มะเมี๊ยะ

ร้องเพลงนี้มาร่วมเป็นเพลงที่ 58 ในโครงการฯด้วยค่ะ
ขอบคุณพี่คิมมากที่ช่วยดีดกีตาร์ และทำดนตรี
ช่วยพูดตอนต้นเพลง... อิอิ รวมทั้งช่วยมิกซ์ด้วยค่ะ

[music]http://palungjit.org/attachments/a.384748/[/music]

มะเมี๊ยะ
จรัล มโนเพชร

(smile) (พูด).....
เรื่องมันเก้าสิบปี๋มาแล้ว
เจ้าน้อยสุขเกษมอายุได้สิบห้าปี๋
เจ้าป้อก็ส่งไปเฮียนหนังสือ
ตี้เมืองมะละแมงปู้น...
ก็เลยเป๋นเรื่องของก๋ำของเวรเขา
..(ร้อง)มะเมี๊ยะ เป๋นสาวแม่ก้า
คนพม่า เมืองมะละแมง
งามล้ำ เหมือนเดือนส่องแสง
คนมาแย่ง หลงฮักสาว.
มะเมี๊ยะ บ่ยอมฮักไผ
มอบใจ๋ ฮื้อหนุ่มเจื้อเจ้า.
เป๋นลูก อุปราชท้าว เจียงใหม่
.แต่เมื่อ เจ้าชาย
จบก๋าน ศึก ษา
จ๋ำต้อง ลาจาก มะเมี๊ยะไป.
เหมือนโดน มีดสับ
ดาบฟัน หัวใจ๋
ปลอมเป๋น ป้อจาย หนีตามมา
..เจ้าชายเป๋นราชบุตร
แต่สุด ตี้ฮักเป๋นพม่า
ผิดประเพณี สืบมา
ต้องร้าง ลา แยกทาง
.โอะโอ้..ก็เมื่อวันนั้น
วันตี้ต้อง ส่งคืนบ้านนาง
เจ้าชาย ก็จัดขบวนช้าง
ไปส่งนาง คืน ทั้งน้ำตา

....ดนตรี........
มะเมี๊ยะ ตรอมใจ๋
อาลัย ขื่น ขม
ถวาย บังคม ทูล ลา.
สยาย ผมลง
เจ๊ดบาท บา ทา
ขอลา ไปก่อน แล้วจ้าดนี้.
.เจ้าชายก็ตรอม ใจ๋ตาย
มะเมี๊ยะเลยไป บวชชี
ความฮัก มักเป๋นเช่นนี้
..แล เฮย

 

รีบมาฟัง ผมชอบเสียงพี่คิมตอนแรก ตลกมากครับ
พี่กบร้องเสียงดีขึ้นนะฮะ เพราะมาก ผมชอบ
dencee

 

เพราะมาก ๆ เลยค่ะ พี่คิม คุณกบ เพราะและเศร้าจังเลยค่ะ TT_TT​

 

มาฟังพี่เสียงหวาน 1 ร้องเพลงเพราะๆ ค่ะ
ฝีมือพี่คิมทำดนตรีและพูดตอนต้นเพลงเยี่ยมเลยค่ะ

;ปรบมือ ;ปรบมือ ;ปรบมือ

 

พี่กบร้องได้ไพเราะ ยอดเยี่ยมมากครับเพลงนี้ เป็นกำลังใจให้นะครับ

 

เปิ้ลเคยอ่านเรื่องนี้ค่ะ เศร้ามาก ๆ
พี่คิมร้องภาษาเหนือได้เพราะมากค่ะ เสียงหวาน ชอบ ๆ
ช่วงท่อนพูดพี่คิมพูดได้เก่งมาก อิอิ 55+ ^__^

 

เป็นเพลงที่ไม่เคยฟังมาก่อนครับ ไพเราะมากๆครับ

 

เธ

 

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 border=0><TBODY><TR><TD><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#222244 border=0><TBODY><TR><TD></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 border=0><TBODY><TR><TD><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#222244 border=0><TBODY><TR><TD></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>
มะเมียะเป็นชาวพม่าอายุ 16 ปี มีฐานะปานกลาง หาเลี้ยงชีพด้วยการขายบุหรี่ซะเล็ก (บุหรี่พม่ามวนโต) อยู่ที่ตลาดใกล้บ้านในเมืองมะละแหม่ง ได้พบกับเจ้าน้อยศุขเกษมครั้งแรก เมื่อเจ้าน้อยไป เดินชมตลาด ทั้งคู่เกิดถูกใจกัน จึงได้คบหากันเรื่อยมา หลังจากนั้นไม่นานทั้งสองก็ได้ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันฉันสามีภรรยา โดยความเห็นชอบของทางบ้านมะเมียะ ในช่วงที่ครองรักกันนั้น กิจกรรมที่คนทั้งสองทำเป็นประจำ คือพากันไปทำบุญตักบาตรและนมัสการพระบรมสารีริกธาตุตามสถานที่ต่างๆ ในเมืองมะละแหม่ง จนวันหนึ่ง ทั้งสองก็ได้กล่าวคำสาบานต่อพระธาตุใจ้ตะหลั่นว่าจะรักกันตลอดไป และ จะไม่ทอดทิ้งกัน หากผู้ใดทรยศต่อความรัก ก็ขอให้ผู้นั้นอายุสั้น

ต่อมาไม่นานเจ้าน้อยศุขเกษม ซึ่งขณะนั้นอายุ 20 ปี ก็จบการศึกษาและเดินทางกลับเมืองเชียงใหม่ เจ้าน้อยฯ จึงให้มะเมียะปลอมตัวเป็นชายตามมาด้วย ในฐานะเพื่อนหนุ่มชาวพม่า โดยไม่รู้ว่าเจ้าพ่อและเจ้าแม่ของตนได้หมั้นหมายเจ้าหญิงบัวนวล ธิดาของเจ้าสุริยวงษ์ (คำตัน สิโรรส) ให้แล้ว ตั้งแต่ปีที่เจ้าน้อยฯ เดินทางไปเรียนที่พม่า
หลังจากที่ต้องแอบซ่อนมะเมียะไว้ในบ้านหลังเล็ก ที่เจ้าพ่อและเจ้าแม่จัดเตรียมไว้ให้เป็นที่พักมาหลายวัน เจ้าน้อยฯ จึงตัดสินใจบอกความจริงทั้งหมด แม้ว่าท่านทั้งสองจะไม่ว่ากล่าวอะไร แต่เจ้าน้อยฯ ก็พอจะทราบได้ว่าท่านทั้งสองไม่ยอมรับมะเมียะเป็นสะใภ้อย่างแน่นอน เนื่องจากปัญหาใหญ่ในขณะนั้น คือเจ้าน้อยฯ เป็นผู้ที่ได้รับการคาดหวังว่าจะได้รับตำแหน่งเจ้าผู้ครองนครเชียงใหม่
.
ต่อจากพระเจ้าอินทวโรรสสุริยวงษ์ ซึ่งเป็นเจ้าลุง หากเจ้าน้อยฯ เลือกมะเมียะมาเป็นภรรยา ประชาชนย่อมต้องไม่พอใจอย่างแน่นอน ที่สำคัญในขณะนั้นบ้านเมืองอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่น่าไว้วางใจ เนื่องจากอังกฤษกำลังแผ่อิทธิพลไปทั่วดินแดนในคาบสมุทรเอเซียตะวันออกเฉียงใต้ หากมะเมียะ ซึ่งเป็นคนในบังคับของอังกฤษมาอาศัยอยู่ในคุ้มของเจ้าแก้วนวรัฐ อุปราชเมืองเชียงใหม่ อาจเป็นชนวนของปัญหาทางการเมืองที่ใหญ่โตได้ในภายหลัง

ในที่สุดเจ้าพ่อและเจ้าแม่จึงเรียกตัวเจ้าน้อยฯ ไปพบเพื่อยื่นคำขาดให้เจ้าน้อยส่งตัวมะเมียะ กลับพม่า ทั้งยังได้จัดพิธีเรียกขวัญและรดน้ำมนต์ ให้เจ้าน้อยฯ โดยเชื่อว่าจะขจัดสิ่งชั่วร้ายที่มะเมียะ ได้กระทำแก่เจ้าน้อยฯ จนทำให้เจ้าน้อยฯ หลงใหลออกไปได้ ในขณะเดียวกัน มะเมียะก็ถูกเกลี้ยกล่อมโดยหญิง-ชาย ชาวพม่า 4 คน ให้นางกลับไปรอเจ้าน้อยฯ ที่เมืองมะละแหม่ง มิฉะนั้นบ้านเมืองอาจเดือดร้อน แม้จะรู้สึกเสียใจสักเพียงใดก็ตาม แต่มะเมียะ ก็ยินยอมที่จะจากไปเพื่อมิให้ผู้ใดเดือดร้อน ส่วนเจ้าน้อยฯ ยังคงยืนยันในความรักที่มีต่อมะเมียะ และ ขอให้นางกลับไปรออยู่ที่บ้าน หากมีวาสนาจะกลับไปรับนางมาอยู่ด้วยกันที่เชียงใหม่ให้ได้

.
เช้าวันหนึ่งในเดือนเมษายน อันเป็นวันเดินทางกลับเมืองมะละแหม่งของมะเมียะ ที่ประตู หายยาเนืองแน่นไปด้วยประชาชนที่อยากจะเห็นมะเมียะ ซึ่งลือกันว่างามนักงามหนา บรรยากาศ เต็มไปด้วยความหดหู่และเศร้าหมอง ทั้งสองร่ำลากันด้วยความรักและอาลัยอย่างสุดซึ้ง โดยเจ้าน้อย ได้รับปากกับมะเมียะว่าจะยึดมั่นในคำปฏิญญาที่ให้ไว้กับองค์พระธาตุวัดใจ้ตะหลั่นจนกว่าชีวิต จะหาไม่ และหากนอกใจก็ขอให้ตนประสบแต่ความทุกข์ทรมานใจ แม้แต่อายุก็จะไม่ยืนยาว พร้อมทั้งสัญญากับมะเมียะว่าจะกลับไปหานางภายใน 3 เดือน สุดท้ายมะเมียะได้คุกเข่าลงกับพื้น ก้มหน้าแล้วสยายผมของนางเช็ดเท้าเจ้าน้อยฯ ก่อนที่จะขึ้นช้างจากไป

ณ เมืองเชียงใหม่ การจากเดินทางกลับเมืองมะละแหม่งของมะเมี๊ยะด้วยเหตุผลทางการเมือง ยังความโศกเศร้าอาดูรต่อเจ้าน้อยศุขเกษมไม่แพ้กัน ท่านหันหน้าเข้าหาสุราเพื่อหวังจะคลายความทุกข์ระทม…..เจ้าพ่อเจ้าแม่ของท่านทนไม่ไหวจึงส่งท่านลงไปรับราชการที่กรุงเทพฯ (ถ้าจำไม่ผิดท่านได้ยศร้อยตรี)
.
ต่อมาได้หมั้นหมายกับเจ้าหญิงบัวนวล เจ้าหญิงบัวนวลท่านเก่งด้านขี่ม้า และบริหารงานช่วยท่านพ่อ เจ้าหญิงบัวนวลเมื่อรู้ว่าคู่หมั้นมีหญิงพม่ามาด้วยก็เลยถอนหมั้นไปเลย เจ้าน้อยศุขเกษมถูกส่งตัวมาทำงานที่กรุงเทพฯ อยู่ในความดูแลของเจ้าดารารัศมีซึ่งในคุ้มนั้นมีเจ้าหญิงบัวชุมผู้เลอโฉมอยู่ในนั้นด้วย เจ้าหญิงบัวชุมเก่งด้านศิลปดนตรีพื้นเมือง และได้แต่งงานกันในที่สุด

ต่อมาหลังจากที่มะเมียะทราบข่าวการสมรสระหว่างร้อยตรีเจ้าอุตรการโกศล (ยศของเจ้าน้อยฯ ในขณะนั้น) กับเจ้าหญิงบัวชุม ณ เชียงใหม่ แม่ชีมะเมียะจึงเดินทางมายังเมืองเชียงใหม่และขอเข้าพบเจ้าน้อยฯ เป็นครั้งสุดท้าย เพื่อแสดงความยินดีก่อนที่จะตัดสินใจครองตนเป็นแม่ชีไปตลอดชีวิต แต่เจ้าน้อยศุขเกษม ซึ่งได้ยึดสุราเป็นที่พึ่งเพื่อดับความกลัดกลุ้มอันเกิดจากความรักอาลัยในตัวมะเมียะ
.
และตลอดเวลาที่ผ่านมาก็ไม่เคยมีความสุขในชีวิตเลยนั้น ไม่สามารถหักห้ามความสงสารที่มีต่อมะเมียะได้ จึงไม่ยอมไปพบแม่ชีมะเมียะที่รออยู่ กลับมอบหมายให้เจ้าบุญสูง พี่เลี้ยงคนสนิท นำเงินจำนวน 800 บาท ไปมอบให้แม่ชีมะเมียะเพื่อใช้ในการทำบุญ พร้อมกับมอบแหวนทับทิมประจำกายอีกวงหนึ่งให้เป็นตัวแทนของเจ้าน้อยฯ

เหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นทำให้มะเมียะและเจ้าน้อยฯ ต่างสะเทือนใจเป็นที่สุด หลังจากกลับไปเมืองมะละแหม่งแล้ว มะเมียะได้ครองชีวิตเป็นแม่ชีตามความตั้งใจ จนกระทั่งถึงแก่กรรมเมื่อ พ.ศ.2505 รวมอายุได้ 75 ปี ส่วนเจ้าน้อยศุขเกษมก็มาถึงแก่พิราลัยเมื่ออายุแค่38ปี ... ทิ้งทุกอย่างไว้เป็นตำนานเล่าขานสืบมา ...

 

หาประวัติมาให้พี่กบ แต่ลืมชมเสียงพี่กบร้องเพราะจัง อิอิ
พี่กบร้องเสียงหวานมากเลยนะคะ สงสัยจังทานอะไร
ฟ้าก็ตลกเสียงพี่คิมตอนช่วงแรกเหมือนกัน ภาษาเหนือต้องยากแน่เลย
พี่กบร้องเพลงนี้เศร้าเหมือนเนื้อเพลงเลย
อินกับเพลงหรือเปล่า อิอิ ^_^
;aa17

 

เพลงเพราะมากค่ะคุณกบ แถมได้รู้ประวัติความรักมะเมี๊ย.

 

แวะมาฟังอีกรอบค๊า 55+
โหย ๆ โทษทีค่ะ หนูสลับชื่อพี่กบ กับพี่คิม สับสน ๆๆ ^___^

 

ไม่เคยได้ยินเพลงนี้เลยคับ แต่ก็ฟังคุณกบร้องแล้วเพลินดี แถมได้อ่านประวัติย้อนลอยอดีต ของ มะเมียะจากคุณ titawan
ขอบคุณคับ
dencee​

 

ขอปรบมือหลายๆครั้งครับ ทั้งคุณคิและคุณกบที่ได้ร้องเพลงนี้ได้ไพเราะคำร้องยากถ้าไม่ใช่คนเหนือร้องเอง เมืองเมาะละแม่งอยู๋ไม่ไกลจากไทยเข้าทางอำเภอแม่สอดจ.ตาก
ผ่านเมืองผะอาน(รัฐกระเหรี่ยง)ข้ามแม่นำสาระวินแม่น้ำสาระวินจะไหลออกไปทางเมืองเมาะละแม่ง ที่อ่าว Mawlamyine รัฐมอญ

 

ตามมาฟังเพลงเพราะ ๆ พี่กบร้องเพลงนี้ได้ไพเราะมากค่ะ
ฟังแล้วคิดตามเพลงไปด้วยเศร้าจังค่ะ........
;12;41;41;41

 

เพลงนี้ไรดิน่าเปฃห็นตั้งกะหลายวันแล้ว เข้ามาได้แค่คลิกอนุโมทนา แต่ฟังเพลงไม่ได้ค่ะ วันนี้ได้ยินแล้ว....คุณคิมและคุณกบร้องได้เพราะจัง เสียงเข้ากันได้ดีค่ะ

 

แวะมาฟังอีกครั้ง คราวนี้มีประวัติของมะเมี๊ยด้วย
ดีครับ ได้ความรู้เรื่องประวัติของเพลง
ขอบคุณน้องฟ้าด้วยครับ

 

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=tcat>สมาชิก 17 คน ได้กล่าว "อนุโมทนา" กับคุณ Kob ในข้อความที่เขียนด้านบน </TD></TR><TR><TD class=alt2 height=29> aobchinda (22-08-2008), damrong.lap (22-08-2008), Hanashi (23-08-2008), horwang072 (21-08-2008), nisitt (22-08-2008), Noo Pretty (21-08-2008), NoOTa (24-08-2008), Pinit (22-08-2008), raidina (22-08-2008), sam_sbcc (23-08-2008), siamesecat2005 (21-08-2008), srimek (22-08-2008), titawan (22-08-2008), vittrasit (21-08-2008), yungyao (22-08-2008), ข้าวทิพย์ (22-08-2008), ฉายอรุณ (22-08-2008)</TD></TR></TBODY></TABLE>

ขอบคุณพี่ๆ น้องๆ ทุกท่านที่เข้ามาฟัง มาเม้น และมากดอนุโมทนาค่ะ

 

วันนี้ว่างๆ ขอแวะมาฟังเพลงนี้ของพี่กบอีกรอบค่ะ....
ฟังที่ไรก็เพราะและก็เศร้าตามเพลงไปด้วยทุกทีเลยนะคะ
;aa14;aa14;aa14;aa14

 

ฟังพี่กบแล้วอยากไปเชียงใหม่ พอได้อ่านประวัติ น่าเศร้าจัง..