รวมเรื่องเล่าทะลุมิติจากยายผีป่่าจอมโม้(ตำนานรักสามเส้าเจ้านางแห่งขอม)

จากการวิเคราะห์ของผมสามียายผีป่ามีโรคประจำตัวมีช่องหูด้านในที่พิเศษ มองจากด้านนอกจะปกติแต่จะมีช่องลับด้านในใว้ปิดเสียงเวลายายผีป่าบ่น(ผมก็มี อิอิ)เค้าเรียกโรคหูทวนลมแต่ที่ยังวิเคราะห์ไม่ได้ซักทีคือทำไมผู้หญิงที่แต่งงานแล้วถึงชอบบ่นสามี[/quote]


วิเคราะห์เสร็จเมื่อไหร่รบกวนบอกต่อด้วยนะครับพี่ จะได้ร่วมกันหาทางแก้ไขเพื่อความสงบสุขของโลกนะครับ เพราะตอนนี้ก็โดนอยู่เหมือนกัน เอิ๊กๆๆๆๆ

ตอนนี้วิธีแก้ที่ใช้อยู่ก็มีวิชาตั้งแต่ "เข้าหูซ้ายทะลุหูขวา", "เสียงนกเสียงกา" ไปจนถึง "หัวหลักหัวตอ" เดี๋ยวลองวิชา "หูทวนลมของพี่มั่งดีกว่า" ๕๕๕๕๕๕

 

อยากฟังเหมือนกันค่ะ

 

มาขุดกระทู้...


เชิ้บๆ.....

 

โหย...พอจะมาเล่า(โม้แหลกแหกตาอีกตามเคย) ลูกก็ตื่นพอดี...งั้นรอต่อไป ขอดูแลเจ้าผีน้อยก่อนเด้อ

 

จากการวิเคราะห์ของผมสามียายผีป่ามีโรคประจำตัวมีช่องหูด้านในที่พิเศษ มองจากด้านนอกจะปกติแต่จะมีช่องลับด้านในใว้ปิดเสียงเวลายายผีป่าบ่น(ผมก็มี อิอิ)เค้าเรียกโรคหูทวนลมแต่ที่ยังวิเคราะห์ไม่ได้ซักทีคือทำไมผู้หญิงที่แต่งงานแล้วถึงชอบบ่นสามี[/quote]

อ๋อ...พวกผู้ชายเขามีหูแตกต่างจากผู้หญิงเจงๆ อย่างที่ฝาหรั่งเขาวิจัยกระจายออกมาเนาะ

งั้นต้องเจอฤทธิ์ฝ่ามือตบผสานฝ่าเท้าทะลุวงมิติ...ยายผีป่าจะบ้องหูให้ช่องเปิดเลยแหละ...

เมื่อคืนเขาเห็นยายผีป่ากะลูกนอนดูเจ้าหญิงลำซิ่งกัน เขาไม่ชอบเพาะเขาชอบดูเรื่องช่องสาม อะไรน๊าอลวนหน่ะ ไม่รู้เขาชอบนางเอกคนไหน...ไม่น่าจะชอบได้เพราะไมเห็นคนไหนสเปคเขา เพาะเรารู้ว่าเราสวยคนละแบบกะนางเอกในเรื่องนี้..เขาติดเรื่องนี้จริงๆ เปลี่ยนช่องเป็นงอน..พอไม่มีเรื่องนี้ เขาเร่งเราให้เข้านอน...

...............................................

แต่เราไม่นอนเพราะติดละคร

เขางอนขึ้นไปห้องพระ เออ...คงไปทำใจ

...............................................

คอยติดตามว่า...ถ้าเจอการบ้องหูจากยายผีป่าแล้ว สามีจะเริ่มได้ยินเสียงเราบ่นชัดไหม

เดี๋ยวก่อน...ขอยืมตังส์ทำประกันสุขภาพและอุบัติเหตุ(ประกันชีวิตด้วยก็ดี) ให้ยายผีป่าหน่อย....เพาะว่าถ้าโดนพลังบ้องหูจนได้ยินเสียงเมียบ่นชัดๆ แล้ว


เขาอาจเครียดจัดจนเจอเส้นสุดทน ทำให้มีอาการตาขวาง กัดฟัน กำหมัดและเท้าลอยมาที่ก้านคอยายผีป่าในไม่กี่วินาทีสลบและตายได้...อาการนี้เกิดขึ้นได้ง่ายกับผู้ชายที่เมียคิดว่า"เอาอยู่แย้ววววว"

คำเตือน! สำหรับสตรีที่มีปากไว้ด่าและบ่นสามี กรุณาอย่าด่าเกินวันละสองครั้ง เพราะอาจทำให้คุณได้รับอันตรายได้ เมื่อสามีเกิดอาการต่อมยอมเมียแตก

 

คำเตือน...เรื่องโม้แหลกแหกตาชาวบ้านที่ยายผีป่าเขียนทุกเรื่อง ณ พลังจิต.คอม ผู้โม้ไม่สงวนลิขสิทธิ์หากท่านบันทึกไว้เพื่อความบันเทิงภายในบ้าน ไม่นำออกตีพิมพ์ หรือดัดแปลงเพื่อการค้าหรือเอายายผีป่าไปประจานให้เป็นที่กล่าวขานในทางที่เสียยิ่งกว่าที่เสียแล้วต่อๆ กันไป ผู้ใดอ่านแล้วโดนผัวทิ้งลูกระอา ขอให้ถือว่าเป็นอานิสงค์นำส่งให้คุณได้ตัวช่วยให้รู้จักการหันมามองตนพิจารณษตนเพื่อหาทางให้พ้นบ่วงทกข์ง่ายขึ้น

*ความดีความชอบจง
เกิดกับยายผีป่าและครอบครัวรวมทั้งคณะเพื่อนผีที่กล่าวถึงในเรื่องและไม่ได้กล่าวถึงทั้งหลาย

*กระทู้นี้เหมาะสำหรับผู้ที่มีอายุเกิน ๑๐๐ ปี หากผู้อ่านท่านใดอายุไม่ถึงหรือเป็นเยาวชนต่ำกว่า ๑๓ ปี กรุณาขอคำแนะนำจากผู้ปกครอง หรือนึกถึงพ่อแก้วแม่แก้วให้ดีก่อนอ่านทุกครั้ง

 

เมื่อคืนลูกเล่นกะพ่อเขา เลยดอดมาเล่าเสียยาวยืด....แต่พอกดส่ง เน็ตหลุด ...ข้อความพิมพ์สด...ย้อนไปดึงมาไม่ได้อะซี้..หวื๋อ!

 

อ้าวคุณยาย...ตั้งแต่ เนตหลุด ไม่เล่าต่อ เลยเหรอ



มาให้ว่องจิ ..

 

ผีน้ำ...ชวนเล่นน้ำ

พ่อยายผีป่านักร่ำสุรามืออาชีพแห่งเมืองช้าง...เขาว่ากันว่า คนขี้เมา ทำกับข้าวอร่อย...(กับแกล้ม) อันนี้ยายผีป่ายืนยันได้เพราะทุกครั้งทีมีวงเหล้า พ่อยายผีป่ามือมีด แล้วบอกให้ยายผีป่าทำหน้าที่ปรุงตามที่พ่อบอก...

หน้าฝนน้ำหลาก อาหารรสแซ่บกับแกล้มจากธรรมชาติที่พ่อสรรหามานั้น ก็ประเภทปลาที่มาตามน้ำนั่นเอง

พ่อชอบชวนพรรคพวกคอเดียวกันไปใส่โต่ง(เหมือนอวนดังปลา ที่เอาปากไปใส่ที่ทางน้ำไหล ให้กระแสน้ำไหลผ่าน นึกถึงถุงกาแฟโบราณขนาดใหญ่ก็ได้ค่ะ ปลาและสัตว์น้ำที่มาตามน้ำก็จะมาตันที่ก้นโต่ง ถึงเวลาก็ยกขึ้น)

ที่อ่างเก็บน้ำชลประทาน พ่อชวนน้าชายและเพื่อนเสี่ยว(เพื่อนร่วมสาบาน) ไปดักโต่งอีกเช่นเคย...และการดักโต่งนั้นต้องขยันยกบ่อยๆ อันเป็นเหตุให้ต้องหามุ้งไปกางนอน...ถ้าฝนตกก็มุดใต้เต้นท์ผ้ายางที่ขึงไว้ใต้ต้นไม้ใกล้แหล่งปักโต่งนั่นเอง

การไปทำมาหากินครั้งนี้ ถ้าขาดสุราขาวสี่สิบดีกรีก็ถือว่า...เป็นการหยามศักดิ์ศรีที่เกนอภัยนะคะจะบอกให้

...............................................................................

๓ หนุ่มวัยไล่เลี่ยกัน เมาอย่างไรก็ไม่ยั่น...เดินผ่านบ้านไหนใครๆ ก็ชอบทัก...เพราะหากขากลับ ได้ปลามาเยอะ...คุยถูกคอ พ่อแบ่งให้มากมาย กว่าจะถึงบ้าน...แทบไม่มีเหลือ...

..............................................................................

ครั้งนี้มีเรื่องเล่าจากพ่อและคณะว่า

.............................................................................

ตกดึกอากาศเริ่มเย็นจัด ...ทุกคนเข้าไปนั่งบ้าง นอนบ้าง ที่ในมุ้งโดยเอาผ้าใบขึงปิดด้านบนอีกที... แต่ข้างๆ ยังมองบรรกาศภายนอกได้ถนัดถะหนี่

..........................................................................

มีเหล้าขาวให้คอยกระดก หนาวอย่างไรก็ไม่ทรมาน...พ่อกับน้าพูดกันว่า...ที่แถวนี้คนมาตายโหงกันบ่อย เขาเอานักเลงมาปล่อย(ยิงทิ้ง ฆ่ากดน้ำ) ประจำ

พ่อเคยมาช่วยเขายกศพ...บางศพเละจนจำไม่ได้...

น้าชายเลยถามพี่เขยว่า...เคยเจอผีไหมเวลามาเก็บศพ...

พ่อยังไม่ทันตอบแต่พ่อเสี่ยวชิงตอบว่า

"กลัวทำไมผีเผอมีที่ไหน มาสิจะจับมาเป็นกับแกล้ม ออกรบมาในสงคราม เพื่อนตายข้างๆ ยังไม่เคยเจอหลอกเลย...ผีมันกลัวคน "

น้าชายนี่เขาบอกเคยเจอแต่ผีกระสือ ผีปอบที่สมัยเด็กๆ

พ่อเลยบอกว่า...มันก็เคยหลอกผมอยู่ ตอนนั้นรับคนมา พอถึงทางโค้งวัดไตรรงค์(ทางไปศีรขรภูมิ) ทางที่มันโค้งเราชินทาง แต่ทีนี้มันมีช้างและผู้หญิงใส่ชุดสีขาวอุ้มลูกมายืนขวางถนน ผมก็คิดว่าผีแน่ๆ...มันก็ไม่หลบ แต่ทีนี้มันเหมือนมีถนนตีตรงไปที่ทางบ้านเลย ผมเข้าใจว่าเขาตัดถนนใหม่ เลยหักมาทางนี้....เป็นอันว่า ผีมันไม่หลบแถมหลอกให้ผมแหกโค้ง คนงานตายสี่...โชคดีที่ผมมีของดีอยู่ ไม่เป็ฯอะไร ไอ้นายกะอีนางมันนั่งมาข้างหน้า มันก็ไม่เป็นอะไร...กระจกสักชิ้นก็ไม่บาด...(ตอนนั้นยายผี่ป่า(อีนาง) กับพี่ชาย(ไอ้นาย) ไปด้วยยังเล็กอยู่นอนมาตลอดทาง มารู้ตัวตอนพ่อแบกกลับบ้าน

.....................................................

พ่อเสี่ยวท้าทายดังๆ ว่า...มาสิ...อยากเห็นจังๆ...

......................................................

ยิ่งดึกลมยิ่งแรง น้าชายเขาค่อยๆ หลับ แต่พ่อยังไม่หลับ เมาแอ๋ร้องเพลงไปมั่วๆ ตามประสาแก...พ่อเสี่ยวลุกออกไปเยี่ยว...ไปทางตลิ่งริมอ่าง...

พ่อยายผีป่าบอกว่า ถึงพ่อจะเมาแต่ก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

ยายผีป่าอยากจะบอกว่า

"ไม่เชื่อพ่อหรอก..พ่อนี่นะ..พอเมา ตาหรี่จนแทบจะมองอะไรไม่เห็น เวลาเมา นอนพูดอู้อี้ๆ...หนูแอบดึงเงินในกระเป๋าพ่อยังไม่รู้เลย"

...........................................................

พ่อได้ฟังก็เตรียมจะเขกกะบาลลูกสาวคนนี้ แต่ยายผีป่าหลบทันแล้วบอกว่า...พ่อเล่าต่อสิ...พ่อเสี่ยวไปเยี่ยวแล้วต่ออย่างไร

...........................................................

 

จะเล่าต่อพรุ่งนี้นะคะ...มีบางท่านติดมุขน้ำเน่าของยายผีป่า อ่านตอนนี้(ข้างต้น) แล้วบอกว่า..ยายคับ...หยอดมุขให้ฮาหน่อย...อย่าเล่าซีเรียสนัก...

อ้าว...ก็ตอนไหนมันหยอดได้ก็หยอด ...ตอนไหนจิงจังก็ยอมๆ ทนอ่านหน่อยน๊า

นี่จริงๆ แล้วพ่อยายผีป่าเขาพูดไทยไม่ชัด (เขมรพูดไทย) ถ้าเอาศัพท์สำนวนพ่อมาใช้นะคะ เป็ฯต้องขำกลิ้งกว่าเรื่องเล่าแน่นอน

เอาตัวอย่างนะคะ

..........................

พ่อยายผีป่าเขาเรียกใช้ยายผีป่าให้ไปทำกับแกล้มให้บรรดาคอเหล้าเพื่อนที่ทำงานพ่อสี่ห้าคน บางคนก็เอาลูกชายวัยใกล้เคียงยายผีป่ามาด้วย เผื่อมาให้ทำความรู้จักกันไว้

แต่ยายผีป่าเบื่อขี้เหล้า

เลยบอกพ่อว่า...ไม่ทำนะพ่อ เนียงจะขึ้นปอ่านหนังสือ

"อีนางลูกซ๊าวผอม(อีนางลูกสาวผม)มานยานงี้แหละ(มันยังงี้แหละ) ต้างแต๊มานโตเป๊นซ๊าวมานก็เสี๊ยตัวแร้ว(ตั้งแต่มันโตเป็นสาวมันก็ดื้อแล้ว) ยายผีป่าพยายามบอกเสมอว่า

พ่อพูดผิด...พ่อจำไว้นะ...หนูดื้อ ให้ใช้คำว่า ดื้อรั้น ไม่เชื่อฟังพ่อแม่

แต่คนเขมรเขาพูดกลับหน้ากลับหลังเหมือนอังกฤษ

"อีนางมันดื้อ(เออ...ตอนนีเริ่มพูดถูกแระ)...สอนพ่อแม๊ม่ายเชื๋อฟังเรย"(พ่อเขาพูดกลับกัน คือจะพยายามพูดว่า พ่อแม่สอนไม่ยอมเชื่อฟังเลย)

 

มาลงชื่อ รออ่าน ต่อ...

 

วันนี้มาดูเล่าตอนเช้า...หลายๆ คนยังคงนอนคุดคู้เพราะไม่ต้องไปทำงาน ....ยายผีป่ากลัวไม่ได้โม้...อ้าว..ขอโชว์มุขต่อแร้วกัล...

..........................................................................

พ่อเสี่ยวนั้นเดินเซหน้าเซหลัง ก้าวหน้าหนึ่งถอยหลังสอง มองทางข้างหน้า แต่ขาเป๋ไปมา..กว่าจะถึงตลิ่งเพื่อฉี่ได้...หวังว่าคงไม่หัวทิ่มลงอ่างเก็บน้ำดอกนา...

............................................................."พ่อทำไมไม่พากันเยี่ยวที่ๆ มันไม่ต้องเดินยากและไม่เสี่ยงต่อการตกน้ำล๊า..."

พ่อรีบตอบว่า..."ก้อนี่หละที่พ่อะจะเล่า เอ็งหัดฟังให้จบก่อน อย่าเพิ่งถามแทรก มีมารยาทหน่อย!"

เมื่อโดนมุขเอ็ดของพ่อทำให้ยายผีป่าต้องนั่งอ้าปากหวอรอฟังต่อไป...ขืนไม่เจี๋ยมเจี๊ยมเดี๋ยวอดฟังพ่อเล่า แล้วเราจะได้อะไรมาโม้ให้เพื่อนๆ ฟังต่อที่โรงเรียนเล่า

........................................................................................

 

"พ่อก็เห็นว่าพ่อเสี่ยวมันไปนานเหลือเกินเลยปลุกให้น้าเอ็งออกไปดู...น้าเองก้อไม่ยอมตื่น เอาผ้าห่มคลุมหัวมิดกรนคร๊อกๆ พ่อก็ต้องลุกออกไปตามหาเอง"

ยายผีป่านึกในใจ สภาพขุนพลเตอ(พ่อยายผีป่า) เมาเต็มพิกัด..ท่าทางการเดินของแกคงแย่กว่าการเดินของพ่อเสี่ยวเป็นแน่ เพราะบางที...แค่หนึ่งเมตร แกใช้เวลาเดินถอยหน้าถอยหลัง ล้มกลิ้งแล้วลุกใหม่กินเวลานานกว่าเด็กหัดเดินเสียอีก...อ้าว...ใครเคยมีประสบการณ์เมาและเสียศูนย์แบบนี้บ้าง ชูจั๊กกะแร้เร้ว...มีถ้วยรางวัลแจก อิอิ...

....................................................................

 

"พอพ่อไปก็ไม่เห็นมีไอ้เสี่ยวแล้ว...คิดว่ามันไปเยี่ยวที่โคก(บนเนิน) ที่อื่น...แต่พ่อเห็นว่ามันเดินมาลงที่ตลิ่งนี้...ก็หาดูว่ามันมันจมน้ำไหม! "

ยายผีป่ารีบแทรกว่า "กลางคืนพ่อมองเห็นหรือ..."

"เดี๋ยวพ่อก้อยันโครมเข้าให้อีลูกคนนี้ มันดูถูกพ่อ พ่อเป็นนักล่ายามราตรีไม่รู้ฉายาพ่อหรืออย่างไร...พ่อส่องกบส่องหนูนายามกลางคืนหากับข้าวให้พวกเองกินตั้งแต่เล็กจนโตมาปานนี้ ยังมาดูถูกพ่อ...เรื่องอะไรพ่อจะมองไม่เห็น..มีไฟฉายติดหน้าผาก...มันมองไม่เห็นได้อย่างไร...ทีหลังถามอะไรให้คิดก่อน "

เจอร่ายยาวอีกแล้วตามสไตล์ท่านพ่อ ยายผีป่าเลยต้องหุบหว๋อ(ปากที่อ้ายังกะหว๋อไว้) อีกครั้ง

 

"เสี่ยวเอ้ย เสี่ยว...เองอยู่หนาย..ๆๆๆๆ..." พ่อตะโกนหาตามที่แรงโก่งพลังเสียงจะดันออกมาได้...หวังว่าคงดังพอที่จะดังแทรกผ่านเสียงลมอึงหมี๋ได้นะ

น้าชาย...คงเริ่มหายเมาและได้ยินเสียงที่พ่อตะโกนหาเพื่อนรัก เลยเดินมาตามเสียงนั้น...

พ่อบอกให้น้าช่วยตามหาพ่อเสี่ยว...ทั้งสองสิงห์สุราขาวก็เริ่มจริงจัง...ความเมาแม้ไม่สร่างก็ต้องถ่างตาพยุงสังขารตามหากันต่อไป

..............................................................

 

น้องชายคนดีทำห้าย...แหร๋มป๊ะ...

 

เอามาเพิ่มให้อีกก๊ะยาย..-*-

 

ทั้งคู่ลนลานตามหาอยู่นานสองนาน..จะตีสามกว่าๆ แล้ว เลยมานั่งสุมไฟข้างต้นไม้...น้าชายบอกพ่อว่า "ผมว่าคงไม่จมน้ำนะพี่...เพราะถ้าจมน้ำ...เราก็ช่วยไม่ได้ตอนนี้ น้ำมันเยอะ คนอย่างพี่เขาตายยาก พี่ไม่ต้องห่วงเขาดอก..."

เออ...ช่างเป็ฯทีมที่ห่งใยกันสมกับเป็นเพื่อนร่วมน้ำสาบานกันเจงๆ พับผ่าสิ...นี่ถ้ายายผีป่าไปกับเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ แล้วหายไป ทุกคนบอกว่า..ยายผีป่าตายยาก...ไปไกลเท่าไรก็ยิ่งกลับมาเร็ว(เหมือนมูมเบอแลง)...แล้วพวกมานั่งสุมไฟทำใจชิวๆ จิบเหล้าต่อ..คงต้องขอเว้นวรรคกันสักห้าปีแน่นอน ฮึ๊! ทามปายด้าย...

(ขอจบแค่นี้ก่อน เพราหิวแว้ว)

 

คุณยายยยย......


ทิ้งท้ายว่าหิวๆๆๆ น่ะ...


กินอิ่มรึยังจ้ะ...อย่าให้ประชาชนรอจิ...