เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

บุญกับภาพสวยไสว
อักษรวิไลเสริมให้...

บุญทั่วไทย...ไป่ทุกทิศ
วันละนิด......จิตแจ่มใส
ให้ความสุข..ปลุกพลังใจ
รับวันใหม่....ไร้โศกตรม
--'ชินะราช'...สาดส่องหล้า
--ดั่งทองทา...เทวาสม
--'ปฐม'ธรรม..นำหนพรหม
--ธาตุบุญบ่ม..ร่ม"ดอยแต"!

 

ได้เวลาของการตะลุย"ตะนาวฯ"อีกสักยก หวยกินก็สนุก ถูกหวยก็ยิ่งมีความสุขสำหรับนักอ่าน รอการจิ้มสักพัก เชิญทานมื้อเย็นไปพลางๆ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า'เจ้าถ้ำ'!!!
===============

อาถรรพ์ป่าไม่สิ้น เกือบกลืนกินชีวิตง่ายดาย เป็นการแพ้พ่ายพลาดท่าเข้าตำรา "กิ้งกือตกท่อ" นำความฝันอันวุ่นวายจับต้นชนปลายไม่ติด...

ฝันเห็น 'เพื่อนจอน' ผู้ชักนำเข้ามาพบวิถีชีวิตหักเหสุดขั้วในเหมืองและป่าตะนาวศรี เพื่อนรักที่จากไปทักประโยคแรก...

"กลับบ้านกันเถอะวะ..!"

ผมส่ายหัวปฏิเสธบอกว่ายังมีธุระต้องทำ เพื่อนยิ้มหมองเศร้าโบกมือลา ภาพเพื่อนเกียรติซ้อนเข้ามา ยกมือชี้หน้า... 'ระวังตัวหน่อยมึง อย่าประมาท'

อีกภาพในฝัน มาพร้อมอ้อมกอดอบอุ่นไล่ความหนาวเย็นกายใจเป็นปลิดทิ้ง เสียงกระซิบข้างหูด้วยความรัก ความห่วงใยสุดซึ้ง

"รักลูกนะ...แม่อยู่กับลูกเสมอ...ระวังตัวด้วย"

"แม่...แม่...อย่าไป"

ผมตะกายไขว่คว้าละเมอหาดวงจิตวิญญาณที่พลัดพรากจากไปนาน น้ำตาไหลพราก สะอื้นฮักในฝันอันเสมือนจริง ต้นแขนถูกจับเขย่า อีกมือที่อบอุ่นไม่แพ้ในฝัน แตะทาบหน้าผาก

"ตัวร้อนจัง...ไข้ยังสูง"!

สัมผัสสุดท้ายอันอ่อนโยน น้ำเสียงห่วงใยทำให้ผมลืมตา ภาพแรกตรงหน้าคือนางในฝัน ผมกระพริบตาถี่ ๆ ในหัวมึนงงหมุนติ้ว รู้สึกถึงความอ่อนระโหยโรยแรงทั่วเรือนร่าง เธอนั่งคุกเข่าข้างตัว คนอื่น ๆ ยืนรายล้อม...

ผมถูกหามออกมานอนข้างกองไฟตั้งแต่เมื่อไหร่?

ธาตุทรหดที่เหมืองกับป่าตะนาวศรีหล่อหลอมผมกลายเป็นมนุษย์เหล็ก ก้าวข้ามช่วงชีวิตวัยรุ่นพาสชั้นเข้าสู่วัยฉกรรจ์ ตบแต่งเสริมขุมกำลังให้กลายเป็นกระทิงเปลี่ยวดุดันยากที่ใครจะล้มได้ลง...

บัดนี้ผมปวกเปียกอ่อนแอทันตาเห็น อาถรรพ์ตะนาวศรีเล่นงานเป็นเหล็กละลาย เหมือนโดนเอาคืน!?

ผมถูกป้อนยาห่มผ้าหนา โดยก่อนนั้นบักสมกับมะช่วยเช็ดเนื้อตัวแล้วหามร่างเข้าไปนอนในเต็นท์แทนที่หัวหน้าทีม ไม่มีใครซักถามว่าเกิดอะไรขึ้น ? ทุกคนคงพอรู้คร่าว ๆ จากลุงพรานกับไอ้น้องเล็ก

เวลาผ่านไปในความสะลึมสะลือไม่รู้เดือนรู้ตะวัน พละกำลังกระทิงเปลี่ยวก็ฟื้นคืนกับการนอนสลบไสลอีก 1 วันเต็ม ๆ ตามการบอกเล่าของชาวคณะ

ผมโผเผออกจากเต็นท์เป็นเวลาใกล้เที่ยงของอีกวัน ทุกคนฉีกยิ้มยินดีสีหน้าโล่งใจ เมื่อผมเข้าไปนั่งสมทบข้างกองไฟ

"ฟื้นเสียที ไม่คิดว่ามนุษย์เหล็กจะล้มกับเขาเป็น"...!

หัวหน้าคณะกระเซ้าให้บรรยากาศครึกครื้น เรียกเสียงหัวเราะกับรอยยิ้ม ผมยิ้มแหย ๆ รับมุก บอกเสียงแหบแห้ง...

"ดีแล้วครับ...เดินทางตอนนี้เลยยังไหว"!

"น่า...พักฟื้นอีกวันไม่เป็นไร ค่อยลุยพรุ่งนี้"

คนพูดเป็นคุณชาติที่ไม่อนาทรร้อนใจกับเรื่องเสียเวลาเดินทาง กลับชอบเสียอีกที่มนต์เสน่ห์ของป่าคือความตื่นเต้นเร้าใจคาดการณ์ไม่ถึงแต่ละเรื่องที่เผชิญ...นั่งข้างคือสาวงามที่ส่งแววตาห่วงใยชัดแจ้ง แต่ทุกคนมัวสนใจมองที่ผม ไม่มีใครสังเกต เธออาศัยเหตุการณ์เป็นใจ เดินมาขอตรวจผมอีกครั้ง เอามือแตะหน้าผาก ทาบต้นคอ จับชีพจร ดูดวงตา

"ไม่มีไข้แล้วค่ะ...กินยาอีกชุดก็หายขาด แข็งแรงมากค่ะ"...!

คำสุดท้ายเธอแสร้งเน้นเสียงหนักเล็กน้อยให้ขำขัน แต่ส่งความนัยสุดแสนโล่งใจถึงผมด้วย

บักสมทำข้าวต้มเผื่อผมคนเดียว แม้จะตามมีตามเกิดแต่น้ำใจประเสริฐ ส่งพละกำลังภายในผมฟูฟ่อง อย่างคำพระ...'ใจเป็นใหญ่ ใจเป็นประธาน"!

ใจสู้เสียอย่าง สังขารที่พอไปไหว ก็กลับกลายเป็นแข็งแรงกระฉับกระเฉง

"เล่าให้ 'จารย์ฟังทีถี ไอ้ผีน้ำตัวนี้เป็นยังไง"?

(((ยังมีต่อ)))
--------------------

 

สวัสดีคุณอา....และสมาชิกทุกท่าน ได้รับพัสดุเรียบร้อยแล้วครับ...

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
=============

จอมขมังเวทย์เปิดประเด็นเรื่องราวปิศาจแก่งมหาภัย ที่สามารถเล่นผมล้มหวิดปางตาย ขนาดนางถ้ำอิทธิฤทธิ์ทะลุฟ้าสะเทือนปฐพี ยังทำอะไรผมไม่ได้

ผมเล่าละเอียด ยกเว้นการจำแลงแปลงโฉมเป็นสาวงาม ต้องดัดแปลงเป็น "แม่" ที่จากไปแทน ทุกคนฟังแล้วไม่สงสัยหรือติดใจ ที่ผมพลาดพลั้งอย่างเหลือเชื่อ เพราะคำว่า"แม่" ย่อมเป็นสิ่งที่ลูกทุกคนถวิลถึง ส่งผลถึงความเผลอไผลขาดสติ...

"อือ...มันไม่เก่งมากอย่าง 'จารย์คิด แต่มันเป็น 'ผีเจ้าเล่ห์' ฉวยจังหวะจะโคนได้ดี กะเวลาลงมือได้ถูกต้อง ว่าง่าย ๆ...เล่นทีเผลอ"!

อาจารย์ฟังจบ เอามือเกาคางวินิจฉัย ซึ่งผมไม่สงสัยในข้อที่ว่ามันไม่เก่งจริง !

ม่ายงั้น...ป่านนี้ผมคงไม่ได้นั่งอยู่ตรงนี้ ทุกคนต้องไปงมหาผมที่ปลายน้ำอันเป็นน้ำตกสถานที่ฝังร่าง!!!

"มันหาตัวตายตัวแทน...ตอนนี้มันได้น้องพรานเป็นเหยื่อที่ยังไม่เสร็จสมอารมณ์หมาย เป้าหมายที่ยังไม่บรรลุ เราอยู่ตรงนี้ฟาดกะมันสักตั้งดีมั้ย?"

จอมขมังเวทย์ว่าง่าย ๆ อย่างกับเตรียมตัวพาพรรคพวกไปตีกับจิ๊กโก๋ต่างถิ่น แต่ถ้าเปรียบกับผีน้ำรายนี้ มันสิควรเป็นเจ้าถิ่น พวกเราต่างหากเป็นโก๋ต่างถิ่นมาเหยียบแดนมัน

"เอาละ...ราวีกับผีมาหลายขนาน ลองอีกสักยกจะเป็นไรไป"?!

คนที่โพล่งขึ้นมาเป็นคุณเทพ หนุ่มใหญ่ที่เคยโดนอสูรน้ำเล่นงานที่น้ำตกผีสิง ถ้าบวกคุณนงกับคุณชาติเข้าไปด้วย เราล้วนโดนลองของจากผีน้ำ อสูรน้ำ รากษสน้ำ ปิศาจน้ำ ต่างกรรมต่างวาระ

จู่ ๆ ทั้งคณะพลันเห็นพ้องในการทะเลาะกับผีที่ทุกครั้งพยายามเลี่ยงหนี แม้แต่บักสมจอมกลัวผี ไม่เคยพิศวาสอยากใกล้เรื่องนี้ ยังฟังแล้วเฉย ไม่เอ่ยปากค้าน...

ทีมล่าเหล็กไหล ปลดปล่อยวิญญาณสัมภเวสีผีเร่ร่อนมารายทาง ขอสวมบท "ทีมปราบผี" ส่งท้ายก่อนเดินทางกลับเหมือง

ผมชำระเนื้อตัวสดชื่นที่แอ่งน้ำวนใกล้ทางข้ามน้ำ เราไปกัน 3 สหาย ลุงพรานกับบักสม ถือโอกาสชำระกลิ่นป่าที่หมักหมมในตัวมาหลายวัน ได้แต่ 'ซักแห้ง' ไม่เคยอาบน้ำแบบซักทั้งตัว

"ยิ่งรีบ...ยิ่งช้า ต่อไปช่างหัวมันเถ้อะ...นายทหาร"

ลุงพรานบ่นอย่างปลงตกกับเวลาที่ควรจะถึงบ้านตั้งแต่ 2 วันที่แล้ว ส่วนบักสมคนไม่มีห่วง ได้อยู่ป่ามาก เท่ากับเรียนวิชามาก หัวเราะชอบใจ...

"หลายวัน...ค่าแรงเพิ่มหลายบาทเด้อลุง"

"ฮ่วย...บ่อยากได้เว้ย ป่านนี้ป้าบ่นตายชัก"

คนแก่ทำท่าค้อนน่ารัก ทำเราหัวเราะครื้นเครง ชวนกันเดินข้ามน้ำสำรวจที่ทางไกลอีกหน่อย คืนนี้ราวีกับผีเสร็จ ผลจะออกหัวหรือก้อยก็ช่าง ต้องใช้เส้นนี้เดินทางวันพรุ่ง...

แดดผีตากผ้าอ้อมย้อมทิวไม้อาบผืนป่าเรื่อเรืองรองด้วยแสงสีส้ม ป่าเผยความงามยามตะวันสั่งลาอีกเฮือก อีกไม่กี่นาทีก็จะเป็นคิวของความหม่นมัวสลัวรางคืบคลานเข้าห่มคลุม

จอมขมังเวทย์เตรียมน้ำมนต์ 'ทันตธาตุ' ข้าวสารเสกเป็นอาวุธง่าย ๆ หนังสือสวดมนต์ให้ดวงดาวได้ซักซ้อมลูกคอเล่น ๆ ก่อนเข้าสนามรบ

ผมไม่เตรียมตัวอะไรมาก มี "องค์ปู่" เป็นเกราะแก้วกำบังก็เหลือแหล่ ลูกกระสุนจุ่มน้ำมนต์อีกชุด ค่ำคืนที่ความง่วง ความหละหลวมขาดสติ ส่งความพลาดพลั้งมหันต์ เป็นบทเรียนยิ่งใหญ่ที่ไม่มีวันให้เกิดซ้ำสอง การไม่ได้อาราธนาพึ่งองค์ปู่จัดการก่อน กับทิ้งปืนเดินไปตัวเปล่า...รอดตายได้ก็ถือว่าบุญโข..ดวงยังแข็ง

เส้นพุทธมนต์รอบแคมป์ถูกทำล้อม 2 ชั้นเคร่งครัด พร้อมรบไม่ประมาท เข้ากับกลยุทธ...'รู้เขา รู้เรา'!

ค่ำคืนเย็นยะเยือกมาเยือน ลมแรงอื้ออึงแต่ไม่ผิดปกติ เงาไม้ไหวเอนวูบวาบ จันทราแจ่มกระจ่างดวงค่อนโต กำลังจะเพ็ญดวงในอีกไม่กี่ราตรี

"ฟ้าไม่ส่งเสริมอาถรรพ์"

อาจารย์ว่ายิ้ม ๆ ชี้มือไปบนนภาที่สดใสไร้เมฆหมอก ความมืดทะมึนรายรอบตัวก็จริง แต่ฟ้าไม่กดทับด้วยบรรยากาศน่าเกรงขามเช่นคืนแรมสนิทหรือค่ำแห่งจันทราสีเลือด

ราตรีเช่นนี้ อิทธิฤทธิ์มนต์ดำ ปวงผีป่าห่าอสุรกาย ไม่ได้รับอาถรรพ์อื่นหนุนเพิ่มพลัง มันต้องอาศัยฤทธิ์ในตนที่ยังก้าวข้ามไม่พ้นวังวนพลังงานพื้น ๆ

ถ้ามันฤทธิ์เยอะจริง...ก็ไปพ้นจากความเป็นสัมภเวสี ไม่ต้องรอให้มีตัวตายตัวแทนเนิ่นนานแล้ว!!!

---------------------
*** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอนมีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลงทำซ้ำทุกกรณีโดยไม่ได้รับอนุญาต มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมายสูงสุด ***

 

ขอบคุณ คุณเทพที่แจ้ง
อ่านเรื่องเล่ากับส่องพระงามๆ
ให้มีความสุขสำหรับค่ำคืนนี้ครับ

 

วันที่ ๒ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๖๕ ตรงกับวันพุธ แรม ๑๔ ค่ำ เดือน ๓ ปีฉลู
ใส่บาตรในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ อนาคะเตกาเล

 

วันนี้...วันพระ
ทำบุญทั่วไทยวันนี้

>>วัดสันพระเจ้าแดง (วัดป่ายาง) จ.ลําพูน


>>วัดพระบาทน้ำพุ จ.ลพบุรี


>>วัดเทพธารทอง จ.จันทบุรี

#เก็บบุญ
#หยอดกระปุกบุญ
อนุโมทนาสาธุ บุญทั่วไทย..

 

เปิดกระทู้วันพระ รับบุญยามเช้า
ด้วยการร่วมอนุโมทนายามบ่าย
สุขกายสบายใจไปถึงยามค่ำนู่น

 

บุญวันพระ สบายอุรา
เขียนเมืองแทนชื่อวัด...

กระปุกบุญ.....ทุนสมทบ
พระเมือง'ลพ'..ครบฉวี
บุรี'จันทน์'......มั่นทวี
แดงแรงดี......ที่'ลำพูน'!

 

"พินัยธรรม"จากหลวงปู่
ธัมมะอยู่คู่โลกธรรมดา..

ค่ำคืนแรม....แถมบุญเนา
เร่งขัดเกลา..โง่เขลาขันธ์
หั่นอุปสรรค..ขลุกขลักผัน
ธรรมเท่านั้น..บากบั่นพ้น
--เลิศ'ศรัทธา'.......'ปัญญา'เปี่ยม
--'เพียร'พาเยี่ยม..เตรียมรับผล
--หนทางไกล....ใฝ่ดั้นด้น
--อบายหม่น....มนต์พระตรัย!

 

เหรียญวันพุธ-วัดอินทาฯ
'หลวงพ่อจง'เสก-ปี2501
==============

ลงพระประจำวันให้ตรงกับวันพระ-วันพุธ เหรียญสุดเก่า สุดขลังตั้งแต่ยุค 1 ใน "จตุรเทพอินโดจีน" หลวงพ่อจง วัดหน้าต่างนอก ร่วมพิธีปลุกเสก ปี 2501 นานกว่า 60 ปีมาแล้ว

เหรียญพระพุทธอุ้มบาตร วัดอินทาราม อยุธยา ที่ระลึกงานผูกพัทธสีมา เนื้ออัลปาก้าเก่าแก่ยุคต้นจริงๆ ผิวอมเหลืองช้อนส้อมโบราณ สภาพผิวหิ้วแต่งามยิ่งด้วยการเลี่ยมเก็บรักษาอย่างดี

ให้คนวันพุธหรือวันใดก็ได้นำไปบูชา เพราะการเสกไม่ได้เจาะจงเฉพาะวันนั้นวันนี้ เนื่องจากมีเหรียญประจำวันสร้างครบ ดังนั้นคนวันไหนก็บูชาได้ทั้ง 7 วัน เชิญร่วมบุญ...

=======600=======

เสมาอัลปาก้าผิวหิ้งยุคโบราณแต่ไม่บานบุรี จากเมืองกรุงเก่า อโยธยาศรีรามเทพที่ไม่เคยสิ้นคนดีมีฝีมือ พระดังพระดีพระขลัง ตั้งต้นจากเมืองนี้เป็นปฐมมากที่สุด!

ด้านหลังรายละเอียดครบ จบในเหรียญเดียว ของดีราคาหลักร้อย พร้อมห้อยบูชาพุทธคุณไม่อับอายขายขี้หน้าหลักล้าน!

เสมามาตรฐาน

 

ร่วมบุญครับ

 

สวัสดีครับคุณอา ได้รับเหรียญหลวงพ่อดำแล้วครับ และก็ขอขอบคุณคุณอาที่มอบหลวงพ่อทองดำ เพิ่มให้อีก 1 เหรียญครับ

 

พระปิดตายันต์ยุ่ง"หลวงพ่อมี"
1 ใน 1,800 องค์-วัดม่วงคัน!
==============

อ่างทองเมืองพระดี นักเลงเด็ด ไอ้เสือใจเพชรเมื่ออดีต คับคั่งด้วยคณาจารย์สร้างเครื่องของขลังสารพัดให้เหล่าศิษย์และคนทั่วไปคุ้มตัว

แต่ไม่ค่อยมีท่านใดสร้าง "พระปิดตา" เป็นสำนักลือชื่อ พระปิดตาที่นำเสนอวันนี้ จึงน่าเป็น "หนึ่ง" ไม่เป็นสองรองใครเมืองอ่างทอง และสืบไปก็จะเป็น "ปิดตายันต์ยุ่ง" เบอร์หนึ่งของเมือง

เพราะสร้าง-เสกโดย อริยสงฆ์ที่ผู้คนห้ความเคารพนัชถือว่าเป็นพระแท้ พระที่กราบไหว้ได้สนิทใจรูปหนึ่ง

หลวงพ่อบุญมี หรือเรียกขานสั้นๆเป็นมงคลนาม..."หลวงพ่อมี" ไม่มีวันยากจนแห่ง วัดม่วงคัน อ.โพธิ์ทอง อ่างทอง ท่านครองวัดตั้งแต่ พ.ศ.2500 มรณภาพปี 2558 ยาวนานเกินครึ่งศตวรรษไม่ดีจริง คงอยู่ไม่ได้ในถิ่นที่มีแต่คนจริง

เมื่อย้อนไปชมประวัติของท่าน ก็ต้องร้อง"อ๋อ" สิ้นสงสัย...ก็ท่านเป็นหนึ่งในศิษย์เอก หลวงพ่อซวง วัดชีปะขาว สิงห์บุรี อยู่ดูแลจนหลวงพ่อมรณภาพ จากนั้นฝากตัวเป็นศิษย์ หลวงพ่อนุ่ม วัดนางใน อยู่กระทั่งลพ.นุ่มละสังขารเช่นกัน ไม่ใช่ศิษย์แบบฉาบฉวย เดินผ่านกุฏิบ่อยแล้วมาคุยโม้ว่าได้เรียนวิชาครบ!

พระปิดตายันต์ยุ่งรุ่นแรกของท่าน สร้างปี 2549 เพียง 2เนื้อคือ นวะ(729องค์) กับ เนื้อทองแดง 1,800 องค์ ถือว่าน้อยมากไม่เพียงพอความต้องการของศิษย์ แต่ก็ไม่สร้างเพิ่ม ท่านเสกครบไตรมาส ทุกองค์ตอกโค้ตกำกับ

ของดีมีน้อยและมีองค์เดียว หยิบให้ร่วมบุญทีเดียวด้วยราคาไม่เดือดร้อน...

=======800=======
1ใน 1,800 องค์ ทองแดงผิวหิ้ง ไม่ผ่านการใช้แต่มีคราบสนิมเขียวเพราะถูกจับส่องบ่อย ยันต์ยุ่งหน้าอกยันต์เฑาะว์ที่ไม่ค่อยพบเห็นในสำนักอื่นเพราะยุ่งยากกับการแกะบล็อค วางตำแหน่งยันต์ให้เหมาะเจาะสวยงาม

โค้ตด้านขวามือเรา ตอกไว้ลึกและงดงาม ยากต่อการปลอมแปลง เส้นสายลายยันต์คมชัดแบบที่เรียกว่าเส้นขนมจีน ยันต์กลางใหญ่อ่านว่า..."มี"...ไม่มีจน!

เทียบซ้าย-ขวางดงาม

ขนาดกับก้น-ให้ชมทุกมิติ

 

พระวันพุธ บาตรเต็มอุดมสมบูรณ์ไม่มีคำว่าอดอยากหรือขาดแคลน พระดี ปีลึกที่เก็บไว้เมื่อไหร่ก็ยิ่งล้ำค่า นำบูชาก็เป็นศิริมงคลชีวิตทุกเมื่อ ไม่ต้องมานั่งถามตัวเองหรือถามเสี้ยนหน้าไหนว่า...แท้หรือเปล่าวะ?

พรุ่งนี้มอบท่านเดินทางสู่เมืองเหนือ โมทนาน้องณัฐวุฒิครับ

 

ครับ-'หลวงพ่อดำ' กับ 'หลวงพ่อทองดำ' เป็นนามใกล้เคียงกัน อยู่ในช่วงไม่ห่างยุคกันมากนัก จึงมอบควบคู่กันไป ซึ่งเหรียญรุ่นอายุกว่า100 ปีของหลวงพ่อทองดำสวยกริ้บอยู่ในถุงเดิมจากวัด เหรียญดีมีคุณค่า ตอกโค้ตงดงามมาก ได้มอบสมาชิกรุ่นเก่าๆไปไม่น้อยเมื่อ2-3ปีก่อน สำหรับน้องก็อดเฮลล์เป็นสมาชิกใหม่ก็จัดให้ไปด้วยเลย

โมทนาและขอบคุณครับ

 

แวะมาทักทายนักขุดค่ะ วันนี้เจอเจ้าหน้าที่ห้อยตะกรุดแบบแนวตั้งตรง มุก็แอบถามว่าตะกรุดอะไร โสฬส หรืออะไร น้องเจ้าหน้าที่แจ้งมาว่าเป็นตะกรุดคอหมา หลวงปู่แย้ม วัดตะเคียน เราก็ฮ๊า ฟังผิดหรือเปล่า จนฟังที่มา พึ่งเคยได้ยิน เห็นไหมคะ คุณลุง เดี๋ยวนี้มุกลายเป็นคนหูผึ่ง ตาโต ดูดข้อมูล แต่ไม่เก็บพระเครื่องค่ะ ป.ล. วันศุกร์หรือวันเสาร์หากมุเคลียร์งานเสร็จ มุจะไปถวายทุนการศึกษา และจะแวะมาส่งข่าวให้นักขุดกับคุณลุงกับนักขุดท่านอื่นๆ กันนะคะ ช่วงนี้ไม่ได้มาป่วนกระทู้ค่ะ ไว้หาเกมส์จับแมวให้นะคะ

 

มีครับ-ตะกรุดชื่อนี้ ฮิตกันอยู่พักตามประสาโลกออนไลน์และการโฆษณาไม่บันยะบันยังว่าจะข้ามเส้นชาวพุทธไปมากน้อยแค่ไหน เรื่องเหล่านี้ทำให้ศาสนาพุทธ เป็นจุดอ่อนด้อยในสายตาศาสนาอื่นมากที่สุด มันบอกว่าชาวพุทธศาสนาแห่งปัญญา ประสาอะไรนับถือผีปศาจ ขูดต้นไม้ไหว้ผี นี่เอาตะกรุดแขวนคอหมาแล้วบอกเป็นของดี...ฟังมันว่าแล้วเถียงไม่ออกเหมือนกัน

ก็อยู่ที่วิจารณญาณของแต่ละวัดแต่ละอาจารย์ ถ้าทำอะไรนอกแนวพระพุทธเจ้ามากๆ ควรมีความละอายแก่ใจ ปรามๆลูกศิษย์กันไว้บ้าง ส่วนพวกศิษย์ที่เป็นไอ้ห้อย ไอ้โหนหากินแถววัดก็หัดศึกษาธรรมะบ้างในข้อ "หิริโอตัปปะ" (ความเกรงกลัวต่อบาป-ความละอายใจ) จะได้ไม่ปฏิบัติหยาบช้ากับพระสงฆ์และย่ำยีพระศาสนามากนัก?!