แผนภัยพิบัติฉบับทำได้จริง รวบรวมจากคุณ marine 24

พี่ marine 24 เ็ป็นนาวิกโยธินเก่า


คุยไว้ในหลายกระทู้ แผนง่ายๆ ไม่ซับซ้้อน ไม่ต้องเสียเงินเตรียมของมากเพราะผลิตเองหลายชิ้น (เหมือนแม็คกายเว่อร์)

ตัวเองเป็นแฟนกระทู้พี่มารีนอย่างเหนียวแน่น ท่านพูุดน้อย ได้เนื้อความแน่นปั๊ก เลยขอนำเสนอ Best of Marine 24
มีข้อมูลจากคุณปาฏิหาริย์และ sutatip_b ติดมานิดนึง

ของท่านอื่นมีอีกมาก แต่ไม่ได้ตามตลอด คงหาอ่านเอาเองได้
เ็ห็นว่าจวนแล้วเลยรวบรวมมาฝาก

ขออนุโมทนาบุญกับพี่มารีนและคุณปาฏิหาริย์นะคะ

แผนภัยพิบัติฉบับทำได้จริง
<o></o>

ความน่าจะเป็น
ผมไม่ได้ฝัน แต่ตอนนั่งสมาธิเห็นน้ำท่วมไหลหลากอย่างรุนแรง จากที่สูงเป็นภูเขา น้ำขุ่นคลั่กไปด้วยโคลนและภาพหายไป

เหตุมักเกิดตอนเราไม่คาดคิด
เหตุการณ์ภัย มักจะมาถึงตัวเราแบบไม่รู้ เล่นงานเราตอนเผลอ หรือเราไม่ระวังตัว ประสบการณ์ของผม คือ ทุกครั้งที่ออกลาดตระเวน เมื่อพักแรมในป่า ปกติเราจะวางกับดักพวกสัญญาณเตือนภัย และกับระเบิดควบคุมด้วยคน แต่มีอยู่ครั้งหนึ่งวันนั้นฝนตก กินข้าวเสร็จนอนเลย มีแต่ยามลาดตระเวนรอบที่พัก จึงไม่วางกับดักสัญญาณเตือนภัยและกับระเบิดเพื่อป้องกันในเวลากลางคืน ปรากฏคืนนั้น ถูกผู้ก่อการร้ายเข้าโจมตีที่พักแรม ผมเองและพรรคพวกต้องถอนตัวและลอยคอข้ามลำน้ำกลางดึกคืนนั้น เพื่อหนีการปิดล้อมของผู้ก่อการร้าย

แผน
ผมจะพาครอบครัวไปไว้ในสถานที่ปลอดภัย แล้วย้อนกลับมาช่วยเหลือคนอื่น แต่นั้นหมายถึง เราต้องมีเครื่องมืออุปกรณ์ในระดับหนึ่ง ตั้งแต่เชือก เรือ อุปกรณ์ปฐมพยาบาล เสบียงอาหารน้ำดื่ม ยานพาหนะพร้อมน้ำมันเชื้อเพลิง(ที่ตอนนั้น คงจะหายาก/ขาดแคลน)

ผมแพ็คสัมภาระที่จำเป็น ทั้งอุปกรณ์พักแรม เสื้อผ้า ยา อุปกรณ์ดำรงชีพ เสบียง น้ำมันเชื้อเพลิงสำรอง เตรียมความพร้อมเคลื่อนย้ายได้ภายใน 24 ชม.(ถ้าภัยทางน้ำ ขอแนะให้มีเปลผ้าไนลอน ถ้าน้ำท่วมไหลหลาก ผูกนอนตามต้นไม้/เพดานบ้านได้และน้ำหนักเบาพกพาง่าย) ตอนนี้อ่านแล้วไม่ตกใจ แต่เตรียมตัวพร้อม

ขั้นที่ 1 แพ็คของลงกล่อง และเป้
ขั้นที่ 2 จัดกองรวมเตรียมขนย้าย
ขั้นที่ 3 เผ่น

เตรียมดีกว่าไม่เตรียม

จุดรวมพล ต้องมีจุดรวมพลที่กลุ่มจะต้องนัดหมายพบกัน (เพราะจะต้องมาแชร์ใช้เครื่องมืออุปกรณ์ เสบียง อาหาร น้ำดื่ม เท่าที่มีอยู่ ในการไปช่วยคนอื่น)

ที่หมาย
ถ้าจะต้องอพยพเคลื่อนย้ายไป ให้ไปยังจุดที่คิดว่าปลอดภัยและเป็นสถานที่มีผู้ปฏิบัติธรรมมาร่วมกัน มีพระบรมสารีริกธาตุด้วย

การเตรียมสัมภาระ
เป้หลัง ของใครของมันแบกกันเอง
ปลากระป๋อง 2 แพ็ค
น้ำพริกเผา
น้ำพริกตาแดง
ข้าวเหนียวแดงเป็นถุงเล็กๆ
วิตามินรวม
น้ำมันตับปลา
หม้อข้าวสนาม
ไฟฉาย 5 วัตต์
วิทยุขนาดเล็ก
กระติกน้ำ
ผ้าพลาสติกกันฝน
เสื้อกันหนาว
เสื้อกันฝน
มีดเดินป่า
แผนที่ประเทศไทย
นกหวีด
เข็มทิศ
ไฟแช็ค
ไม้ขีดไฟ
เทียนไข
รองเท้าผ้าใบ
ถุงเท้าอย่างหนา
ยาสามัญ
ยาทำน้ำบริสุทธิ์ หรือด่างทับทิม
แบตเตอรี่สำรองมือถือ ชาร์จไฟไว้ด้วย
เอกสารสำคัญ ใส่ซองกันน้ำ

น้ำพริกเผาเก็บได้นานพอสมควร เอามาจิ้มผักหรือคลุกข้าวกิน ผมเคยเอามาจิ้มหยวกกล้วยกิน วิตามินรวมและน้ำมันตับปลาไว้ด้วยเพื่อบำรุงร่างกาย เนื่องจากต้องกินอาหารที่มีคุณค่าอาหารน้อยหรือต้องเดินทางไกลและต้องแบกเป้
ยาทำน้ำบริสุทธิ์มี 1แผง (10 เม็ด) ราคาเม็ดละ 2.50 บาท วิธีใช้ใส่ 2 เม็ด ผสมใส่น้ำ 1 กระติกทหารครับ เขย่าแล้วทิ้งไว้ 30 นาที จึงใช้ดื่มได้ หรือใช้ด่างทับทิมบรรจุุแทน ใช้ด่างทับทิม 2-3 เกล็ดต่อน้ำ 1 ลิตรทิ้งไว้ 30 นาทีก็ดื่มได้ (อย่าใช้มากจะฝาดคอและอาจจะดื่มยากยิ่งขึ้น) หรือใช้ทิงเจอร์ไอโอดีนขนาด 2 1/2% โดยใช้ 2 หยด ต่อน้ำ 1 กระติกเขย่าแล้วทิ้งไว้ 30 นาทีเช่นกันครับ
หม้อข้าวสนามใช้เป็นทั้งหม้อหุงข้าว หม้อแกง กาต้มน้ำไปในตัว ส่วนวิทยุขนาดเล็ก ไว้เปิดฟังข่าวสารตลอดเวลา จะทำให้ทราบว่าสถานการณ์รุนแรงขนาดไหน ถ้ารุนแรงมากปรึกษากับทางบ้านหรือกลุ่มพลังจิต ว่าสมควรจะเคลื่อนย้ายหรือไม่

สำหรับรถ
น้ำดื่มขนาด 1 ลิตร 6-8 ขวด
น้ำมันเชื้อเพลิง 30 ลิตร
ถ่านไฟฉายขนาดเดียวกัน 24 ก้อน+ ไฟฉาย (ควรจะใช้ไฟฉายที่ใช้ถ่านขนาดเดียวและใช้หลอดขนาดเดียว ทำให้ง่ายในสำรองถ่านไฟฉายและเปลี่ยนอะไหล่ทดแทนกันได้)
จักรยานเสือภูเขา
เชือก 10-12 มม. ยาว 10 เมตร
ถุงนอน
หมอน
เต็นท์
เตาแก็ส
เกลือเม็ด
อาหาร ควรเป็นประเภทอาหารแห้ง
เครื่องครัว 1 ชุด
อุปกรณฺ์แสงสว่างสารพัดแบบ
พลั่วสนาม ขวาน ค้อน มีดเดินป่า

สำหรับปลายทาง
ควรเอาสัมภาระบางส่วนไปเก็บไว้ที่นั้น เพราะถ้าเกิดเหตุฉุกเฉินกระทันหัน เราอาจจะนำสัมภาระติดตัวไปได้เพียงเป้ใบเดียว ซึ่งจะบรรจุได้ไม่มากนักและต้องเดินด้วยเท้าเหมือนประเทศจีน มันแสนสาหัสเลย ทั้งเสบียง น้ำดื่มที่มีจำกัด และแบกเป้ที่หนัก เดินไกลมาก จะทำให้เท้าพอง หัวไหล่ไหม้ และต้องระวังโจรปล้นสดมภ์ ถ้าไปถึงที่หมาย เราก็มีสิ่งเครื่องที่นำไปเก็บใช้ได้ในยามจำเป็น

ตอนนี้ผมเก็บเสื้อผ้าเก่า แต่ยังใช้ได้ ผ้าห่ม กางเกงใน ผ้าขาวม้า ผ้าเช็ดตัว แปรงสีฟัน ไฟแช็ค แพ็คในกระเป๋าเดินทางไว้ เตรียมส่งไปเก็บสำรองยังสถานที่คิดว่าอาจจะใช้เป็นจุดหมายที่จะอพยพไป

รายการของไปเตรียมไว้ที่จุดนัดพบหรือปลายทาง
อาหารแห้ง ปลา/อาหารกระป๋อง 3 กระป๋องและข้าวสาร 1 กก.ต่อคน/วัน x จำนวนคนx 30 วัน = จำนวนเสบียงที่ต้องเตรียม น้ำดื่ม 3 ลิตร/คน/วัน ผ้าพลาสติกเอาไว้ทำหลังคากันฝน แพ็คของที่จำเป็นในกล่องพลาสติกขนาดจัมโบ้ ที่หาซื้อได้ตามห้างสรรพสินค้า จดรายการไว้ด้วยเพื่อตรวจว่าขาดสิ่งใดบ้าง ค่อยสะสมไปเรื่อยๆ เอาเสื้อผ้าที่เก่ามาซักรีดเก็บแพ็คไว้ หรือของผมจะเก็บของทีคิดจำเป็นต้องใช้ในยามฉุกเฉิน แต่ตอนนี้ไม่ต้องการใช้ เป็นอุปกรณ์สำรอง เช่น เสื้อกันหนาว ผ้าห่ม รองเท้าผ้าใบ จานชาม มีดเดินป่า เชือก ไฟฉาย เต็นท์ ผ้าพลาสติกและเสื้อกันฝน เวชภัณฑ์ที่เก็บได้นาน พวกสำลี ผ้าพันแผล ด่างทับทิม ไว้ในกล่องพลาสติก

นอกจากเวชภัณฑ์แยก 1 ชุด อาหารแห้ง ก็มีอุปกรณ์ช่วยชีวิต เสื้อชูชีพ แพยางที่เด็กเล่นก็ได้ ถังพลาสติกขนาด 30 ลิตรพร้อมเชือกไนลอน แผ่นโฟมฝึกว่ายน้ำ มีติดบ้านไว้ใช้แก้ปัญหาเฉพาะหน้าในยามฉุกเฉินได้ นกหวีดหาซื้อตามแผนกกีฬาห้างคาร์ฟู โลตัส มีขายเชือกควรมีขนาดประมาณ 6 มม.-12 มม. ยาวประมาณ 10-20 เมตร ตั้งสมมติฐานว่า ถ้าต้องข้ามลำน้ำท่วมไหลหลาก กว้างเท่าถนนหน้าบ้าน หรือต้องปีนลงจากตึกสูง 2-3 ชั้นจะต้องใช้เชือกยาวเท่าใดและขนาดใดจึงสามารถรับ นน.ตัวเราได้ (ตอนข้ามลำน้ำหนีการปิดล้อมของ ผู้ก่อการร้าย ใช้เชือกขนาด 12 มม.ผูกกับต้นแล้วสาวเชือกข้ามน้ำ)

แสวงเครื่อง
ไฟฉายแบบติดหัว แนะนำการทำไฟฉายติดหัวแบบแสวงเครื่อง เห็นจากรายการโทรทัศน์ ใช้ยางในรถจักรยาน/หนังสติกยิงนกมามัดไฟฉายไว้ แล้วนำมาคาดที่ศีรษะ เราก็มีไฟฉายคาดหัวแบบเท่ๆ ใช้แล้ว ทั้งไฟฉายและถ่าน ถ้ายังไม่ใช้ นอกจากเอาถ่านออกแล้ว เอาใส่ถุงพลาสติกรัดยางกันน้ำไว้ เผื่อจะต้องลุยน้ำ/ลอยคอหนีน้ำท่วม แยกใส่ทุกเป้ เผื่อสูญหายไปบ้างเป้ ๆ ที่เหลือก็ยังมีของเหล่านั้นไว้ใช้บ้าง

เสื้อชูชีพ ถ้าไม่มี ก็ใช้แกลลอนน้ำขนาด 5 ลิตร 2 ใบผูกติดกัน/คน พอลอยตัวสำหรับคนที่ว่ายไม่เป็น/ไม่แข็ง/อายุมาก หรือยางในรถยนต์ 10 ล้อ 4 เส้นมัดด้วยท่อพีวีซีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 2-3 นิ้ว ชั้นที่หนึ่งมัดกับยางรถ และชั้นที่สอง วางตามขวาง มัดเข้ากับชั้นที่หนึ่ง ปูด้วยกระดานไม้อัดที่อาจจะรื้อมาจากฝาประตูห้องนอน(กรณีฉุกเฉินและบ้านเป็นบ้านจัดสรรประตูส่วนมากจะเป็นไม้อัด) ทำเป็นแพ แต่ถ้าใช้ทำแพยกรถยนต์ให้พ้นน้ำ ต้อง 6 -8 เส้น

ฝึกกาย
ตอนนี้ต้องเริ่มฝึกแล้วครับ เพราะแนวโน้มมีโอกาสเจอภัยทางน้ำ คนที่ว่ายน้ำไม่เป็นจะลำบากและเสี่ยงมาก แม้คนที่ว่ายน้ำเป็น ถ้าทิ้งไปนาน 2-3 ปี (ไม่เคยไปว่ายน้ำเลย) จะเหนื่อยมากไปว่ายแค่ 30 - 50 เมตร เพราะการว่ายน้ำจะใช้กำลังจากแขน 70 % (ผมเอง ไปว่ายน้ำที่ระยอง หอบแหกๆเลย) ถ้าไม่เคยแบกเป้เดินป่ามาก่อน เมื่อแบกเป้เดินไปจะรู้สึกว่าเป้ มันหนักขึ้นเรื่อยๆเพราะเราเริ่มเหนื่อย จะต้องฝึกออกกำลังกายด้วยการยกดัมเบล หรือว่ายน้ำเพราะจะใช้กำลังแขน 70% (ถ้าห่างเหินการว่ายน้ำไปนานๆ จะเหนื่อยมาก) หรือฝึกแบบรบพิเศษ เขาจะใช้ยางรถยนต์ผูกกับเอวลากวิ่ง ตอนเป็นทหาร ผมใช้เอาทรายใส่ถุงพลาสติกมัดปากถุงให้แน่นใส่เป้แบกวิ่ง

อุปกรณ์เสริม โรลเลอร์เบลด ทำให้ผมนึกถึงอุปกรณ์อย่างหนึ่งที่ผู้ใช้ยืนบนตัวอุปกรณ์มีคันจับเหมือนจักรยานแล้วใช้เท้าถีบดันไปตามทาง ผู้ใช้สามารถแบกเป้แล้วใช้อุปกรณ์นี้เคลื่อนที่ได้สะดวกสบายกว่าการเดินด้วยเท้า ใช้ง่าย เก็บง่าย (ไม่มีทาง ผ่านที่ทุรกันดารถือไปได้) ราคาประมาณ 700-1,000 บาท

สิ่งศักดิ์สิทธิ์
ผมติดรูปท้าวเวสสุวรรณไว้หน้าประตูบ้านชั้นบน (มารีน)
ยันต์เกราะเพชร พระคำข้าว เหรียญพลังจิต พระปรียนันท์ (ทำน้ำมนต์ได้ด้วย) พระผงจักรพรรดิ์ (ทำน้ำมนต์ได้) (sutatip_b)

เส้นทาง
เส้นทางที่ได้รับแจ้งว่าในสถานการณ์จากภัยทางน้ำ เส้นทางออกจากกรุงเทพฯ ควรใช้เส้นทางสายวังน้อย-สระบุรี-ลพบุรี-เพชรบูรณ์ เพราะจะสูงกว่าสายอยุธยา-นครสวรรค์เพราะบางช่วงสายนี้จะถูกน้ำท่วม ถ้าสายตลิ่งชัน-สุพรรณบุรี ก่อนถึงตัวจังหวัดสุพรรณบุรีประมาณ 20 กม.(จากนนทบุรี) และถนนสายผ่านตัวจังหวัดสุพรรณบุรีช่วง ผ่านสะพานต่างระดับ หน้าร้านขนมสาลีเอกชัย พื้นที่ต่ำมาก ปี 2550 ตอนน้ำไหลหลากจากเหนือ มีน้ำท่วมมากมากกว่าจุดอื่นในถนนสายเดียวกัน/ที่อื่นไม่ท่วม แต่ 2 จุดนี้จะท่วมจนรถผ่านไม่ได้ จึงควรใช้เส้นทางสระบุรี-ลพบุรี-เพชรบูรณ์ จะแน่นอนกว่า

จากสมุทรปราการและบางนา ถ้าเรื่องภัยน้ำท่วม ควรจะตัดออกไปตามทางมอเตอร์เวย์ไปออกบางปะอินไปโคราช/เขาใหญ่ หรือไปทางลพบุรี/เพชรบูรณ์ อย่าฝ่าเข้ามากลางกรุงเทพ รถติดจลาจลแน่นอน ถ้าแผ่นดินไหว จากทราบมารอยเลื่อนพาดผ่านย่านสมุทรปราการด้วยครับ พยายามเช็คข่าวสารว่าจุดใดที่เส้นทางยังสามารถใช้ได้ แล้วหาทางขึ้นมาทางเหนือ สระบุรี นครสวรรค์ แต่เท่าที่ทราบมาน้ำจะท่วมถึงสิงห์บุรี จึงควรอ้อมไปทางลพบุรี หรือมุ่งไปที่เขาใหญ่

ขอให้พุทธบารมีคุ้มครองทุกท่านให้โชคดีค่ะ จาก sutatip_b ผู้รวบรวม

<o></o>

 

โอย สมายลี่บุก
ลบแล้ว ลบบรรทัดนึงจอจะฟรีซ ต้องเซฟ
เดี่ยวทะยอยทำให้นะคะ

 

เจอสมายลี่ คงสมายไม่ออก ยังไงก็คี๊ปสมายลิ่งไว้ก่อนนะครับอาจารย์ไก่ เอาใจช่วย

 

ขออีกครับพี่ไก่ รวบรวมจากหลายๆท่านครับ

 

รวมมาอย่างนี้ สุดยอดเลยครับ

 

วันนี้นัดคุยกับคุณภาวิโต และคุณธนพล
ประชุมสรุปแผนหลบภัย ขั้นสุดท้าย


ถามท่านภาวิโตว่า "ถามจริงๆเถอะค่ะ ทำไมท่านจึงคิดจะอพยพกับเขาด้วยคะ"

ท่านบอกว่า "เรื่องใครได้รับรู้รับทราบอะไรมานั้นผมรับฟังได้ แต่ผมประเมินเอาจากสถานการณ์ภายนอก ปัจจุบันคิดว่าเป็นไปได้มากที่จะเกิดพายุ การเตรียมพร้อมไม่ใช่สิ่งเสียหาย มีจุดหมายแน่นอน มีแผนดำเนินการ ถ้าเหตุเกิดจริงจะได้ไม่ตื่นตระหนก น้ำมาเราหลบไปก่อน ถ้าน้ำลดกลับบ้านได้ค่อยกลับ กลับไม่ได้ค่อยว่ากันใหม่"

กลับมาปั๊บเจอข้อความนี้...

<table id="post1443385" class="tborder" align="center" border="0" cellpadding="6" cellspacing="0" width="100%"><tbody><tr><td class="thead" style="border-style: solid none solid solid; border-color: rgb(255, 255, 255) -moz-use-text-color rgb(255, 255, 255) rgb(255, 255, 255); border-width: 1px 0px 1px 1px; font-weight: normal;"> วันนี้, 03:19 PM <!-- / status icon and date --> </td> <td class="thead" style="border-style: solid solid solid none; border-color: rgb(255, 255, 255) rgb(255, 255, 255) rgb(255, 255, 255) -moz-use-text-color; border-width: 1px 1px 1px 0px; font-weight: normal;" align="right"> #2063 </td> </tr> <tr valign="top"> <td class="alt2" style="border-style: none solid; border-color: -moz-use-text-color rgb(255, 255, 255); border-width: 0px 1px;" width="175"> Forever In LoVE <script type="text/javascript"> vbmenu_register("postmenu_1443385", true); </script>
ทีม ผู้ดูแลแกลเลอรี่



เข้ามาครั้งล่าสุด: วันนี้ 04:15 PM
วันที่สมัคร: Nov 2007
ข้อความ: 328
ได้ให้อนุโมทนา: 5,948
ได้รับอนุโมทนา 5,249 ครั้ง ใน 315 โพส
<if condition="1"></if><!-- ############### AWCoding Back-End created by Adam Ellis ################ ########################### Version 3.0.0 ############################## --> <!-- ####################### Awards Postbit Template ######################## ################## Copyright 2008 all rights reserved ################## -->
พลังการให้คะแนน: 74


</td> <td class="alt1" id="td_post_1443385" style="border-right: 1px solid rgb(255, 255, 255);"> <!-- message --> .
มีเรื่องความฝัน มาเล่าบ้างแล้วค่ะ


ภาพในฝัน...

ตัวเองกำลังยืนอยุ่กลางถนนซอยใหญ่ทางเข้าบ้าน (ตรงข้ามโรงเรียนนายเรือ)
ถนนโล่งหมด ไม่มีรถเลยสักคัน

ไม่มีผู้คน...

สองข้างทาง ร้านค้า ชักประตูปิดลงหมด

แดดแรงจ้า ... จึงเงยหน้ามองท้องฟ้า


มีเสียงพูดว่า "ก็เคยเตือนแล้ว ..แต่เจ้าไม่เตรียมตัวเอง"


ยังไม่ทันสิ้นเสียง ตอนนั้นความกลัวและตกใจตามสิ่งที่เสียงบอก
ว่าเราน่ะ ไม่เตรียมตัวเองนะ ยืนตะลึงอยู่กับที่

ก็รู้สึกว่า ...ปุ่มเดินเครื่องพลังงานบางอย่าง ได้ถูกกดแล้ว

มีแถบพลังงานวิ่งเป็นเส้นยาวจากท้องฟ้า ตามแนวถนน และผ่านตัวเรา ด้านซีกขวา

เวลาที่คลื่นพลังงานกระทบ.. ตัวเราซีกขวาทั้งหมด

..มันสั่นสะเทือน ความรู้สึกสุดบรรยายจริงๆ

แล้วก็ตื่น.... ตอนนี้แรงสะเทือนที่กระทบ ยังรู้สึกอยู่เลย.

</td></tr></tbody></table>
ไม่รู้แหละข้าพเจ้าเช็คของในลิสต์แล้ววันนี้เลย ขอบคุณคุณธร คุณคณานันท์และน้องซันค่ะ

 

ขอบคุณสำหรับข้อมูลทุกอย่างเลยครับ ผมเองพยายามเตรียมพร้อมอพยพทันทีที่ทำได้ แต่คนที่บ้านไม่ค่อยอยากจะอพยพนี่สิ แบบนี้จะทำยังไงดีน้อเนี่ย

 

ขออนุโมทนาด้วยค่ะ

อธิษฐานจิต ...ถึงบุญกุศลที่สร้างไว้
สิ่งศักดิ์สิทธิ์จะดลใจ ...ให้เรารู้เหตุก่อนที่จะเกิดเหตุจริงภายใน 1-2 วัน
และมีเหตุให้ทุกคนออกจากพื้นที่นั้น ... โดยอัศจรรย์ใจค่ะ
อย่าลืมแผ่ผลกุศลทั้งปวงให้คนที่เรารักและใกล้ชิดด้วย
(เพื่อเขาจะได้พ้นภัยไปพร้อมเรา)

 

<TABLE class=tborder id=post1443771 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175>คลิก<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_1443771", true); </SCRIPT>
สมาชิก

วันที่สมัคร: Nov 2006
ข้อความ: 918
ได้ให้อนุโมทนา: 0
ได้รับอนุโมทนา 20,929 ครั้ง ใน 918 โพส
<IF condition="">
</IF>พลังการให้คะแนน: 1846


</TD><TD class=alt1 id=td_post_1443771 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid"><!-- message -->denceeเตรียมการพวกอุปกรณ์โยธากันบ้างก็ดี น่ะ ครับ

denceeพวก ชแลง ขวานโยน ค้อนปอนด์ มีดใหญ่ เลื่อยตัด ประจำบ้าน หรือ ติดรถยนต์ น่าจะช่วยได้ทั้งเราและเขา

denceeไปนึกถึงพวกติดอยู่ในอาคารที่พัง ถ้ามีพวกเครื่องมือโยธาก็จะช่วยได้มาก หรือช่วยในการงัดทรากปรักหักพังเพื่อช่วยชีวิต

denceeนึกฟุ้งไปถึงพวกรถลาดตระเวนของทหาร เขาจะมีอุปกรณ์ประจำรถ เช่น ถุงมือหนังชนิดหนาทนความร้อน ชแลง ขวาน เลื่อย พลั่วตักขนาดใหญ่ มีดใหญ่ เชือกขนาดใหญ่ เรียกว่า อุปกรณ์กู้ซ่อมครบเครื่อง คิดไปว่า ถ้าพวกมีรถกระบะ ถ้ามีไว้ก็น่าจะดี อันนี้ คุณ marine 24 คงเข้าใจดี เคยเห็นประโยชน์จากเครื่องมือเหล่านี้ว่าใช้ได้ทุกสถานการณ์ ช่วยกู้รถจากหล่มโคลนได้ ทุบทำลายเครื่องกีดขวางให้รถสามารถเคลื่อนที่ไปข้างหน้าได้ เครื่องมือพวกนี้มี นน. มาก คงต้องเป็นผู้ชายที่ใช้ได้ดี แต่ผู้หญิงก็คงไม่ห้ามถ้าฟิตกำลังมาอย่างดี

dencee เรื่องการกู้ซ่อมรถในสถานการณ์ฉุกเฉินน่าจะเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการเรียนรู้ หา vcd มาเปิดดูสักสองสามรอบก็น่าจะพอจำได้ แต่ผมไม่มี น่ะ ครับ ต้องพวก ออฟโรด คงต้อง Kitcamp หรือ Konge หรือไม่ก็ หัวหน้าทีม

denceeถุงมือหนังที่หนา ๆ ชนิดเต็มมือ ราคาถูกแค่ ๓๐ บาท ของพวกช่างก่อสร้าง สมควรมีไว้ประจำรถ หรือประจำเป้เป็นอย่างยิ่ง เพราะเห็นประโยชน์จากการใช้ในกรณีย์ฉุกเฉินหลาย ๆ ครั้ง หนาทนความร้อนจากการเสียดสี จับ ยก สิ่งของหยาบ ๆ หรือ ของมีคม ป้องกันอันตรายจากการบาดเจ็บได้ ถ้ามีการ ห้อยโหน ป่ายปีนเชือกหรือกำแพง ถุงมือจะช่วยได้ดี จับวัสดุที่ร้อนถุงมือก็ช่วยได้

denceeถุงมือชนิดไม่เต็มมือ ก็ใช้ได้ดี การเดินทางที่ต้องใช้มือช่วยพยุงตัวจากต้นไม่ กิ่งไม้ จากเศษกำแพงซีเมนต์ที่หยาบและแหลมคม อันนี้ก็ช่วยได้ เพราะในการเคลื่อนที่ในพื้นที่ ที่ไม่ราบเรียบย่อมมีการต้องท้าวกับสิ่งของรอบข้างและมีการเหนี่ยวรั้งกับสิ้งของอื่น ๆ หรือกิ่งไม้ที่อาจมีหนามแหลมคมเพื่อการพยุงตัว ลดอันตรายจากการบาดเจ็บที่มือ ถุงมือที่เปิดนิ้วจะมีความคล่องตัว ลองดูทหารที่อยู่ในจอ TV. ในภาคใต้ ส่วนใหญ่จะใส่ถุงมือหนัง ถ้าผมเป็นลูกพี่ก็ต้องบังคับให้ลูกน้องซื้อไว้ใช้ทุกคน หรือไม่ก็ต้องซื้อให้แล้วหักเงินคืน

denceeเสื้อที่จะเตรียมไว้ลุยกับภัยพิบัติ ขอให้เป็นเสื้อแขนยาว อย่าไปเอาอย่างในหนังที่พับแขนเสื้อรบกันตลอดเรื่อง ของจริงไม่มีใครพับแขนเสื้อเข้าป่าเข้ารก แค่หมอบกับพื้นกลิ้งสักสองรอบ ข้อศอกก็คงแตกและแขนก็คงถลอกปอกเปิกหมด เป็นการบั่นทอนและลดประสิทธิภาพในการหลบหนีหลีกเลี่ยงจากภัยพิบัติ เสื้อที่มีกระดุมรัดข้อมือนั้นจะดีมาก เพราะในระหว่างบู้อยู่กับภัยพิบัติ ไม่รู้ว่าอะไรจะเข้าไปในแขนเสื่อบ้าง ฝุ่นละอองจากดิน สัตว์เลื้อยคลาน มันจะทำให้ระคายผิวหนังและคัน เสื้อแขนยาวจะลดการเสียดสีจากสิ่งกีดขวางรอบ ๆ ตัวในระหว่างเดินทาง แค่โดนใบไม้คม ๆ หรือหญ่าคาบาดทีเดียวมันเหมือนกับโดนใบมีดโกนกรีดทีเดียว แล้วเราจะเดินปวดแสบปวดร้อนไปทั้งวัน ยิ่งเหงือออกมาราดแผลทีไรน้ำตาก็จะร่วงมารองรับความเจ็บปวดทุกครั้งไป

denceeส่วนกางเกงคงไม่น่าจะมีใครใส่กางเกงขาสั้น ไม่น่าเอาอย่างแบบสารคดีท่องเที่ยวของฝรั่ง ถ้าใส่ขาสั้นคงไม่ต้องบรรยายขาลายแน่ ๆ (kiss)

(kiss) เล่าให้ฟัง ให้เตรียมการตามเหตุตามปัจจัย ผมโดนด้วยตัวเองมาหมดแล้ว จึงเป็นบทเรียนที่จำไม่ลืม อย่าได้ทดลองอีกเลย ผมทดลองมาให้หมดแล้ว ถุงมือหนัง เสื้อแขนยาวมีกระดุมปิดที่ข้อมือ หาไม่ยาก

denceeถ้าเราเตรียมเสื้อไว้สักตัวแล้วเย็บปะตรงรอยข้อศอก ก็แจ่มเลย กลิ้งหมอบคลาน สบายใจ แทนสนับศอกสนับเข่าได้เลย ลดรงกระแทกและแรงเสียดสี ส่วนใหญ่ท...ทหารที่แสดงแบบ กลิ้ง ๆ หมอบ ๆ คลาน ๆ ก็ใช้แบบนี้แหละ ครับ แสดงได้เต็มที่ พื้นดินแข็ง ๆ ก็ไม่กลัว

denceeเห็นว่าดีก็เอาเลย ครับ ไม่ต้องเกรงใจ.....(kiss)
<!-- / message --></TD></TR></TBODY></TABLE>

 

ที่พี่คลิกแนะนำเป็นวิธีปฏิบัติที่ใช้กันในการออกไปทำงานจริง และช่วยได้มากครับ เอามารวบรวมไว้เป็นคู่มือหรือเอกสารแจกจ่าย ผมเคยใช้ถุงมือหนังขับรถมอเตอร์ไซต์ ช่วยได้มาก เพราะขณะเดินลงเขา ตัวไถลลงจากเขา ตามสัญชาติญาณคนเราจะเอามือไปค้ำต้นที่อยู่ข้างหน้า โชคดีมีถุงมือหนัง เพราะต้นไม้ที่ผมเอามือไปค้ำยันตัว มีหนามทั้งต้น มิฉะนั้นหนามแทงเต็มมือเลย

 

ขอเวลาเดี๋ยวนึงคะ จะจัดให้ตามคำขอ
The best of Arjarn CLICK

ขอไปทำงานก่อน ก่อนที่นายจะเหล่ค่ะ

 

ตั้งใจว่าจะไปถวายพระอุปคุตที่พระสมุทรเจดีย์ วันอาทิตย์ที่ 24 ส.ค. กับเขาด้วย
คุณmarine 24 ไปด้วยไหมค่ะ ถ้าคุณmarine ไป จะเป็นการรบกวนหรือไม่ ถ้าจะฝากให้ซื้อ และนำไปให้ที่วัดพระสมุทรเจดีย์
1.ถุงมือหนังขับรถมอเตอร์ไซต์
2. ถุงมือชนิดเต็มมือ + ไม่เต็มมือ
เพราะตัวเองไม่รู้จักของเหล่านี้เลย เรียกง่าย ๆ ว่า ซื้อไม่เป็น

 

อนุโมทนา....สาธุ กับทุกท่านที่ได้ให้คำแนะนำ น่ะครับ

โดยเฉพาะคุณ Marine 24 เป็นยอดวิชาจริงๆ ในการหาและใช้อุปกรณ์ยังชีพ

แต่อยากให้ข้อสังเกตสัก 2-3 ประการ น่ะ ครับ

เรื่องการอพยพคงไม่มีปัญหามากสำหรับผู้เตรียมความพร้อมทั้งร่างกาย จิตใจและสติปัญญา ซึ่งคงจะเป็นกลุ่มคนเพียงน้อยนิดที่จะมีโอกาสรอดจากภัยพิบัติ

แต่ปัญหาอยู่ที่ว่า ท่านทั้งหลายได้แสวงหาที่พักอาศัยที่จะอพยพไปอยู่ได้เป็นหลักฐานมั่นคงแล้วหรือยัง เพราะยังไม่มีท่านผู้ใดกล่าวถึงเลย

เพราะการอพยพไปครั้งนี้หมายถึงการสละละทิ้งที่อยู่ปัจจุบันของท่าน ในกรุงเทพและปริมณฑลไปอย่างถาวร ไม่ใช่การไปพักแรมหรือออกค่ายแค่ไม่กี่วัน

และเมื่อก่อนถึงเวลาจริงๆ ต้องถามกันวันนี้ก่อนว่า "จะอพยพไปไหนกัน"

ท่านจะต้องทิ้งการงาน โรงเรียนของลูกๆ ไปไกลจากความเจริญของโลกแสงสี จากสังคม
ท่านไม่สามารถจะเข้าไปอยู่ในหัวเมืองใหม่ ที่อยู่ห่างไกลออกไปได้ เพราะจะมีสภาพเกือบไม่ต่างกับกรุงเทพฯ

การไปตั้งรกรากอยู่อย่างถาวร จำเป็นต้องมีปัจจัยหลายอย่างเพื่อความอยู่รอด นอกเหนือปัจจัย 4 แล้วยังต้อง มีแหล่งพลังงาน แหล่งน้ำ แหล่งอาหาร อาจจะต้องรวมถึงอาวุธยุทธภัณฑ์ไว้ป้องกันตัวด้วยเพราะคงจะหวังพึ่งใครในยามนั้นคงลำบากครับ

การอพยพที่เป็นกระบวนทัศน์และมีจุดมุ่งหมาย จะต้องมีความชัดเจนในที่จะไปอยู่อาศัยจริงๆ น่ะ ครับ..............ท่านได้เตรียมไว้แล้วหรือยัง จะได้ไม่ฉุกละหุก โกลาหล

อย่าไปคาดหวังในน้ำบ่อหน้าเชียวนะครับ เพราะเวลานั้น ไม่รู้ว่าใครเป็นใครกันแล้ว

ทางที่ดีความจะเกาะกลุ่มกันไปหาสถานที่ตามที่เราต้องการ แล้วเริ่มทำการบริหารจัดการพื้นที่เพื่อรองรับอนาคตที่ใกล้มาถึงเสียก่อน น่ะ ครับ คนเดียว ครอบครัวเดียว คงจะไปไม่น่าจะรอด น่ะ ครับ

ก็ขอฝากข้อสังเกตไว้เท่านี้ก่อน น่ะ ครับ

 

ตอนนี้ก็มีที่ปรียนันท์ธรรมสถานเป็นจุดหนึ่งที่กำลังก่อสร้างอาคารสถานเพื่อเป็นศูนย์ส่งผ่านผู้อพยพ และกำลังคิดว่าจะต้องมีจุดนัดพบเบื้องต้นชานเมืองกทม./ปริมณฑล เพื่อรวมพลที่จะอพยพไปด้วยกัน เพราะจะได้แชร์เครื่องมือ ยานพาหนะและเวชภัณฑ์กันได้ ซึ่งตอนนั้น หลายคนอาจจะไม่สามารถนำพาอุปกรณ์ที่เตรียมไว้ไปได้ทั้งหมด

 

เห็นด้วยกับ
คุณnirvana และพี่มารีนครับ
เห็นหลายคนตอนนี้กระตือรือร้นในการจัดแพ๊คของใส่เป้ของตนเอง
...
มาลองกำหนดจุดนัดหมายที่ปลอดภัยเบื้องต้นA
และส่งผ่านไปจุดB และจุดC ตามลำดับ
การเดินทางไปแต่ละจุดนั้น ลองคิดว่าจะใช้รถ จักรยาน เรือ หรือเดินเท้า ไป
ฝึกทดลอง จำลองไปกันจริงจริง

ขออนุญาต
ยกตัวอย่างเช่น
จากบ้านคุณเล็ก บ้านอาจารย์ไก่ บ้านปาฏิหาริย์
ต้องเคลื่อนย้ายไปเจอกันที่จุดA
(สมมติว่าเป็นบ้านพี่มารีน)
เพื่อส่งต่อไปจุดอื่น
ใช้เวลาเท่าไหร่ มาทางไหนสะดวกที่สุด ถ้าทางไหนโดนปิดล้อม จะมายังไง
เป็นปัญหาเฉพาะ ที่บ้านคุณเล็ก และ บ้านอาจารย์ไก่ บ้านปาฏิหาริย์
ต้องแก้ไขสถานการณ์เฉพาะหน้ากันเองครับ
เมื่อมาถึง จุดนัดหมายแล้ว
จะส่งต่อไป ทางจุดB(บ้านคุณnirvana )อย่างไรต่อ
ก็ว่าตามกัน ตามกระบวนการ
ผมยืนยันว่า ถ้ามีการซักซ้อมกันไว้
เวลาเกิดอะไรจะคล่องตัวขึ้นมากครับ

...
ส่วนตอนนี้ผมเองอยากเรียนขี่ม้า ครับ
(มีที่ไหนสอนบ้างเนี่ย เห็นมีแต่ในกรมทหารม้า)
เพราะเห็นคอกม้า อยู่ใกล้ใกล้ กำลังเล็งไว้เป็นทางเลือก
ในการเดินทางครับ

 

ที่บ้าน จะเจอกันที่ม. ธรรมศาสตร์รังสิต
เพราะมาจากรามอินทรา สมุทรปราการ ท่าพระ ดินแดง
แล้วไปเจอกันที่สีคิ้ว
ที่สีคิ้ว มีคุณธนพลและคุณภาวิโต
เป่านกหวีดเมื่อไหร่ (วิจารราญาณส่วนตัว) และฟังจากคุณเ็้ล็ก
จะเป่านกหวีดบอกบัดดี้อพยพ คือคุณภาวิโตและคุณธนพล

มีรายการโทรแจ้งอีกสามสี่ราย แต่เหล่านั้นเขาจะไปไหนก็เรื่องของเขา มิอาจก้าวล่วง

จะไปทันที เพราะขบวนใหญ่ สามบ้าน มีเด็็้กและคนแก่ด้วย

คนอื่นๆ ยังไม่ทราบเลยว่าจะไปไหนกันค่ะ ห่วงอยู่เหมือนกัน

 

ขอบคุณค่ะ
prevention ทำได้ง่ายและประหยัดงบที่สุดค่ะ

fishh_

 

จริงครับ prevention ทำได้ง่ายและประหยัดงบที่สุด
ใช่ครับอาจารย์
แต่แปลกที่คนส่วนใหญ่ ไม่ทำกัน
วิทยากร ยกตัวอย่างที่
เกาะพีพี ที่เกิดสึนามิ มีทรากอาคารระเกะระกะจากคลื่น
สองสามปีผ่านมา อาคารแบบเดิมก็เกิดเต็มเกาะอีกครั้งครับ
ทำไมมนุษย์ถึงลืมอดีตได้ง่ายนัก
...
แม้กระทั่งการเพิ่มค่าก่อสร้างอาคารอีก8-10% เพื่อป้องกันแผ่นดินไหว
แต่ไม่ทำกัน
จนต้องมาสูญเสีย100%ของมูลค่าอาคารทั้งหมด
(กรณีแผ่นดินไหวที่อินเดีย)
...

 

<table id="post1456484" class="tborder" _base_href="http://palungjit.org/" align="center" border="0" cellpadding="6" cellspacing="0" width="100%"><tbody _base_href="http://palungjit.org/"><tr _base_href="http://palungjit.org/"><td class="thead" style="border-style: solid none solid solid; border-color: rgb(255, 255, 255) -moz-use-text-color rgb(255, 255, 255) rgb(255, 255, 255); border-width: 1px 0px 1px 1px; font-weight: normal;" _base_href="http://palungjit.org/"> วันนี้, 07:20 AM <!-- / status icon and date --> </td> <td class="thead" style="border-style: solid solid solid none; border-color: rgb(255, 255, 255) rgb(255, 255, 255) rgb(255, 255, 255) -moz-use-text-color; border-width: 1px 1px 1px 0px; font-weight: normal;" _base_href="http://palungjit.org/" align="right"> #938 </td> </tr> <tr _base_href="http://palungjit.org/" valign="top"> <td class="alt2" style="border-style: none solid; border-color: -moz-use-text-color rgb(255, 255, 255); border-width: 0px 1px;" _base_href="http://palungjit.org/" width="175"> marine24 <script type="text/javascript" _base_href="http://palungjit.org/"> vbmenu_register("postmenu_1456484", true); </script>
สมาชิก



เข้ามาครั้งล่าสุด: วันนี้ 07:20 AM
วันที่สมัคร: Aug 2005
อายุ: 47
ข้อความ: 1,166
ได้ให้อนุโมทนา: 6,058
ได้รับอนุโมทนา 14,999 ครั้ง ใน 1,076 โพส
<if condition=""></if> พลังการให้คะแนน: 1238


</td> <td class="alt1" id="td_post_1456484" style="border-right: 1px solid rgb(255, 255, 255);" _base_href="http://palungjit.org/"> <!-- message --> เรื่องนี้เป็นตัวอย่างเพราะเหตุไม่คาดการณ์อาจจะเกิดขึ้นได้ จึงควรมีการจัดอุปกรณ์สัมภาระให้พร้อม คือเมื่อวานนี้ วันที่ 26 ส.ค. 2551 เหตุเกิดที่กระทรวงการคลัง ตอนกลุ่มพันธมิตรมาปิดล้อมกระทรวงการคลัง ผมคิดว่าเขามาเพียงประท้วงและบ่ายๆ อาจจะกลับไป ตอน 11.00 น.ผมจึงไปทานอาหาร พอทานเสร็จขณะเดินกลับ ตำรวจที่เดินผ่านเขาบอก พันธมิตรพังประตูเข้ามาแล้ว ผมต้องวิ่งไปที่รถและขับรถออกจากลานจอดรถไป เป็นขณะเดียวที่ฝ่ายพันธมิตรแห่เข้ามาในกระทรวงการคลัง ผมต้องเอารถไปจอดที่ข้างแถวสถานีรถไฟสามเสน แล้วนั่งรถมอเตอร์ไซต์กลับมาปิดเครื่องคอมพิวเตอร์ที่โต๊ะทำงานและเอากระเป๋าเอกสาร มันเป็นอุทาหรณ์อย่างหนึ่งว่า สิ่งที่เราคาดว่าอาจจะไม่เกิด แต่มันอาจจะเกิดขึ้นได้ และทำให้เราไม่ทันตั้งตัว ทำได้เฉพาะเหตุการณ์ตรงหน้าเท่านั้น วันนี้ผมจึงนำเป้ขนาดเล็กมาด้วยบรรจุ ยาสามัญ ไฟฉาย ของขบเคี้ยว น้ำ กล้องถ่ายรูป กระดาษทิสชู เสื้อกันฝน จัดเป็นเป้เผชิญเหตุเฉพาะหน้า
</td></tr></tbody></table>

 

ใช่ค่ะ พอเล่าให้คนที่บ้านฟัง มีแต่คำถามว่าแล้วจะไปอยู่ที่ไหนกัน พอได้ฟังแล้ว ก็ไม่รู้จะพูดยังไงดีค่ะ เฮ้อ...กลุ้ม