นั่งสมาธิไปสักพัก เห็นเป็นวงสีน้ำเงิน ใครมีความรู้ แนะนำด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ

ขออนุญาตแนะนำนะคะคุณ bluecolor...

- ช่วงที่เห็นแสงสีไม่ว่าจะเป็นสีม่วง หรือสีน้ำเงิน... เป็นช่วงของสมาธิเริ่มต้นค่ะ เมื่อเกิดแสงสว่างสีขาวตรงหน้านั้น เป็นโอภาส... เป็นนิมิตที่เกิดจากการทำสมาธิในกองของอานาปานสติ จับลมหายใจค่ะ... นิมิตในช่วงนี้ยังไม่ใช่นิมิตจริงค่ะ...

- สิ่งที่คุณควรทำในตอนนี้ คือ เป็นผู้ดูอยู่เฉยๆ ค่ะ ไม่ว่าจะรู้ จะเห็นอะไรในช่วงนี้ อย่าไปยึด อย่าไปสนใจ ดูอย่างเดียวเลยค่ะ... ในช่วงนี้ลมหายใจของคุณจะหายไป ไม่ต้องตกใจนะคะ... ไม่ต้องหันกลับมาดึงลมหายใจใหม่ วางจิตเฉยๆ เบาๆ ไปตลอด ทรงอารมณ์จิตเบาๆ สบายๆ ไปเรื่อยๆ...

- อย่าอยากรู้อยากเห็นอะไรทั้งสิ้น... ช่วงนี้เป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อที่จิตของคุณกำลังจะเข้าสู่ปฐมฌาน... คุณยังสามารถได้ยินเสียงภายนอกได้อยู่แต่คุณจะไม่ได้ไปสนใจ หรือนึกรำคาญเสียงเหล่านั้นแต่อย่างใดค่ะ...

- ต่อจากนั้นให้คุณวางกำลังใจ เฉย ไปเรื่อยๆ ดู ไปเรื่อยๆ จิตเขาจะค่อยๆ พัฒนาตัวเองไปสู้ฌานที่สูงขึ้นไปเรื่อยๆ ค่ะ...

- แต่อยากเตือนสักนิดหนึ่งค่ะ... ในช่วงนี้จิตคุณจะสามารถรับสัมผัสกับสิ่งต่างๆ ได้โดยง่าย ไม่ว่าจะเป็นภาพ หรือเสียง ทั้งที่ดี และไม่ดี ทั้งที่น่าดูน่าชม และที่ไม่พึงปรารถนา และน่าหวาดกลัวค่ะ... ดังนั้นอยากจะขอแนะนำให้คุณปฏิบัติสิ่งต่างๆ เหล่านี้ ทั้งก่อนที่จะเริ่มปฏิบัติกรรมฐาน และหลังจากตื่นนอนในตอนเช้าของทุกวันค่ะ (เพราะบางที ในระหว่างวัน อยู่ๆ จิตเขาจะรวมตัวเองบ้าง นั่นจะทำให้คุณรับสัมผัสต่างๆ ทางจิตได้โดยบางทีคุณยังไม่ทันได้ตั้งตัวค่ะ)...

๑. จับลมสบาย... ช่วงนี้อย่าเพิ่งจับนานจนเกิดนิมิตนะคะ เอาแค่พอจิตสบายๆ ก่อนค่ะ

๒. จับภาพพระให้ใสสว่างมากที่สุดเท่าที่จะทำได้... คือ นึกถึงภาพพระองค์ที่คุณชอบก็ได้ค่ะ... ทรงอารมณ์ใจนี้ไว้สักระยะ... พร้อมกับน้อมจิตยอมรับนับถือองค์พระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งสูงสุด ไม่มีที่พึ่งอื่นใดจะประเสริฐไปกว่านี้อีกแล้ว... นึกน้อมยอมรับขอให้ข้าพเจ้าเป็นสัมมาทิฐิไปทุกภพทุกชาติจนกว่าจะเข้าสู่พระนิพพาน... เสร็จแล้วนึกให้เห็นภาพตัวเองก้มลงกราบที่พระบาทขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระอริยสงฆ์ทั้งหลาย และครูบาอาจารย์ทั้งหลายพร้อมๆ กัน... แต่ถ้ายังทำไม่ได้ ก็นึกกราบพระองค์เดียวไปก่อนค่ะ...

๓. กราบขอขมากรรมต่อองค์พระรัตนตรัย โดยการอธิษฐานว่า...
"- ข้าแต่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกๆ พระองค์ หากข้าพระพุทธเจ้าได้เคยคิดประมาทพลาดพลั้งล่วงเกินต่อองค์พระรัตนตรัย อันมีองค์สมเด็จ
พระสัมมาสัมพุทธเจ้า องค์พระธรรม องค์พระอริยสงฆ์ทั้งหลาย อีกทั้งครูบาอาจารย์ทั้งหลาย พรหมเทพเทวา สิ่งศักดิ์สิทธิ์ และ เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลาย
ด้วยกายกรรมก็ดี วจีกรรมก็ดี มโนกรรมก็ดี... ในชาติปัจจุบันนี้ก็ดี หรือในชาติที่เป็นอดีตก็ดี... ด้วยเจตนาก็ดี ไม่เจตนาก็ดี หรือทำไปด้วยความรู้เท่าไม่ถึง
การณ์ก็ดี...
- ขอองค์สมเด็จพระชินสีห์บรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า และทุกๆ พระองค์ ทุกๆ องค์ ทุกๆ ท่าน... ได้โปรดอดโทษทั้งหลายเหล่านั้นให้แก่ข้าพเจ้านับแต่
บัดเดี๋ยวนี้เป็นต้นไปตราบเท่าเข้าสู่พระนิพพานด้วยเทอญ"
ก้มลงกราบพระบาททุกๆ พระองค์อีกครั้ง

๔. น้อมนึกถึงศีลที่คุณเองถือปฏิบัติอยู่... ไม่ว่าจะเป็นศีล ๕ หรือ ศีล ๘ ก็ตาม... (โดยปกติ เวลาที่ใช้ชีวิตประจำวันคุณอาจถือศีล ๕ อยู่ แต่คุณสามารถอาราธนาถือศีล ๘ ได้โดยกำหนดถือเฉพาะในช่วงเวลาที่คุณกำลังทำสมาธิอยู่ได้ เมื่อปฏิบัติธรรมเสร็จ คุณก็กลับมาถือศีล ๕ ตามเดิม... ไม่เสียทั้งทางโลกและทางธรรมค่ะ) โดยน้อมนึกว่า...
"ณ ขณะนี้ ศีล ๕ (๘) ของข้าพเจ้าสมบูรณ์ บริบูรณ์ดีทุกประการ... ข้าพเจ้าไม่ได้ฆ่าสัตว์ตัดชีวิต ไม่ได้ลักขโมยผู้ใด ไม่ได้ผิดลูกผัว - เมียใคร ไม่ได้พูดโกหกมดเท็จใดๆ ไม่ได้เสพสุราของมึนเมา หรือเล่นการพนันแต่อย่างใด... (ไม่ได้ทานอาหารหลังเที่ยง, ไม่ได้ใช้เครื่องไล้ของหอม เว้นจากการฟ้อนรำ ดูสิ่งบันเทิงเริงรมย์ ไม่ได้ใช้เครื่องประดับตกแต่งใดๆ, ไม่ได้นอนบนที่นอนสูงใหญ่)"

๕. หลังจากนั้นให้คุณน้อมนึก อโหสิกรรมให้แก่ผู้ที่เคยล่วงเกินคุณมา
"- ข้าพเจ้าอโหสิกรรม ยกโทษให้แก่ พรหม-เทพเทวา สรรพสัตว์สิ่งมีชีวิต มนุษย์ อมนุษย์ สัตว์เดรัจฉาน ภูติผีปีศาจ ดวงจิตดวงวิญญาณทั้งหลายที่เคยล่วงเกินข้าพเจ้ามาด้วยกายกรรมก็ดี วจีกรรมก็ดี มโนกรรมก็ดี... ในชาติปัจจุบันนี้ก็ดี ในชาติที่เป็นอดีตก็ดี... ด้วยเจตนาก็ดี ไม่เจตนาก็ดี หรือทำไปด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ก็ดี...
- ข้าพเจ้าไม่ถือโทษโกรธเคืองใดๆ ทั้งสิ้น และขอให้พวกท่านทั้งหลายมีความสุขกาย สุขใจ พ้นจากความทุกข์ทั้งหลายทั้งมวล มีดวงตาเห็นธรรม เข้าถึงที่สุดแห่งธรรม และมีพระนิพพานเป็นที่สุดด้วยเทอญ"

๖. เมื่ออโหสิกรรมให้ผู้อื่นเสร็จแล้ว... ให้คุณน้อมนึกถึงกุศลผลบุญ อีกทั้งความดีงามทั้งหลายที่คุณเคยสร้างมาดีแล้วให้มารวมตัวกันที่ดวงจิตของคุณ (นึกให้เห็นดวงจิตของคุณสว่างไสวแพรวพราว) พร้อมกับอธิษฐาน ขออโหสิกรรมต่อเจ้ากรรมนายเวรของคุณ ดังนี้...
"- ข้าพเจ้าขอน้อมอุทิศส่วนกุศลผลบุญที่ข้าพเจ้าได้เคยกระทำมาตั้งแต่ต้นกัปต้นกัลป์ จนมาถึงปัจจุบันนี้ และที่จะทำต่อไปในอนาคต... ให้แก่ท่านเจ้ากรรมนายเวรทั้งหลาย... ขอให้ทุกๆ ท่านมาร่วมกันอนุโมทนาและได้รับซึ่งกุศลผลบุญเหล่านี้นับแต่บัดเดี๋ยวนี้เป็นต้นไป ตราบเท่าเข้าสู่พระนิพพาน...
(ตอนนี้ให้นึกเห็นรัศมีความสว่างของกุศลผลบุญ ความดีงามทั้งหลายจากดวงจิตของเราแผ่ออกไปคลุมร่างของเจ้ากรรมนายเวรทั้งหลายที่รายล้อมอยู่รอบตัวเรา)
- และข้าพเจ้าขออโหสิกรรมต่อท่านเจ้ากรรมนายเวรทั้งหลายที่ข้าพเจ้าได้เคยล่วงเกินพวกท่านไปด้วยกายกรรมก็ดี วจีกรรมก็ดี มโนกรรมก็ดี... ในชาติปัจจุบันนี้ก็ดี หรือในชาติที่เป็นอดีตก็ดี... ด้วยเจตนาก็ดี ไม่เจตนาก็ดี หรือทำไปด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ก็ดี...
- ขอให้พวกท่านทั้งหลายได้โปรดอโหสิกรรมทั้งหลายเหล่านั้นให้แก่ข้าพเจ้านับแต่บัดเดี๋ยวนี้เป็นต้นไปตราบเท่าเข้าสู่พระนิพพานเทอญ"

๗. ท้ายที่สุดให้คุณน้อมนึกถึงความสุข สดชื่น ความอิ่มเอม เปรมปรีด์ ความดีงามทั้งหลายที่คุณเคยสร้างมาดีแล้วอีกครั้งหนึ่ง อีกทั้งกุศลผลบุญทั้งหลาย พรหมวิหารสี่ และอภัยทานที่มีอยู่เต็มเปี่ยมในดวงจิตของคุณให้มารวมตัวกัน (นึกให้เห็นดวงจิตของคุณสว่างไสวแพรวพราว) พร้อมกับอธิษฐานแผ่เมตตาอัปปมาณฌานว่า...
"- ข้าพเจ้าขอน้อมถวายส่วนกุศลผลบุญ อีกทั้งพรหมวิหารสี่ อันมี เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา พร้อมอภัยทาน แด่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกๆ พระองค์ องค์พระธรรม องค์พระอริยสงฆ์ ครูบาอาจารย์ทั้งหลายสืบๆ ต่อกันมาโดยมี... (ใส่ชื่อครูบาอาจารย์ที่คุณเคารพลงไป) เป็นที่สุด อีกทั้งท่านพ่อ ท่านแม่ ท่านผู้มีพระคุณทั้งหลาย บูรพกษัตริย์ไทย บรรพชนไทย นักรบไทยทุกๆ พระองค์ ทุกๆ องค์ ทุกๆ ท่าน... พรหมเทพเทวา และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย โดยมีท่านท้าวจตุมหาราช และท่านพญายมราชเป็นที่สุด...
- ขอทุกๆ พระองค์ ทุกๆ องค์ ทุกๆ ท่าน ได้โปรดมาร่วมกัน รับและอนุโมทนาในส่วนกุศลผลบุญทั้งหลายเหล่านี้ และขอได้โปรดมาเป็นสักขีพยานในการบำเพ็ญกุศลผลบุญในครั้งนี้ของข้าพเจ้าด้วยเทอญ...
(น้อมนึกให้เห็นว่าในมือคุณมีดอกบัวแก้วสว่างไสวแพรวพราว ซึ่งเกิดจากกุศลผลบุญของคุณมารวมตัวกันเป็นดอกบัวนั้น... แล้วน้อมถวายแด่ทุกๆ พระองค์ ทุกๆ องค์ ทุกๆ ท่าน)
- และข้าพเจ้าขอน้อมอุทิศส่วนกุศลผลบุญ อีกทั้งพรหมวิหารสี่ อันมี เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา พร้อมอภัยทาน ให้แก่เหล่าสรรพสัตว์สิ่งมีชีวิต มนุษย์ อมนุษย์ สัตว์เดรัจฉาน ภูติผีปีศาจ ดวงจิตดวงวิญญาณทั้งหลายทั่วสากลจักรวาล อนันตจักรวาลนี้... ที่เสวยความสุขอยู่ก็ดี เสวยความทุกข์อยู่ก็ดี เป็นญาติก็ดี มิใช่ญาติก็ดี... ขอให้ทุกๆ ท่านจงมาร่วมกันอนุโมทนาและรับซึ่งส่วนกุศลผลบุญทั้งหลายเหล่านี้เฉกเช่นเดียวกับที่ข้าพเจ้าจะพึงได้รับนับแต่บัดเดี๋ยวนี้เป็นต้นไปตราบเท่าเข้าสู่พระนิพพาน... ขอให้ทุกๆ ท่านมีดวงตาเห็นธรรม และเข้าถึงที่สุดแห่งธรรมโดยฉับพลันเทอญ"

๘. เสร็จแล้ว อธิษฐานว่า...
"ด้วยอานิสงค์ผลบุญที่ข้าพเจ้าได้จากการปฏิบัติดีปฏิบัติชอบนี้แล้ว... ข้าพเจ้าขออาราธนาบารมีองค์พระศรีรัตนตรัย ครูบาอาจารย์ทั้งหลาย พรหมเทพเทวาทั้งหลายที่เป็นสัมมาทิฐิ เทวดาอารักษ์ประจำตัวข้าพเจ้า... ขอได้โปรดคุ้มครองทั้งกายหยาบ และอทิสมานกายของข้าพเจ้าจากสิ่งไม่ดี มิจฉิทิฐิ และดวงจิตดวงวิญญาณทั้งหลายตลอดทุลมหายใจเข้า - ออก ทั้งยามหลับและตื่น ทั้งยามที่รู้สึก และไม่รู้สึกตัวก็ตาม นับแต่บัดเดี๋ยวนี้เป็นต้นไปตราบเท่าเข้าสู่พระนิพพานด้วยเทอญ"


๙. ทำสมาธิตามที่คุณถนัด...

๑๐. เมื่อปฏิบัติกรรมฐานเสร็จแล้ว... ให้อุทิศส่วนกุศล และแผ่เมตตาอัปปมาณฌานอีกครั้งค่ะ...

..........................

ด้วยพระบารมีแห่งองค์พระรัตนตรัย และกุศลผลบุญที่บังเกิดขึ้นนี้... ขอได้โปรดมารวมตัวกันและส่งผลให้ทุกๆ ท่านมีดวงจิตที่เต็มเปี่ยมไปด้วยเมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา อภัยทาน มีความสุขทั้งทางโลก ทางธรรม เป็นสัมมาทิฐิ... มีดวงตาเห็นธรรม... เจริญในธรรมยิ่งๆ ขึ้นไป... เข้าถึงที่สุดแห่งธรรมโดยฉับพลัน... และมีพระนิพพานเป็นหลักชัยโดยถ้วนทั่วกันด้วยเทอญ

 

ทั้งคุณbluecolor และคุณmandark คะ...

ฝึกแล้วได้ผลอย่างไร ช่วยกรุณามาเล่าให้เพื่อนๆ ฟังด้วยได้ไหมคะ... จะได้เกิดประโยชน์กับท่านอื่นๆ ด้วยค่ะ

ขอบพระคุณค่ะ...

.............................

ด้วยพระบารมีแห่งองค์พระศรีรัตนตรัย และกุศลผลบุญที่บังเกิดขึ้นนี้... ขอได้โปรดมารวมตัวกันและส่งผลให้ทุกๆ ท่านมีดวงจิตที่เต็มเปี่ยมไปด้วยเมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา อภัยทาน มีความสุขทั้งทางโลก ทางธรรม เป็นสัมมาทิฐิ... มีดวงตาเห็นธรรม... เจริญในธรรมยิ่งๆ ขึ้นไป... เข้าถึงที่สุดแห่งธรรมโดยฉับพลัน... และมีพระนิพพานเป็นหลักชัยโดยถ้วนทั่วกันด้วยเทอญ

 

โมทนาค่ะคุณ Mandark... สิ่งที่คุณสัมผัสได้ นั่นคือ อาการของการเข้าฌานค่ะ...

เมื่อจิตมีอาการนิ่งสงบเข้าไปอยู่ในฌานแล้ว... จิตเขาจะมีความสุขค่ะ สุขจนไม่อยากที่จะออกมารับรู้กับความวุ่นวายภายนอก...

ทำดีแล้วล่ะค่ะ... เพียงแต่ว่าเพิ่มการพิจารณาในส่วนของวิปัสสนาญาณ ในเรื่องของมรณานุสสติ... เรื่องของกายคตาสติ ความไม่เที่ยงของสังขารร่างกาย... เรื่องของอริยสัจ โดยเฉพาะในข้อของความทุกข์ที่ต้องพบเจอ... เรื่องของโลกธรรมทั้งแปด... ฯลฯ

เพราะการที่ทรงแต่อารมณ์ฌานอย่างเดียว... จิตจะนิ่ง เสวยอารมณ์สุขอย่างเดียว จึงต้องใช้วิปัสสนาญาณเข้ามาเสริมให้เกิดความสมดุลย์ค่ะ... จิตเขาจึงจะพัฒนาไปได้รวดเร็วขึ้น...

อ้อ! ก่อนทำสมาธินึกถึงภาพพระไว้สักพักก่อนก็ดีนะคะ...

นึกถึงไตรสรณคมน์ ให้บารมีพระองค์ท่านช่วยนำทางเรา ปกป้องคุ้มครองทั้งกายหยาบและอทิสมานกาย (กายใน) ของเราด้วยค่ะ...