เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

ทักกันมาครบปี มีตกหล่นจาก 365 วันบ้างเล็กน้อย เริ่มนับหนึ่งใหม่กับศักราชใหม่กับทักน้องปรายฯ

สุขภาพแข็งแรง เฮง เฮง แล้วก็ รวย รวย มีโอกาสได้ใช้เงินคล่องมือคล่องตัวครับ

ขออภัยทักนี้จากน้องต้อด ผมเคาะเร็ว อ่านไว คร่อมโพสส์ แต่จะเป็นน้องต้อดหรือน้องปราก็ขอให้สุขสมหมายดังพรทุกประการ

 

ทักน้องปรายฯอยู่ตรงนี้ ถือว่าได้อวยพรกันแบบ 'ทวิน แอ็คชั่น' เฮงซ้ำเฮงซ้อน รวยแล้วรวยอีก ไม่รู้จักเบื่อก็แล้วกันนะน้อง

 

เช้าวันพระ บุญไม่ละ ศิษย์ตถาคตไม่ห่างหายจากถนน ได้จอดรถทำบุญแน่นอนยามเช้าที่ชุมพร ท่านใดล่องใต้ในช่วงฟ้าสางก็อย่าลืมแวะใส่บาตรเป็นศิริมงคลชีวิต ส่วนเราก็ตามอนุโมทนาแข็งขันเช่นเคย

 

ปีใหม่มีแต่บุญบรรเลง
หลวงพ่อสด สดใสบุญ...

บุญบันดาล..สำราญผล
ทุนเหล่าชน...ดลดังหมาย
ขายค้าคล่อง...ผ่องใจกาย
เรื่องเลวร้าย.....แพ้พ่ายบุญ!

 

'พินัยธรรมหลวงปู่'
ก็ว่าด้วยเรื่อง'บุญ'...

บุญเงินตรา...มายาหลอน
ผลสะท้อน....ย้อนน้อยนิด
คิดสำคัญ.....มั่นใจผิด
สวรรค์ชิด....ติด'ดาวดึงส์'
--โลภฤาหลง...ยืนยงอยู่
--แลลบหลู่.....โกรธคู่หยิ่ง
--สิ่งหวนคืน....ขมขื่นจริง
--บุญทำทิ้ง.....เหลือสิ่งเศษ!

 

สวัสดีปีใหม่ครับคุณอา วันวิ และสมาชิกนักขุดกรุทุกท่าน
ขอให้ทุกท่านสุขสมหวังทุกประการครับ

 

น้องโต้ดแว่บมาเยี่ยมในวันพักผ่อนด้วยพรปีใหม่เรียบง่าย ทุกสิ่งที่เป็นคุณแก่ชีวิต จงสำเร็จกับน้องและครอบครัวอย่าได้ห่างหาย รวมทั้งสุขภาพที่ดีก็จงมีตลอดไป

ไหนๆก็มากันจนถึงป่านนี้ หยิบบันทึกมาแกะลายแทง "ตะนาวศรี" กันอีกหน่อย เข้าป่าในช่วงวันหยุดปีใหม่ ชดเชยการไม่ได้บุกขึ้นภูดู "แสงแรก" ของตะวันปีใหม่ ทั้งที่ ผาแต้ม อุบลฯ หรือ ภูกระดึง-เลย ฯ

มาอ่าน "แสงรัก" ที่ปักอกหนุ่มห้าว-สาวหาญ ว่าจะแกะออกจริงจังได้แบบไหน สนุกกว่ากันเยอะเลย...รอจิ้มสักพัก(ใหญ่) ถ้ารอไม่ไหวก็เก็บไว้อ่านพรุ่งนี้นะครัาบ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
===============
ความเดิม...ผมพร้อมแล้วที่จะปลดปล่อยตัวเองให้พ้นอาถรรพ์ "ตะนาวศรี" นำจิตวิญญาณกลับคืนบางกอก ไปสู่ร่มกาสาวพัตรตามที่ให้สัญญากับ " เจ้าหนี้ชีวิต" มากราย!!!
~~~~~~~~~~~~~~~

ค่ำคืนเต็มเปี่ยมรสชาติหลากรสยิ่งกว่าต้มยำสุดแซ่บหม้อใหญ่ คืบคลานผ่านอย่างเชื่องช้าแสนทรมาน บักสมออกมารับไม้เข้าเวรต่อจากผมรอบตี 2

"เอาปู่คืนไปพี่ ถ้าทำแบบนี้อีก ข้อยยึดโลด"!

ไอ้น้องเย้าผมเล่นเมื่อเห็นผมนั่งซึมกระทือ มันเดินถึงตัวยังไม่รู้สึก ไม่ยิ้มทักทาย ผิดกับตัวเองที่นอนเรียกกำลังวังชาค่อนข้างเต็มอิ่ม

ผมคลานเข้าเพิงผีตองเหลือง หรือเพิงหมาแหงน นอนกระสับกระส่าย สมองเครียดค้าง ความคิดกระเจิดกระเจิง อารมณ์สับสนอลหม่าน ความคับข้อง เคืองขุ่นพลุ่งพล่าน ฮอร์โมนหนุ่มฉกรรจ์ด้านก้าวร้าวประทุเป็นระยะ

เอามือจับองค์ปู่เป็นสรณะ จับภาวนา "มงกุฏพระพุทธเจ้า" เป็นอารมณ์ยังข่มตาวางจิตฟุ้งไม่ลง นำวิธีเข้าสมาธิของนักบวชทิเบตแดนหลังคาโลกช่วยกล่อมเกลาจิต กำราบกายให้อยู่ใต้ใจบงการ เจ้าใจตัวดีก็พาลพาโลวิ่งวุ่นเหมือนลิงหลุดจากหลัก

จับให้ใจเป็นใหญ่ ใจเป็นประธาน ไม่ได้เลย ความมืดบอดของ รัก โกรธ หลง เข้ากอดกุมเต็มใจ!

อานุภาพแห่งความรักและการรับรู้ว่าต้องสูญเสียสิ่งอันเป็นที่รัก ช่างหนักหน่วงทรงพลังโยกคลอนภูผา ต่อให้หนักแน่นปานขุนเขาตะนาวศรีที่อาศัยทอดร่างนอนอยู่นี้ ยังยากขัดขืนเกินฝืนต้าน

ห้วงมหานทีรัก เหวลึกนี้กว้างใหญ่เกินไปแล้ว ขอองค์ปู่ช่วยลูกทีเถิด...!

พร่ำรำพันในดวงใจระทม จนแว่วเสียงไก่ป่าขันลอยล่องบางเบาจากแสนไกล เมื่อผมวูบหลับเพราะอ่อนเพลียพร้อมอนุสติเตือนว่า ยังไม่ได้ยินเสียงคำรามของกระสุนสักนัดจากห้างน้อยในป่าใหญ่!

วันใหม่เริ่มต้นด้วยอารมณ์ขุ่นมัวอย่างที่สุด ผมนอนตะวันเลียตูดไม่มีใครปลุก กระทั่งบักสมเข้ามาเขย่าตัว...

"ตื่น..พี่ตื่น..ออกไปกินข้าว"

ผมตาลีตาลานคลานออกมา ดูนาฬิกาเกือบตี 10 ภาษาชาวเหมืองคนใต้ หรือสิบโมงเช้า ไม่น่าเชื่อนอนตื่นสายขนาดนี้ แถมยังปวดขมับตุบ..ตุบ เหมือนคีมบีบเป็นระยะ ไม่เคยเป็นมาก่อน สมองจับต้นชนปลายไม่ถูก ไม่เข้าใจตัวเอง

รีบรุดทำธุระส่วนตัวริมธาร แถมาที่วงกรรมกร ไม่เหลียวมองวงนายจ้าง ผมนั่งหันหลังให้ แม้หางตาเหลือบเห็น คุณเทพโบกมือให้ไปร่วมวงก็ทำไม่เห็น จิตใจขุ่นมัวอยากให้วงข้างหลังละลายหายไปจากตรงนั้น

ซังกะตายจ้วงข้าวใส่ปากไร้รสชาติสักพัก รู้สึกถึงเงายืนคร่อมด้านหลัง คุณชาติเอานิ้วสะกิดบ่าผมเบา ๆ

"เมื่อคืนยังไม่สำเร็จอีก คืนนี้ผมไปนั่งคู่กับน้องพรานนะ"!?

บางอย่างพุ่งเป็นริ้วขึ้นสมอง ผมไม่รู้ตัวเลยว่า วิญญาณไอ้ผีเปรตตนไหนเข้าสิง มันกระตุ้นอารมณ์เหมือนครั้งเป็นไอ้เณรอยู่ในค่ายเลือดลมร้อนฉ่าไร้เหตุผล พร้อมชนกับทุกหน้าด้วยวิสัยกึ่งอันธพาลตามเพื่อนพัอง...

วางจานวางช้อนในมือโครมกับพื้น ผมคว้าไอ้ปืนโตผลุงขึ้นยืน ตะคอกเสียงเหี้ยมเกรียมใส่หนุ่มลูกเศรษฐี

"กลับเหมืองไปเลย กลับบ้านไปซะ..พวกเรา 3 คนจัดการเอง"!!!

ว่าแล้ว ผมฉุดแขนไอ้น้องรัก
"ไปสม...ไปด้วยกัน ลุงนอนพัก..ไม่ต้องมา"!

ท่ามกลางความตะลึงของทุกชีวิต ผมกระชากแขนบักสมเดินลิ่วออกจากแคมป์ลุยป่าเป้าหมายอยู่ที่ห้าง ไม่สนแล้วว่าข้างหลังบังเกิดโกลาหลเพียงไร กับลูกระเบิดที่ผมโยนใส่ไม่มีปี่มีขลุ่ย ปราศจากสัญญาณเตือนหรือเค้าลางล่วงหน้า

หากผมมีตาหลัง ก็คงเห็นภาพสาวงามตะลึงงันอ้าปากค้าง คุณเทพถือชัอนค้าง ตามองแผ่นหลังผมที่ดุ่มจากไป สลับกับหันมองสาวสวยหนึ่งเดียวด้วยสายตาที่มีคำถามแต่ไม่ได้คำตอบ ข้างอาจารย์เลิศส่ายหน้าช้า ๆ ไม่ตกใจกับพายุอารมณ์ในวงข้าว

และคุณชาติผู้โดนผมตะคอกไม่ไว้หน้า ยืนนิ่งขึงเป็นเบื้อใบ้ ทำหน้าไม่ถูก?!

ผมทำลายกฏเกณฑ์หมู่คณะอย่างสิ้นเชิงเป็นหนแรก นับแต่เดินป่าล่องไพรเถื่อน ทำลายมิตรภาพ ทำร้ายความสามัคคี บดขยี้ความเคารพนับถือ...

ผมกับไอ้ลายอันธพาล นาทีนี้มันกับผมเป็นเดรัจฉานในระนาบเดียวกัน!!!

-------------------------

***เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำทุกกรณีโดยไม่ได้รับอนุญาต มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีสูงสุดตามกฏหมาย ***

 

วันที่ ๓ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๕ ตรงกับวันจันทร์ ขึ้น ๑ ค่ำ เดือน ๒ ปีฉลู
ใส่บาตรในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ อนาคะเตกาเล

 

วันจันทร์แรกของปี 65 อากาศยังหนาวเย็นสบายตัว ยามเข้ากับหลวงพี่และแม่สาวหมูต้มที่ชุมพร ต้อนรับรุ่งอรุณด้วยพลังบุญอบอุ่นใจ

 

เนื่องในโอกาสส่งท้ายปีเก่า ต้อนรับปีใหม่ 2565

หนูและแฟนได้จัดแจกันดอกไม้ถวายเป็นพุทธบูชาแด่พระประธาน
วัดพุ่มบำเพ็ญธรรม จ.อุทัยธานี

ขอบุญนี้ ส่งให้คุณอาวัน และกัลยาณมิตรทุกท่าน ณ ห้องนี้
สุขกาย สุขใจ สดชื่นรับปีใหม่ค่ะ

 

หลวงพ่อแช่ม วัดฉลอง ภูเก็ต
รูปหล่อโบราณแขนตัน-ปี 12
===============

ต้อนรับปีหกห้า ซาบซ่ากับบุญญาบารมี หลวงพ่อแช่ม วัดฉลอง ภูเก็ต เทพเจ้าแห่งอันดามัน นำเรื่องและภาพมาฝากท่านสมาชิก รับชมและอ่านเพื่อความรู้ ความสุขก็พอ ไม่ต้องร่วมบุญ

รูปหล่อโบราณ พ่อท่านวัดฉลองนี้ ถ้าเป็นรุ่นแรกดั้งเดิม สร้างในปี 06 ซึ่งเล่นหากันแพงและรุนแรงมาก เป็นรูปหล่อระดับ"เบญจเทพ"ของปักษ์ใต้ เพราะจำนวนการสร้างแค่หลักร้อยหรืออาจจะมีเพียงหลักพันต้นเท่านั้น องค์จริงหาชมไม่เจอในตลาดประมูล อยู่ในมือเหล่า"นายหัว" หมด!

มาชื่นชมกันที่รุ่นหล่อโบราณปี 12 ซึ่งถือว่าเป็นสุดยอดนิยมรองลงมาก็เหลือแหล่ ทั้งยังเป็นรุ่นสุดยอดพิธี รวมปรมาจารย์แดนใต้เหนือ กลาง ไว้คับคั่งสนั่นท้องทะเลเกาะไข่มุกอันดามัน เพราะปีนั้นวัดฉลอง สร้างทั้ง"หล่อโบราณ+หล่อปั้ม" ไม่นับเนื้อผสมว่าน และเหรียญเล็ก-ใหญ่หลายรูปแบบ เป็นมหกรรมยิ่งใหญ่แห่งปีจริงๆ

รูปเหมือนปั้มปี 12 ด้านหลังหมายเลข๑ ที่ส่วนใหญ่นักเล่น-นักสะสมรู้จักกันดี ส่วน"หล่อโบราณ" ก็เป็นการเทหล่อโดยใช้ชนวนจากปี 06 และโลหะศักดิ์สิทธิ์ซึ่ง 'พ่อท่านเกลื้อม' เจ้าอาวาสขณะนั้น เก็บรักษาเป็นสมบัติของวัดเนิ่นนาน บางกระแสบอกว่ามีสิ่งศักดิ์สิทธิ์สืบถึงยุค "พ่อท่านวัดฉลอง" ผู้เกรียงไกรระดับ"เหนือเทพ"ยังมีชีวิตนำมาผสมด้วย!

--พ่อท่านเกลื้อม วัดฉลอง ประธานจัดงาน
--พระอจ.นำ วัดดอนศาลา ประธานพุทธาฯ
--ดร.ไมตรี บุญสูง ประธานฝ่ายฆราวาส

--พระอจ.ทิม วัดช้างให้
--หลวงพ่อดำ วัดตุยง
--พ่อท่านคลิ้ง วัดถลุงทอง
--หลวงพ่อปาล วัดเขาอ้อ
--หลวงพ่อคง วัดบ้านสวน
--ลพ.มุ่ย วัดป่าระกำเหนือ
--พระครูกาชาด วัดดอนศาลา
--หลวงพ่อหมุน วัดเขาแดง
--ลพ.เทียม วัดกษัตราธิราช
--หลวงพ่อกี๋ วัดหูช้าง
--ลพ.เมือง วัดท่าแหน
--ลพ.ไสว วัดปรีดาราม
=====ฯลฯ=====

รูปหล่อโบราณแบ่งเป็น 2 แบบ 3 ลักษณะคือ
--พิมพ์แขนทะลุ ถือเป็นพิมพ์นิยม ตรงตามจุดประสงค์ที่วัดสร้าง
--พิมพ์แขนตัน เกิดจากการหล่อโบราณยุคนั้น วิทยาการยังไม่ดีพอ ทำให้เนื้อโลหะในพิมพ์อุดตัน แขนไม่ทะลุ

ส่วนการแยกเป็น 3 ลักษณะ ที่นักเล่นชอบนำมาแยกเล่นกันเองคือ...
--พิมพ์ฐานสูง เนื้อขอบฐานสูงกว่าตัวหนังสือ
--พิมพ์ฐานเตี้ย เนื้อขอบฐานติดตัวหนังสือ
--พิมพ์ฐานธรรมดา เนื้อขอบฐานอยู่ระหว่างกลางของสูง-เตี้ย ซึ่งอันที่จริงแทบดูไม่ออกว่าเตี้ยหรือธรรมดา ส่วนฐานสูงก็สูงกว่าไม่มากนัก เป็นการแยกบล็อคเพื่อทำให้มีราคาเพิ่มขึ้นอีกเล็กน้อยของนักขายจอมมั่วและทำให้สับสน

อนึ่ง พิมพ์แขนตันจะพบน้อยมาก เนื่องจากนักเล่นเห็นแก่ได้อีกนั่นแหละ นำไป"เจาะแขน"ให้กลายเป็น "แขนทะลุ" ซึ่งพบเห็นบ่อยในท้องตลาด พระองค์เจาะแขนจะผิดธรรมชาติของแขนทะลุหล่อโบราณดั้งเดิมสิ้นเชิง บางองค์แขนเป็นรูนิดเดียวพอให้เห็นว่าทะลุจากหน้าไปหลังเท่านั้น

จึงขอแนะนำ ถ้านักสะสมไปเจอ "แขนตัน" ขอเตือนว่าอย่านำท่านไปเจาะแขนเป็นอันขาด เพราะ ท่านเจอของดี 1 ใน 100 เข้าแล้ว ขอให้เป็น "พระแท้" จงเก็บไว้บูชาเถิด ไม่ต้องเพี้ยนตามนักพุทธพาณิชย์ที่คิดเรื่อง "ขาย" อย่างเดียว เอาแขนตันไปเจาะเป็นแขนทะลุเสียหมด

เช่นองค์"แขนตัน"ที่เปิดเซฟให้เสพความรู้ดูเพลินนี้ ญาติผู้ใหญ่รับมาจากวัดตั้งแต่ปีพ.ศ.ที่สร้าง คนบ้านนอกโบราณไม่สนใจหรอกเรื่องพิมพ์เรื่องบล็อค ทำบุญแล้วพระท่านส่งอะไรมาก็รีบเก็บห่อผ้าเช็ดหน้า รักษาอย่างดีตกทอดเป็นสมบัติสู่ลูกหลาน

หล่อโบราณเทพเจ้าอันดามัน ปี12 พิมพ์แขนตัน ที่หายากกว่าแขนทะลุร้อยเท่าทวีคูณ บูชามายาวนานบนคอเกินกว่า 30 ปี เพิ่งถอดเก็บไ่ม่กี่ปีหลังนี่เอง แต่อยู่ในครอบอย่างดีแบบนี้ เปลี่ยนครอบที่แตกหลายครั้ง องค์พระจึงยังงดงามไม่มีส่วนใดสึกหรอ!

ด้านหลังกับความโสภาไม่ได้เช่าบูชาจากที่ไหน ตรงมาจากวัดตั้งแต่ปี 12 โน่นเลย ถึงวันนี้อายุสร้างเกิน"ครึ่งศตวรรษ" จัดเข้าทำเนียบ "พระเก่า"คลาสสิคได้เต็มปากเต็มคำ

เทียบขนาดพอทราบไซด์

อาราธนาบารมีพ่อท่านวัดฉลอง ผู้ศักดิ์สิทธิ์มากบุญฤทธิ์ตลอดกาล คุ้มครองลูกหลานชาวไทย ไม่ว่าจักเป็นคนเหนือ ใต้ ออก ตก อีสาน กลาง กทม.หรือหนแห่งใด ขอเป็นคนไทยรักชาติ รักแผ่นดิน ดังที่พ่อท่านเคยช่วยชาวบ้านกอบกู้พิชิตพวกอั้งยี่รกบ้านทำลายเมือง จนพ่ายแพ้ราบคาบ

ให้ทุกท่านจงปลอดภัย ปราศจากโรคร้ายคุมคามตลอดไปเทอญ !

 

แม่นางจิ้งจอกมีโมเม้นท์กับหวานใจเป็นการจัดดอกไม้ทำบุญ ซึ่งถือเป็นวัตถุบุญที่งดงามประเภทหนึ่ง เดินทางไปจัดไกลพอได้ แต่ก็ไม่ไกลเกินแรงบุญ

ขอบคุณพลังบุญ พลังคำพรที่เผื่อแผ่แด่กระทู้และเพื่อนๆสมาชิก ให้ความสุข สมหวัง จงบังเกิดกับน้องและครอบครัวเช่นกัน

 

สลับฉากเรื่องพระดีมีภูมิรู้ กับเรื่องเล่าเข้าป่ากันอย่างละยก ในวันหยุดส่งท้ายการต้อนรับปีใหม่ พรุ่งนี้ก็ต้องทำงานกันหัวฟู อาจหาเวลาพาเข้าป่าไม่คล่องตัว

รอการจิ้มอีกสักพัก ค่อยเอนจอยอักษรศิลป์ ระหว่างนี้ก็ดื่มกินชากาแฟของว่างไปพลางๆ หรือเผลอเล่นข้าวมื้อเย็นก่อนก็ยังไหว-ฮ่า

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
===============

บักสมเดินหัวทิ่มหัวตำตามขายาวของผมไม่ทัน แต่ไม่กล้าโวย ตั้งแต่รู้จักกันมา เพิ่งได้เห็น "พายุอารมณ์" กราดเกรี้ยวที่สุดของผมวันนี้ ได้แต่กระหืดกระหอบตามหลังไม่คิดชีวิต

ผมเดินตะลุยเตะยอดไม้ใบหญ้าซ้ายขวาจนสาแก่ใจ หายใจแรงจมูกบานพะเยิบ ยืนรอบักสมตามมาทัน...

"พี่เป็นอะหยัง?"...มันถามเสียงอ่อย กล้า ๆ กลัว ๆ เกรงผมออกฤทธิ์จิ๊กโก๋ปากซอยอีกรอบ แต่โทสะร้ายไร้เหตุผลผมค่อยคลายตามจังหวะย่างก้าวที่ออกแรงจ้ำอ้าวหันหลังให้แคมป์

"ไม่มี 'ไร...โกรธไอ้ลายทำพวกเราเสียเวลา มาหาทางจัดการมันเหอะวะ"!

แถไปน้ำขุ่นยิ่งกว่าปลักโคลนดินโป่งให้บักสมทำตาปริบ ๆ เสร็จ ผมก็เดินลิ่วบุกป่าฝ่าดง จนถึงห้างน้อยกับสมรภูมิที่จัดไว้เก้อ ไร้เงาคู่ศึก 2 คืนซ้อน

ซากเก้งดงนอนนิ่งท่าเดิม มีมดแมลงเริ่มไต่ตอมหึ่ง เราปัดไล่แมลงเอาไม้ลองจิ้มเนื้อตรงพุง มันยังเด้งดีไม่แข็งมาก อากาศชื้นคงส่งอวัยวะภายในเน่าก่อน...

"ดูทีถี..ยังวางล่ออีกคืนไหวบ๊อ?"

บักสมก้ม ๆ เงย ๆ เศษไม้ในมือทิ่มตรงโน้นที จิ้มตรงนี้หน่อย เงยหน้าบอกผมอย่างไม่ค่อยมั่นใจนัก

"พอไหวพี่ แต่อีกคืนมันไม่เข้ากิน ซากนี้เสียฟรี เสียดายหลาย...ฮ่วย"

ความหมายของพ่อครัวหัวป่าก์ คือแบกซากนี้กลับไปทำอาหารวันนี้ยังสบายปาก อร่อยลิ้น แต่ทิ้งไว้ถึงพรุ่งนี้ อาจเหมือนเขมือบซากศพค้างคืน ถ้าไม่รีบเอาเครื่องในออก

"ช่างมัน...เน่าก็ยิงใหม่ เก้งกวางมีทั้งป่า"...ผมพูดอย่างไม่ยี่หระ บักสมแหงนมอง ทำหน้างุนงง นี่เป็นอีกพฤติกรรมเห็นแก่ตัวที่ผมไม่เคยแสดงออก

สันดานดิบ เถื่อน ถ่อย ไร้อารยะ ขาดความเป็นสุภาพบุรุษนักเลงไพรของผม โผล่แพลมเหมือนมิจฉาชีพ 18 มงกุฏ หางโผล่มากขนาดนี้เชียวหรือ?

สายตากังวลผสมใสซื่อของบักสมทำผมรู้ตัว ดึงสติหลุดโลกที่พร้อมละเลงเพลงรบ ฉะหน้าอินทร์พรหมไหนก็ได้อย่างบ้าระห่ำไม่มีคำว่ากลัวเกรง...

ดวงตาบริสุทธิ์ผสานความห่วงใยของพรานน้อยเลือดที่ราบสูง กระชากจิตสำนึกผมกลับมาอยู่กับร่องกับรอย

ผมหันรีหันขวาง ชวนบักสมเดินไปใต้ห้างน้อยกลางป่าใหญ่ ไม่ลืมสั่งให้นับก้าว จดจำระยะไว้ด้วย...

"ยังไม่เคยขึ้นนี่หว่า...มาดูกัน คืนนี้นั่งกับพี่ไม่ต้องให้ใครมายุ่ง"!

บักสมเบิกตาเล็ก ๆ เป็นประกายด้วยความตื่นเต้นสุดขีด นั่งห้างส่องเสือร้ายเจ้าป่ากับเทพผู้พิทักษ์ เป็นความใฝ่ฝันของพรานน้อยตั้งแต่ห้างทำเสร็จ แต่ความด้อยอาวุโส ได้แต่กระหายอยู่ในใจ ไม่กล้าเอื้อนเอ่ยปาก

เนื้อแท้ที่จริง..."แผนสอง" ของผมที่ขยักไว้ไม่ตอบคุณเทพ ก็คือนั่งห้างคู่บักสมนี่ัเอง...!

ไอ้น้องรักส่องไฟ ผมลั่นไก เราคือคู่เพชฌฆาตหรือคู่เทพแห่งตะนาวศรี ไม่เคยมีเขี้ยวเล็บตรงหน้า เคยรอดพ้นเมื่อเราสองจับคู่ลงมือ

คู่พิฆาตลงตัวที่สุด...ผมไม่น่าลืมตั้งแต่วันแรก แรงดึงดูดของเราอาจเป็นแม่เหล็ก ส่งกลิ่นมฤตยูดูดเรียกไอ้ลายเจ้าเล่ห์ กระสันต์ล้มคู่หูพระกาฬ เหมือนที่เราอยากล้มมัน

หากความดี ดึงดูดความดี ความเลวชักนำขั้วความชั่วมารวมตัว...ธาตุวิญญาณเพชฌฆาตก็ต้องดึงดูดธาตุเดียวกัน...

นั่นคือ...ธาตุนักฆ่าที่ผมกับบักสมมีรังสีเปล่งออกมา เหมือนกับไอ้ลายเจ้าป่าตัวจริง!!!

-------------------------

*** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำทุกกรณีโดยไม่ได้รับอนุญาต มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมายสูงสุด ***

 

สวัสดีปีใหม่ครับอาจารย์วันวิ พี่น้องทุกท่าน
อนุโมทนาบุญกับิาจารย์วันวิและทุกท่านรงมทั้งครอบครัว ขอให้ทุกท่านร่ำรวยเงินทองทรัพย์สมบัติ สุขภาพแข็งแรง เจริญในหน้าที่การงาน สมหวังสมปรารถนาทุกประการ สาธุ

 

วันที่ ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๕ ตรงกับวันอังคาร ขึ้น ๒ ค่ำ เดือน ๒ ปีฉลู
ใส่บาตรในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ อนาคะเตกาเล

 

สวัสดีวันจันทร์ เอ๊ยยยยยยย ไม่ใช่ วันอังคาร ใส่ซะเหลืองเชียว...

สวัสดี วันแรก ของการเปิดทำงานค่ะ
เก้าอี้ว่างๆ ยังมีน้องๆ ที่ยังไม่กลับจากภูมิลำเนาหลายคน

เริ่มต้นวันแรกของการทำงานในปีเสือ... ประเดิมด้วยเสือจิ๋ว ลพ.เพี้ยน ที่ได้จากห้องนี้

ขอให้ทำงานอย่างมีความสุขทุกท่านนะคะ

 

อังคารแรกต้อนรับปีเสือ น้องน้อตขยับวันทักจากเมื่อวานวันหยุด เริ่มปีใหม่ด้วยหัวใจสดชื่นตื่นตัว ความสุขสมหวังรออยู่เสมอ สำหรับผู้ไม่สิ้นหวัง ขอพลังแห่งโชคลาภและโชคดี อยู่เคียงข้างน้องน้อตตลอดทั้งปี

 

หลวงตาเดินเข้าสู่เส้นทางนักบุญวันอังคารรับปีขาลตั้งแต่ฟ้ายังไม่แจ้งจางปาง ผู้ใหญ่ลีไม่ตีกลองประชุม(เกี่ยวกันมั้ยเนี่ย?)

ไงก็เถอะ ตามอนุโมทนาบุญกับผู้ร่วมใส่บาตรข้างหน้า เกาะชายจีวรหลวงตาไป ไม่ผิดหวังแน่นอน-สาธุ