ฝรั่งไม่มีทอดกฐิน ถวายสังฆทาน แต่ทำไมเขาเป็นเศรษฐี

ถ้าคิดว่า การทำบุญไปหวังจะได้สิ่งนั้นมันจะได้บุญหรอครับ

เป็นการทำแบบมีเงื่อนไข

ผมคิดเล่นๆๆ นะครับ ถ้าสมมุติว่าผมอยากได้บ้านสักหลังนึง ผมต้องซื้อบ้านถวายวัดก่อนไหม นี่ไม่ได้จาบจ่วงนะครับ ผมคิดว่าศาสนาสอนให้เรามีปัญญา ปัญญานี้แหละจุดสำคัญของศาสนา ผมไม่ได้ห้ามทำบุญครับ คือผมอยากให้คิดถึงจุดนี้บ้าง

 

ผมว่าคุณเข้าใจเรื่องหลักคำสอน ในศาสนาพุทธผิดไปมาก ศาสนาของเราสอนให้การทำบุญ ทำทานเพื่อให้เกิดอานิสงค์ทำให้เกิดความสุขทางใจ หาใช่ความสบายทางกายหรือความมั่งมีเงินทองไม่ เข้าใจอยู่ว่าคุณกำลังจะบอกถึงความงมงายในการทอดกฐิน ผ้าป่า อันนี้ก็ถูก ผิดตรงที่อ้างคนร่ำรวยเงินทอง เป็นเพราะมีบุญวาสนามาก อันที่จริงแล้วคนมีบุญวาสนามากคือคนที่สามารถเข้าใจคำสอน ของพระพุทธเจ้าได้อย่างลึกซึ้งและสามารถนำคำสอนนั้นไปปฏิบัติเพื่อบรรลุมรรคผลต่อไป
เจริญในธรรม

 

อานิสงส์ของการทำบุญจะมากหรือน้อยไม่จำเป็นต้องเป็นวัตถุเสมอไป สิ่งที่ตอบสนองด้วยการเป็นวัตถุนั้นมีค่าเพียงน้อยนิด เมื่อเปรียบเทียบกับบุญที่ได้รับแบบเป็นนามธรรมแห่งความขาวสะอาดของจิตใจ หากในใจขอเราห่างไกลจากกิเลสมาก ผลบุญกุศลที่ได้รับก็ยิ่งเข้าไกล้เส้นทางสู้แดนหลุดพ้นมากยิ่งขึ้น เพราะเป้าหมายของการทำบุญสูงสุดคือ แดนพระนิพพานนั้นแล

 

ขออนุโมทนาบุญกับท่านเจ้าของกระทู้ และคุณหนูแว่นด้วยค่ะ

การให้..จากใจที่บริสุทธิ์ โดยไม่หวังผลตอบแทน การทำดีด้วยใจใส ๆ สิ่งนี้เป็นที่มาแห่งความเจริญรุ่งเรืองทั้งทางโลก และทางธรรม

ขออนุโมทนาบุญค่ะ

Numsai

 

ไม่ว่าจะเป็น ฝรั่ง จีน ไทย แขก นิโกร ล้วนเป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติ ย่อมได้้รับผลแห่งกรรม คือการกระทำทั้งสิ้น ไม่ว่าจะทำดีก็ได้ผลดี ทำชั่วย่อมต้องรับผลชั่ว การทำกรรมดีตามเชื้อชาติวัฒนธรรมและศาสนาของตนเป็นเรื่องที่ถูกต้องแล้ว การทำบุญทานในศาสนานอกจากได้ผลของการกระทำดีนั้นๆแล้วย่อมได้ผลแห่งกรรมดีตามศาสนาด้วย เช่นการทำสังฆทาน นอกจากผลแห่งทานยังได้ผลแห่งการเกื้อกูลแก่บุคคลผู้ประพฤติดีด้วย เพราะฉะนั้นจึงกล่าวได้ว่าการทำดีในศาสนาให้ผลที่มากขึ้น เหมือนซื้อของแล้วได้ของแถม แต่ก็ต้องอยู่ที่ของแถมนั้นผู้ได้รับเห็นคุณค่าหรือไม่ แล้วที่สำคัญเงินทองก็ไม่ใช่เครื่องวัดว่าบุญมากหรือบุญน้อย เอวังด้วยประการละฉะนี้

 

เห็นด้วยค่ะ เพราะเค้าใส่ใจลงไปด้วยไงคะ ไม่ว่าเค้าจะทำอะไรและสิ่งนั้นเป็นสิ่งที่ดีด้วยแล้วเนี่ยยิ่งมีคุณค่ามากค่ะ ที่สำคัญฝรั่งหรือชาวตะวันตกเนี่ยเค้าไม่ค่อยมี อิจฉาริษยาแรงด้วยนะคะ ดูเค้าจะมีความจริงใจ ตรงไปตรงมา ไม่ค่อยเสแสร้ง การรู้จักให้และการให้อภัยของเค้าเนี่ยสุดยอดมากค่ะ โมทนาสาธุนะคะ

 

อนุโมทนาสาธุค่ะ
น่ายกย่องนะคะ ร่ำรวยมีเงินเหลือใช้แล้วรู้จักช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน
ความตั้งใจของพวกเค้าไม่ได้คำนึงถึงว่าชาตหน้าหรือชาตไหนๆจะมีผลเช่นไร
ทำด้วยใจล้วนๆ

 

วัฒนธรรมซื่อสัตย์ วัฒนธรรมที่ทำอะไรทำจริง วัฒนธรรมที่คิดว่าทุกคนมีสิทธิเท่าเทียมกัน ไม่แบ่งแยก

 

ใช่ครับ เขาจะซื่อตรงต่อกัน พูดอะไรกันตรงๆ ที่สำคัญจะเคารพในสิทธิของคนอื่นมากกกก แต่ใช่ว่าเขาจะโกหกไม่เป็นนะครับ เวลาเขาโกหก เขาจะวางแผนและใช้จิตวิทยาอย่างแนบเนียนเลยแหละครับ

 

ซีกโลกตะวันตกเขาถือรูปธรรมครับ เหมือนที่ในหลวงเคยพูดถึงในหนังสือเศรษฐกิจพอเพียง เวลาเจริญ วัตถุจะเจริญ ส่วนตะวันออก จะถือนามธรรม เวลาที่เจริญจะเจริญทางด้านขนบธรรมเนียมแลประเพณีที่ดีงาม และจิตใจที่ดีงาม ซึ่งมักจะมองเห็นได้ยากเพราะเป็นนามธรรม เพราะเหตุนี้ ซีกโลกตะวันตกจึงพยายามนำวัตถุมาครอบงำซีกโลกตะวันออกไงครับ ว่าเขาเจริญแล้ว โดยการแสดงออกทางวัตถุ แต่ความจริง วัตถุ ไม่ใช่ความเจริญที่แท้จริงครับ อย่างที่ทุกท่านทราบกันอยู่ และมนุษย์เรานั้น รูปธรรมเป็นสิ่งที่พิสูจน์และเห็นกันได้ง่ายอยู่แล้ว จึงเข้าใจว่า ฝรั่งนั้นเจริญจริงๆ นามธรรมเป็นสิ่งที่เข้าถึงได้ยาก ผู้คนจึงพากันละทิ้งขนบธรรมเนียมและประเพณีที่ดีงาม ด้วยเหตุนี้เอง ตะวันออกจึงโดนครอบงำได้ง่ายโดยตะตะวันตก ซึ่งเขานำวัตถุมาใช้เป็นเครื่องมือในการครอบงำ และอีกอย่างเขาจ้องจะครอบงำและครอบครองโลกอยู่แล้วนี่ครับ จริงไหมครับท่าน

 

ก็ใช่ว่าฝรั่งจะดีไปเสียหมด ทุกวัฒนธรรมในโลกก็มักจะมีข้อดีและข้อพร่อง คอยเสริมกัน วัฒนธรรมตะวันออกก็มีข้อดีและข้อเสีย วัฒนธรรมตะวันตกเองก็มีข้อดีและข้อเสียเหมือนกัน ต่างเสริมกันให้เกิดกฏแห่งกรรม ลักษณะจริตและนิสัยของผู้คนในแต่ละวัฒนธรรม และโลกกลมๆใบนี้แหละครับ ไม่มีอะไรในโลกที่ดีและสมบูรณ์แบบไปเสียหมด ข้อนี้ชี้ให้เห็นถึงสัจธรรมข้อที่ว่า "โลกนี้พร่องอยู่เสมอ" ของพุทธองค์นั่นแหละครับ

 

การที่เขาซื่อสัตย์ พูดกันตรง มันทำให้วัฒนธรรมนี้ สอดคล้องกับวัฒนธรรมแบบปัจจเจก คือ ตัวใครตัวมัน ก็ลองใช้วัฒนธรรมนี้ในซีกโลกตะวันออกสิครับ คุณลองพูดตรงๆกับผุ้คนที่คุณอยู่ร่วมด้วยสิ คุณจะอยู่กับใครได้ไหม ไม่ได้หรอกครับ คนเรามันต้องมีโกหกกันบ้าง ในวัฒนธรรมตะวันออก
ส่วนการพูดแบบอ้อมค้อม หรือจำเป็นต้องโกหกกันบ้าง เหมาะกับวัฒนธรรมตะวันออกครับ เพราะวัฒนธรรมตะวันออก อาศัยการพึ่งพากัน ก็เลยจำเป็นต้องโกหกกันบ้าง ส่วนการพูดกันตรง ซื่อสัตย์ต่อกัน นั้นเหมาะกับวัฒนธรรมตะวันตก เพราะว่าวัฒนธรรมของเขา เป็นวัฒนธรรมแบบปัจจเจก คือ ตัวใครตัวมันนั่นเอง พูดไปแล้วก็ไม่ต้องกลัวว่าจะเอาตัวไม่รอด เพราะฝรั่งเขาก็พูดกันแบบนี้เป็นปกติอยู่แล้วนี่ครับ ลองมาใช้กับวัฒนธรรมตะวันออกสิ คุณเด้งแน่ เพราะต้องอาศัยพึ่งพากัน จำเป็นต้องเข้าสังคม จำเป้นต้องโกหกกันบ้าง พูดตรงเกินไปก็ไม่ดี

 

แล้วทีนี้ พอเรารับวัฒนธรรมเข้ามา มันก็ทำให้ระบบสังคมและวัฒนธรรมตะวันออกมันเสียสมดุลย์ อย่างที่เข้าเรียกกันว่า "มารวัฒนธรรม" นั่นแหละครับ ทางเบื้องบนเขาก็รู้ตั้งนานแล้วว่ากลียุคมาถึง เหตุการณ์มันจะเป้นแบบนี้ เพราะรู้สึกว่าจะเคยเกิดเหตุการณ์ที่ตะวันตกเคยครอบงำตะวันออกได้อย่างสำเร็จ 100 % มาแล้วในสมัยพระพุทธเจ้าองค์ปฐมนะครับ หลังจากที่ท่านนิพพานไปแล้ว ก็เลยกลายเป็นบทเรียนมาจนถึงทุกวันนี้ (ข้อความในพารากราฟนี้ไม่แน่ใจนะครับ ที่ว่าเกี่ยวกับพระพุทธเจ้าองค์ปฐม ผุ้รู้ช่วยมายืนยันด้วยนะครับ) แบบว่าธรรมชาติทางวัฒนธรรมที่แตกต่างกัน เป็นมารวัฒนธรรมที่ทำลายอีกวัฒนธรรมหนึ่งเสียเอง (ข้อความในพารากราฟนี้ผิดพลาดประการใด ขอท่านผู้รู้ได้โปรดชี้แนะด้วยนะครับ)

 

อีกอย่างพื้นฐานทางจิตใจมันแตกต่างกัน ฝรั่งตะวันตกเขาถือรูปธรรม ถือวัตถุ อะไรที่สัมผัสจับต้องได้ แต่ตะวันออกเราถือนามธรรม ต่อให้เร่งสร้างวัตถุ สร้างนั้น สร้างนี่ก็ใช่ว่าจะเจริญอย่างเขา ขนาดขยะ 1 ถุง เขายังเก็บไปทิ้งลงในถังขยะเลย เพราะเขาถือความสะอาดของบ้านเมือง อันเนื่องมาจากการถือรูปธรรมนั่นเอง แต่ตะวันออกถือนามธรรม ถือค่านิยม อุดมคติ คำคม ความคิด ขนบธรรมเนียมประเพณี สิ่งที่มองไม่เห็น พอรับเอาวัฒนธรรมตะวันตกมา มันก็เลยกลายเป็นอย่างทุกวันนี้ และเศรษฐกิจแบบพอเพียงก็เหมาะสมกับลักษณะนิสัยและจริตของผู้คนในแถบโลกตะวันออกแล้ว ไม่ต้องเน้นวัตถุมากนัก เด๋วจะโดนครอบงำ

 

ไม่แน่ ผมอาจจะเคยเป็นฝรั่งก็ได้มั้ง
อิอิ

 

ในสถานที่ที่ชุมนุมอยู่ของผู้คนที่มีศีลธรรมอันดีอยู่โดยปกติวิสัยเเม้จะไม่ได้มีความเชื่อในศาสนาพุทธเเต่เขาเหล่านั้นก็ดำรงค์ศีลธรรมที่เหมือนกับเราประกอบคุณงามความดีเหมือนเราโดยมีจิตใจเป็นที่ตั้งเหมือนกันเมื่อจิตมุ่งกระทำดีก็เหมือนมีเหตุปัจจัยที่ดีมาสนับสนุนฉนั้นผลที่ได้รับในภายหน้าหรือในปัจจุบันจะเป็นอื่นไปได้เช่นไร เพียงเเต่เขาเหล่านั้นไม่ได้รู้ไม่ทราบหลักการเเละเหตุผลที่พระบรมศาสดาของเราอธิบายไว้ ถ้าเขารู้เขาทราบเขาก็ต้องร้องอ๋อที่เเท้ก็เหมือนกันเเละของเราจะพิสูจน์ได้ไกล้เคียงกับความเป็นจริงเชิงวิทยาศาสตร์ได้มากกว่าทุกศาสนา(ไอสไตน์ เคยกล่าวไว้เเล้ว) เเละอีกนัยหนึ่งที่ที่คนส่วนใหญ่มีความเจริญพร้อมดีอยู่คนส่วนมากมีความสุขสงบอยู่ธรรมะของพระพุทธองค์ที่เน้นช่วยเหลือมนุษย์ผู้ทุกข์ยากก็ยังคงไม่จำเป็นต้องเข้าไปเเทรกเเซงเเต่อย่างไร

 

คนเรานี่ก็นานาจิตตัง .... ตราบใดที่กฏสมดุลย์แห่งจักรวาลยังดำรงค์ ...มีขาวมีดำ มีสูงมีต่ำ มีหนักมีเบา...ฉันใด
คนนับถือศาสนาพุทธก็มีทั้ง ผู้มีปัญญา และ ไร้ปัญญา ฉันนั้น ...นี่แหละคือ ปัจเจกแห่งศาสนาพุทธ จงให้ธรรมทานแก่ผู้ไร้ปัญญาเหล่านั้น... มหากุศลและผลบุญที่ช่วยเหลือพวกเขานี่หล่ะคือทานที่ยิ่งใหญ่ ...ฝรั่งนั้น นอกจากทานด้านบริจาคแล้ว ยังให้ความรู้ แก่ผู้คนมากมายในโลก...ก็ความรู้เหล่านั้น มิใช่หรือ ที่ทำให้คนตะวันออกอย่างเรา หายจากโรคร้าย หายโง่ หายเหนื่อย พัฒนาคุณภาพชีวิตดีขึ้น ...วิชาความรู้ต่างๆที่เกิดขึ้นบนโลกนี้ส่วนใหญ่ก็เกิดจากพวกฝรั่งแทบทั้งนั้น เราไปเรียนรู้เขามา ...ต้องขอบคุณความรู้ที่ได้รับมา เอาง่ายๆ คณิตศาสตร์ที่เรียนกันอยู่ทุกวันนี้ เราไปเรียนมาจากใคร ปัญญานี้เราได้มาจากไหน ...มีอีกเยอะ..รู้จักคุณคนอื่นก่อนนะ ...จึงจะถือว่าตนเป็นผู้สอน...ฉะนั้น อย่าได้ริไปว่าฝรั่งเขาว่า พัฒนาแต่ด้านวัตถุ จิตใจเค้าก็พัฒนาแล้ว ดูคนไทยเรานี่ เมืองพุทธแท้ๆ มีคนที่พัฒนาจิตใจแล้ว สักกี่คนกัน...เหอะ..ฟังแล้วเหนื่อยใจ...

 

อนุโมทนา บุญด้วยครับ
บุญเกิดจากการให้ครับ เรียกว่า อามิสทาน หากผู้ให้ให้ด้วยความตั้งใจ ให้ด้วยเงินที่บริสุทธิ์ และคนให้ก็บริสุทธิ์อย่างนี้ บุญเกิดมากมายมหาศาลครับ;20

 

สังเกตุเห็นสิ่งดี ๆในศีลและธรรมของฝรั่งมากพอสมควรเพราะอยู่เมืองนอกมาหลายปี เขามีการให้อภัยสูงมาก ๆโดยไม่รู้ตัวเอง เช่นถ้าใครพูดหรือทำไม่ค่อยดีกับเค้า ส่วนใหญ่จะไม่เห็นเค้าถือสา เค้าจะให้อภัยโดยไม่เอามาติดใจกันไปนาน ๆ หรือไม่เค้าก็จะถามตรง ๆว่าทำไมทำอย่างนี้ล่ะ หรือลักษณะของให้ส่วนใหญ่แล้วเค้าจะไม่หวังอะไรตอบแทนเลย เค้าให้เพราะเห็นว่าสมควรให้หรือคนผู้นั้นหรือครอบครัวนั้นสมควรได้รับความช่วยเหลือก็จบ จะไม่หวังอะไรตอบแทนเลย จึงเป็นการทำทานที่บริสุทธิ์มาก ๆ การละอายต่อบาปและเกรงกลัวต่อบาปก็สูงมากแต่เป็นไปโดยไม่รู้ตัวซึ่งเกิดจากธรรมชาติที่ว่าเค้าเคารพสิทธิ์ส่วนตัวของมนุษย์ จะไม่ก้าวก่ายกันเกินไป การที่เค้าไม่ก้าวก่ายนี่แหละ ทำให้เค้าระมัดระวัง มโนกรรม วจีกรรม และกายกรรม เพื่อไม่ให้กระทบกระทั่งกัน ก็เหมือนเป็นการรักษาศีล 5 ธรรม 5 และกุศลธรรม 10 โดยปริยาย น่าทึ่งมาก ๆเลย แต่ก็ธรรมดาที่ไหน ๆในโลกก็จะมีดีไม่ดีปนเปกันไป ก็จะมีข่าวต่าง ๆบ้าง แต่เรื่องเด็กวัยรุ่นยกพวกตีกันนี้ไม่เคยเห็นเลย แม้จะมีข่าวยิงกันที่โรงเรียนก็ดูเหมือนจะมีคล้ายกันทั่วโลก เพียงแต่มากหรือน้อยก็เป็นเพียงแต่จุดของบุคคลนั้น ๆเท่านั้นเอง ส่วนเรื่องการเมืองก็สับสนเป็นธรรมดานะทั่วโลก ทางอเมริกาเค้าระบอบประชาธิปไตย และไม่อยากให้ระบบคอมมิวนิสต์หรือสังคมเข้ามาครองโลก เพราะจริงระบบนั้น ๆก็พยายามจะครองโลกจริง ๆ เพื่อความอยู่รอดของระบบประชาธิปไตยแบบจักรวรรดิ์นิยมของเค้า ทำให้เค้าต้องให้เงินช่วยเหลือกับประเทศประชาธิปไตยที่ด้อยพัฒนาหรือกำลังพัฒนา ซึ่งเป็นจำนวนเงินที่สูงมาก ๆๆๆๆๆ สูงกว่างบประมาณภายในประเทศเสียอีก แต่มีข้อเสียคือพยายามเข้าไปควบคุมคอนโทรลประเทศเหล่านั้นบางประเทศมากเกินไป โดยเฉพาะประเทศที่มีแนวโน้มสูงที่จะเอนเอียงไประบอบอื่น ๆ เลยทำให้เกิดความขัดแย้งเพิ่มขึ้น ๆๆๆๆๆ ทั้งความขัดแย้งที่มีกับระบบตรงข้ามก็มีอยู่แล้วด้วย ซึ่งก็มีบางประเทศที่จ้องโจมตีอเมริกาเลยทีเดียว เค้าก็เลยพยายามป้องกันขอบนอกก่อนที่จะมาถึงขอบใน ก็เลยกลายเป็นว่าต้องทำสงครามกับประเทศนั้น ๆ อย่างรุนแรง ประเทศก็เลยล่มจมอย่างทุกวันนี้ ซ้ำมิหนำชาวต่างประเทศที่อยู่ทั้งถูกกฏหมายและผิดกฏหมาย รวมแล้ว 12 ล้านคน ที่ได้รับเงินช่วยเหลือกินเปล่าโดยไม่ทำงานเลย ก็คำนวณดูก็แล้วกัน 12 ล้าน X ประมาณ $1000 ต่อเดือน นี่เฉพาะเงินนะไม่เกี่ยวค่าพยาบาลรักษา ค่าบ้านหรืออื่น ๆ (ถ้ามี) คนที่เสียกันเข้าไป บางคนทำงานค่าแรงขึ้นต่ำ ต่อเดือนรวมแล้วยังไม่ถึง $1000 แต่ต้องไปเสียภาษีแล้วยกให้คนเหล่านั้น ทั้งที่คนทำงานหลาย ๆคนก็ยังไม่มีปัญญาเช่าที่อยู่ นี่แหละน้า ไม่มีสัมมาอาชีวะ คิดและทำการให้ได้มาซึ่งของคนอื่น ซึ่งเป็นข้อหนึ่งในกุศลธรรม 10 ก็เป็นเหตุในคนทั่วไปได้รับความเดือดร้อน เฮ้อ คุย ๆสู่กันฟัง แต่ก็ได้แต่พยายามทำหน้าที่อันสัมมาต่าง ๆเท่าที่จะทำได้ และพยายามไม่ได้เดือดร้อนใคร

 

เห็นด้วยกับคุณ AmpeerA ค่ะ
บางทีบุญที่ได้มา ไม่ใช่วัตถุหรือสิ่งของ มันเป็นกุศลในใจ ความสุขใจ
เหมือนคนที่บ้านดิฉัน บอกว่าไม่อยากเชื่อแล้วทำความดีจะได้ดี (คือแกคิดว่าไปทำบุญแล้วน่าจะรวยเสียที แกคงหวังผลมากไปหน่อย)
วันก่อนพาแกไปทำบุญที่วัด พระอาจารย์ก็เทศน์ได้ตรงใจดิฉันทุกข์ครั้ง เหมือนท่านรู้วาระจิตเรา ท่านบอกว่าทำบุญก็ได้บุญ ทำบุญจะเอาอะไรจะเอาถั่วเอางานหรือไง บุญก็อยู่ที่ใจ ดิฉันขำมากๆโดนใจ (บางคนทำบุญอยากรวยอยากได้เงิน ดิฉันว่าใครๆก็อยากได้ทั้งนั้น ) แต่ต้องคิดให้ดี
ทำความดีไม่กี่วัน ทำความชั่วแบบไม่รู้ตัวมาตั้งนาน แล้วจะให้ได้ดีขนาดไหนกัน