่ประมาท ลดอุบัติเหตุได้-รีบปฏิบัติเลยครับ

 

ลืมไปว่า วันนี้ "สลากกินรวบ"...เอ้ย สลากกินแบ่งงวดส่งท้ายปี 64 ออก

หวังว่าสมาชิกคงมีโชคดี "ส่งท้ายปีเก่า-ต้อนรับปีใหม่" ไม่มากก็น้อย ส่วนท่านที่ไม่ชอบเสี่ยงโชค ก็ขอจงรับโชคด้านหน้าที่การงาน อย่าให้กระทบกระเทือนความเจริญก้าวหน้าในปีหน้า และรักษาสุขภาพรอด เป็นยอดดี!

พรุ่งนี้ก็เริ่มวันหยุดส่งท้ายปีเป็นทางการ ท่านที่เดินทางกลับภูมิลำเนา หรือนำครอบครัวเที่ยวพักผ่อน จงบรรลุสู่ที่หมายปลอดภัยทั้งไป-กลับ ท่านที่อยู่กับบ้าน เฝ้าเรือน ก็พอมีกระทู้นักขุดฯนี้เป็นเพื่อน แก้เหงาได้อยู่

แหงะดูเวลาก่อนมื้อเย็น พอเดินทางเข้า "ตะนาวศรี" ได้อีกสักท่อน คว้ากระเป๋าสัมภาระไปกันเลย รอจิ้ม รอแก้ตัวผิดสักครู่เท่านั้นเอง

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
===============
ความเดิม...เปรียบเธอคือเปลวไฟ ผมย่อมเป็นน้ำมัน สองประสานร่วมกันเผาผลาญ ความรัอนแรงไร้กำแพงใดต้าน!!!
~~~~~~~~~~~~~~~

ผมไม่ปล่อยแผ่นหลังกับเรือนกายเธอสัมผัสกับแผ่นหินหรือพื้นธรณีกลางผืนป่า นำมาซึ่งเสนียดจัญไรชีวิต ติดกับดัก "ต้องธรณีสาร" ร่างโสภากลมกลึงที่ลอยอยู่เหนือหน้าตัก มีผมเป็นธรณีรองรับแทน ส่งความรัก ความใคร่หลอมเป็นเนื้อหนึ่งเดียว...!

เวลาผ่านยิ่งกว่าติดปีก เธอซวนซบใบหน้าลงกับแผ่นอกผม มุ่นผมดำขลับราวกับกาน้ำที่เคยสั้น แต่ช่วงนี้ยาวคลอเคลียกับปลายคาง ปลดปล่อยเสียงสุขสมประดี บ่งบอกว่าการไต่บันไดสวรรค์ กลางห้วงธารนัอย บรรลุสุขาวดี!

เรากอดก่ายกันอีกเนิ่นนาน ไม่มีเสียงพร่ำพูดชวนรำคาญขัดขวางโมงยามดื่มด่ำกายใจ จนเธอเอาปลายเล็บนิ้วครูดเกาแผ่นหลังผมแผ่วเบา ผมจึงอุ้มเธอลงนั่งในแอ่งน้ำเย็นยะเยียบที่มีพื้นที่ให้สองร่างเพียงพอสรงสนาน ผลัดกันชำระร่างกาย ใช้เพียงสัมผัสรับรู้ในความมืด ทิ้งความเหน็ดเหนื่อยหมักหมมไปกับสายธารา

อากาศเย็นยะเยือก ชำแรกช่องว่างสุมทุมพุ่มไม้เข้ามา เพลิงสวาทรัอนแรงที่สร่างซา มิอาจปิดกั้นคลื่นหนาวสะท้านกาย...

ได้เวลาหวนคืนสู่โลกแห่งความเป็นจริง ทิ้งห้องน้อยหอสวาทกลางธารเป็นทางผ่าน ความรัก ความหลัง

"ไปกันเถอะ เย็นขนาดนี้ ไม่สบายง่าย"

ผมหันหลังเตรียมให้เธอขึ้นท่าขี่ม้าส่งเมือง พลันพิศวงเมื่อแม่เสือสาวปล่อยทีเด็ด

"ไม่ต้องค่ะ นงหายเจ็บแล้ว"!

ไม่พูดเฉยๆ เธอก้าวเท้าลงสายธาร เดินฉับๆ 2 ทีขึ้นฝั่งหน้าตาเฉย ผมแทบหายหนาว พรวดตามติด

"สงสารกลัวคนหลังหัก หายดีกว่า"...ว่าแล้วก็หัวเราะเสียงใสชอบใจ เอามือคล้องแขนผม เดินฝ่าความมืด มีแสงไฟฉายส่องทาง

ประจักษ์ชัดกับตัวเองอีกครา มายาหญิง 500 เล่มเกวียนที่ตำราว่า อาจไม่จริง...ของจริง น่ามีมากกว่า

------------------------
(32)...ร้อยเมตรเลียบริมธารบนเส้นทางพิศวาทถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง เรากลับถึงแคมป์รวดเร็วปานลมพัด ผมจัดการให้บักสมที่ยังเซื่องซึมอารมณ์ไม่เอนจอยไปนอนต่ออีกยก ตัวเองนั่งลงรับหน้าที่ต่อ ค่ำคืนนี้ยังอีกยาวนาน ดูเวลาเพิ่งย่างเข้า 4 ทุ่มกว่า ๆ ตามเข็มนาฬิกาบนข้อมือ

แม่เสือสาวทรุดกายนั่งเคียงผมข้างกองไฟ ผมคิดว่าเธอคงนั่งไล่ไอหนาวสักครู่ก่อนกลับเต็นท์ แต่เป็นหลายนาทีที่ร่างงามไม่ยอมขยับ สีหน้าเสมือนจมดิ่งสู่ความครุ่นคิดลึกซึ้ง ผมแตะแขนเธอเบา ๆ...

"ยังไม่ง่วงหรือครับ?"
"นงอยากคุยสัก 2-3 เรื่อง"!

จู่ ๆ เธอโพล่งขึ้นกลางความเงียบ คล้ายตัดสินใจได้เรียบร้อย ผมมองดวงตานางเนื้อทราย ที่บัดนี้เปลี่ยนจากแวววาบหวาม หวานซึ้ง เป็นจริงจัง

"จำคืนที่ป่าหินได้ไหมค่ะ?"...เธอเริ่มเหมือนนักมวยส่งหมัดแย็ปทักทายคู่ต่อสู้

ใครเล่าจะลืมความหนาว สบู่แสบตา ขมขื่นหัวใจคาดคิดไม่ถึงค่ำคืนนั้น?!

"พี่เทพเตือนนงตอนกลางวัน ให้ระวังเรื่องของเรา อย่าทำอะไรเกินเลย ทำให้คุณชาติเสียใจ ก่อนเราบังเอิญเข้าไปพบกันที่อาบน้ำ"

หมัดนี้ค่อนข้างแรง แต่ผมยังรับไหว เพราะรู้ท่าทีคุณเทพอยู่แล้ว หนุ่มใหญ่หัวหน้าคณะแพรวพราวครบเครื่อง เรื่องของสาวงามกับผม มีหรือจะมองไม่ออก ต่อให้เราระมัดระวังแค่ไหนในช่วงอยู่ร่วมกับหมู่คณะ ผมยังเผลอหลุดอย่างเรื่องห้องอาบน้ำวันนี้...

แล้วห้วงเดินป่าสองต่อสองหลายวัน ต่อให้สมองคิดด้านดี มองโลกด้านดีเข้าข้างตัวเอง ปลอบใจตนเข้าไว้ ใจคนก็ย่อมมี "อคติ" คิดด้านร้ายมากกว่า ซึ่งมักจะคิดถูกเสียด้วย

ผมจุดบุหรี่มวนสุดท้าย ดึงควันละเอียดเข้าปอด เธอยื่นมือคว้าแย่งไปสูบ 2-3 ที ไอแค็กก่อนยื่นคืน ผมส่งน้ำให้จิบ รอ...

"เราคงพบกันแบบนี้ไม่ได้อีก"!!!

หมัดนี้สิ..กำปั้นดินระเบิดส่งเข้าปลายคางของจริง ผมมึนงงสมองพร่าเลือน ดวงตาพร่าพรายเหมือนเห็นดาวระยิบระยับ ท้องฟ้ามีดาวนับล้านดวงกลับมองไม่เห็น เห็นแต่ที่..วิ้ง..วิ้ง..ตรงหน้า

"จำกระดาษที่นายเหมือง ส่งพวกเราดูรอบวงเมื่อเช้าได้มั้ยค่ะ นงรู้นะว่าคุณเห็น"?

ผมพยักหน้าอย่างเซื่องซึม ไม่รู้จะเอ่ยวาจาใด ได้แต่เป็นผู้ฟังที่ดี หรืออีกทีเป็นนักมวยติดอยู่ในมุม รอกำปั้นชุดต่อไปส่งมาถลุงให้กรรมการนับ...

"เป็นกำหนดการแต่งงานของนงกับคุณชาติ ทางบ้านคุณชาติส่งโทรเลขมาเตือนว่า ได้ฤกษ์แล้ว"!

ผมถูกนับสิบ หรือนับร้อยไม่ฟื้นเรียบร้อย คุณนงจับแขนผมเขย่า ปลุกประสาทรับรู้ให้ตื่น...

"เข้าใจมั้ยยอดรัก ? นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะทำอย่างนี้ อาจเป็นช่วงสุดท้ายที่เราได้อยู่ด้วยกัน แต่งงานแล้วนงกับคุณชาติต้องลงเรือไปสิงคโปร์ต่อไปยุโรป ไม่กลับเมืองไทยหลายปี หรืออีกหลายสิบปี..."

เสียงเธอเลือนหายไปในลำคอ ผมทราบดีว่าประโยคที่เธอไม่จำเป็นต้องพูดต่อให้จบหรืออธิบาย เพราะมันโหดร้ายกับการบอกว่า...

"เราคงไม่ได้พบกันอีกในชั่วชีวิตนี้"!!!

ประโยคที่ไม่จำเป็นต้องเอื้อนเอ่ย แต่เราสองรู้ดี เหมือนตัวอักษรผุดขึ้นมาฉายอยู่ตรงหน้าผมกลางแสงไฟ วูบหนึ่งผมภาวนาขอฤทธิ์ร้อนแรงแห่งกองกูณฑ์ โปรดเผาผลาญตัวหนังสือนั้นละลายเป็นอากาศธาตุ แต่เปล่าเลยมันยังฉายเย้ยหยันอยู่อย่างนั้น

ความจริงแสนโหดร้ายที่ผมรับรู้เต็มอก หากวิสัยปุถุชนเห็นแก่ตัวมักแสร้งมองข้ามมันไป เราชอบเข้าข้างตัวเองว่า เมื่อคน 2 คนรักกัน ความสมหวังย่อมบังเกิด เช่นคนปรบมือสองข้างดังพร้อมกัน

ทว่าในโลกอันเป็นเวที 'ละครชีวิต' มีฝ่ามือหลายหมื่นแสนข้างหรือนับล้านคู่ที่ตบแล้วนรกถามหา แทนส่งเสียงถึงเทพเทวาสวรรค์รับทราบ

"ละครชีวิต" เผยม่านทีละฉาก ภาพปริศนาลวงตาซ่อนเร้นคลี่คลายละลายตกตะกอนเป็นความจริง!

ผมอัดบุหรี่เข้าปอดเยี่ยงคนตายอดตายอยาก ใจกระหวัดนึกถึงไอ้ลาย ภาวนาให้มันโผล่มาตอนนี้ตรงหน้า จะลุกขึ้นไปยืนตรงข้ามมันไม่เกิน 10 ก้าว ท้าดวลเหมือนคาวบอยตะวันตก...

ไอ้ลายอันธพาล..มึงอยู่ไหน ? ออกมาสิวะ..! ดวลกันอย่างลูกผู้ชาย โลกนี้ไม่น่าอยู่หรอก มาตายด้วยกันเถอะ..!!!

------------------------------
*** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำ ทุกกรณี มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมายสูงสุด ***

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
ท่อนนี้ทวงทำนอง
วูบวาบกระตุ้นชุ่มฉ่ำ
ฉุดความคะนอง
ในใจใครหลายๆคน

 

วันที่ ๓๑ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๖๔ ตรงกับวันศุกร์ แรม ๑๒ ค่ำ เดือน ๑ ปีฉลู
ใส่บาตรในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ อนาคะเตกาเล

 

ขึ้นต้นวูบวาบหวานฉ่ำหรรษา แต่ลากลงมาด้วยบท"ดราม่า"ของแท้ เป็นละครชีวิตที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ให้การเดินทางของเรื่อง เป็น "เรียล" ไม่ใช่โมเมชั่นอยากให้ใครเป็นอะไรก็เนรมิตให้เป็นเหมือนนิทานโกหกโกห้า

สนุก เศร้า ซึ้ง ถึงลูกถึงคนฯ สลับรสชาติครบถ้วน เช่นนี้แล จึงเป็นชีวิตจริงของนักผจญภัยนะน้องบานชื่น

 

ส่งบุญกันมาทั้งปี เดินทางมาถึง ศุกร์สุดท้ายของปี ค่ำนี้ใครจะสวดมนต์ข้ามปี หรือเตรียมตัว "ไฟแนล เคาท์ดาวน์" ให้อร่อยเหาะสุขสำราญ ก็เป็นห้วงเวลาที่เหมาะสมทุกประการ

แต่ก่อนไปสนุกสนาน ก็อย่าลืมร่วมอนุโมทนาบุญยามเช้าเป็นทุนตุนไว้ก่อน จะได้ปลอดโรค ปลอดภัยข้ามปี ชิว ชิว