แคร่ริมคลอง...วันวิสาข์พาไป "พิพิธภัณฑ์สักทอง"

แคร่ริมคลอง...
<O
นั่งนึกย้อนถึงบรรยากาศริมแม่น้ำ มีต้นสนุนต้นใหญ่รากฟูนุ่มนิ่มขึ้นอยู่ริมคลอง<O
ดอกสีเหลืองอ่อนๆ ห้อยย้อยลงมาให้ชม<O
บ่อน้ำเล็กๆอยู่ไม่ไกล ดอกบัวแดงในบ่อกำลังแข่งกันชูช่อบ้างตูม บ้างบาน<O
โอนเอนตามแรงลม<O
แมลงภู่ ผึ้ง ผีเสื้อ แมลงปอ ทั้งขนาดเล็กขนาดใหญ่บินโฉบไปมา ล้อเล่นกับระลอกน้ำ<O
แคร่ไม้ไผ่วางไว้อยู่ใต้ต้นสนุน<O
เสียงหัวเราะ รอยยิ้ม ความสุข ลอยฟ่องอบอวนอยู่ไม่ขาด<O
การอยู่กับวิถีแห่งธรรมชาติคือความสุขสงบของชีวิต....<O

หลายคนคงจะสงสัยว่าแล้วเกี่ยวกับห้องภัยพิบัติอย่างไร?<O
ที่เปิดกระทู้นี้ขึ้นมาเพื่อเป็นมุมหนึ่งให้พวกเราทุกคนที่มีเรื่องราวดีๆ<O
คำพูดดีๆ คำบอกเล่าดีๆ ที่ไปได้ประสบด้วยตนเองที่ได้รับฟังมา<O
ที่เกิดความรู้สึกดีๆ เกิดรอยยิ้ม เกิดเสียงหัวเราะ<O
ไม่ว่าเราจะเก็บได้ที่ไหน ข้างบ้าน ข้างทาง ข้างถนนหรือที่ใดก็ตามที่เรารับรู้<O
ได้ช่วยกันมาบอกเล่า ในมุมที่ใครหลายคนอาจจะไม่เห็นแต่เราเห็นว่าเป็นสิ่งดีๆ...<O
เพื่อสร้างรอยยิ้ม แม้จะเป็นเพียงรอยยิ้มเล็กๆแต่มันก็คือความรู้สึกดีๆ<O
และเพื่อเป็นกำลังใจให้คนดีอีกหลายๆ คนมีกำลังใจทำในสิ่งดีๆ ต่อไป

 

จริงๆ กระทู้นี้เกือบจะไม่ได้ตั้งแล้ว แต่ด้วยความตั้งใจดีของคุณ Forever In LoVE<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_1436482", true); </SCRIPT>
กระทุ้งมาอีก เอ้า...ขึ้นก็ขึ้น...
ช่วงนี้หลายคนเคร่งเครียดกับสภาวะที่เกิดขึ้น ก็เลยอยากให้คลายความตึงลงบ้าง
หันมายิ้มให้กันบ้าง ปล่อยเรื่องบางเรื่องไปซะบ้าง ช่างมัน ช่างมัน ช่างมัน
แต่ไม่ได้ช่างทุกเรื่องนะ เอาแบบเรื่องที่ไม่จำเป็นก็ช่างมัน ปล่อยมันไป ให้หัวมันเบาลงบ้าง
เมื่อหัวเราเบา ตาเราก็จะแจ่มใสขึ้น ปัญญาก็ปลอดโปร่ง แล้วสิ่งดีๆ ก็จะตามมา..

 

งั้นเริ่มก่อนเลยก็แล้วกัน เรื่องนี้เป็นเรื่องของเจ้าหลานตัวน้อย น้องไนซ์
น้องไนซ์อายุขวบกว่าๆนิดๆ เดินก็ยังไม่แข็ง เตาะแตะๆ เดี๋ยวก็ล้ม เดี๋ยวก็ล้ม
แต่ก็ขยันเดินซะจริง แม่ใหญ่สอนให้เรียกแม่กะพ่อ แต่เจ้าน้องไนซ์ ก็จ๋า...
ก็ยังพูดได้ไม่กี่คำ อะไรๆ ก็จ๋าไว้ก่อน
และตอนนี้กำลังซน รื้อโน้นรื้อนี้ แม่ใหญ่ต้องตามเก็บประจำ คนแก่ก็เหนื่อย
มีอยู่วันหนึ่ง ณ.กลับไปถึงบ้าน เปิดตู้เย็น เห็นนมที่เพิ่งซื้อมาพร่องไปเยอะเลย
"พ่อกินนมเปรี้ยวได้เยอะเลยเหรอดีจัง" ขณะนั้นเจ้าน้องไนซ์ตัวดีก็เดินมาเกาะประตู
ตู้เย็น ชี้มือไปที่นมเปรี้ยว "เจ้าตัวดีมันช่วยพ่อใหญ่กินทุกวันน่ะซิ" แม่ตอบแทน
ณ. ก็เลยหยิบนม เจาะส่งให้หลาน "ธุจ้าก่อน" เจ้าหลานตัวน้อยยกมือท่วมหัว
แล้วก็รับนมไปดูด "เป็นไงอร่อยมะ" น้องไนซ์ พยักหน้าหงึกๆ "เอาไปแบ่งพ่อใหญ่มั่ง"
เสียงแม่ที่กำลังทำกับข้าวร้องบอก น้องไนซ์ ถือกล่องนมเดินเตาะแตะๆ ไปหาพ่อใหญ่ที่หน้าบ้าน
แล้วส่งให้พ่อใหญ่ดูดนมกล่องนั้น ณ.เห็นแล้วยิ้มๆ ตัวแค่นี้รู้จักแบ่งแล้ว เป็นหลานที่น่ารักจริงๆ
"สอนให้แบ่งกันดีกว่าไปสอนให้ขอคนอื่น" แม่เสริมขึ้น อีกแป๊บเดียวเจ้าตัวเล็กก็เดินเตาะแตะๆ
ถือกล่องนมมายื่นให้แม่ใหญ่ ณ.มองดูแล้วก็รู้สึกภูมิใจในตัวแม่มากๆ รวมถึงเจ้าหลานตัวเล็กด้วย

การปลูกฝั่งสิ่งดีๆ ถ้าสอนกันตั้งแต่เด็กๆ โตขึ้นสิ่งที่ได้รับก็จะฝั่งอยู่ในจิตวิญญาณ

 

หลานชายผม วัยสามขวบ เป็นเด็กซนมาก
วันหนึ่งขณะขับรถ
ผม ถามว่า

"น้องริวรู้ไหมครับทำไมก้อนเมฆลอยได้"

น้องริว

"เมฆมีปีกคับผ๋ม"

555
ผมทึ่งกับคำตอบและจินตนาการของเด็กครับ
ทำให้นึกไปว่า นั่นเป็นสิ่งที่ผู้ใหญ่อย่างเราพากันลืมไปหมดแล้ว

 

ตอนลูกคนโตอายุสักสามขวบ (นานมากแล้ว)
ถามว่าเขาชื่ออะไร ตอบ ชื่อซิลวิโอ (ชื่อเดียวกับพ่อเขา)
ถามว่าพ่อชื่ออะไร ตอบ ชื่อซิลวิโอ
ถามว่าแม่ชื่ออะไร ลูกยิ้มฟันขาว บอกว่า แม่ชื่อเดียร์ ค่ะ

มาจาก
แม่เรียกพ่อ "Silvio can you come here?" ซิลวิโอ มานี่หน่อยค้า
พ่อตอบ "Yes, dear." จ้า เดียร์
เ็ด็กฉลาดฟังอยู่ทุกวัน

คิก คิก

 

เล่าไป อ.ไก่แอบอมยิ้มเอง

ไม่รู้นึกถึง ซีเนีนร์ หรือจูเนียร์


:z10 :z10

 

ลูกสาวผมตอนอายุสัก 5 ขวบเรียนอนุบาลค่ำวันหนึ่งแกก็ขอมานอนบนเตียงด้วยกับผมและภรรยาโดยตัวผมนอนตรงกลาง พอผมหันไปกอดภรรยา ลูกสาวผมก็สะกิดผมแล้วแกก็พูดว่าพ่อกอดหนูดีกว่าเวอร์คกว่านะพ่อ ผมกับภรรยาขำกันกลิ้งเลย

 

ผมมีบทกลอนเก่ามากไม่ทราบว่าใครเป็นผู้ประพันธ์ไว้ แต่ความสวยงามของการเล่นคำสัมผัสสวยมากครับ

เมื่อมั่งมีมากมายมิตรหมายมอง
เมื่อมัวหมองมิตรมองเหมือนหมูหมา
เมื่อไม่มีหมดมิตรมุ่งมองมา
เมื่อมอดม้วยแม้หมูหมาไม่มามอง

คลายเครียดครับ

 

เป็นกลอนที่แต่งจากมุมมองของผู้แต่ง เล่นคำคล้องจองครับ
เวลาที่ตกต่ำลง
ได้เห็น มิตรแท้ และ มิตรเทียม อย่างจริงจริง
อาจจะทำได้เห็นอะไรใหม่ใหม่ในชีวิตอีกก็ได้

 

ผมเคยโดนเด็กคนหนึ่งถามเกาะอะไรที่มีหนูเยอะที่สุดในโลก ผมยอมแพ้ครับ

แล้วเด็กก็เฉลยว่า เกาะแน่นแน่นแน่วแน่นะน้องนะ แฮ่ะแฮ่ะ

 

น้องชินเป็นเด็กชายอายุ 2 ขวบกว่าๆ ช่างพูดช่างคุย
เย็นวันหนึ่งแม่น้องชินพาไปเดินตลาดนัดแถวบ้าน
สองแม่ลูกเดินไปถึงร้านขายเสื้อผ้าเด็ก มีเสื้อลายเอาใจเด็กๆแขวนอยู่เต็ม
ไม่ว่าจะเป็นซุปเปอร์แมน ไอ้แมงมุม ฮีโร่ขวัญใจเด็กๆ นั่นแหละ<O</O

 

ตอนที่เพลงคุณลำไยกำลังดังมากๆ ลูกสาวผมตอนนั้นก็น่าจะประมาณ 6 ขวบอยู่ป.1 เขาก็พยายามร้องตามแต่ไม่เข้าใจภาษาอังกฤษ มีท่อนหนึ่งลูกร้องเพลงว่า
"ยังจำไม่เคยลืมเลือน คอยเตือนตัวเองเอาไว้........
......................................................
...กางเกงก็ต้องลีวาย กระเป๋าก็ครกเข้าได้(Crocodile)"
ฟังแล้วก็อดขำไม่ได้ เด็กเขาก็มีจินตนาการของเขา เมื่อไม่รู้จักคำ Crocodile เขาก็หาคำอื่นที่เสียงใกล้เคียงมาแทนได้ ก็ขำๆดีครับ

 

denceeวันก่อนหิ้วของพะรุงพะรัง เดินมาลงเรือข้ามเจ้าพระยากลับบ้าน...
ตอนนั่งเรือก็สังเกตเห็นหญิงชรานั่งอยู่ที่แถวหลัง ถัดออกไป
เรือแล่นโต้คลื่นข้ามแม่น้ำเจ้าพระยาใช้เวลาประมาณ15นาที
พอเรือเทียบท่าทุกคนก็เตรียมจะขึ้น ป้าแกก็เช่นกัน
เห็นแกเอื้อมมือไปเกาะเสาเรือพยายามจะดึงตัวขึ้นแต่คงลำบากมาก
ดึงอยู่หลายครั้งก็ไม่ขึ้น คนอื่นก็ขึ้นกันไปไม่มีใครสนใจ
ณ.ก็ขึ้นท่าเรือได้ก่อนป้าแกเหมือนกัน แล้วรวบของที่หิ้วมาไว้มือข้างเดียว
แล้วส่งมืออีกข้างให้ป้าแกเกาะแล้วดึงขึ้นมา ...
"ขอบใจจ้า" ได้ยินเสียงแกบอกเบาๆ แล้วต่างคนก็ต่างไป...

แค่ยื่นมือออกไปไม่กี่วินาที เราก็ทำสิ่งดีๆได้แล้ว
"แล้วคุณล่ะ!วันนี้ทำความดีกันแล้วหรือยังเอ่ย?":z3

 

มีบทกลอนเก่าๆนานมากแล้วแต่มีมุมขำๆแทรก เหมือนเดิมไม่รู้ใครประพันธ์ไว้

หากไม่ถึงที่ตาย ก็มิวาย ชีวาวาด
ใครพิฆาต เข่นฆ่า มิอาสัญ
ยามถึงคราว ต้องตาย วายชีวัน
ไม้จิ้มฟัน แทงเหงือก ดันเสือกตาย

เฮ้อ....อนาถใจ

 

อนิจจัง ทุกขัง อนันตา...สิ่งใดๆ ในโลกล้วนไม่แน่นอน...สาธุ

แต่ที่แน่ๆ ถ้าเราแบ่งปันน้ำใจ ให้ความรักความปรารถนาดี สิ่งดีๆ ย่อมเกิดขึ้นได้แน่นอน;aa54

 

บ้านเขา มีแม่ชีเทเรซา
บ้านเรา จะมีคุณ ณ. เอิงเงย..

ดีใจ ดีใจ
ถ้าต้องการให้ช่วยเหลือ จะให้โทรเบอร์อะไรขา เอา 1119 มั้ยเอ่ย (แซวจ้า..)

 

มีคนหลายประเภทในทีทำงาน เย็นวันหนึ่งเจ้านายที่เป็นเอ็มดีก็นัดพวกผมที่เป็นซีเนียร์เอ็นจิเนียร์ประมาณ 6 คนไปกินอาหารค่ำกันที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง แล้วเจ้านายก็พูดให้ฟังว่าพนักงานในบริษัทมีอยู่ด้วยกัน 4 ประเภท 1.โง่+ขี้เกียจ 2.โง่+ขยัน 3.ฉลาด+ขี้เกียจ 4.ฉลาด+ขยัน แล้วก็ถามพวกผมว่ารู้มั๊ยฮิตเล่อร์เลือกที่จะกำจัด(ฆ่า)คนประเภทไหนก่อน แล้วเจ้านายก็เฉลยว่าฮิตเลอร์เลือกที่จะกำจัดคนประเภทที่ 2 ก่อน เพราะโง่แล้วยังขยันทำเรื่องโง่ๆให้กองทัพเสียหายอันตรายที่สุด ส่วนประเภทที่ 1โง่แล้วขี้เกียจก็ยังดีเพราะไม่ได้ทำเรื่องโง่ๆออกมาให้เสียหายต่อกองทัพ แต่เจ้านายผมกับบอกว่าฮิตเลอร์มีวิสัยทัศน์ที่แคบมาก แทนที่จะกำจัดคนประเภทที่ 2 เขาควรจะส่งหรือไล่คนประเภทนี้ไปให้กับกองทัพของพันธมิตรอังกฤษและฝรั่งเศษเพื่อคนพวกนี้จะได้ไปทำความเสียหายให้กับกองทัพพันธมิตรแทน ผมฟังดูแล้วก็อึ้ง เจ้านายผมคิดได้ยังไงพิลึกคนจริงๆ คลายเครียดๆนะครับอย่าคิดมากนะ

 

เบอร์โทรณ. ง่ายๆ...
แค่โทรจิต บอกว่าคิดถึง ก็ถึงแล้วค่าอาจารย์ไก่...อิอิ
;aa54

 

เอาเรื่องสบายๆ ของชายคลองมาเล่าให้ฟังค่ะ

ใต้ร่มไม้ริมคลอง ลมเย็นพัดเอื่อยๆ สบายๆ
ต้นผักตบชวาลอยเกาะอยู่ชายตลิ่งเป็นกลุ่มๆ
บางกอก็ลอยอ่อยอิ่งไปตามลำน้ำ ที่ไหลเรื่อยๆ
ดอกสีม่วงของมันชูช่อท้าสายลมที่พัดมาเป็นระยะ
แมลงปอเข็มตัวนิดบินโฉบไปเกาะกอดอกไม้ที่ปลูกอยู่ริมบ่อ
กลางบ่อบัวก็ยังมีผีเสื้อกับแมงปอตัวใหญ่บินวนไปวนมา
เคยนั่งนับสีของแมลงปอเข็มตัวน้อยที่บินไปบินมา
แดง เหลือง ส้ม เขียว ฟ้า ม่วง ชมพู...สีผสมก็มีมามาย หลายหลาก
นับจนตาลายก็ไม่หมด...
สุดท้าย...ก็นอนกลิ้งอยู่บนแคร่ ดูมันโฉบไปมา
ใจเราก็เหมือนบินเล่นไปกับมัน รู้สึกสนุก สบาย สุดท้ายก็หลับไป

อากาศที่สะอาดบริสุทธิ์ใส ทำให้เราได้สัมผัสกับธรรมชาติที่สุดจะพรรณา
เดี๋ยวนี้แทบจะหาดูไม่ได้แล้ว ทำยังไงน๊อบรรยากาศแบบนั้นจะกลับมาอีกครั้ง
...คิดถึงจัง
;aa17