ทุกข์ใจเรื่องทำงาน เพราะกรรมใด แก้ยังไงคะ

สวัสดีคะ ...
ดิฉันทำงานราชการ มา 7 ปี แล้วเกิดปัญหาทุกข์ใจ
1. สร้างชื่อเสียงผลงานให้ สถาบัน แต่ไม่ได้ความดีความชอบ คนที่ไม่ได้ทำอะไร กลับได้ 2 ขั้น
2. ออกจากการอบรมก่อน 2-3 ชม. โดนเรียกพบ ทำผิดวินัย แต่กลับคนอื่นโดด ทั้งวัน ไม่โดนทำโทษ
3. ดิฉันได้รับยกย่องส่งชื่อ เป็นคนทำผลงานดีเด่น แต่คนที่ทำงานด้วยกัน กลับโวยวาย ไม่ยอมรับ
4. ดิฉัน โดน ผอ. ตะโกนว่า ไม่ทำงาน เสียความรู้สึกมากๆ ร้องให้ทั้งวัน ซึ่งมันเป็นงาน ที่คนส่งข้อมูลยังไม่ส่งมาให้ ชี้แจงแล้วก้อยังโดนต่อว่า ( ผอ. เป็นคนพูดจาไม่ไพเราะ ) แต่คนที่ไม่ทำงานเลย คอมพิวเตอร์ก้อยังใช้ไม่เป็น กลับได้ 2 ขั้น

ดิฉัน พยายามไม่คิดมากทำใจ แต่สุดท้าย มาโดนว่า ( ข้อ. 4 ) ทนไม่ไหวจริงๆ คะ ท้อกับชีวิตมาก ตั้งใจทำงาน แล้วมาโดนด่าแบบนี้

อยากทราบว่า ดิฉันมีกรรมใดไว้ และจะแก้ยังไงคะ

 

เรื่องว่า มีกรรมใดไว้คงไม่สามารถตอบได้คับ จนปัญญาจริงๆ
...แต่ว่าจะแก้อย่างไร...คงต้องลองพิจารณาดูคับ...
"ปัญหาทุกอย่างในโลกนี้ มีทางแก้อยู่แค่ 3 ทาง"
1.แก้ที่ "เขา"...ในที่นี้คือ หัวหน้างานคุณ ..คงแก้ลำบาก ...ปล่อยไว้ก่อน อิอิ
2.แก้ที่ "เรา"...ก็คือแก้ที่ตัวเราเอง .. เรื่องการส่งผลของกรรมนั้นเขาใช้ความรู้สึกเราในการ"เอาคืน" เช่นเราเคยไปตีเขาหัวแตกมา ก็ไม่ใช่ว่าเราจะต้องเอาหัวของเราไปให้เขาตีให้แตกเช่นกัน เพื่อเป็นการใช้คืน.. แต่กรรมวิบากนั้นจะ "เอาคืน" ในรูปของความรู้สึกเจ็บช้ำน้ำใจ ที่ถูกตี...ดังนั้นเราก็จะโดนเอาคืนในลักษณะ ที่โดนกระทำให้เจ็บช้ำน้ำใจเช่นนั้น..แบบเดียวกันกับผู้ที่ถูกเรากระทำ รู้สึกในขณะที่เราตีหัวเขา...^^นี่คืนกลไก ของกรรมที่เวลาวิบากกรรมนั้นๆ เขาส่งผล...แต่เราผู้รู้สึกสำนึกในกรรมนั้น ย่อมมีทางเลือกครับ.. คืนเมื่อเราสำนึกถึงสิ่งที่เราทำให้เขาหัวแตก(ตามตัวอย่าง...)โดนเจตนาหรือไม่เจตนา..เราก็ไป"ขอโทษ"เขาซะ (ขออโหสิกรรม) ซึ่งเราก็ต้องมีของตอบแทนให้เขาคือ
... "บุญ"...วิธีคือ เราอาจจะไปทำบุญ ถวายสังฆทานปล่อยนกปล่อยปลา(แล้วแต่สดวก)
ให้จิตใจแล้วเกิด "ความแช่มชืน"อิ่มเอิบใจ ในกุศลที่เราได้กระทำแล้ว .. แล้วจึงกรวดน้ำแผ่ส่วนบุญนี้ให้เจ้ากรรมนายเวรที่ ส่งผล ณ.ขณะนี้.... เน้นนะครับว่า .."เจ้ากรรมายเวรที่ส่งผล ณ.ขณะนี้"ให้มารับในส่วนบุญนี้และโปรดได้อโหสิกรรมให้กับข้าพเจ้า ทั้งที่เคยมีเจตนาก็ดี ไม่มีเจตนาก็ดี ..โปรดอโหสิกรรมให้ข้าพเจ้าด้วยเถิด.......อันนี้คือ วิธีแก้ ที่"เรา"อันหนึ่ง ซึ่งวิธีนี้จะได้ผลแค่ไหน... ขึ้นอยู่กับว่า.คุณได้ใช้ กรรมในส่วนนี้(ด้วยความรู้สึกย่ำแย่ของคุณ) มานานแค่ไหนแล้ว...และอีกอย่างนะครับ.เราขออโหสิ...เรา ขอ ...เขานะ เขาจะให้ไม่ให้อโหสิแก่เราก็เป็น สิทธิ์ของเขา... เรากำหนดไม่ได้นะว่า .. ฉันขอเธอแล้ว เธอก็ต้องให้ฉันสิ...คงไม่ได้นะคับ เพียรขอไปเรื่อยๆๆเด๋วเขาก็ใจอ่อนเอง..

....อีกวิธี คือการเจริญเมตตาจิตตามแนวหลวงพ่อจรัล(ถ้าผมจำไม่ผิดนะ)ท่านจะให้สวดมนต์ บทพาหุง ทุกวันแล้วก็แผ่เมตตาให้บุคลที่เขาไม่ชอบใจในเรา อันนี้ผมเองก็จำไม่ได้แน่ชัดนะคับ ผู้รู้ท่านใด ทราบก็ให้ความรู้ ต่อจากผมตรงนี้ด้วยคับ ... หรือไว้ผมหารายละเอียดตรงนี้ได้จะมาให้ข้อมูลเพิ่มเติมนะครับ

...วิธีแก้ที่เรา วิธีสุดท้าย(อันนี้ ถ้าไม่ใช่ผู้ปฏิบัติธรรม เข้าใจในธรรม มีการปฏิบัติมาพอสมควร คงจะกระทำยากสักหน่อย)คือการนำเอาวิกฤตที่เกิดขึ้นนี้ พลิกเป็นโอกาส... คือการพิจารณาสภาวะธรรม(ทุกข์) ที่เกิดขึ้นตรงหน้า...เพราะ ชีวิตในทางโลก ความทุกข์ ส่วนใหญ่ เกิดจากเราที่ "คาดหวัง..." ในสิ่งนั้นๆ... ถ้าเราไม่คาดหวัง ก็ไม่ต้องผิดหวัง..ไม่ผิดหวังก็ไม่ทุกข์ใจ...ฟังดูง่ายนะครับ แต่ผมรู้ว่าในทางปฏิบัตินั้น ยากมาก เว้นแต่จะเป็นผู็ปฏิบัติธรรม มาพอสมควรแล้ว...^^

วิธีที่ 3 .คือให้เวลาเป็นตัวแก้ปัญหา ... เหมือน กลับว่าตอนนี้เราโดนคลืนลมมรสุมชีวิตกระหน่ำ... ชีวิตเราเหมือนอยู่ในช่วงขาลง... ยิ่งดิ้นก็ยิ่งเจ็บ...ก็คงได้แต่ประคองเรือชีวิตเราให้ลอยอยู่ได้.. มรสุมไม่ได้เกิดตลอด 24ชม. นะคับ... มันเกิดได้ ก็ดับได้ ... ลองย้อนชีวิตคุณถอยหลังกลับไปดูสิคับ..ว่าชีวิตคุณผ่านเรื่องร้ายๆ..แบบที่ทนได้ยากในตอนนั้นมากี่ครั้งแล้วในชีวิตนี้.... แล้วพอเราผ่านตรงนั้นมาได้แล้ว...เราผ่านมาอย่างไร.. ทั้งๆที่ในขณะที่เกิดเหตุการณ์นั้นๆ...เราก็บอกว่า ๐"โอ้ยยยยย ฉันจะทนไม่ไหวแล้วนะ"๐แต่ก็ผ่านมาได้ตั้งหลายครั้งแล้วไม่ใช่เหรอคับ ... และครั้งนี้..ก็จะเป็นอีกครั้งหนึ่ง ที่...."เดี๋ยวมันก็ผ่าน".... สู้ๆๆๆๆๆ นะคับ

 

คนเราก็มีทุกข์ใจในการทำงานกันทุกคนแหละค่ะ ภัทรก็เหมือนคุณแหละ ตั้งใจจะออกจากงานตั้งแต่สิ้นเดือนที่แล้วแล้ว แต่ด้วยการมีสติของเราๆก็ยับยั้งชั่งใจให้อยู่ต่อ ไม่มีใครมาบีบคั้นเราให้ออกจากงานได้หรอก นอกจากจิตใจตัวเอง หากเราอดทน เข้มแข็ง แกร่ง เราก็จะรอดไปได้ หากจิตใจเราอ่อนแอ พ่ายแพ้ เรานั่นแหละที่ต้องเป็นผู้แพ้ ต้องออกจากงาน ในขณะทีคนอื่นเขายังอยู่กันอย่างมีความสุข

จะเราเรื่องของภัทรให้ฟังนะ เผื่ออาจจะช่วยให้คุณสบายใจได้บ้างว่า คุณไม่ใช่คนเดียวหรอก ที่เจอปัญหาเจ้านาย และเพื่อนร่วมงานงี่เง่า เมื่อประมาณเดือนกว่าๆที่ผ่านมา มีอยู่วันนึงนายภัทรเขาให้ภัทรโทรไปหาแม่บ้านของออฟฟิส (ต้องเรียกว่าคุณแม่บ้าน เพราะเธออยู่ที่นี่มานาน 10 ปีได้แต่เธอก็รุ่นน้องภัทรแหละ) คุณแม่บ้านเธอเลิกงานทุกวัน ตอน 5 โมงเย็น วันนั้นเธอได้กลับออกจากออฟฟิสไปแล้ว อยู่ระหว่างการเดินทางกลับบ้าน นายก็บอกใ้ห้ภัทร ช่วยโทรมาเธอ บอกให้พูดกับเธอว่า วันรุ่งขึ้นอย่ามาทำงานสาย เพราะเดี๋ยวพวกช่างต้องเข้ากรุงเทพกลัวพวกช่างจะเข้าออฟฟิสไม่ได้ ให้แม่บ้านมาทำงานตรงเวลา ในขณะที่โทรไป นายภัทรก็นั่งอยู่ที่โต๊ะเขา ซึ่งไม่ว่าภัทรจะพูดอะไรเขาก็จะได้ยินหมด (นายภัทรพูดไทยได้ชัดเจน ฟังภาษาไทยออกทุกคำ) ภัทรกดโทรศัพท์ไป แล้วพูดกับคุณแม่บ้านว่า "....จ๊ะ นายให้บอก...ว่า พรุ่งนี้ให้มาทำงานตรงเวลา อย่ามาสาย" พูดแค่เนี่ย เธออยู่บนรถสองแถวเธอไม่ได้ยิน เธอก็แว๊ดกลับมาว่า "อะไรนะ" ภัทรก็ย้ำประโยคเดิมว่า "คุณ....ให้บอกว่า พรุ่งนี้....ให้มาทำงานตรงเวลา อย่ามาสายนะ" แล้วภัทรก็วางโทรศัพท์ลง หันไปบอกนายว่า "OK, I have told her" นายก็บอกโอเค "Good, we don't want any problems in the morning" ภัทรก็ไม่นึกว่าจะมีอะไรเิกิดขึ้น วันนั้นที่โทรบอกแม่บ้านมันเป็นวันศุกร์ตอนเย็น

ภัทรก็นึกว่าไม่มีอะไร ทุกอย่างคงเรียบร้อยดี เพราะวันเสาร์เป็นวันหยุดภัทร แต่ช่วงเช้าเลยแหละ คุณแม่บ้าน เธอโทรเข้ามือถือภัทร แล้วก็ด่าภัทรว่า "อะไรเนี่ย ฉันทำงานมาตั้ง 10 ปีแล้ว ไม่เคยมาทำงานสาย ทำไมต้องบอกให้ฉันมาทำงานให้ตรงเวลาด้วย" ภัทรก็บอกไปว่า "ไม่ใช่เราเป็นคนบอก แต่เจ้านายเขาสั่งให้มาบอก ก็ต้องมาบอก" คุณแม่บ้านเขาก็พูดว่า "ฝากบอกเจ้านายด้วยนะ ว่าอย่ามาสั่งฉันแบบนี้ ไม่งั้นฉันจะลาออกเลย งานฉันก็มากมายนะ ฉันรู้ว่าฉันต้องทำอะไร" คือเสียงเขาฉุนขาดมาก ภัทรก็อยู่ในอารมณ์ทีพึ่งตื่นนอนก็เลยบอกไปว่า "จะมาใส่อารมณ์ิอะไรกับพี่เนี่ย พี่ไม่ได้เป็นคนสั่ง อยากบอกก็ไปบอกนายเขาเองสิ แต่พี่ไม่บอกให้หรอก" เขาก็กดสายทิ้งกึก เราก็ตั้งใจจะโทรไปบอกนายถึงเรื่องนี้ แต่ก็คิดว่าไม่อยากให้นายอารมณ์เสียในวันหยุด ก็ให้เรื่องมันผ่านไป จนกระทั่งเช้าว้นจันทร์

วันจันทร์ภัทรมาทำงาน นายก็นั่งหน้ามุ่ย แล้วสิ่งแรกที่พูดคือ "ยูไปพูดอะไรกับแม่บ้าน ด่าอะไรเขา ทำไมเขาถึงโมโหขนาดนั้น เขาโทรศัพท์มาด่าฉัน" นึกในใจเป็นระดับเจ้านาย ยอมให้แม่บ้านด่า ตรูก็ช่วยอะไรไม่ได้แล้ว ภัทรก็บอกว่า "ตอนฉันคุยโทรศัพท์กับเขา ยูก็ได้ยิน ยูก็อยู่" นายพูดว่าไงรู้ไหม "I don't know, I didn't listen แม่บ้านเขาบอกว่ายูด่าเขา" เราก็งงด่าอะไรตอนไหนเนี่ย เราก็ด่าในใจเลยที่นี้ "God damn, what are you talking about you, you didn't listen " อันนี้ด่าในใจนะ ด่าจริงไม่ได้ แล้วเขาก็พูดต่อว่า "ระหว่างเลขา กับแม่บ้าน ฉันเลือกแม่บ้านนะ เพราะเขาอยู่มา 10 ปี ยูอยู่แค่เกือบจะปี (แล้วตอนแรกดึงเรามาทำงานทำไม) ฉันหาแม่บ้านดีๆอย่างเขาไม่ได้ แต่ฉันหาเลขาอย่างยูได้อีก" ฟังแล้วหน้าชาไหม เจ็บใจมาก นึกว่าไม่เอาแล้วถ้าเป็นแบบนี้ ก็เลยพูดออกไปว่า "ฉันคิดว่าฉันไม่เหมาะกับที่นี่หรอก ฉันควรจะไปดีกว่า นึกที่นี่เหมือนเด็กหัดเดิน ต้องคอยถูกคุณครูให้ทำการบ้าน พอไม่ถูกใจครูๆ ก็อารมณ์เสียใส่" เขาก็ไม่แคร์เรานะ เขาก็บอกว่าเราอยากไปก็ไป แต่อย่าไปแค่เรื่องทะเลาะกับแม่บ้าน ตอนนั้นอารมณ์ประมาณว่าอยากไปเดี๋ยวนั้นตอนนั้นเลย

แต่ก็ค่อยๆรวบรวมสติ ระงับความโกรธลง ตอนนั้นโกรธก็รู้นะว่าโกรธ ใจมันก็บอกว่านี่เรากำลังโกรธอยู่นะ หน้าเรากำลังร้อยผ่าว เริ่มหายใจติดขัด คือเรารู้ตัวทุกอย่างนะ แต่มันยังดับพระได้ เพราะยังไม่บรรลุพระโสดา อิอิอิ ก็เลยเงียบ แล้วก็คิดเรื่องนี้มาเป็น อาทิตย์ สองอาทิตย์ เอาไงดีฟระ จะออกเลยดีไหม มาปรึกษาเพื่อนๆบอกว่า จะออกทั้งไมตอนนี้ให้อยู่ไปก่อนถึงสิ้นปีเผื่อจะได้โบนัส ออกตอนนี้ก็ไม่ได้อะไร เราก็คิดว่าเพื่อนก็เตือนสติเราดี เรา็ก็เลยอยู่ต่อด้วยความเกลียดขี้หน้าเจ้านาย มาจนถึงทุกวันนี้ ก็เลยตอนนี้ทำงานแบบขอไปที มีก็ทำไ่ม่มีก็นั่งเล่น

ติดว่าถ้าปีใหม่ไม่มีอะไรดีขึ้นก็จะออกแล้ว แต่ที่กำลังจะบอกก็คือว่า ที่ภัทรครองตัว ครองอารมณ์ไม่ให้สติแตกได้เพราะภัทรคิดว่า ในเมื่อเราเป็นนักปฎิบัติ เราปฎิบัติมานาน ครูบาอาจารย์สอนอะไรเราไว้บ้าง เราต้องนำเอามาใช้ หากเรายังทำตัว โกรธ เกลียด โมโห ฉุนเฉียวอยู่ตลอดไป เราก็ไม่ต่างจากไอ้พวกที่มีอวิชชา หนา แต่คำว่านักปฎิบัติก็ใช่ว่าเราจะตัดความโลภ โกรธ หลงได้ซะทีเดียว ตราบใดที่เรายังอยู่บนโลกเน่าๆใบนี้ เจอแต่คนทุศีล มันก็ไม่แปลกที่เราย่อมมีอารมณ์ แต่การที่เราปฎิบัติ เราต้องอยู่เหนืออารมณ์เราให้ได้ แล้วเราต้องรู้จักคำว่าปล่อยวาง และการให้อภัย ทุกวันนี้ภัทรมองสองคนนี้ทั้งเจ้านาย ทั้งคุณแม่บ้าน ด้วยความสงสาร สงสารที่พวกเขามัวเมากับอารมณ์ กิเลส จนแยกแยะอะไรไม่ออก นายก็กลัวจะเสียแม่บ้านไปก็ยอมด่่าเรา ยอมโกหกเราว่าแม่บ้านเขาหาว่าเราด่าเขา ส่วนคุณแม่บ้านเราก็มองว่าเห็นไปวัด ไปทำบุญบ่อยๆ แต่ไม่ได้อะไรมาเลย พวกนี้เขาน่าสงสารมากกว่าที่เราจะไปเกลียดเขา ตอนนี้ก็ทำใจตัวเอง อยู่เท่าที่อยู่ได้ อยู่ไม่ได้วันไหน ก็เดินออกเลยไม่บอกไม่กล่าว แต่จะไม่ทำร้ายใคร ไม่ว่า ด้วย กาย วาจา ใจ ขอยกให้พระพุทธเจ้าเป็นอภัยทาน

คุณเจ้าของกระทู้ก็เช่นกันค่ะ อย่าไปคิดอะไรมาก ทุกอย่างมันคือสมุติ มันไม่มีอะไรที่มีตัวตน อย่าไปยึดมั่นถือมั่น ทำหน้าที่ๆเขาให้เราให้ดีที่สุด นอกนั้นก็สุดแท้แต่พวกเขาว่า เขาจะคิดกลั่นแกล้งเราอย่างไร เราก็วางอุเบกขาเสีย หากทนไม่ไหวจริงๆ เราก็แผ่เมตตาให้พวกเขาเยอะๆ เดี๋ยวก็จะดีเองค่ะ เป็นกำลังใจให้คนทำงานเหมือนกัน

 

<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8"><meta name="ProgId" content="Word.Document"><meta name="Generator" content="Microsoft Word 11"><meta name="Originator" content="Microsoft Word 11"><link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CITSERV%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtml1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <wunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:ApplyBreakingRules/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <wontGrowAutofit/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:Tahoma; panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:swiss; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:1627421319 -2147483648 8 0 66047 0;} @font-face {font-family:AngsanaUPC; panose-1:2 2 6 3 5 4 5 2 3 4; mso-font-charset:222; mso-generic-font-family:roman; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:16777219 0 0 0 65536 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; mso-bidi-font-size:16.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:AngsanaUPC;} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style>ถูกนินทา ถูกให้ร้าย

กรรมจาก เคยพูดจาให้เป็นเหตุให้คนอื่นเป็นทุกข์หรือเดือดร้อน

ลดกรรม พิมพ์หนังสือธรรมะแจกฟรี
พูดดี พูดให้คนอื่นเกิดประโยชน์ พูดให้ผู้อื่นมีความสุข

<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8"><meta name="ProgId" content="Word.Document"><meta name="Generator" content="Microsoft Word 11"><meta name="Originator" content="Microsoft Word 11"><link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CITSERV%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtml1%5C03%5Cclip_filelist.xml"><!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <wunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:ApplyBreakingRules/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <wontGrowAutofit/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:Tahoma; panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:swiss; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:1627421319 -2147483648 8 0 66047 0;} @font-face {font-family:AngsanaUPC; panose-1:2 2 6 3 5 4 5 2 3 4; mso-font-charset:222; mso-generic-font-family:roman; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:16777219 0 0 0 65536 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; mso-bidi-font-size:16.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:AngsanaUPC;} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style>มักถูกรังแก ถูกเบียดเบียน

กรรมจาก ไม่เคยบวช หรือทำบุญงานบวช

ลดกรรม บวช ด้วยจิตศรัทธาปวารถาอย่างบริสุทธิ์ไม่มีเจตนาอื่นแอบแฝงจะบวช 7 วัน หรือ 15 วัน 1 เดือน 1 พรรษา แล้วแต่จิตศรัทธา
ถ้าเป็นสตรีจะบวชชีพราหมณ์ หรือถือศีล 8 ตามเวลาที่สะดวกและตั้งจิตศรัทธา หรือร่วมทำบุญงานบวช<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8"><meta name="ProgId" content="Word.Document"><meta name="Generator" content="Microsoft Word 11"><meta name="Originator" content="Microsoft Word 11"><link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CITSERV%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtml1%5C04%5Cclip_filelist.xml"><!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <wunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:ApplyBreakingRules/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <wontGrowAutofit/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:Tahoma; panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:swiss; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:1627421319 -2147483648 8 0 66047 0;} @font-face {font-family:AngsanaUPC; panose-1:2 2 6 3 5 4 5 2 3 4; mso-font-charset:222; mso-generic-font-family:roman; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:16777219 0 0 0 65536 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; mso-bidi-font-size:16.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:AngsanaUPC;} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]-->อย่างสม่ำเสมอเท่าที่จะทำได้

<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8"><meta name="ProgId" content="Word.Document"><meta name="Generator" content="Microsoft Word 11"><meta name="Originator" content="Microsoft Word 11"><link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CITSERV%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtml1%5C05%5Cclip_filelist.xml"><!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <wunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:ApplyBreakingRules/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <wontGrowAutofit/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:Tahoma; panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:swiss; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:1627421319 -2147483648 8 0 66047 0;} @font-face {font-family:AngsanaUPC; panose-1:2 2 6 3 5 4 5 2 3 4; mso-font-charset:222; mso-generic-font-family:roman; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:16777219 0 0 0 65536 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; mso-bidi-font-size:16.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:AngsanaUPC;} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]-->ไม่มีคนชื่นชมเอ็นดู ชาดเสน่ห์

กรรมจาก ไม่เคยถวายของหอม

ลดกรรม หมั่นทำบุญไหว้พระทุกวันพระ ถวายธูปหอม เทียน ดอกไม้สด พวงมาลัย ทองคำเปลว ประน้ำอบน้ำปรุง
ประพฤติดี ปฏิบัติชอบต่อผู้อื่น คิดดี ทำดี พูดดี ให้ผู้อื่นได้ดี มิให้ร้ายผู้ใด

<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8"><meta name="ProgId" content="Word.Document"><meta name="Generator" content="Microsoft Word 11"><meta name="Originator" content="Microsoft Word 11"><link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CITSERV%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtml1%5C06%5Cclip_filelist.xml"><!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <wunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:ApplyBreakingRules/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <wontGrowAutofit/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:Tahoma; panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:swiss; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:1627421319 -2147483648 8 0 66047 0;} @font-face {font-family:AngsanaUPC; panose-1:2 2 6 3 5 4 5 2 3 4; mso-font-charset:222; mso-generic-font-family:roman; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:16777219 0 0 0 65536 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; mso-bidi-font-size:16.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:AngsanaUPC;} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]-->เจอแต่คนเอาเปรียบ

กรรมจาก เคยเบียดเบียนเงินพ่อแม่ไว้ในอดีตชาติ เคยโกงคนไว้ในอดีตชาติ ขโมยเงินครอบครัวมาใช้

ลดกรรม หมั่นยึดถือศีล 5 ให้มั่น
ไม่ดื่มเหล้า ทำให้ขาดสติ โดนโกงง่าย
หมั่นสวดมนต์ อธิษฐานบารมีด้านขอพรให้พบเจอคนดี ๆ เข้ามาในชีวิต

<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8"><meta name="ProgId" content="Word.Document"><meta name="Generator" content="Microsoft Word 11"><meta name="Originator" content="Microsoft Word 11"><link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CITSERV%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtml1%5C07%5Cclip_filelist.xml"><!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <wunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:ApplyBreakingRules/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <wontGrowAutofit/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:Tahoma; panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:swiss; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:1627421319 -2147483648 8 0 66047 0;} @font-face {font-family:AngsanaUPC; panose-1:2 2 6 3 5 4 5 2 3 4; mso-font-charset:222; mso-generic-font-family:roman; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:16777219 0 0 0 65536 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; mso-bidi-font-size:16.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:AngsanaUPC;} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]-->ไม่เจริญก้าวหน้า จิตใจเป็นทุกข์

กรรมจาก เคยชักจูงคนทำชั่ว

ลดกรรม ถือศีล 8 เป็นเวลา 7 วัน ทุกๆ 3 เดือน
หมั่นทำบุญตักบาตร ถวายสังฆทาน

<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8"><meta name="ProgId" content="Word.Document"><meta name="Generator" content="Microsoft Word 11"><meta name="Originator" content="Microsoft Word 11"><link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CITSERV%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtml1%5C08%5Cclip_filelist.xml"><!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <wunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:ApplyBreakingRules/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <wontGrowAutofit/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:Tahoma; panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:swiss; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:1627421319 -2147483648 8 0 66047 0;} @font-face {font-family:AngsanaUPC; panose-1:2 2 6 3 5 4 5 2 3 4; mso-font-charset:222; mso-generic-font-family:roman; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:16777219 0 0 0 65536 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; mso-bidi-font-size:16.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:AngsanaUPC;} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]-->ค้าขายขาดทุน ทำงานไม่ก้าวหน้า

กรรมจาก เคยลบหลู่เจ้าที่เจ้าทาง

ลดกรรม หมั่นทำบุญใส่บาตร ถวายสังฆทาน
ถวายเครื่องเซ่นสังเวย เจ้าที่-เจ้าทาง
หมั่นสวดมนต์บทคาถาพระชินบัญชร

<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8"><meta name="ProgId" content="Word.Document"><meta name="Generator" content="Microsoft Word 11"><meta name="Originator" content="Microsoft Word 11"><link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CITSERV%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtml1%5C09%5Cclip_filelist.xml"><!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <wunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:ApplyBreakingRules/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <wontGrowAutofit/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:Tahoma; panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:swiss; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:1627421319 -2147483648 8 0 66047 0;} @font-face {font-family:AngsanaUPC; panose-1:2 2 6 3 5 4 5 2 3 4; mso-font-charset:222; mso-generic-font-family:roman; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:16777219 0 0 0 65536 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; mso-bidi-font-size:16.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:AngsanaUPC;} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]-->ตกงาน

กรรมจาก เคยกลั่นแกล้งผู้อื่นในเรื่องงาน หรือแย่งงานผู้อื่น

ลดกรรม หมั่นทำบุญทำทาน ร่วมงานบุญต่างๆ
ปล่อยนกปล่อยปลา
<!--[if !supportLineBreakNewLine]-->
<!--[endif]-->
<!--[if !supportLineBreakNewLine]-->
<!--[endif]-->

<!--[if !supportLineBreakNewLine]-->
<!--[endif]-->
<!--[if !supportLineBreakNewLine]-->
<!--[endif]-->
<!--[if !supportLineBreakNewLine]-->
<!--[endif]-->

<!--[if !supportLineBreakNewLine]-->
<!--[endif]-->

 

สู้ๆนะคะ

 

ให้กำลังใจด้วยน่ะครับ

 

กลุ้มใจ ทุกข์ใจ จะไปแก้ที่ไหนนอกจากใจ
จะว่าไปมันก็ลำบากอยู่นะถ้ายังไม่เข้าใจ สิ่งเหล่านี้อยู่ ว่าเรื่องราวทั้งหลายชอบไม่ชอบ พอใจไม่พอใจ ที่จริงแล้วมันอยู่ที่เราเข้าไปเอามันมาให้เป็นสิ่งเหล่านี้เอง

แต่ที่แน่นอนเลย มันไม่จีรังหรอกครับ สักวันมันก็หายไปเอง เพียงแต่จะเป็นแบบไหนนั้นก็ดูมันไปเท่านั้นครับ
ไปวัดก็ดีครับ เดินๆเล่นในวัดแดดเปรี้ยงๆ แต่มีหลายๆคนเค้าก็ยังเย็นสบายไม่เดือดร้อนอะไรกับอากาศ
แต่ถ้ามันเป็นการเดินทางที่ลำบากยากเย็นก็นั่งอยู่ในบ้านนั่นแหละครับ อยู่กับตัวเองอยู่จิตใจตัวเอง
ในฐานะคนเคยทำงานเหมือนกันมาก่อนนะครับ หรือหาอะไรมาเพื่อทนแทนปิดบังทุกข์ใจครั้งนี้ก็แล้วแต่ควรเถอะครับ
หาหนังสือธรรมะมาอ่านซักเล่มไม๊ ? ไม่ต้องซื้อก็ได้ที่วัดเค้ามีแจกเลือกอ่านตามใจชอบได้เลย เอากลับมาบ้านก็ได้
ส่วนประสบการณ์ของก็เริ่มจากความเบื่อหน่าย ความไม่เที่ยงเหมือนกันครับ มารู้ที โอ้..เราไปเสียเวลากับอะไรมาเนี่ย หลังจากได้ปฏิบัติธรรมน่ะครับ


สำหรับ ..

ถ้าจะพูดในฐานะนักปฏิบัติก็คงไม่พ้นคำว่า "ขาดสติ" นะครับ เพราะไม่คิดมาก่อนว่าจะมีวันนี้ไม่เตรียมใจไว้ก่อน
ซึ่งก่อนหน้านี้มันสุขมาก่อนเลยไม่ได้เพื่อจิตเพื่อใจเมื่อถ้าทุกข์มาเยือน เป็นต้น ฯ

แต่ถ้าลองสมมติเค้าก็เป็นเด็กเหมือนเราล่ะ เค้าเป็นคนทำงานเหมือนเราเป็นเพื่อนๆของเรา ถ้าเค้าพูดคำหยาบๆทิ่มแทงเราได้ทั้งวันทั้งคืน เราจะโกรธเค้าอยู่ไม๊ ? อันนี้ถามตัวเองอย่างเป็นธรรมนะครับ

ธรรมะไม่ได้สอนให้หนีปัญหาแต่สอนให้มองปัญหาและหาวิธีแก้ไข
มันเข้ามาในชีวิตเรา มันเข้ามาในใจเราแล้วเราเป็นทุกข์ เป็นที่ไหนก็ดับมันที่นั่นครับ
ผมก็เคยเป็นอย่างคุณมาเหมือนกันครับ ถ้าจะพูดว่าปล่อยวางมันคงยากไปเพราะยังมองไม่เห็นว่าจะต้องปล่อยวางอะไร
หรือถ้าทำไม่ได้จริงๆก็ดูมันไปอย่างนั้นแหละ ว่ามันจะทุกข์ถึงเมื่อไร..

ขอเป็นกำลังใจให้ครับ

 

เราอาจจะเดินอยู่บนทางสายเดียวกันก็ได้นะคะ.. ถึงแม้ว่าดิฉันจะเคยได้พบรัศมีแห่งธรรมชุ่มชื่นใจ มาบ้าง ก็ยังไม่วายพบทุกข์จรวนเวียนอยู่เช่นกัน เรามาเป็นเพื่อนเดินฝ่าฟันเคียงกันข้ามพ้นไปให้ได้นะคะ จะขอเล่าให้ฟังบ้างว่า.. ตั้งแต่ดิฉันย้ายมาทำงานที่ปัจจุบันก็ประมาณ 4-5 ปีได้แล้ว เพื่อนร่วมงานชายคนหนึ่งแทบไม่ได้มาทำงานเลยใน 3 ปีแรก เวลาเข้างานของเขาคือสายมากๆ เริ่มตั้งแต่สามโมงกว่า สี่โมงเป็นต้นไป เข้ามาแล้วก็นั่งเล่นเกมจนหมดวัน เกือบทุกวันตลอดปี บางวันไม่เข้ามาทำงาน พอรุ่งขึ้นก็มาลงชื่อทำงาน บางวันเข้ามาบ่ายหรือเย็นเกือบจะหมดเวลางาน หัวหน้าใหญ่ก็ไม่รู้ไม่เห็นเพราะอยู่มั่งไม่อยู่มั่ง คนที่เหลือส่วนหนึ่งก็เลยต้องรับภาระงานแทนตลอดเต็มๆ ทั้งสามปีนั้น แต่ก็อดทนเอา หัวหน้างานรู้ระแคะระคายแต่ไม่ได้ว่าอะไรมาก (เพราะหัวหน้างานธุระเยอะ ไม่ค่อยอยู่) ปีที่4 หัวหน้างานให้ดิฉันส่งผลงานและให้นำเพื่อนร่วมงานส่งผลงานดีเด่นด้วย ดิฉันประกาศเชิญชวน มีเพื่อนร่วมงานเข้าร่วมส่งกับดิฉันอีก 2 คน หนึ่งในสองก็คือเขาคนนี้ อีกคนที่เขาส่งไม่น่าแปลกใจ เพราะเขามาทำงานปกติ แต่คนที่ว่านี้ถนัดงานเอกสารหลอก เขามาอยู่ทำเอกสารหลอกจนค่ำมืดดึกดื่นอยู่สามสี่วัน พอกรรมการประเมินมา ดูงานของสองคนแรกก่อน กรรมการชื่นชมและบอกว่าดีแล้ว จะให้ผ่านทุกคนเนื่องจากทำดีแล้ว ก็เลยไปดูงานของคนสุดท้ายนิดหน่อย ไม่ได้ตรวจละเอียด ผลออกมาผ่านทั้งสามคน หลังจากได้ดีเด่น เขาดีขึ้นบ้างเล็กน้อย คืออยู่ให้เห็นบ้าง แต่เขาคนนี้จะมี 2 ลักษณะ ต่อหน้านายจะทำท่าขยันขันแข็ง พูดจาฉะฉาน และโกหกเก่งมาก นายที่เหนือขึ้นไปอีกระดับถูกภาพหลอกของเขากลบความจริงจนหมด เขาจะทำบางงานที่จะทำให้นายเห็นเท่านั้น แต่งานหลักงานประจำเขาทิ้งเลย ส่วนเลวร้ายอีกอย่างคือการนำเสนองานที่ผู้อื่นเป็นผู้ลงมือปฏิบัติมาเป็นผลงานของตนเอง ทำเสียโก้หรูทั้งๆ ที่เจ้าของเขาก็อยู่แต่สงบปากคำไว้ด้วยความอดสู พูดไปก็คงจะยากที่จะทำให้นายระดับสูงเข้าใจ เพราะเขาเห็นแต่ภาพหลอกด้านนอก
นอกจากที่กล่าวมาคนที่ว่านี้ ยังมีเรื่องผู้หญิง ฟันทิ้งเรี่ยราด ท้องแล้วก็ทิ้ง ไม่ท้องก็ทิ้ง เปลี่ยนหน้ามาให้เห็นโดยไม่อายใครในที่ทำงาน เพราะพามาพักให้เห็นๆ แม้แต่เพื่อนร่วมงานก็ฟันแล้วทิ้งสองราย ท้องก็ให้ไปเอาออกเอง วาจาแท้จริงก็หยาบคายมาก แต่จีบหญิงก็จะพูดคะขา พอเรียบร้อยลายก็ออก วาจาที่เลวร้ายก็หลุดออกมา ขณะนี้ก็ยังไม่หยุดความประพฤติเลวร้าย กำลังมีรายล่าสุดที่กำลังเป็นไป และปัจจุบันนี้ดิฉันก็ยังต้องรับภาระ และรับกรรมเวรในเรื่องงานจากการกระทำของเขา
แปลกไหมคะ ถ้าจะบอกว่าบุคคลนี้ โดดเด่นทางลบในเรื่องเวลางาน สองปีแรกพอตกบ่ายจะรีบไปทำธุรกิจส่วนตัวเป็นส่วนใหญ่ (ถ้ามาทำงาน) แต่เขาถือโอกาสที่อยู่ก่อนและถนัดงานหลอก ทำงบวันลาของบุคลากรในที่ทำงาน และเขาก็ใช้วิธีใกล้ชิดสอพลอนายจนรับความดีความชอบ 2 รอบติดไปเลย แต่ก็ยังไม่วายมาที่ทำงานแต่ไม่ยอมทำงานอยู่ดี
ที่เล่ามาทั้งหมดนี้ก็เพียงอยากจะบอกว่าคุณยังมีเพื่อนที่กำลังพยายามฝ่าฟันอุปสรรคทางกายและทางใจนี้ให้ผ่านพ้นไปเช่นกัน ขณะนี้ก็ยังทุกข์อยู่ด้วยการกระทำและคำพูดโป้ปด ให้ร้ายของบุคคลนี้ แต่ก็ยังเชื่อมั่นว่าทุกอย่างเกิดเพราะกรรม และเป็นไปตามกรรม เรามาเป็นกำลังใจให้กันนะคะ มาสวดมนต์แผ่เมตตาให้เขากัน แม้ว่ามันจะทำใจได้ยากก็ตาม วันหนึ่งกรรมเรื่องนี้ของเราจะหมดไป แล้วกรรมที่เขาทำไว้ก็จะส่งผลให้เขาเอง เขาได้มาอย่างหนึ่งเขาก็จะเสียไปอย่างหนึ่งเสมอค่ะ
น่าจะเป็นสัจธรรมที่เป็นกฏสมดุลในธรรมชาติ
ขอให้รัศมีแห่งธรรมส่องแสงสว่างสดใส สู่ทุกผู้ทุกนามที่พยายามเดินทางทวนกระแสไปหาธรรม ดิฉันก็กำลังพยายามทิ้งทุกข์อยู่เช่นกัน ทุกวี่วัน

 

ขอให้พ้นทุกข์ค่ะ

 

ขอขอบคุณ ทุกๆคนมากคะ มีกำลังใจขึ้นมาเยอะเลยคะ
ตอนเครียดเหมือนเราอยู่คนเดียว
แต่ตอนนี้ มีพี่ ๆ เพื่อน ๆ น้อง ในเวบนี้ คอยให้กำลังใจ และเพื่อน ๆ ที่ทำงาน
และตอนนี้ กำลังปล่อยวางแล้วคะ แต่ยังไม่ 100 % ยังกลัวใจตัวเองอีกถ้าเจออีก
ก็จะพยายามหลีกเลี่ยงไม่ให้เจอเค้าให้มากที่สุด ถ้าไม่จำเป็น (กลัวจะสร้างกรรมให้ตัวเอง)
และมีความคิดเห็นเหมือนคุณภัทรอังคารคะ ว่าเค้าเป็นคนที่น่าสงสารมากกว่า
ขอยอมรับเลยคะว่าเป็นคนไม่ค่อยนั่งสมาธิเลย เคยนั่งแล้วก็เลิก สวดมนต์ก่อนนอนทุกวัน วันไหนเหนื่อยก็นอนเลย แล้วก็เลิก เคยคิดตั้งใจจะกินมังสวิรัตก็ไม่ได้ผลสักที
ไม่ค่อยเข้าวัด อยากไปวัดก็ตอนมีปัญหาชีวิต แต่ส่วนมากจะทำบุญโดยการ บริจาคเงินตามตู้รับบริจาคตามห้างคะ ดูรายการทีวีเกี่ยวกับธรรมมะ รู้สึกชอบทราบซึ้ง อยากไปทำบุญ อยากไปวัด แต่พอหลังจากวันนั้นมันก็หมดความรู้สึกนั้นไป
** ทำยังไง ให้มันเป็นชีวิตประจำวันดีคะ **

 

ให้มองโลกในแง่ดีนะครับ มีหลาย ๆ คน กำลังตกงาน หลายคนเริ่มบ้านแตกเกี่ยวกับสภาวเศรษฐกิจ ในฐานะที่ผมรับราชการเหมือนกันอายุราชการ 7 ปีเหมือนกัน ทำงานอยู่ที่ กรุงเทพมหานคร สำนักงานเขตสัมพันธวงศ์ เป็นงานภาคสนามก็มาก ถูกใช้สารพัด ต้องเคยถูกชี้แจงเหมือนกัน ได้จัดซื้ออุปกรณ์ตาม ผู้บังคับบัญชาสั่ง แต่ก็ถูก ผู้บังคับบัญชาที่สูงกว่าตำหนิเป็นแพะเหมือนกัน แต่บาปบุญมีจริงครับ ถ้าเราทำดีทั้งต่อหน้าและลับหลัง เกี่ยวกับงานรับราชการ ทุก ๆ คนจะเห็นเอง ผมจะไม่พูดเรื่องของกรรม ไม่ต้องไปกังวลหรอกครับ เริ่ม่ต้นใหม่ได้ สิ่งที่สำคัญคือเรื่อง จิตวิทยา
1. สร้างสัมพันธภาพกับผู้ร่วมงานให้มาก ๆ ว่างานนี้ไม่สำเร็จหากไม่ได้เขามาทำงานด้วย(เราจะได้ไม่ต้องเหนื่อยคนเดียวไง เวลาผิดก็มีตัวหาร)
2. ให้อดทนอย่างถึงที่สุดอย่าไปทะเลาะกับเจ้านาย(เพราะให้คุณให้โทษเราได้) ชีวิตรับราชการอาจถูกปิดตายก็ได้
3. ถ้าทนไม่ไหวให้ทำเรื่องย้ายเสีย แต่ต้องไปสำรวจหรือสืบที่จะไปก่อนนะ หรือลองสอบใหม่ดูเปลี่ยนตำแหน่งไปเลย(กว่าจะสอบบรรจุได้ก็เหนื่อยนะ เพราะต้องสู้กับคนเป็นพันคน)

ขอให้กำลังใจท่าน ศึกษาสังเกตจิตใจของผู้ร่วมงานให้ดี ๆ จะเป็นประโยชน์กับท่าน ใช้เขาเราเหนื่อยน้อยลงให้เครดิตเพื่อนร่วมงาน แล้วเพื่อน ๆ จะรักท่าน

 

ทำอย่างไร ให้มันเป็นชีวิตประจำวัน ก่อนอื่นเลยเราต้องอาศัยความเข้าใจ และศรัทธาอย่างแรงกล้า หากเรามีความศรัทธาแล้วความพร้อมที่จะทำมันจะตามมาเอง เหมือนเรากินข้าวทุกวันเรารู้และเราบอกตัวเองว่าุทุกวันเราต้องกินข้าว หากไม่กินข้าววันไหนเราต้องหิวแล้วอยู่ไม่ได้ ธรรมะก็เหมือนกัน เราต้องพยายามคิดว่าการปฎิบัติธรรมเปรียบเสมือนหนึงการกินข้าว เราบริโภคธรรมะ เพื่อที่จะหนีทุกข์ ก็เหมือนกับการกินข้าวเพื่อที่จะหนีหิว

คุณต้องมีความตั้งใจจริงในการที่จะสั่งสมบุญ ไปวัด ใส่บาตร สวดมนต์ ไหว้พระ ทำทาน ไม่ได้บอกให้คุณนั่งทำทั้งวัน แต่บอกให้คุณสละเวลาวันละนิดเพื่อที่จะทำ คุณรู้ไหมสิ่งที่เราทำวันละนิดเราทำทุกวัน ผลลัพธ์มันก็คือพอกพูน หากไม่ทำเลยน้ำในตุ่มที่มีก็จะแห้งลงไปสักวันก็จะไม่มีน้ำใช้ แต่หากคุณเติมน้ำลงตุ่มทุกๆวันมากบ้างน้อยบ้าง น้ำจะไม่เคยแห้ง แล้วเวลาจะำนำมาใช้ก็มีเหลือเฟือไม่หมด

คุณรักพระพุทธองค์ไหม คุณว่าท่านยิ่งใหญ่ไหม คุณศรัทธาท่านไหม หากคุณมีคำตอบสำหรับสิ่งพวกนี้ คุณก็จะทำทุกอย่างเพื่อเป็นพุทธบูชาได้ จริงๆแล้วสิ่งที่คุณทำมันก็คือผลดีเข้าหาตัวเอง ท่านไม่ได้ไม่ดีอะไรกับคุณด้วย แต่พลังใจและความศรัทธาของคุณที่มีต่อท่านมีมากน้อยแค่ไหน

ตอนนี้ชีวิตคุณเป็นแบบนี้ก็เหมือนมีวิบากกรรม ใครจะรู้บุญเ่ก่าที่ใช้อยู่กำลังจะหมด บุญใหม่ไม่ทำไว้ อีกหน่อยพอบุญเก่าหมดอะไรก็ช่วยเราไม่ได้ เริ่มสะสมตั้งแต่วันนี้เถอะค่ะ อย่ารอเวลา อย่ารอให้แก่ อย่าประมาทกับชีวิต เวลาไม่เคยคอยใคร ความตายไม่เคยเลือกสถาณที่และเวลา เตรียมเสบียงไว้ให้พร้อมนะค่ะ ไปวัดไม่ได้ ทำอะไรยากๆไม่ได้ ก็ทำที่ง่ายๆ สวดมนต์ไหว้พระทุกวันอย่าให้ขาด ฝึกนั่งสมาธิสัก วันละ 15 นาทีทำทุกวัน แล้วดูผลใน 3 เดือน หากชีวิตไม่ดีขึ้นมาเตะก้นกันได้เลย เป็นกำลังใจให้คุณทำได้

 

http://palungjit.org/showthread.php?t=165519

ฝากกระทู้นี้ให้อ่านค่ะ

 

เป็นกำลังใจให้ครับ เราผู้มีธรรมในใจย่อมเข้าใจกรรมอันเกิดแต่เหตุอย่างดี มิพึงเศร้าโศรกเสียใจ เพราะไม่รู้ว่าเราก็เคยทำกรรมดังกล่าวนั้นมาแล้วแก่ผู้อื่น
เตือนตัวเองอยู่เสมอว่าเวรกรรมนั้นเสมอภาค และไม่มีที่รักมักที่ชัง จัดสรรให้ลงตัวแล้วซึ่งส่วนใหญ่กรรมดีจะได้เสวยก่อนเมื่อหมดจึงถึงวาระกรรมที่เป็นอกุศล
ถ้ามีจิตศรัทราเป็นกุศลจิต ปฏิบัติเจริญสติเป็นกีฬาสมาธิ จะเกิดสิ่งอัศจรรย์ใจความสุขที่คุณเคยรู้จักจะเป็นเพียงของเล่นไปเลย

ความสุขจากลาภยศไม่ใช่ความสุขแท้นะครับ

 

คุณ.... 0นัท0 "เอหิปัสสิโก".... แนะนำดี โดยเฉพาะ ข้อ 2 แก้ที่ "เรา"
เพราะเราจะไปทำให้คนอื่นเขาเป็นแบบที่เราต้องการไม่ได้ โดยเฉพาะหากเรา
ยังเป็น "ลูกน้อง" เราไม่สามารถเลือก "นาย" ได้
แต่ที่คุณกำลังผจญอยู่มันเป็นประสบการณ์ที่จะสั่งสมไว้ หากคุณผ่านมันไปได้
โดยอาศัยเวลาที่ต้องมีการเปลี่ยนแปลง หรือย้ายจากกันไปอีกไม่นาน หากคุณ"อดทน"
คุณจะสั่งสมประสบการณ์ไว้ใช้ในอนาคตเมื่อคุณเป็น "หัวหน้า" บ้าง คุณก็อย่าไปทำให้
"ลูกน้อง" คุณเสียใจหมดกำลังใจเหมือนที่คุณโดนกระทำ ดังนั้นในขณะนี้ต้องใช้ "ขันติ"
ไม่พูด ไม่เถียง ไม่บ่น ไม่นินทา"หัวหน้า"ให้คนอื่นฟัง ถึงแม้จะเป็นคนที่สนิทกับเราที่สุด
ทำหน้าที่ของคุณให้ดีที่สุดอย่าให้"หัวหน้า" ที่คุณไม่ชอบใจตำหนิได้โดยง่าย ซักวัน
การเปลี่ยนแปลงจะเกิดขึ้น ฟ้าที่เคยมืดมัวตามความคิดของคุณจะสว่างใสเมื่อ
"หัวหน้าใหม่" ย้ายมาแทน หรือคุณย้ายไปพบกับคนใหม่ที่ดูแล้วถูกใจคุณมากกว่าเดิม
อย่าตัดสินใจทำอะไรผิด ๆ หรือประชดชีวิตราชการที่อนาคตกำลังสดใสเพราะ"หัวหน้า"คนนี้
มีอิทธิพลกับคุณ
ประสบการณ์กว่า 25 ปีเคยเป็นทั้ง"ลูกน้อง" เป็นทั้ง "หัวหน้า" มีทั้งขึ้นและลง เจอแบบคุณมา
นับครั้งไม่ถ้วน หากอดทน มองโลกในแง่ดีตามสถาพความเป็นจริงก็จะเห็น"ธรรม"
ในงาน ในหน่วยงาน ในมนุษย์ทุกผู้ทุกนามที่เราต้องสัมผัสสัมพันธ์ด้วย
เราจะรู้ว่า "กิเลส" มันช่างหนาจริง ๆ แม้แต่ "ตัวเราเอง" ก็ไม่เว้น

เราจะเห็นว่า ทุกอย่าง"ยุติธรรม" ก็ต่อเมื่อเราได้รับการตัดสินให้เป็น "ฝ่ายถูก"
ดูตัวเองให้เฝ้า"ดูความผิด" ดูเพื่อน ผู้ร่วมงาน ญาติมิตรให้"พินิจความดี"

 

เข้ามาให้กำลังใจพี่ๆทุกคนค่ะ สู้ๆเด้อจร้า