การฝึกสมาธิ ที่ไม่ได้นั่งสมาธิ ทำยังไง

สวัสดีค่ะ ขอรบกวนทุกท่านเลยนะค่ะ ช่วยแนะนำด้วย
คือว่าเอ้ไม่ค่อยมีเวลานั่งสมาธิเลยค่ะ งานเยอะมากเลยค่ะ
เช้าเปิดร้านขายของ ทำความสะอาด จัดของที่ร้าน เสร็จก้อไปรร.
เรียนเส็จกลับบ้านก้อช่วยพ่อแม่ขายของ ทำงานบ้านเกือบทุกอย่างเลยค่ะ
พอถึงเวลาจะนอน ว่าจะทำสมาธิสักหน่อยก้อไม่ได้ทำ
เพราะว่าเหนื่อยมาก เอ้เลยอยากจะถามท่าผู้รู้ว่า เอ้จะทำสมาธิแบบไหนดีคะ
เพราะเอ้ก้ออยากทำนะ แต่ไม่มีความรู้ด้านนี้เลย รบกวนถามด้วยค่ะ

 

-ลองศึกษากรรมฐาน40 ดูนะครับคุณน้องสาว
-อริยบท4 ก้ดีนะครับ

 

อ้อค่ะ
เดี๋ยวเอ้ลองไปศึกษาดูนะคะ

 

ลองอ่านบทความนี้ดู แล้วจะรู้วิธีปฏิบัติที่ถูกต้อง อาจตรงใจคุณนะครับ http://palungjit.org/showthread.php?t=138283

 

ขอบคุณค่ะ จะลองนำไปปฏิบัตินะคะ

 

ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ

 

การสวดมนต์ก็เป็นการทำสมาธิอย่างหนึ่งได้ครับ

 

อ้าว สวดมนต์ก้อเป็นการทำสมาชิกได้ด้วยหรอคะ

 

อนุโมทนา กับน้อง หนูน้อยรักธรรม ด้วยนะครับ

ขอให้เจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นนะจ๊ะ คำตอบก็เหมือนกับพี่ๆ ข้างบนแหละครับ

ลมหายใจที่ผ่านเข้าออกอยู่ทุกวันนี่แหละ น้องจะรู้บ้างไหมหนอว่ามันมี่คุณค่ายิ่งกว่าทองคำเสียอีก

อายุน้อยๆอย่างนี้ถ้าได้ปฏิบัติธรรมเป็นประจำ นิพพานก็รอน้องอยู่ไม่ไกลเกินชาตินี้หรอกจ๊ะ
สุดแท้แต่กรรมจะนำไป

แต่อย่าถามพี่นะ เพราะพี่ก็ยังไม่ถึงไหนหรอก แต่พยายามฝึกอยู่ทุกวันๆ หนะ เดี๋ยวก็ถึงฝั่งเองแหละนา (พยายามปลอบใจตัวเอง)

 

การสวดมนต์ ทำให้เกิดขนิกสมาธิ แต่ต้องสวดด้วยความตั้งใจนะ
ถ้าไม่มีสมาธิก็ต้องสวดผิดๆถูกๆซิ ใช่ไหม

 

ขออนุโมทนา

แนะนำให้ศึกษาคำสอนของหลวงพ่อโพธิ์ศรีสุริยะ ตามลิงค์ในลายเซ็นต์ครับ

 

นอนทำสมาธิ จนหลับไปก็ได้ครับ
ให้มีสติก่อนนอน รู้ลมหายใจเข้าออก

อนุโมทนาครับ

 

ขอเอาใจช่วยค่ะ พี่ต้องทำได้แน่นอน สู้ๆ

 

"เด็กน้อยรักธรรม" เราพบกันอีกแล้วนะคะ
อย่าไปกังวลกับการทำสมาธินะคะ..
หลักสำคัญ เพียงแค่เรากำหนดรู้เสมอ..ว่าขณะนี้เรากำลังทำอะไรอยู่
แม้แต่เวลาน้องทำงานบ้านช่วยคุณพ่อ คุณแม่
ทำการบ้าน..ฟังอาจารย์สอน หากเกิดความจดจ่อตั้งใจ
ในเรื่องนั้นๆ ก็ล้วนเป็นสมาธิหมด คือ มีสติรู้อยู่ทุกเมื่อ
ในทุกๆ เรื่องที่เราทำค่ะ..จิตไปจับกับสิ่งนั้นๆ อยู่ไม่วอกแวกก็เป็นสมาธิ
ไม่ต้องไปแสวงหาสถานที่ที่จะปฏิบัติ หรือจะอยู่ในอริยาบทใดๆ
ขอเพียงจิตเรารู้ทุกขณะจิต ว่าเรากระทำอะไรอยู่
โดยไม่เบียดเบียนผู้อื่น ไม่ว่าด้วยกาย วาจา ใจ
เกิดความสงบ ปีติสุขเมื่อปฏิบัติ ใช่เลย
(แม้แต่ ทำงานบ้านช่วยทางบ้านเสร็จ ก็ต้องเกิดความปีตินะคะ ว่าเราทำแล้วมีความสุข
เป็นกุศลจิตแก่ตนค่ะ..สาธุ)

 

มีสติเสมอ นั่นก็คือสมาธิจ้า คือรู้เราทำอะไรอยู่ ขอให้ทำด้วยความอยากทำตั้งใจใฝ่รู้ แถมเกิดปัญญาด้วย นะหนูนะ

 

น้องเอ้จ๊ะ การนั่งสมาธินั้นเป็นแค่รูปแบบ อย่าติดในรูปแบบนะจ๊ะ ขอให้รู้ก่อนว่าเราทำสมาธิไปเพื่ออะไร พี่จะพยายามอธิบายให้เข้าใจง่ายๆนะ ค่อยๆอ่านนะ

ปกติแล้วจิตของคนที่ไม่มีสมาธิ จะเกิดจากอำนาจของนิวรณ์ 5 ประการเข้าครองจิตคือ
1. กามฉันทะ คือ จิตจะติดในรูปสวย เสียงเพราะ รสอร่อย กลิ่นหอม สัมผัสระหว่างเพศ
2. พยาบาท คือ จิตที่ผูกโกรธ พยาบาท อาฆาตแค้น
3. ถีนมิทธะ คือจิตที่ง่วงหงาวหาวนอน
4. อุทธัจจะกกุกุจจะ คือจิตที่มีอารมณ์ฟุ้งซ่าน ซัดส่าย คิดโน่นคิดนี่ไปเรื่อย ห่วงกังวลในอดีตที่ผ่านไปแล้ว ในอนาคตที่ยังมาไม่ถึง
5. วิจิกิจฉา คือจิตที่มีแต่ความลังเลสงสัย ไม่แน่ใจเลยว่าอะไรถูกอะไรผิด

ขณะจิตใดที่มีอารมณ์หนึ่งในนิวรณ์5เข้าครอบงำ น้องเอ้ลองคิดตามซิครับว่า จะเกิดสมาธิได้อย่างไร เพราะจิตเหมือนมีแต่ความร้อนรุ่ม มีไฟรัก โลภ โกรธ หลง สุมจิตอยู่ตลอดเวลา

ทีนี้ประเด็นก็คือว่า ถ้าน้องเอ้หาวิธีที่ทำให้จิตของน้อง ไม่มีอารมณ์5อย่างนี้ แม้ทำได้ในชั่วขณะเดียวก็ถือว่าจิตน้องมีสมาธิแล้วจ้า บางคนนั่งหลับตาปี๋ ขัดสมาธิ ตัวตรง สง่างามเชียว แต่จิตใจข้างในมีหนึ่งในนิวรณ์ที่พี่ว่าอยู่ แม้จะนั่งเป็นชั่วโมงแต่ไม่อาจละนิวรณ์ได้เลยแม้แต่วินาทีเดียว อย่างงี้ก็ถือว่า สอบตกจ้า จิตเขาไม่เป็นสมาธิ คราวนี้จึงเป็นหน้าที่ของน้องเอ้ที่ต้องสังเกตจิตใจตนเองว่า น้องทำอย่างไร จิตจึงมักจะพ้นจากอารมณ์นิวรณ์

แต่ละคนก็จะไม่เหมือนกัน บางคนจิตชอบคิด ให้ไปนั่งสมาธิจับลมเข้าออกเลยมันก็ล่อจิตให้นิ่งไม่ได้ ต้องหาเรื่องให้จิตคิดในขอบเขตของความดีจนเหนื่อยซะก่อน พอจิตเหนื่อยที่จะคิดแล้ว เค้าตะอยากอยู่กับอารมณ์เดียวไปเอง คราวนี้พอเราเอาจิตมารู้ลมหายใจเข้าออกพร้อมกับคำภาวนา จิตก็จะยอมละพยศ เข้าเป็นสมาธิโดยง่าย

จิตบางคนไม่ชอบคิดเลย ชอบไปทางภาวนา ก็ต้องเริ่มล่อจิตด้วยการภาวนาก่อน ภาวนาไปพักเดียว จิตก็จะรวมตัวเป็นสมาธิได้เร็วเลย แต่ก็ทรงอยู่ได้ไม่ตลอด เพราะธรรมชาติของจิตมันต้องการคิดบ้าง ต้องการอยู่นิ่งบ้าง พอนิ่งนานจนมันอิ่มตัวอยากคิด เราก็ไม่ฝืนมันนะจ๊ะ มันอยากคิดก็ให้มันคิด แต่ตีกรอบให้มันคิดในเรื่องธรรมะ เช่นความดีของพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ความดีของการรักษาศีล คิดแผ่เมตตา คิดบริจาคให้ทาน คิดในความไม่เที่ยงของสรรพสิ่งใดๆในโลกที่เป็นกฏธรรมชาติ เป็นต้น

การสวดมนต์อย่างจดจ่ออยู่กับบทสวด จึงถือว่าทำให้จิตมีสมาธิได้เหมือนกันไงจ๊ะ เพราะเวลาที่ทำนั้น ช่วยให้จิตคลายจากนิวรณ์ 5 ไปได้

การแผ่เมตตา แม้จิตจะคิด แต่ก็คิดอยู่ในขอบเขตของความดี ปรารถนาให้ผู้อื่นมีสุข ไม่จัดว่าเป็นจิตฟุ้งซ่าน คิดไปโน่นนี่ แบบนี้จิตก็มีสมาธิเช่นกัน เพราะระหว่างแผ่เมตตา ไม่มีนิวรณ์5

การฝึกจิตให้จดจ่ออยู่กับลมหายใจเข้าออกและคำภาวนา แบบนี้จิตก็ไม่มีโอกาสเกิดอารมณ์ของนิวรณ์ 5 ได้ เป็นสมาธิเช่นกัน

การเดินด้วยการจดจ่ออยู่กับอิริยาบท ใจไม่เลื่อนลอยไปไหน ก็เป็นการทำสมาธิ เพราะจิตไม่มีโอกาสเกิดนิวรณ์5

การนอนในท่าที่สบาย คิดถึงความดีของพระพุทธเจ้า ความดีของพระธรรม พระสงฆ์ หรือนอนรู้ลมหายใจเข้าออก จะรู้คำภาวนาด้วยหรือไม่ก็ตาม แบบนี้จิตก็มีสมาธิเพราะไม่มีนิวรณ์ 5

ท้ายที่สุดขอให้น้องเอ้ ทดลองดูหลายๆวิธีจ้า แล้วสังเกตว่าเราทำแบบไหนแล้ว จิตเบาสบาย โปร่งที่สุด แสดงว่าเราเหมาะกับอุบายการทำสมาธิแบบนั้น คราวนี้เราก็ทำแบบที่เราถนัดไปเรื่อยๆจ้า จิตน้องก็จะมีความสุข อย่าไปคิดว่าคนนั้น เค้าทำวิธีนั้นแล้วดี เราควรทำวิธีเดียวกับเขาบ้าง อันนี้ไม่จริงจ้า เพราะธรรมชาติของจิตแต่ละคนไม่เหมือนกันซะหน่อย เราต้องหาแนวที่เหมาะกับธรรมชาติจิตของเราเองนะ

 

มาแนะนำการทำสมาธิ โดยไม่ต้องหลับตาจ๊ะ เรียกว่า มหาสติปฏฐาน (ตามไปหาอื่น หนังสือ มหาสติปฏฐาน ของ พระราชพรหมยาน วัดท่าซุง อธิบายไว้ละเอียด เอาลิงก์มาให้ไปอ่านต่อ http://palungjit.org/showthread.php?t=12016) คือ การเจริญสติ ให้มีสมาธิระลึกรู้อยู่ ทุกอิริยาบถ 4 ได้แก่ ยืน เดิน นั่ง นอน รู้อยู่เป็นปกติ รู้ว่าร่างกายกำลังทำกิจกรรมอะไร และรู้ว่ารู้สึกอย่างไร แม้กระทั่งลมหายใจ หายใจทิ้งขว้างกันมานาน ยังไม่เคยจะรู้ว่ามันเป็นอย่างไร มันมีลักษณะอย่างไร ลองตามดูมันบ้าง อ๋อ ต้องเรียกว่าตามดู ถ้าใครบังคับลมนี่จะกลายเป็นโรคเส้นประสาทได้ภายหลัง ห้ามบังคับลมน่ะ การเจริญกรรมฐาน 40 นั้น ทำไว้เพื่อเป็นอาวุธในการจัดการกับกิเลส ซึ่ง ผู้ทำได้จริงก็ไม่ได้หลับตาอย่าง อภิญญาเพียงนึกเท่านั้น ก็สำเร็จในชั่วขณะจิต

ยกตัวอย่าง อนุสติง่ายๆทีทำได้แม้กระทั่งตอนอาบน้ำ


การเจริญพุทธานุสติ คือ การระลึกนึกถึง ความดี ความเมตตา และลักษณะของพระพุทธรูป รวมถึงความสุขเมื่อเราอยู่หน้าพระพุทธรูป หรือในโบสถ์ ความอิ่มใจ ความปิติ ให้อยู่กับเราตลอดเวลา พุทธานุสตินี่กำลังมาก พุทธบริษัททั้งหลายจะต้องทำให้ขึ้นใจ ถ้าทำได้แล้ว ยมโลกเค้าไม่รับ อบายภูมิเค้าไม่รับ กำลังเกิน เค้าไล่ไปเทวโลก พรหมโลก หรือขึ้นนิพพานอย่างเดียว นรกไม่รักซะแล้ว


ธัมมานุสติ คือ การระลึกถึงคำสอนของพระพุทธเจ้า บทสวดมนต์ทั้งหลายก็เช่นเดียวกัน การที่จิตท่องบทสวดมนต์ใดๆ เช่น คาถาเงินล้าน ชินบัญชร เป็นประจำ ก็ให้ระลึกรู้ว่า บัดนี้เรากำลังเจริญธัมมานุสติ และการอาราธนาศีล ก็เช่นกัน ศีล ก็เป็นคำสอนขององค์สมเด็จพระจอมไตร แค่เห็นมดแล้วเราไม่ฆ่าเราก็ระลึกว่า เราจะไม่ละเมิดศีลข้อ 1 ใจระลึกอยู่ในศีล ก็ได้ทั้ง ศีลานุสติ และธัมมานุสติ ควบทีเดียว 2 อย่าง ใครว่ายาก


สังฆานุสติ นึกถึงหลวงปู่ หลวงพ่อ หลวงพี่ หลวงน้า เอาความว่าพระสงฆ์ในศาสนาเป็นพอ พระที่เราใส่บาตรแล้วมีความสุข พระท่านที่สอนแล้วเราจำได้ หรือแม้กระทั่ง ในรูปเห็นแล้วเราชื่นใจ ได้ฟังคำสอนท่านชื่นใจ ก็ระลึกถึงท่านอยู่บ่อยๆ เราจะได้ชื่นใจ

 

จ้า

 

รู้ว่าทำอะไรอยู่ทุกเมื่อนั่นแหละคือสมาธิ นั่ง นอน ยืน เดิน กิน เล่น ทำงาน ฯลฯ รู้ให้เหมือนว่าเรากำลังมองเราอยู่ว่าทำอะไร เหมือนเรามองคนอื่นนั่นแหละครับ.
การผลัดวัน เปลี่ยนสถานที่ นั้นเป็นคนเอาดีไม่ได้ หาความเจริญไม่มี การที่เรารู้ดังที่กล่าวมา ท่านบอกว่าเป็นผู้ไม่ว่างจากฌานครับ.
ผิดพลาดประการใดโปรดอภัย ประโยคข้างต้นที่ตอบมานำมาเป็นภาษาง่ายๆเล่าให้ฟังจากการอ่านหนังสือครับ.

 

สาธู สาธุ สาธุ อนุโมทามิ ขออนุโมทนากับน้องหนู ที่ฝักใฝ่ธรรมตั้งแ่ต่อายุยังน้อย ขอให้หนูเจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปนะค่ะ ขอให้เข้าถึงซึ่งพระนิพพานในชาติปัจจุบันนี้นะ พี่ภาวนาพุทโธตลอดเวลาค่ะ ทำทุกครั้งที่นึกได้ เพราะบางทีก็ทำไม่ได้ตลอดเนื่องจากภาระกิจและหน้าที่การงาน ตอนนอนพี่ก็ภาวนาพุทโธจนหลับไป แต่ตอนนี้พี่กำลังเปลี่ยนมาภาวนาพระคาถาเงินล้านเป็นสมาธิแทน เพราะว่าคาถาค่อนข้างยาว เวลาเราท่องเราต้องระวังไม่ให้ผิด ยิ่งเป็นการให้เรามีสมาธิกับการบริกรรม พี่นั่งรถมาทำงาน นั่งรถกลับบ้านก็ท่องในใจตลอด เห็นคนอื่นเขาท่องแล้วดีก็รองดูมั่ง เผื่อจะมีปาฎิหารย์มีเงินมีปััจจัยมาทำบุญเยอะๆ ทุกวันนี้อยากทำบุญเยอะๆด้วยเิงินมากๆ แต่ก็ไม่เคยได้ทำสักที หวังว่าคาถาเงินล้านนี่แหละจะช่วยให้ฝันเป็นจริงจ๊ะ อย่าท้อกับการปฎิบัติน่ะ หนูเก่งมากรู้ไหม พี่ภูมิใจในตัวหนูแท้เลย