้ถ้าเราไม่เสพกาม ร่วมเพศในชีวิตประจําวันนี่ได้บุญไหมครับ ?

ถ้าอธิษฐาน ไว้แล้วทำตามกำหนด น่าจะเป็นเนกขัมมะ บารมี และได้สัจจะ บารมีน่ะครับ หรือท่านผู้รู้ว่าไงครับ

 

รอ ฟังคำตอบเหมือนกันครับ
ถามแปลก ดี

 

ในความคิดเห็นส่วนตัว

ถ้าสมาทานศีล ๘ ศีล ๑๐ ศีล ๒๒๗ ... ไม่เสพกามและในจิตใจไม่ยินดีในรสกาม ย่อมได้บุญได้กุศล

การไม่เสพกาม คือ การละจาก ราคะ

การไม่เสพกามแต่จิตใจยังคงนึกถึง เรื่องการร่วมเพศ ในใจยังยินดี ยังระลึกถึงในรสกาม

มันจะได้กุศล คงเป็นไปไม่ได้

 

เห็นด้วยอย่งยิ่งครับ การไม่เสพกาม ควรทำให้จิตหมดปราศจากกามราคะถึงจะได้บุญ

 

ถ้า กาม ที่พูดถึงหมายในวงแคบๆ ที่เกี่ยวกับเพศชายหญิง ก็ลองไตร่ตรองดู
ครับว่า วันหนึ่งๆนั้น เราจะเสพกามแบบนั้นได้เท่าไหร่ แล้วที่เหลือนั้นเท่าไหร่
เมื่อเอาเวลาสองส่วนทำเทียบ จะทำให้เข้าใจว่า ทำบุญมากกว่าเพราะเวลา
ที่มากกว่าเป็นช่วงที่ไม่ได้เสพกาม

พอคิดเห็นแบบนี้ ก็จะพอเห็นแล้วครับว่า คำถามนั้นไม่สมเหตุสมผล เพราะคำ
ตอบที่ได้ย่อมชักชวนให้คิดแบบนี้ เกิดการสรุปแบบนี้แน่นอน เพราะว่า คนๆ
หนึ่งจะเสพกามชนืดตลอดเวลา และทั้งวันไม่ได้

* * * *

แต่ถ้า หมายถึงกามกิเลสในทางพุทธศาสนาแล้ว กามกิเลสนี้จะหมายถึงการ
มองเห็น หรือมีทัศนะเห็นว่าเราเป็นเรา เขาเป็นเขา หมาเป็นหมา แมวเป็นแมว
อาการที่มีทัศนะแบบนี้ โดยลึกๆแล้วมันมาจาก กามกิเลส(จิตหลงรสในสัมผัส
ทั้งการได้คิดได้ตรึก การยิน การรับรส การสูดกลิ่น ฯ)

ดังนั้น ถ้าทำจิตให้สงัดจากกิเลสไว้เนืองๆ ก็จะมีกุศลครับ

จะเห็นว่า มีการใช้คำว่า เนืองๆ นั่นแปลว่า เวลาส่วนหนึ่งรักษาไม่ได้
แต่ในบางจังหวะรักษาได้ เอาอย่างเวลาเรามองไปเห็นแมว แล้วเราเห็น
ว่านั้นแมว ตรงนี้เราเสพกามแล้ว แต่บางครั้งเรามองไปที่แมวแต่มันไม่มี
การแปลความหมายอะไร มอง!แต่เกิดการไม่หมาย(โดยไม่จงใจ) ตรงนั้น
คือสงัดจากกามกิเลส จะเห็นว่ามันทำได้แค่ช่วงสั้นๆ หากมองต่อไปเรื่อยๆ
ก็อาจจะเกิดสัญญาหมายว่านั้นแมวขึ้นมา ห้ามไม่ได้ ไม่อยู่ในอำนาจบังคับ
และอีกอย่าง ก็ไม่ได้ให้ทิ้งสมมติสัจจะ แมวก็ต้องมีตามสัจจธรรมของมัน
เราก็ดูลักษณการทำงานของจิตไปแบบนี้ แต่ต้องคอยระลึกดูว่า ตอนเรา
มองเห็นแมวนั้น มีสัญญาหมายหรือไม่ ถ้าไม่ ก็แปลว่าตอนนั้นจิตไม่มีโมหะ
แต่พอเห็นเป็นแมว ก็ระลึกรู้ว่าจิตมีโมหะ อย่าไปห้ามจิตไม่ให้คิดเห็นแมว
เราไม่ต้องการให้จิตเป็นอย่างนั้น เราต้องการรู้ธรรมชาติของจิต ว่าเขาทำ
งานอย่างไร ดูได้ตามจริงเมื่อไหร่ก็เห็นทาง เรียกว่าพ้นกามกิเลสตามจริง
ไม่ใช่กามกิเลสแบบเพศ พอเรามีทัศนะเห็นว่า ที่แท้ จิต ต่างหากที่เป็น
ตัวหิวกามกิเลส ตอนนั้นแหละครับกิเลสแบบเพสชายหญิงจะจืดไปจาก
ความมีน้ำหนัก ทำให้เรากลัวหรือมีวิตกไม่ได้อีก กามกิเลสจะถูกย่อมาระลึก
ดูว่ามันเคลื่อนไปเสพที่จิตเลย เรื่องกายก็ถูกทิ้งไปอัตโนมัติ

ตรงนี้จะเห็นว่าการละกามแบบเพศชายหญิงไม่ใช่เพราะเรามุ่งตัดกามกิเลส
แบบเพศ แต่มันเกิดจากจิตมีปัญญาเห็นว่าทุกข์ที่แท้นั้นมาจากจิตเป็นเหตุ
แล้วการที่เราทำทุกอย่างเพื่อให้สงัดจากกามกิเลสแบบเพศจะเป็นเพียงการ
กดข่มด้วยอำนาจสมาธิ พอมีทัศนะเห็นว่าทุกอย่างเกิดจากจิต ความจำ
เป็นที่จะต้องทรงอำนาจสมาธิเพื่อกดข่มกามกิเลสก็ไม่มี เป็นเรื่องพะรุงพะรัง
ไปโดยปริยาย และที่มันต้องอาศัยอำนาจสมาธิมาช่วยก็เพราะกามกิเลส
ละเอียดอย่างหนึ่ง เพราะเห็นอย่างนี้ กามกิเลสที่ละเอียดก็ถูกละไปด้วย
ทำให้ได้พบของพรหมเป็นที่แน่นอน

แต่กว่าจะถึงจุดนั้นได้ ก็ไม่ได้เสียหายอะไรที่จะทำสมาธิชนิดกดข่มกาม
กิเลสไว้ก่อน สำหรับกลุ่มที่มีตัณหาจริต ติดสวย ติดหล่อ ติดอยากมีเกียรติ
ติดอยากมีทรัพย์ ฯ แต่ถ้าเป็นทิฏฐิจริต ( จขกท เข้าข่ายทิฏฐิจริต เพราะ
ชอบปรุงคำถามดีๆมาเรื่อยๆ ) ก็ต้องมุ่งตรงไปที่จิตเลย การชอบคิด ชอบ
ถาม ชอบตรึกหาความจริงด้วยการถาม อันนี้ก็กามกิเลสอย่างหนึ่ง ถ้าละได้
จะเป็นกุศล แต่ไม่ได้แปลว่าให้หยุดนะ ให้ระลึกดู เมื่อไหร่อยากตั้งคำถาม
ก็ระลึกไปว่ามีราคะ ถ้าไม่นึกอยากถาม สงัดอยู่ ก็ให้รู้ว่าจิตไม่มีราคะ ภาวนา
แบบนี้ แล้วก็ตั้งคำถามไปตามปรกติ แล้วจะค่อยๆแจ่ม ละกามได้เอง

 

ลองพิจารณาดูครับว่าคนเราเสพกามเพราะอะไร เสพไปแล้วได้อะไรขึ้นมา มีใครเดือดร้อนหรือได้รับประโยชน์เช่นไร

ส่วนคนที่ไม่เสพกามนั้น ทำไมจึงไม่เสพกาม แล้วการไม่เสพกามนั้นเกิดประโยชน์หรือทำให้ใครเดือดร้อนหรือไม่อย่างไร

ปัญหานี้เป็นปัญหาที่เนื่องด้วยเหตุปัจจัยต่างๆ เช่น เจตนา สภาพจิตใจ สิ่งแวดล้อม เงื่อนไขต่างๆ ฯลฯ ถ้าพิจารณาถึงเหตุปัจจัยและข้อดีข้อเสียรอบด้านของแต่ละสาเหตุปัจจัยแล้ว ก็จะทำให้เราแยกแยะออกเองครับ

 

กามคุณทั้ง ๕ " รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส "
พระอาจารย์เคยแนะนำว่า "ยังติดหมอน ติดที่นอน.."

 

สามทานศีลด้วยเลย ได้บุญแน่นอน