เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

วันเสาร์พักผ่อน วันอาทิตย์ผ่อนพัก
ตอบทักด้วยรักในวันหยุดน้องปรายฯ

 

อ้าว...น้องบานชื่น เรื่องโคซะนาเป็น "หัวใจ" ของทุกอย่างเชียวหนา ถ้าไม่มีก็อยู่กันไม่ได้ ให้เค้าหากินบ้างเต๊อะ-ฮ่า

 

ใส่บาตร-กรวดน้ำ รับพรหลวงพี่ เป็นตู้ไปรษณีย์ส่งพลังบุญสู่ผู้ที่เราต้องการมอบให้ ผู้ร่วมอนุโมทนาก็เกาะกระแสไว้หน่อย

 

พระดี-พระแท้มีเต็มกล่องมองชื่นใจ จะถูก-แพงก็คุ้มครองได้ทุกเมื่อ ราคาร้อยพลานุภาพล้าน ดีกว่าพระในนิยายนิทานหลอกขายราคาแพงของไอ้พวกเสี้ยนผียัดกรุ ยัดเกจิ ซื้อวันนี้"จน"ทันที ไม่ใช่กำไรวันหน้า

ค่อยๆสั่งสมไปตามกำลังแบบนี้ เมื่อไหร่ก็ถูกต้องและดีเสมอ

 

ได้เวลาดี ทีไทม์ วันหยุดที่อากาศแจ่มใส ไปบุกป่าฝ่าขุนเขา"ตะนาวฯ"กันให้แจ่มใจ ขอเวลาจิ้มชั่วครู่ จัดของว่างปูเสื่อนั่งรอ นอนรอ ยืนรอได้เลยจ้า

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า'เจ้าถ้ำ'!!!
===============

คำรามไอ้ปืนโตประสมเสียงฟ้าผ่าฟาดลงมาจังหวะเดียวกันทำผมแก้วหูลั่นเปรี๊ยะแทบแตก ร่างหงายหลังผลึ่งลงกับพื้นเปียกไฟฉายในมือกระเด็น แต่ยังเหลืออนุสติฉวยไอ้ห้านัดตรงหน้าขาไว้ด้วยมือขวา...

ผมกลิ้งตัวไปกับพื้นเฉอะแฉะน้ำฝนด้วยสัญชาติญาณล้วน ๆ เลือดสูบฉีดหัวใจระทึกเดือดพล่านราวจับโยนใส่กระทะร้อนน้ำมันเดือด!!!

"ตุ้บ"!

เสียงกระแทกสะเทือนส่งมาจากพื้นไม่ไกลตัว คลื่นบนธรณีสัมผัสชัด แต่ผมไม่ใส่ใจเพราะหางตาแว่บเห็นร่างคุณชาติหงายเก๋งกับพื้นเหมือนกัน

มือลูกเศรษฐีชูไอ้ปืนโต แหกปากระงม...

"ระวัง..น้องพราน..ไอ้ลาย"!!!

ทุกวินาทีฉุกละหุกรอบตัว ขมวดรวมอยู่ในนาทีมรณะหนึ่งเดียว ผมกระเด้งตัวพรวดไปคว้าแขนซ้ายคุณชาติ ลากตัวทีเดียวด้วยเรี่ยวแรงมหาศาลที่ไม่รู้มาจากไหนเข้าหลังต้นไม้ที่ผูกเหยื่อล่อ

เจ้ากวางน้อยไม่หมอบสั่นเทา แต่วิ่งพล่านแหกปากโวยวายยิ่งกว่ากวางสติแตก ทั้งกลิ่นแห่งความตาย เสียงมฤตยูคำรามลงมาจากฟ้าและคลื่นอากาศแตกระเบิดด้วยอานุภาพไรเฟิล มันเกินกว่าสัตว์กีบตัวน้อยจะรับไหว

หลังต้นไม้หลบภัยฉุกเฉินตามยุทธวิธี คุณชาตินั่งหอบแฮ่ก ๆ พูดลิ้นพันระรัวฟังเกือบไม่ได้ศัพท์ด้วยความตื่นเต้น...

"ผมยิงโดนมันแน่..! โดนแน่เลย..น้องพราน โดนแน่..!"

ลูกเศรษฐีพูดวกไปวนมาประโยคเดิม 2 - 3 ครั้ง ผมกัดฟันตั้งสติยื่นไอ้ห้านัดท่ายิงพร้อมแย้มหน้าจากหลังต้นไม้ ไฟฉายที่ตกบนพื้นกลิ้งอยู่ไม่ห่าง มันส่องแสงไฟไปทางเงามืดด้านซ้าย ต้องมองสวนลำแสงไปทางขวามือ

คุณพระช่วย...ห่างจุดซุ่มแค่ 5 - 6 ก้าว เงาร่างตะคุ่มกองอยู่กับพื้น ระยะแค่นั้นถ้าคิดถึงตอนที่ผมกำลังแก้เถาวัลย์ให้กวาง ก็เหลือเพียง 2 - 3 ก้าว..!!

ระยะเผาขน อีกเฮือกเดียวทั้งคนทั้งกวางตายแน่นอน..!!!

ในม่านตาที่กระพริบถี่ ๆ ชินกับความมืด เห็นชัดว่าเงาตะคุ่มใหญ่เหมือนจอมปลวกขนาดย่อม ไม่กระดุกกระดิก

คุณชาติจัดการไอ้ลายอยู่หมัด..นัดเดียวจอด..!!!

ผมกดบ่าคุณชาติให้นั่งนิ่งหลังพิงต้นไม้อยู่กับที่ ตัดใจพุ่งตัวออกไปฉวยไฟฉาย จับส่องไปทางเงาจอมปลวก

เป็นไอ้ลายมหากาฬตัวจริง สีเหลืองแถบดำสะท้อนแสงไฟฉายเด่นชัด นอนฟุบนิ่งในท่าตะแคงขวา อำนาจทำลายล้างปืนล้มช้างต้องซัดเข้าจุดสำคัญ "ช็อค" มันหล่น 'ตุ้บ' ดังที่ผมได้ยินเสียง...นัดเดียวคาที่ !

"มันตายแล้ว..! คุณชาติจัดการมันสำเร็จ"...

คราทีนี้ผมเป็นฝ่ายแหกปากตะโกนตื่นเต้นสุดชีวิตบ้าง คล้ายวินาทีล้มพลายผีสิงงางามกับ 3 สหาย เพื่อนเกียรติ, ลุงพราน, บักสม ที่ความสะใจสุดยอดนั้นยากบรรยายความรู้สึก รู้แต่ว่าอะดรีนารีนที่แล่นพล่านไปทั่วร่างก็เหมือนวินาทีปลดเปลื้องความเป็นชายออกไป มันปะทุความสุขสมจี๊ดขึ้นสมองจนดวงตาพร่า

"จริงหรือเปล่า..น้องพราน ? มันเสร็จแน่นะ..!"

ลูกเศรษฐีดวงแข็งโดนน้ำเสียงผมกระตุ้นลุกพรวด สติสตังแทบไม่อยู่กับเนื้อกับตัวไปด้วย

ผมฉุดคุณชาติออกจากมุมซุ่ม รุนหลังให้ออกไปชมผลงานมาสเตอร์พีชของตัวเอง ผมไม่เห็นคุณชาติล้มมังกรถ้ำด้วยการยิงแบบไหน ฟังแต่การเล่า หากการล้มเจ้าป่าหนนี้...

ช่วยชีวิตผมไว้ได้ยิ่งกว่าเส้นยาแดงผ่าสามสิบหก..!

ผมประมาทคิดไม่ถึงว่า ไอ้ลายจะเข้าหาเหยื่อรวดเร็ว ไม่รีรอดูเชิงผิดวิสัยของมันที่ทุกครั้ง เราจับไม่ได้ไล่ไม่ทันเพราะมันระแวดระวังตัวแจ

ความชะล่าใจของผม หวิดเอาตัวเองเป็นเหยื่อล่อพร้อมกวางน้อย..!

(((ยังมีต่อ)))

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
=============

เราส่องไฟเดินวนรอบตัวเจ้าป่าช้า ๆ วินาทีอันเหมือนฝัน อัศจรรย์ ตื่นตาตื่นใจ เจ้าแมวใหญ่ที่สร้างความวุ่นวายให้ชาวคณะตลอด 3 - 4 วันมานี้ นอนอ้าปากเขี้ยวขาวอมเหลืองยาวชวนสะพรึง มุมปากมันมีเลือดย้อยที่ตอนนี้หยุดไหล ความใหญ่ยาวเรือนร่างโตเต็มวัย ทำเอาเราต้องขยี้ตา สบัดหัวแรง ๆ หลายทีด้วยไม่น่าเชื่อว่าจะล้มมันได้...

มันพบจุดจบด้วยน้ำมือคนดวงแข็งอย่างคุณชาติ เท่ากับเขาเป็นผู้ลงมือปลดเปลื้องภาระรับผิดชอบให้กับเหมืองที่ตระกูลตนเองเป็นหุ้นส่วน ผลงานชิ้นนี้เป็นสุดยอดที่ไม่มีใครแย่งรางวัลความดีความชอบไปได้เลย

เราสำรวจพบจุดตาย 'นัดเดียวจอด' กระสุนไอ้ปืนโตทะลวงเข้าตรงซอกขาหน้าพอดิบพอดียิ่งกว่าผีจับยัด

"ผมเงยหน้ามองด้านนี้ตลอดเวลาเหมือนมีพรายกระซิบ เห็นเงามันวูบกลางอากาศก็ยิงทันทีไม่ต้องตัดสินใจด้วยซ้ำ ตอนยิงยังไม่รู้เลยว่าตัวอะไร จนได้ยินเสียงมันร้องพร้อมเสียงปืนก็รู้ว่าใช่แน่"

วินาทีมรณะถูกบรรยายโดยน้ำเสียงที่ยังไม่คลายความตื่นเต้น เราช่วยกันตัดเถาวัลย์แก้มัดให้เจ้ากวางน้อยเหยื่อล่อชั้นเลิศที่เป็นต้นเหตุให้ไอ้ลายเผลอประมาทเช่นกัน คุณชาติเอามือลูบหัวมันอย่างขอบคุณ ส่วนผมเอามือตบก้นมันเบา ๆ...

"ไป..กลับไปหาแม่ได้แล้ว..โชคดีนะ"

เจ้าตัวเล็กที่หวิดม้วยใต้กรงเล็บเพชฌฆาตพร้อมผม กระโจนแผล็วหายไปในความมืดชั่วพริบตา หวังว่ามันคงพบแม่ในไม่ช้า แต่ถึงไม่พบ ด้วยวัยที่ค่อนข้างโตเริ่มปีกกล้าขาแข็ง มันคงพอหากินเอาตัวรอดเองได้

"เอาไงต่อ..น้องพราน"?

"กลับแคมป์สิครับ ตรงนี้หนาวจะแย่ ไปหากองไฟอุ่น ๆ กัน ฝนหยุดแล้วด้วย"

ผลัดกันจิบน้ำคลายอะดรีนารีนละลายหายไปในเส้นเลือด อาการเลือดฉีดแรงสงบ เราเตรียมลุกผละซากมหึมาแมวยักษ์...

รามสูรพลันขว้างขวานยักษ์สับลงมาไม่ไกลตัวอีกเปรี้ยง..!

ประจุไฟฟ้านับล้านโวลท์สว่างวาบไปทั่วบริเวณ ผมหดหัวหยีตามองคุณชาติที่หลับตาปี๋

ซีกเสี้ยวหน้าด้านซ้ายคุณชาติถูกฉาบด้วยแสงสว่างประกายฟ้าจับเรื่อเรือง...เสี้ยวหน้านั้น กระตุ้นจิตใต้สำนึกผมลุกโพลง

ภาพอดีตชาติหลายภพไกลโพ้นเหนือคาดเดาฉายฉาน กาละแห่งศึกอสูรบนดาวดึงส์วนกลับมาเป็นภาพจริงตรงหน้า...

คุณเทพยดาช่วยด้วย...ซีกหน้านั้นประจักษ์ชัด นั่นคือเทพบุตรแห่งดาวดึงส์ที่ช่วยผมจากการโดนเทพอสูรฟาด ทำท่าจะพลาดพลั้งแพ้แหล่มิแพ้แหล่ในศึกชิงนาง

เทวะช่วยอีกครั้งเถอะ...คุณชาติคือเทพผู้พิทักษ์ของผมตัวจริง!

ผมอ้าปากค้าง ตาเหลือกยิ่งกว่าเห็นปิศาจนางถ้ำเผยโฉมกลางวันแดดเปรี้ยง คุณชาติที่กำลังลุกยืน มองไม่เห็นหน้าผมเพราะแสงฟ้าวูบผ่านไป ได้แต่แปลกใจที่เห็นผมอยู่ในท่าค้างตัวแข็งทื่อ...

"ไปกันสิ..น้องพราน ดูอะไรอยู่ ?"

เสียงลูกเศรษฐีทำผมได้สติ รีบตบท้ายทอยไล่ความมึนงง ความพิศวงซ้ำซ้อน นิมิตจากดาวดึงส์ในความฝันที่ผจญลิงยักษ์ ต้องหลบและเผลอหลับในถ้ำกับคุณนง ฉายครั้งสุดท้ายให้เห็นเราเหล่าเทพสวรรค์ที่โดน...เทวทัณฑ์!

อา...คุณชาติคือหนึ่งในเทพบุตรที่ถูก 'เทวทัณฑ์' คราครั้งนั้น!!!

-------------------------
*** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำทุกกรณีโดยมิได้รับอนุญาต มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมายสูงสุด ***

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน

 

เนื้อเรื่องเข้มข้น....น่าติดตามเข้าไปทุกตอนเลยครับ...คุณอา wanwi...ถ้าเป็นละครยอดจุด...คงเกินเป้าแน่นอนครับ

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
สะพรึงซ้อนตะลึง
สิ่งซ่อนซุกระหว่างท่อน
ระหว่างทางเผยเปิดแล้ว
ชวนตระหนก!!

 

วันที่ ๒๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๕ ตรงกับวันจันทร์ แรม ๗ ค่ำ เดือน ๒ ปีฉลู
ใส่บาตรในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ อนาคะเตกาเล

 

สวัสดีครับอาจารย์วันวิ พี่น้องทุกท่าน
ขอบพระคุณเรื่องเล่าฯ อยากอ่านมากๆ แต่ในใจก็เสียดายกลัวว่าจะจบเร็ว ฮ่า
อนุโมทนาบุญกับอาจารย์ และทุกท่านด้วยครับ
ขอให้อาจารย์ และพี่น้องพร้อมครอบครัว มีความสุข ความเจริญ ร่ำรวยๆ สมปรารถนาทุกท่านครับ สาธุ

 

ยิ่งอ่านมาหลายๆพันหน้าเข้า
ก็ยิ่งรู้สึกว่า ตัวเองนี้...เข้ามาเป็น ผู้รับมรดก โดยแท้

ทั้งมรดกปัญญาในเรื่องการวางใจ ศรัทธา การดูพระ
การไม่ตกหลุมหลอกล่อของธุรกิจพระเก่า พระใหม่ทั้งหลาย

แล้วยังได้มรดกพระแท้ เป็นชิ้นเป็นอัน เป็นองค์ๆ

แถมด้วยเรื่องจริงผ่านนิยาย ที่เอามาใช้จริงได้ทุกบทตอน และทุกบทสวดในนิยาย

ขอบพระคุณค่ะ

 

หลบหลีกงานหนีเข้าเว็บ
พักสมองชั่วครู่ ตอบรับ
ทักน้องปรายฯแต่ค่ำวาน

 

เป็นละครก็เปลืองซี.จี.(คอมฯกราฟฟิค)มากหน่อย แต่ก็ดีกว่ายุคเก่าก่อนที่ทำเทคนิกแล้วชวนตลกขบขัน สมัยนี้เครื่องมือทำได้ยิ่งกว่าเหมือนจริง แทบจับไม่ได้เลยว่าอันไหนจริงไหนเท็จ เพียงแต่เทคนิกด้านนี้ต้นทุนยังสูงเอาการเท่านั้น

 

ทุกปมกำลังคลี่คลาย ให้รัูว่าสุดท้ายแล้ว ไม่มีสิ่งใดบังเอิญ แต่พรหมลิขิต ชะตาชีวิตจัดสรรไว้แล้วทั้งสิ้น มีเหตุจึงเกิดผล มีผลจึงเกิดผลอีกต่อเนื่องกันไป ปฏิจจสมุปบาท หรือ อิทัปปัจจยตา ทางธรรมที่พระพุทธองค์ทรงสำแดงแก่โลกล้วนๆ

ความสนุกของเรื่องจึงซ่อนเงื่อน ซ่อนธรรม ซ่อนแก่นแท้ของชีวิตไว้ตลอดทาง ไม่ใช่นิยายน้ำเน่าที่พระเอก-นางเอกต้อง "แฮปปี้ เอนดิ้ง" ทุกเรื่อง

อีกไม่นานก็จะจบแบบ "ลืมไม่ลง"!

 

เช้าที่คลุมเคลือ ฟ้าซ่อนเงามืดกับฉายสว่างอย่างละครึ่ง หนทางผู้โปรดสัตว์ดำเนินไป ให้เราติดตามร่วมอนุโมทนาอย่างตั้งใจ

 

น้องน้อตบ่นเหมือนหลายคน สนุกมาก อยากอ่านมากๆ แต่กลัวจบไว (ทั้งที่จริงเขียนมา 5 ปีเข้าไปแล้ว) -ฮ่า

ให้คิดเสียว่า ไม่มีงานเลี้ยงใดไม่เลิกรา...จบเรื่องนี้เดี๋ยวขึ้นเรื่องใหม่ได้ แต่จะสบใจถูกอัชฌาสัย(ความนิยม,ใจคอ)หรือไม่ ก็แล้วแต่รสนิยมของแต่ละคน

ขอบคุณพรวันจันทร์อันแน่วแน่มั่นคงครับ

 

มรดกทางสติปัญญาในยุคที่มีแต่ "เฟค" ล้นโลกโซเชี่ยล เปิดไปเว็ปหรือเพจไหน ถ้าหลีกพ้นนักต้มตุ๋นได้ แสดงว่าเราเป็นชาวโซเชี่ยลที่ใช้สติปัญญาในการเสพ ทั้งเรื่องจริง เรื่องเท็จ เรื่องธรรม เรื่องเล่าฯลฯ ทั้ง นักบุญปิศาจคาบคัมภีร์ผีกระจอกหอกหอยเน่า ที่ทำดีแค่ครั้งครึ่งครั้งก่อนลากคนหลงเชื่อไปลงนรกน้ำครำ...เดียรถี ผีผ้าเหลืองฯลฯ ไปจนถึง "นักบุญตัวจริง" มีเกลื่อนโลกไซเบอร์ออนไลน์ให้เราเลือกสรรด้วยปัญญาตนเอง

เลือกได้ถูก ก็เกิดพุทธิปัญญาดังแม่น้องนางจิ้งจอกนี่แล ขอให้มีความสุขกับการอ่าน และมีปัญญาเช่นนี้เรื่อยไป