เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

ร่วมบุญครับ

 

ร่วมบุญครับ

 

ครับ-เรื่องราวตะกรุดรุ่นนี้บอกเล่ากันมาในแนวนี้ จึงกลายเป็นที่มาของชื่อรุ่นพิลึกพิลึ่น คนไม่รู้จริงก็คิดไปทางปรามาส ซึ่งเราไม่รู้ว่าเรื่องเล่านั้นจริงหรือเท็จของนักขายของ แต่สำหรับหลวงพ่อแย้มถ้าจะให้แน่ ใช้"เสือ"ของท่านดีที่สุด ผมยังมีบูชา2-3 ตัว วันหลังจะเปิดตู้ออกมาบ้าง

ขอบคุณท่านบก.ที่เข้ามาเล่าเสริมเรื่องครับ

 

หลวงปู่แย้ม วัดตะเคียน ผมเคยนำอาหารไปถวายเพล ท่านเป็นพระที่เสียงดังแต่ใจดีครับ วัดท่านอยู่ฝั่งตรงข้ามกับวัดหูช้าง(หลวงพ่อกี๋,หลวงพ่อตี๋)

 

เหรียญพรชัยมงคลหลวงพ่อจรัญลงให้ทำบุญไปหลายวัน ผมเกือบลืมต้องรีบหาว่าเก็บอยู่ตรงไหน โมทนาน้องณัฐวุฒิให้ท่านเดินทางพร้อมเหรียญวันพุธพรุ่งนี้

 

ปิดตายันต์ยุ่ง สวยคลาสสิค
หลวงพ่อมี วัดม่วงคัน อ่างทอง
มีองค์เดียวจัดให้น้องปรายฯครับ

 

ท่านมีชื่อเสียงมานานกับ"เสือ"หลายรุ่น ใครก็รู้จักครับสำหรับคนชอบเครื่องราง ผมคนไม่เล่นเครื่องรางมาก ยังมีของท่านเลย

 

โอนเงินร่วมบุญแล้วครับ ส่วนเกินแล้วแต่คุณอาจัดสรรครับ

 

โมทนาบุญ+ทานบารมียามใกล้ดึก แต่ยังคึกคักด้วยพลังงาน พลังบุญหนุนส่ง พรุ่งนี้จัดส่งท่านเดินทางครับ

 

โอนเงินร่วมบุญให้แล้วครับ ส่วนเกินร่วมทำบุญกับคุณอาครับ

 

วันที่ ๓ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๖๕ ตรงกับวันพฤหัสบดี ขึ้น ๑ ค่ำ เดือน ๔ ปีฉลู
ใส่บาตรในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ อนาคะเตกาเล

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน

 

น้องณัฐวุฒิจัดบุญ+ทานบารมีดึกคืนวาน เข้ามาตอบโมทนายามสนธยาอีกวัน พร้อมแจ้งว่า ทุกหลวงพ่อกำลังเดินทางขึ้นเหนือด้วยหมายเลข...

--ED 5307 2064 5 TH เชียงราย

 

น้องปรายฯทักยามเช้า ตอยกลับยามสนธยา กับหมายเลข หลวงพ่อมี วัดม่วงคัน ท่านเดินทางแล้ววันนี้

--ED 5307 2065 9 TH ภาษีเจริญ

โมทนาบุญ-ทานบารมีอีกรอบครับ

 

แล้วไม่ลืม แวะร่วมอนุโมทนาบุญใส่บาตรยามเช้ากับหลวงพี่ และผู้ที่ถวายอย่างนอบน้อม บุญบริสุทธิ์รับได้ทั้งผู้กระทำและผู้ร่วมอนุโมทนาจริงใจ

 

โพสท์ไม่ค้าง เหมาะต่อการเดินทางเข้าเยี่ยมเยืยนทีมพราน"ตะนาวศรี"ชมวิธีจับผีน้ำถ่วงหม้อ หรือจะโดนล่อตกน้ำตกท่าเสียเอง

ผู้รออ่านก็รอการจิ้มตามปกติชั่วครู่ครับ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า'เจ้าถ้ำ'!!!
=============

รอบกองไฟริมแก่งมหาภัยต้องบอกว่า คึกคักพร้อมพรัก 9 ชีวิต ไม่มีใครง่วงเหงาหาวนอน กาแฟรินแจกจ่าย บุหรี่กระป๋องจุดสูบ เฮฮาหลังมื้อค่ำเหมือนมีงานปาร์ตี้คืน 'ฮาโลวีน' !?

ขาดอย่างเดียวคือคนแปลงโฉมเป็นผี ปิศาจ อสุรกาย แต่งแฟนซีประชัน...!

ผมถูกกำหนดเป็นตัวละครในฉากคู่กับหนุ่มดวง เป็นขุนพลซ้าย-ขวา ให้อาจารย์เลิศแม่ทัพใหญ่ฝ่ายปราบผี

3 ทุ่มเศษตามเวลานาฬิกาบนข้อมือ ลุงพรานกับบักสม เจ้ามะ ผละเข้ามุมเพิงหมาแหงนไปก่อน ภาระนำทางตอนเช้ายังอยู่บนบ่าพรานเฒ่า สมควรพัก เหลือทีมนายจ้างที่ท่าทางหูตายังสว่าง แต่นั่งยืดเยื้ออีกสักพัก คุณเทพก็หาวหวอดเอามือตบปากบ่น...

"คนเยอะ...มันคงไม่กล้ามาตอแย"

อาจารย์เลิศเห็นพ้อง บอกทุกคนมุดเต็นท์ได้แล้ว ทีมปราบผีเหลือเป็นทัพหน้า 3 ชีวิตก็พอ ให้เวลาถึงเที่ยงคืนก็ม้วนเสื่อเก็บฉากเหมือนกัน

4 ทุ่มเศษ รัตติกาลกำลังสงัด ลมป่าพัดประสานเสียงแรงน้ำแก่งมหาภัยกระแทกกระทั้นอึงคะนึง เสียงทิวไม้เสียดสีเอี๊ยดอ๊าด บางครั้งทำคนขวัญอ่อนใจหวิว

ผมนั่งนึก เรามาอดตาหลับขับตานอน รอต้อนรับจับผีเหมือนคนไม่เต็มเต็ง ที่จริงต้องมุดหัวนอนรอตะวันขึ้นแล้วออกเดินทาง พวกผีค่างบ่างชะนีผีแก่งมหาภัย มันอยู่ต่างมิติกับคนมีเลือดเนื้อ รู้จักมาตามนัดซะที่ไหน?

หรืออีกที ป่านนี้มันก็คงเร่ร่อนพเนจรหมอนหมิ่นประสาสัมภเวสีไปทั่วไพรสณฑ์ รอคนดวงตกชะตาขาดโชคร้ายที่บังเอิญมาจ๊ะเอ๋กับมัน รับหน้าที่ตัวตายตัวแทนในโลกวิญญาณต่อไป

คิดไปคิดมา ผมก็ชักง่วงเช่นกัน ร่างกายเพิ่งฟื้นสมควรได้พักอีกสักคืนก่อนเดินทาง ทั้งด่าตัวเอง ไม่น่าอุตริขอองค์ปู่ให้มีเวลาอยู่ป่าอีกสัก 2 วัน...

เพราะที่นั่งอยู่นี่ก็ปาเข้าคืนที่ 3...ขอปู่แค่ 2 โดนลูกแถมพร้อมผีน้ำหวิดวายปราณ ต้องด่าตัวเองว่า...สมน้ำหน้าลูกอีช่างขอ...!

หมอกขาวหม่นลอยเป็นกลุ่มมาจากทางขวามือ ในม่านดำมืดไม่มีใครสังเกตเห็น จวบมันลอยอ้อยอิ่งม้วนเป็นม่านทึบอยู่ด้านหน้า แสงจากกองเพลิงสาดไปจับ ตัดกับความมืด...

" 'จารย์ดู...พี่ดู...พิกลอยู่นา"

อดีตเณรน้อยชี้นิ้วไปที่กลุ่มหมอก มันกระจายบดบังหยุดยั้งอยู่ประตูเส้นพุทธมนต์ ชวนอยากรู้อยากเห็นหลังม่านทึบนั้นมีสิ่งพิลึกพิลือใดแอบแฝง?

"วิ้วววว"

คลื่นเสียงแผ่วเบาในกลุ่มหมอกพุ่งผ่านเหนือหัวพวกเรา ไม่พุ่งกระแทกตัว แต่สัมผัสได้ด้วยขนแขนลุกซู่ทันด่วน

เราลุกยืนเรียงเป็นหน้ากระดาน ผมถือไอ้ห้านัดด้วยมือขวา มือซ้ายถือไฟฉายไม่ลืมแตะองค์ปู่ตรงหน้าอก น้อมจิตอาราธนาคุ้มตัว ดวงดาวประคองขันน้ำมนต์ อาจารย์ถือกระป๋องข้าวสารเสก!

"ฉายไฟ...น้องพราน" !

ไฟฉายส่องผ่านหมอกขาวขุ่นไปโดยเปล่าประโยชน์ ไม่มีสิ่งใดในม่านหมอกปรากฏให้ชวนสะพรึง มันขึงเป็นม่านตรึงชวนกังขาอยู่อย่างนั้น

"สาดน้ำมนต์...ดวง"

อาจารย์สั่งให้สลายหมอกพิสดารบังตา หนุ่มดวงจ้วงน้ำพุทธมนต์ 'ทันตธาตุ'สาดแบบเหวี่ยงแหเป็นครึ่งวงกลมเข้าใส่กลุ่มหมอก เสียงหวีดร้องเจ็บปวดสวนออกมาทันที

หมอกสลายวับ เหลือม่านมืดรัตติกาลของจริง ผมฉายไฟอีกครั้ง คราวนี้ลำแสงส่องทะลุผ่านเงาดำคล้ายร่างคนที่ลอยเหนือพื้น เข้ามาหาเราอย่างเชื่องช้า

"มัน"...อยู่ตรงนั้นเอง หลังกลุ่มหมอกอำพรางสลาย เงามืดซ้อนทาบทับความมืด

ผมใจเย็นแต่ตีนผมท้ายทอยกระตุกเตือนเป็นระยะ พลังผีแก่งมหาภัยตัวนี้ไม่ธรรมดา กัดฟันส่องไฟสูงขอชมส่วนหัวส่วนหน้า

แว่บเดียว...เห็นผมกระเซิงยาวรุงรังปิดบังเค้าหน้าผู้หญิง ยังทันเห็นมันแสยะยิ้มน้ำลายไหลเยิ้มมุมปาก น้ำหยดจากผมเป็นสายแหมะ แหมะ...

ภาพเหล่านั้นปราศนาการฉับพลัน เมื่อลำแสงส่องทะลุผ่าน!

(((ยังมีต่อ)))
--------------------

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
=============

"ไอ้แก่กกกก่"!

เสียงครวญครางแหบเครือครูดจากลำคอพาขนหัวลุก ลอยกระทบโสต แน่นอน..มันเจาะจงจอมขมังเวทย์

"แกทิ้งลูก ทิ้งเมีย...ไอ้แก่ใจอำมหิต ไม่เคยสำนึกผิด" !!!

ผมเหลือบมองหน้าอาจารย์เลิศด้วยความงุนงง...ใบหน้ามุ่งมั่นจอมขมังเวทย์พลันเปลี่ยนเป็นบิดเบี้ยวแหยเกทันทีที่ประโยคสุดท้ายเลือนลับ แต่ทุกคนได้ยินเต็มสองหู

นังปิศาจแก่งมหาภัยร้ายกาจมาเหนือเมฆเกินคาดคิด มันเจาะกระเทาะจุดอ่อน ควักก้นบึ้งดวงจิตคนไม่เคยรู้จักมักจี่ออกมาได้ !!!

ผมไม่เคยรู้เบื้องหน้าเบื้องหลังชีวิตส่วนตัวจอมขมังเวทย์ ทั้งไม่สนใจอยากสอดรู้สอดเห็น...ทว่าอากัปกิริยาที่อาจารย์แสดงออกเมื่อได้สดับประโยคนั้น ช่างสอดรับกับความจริง

อาจารย์เลิศยกนิ้วชี้สั่นระริกไปที่เงามืดนอกเส้นพุทธมนต์ ปากคอสั่น..เผลอต่อปากต่อคำ...

"แก...แกเป็นใคร ไอ้ผีร้าย ?"

"ข้าเป็นแม่...เป็นเมีย...เป็นลูกที่แกทิ้งไปไงเล่า ดูนี่..ดูเสียให้เต็มตา"

ภาพเหลือเชื่อพลันปรากฏต่อหน้าเราทั้ง 3 ร่างน่าขยะแขยงขนหัวลุก เปลี่ยนโฉมเป็นผู้หญิงวัยชรา ผมสีดอกเลาตัดสั้น นุ่งผ้าถุงอย่างคนโบราณ ดูมีสง่าราศี

"ลูก...ลูกอยู่ไหน กลับมาหาแม่เถอะ" !

เสียงก็เปลี่ยนเป็นแหบเครือยอนแยงแทงร้าวรานใจ ทำอาจารย์เลิศสะท้านเฮือก ปล่อยกระป๋องข้าวเสกหล่นกระแทกพื้นกระจาย ยกมือกุมหน้าอกเจ็บปวดดังโดนควักหรือถูกกำปั้นกระแทกดวงใจ

"แม่...แม่ ลูกผิดไปแล้ว"

จอมขมังเวทย์ทิ้งตัวลงนั่งคุกเข่าคร่ำครวญ ก่อนร่ำไห้ปล่อยโฮ สะอื้นปิ่มใจจะขาดรอน

"ดวง...จัดการ"!!!

ผมทนดูละครชีวิตที่นังผีน้ำกำกับการแสดงไม่ไหว ดวงเอาจอกจ้วงน้ำพุทธมนต์ในขันสาดโครมใส่ร่างหญิงชราผีจอมมายาสาไถย...

นางร้องวี้ดดด...ลั่นป่าสนั่นคุ้งน้ำ พลังเสียงกรีดแหลมกระชากวิญญาณโหยหวนแหวกความมืดมิดแห่งราตรี นางกรีดร้องบาดหูไม่พอ ยังใช้เสียงร่ำไห้บาดใจ

"ช่วยแม่ด้วย...ลูกช่วยแม่ด้วย"

จอมขมังเวทย์เจอบทสะเทือนอารมณ์ยังไม่สร่างสติ ลุกพรวดทำท่าถลาไปข้างหน้า ผมรอท่าอยู่แล้ว รีบวางปืนกระโจนรวบเอวดึงกลับเข้ามานอนหงาย

"ดวง...น้ำมนต์รดหัวเร็ว"

ผู้ช่วยคนสำคัญทำตามสั่งว่องไว ร่างอาจารย์สะดุ้งเฮือกด้วยความเย็นของน้ำผสมมนตราแห่ง 'ทันธาตุ'...สติสัมปชัญญะกลับคืนทันควัน

"ขอบใจ...น้องพราน"

จอมขมังเวทย์ตั้งสติได้ คว้ากระป๋องข้าวสารเสกที่หกไม่หมด เทใส่กำมือลุกขึ้นขว้างกราวใหญ่ใส่หญิงชราที่กำลังบิดตัวร้องโอดโอย

ข้าวสารเสกกระทบร่าง บังเกิดประกายไฟพรึ่บท่วมเงาดำ เสียงโหยหวน กรีดกระหน่ำสนั่นป่า เป็นเสียงแห่งความหวาดกลัวเจ็บปวดสุดขีด

"ไอ้ผีตัวแสบ...มา..ข้าดับไฟให้"

น้ำพระพุทธมนต์ที่เหลือในมือดวงดาว ถูกอาจารย์คว้าสาดโครมหมดขันใส่เปลวไฟที่กำลังลุกท่วม...

อัศจรรย์..! น้ำควรดับไฟที่ลุกฮือ ดันเหมือนสาดน้ำมันเข้ากองเพลิง เร่งไฟลุกท่วมโหมรุนแรง เงาร่างหงิกงอ ละลายกลายเป็นน้ำเจิ่งนองพื้น

ผีน้ำคืนสู่น้ำ มันได้รับการปลดปล่อยหรือร่อนเร่ต่อไป คนต่างภพต่างมิติอย่างเรายากหยั่งรู้ แต่ศึกที่ทำท่าบานปลายจบเร็วเกินคาด

"ขอบใจน้องพราน สติดีมาก...ดวงด้วย"

อาจารย์เลิศหันหาเราสองคน แววตาปลาดุกแข็งกร้าว แปรเป็นแววรันทด ฉากที่ผีร้ายสำแดงเข้าถึงบทบาทแบบตีบทแตก ส่งคลื่นสะเทือนอารมณ์ไม่น้อย แต่ฝืนเก็บอาการ ไม่แสดงความอ่อนแอต่อหน้าผู้ด้อยอาวุโสกว่า

"มันเก่งเอาการ...'จารย์ยอมรับว่าพลาด..ประมาทมันไปหน่อย"

จอมขมังเวทย์ปาดเหงื่อ ยอมรับความจริงอย่างลูกผู้ชาย ไม่ดันทุรังเอาข้างเข้าถูเมื่อผิดพลาด ทั้งเล่าเรื่องย่อ ๆ เกี่ยวกับชีวิตตนเอง ที่เจ้าผีร้ายมันขุดขึ้นมาว่า ไม่ได้ทอดทิ้งแม่กับลูกเมีย แต่เพราะใจรักทางด้านไสยมืด ทำให้หมกมุ่นอยู่แต่การเรียนอวิชชา จนเมียหอบลูกหนีไปอยู่บ้านพ่อตาแม่ยาย ส่วนแม่ของตนก็เสียชีวิตด้วยโรคชราตามปกติ เพียงแต่ผิดพลาดที่ไม่ทันได้กลับไปดูใจแม่ในวาระสุดท้าย...

"เรื่องมันง่าย ๆ แค่นี้แหละน้องพราน ไม่มีอะไรยุ่งยากซับซ้อน 'จารย์ไม่เคยเล่าให้ใครฟัง เพราะชีวิตทุกคนล้วนมีเรื่องราว แต่ก็ใช่ว่าจะเป็นเรื่องน่ารู้ น่าเล่าหรือน่าถ่ายทอดเสียทุกคน" !
--------------------

***เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลงทำซ้ำทุกกรณีโดยไม่ได้รับอนุญาต มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมายสูงสุด***

 

วันที่ ๔ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๖๕ ตรงกับวันศุกร์ ขึ้น ๒ ค่ำ เดือน ๔ ปีฉลู
ใส่บาตรในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ อนาคะเตกาเล