มนุษย์ต่างดาว

เหตุการณ์ผ่านมาได้ 3 เดือน หลังจากทีมวิจัยพันธ์พืชและสัตว์ ของดร.ฮอฟมั่น และทีมวิจัยชาวไทย ได้หลงทางอยู่ในป่าดงดิบตกสำรวจ บริเวณแถบภาคอีสานของประเทศไทย เสบียงที่มีอยู่ก็เริ่มจะร่อยหลอลงทุกที แถมยังรู้สึกถึงการถูกติดตามของสัตว์บางอย่าง ทีมนักวิจัยซึ่งออกเดินทางมา 10 ชีวิต พร้อมคนนำทางและลูกหาบอีก 7 ชีวิต บัดนี้เหลืออยู่เพียง 5 ชีวิตเท่านั้น เนื่องมาจากสัตว์มีพิษที่ยังไม่มีใครเคยเห็น และยังไข้ป่าที่มีฤทธิ์ร้ายแรงกว่าทั่วไปนัก...
การเดินทางเริ่มเมื่อคณะนักวิจัยตรวจพบสถานที่ลึกลับกลางป่าที่มีหมอกหนาปกคลุมอยู่ตลอดปี ซึ่งคาดว่าน่าจะเป็น โบราณสถานเก่าแก่
คณะเดินทางที่เหลืออยู่ตอนนี้ ประกอบด้วย ดร.ฮอฟมั่น ซึ่งเป็นหัวหน้าทีมสำรวจ ดร.ภาคภูมิ ตัวแทนนักวิทยาศาสตร์ไทย ร้อยตรีพงษ์ศักดิ์ หัวหน้าทีมตร.ตระเวณชายแดน
และจ่าแดง และจ่าดำ ผู้ใต้บังคับบัญชา ทั้งหมดเดินทางด้วยความเหนื่อยล้า แทบหมดความหวังที่จะมีชีวิตรอดออกไปได้...จึงได้แต่ต้องเดินหน้าต่อไปเท่านั้น
ระหว่างเดินทางก็เกิดเหตุการณืคับขันขึ้นเมื่อจ่าดำถูกงูพิษชนิดหนึ่งซึ่งมีพิษร้ายแรงมากกัด เซรุ่มที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิดไม่สามารถที่จะยื้อชีวิตเขาเอาไว้ได้ การฝังศพมีขึ้นอย่างง่ายๆโดยการใช้กิ่งไม้สุมทับร่างเอาไว้แล้วใช้หินหรือกิ่งไม้หนักๆทับเอาไว้กันสัตว์ป่าต่างๆมาคุ้ยเขี่ย
เวลานั้นเป็นเวลาเย็นแล้ว ทั้งคณะจึงหยุดพักบริเวณใกล้ๆที่ฝังศพจ่าดำนั่นเอง เช้าวันรุ้งขึ้นเสยงจ่าแดงร้องเอะอะดังลั่นค่าย พร้อมกับเสียงปืนสั้นอีกชุดใหญ่ ทุกคนพากันออกมาดู ภาพที่เห็นทำให้ทุกคนถึงกับช็อก... สภาพที่เห็นคือ ตัวประหลาด 5-6ตัวรุมทึ้งซากศพของจ่าดำ ทุกคนตกใจมาก ร้อยเอกพงษ์ศักดิ์ประทับปืน M16 ขึ้น แล้วยิงกราดออกไปด้วยความเกรี้ยวกราด พวกมันพากันแตกกระเจิง จ่าแดงเข้าไปเคลียร์พื้นที่ ปรากฏว่ามีร่างของพวกมันนอนตายอยู่ 1 ตัว แต่ทุกคนถึงกับตกตะลึงเมื่อเห็นสภาพศพของ จ่าดำ...
ศพของจ่าดำตอนนี้ไม่ต่างไปจากซากแห้งๆของมัมมี่ในอียิปส์... ดร.ฮอฟมั่นได้ทำการผ่าศพพิสูจน์ดูร่างกายของพวกสัตว์ประหลาดที่ตายตัวนึงพร้อมกับบอกว่า "สภาพร่างกายของมันไม่ต่างไปจาก สัตว์ชั้นตำ หรือสัตว์ประเภทแมงกระพรุนเลย คือมีหนังบางๆเป็นเยื่อและภายในเหมือนวุ้น แต่เนื่องจากมันมีขนาดใหญ่เกือบเท่าคนผมจึงขอตั้งชื่อพวกมันว่า คนตัวเละ ส่วนอวัยวะภายในนั้น ไม่มีอะไรมาก มีเพียงแค่ระบบย่อยอาหารแบบง่ายๆ มันสมองก็มีอยู่น้อยนิดเกือบเท่าเม็ดถั่วเขียว อาศัยประสาทสัมผัส หรือสัญชาติญาณเท่านั้นในการดำรงค์ชีวิตและหาเหยื่อ พวกมันดูดกินของเหลวในตัวสัตว์เป็นอาหาร ตัวพวกมันใหญ่พอที่จะจับสัตว์เล็กกินเป็นอาหารเท่านั้น แต่ถ้าสัตว์ใหญ่ๆ ก็ใช้วิธีเก็บกินซากเอา" เมื่อสำรวจเสร็จทุกคนต่างก็พากันเก็บสัมภาระเพื่อที่จะเดินทางต่อ...
วันต่อมาคณะเดินทางแทบไม่ได้หยุดพักผ่อนเนื่องจกการถูกรบกวนจากพวกสัตว์ประหลาดหรือที่ดร.ฮอฟมั่นเรียกว่า คนตัวเละ คณะเดินทางต้องเสียผู้ร่วมทางไปอีกคนคือดร. ฮอฟมั่นเนื่องมาจากพิษไข้ป่า ทุกคนจึงต้องฝังร่างของเขาไว้อีกและพวกมันก็พากันมากินซากอีกเช่นเคย
เหตุการณ์ผ่านมา2วัน คณะนักสำรวจก็ประสบความสำเร็จ ทั้งหมดพบกับซากปรักหักพัง เป็นรูปปั้นแบบแปลกๆต่างๆมากมาย มีรูปร่างคล้ายพวกคนตัวเละ และยิ่งไปกว่านั้นเราได้พบกับยานอวกาศที่มีวิวัฒนาการก้าวหน้ามาก ลำหนึ่ง พวกนักสำรวจได้หาทางเปิดยานอวกาศลำนั้นจนได้ และเข้าไปดูข้างใน...
..."นี่คุณจะบอกว่า! พวกคุณได้ไปสำรวจเจอมนุษย์ต่างดาวพร้อมกับยานอวกาศเข้าหรือยังไง" ร้อยตำรวจตรีสุรชาติ หัวหน้าหน่วยทีมช่วยเหลือคณะนักสำรวจถาม ดร.ภาคภูมิ ขึ้นพร้อมกับหัวเราะด้วยความตลกขบขัน
..."นี่คุณยังไม่เข้าใจอีกรึ!... คุณรู้มั๊ยหลังจากพวกเราเข้าไปในยาน เราพบกล่องๆหนึ่ง เมื่อเราพยายามเปิดกล่องใบนั้นออกมาดู...รู้มั๊ย!...พวกเราพบกับอะไร...มีดโกนหนวด หวี เครื่องใช้ต่างๆมากมาย...คุณคิดว่ามันสมองขนาดเม็ดถั่วเขียวของพวกมันจะสามารถขับยานอวกาศแบบนั้นมาได้เรอะ...เปล่าหรอก...พวกที่มากับยานอวกาศลำนั้นไม่ใช่พวกมัน พวกมันอยู่ที่นี่มานานแล้ว...นานมาก... แต่พวกที่มากับยานอวกาศลำนั้นเป็นคนไล่พวกมันให้เข้าไปอยู่ในป่า...พวกที่มากับยานลำนั้นไม่ใช่พวกมัน...แต่เป็นพวกเรา...พวกเรานี่แหละคือ... มนุษย์ต่างดาว!...

 

จากนวนิยายเรื่องอะไรครับเนี่ย

 

นิทานเรื่องนี้สอนอะไรอะ

 

น่าจะมีชื่อตอนนะครับ...เอิ๊กๆๆ

 

กาลครั้งหนึ่ง นานมาแล้ว................

 

มาจาก มนุษย์ต่างเดา หรือ มนุษย์เดาต่าง หรือไม่ก็ มนุษย์เต่าดำ

สวัสดีที่ไม่เดาไม่ดำ
จากคนที่ยังไม่เต็มบาท