รู้น้อย ดีกว่า รู้มาก ?

คนบางคนต้องเป็น เนื้อ คู่
เพียงแต่ดูรู้ชื่อ โดย พลัน
ก็รู้สึกนึกรักกัน จนฝันใฝ่ใจผูกพัน
แม้ไม่ทันจะเห็น รูปกาย

คนบางคนเกิดมาไม่เคยรัก
จิตพำนักหยั่งสงบไม่หวั่นไหว
เห็นเพียงชื่อใจสั่นระวิงไว
ใจหนอใจรักแรกพบฤาคู่กัน

 

ซากุระ บานเต็มต้น ขาวสะอาด
บรรจงวาด ความงามงด จรดแต้มสี
ดำตัดขาว ลำต้นดอก เรียงรายดี
เรื่องราวมี ธรรมชาติงาม สัมผัสตา

ดอกงามพิศ ระย้าหยด หมดจดนัก
นึกหลงรัก แม้แรกพบ เพียงงามเจ้า
เคียงคู่ชู ดูร่มรื่น พิศนงเยาว์
ยอมรักเคล้า เจ้าของนาม งามซากุระ

ซากุระ ช่อนี้ ขอเก็บไว้
แนบอุ่นใจ อิงแอบ เคลียคลอเย้า
ดอกไม้งาม คนงาม เพียงพิศเจ้า
ยอมเมารัก พร่ำเพ้อ กรุ่นอารมณ์

อันดอกไม้ เก็บไว้นาน ร่วงลาโรย
ไม่หอมโชย กลิ่นกำจาย เหี่ยวแห้งเฉา
เปรียบคนเรา สาวหนุ่มยั้ง ไม่ยืนเยาว์
ลงอับเฉา ร่วงโรยรา ตายเหมือนกัน
-เกิดดับ-กฏธรรมชาติของทุกสรรพชีวิต

 

ธรรมเยียวยาสงบรักปักดวงแด
หากตามแก้ตามดูทุกแห่งหน
เห็นสุขเหมือนเห็นทุกข์คู่ปะปน
จักเข้าดลอยู่ทุกทิศดั่งเคยมา

รู้แน่ก็แก้ได้หากเพียรละและหัดวาง
ปัญญาตามติดรู้รู้ติดความตามสัจจา
อนิจจา อนัตตา ทุกข์ สมุทโย ไป
ส่งทุกข์เกิด ล้วนกำเนิดออกดวงแด

ด้วยหลายหลายฝนผ่านจึงปลดปลง
ความหน่ายลงกลางใจธรรมเยียวยา

 

วันใสใส กับใจดี ไมตรีจิต
รักสนิท จิตเมตตา ในใจฉัน
ด้วยเนกขัม มาสกิด จิตใจยัง
มีให้กัน ด้วยไมตรี นิรันดร์มา<!-- / message -->

 

ตามธรรมครรลองธรรมท่านแอ็บแบ้ว
อยากจะแย็บในความสงบมิหวั่นไหว
สาวมาเหลียวมารุมเลาะเกาะกลางใจ
ไยท่านแอ็บไม่สนสนแต่ธรรม

ขอสักคำธรรมเน้นเน้นเรื่องความรัก
อยากรู้นักทำไงถึงได้ชนะรัก
รักเพื่อรักเพื่อไม่รักเพื่อวางรัก
เมตตารักเมตตาธรรมเมตตาแพ

 

แผ่เมตตา กรุณา
ก่อนฉันนอนหลับไป.............ในคืนนี้
ขอตั้งตรงจิตบารมี..............อุทิศแผ่
ส่งแด่ทุกสรรพชีวี .................จงมีสุข
ปราศจากทุกข์ภยันตราย....... นิรันดร์เทอญ
................................................................................
สวัสดีในวันใหม่พา....
ให้บรรดาเราท่านสุขขี...
ให้รื่นเริงสุขเกษมเปรมปรี...
สวัสดีในวันใหม่เทอญ.....
(เอ!?...กลอนบทนี้คุ้นๆ นะ ว่าไหม...หุหุหุ)<!-- / message -->

 

พรุ่งนี้ ...


จะมีคนชื่อนี้ ตื่นมารับรู้สารพัดเรื่องหรือไม่ ไม่สำคัญ

พรุ่งนี้.........น้ำมันจะลด จะเพิ่มหรือไม่

พรุ่งนี้.......ภัยพิบัติทั้งหลายจะเกิดหรือไม่

พรุ่งนี้.......จะได้ดูแลพ่อแม่หรือไม่


พรุ่งนี้.....งานที่ค้างที่ทำงานจะเสร็จหรือไม่
พรุ่งนี้.....ศาลท่านท้าวฯ จะเป็นไงต่อไป


พรุ่งนี้....จะ ฯลฯ



มาจนกระทั่งเวลานี้ ฉันจะนอนแล้ว

ฉันได้ทำดีที่สุด ที่ฉันจะทำได้แล้ว


ถ้าได้ตื่นมาอีกในรูปกาย เดิม ..... ก็เรื่องของพรุ่งนี้





คืนนี้..........ฉันขอปล่อยวางคืนแก่โลกทั้งมวล



จิตรู้จิต ใจรู้ใจ ปล่อยวางไว้ ไร้เกี่ยวพัน....


/ราตรีสวัสดิ์
<!-- / message --><!-- sig -->

 

ปัจจัตตัง

 

.
ปัจจัตตังเรื่องของตัวธรรมในตน
รื้อเขาขนออกวังวนในสังสาร
สติปัฏฐาน4เร่งลี้ออกกลกาม
วางว่างหวามอารมณ์ในจิตสะกิดตน

ธรรมดีบารมีธรรมมีในตัวแล้ว
ประดุจแก้วว่างรอน้ำใสเติมจนล้น
รอเวลาศีลสมาธิปัญญาครบองค์
ประดุจคมมีดแหวกฉับตัดอวิชชา

 

<!-- / next / previous links -->
<!-- currently active users --><TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 3 คน ( เป็นสมาชิก 2 คน และ บุคคลทั่วไป 1 คน ) </TD><TD class=thead width="14%">

[ แนะนำเรื่องเด่น ] ​

</TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>(walaphako+, ฐาณัฏฐ์)

ไม่หลับไม่นอนท่านทั้งสอง
ลอบมองค้อนคู่เค้าหวานไฉน
คู่เราสิยังไม่มาเศร้าจริงใจ
แล้วเมื่อไรคู่ของเราถึงจะมา
</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

บทกลอน(ขัดแตะ) : เพื่อนหลาย
.......ประพันธ์โดย : แอ๊บแบ้ว 21/7/51
....จุดประสงค์เพื่อ : เจริญปัญญา (ถูกผิดโปรดใช้วิจารณญาณ)
............มอบแด่ : ท่านคีตเสวี . ท่านเต้าเจียว และเพื่อนธรรมทุกท่าน
.........................................................


...........เพื่อนหลาย..............
เพื่อนหลายวาจาสงวน ......ระวังนา
เพียรรักษ์ใจใสเสมอ ....... บ่เว้น
ถูกผิดธรรมชี้เฉพาะส่วน ....เพื่อนรู้
บาปกรรมมิตกต้องตน ......เพิ่มพูน


เพื่อนหลายหลายคิด .......มากความ
ถูกผิดมีบ้างนำใจข้อง ......หมองเอง
เพื่อนหลายศีลเสมอ .......ควรคบ
ต่างศีลต่างกรรมเราอยู่ ....ได้ฤา
........................................

 

...........เพื่อนหลาย..............
เพื่อนหลายวาจาสงวน ......ระวังนา
เพียรรักษ์ใจใสเสมอ ....... บ่เว้น
ถูกผิดธรรมชี้เฉพาะส่วน ....เพื่อนรู้
บาปกรรมมิตกต้องตน ......เพิ่มพูน


เพื่อนหลายหลายคิด .......มากความ
ถูกผิดมีบ้างนำใจข้อง ......หมองเอง
เพื่อนหลายศีลเสมอ .......ควรคบ
ต่างศีลต่างกรรมเราอยู่ ....ได้ฤา
........................................[/quote]

อันพระธรรมงามงดอยู่ในจิต
เพ่งพินิจน้อมนำคำพุทธองค์สอน
ศีลดีศีลรักษานิจศีลงาม
สมาธิขามถึงเวลาลงสงบเอง

เวลาธรรมครบรอบปัญญาแจ้ง
ไม่ทันแย้งความรู้พุ่งทะลักไหล
เรื่องไม่รู้กลายเป็นรู้ดับลงไป
ธรรมจริงไซร้ตัวเราเป็นสงฆ์เอง

องค์รัตนตรัยครบรอบสมบูรณ์แล้ว
ไม่คลาดแคล้วตรงแน่วทางธรรมกล้า
มรรค 8 ทางตรงเลิกวนจนล้า
ขออาสาสานธรรมตามครรลอง

 

ในส่วนตัวของผม

ผมว่า รู้มาก ย่อมดีกว่ารู้น้อย

เพราะการรู้มาก ทำให้ เราตัดสินใจว่า สิ่งที่รู้นั้น เราควรเชื่อหรือไม่ คือเราจะใช้ปัญญาของเรา เลือกทีจะเชื่อ หรือ ไม่เชื่อ

แต่ถ้ารุ้น้อย ข้อมูลในการตัดสินใจจะน้อยตามไปด้วย

เคยอ่าน การ์ตูนไหม เรื่อง Death note ไหม

ที่ เนียร์บอกว่า

"ต่อให้พระเจ้ามีจริง แล้ว มาบอกว่า สิ่งนี้ ถูก สิ่งนี้ ผิด

ผมก็ต้องคิดดูก่อน"

บางที การ์ตูน ก็แฝงธรรมลึก ๆ ที่บางคนมองไม่ออก

นอกเรื่องไปไหมเนี่ย....

 

เซ็ง สัน ดาน ตัวเองจังง่ะ โม้มากเกิน ทำให้คนอื่นเข้าใจในตัวอิฉันผิด
จะบาปมั้ยเนี่ย สงสัยต้องใช้ปลาสเตอร์ปิดปาก ซะแร้น
จะปิดอยู่อ๊ะป่าว ก็ไม่แน่ตัวเองเหมือนกัล
เพราะโคตรดื้อ แล้วก็ หลงตัวเองอีก เฮ้อ...

 

"มีแก้วน้ำหนึ่งใบเติมน้ำให้เต็มซะ แล้วรินเทออกจากมัน" หวังว่าประโยคนี้คงตรงกับปัญหาข้อนี้นะครับ

 

^^^ ขอบคุณค่ะ ที่หาข้ออ้างมาโม้ต่อได้ละ อิอิ
กะลังอยากโม้ ถ้าไม่เทออกมา ก็ไม่สงบ จิ๊ดๆๆๆ อยู่นั้น หมวยละเซ็งเป็ด แหะ แหะ

อยากบอกท่านผู้ชมว่า

นับหนึ่ง เมื่อเริ่มต้น รู้ตัว
นับสอง พึงละผยอง (ไม่ประมาท)
นับสาม เพียรรู้ตัว อยู่ ณ.ปัจจุบัน

สี่ ห้า หก เจ็ด สิ่งนั้นจะเกิดเป็นผลขึ้นมาเอง

เต้นฟุตเวอร์ค นับ 1 2 3 ไปเรื่อยๆ นะค้า เพียรโลด อย่าขี้เกียจ
4 5 6 7 อย่าไปคิด อย่าไปอยาก เสียเวลาและพลังงาน

ทั้งนี้ทั้งนั้น หมวยยังไม่ได้ 4 เลยน้า มาโม้ว่าจริตหมวยเป็นแบบนี้ อิอิ แหะแหะ

 

รู้น้อย ก็ขาดข้อมูลในการพิจารณา
รู้มาก ก็ปรุงแต่งฟุ้งซ่านได้มาก
รู้ในสิ่งที่ควรรู้
ไม่รู้ในสิ่งที่ไม่จำเป็นต้องรู้
ความรู้ในจักรวาลมีอยู่มากมาย
อายุขัยของมนุษย์ช่างน้อยนักที่จะเรียนรู้ได้ทุกสิ่ง
รู้การปฏิบัติธรรม รู้การประกอบสัมมาอาชีพ รู้การใช้ชีวิตอย่างถูกต้องตามครรลองครองธรรม
นี่คือ สิ่งที่ควรรู้
นอกเหนือจากนี้ รู้หรือไม่รู้ ก็ไม่สำคัญเท่าใดนัก
เลือกที่จะเรียนรู้ แต่ไม่จำเป็นต้องรู้ในทุกๆ เรื่อง
ปัญญาที่มีจะเป็นตัวบอกว่า อะไรควรรู้ อะไรไม่จำเป็นต้องรู้
รู้เพื่ออะไร รู้ไปทำไม ไม่รู้แล้วเป็นยังไง
มีสติอยู่กับปัจจุบัน ปัญหาเกิด ใช้ปัญญาแก้ไข
ผัสสะกระทบ ตามรู้แล้วดับไป
แล้วใครจะเป็นผู้มีทุกข์เล่า

 

รำคาญไอ้คนข้างบน พูดจาเรื่อยเปื่อย เป็นนกแก้วนกขุนทอง

 

คิดรู้วางรู้