จะทำยังไงหากจะช่วยชดใช้กรรมแทน บิดา มารดา คับ ( เรื่องของผมเอง )

ผมเป็นลูกชายที่สำนึกในคุณความดีของพระอรหันเจ้าที่เพิ่งรู้ว่าอยู่ในบ้าน ผมทำให้ท่านต้องเสียใจมาก็หลายครั้ง
กับมารดา:ผมเคยทำให้มารดาร้องให้เสียน้ำตาเพราะน้อยใจผมตอนผมยังเป็นเด็กก็จำไม่ได้เหมือนกันว่าเรื่องอะไร แต่ผมจำได้ว่าผมร้องให้เพราะน้อยใจคิดว่ามารดาไม่รักอยากไปอยู่กับปู่ซึ่งเสียชีวิตไปแล้ว
กับบิดา :กับบิดา ผมไม่ได้ตั้งใจเรียน ตอนผมอยู่ ม ปลาย ผมเล่นเกม เถียงท่าน เรียกร้องความรักเวลากับท่าน เที่ยวเล่น ไม่สนใจ จนทำให้ท่านเครียด ปกติท่านเป็นคนดีมาก ไม่สูบบุหรี่ ไม่ดื่มสุราของมึนเมา ท่านทำงานหนักเพื่อให้ทุกคนมีความสุข ( ผมเป็นคนบ้านนอกคับ )ท่านต้องฆ่าสัตย์เพื่อเป็นอาหารสำหรับครอบครัวผม ท่านได้ฆ่าปลามาแล้วนักต่อนัก เพราะผมชอบกินปลา สิ่งที่ผมเสียใจที่สุดคือ ผมทำให้ท่านต้องร้องให้ และ ท่านแอบสุบบุหรี่ ซึ่งเป็นเรื่องที่ผมรู้สึกผิดมากในขณะนี้ เหตุที่ท่านสูบเพราะท่านเครียดเรื่องผมเอง

ผมทำให้ทั้งสองท่านร้องให้และเสียใจ พ่อกับแม่ผมท่านเป็นคนดีมาก ผู้คนต่างยกย่องในความขยันและความรักที่มีต่อลูก ผมขาดเหลืออะไรท่านจะหาให้ทุกอย่างทั้งๆที่ครอบครัวของผมฐานะปานกลาง เริ่มแรกจนแต่เพราะพ่อผมท่านขยันหามาจึงมีทุกวันนี้ผมมีทุกอย่างที่ผมอยากได้ ท่านทำงานอย่างไม่เคยย้อท้อเพื่อให้ผมมีทุกวันนี้ ในตอนนี้ ผมกำลังจะจบปี 4 จากมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ซึ่งเป็นสิ่งที่ผมทำให้ท่านภูมิใจ เพราะผมเพิ่งมาตั้งใจเรียนก่อนหน้าจะเข้ามหาลัยประมาณ 1 เทอม เกรดเฉลี่ยวผมประมาณ 1 กว่าๆ ผมทำได้ครับ ผมสอบเข้ามหาลัยได้ เพราะความกตัญญูผมตั้งใจอ่านหนังสือด้วยเหตุที่ว่าอยากให้ท่านภูมิใจและอยากตอบแทนพระคุณของท่าน ตอนนี้ทั้งบิดามารดาผม ท่าน ดูมีความสุขมาก แต่ผมก็รู้จากมารดาว่า บิดาผมท่านก็ยังแอบสูบบุหรี่อยู่

..........ทำไมขณะที่ผมกำลังภาวนาทุกทีมันต้องมีเรื่องราวที่เคยทำไม่ดีไว้ในอดีตคอยวนเวียนมาทำให้จิตผมฟุ่งซ่านตลอด มันเป็นความจริงครับ ผมไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมขณะปฏิบัติสมาธิ ไอ่เรื่องที่เคยทำไม่ดีๆไว้มันถึงตามมาหลอกหลอนกันได้ถึงเพียงนี้
สิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้ทำให้ผมลำบากใจเท่าไหร่ ผมอยากเห็น ธรรม ผมตั้งใจแน่วแน่ว่าจะต้องปฏิบัติให้เห็นธรรมให้ได้ แต่เรื่องที่ทำให้ผมลำบากใจไม่สบายใจที่สุดในตอนนี้คือ ด้วยปัญญาอันโง่เขลาของผมเอง ผมไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงเพื่อที่จะให้กรรมที่ไม่ดีของบิดาและมารดาผมลบล้างไปได้ ผมอยากจะชดใช้กรรมแทนท่าน ทุกวันนี้ผมเป็นคนดี ตั้งใจจะเป็นคนดีของสัมคม มีเมตตา ผมอยากจะกลับไปกราบเท้าของท่านทั้งสองและล้างเท้าขอขมาท่าน ใจผมอยากจะนำเล็บเท้าของบิดาและมารดาใส่กรอบและแขวนติดตัว

.............ไกล้จะถึงวันพ่อแล้ว ขอให้ทุกคนที่ได้ผ่านมาอ่านข้อความของผม กลับบ้านไปทำให้ท่านทั้งสองสบายใจและมีความสุขนะคับ
วอนผู้ที่สามารถช่วยผมได้ ผมต้องทำยังไงถึงจะชดใช้กรรมที่ไม่ดีของพ่อและแม่ผมเคยทำเอาไว้ ทุกวันนี้ผมอธิฐานขอให้คุณความดีของผมโปรดจงตกอยู่กับท่านทั้งสอง และ ยังอ้อนวอนขอให้กรรมที่ไม่ดีของท่านที่ท่านทั้งสองเคยทำไม่ว่าชาตินี้และชาติก่อนๆ ตกลงมาอยู่ที่ผมเพียงผู้เดียว แม้ว่าจะเป็นเช่นไรผมจะขอรับแทนท่านโดยมิขัดขืน

...........ผมรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้สำหรับสิ่งที่ผมขอเพราะ ด้วยเหตุที่ว่า กรรมใดใครก่อ กรรมนั้นก็ย่อมคืนสนอง แต่ผมเชื่อว่าด้วยจิตที่มั่นคงของผมจะมีผลต่อท่านไม่มากก็น้อย ผมอยากจะแนะนำให้ท่านปฏิบัติธรรม ท่านทั้งสองเป็นคนใจบุญ คับ แม่ผมท่านก็เห็นผีประจำ แล้วก็พอหลับตาท่านก็มักจะเห็นภาพในอดีตซึ่งท่านก็ไม่รู้เป็นใคร ท่านบอกผมว่าเห็นชัดมาก เหมือนลืมตาเลย เมื่อก่อนท่านจะบอกใครก็กลับคนอื่นจะไม่เชื่อ หากผมมีความรู้ในธรรมก็คงจะแนะนำท่านได้ ตอนนี้ผมก็พยายามสืบค้น ปฏิบัติ เพื่อผมจะแนะนำท่านได้ หากมีเวลาก็ว่าจะพาท่านไปพบพระที่ท่านแนะนำได้ถูกต้อง

ผมอยากระบายออกมา มันอึดอัดเหลือเกิน หากว่ากระทู้ของผมผิดกฏประการใดก็ขออภัยมา ณ ที่นี้นะคับ

 

ทำให้ท่านทั้งสองค่อยๆ เดินตามมรรค 8 สิครับ มีสัมมาทิฐิ เป็นต้น

ใช้ความอดทน ขันติธรรม อุเบกชา ใช้เวลา ต่อจากนั้น ศีลจะค่อยๆตามมาครับ

แล้วสมาธิ กับปัญญา เป็นเบื้องปลาย

อาจจะเริ่มจากตัวเราก่อน ปฏิบัติไปให้เกินขีดจำกัด ไปเรื่อยๆนั่นหละครับ จะเห็นทุกข์

แล้วเราจะเกิดปัญญามาคอยดูแลคนอื่นได้ครับ

ลองดูความเห็นของท่านอื่นดู รับรองว่ามีดีๆมากกว่าที่ผมให้อีกครับ

อนุโมทนาสำหรับความกตัญญูในครั้งนี้ครับ อานิสงค์จะทำให้สมหวังนะครับ

 

เจ้าของกระทู้บวชพระหรือยังครับ....ถ้ายังครับ

ไปบวชพระ เอาชายผ้าเหลืองให้ คุณพ่อคุณแม่เกาะขึ้นสวรรค์ซิครับ

 

ผมก็เคยมีความรู้สึกแบบนั้นเหมือนกันครับ ผมเป็นคนเกเรมากจนต้องออกจากโรงเรียน
ผมทำให้แม่เสียใจและยายสุดที่รักของผมสองคนต้้องผิดหวัง มาเหมือนกัน ผมทำทุกอย่างที่จะชดใช้ในสิ่งที่ทำลงไป
ผมไปทำงานต่างประเทศตั้งแต่วัยรุ่น หาเงินส่งมาใช้หนี้ให้แม่เป็นเวลา 17 ปี
ทุกคนที่บ้านตอนนี้มีความสุขดีมีทุกอย่างที่อยากจะมี มีทุกอย่างที่อยากจะได้
แต่..ความสุขมันไม่ได้เกิดอยู่อย่างนั้นตลอดไป แม้กระทั่งมีทุกอย่างแล้วก็ตาม ทุกข์ก็ยังเวียนมาอีกจนได้
อย่าให้เล่าเลย เล่าไปแล้วจะเป็นเอาทุกข์มาฝากผู้ แถมทุกข์ของตัวเองก็ยังอยู่เหมือนเดิมหรืออาจจะมากขึ้นไปอีก
เพราะมัวแต่เอาความหลัง รื้อฟื้นมาขึ้นมาอีก แต่ผมเชื่ออยู่อย่างเกี่ยวกับอารมณ์เหล่านี้ ไม่นาน "เดี๋ยวมันก็หายเอง"
ที่คุณทำได้และควรทำนับแต่บัดนี้
ก็คือไม่ต้องทำอะไรสิ่งที่ผ่านมาแล้วก็ปล่อยให้มันผ่านไป อยู่กับปัจจุบันนะครับ
เึคยอ่านเรื่อง องค์คุลีมาล บ้างไม๊ครับ
ถ้ายังลองไปอ่านที่นี่ดูนะครับ
หรือถ้ายังสงสัยหรือต้องการต้องการคำตอบก็เข้าไปถามท่าน ภิกขุโย ได้ครับ
http://agaaligo.blogspot.com/
เหมือนที่พระท่านบอกนั่นแหละ "ตอนเด็กๆเราเคยเตะหมาตกน้ำ พอโตขึ้นเราสำนึกผิดจะกลับไปอุ้มมันขึ้นมาจากน้ำไม่ได้"

จะบวชก็ดีครับสนับสนุน แต่ทุกสิ่งทุกอย่างมันอยู่ที่ใจเรานี่แหละ ..

เจริญในธรรมครับ

 

ขออนุโมทนาในความกตัญญูและพยายามทำหน้าที่ลูกให้ดีที่สุดด้วย

 

จะทำยังไงหากจะช่วยชดใช้กรรมแทน บิดา มารดา คับ ---> ทำพระนิพพานให้แจ้ง ตอบแทนคุณพ่อแม่ได้ทุกชาติภพ ส่วนหมดหรือไม่หมด จำไม่ได้จ้า

ผมเป็นลูกชายที่สำนึกในคุณความดีของพระอรหันเจ้าที่เพิ่งรู้ว่าอยู่ในบ้าน --> วางซะ
ผมทำให้ท่านต้องเสียใจมาก็หลายครั้ง --> ปรุงแต่งเช่นนี้ทำให้จิตเป็นทุกข์ และสร้างตัวตนของเราที่ดีพร้อมขึ้นมา ของปลอมทั้งเพครับ ไม่ได้มีการพิจารณาเพื่อการละวางความคิด ความรู้สึกเลย ยังอยู่ในโลกแห่งความคิดนะครับ

ยังปรุงแต่งอยู่นะ และไม่ได้พิจารณาเพื่อการละวางอดีต อนาคต ปัจจุบันเลย
จิตคุณยังติดฤทธิ์ ติดเดช อยากได้ อยากมี แต่ไม่ติดอุเบกขาเลย ไม่ติดดูจิตเลย
ไม่ติดอริยมรรคอันมีองค์ 8 ประการ

ทำไมขณะที่ผมกำลังภาวนาทุกทีมันต้องมีเรื่องราวที่เคยทำไม่ดีไว้ในอดีตคอยวนเวียนมาทำให้จิตผมฟุ่งซ่านตลอด
---> ก็คุณวางมันไม่ได้ไงครับ มันถึงตามมาหลอกหลอน ทำไมผมไม่มีเลยล่ะ ตั้งชื่อให้มันสิครับ อดีต เหตุผลคือ แก้ไขไม่ได้แล้ว วางแล้วทำต่อไป อย่าร้องไห้กับของปลอม ของปลอมคืออดีต คุณต้องรู้จักของปลอมด้วย
มันเป็นความจริงครับ --> มันไม่มีอะไรเลยครับ มันเป็นของปลอม แล้วจิตเข้าไปยึด
ผมไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมขณะปฏิบัติสมาธิ ไอ่เรื่องที่เคยทำไม่ดีๆไว้มันถึงตามมาหลอกหลอนกันได้ถึงเพียงนี้
---> ก็ไม่วางไงครับ วางไม่ได้ หรือไม่ยอมทำเพื่อการวางเลยนะ
อย่าไปสร้างความคิด ความรู้สึก เหตุผลต่าง ๆ เพื่อมาทำให้เราเป้นคนดีเลยครับ
สิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้ทำให้ผมลำบากใจเท่าไหร่---> นั่นล่ะ ทำให้คุณลำบากแล้ว ความคิดที่พุ่งออกไป จับเอามาพิจารณาสิ อย่าปล่อยผ่านไปเปล่า ถ้าไม่วาง มันจะมาทั้งชาติ อย่างเนียนกริบ เนียนไม่รู้เรื่องเชียวล่ะ
วางหมด หายเรียบ แล้วดูจิตต่อไป วันหนึ่งจะตื่นขึ้นมา
ผมอยากเห็น ธรรม ผมตั้งใจแน่วแน่ว่าจะต้องปฏิบัติให้เห็นธรรมให้ได้ --> ไม่เห็นหรอก มันหลบซ่อนอยู่ มันไม่อยากให้คุณเห็นง่าย ๆ และความคิดก็เป็นการปิดพระนิพพานอย่างปิดตาย ยิ่งคุณกำจัดความคิดอย่างถูกต้อง ความลึกลับซับซ้อนของจิตจะเริ่มถูกเปิดเผยออกมาด้วยอริยมรรคอันมีองค์ 8 รับรองสุขกว่าฤทธิ์
แต่เรื่องที่ทำให้ผมลำบากใจไม่สบายใจที่สุดในตอนนี้คือ ด้วยปัญญาอันโง่เขลาของผมเอง --> นี่ก็อีก 1 ปรุงแต่ง อย่าด่าตัวเอง ด่าจิตเอง ทุกข์ หรือสุข ตั้งชื่อไปเลย ความคิดที่ซ้ำเติมจิต จิตจะได้มีเหตุผลเพื่อการละวาง เมื่อเจออีก จิตจะเริ่มชิน รู้ว่า อ๋อ นี่คือความคิดซ้ำเติมจิตให้ทุกข์
ผมไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงเพื่อที่จะให้กรรมที่ไม่ดีของบิดาและมารดาผมลบล้างไปได้ --> ทำตัวเองให้ถึงพร้อม ขัดเกลาตัวเองก่อน คนจะสอนธรรมคนอื่นได้ ต้องขัดเกลาจิตตัวเองมาแล้ว
ผมอยากจะชดใช้กรรมแทนท่าน --> จะรับบัญชีบาปแทนพ่อแม่รึ สอนตัวเองให้มีความสุข ละวาง เสร็จแล้วสอนพ่อแม่ให้มีความสุข ละวางด้วยไม่ดีกว่าหรือ
ทุกวันนี้ผมเป็นคนดี --> วางซะ ถ้าวางสำเร็จ จะไม่บอกเลยว่า เราเป็นคนดี ไม่มีคำพูดต่างหากเล่า ถึงอิ่มใจ อิ่มธรรม
ผมอยากจะกลับไปกราบเท้าของท่านทั้งสองและล้างเท้าขอขมาท่าน --> อย่าอยากมากนะ จะทุกข์มาก ทำไปตามหน้าที่ลูกที่ดีพอ ควรแยกหน้าที่กับความอยากด้วย
ใจผมอยากจะนำเล็บเท้าของบิดาและมารดาใส่กรอบและแขวนติดตัว --> ปรุงแต่ง

แต่ก่อนโน้น หลายปีก่อน จิตเคยปรุงว่าผมเป็นคนดี พอผมรู้เข้า ผมไม่สนใจ
ผมพิจารณาเลย ถ้าจิตเป้นคนดีจริง คงเป็นพระอรหันต์ไปเสียแล้ว
แล้วทำไมเรายังมาเป็นคนดีอยู่อย่างตอนนี้เล่า
ดังนั้น เราเป็นคนดี คำนี้ล่ะ ปลอมทั้งแท่ง อย่าไปยินดียินร้ายกับมันเข้าเชียว
ผมจะไม่เป็นคนดีอย่างที่จิตมันปรุงทั้งชาติหรอกครับ
จิต เธออย่าหลอกฉันเลย จิต ไม่เป็นอะไรเลยแม้กระทั่งจิต
เคยได้ยินไหมครับ

สิ่งที่เขียน คือสิ่งที่จิตยังวางไม่ได้
ดูจิต หาเหตุผลเพื่อการละวางไปสอนจิตให้ละวาง
ช่วยจิตวางไปก่อน ถูกที่ถูกทาง จิตจะวางเอง จะสุขขึ้นเรื่อย ๆ
และทราบว่าธรรมมะคืออะไร เป็นอย่างไร รู้อย่างไร อิ่มอย่างไร
กราบ พระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์

​

 

อนุโมทนาคะ

บวชตอบแทนคุณท่านค่ะ

ดีใจแทนคุณพ่อคุณแม่คุณจังเลยนะคะ ได้ลูกน่ารักแบบนี้

อดีตก็ปล่อยผ่านไป ถ้าอยากผ่อนกรรมให้ท่าน ก็สวดมนต์แผ่เมตตา อุทิศบุญให้เจ้ากรรมนายเวรของท่านบ่อยๆนะคะ น่าจะช่วยได้บ้างคะ ทำหน้าที่ลูกให้ดีที่สุดคะ แต่สุดท้ายก็ขึ้นอยู่กับกรรมของแต่ละคนนะคะ ต้องปล่อยวางบ้างคะ

เป็นกำลังใจให้นะคะ ทำดีแล้ว และขอให้ดีต่อไปคะ สู้สู้

 

อนุโมทนาคะ อดีตไม่สามารถกลับไปแก้ไขได้ ทำวันนี้ให้ดีที่สุด

 

บวชเเละก็ต้องเจริญวิปัสนากรรมฐานครับ ครูบาอาจารย์ท่านบอกมาอย่างนี้ ดูเเลท่านให้ดีที่สุดเพราะอะไร เพราะว่าวันหนึ่งถ้าท่านไม่อยู่กับเราเเล้ว เราจะได้ไม่เสียใจในภายหลัง เราไม่สามารถย้อนเวลากับไปเเก้ไขเรื่องในอดีตได้ เราจึงทำวันนี้ให้ดีที่สุด ถามว่าท่านกินข้าวหรือยัง หนาวไหม ขนมนมเนยจัดให้ท่าน ก็ดีที่สุดตามที่กำลังเราจะทำได้ คิดถึงท่านในยามที่เรามีความสุข ถึงเเม้ท่านจะไม่อยู่กับเราเเล้วก็ตามเราก็ควรทำบุญหาท่านบ่อยๆ เอาเป็นว่าตลอดชีวิตคุณจนตายนั่นเเหล่ะ

 

ตั้งใจบวชหรือถื่อศีลสวดมนต์ทำบุญให้กับมารดาบิดาเยอะเปลี่ยนตัวเองในมีจิตคิดดีทำดีกายดีวาจาดีทุกอย่างไม่สายนะถ้าจะทำขัดเกลาตัวเองใหม่ความกตัญญูต้องมาก่อนทุกคนไม่มีสายอยู่ที่ตัวจะทำคับเป็นกำลังใจให้นะคับ

 

สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทามิ ขอความสุข สำเร็จ สมบูรณ์ จงมีแด่ทุกท่าน

 

ต้องขอขอบคุณ คุณ Nyan vitee อีกครั้งนะคับที่ตอบคำถามผมได้จับใจจริง และจะนำไปปฏิบัติคับ

และขอขอบคุณทุกๆท่านนะคับ จากใจจิง นะคับ

 

อนุโมทนาค่ะ...บวชก็ดีนะคะ หลังจากบวช ก็น้อมนำให้ท่านพ่อท่านแม่ เป็นสัมมาทิษฐิ การที่คนเราทุกข์ เป็นเรื่องธรรมดา แต่หากศึกษาธรรมมะ ก็จะทำให้ปล่อยวางได้ นำหนังสือธรรมมะที่คุณชอบไปฝากท่าน ชวนท่านทำบุญ นำเสียงธรรมมะ เสียงเทศน์ที่ชอบไปให้ท่านฟัง ชักชวนให้ท่านปฎิบัติธรรม คุณไม่สามารถแก้กรรม หรือลบล้างกรรมของท่านได้ แต่ถ้าชักชวนท่านให้เป็นสัมมาทิษฐิ ท่านก็จะสามารถบรรเทาแรงกรรมได้ด้วยตัวท่านเอง การให้ธรรมทาน ชนะการให้ทั้งปวงค่ะ

 

อ่านประวัติหลวงปู่จันทา ตอนช่วยแม่จากนรกมืดน่าจะเข้าใจได้ดีครับ ทั่งการทำ กรรมฐาน หรือการทำบุญให้อ่านแล้วแจ่มแจ้งดีคับ

 

อันที่จริงเเล้วการบวชพระ เเละการเจริญวิปัสสนา ก็เป็นส่วนหนึ่งที่จะชี้นำเเสงสว่างให้บิดามารดาได้ เพราะเเรงบุญจากการปฏิบัติของลูกๆ เเต่เรื่องกฏของกรรมนั่น เป็นเรื่องเฉพาะบุคคล ก็ใครทำอะไรไว้ไม่ว่าจะดีหรือชั่วก็ตาม บุคคลผู้นั้นจะต้องได้รับผลเเห่งการกระทำ

 

การอุปสมบทบรรพชานี้มีอานิสงส์พิเศษ<O</O
อานิสงส์อย่างอื่น มีการสร้างวิหารทานก็ดี การถวายสังฆทานก็ดี ทอดกฐินผ้าป่าก็ดี จัดว่าเป็นอานิสงส์สำคัญ แต่อานิสงส์นี้นั้น บุคคลที่จะพึ่งได้ต้องโมทนาก่อน หมายความว่า ถ้าบุตรธิดาของตนบำเพ็ญกุศล บิดามารดาไม่โมทนาย่อมไม่ได้ แต่ว่าการอุปสมบมบรรพชานี้แปลกกว่านั้น องค์สมเด็จพระทรงธรรม์บรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงไว้ว่า<O</O
สมมุติว่า บุตรชายของท่านผู้ใดออกจากครรภ์มารดาวันนั้น บิดามารดาก็จากกัน ลูกกับพ่อ ลูกกับแม่ย่อมไม่รู้จักกัน เวลาที่บรรพชานั้น บิดามารดาก็ไม่ทราบ แต่ทว่า ถึงอย่างก็ดี องค์สมเด็จพระชินศรีตรัสว่า บิดามารดาย่อมได้อานิสงส์โดยสมบูรณ์<O</O
นี่เป็นอันว่า อานิสงส์แห่งการการอุปสมบทบรรพชานี้แปลกจากบุญกุศลอย่างอื่น<O</O
เป็นอันว่าขอพูดซ้ำอีกครั้งหนึ่งว่า บุญอย่างอื่นลูกทำไปแล้ว พ่อแม่ไม่โมทนาย่อมไม่ได้อานิสงส์นั้น<O</O
แต่ว่าการอุปสมบทและบรรพชา บิดามารดาซึ่งคลอดบุตรมาแล้ว ต่างคนต่างจากกันไป พ่อแม่ไม่ทราบว่าบุตรมีรูปร่างหน้าตาเป็นประการใด เพราะจากกันไปตั้งแต่คลอดใหม่ๆ สำหรับลูกชายก็ไม่ทราบเหมือนกันว่า บิดารมารดาเป็นใคร แต่ว่าอุปสมบรรพชาเมื่อไร บิดามารดาย่อมได้อานิสงส์สมบูรณ์ เหตุนี้การอุปสมบทบรรพชาจึงจัดว่า เป็นกุศลพิเศษ ที่องค์สมเด็จพระบรมโลกเชษฐ์ทรงบัญญัติไว้<O</O
ทีนี้จะว่ากันไปถึงอานิสงส์แห่งการอุปสมบทบรรพชา<O</O



จากย่อหน้าหนึ่ง โดยหลวงพ่อฤาษีลิงดำ ธรรมปฏิบัติเล่ม 1หน้า 29-35

http://palungjit.org/showthread.php?t=144861

 

อนุโมทนาครับ รวมถึงเจตนาดีของทุกๆท่านด้วยนะครับ