เชิญเข้าร่วมสนทนาพิเศษเรื่อง มิติ ความฝัน ชาติภพ จิตวิญญาณ โดย @โนวา อนาลัย@ [Writer]

สวัสดีทุกคนครับผม....ผมพึ่งเริ่มเ้ข้ามาอ่านฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ


คงต้องไล่อ่านไปเรื่อยครับ..

 

จินต์เห็นภาพงานแต่งงานของคนคู่หนึ่ง ฉากเป็นเหล็กดัดเป็นรูปหัวใจประดับด้วยดอกกุหลาบสีแดงเต็มไปหมด ทั้งสองคนจินต์เคยรับรู้เรื่องราวของเขามาก่อนแล้วผ่านทางความฝัน ยินดีกับเขาสองคนด้วยจริง ๆ เสียดายนิดหนึ่งที่ว่า เขาไม่ได้อยู่มิติเดียวกับเรา

 

ในภาวะกายหลับจิตตื่น ฉันรู้ว่ามันให้ผลต่อร่างกายเฉกเช่นกับการทำสมาธิ เพียงแต่ว่ามันง่ายกว่าที่คุณคิดเยอะเลย จนฉันคิดว่ามันเป็นเรื่องที่ธรรมชาติมาก ๆ ด้วยซ้ำ ฉันรู้สึกคุ้นเคยกับมันมากกว่าการทำสมาธิด้วยวิธีที่จำเพาะเสียอีก
fficeffice" /><O></O>
เมื่อสองสามวันนี้ ในขณะที่ร่างกายฉันกำลังพักผ่อน แต่จิตฉันตื่นอยู่ ฉันมองเห็นการนักหมาย มองเห็นรายชื่อมากมายปรากฏขึ้นมา หลายฃื่อที่ฉันคุ้นเคยในเว็บนี้ เช่น Fleurdelis ชื่อนี้ฉันจำได้เพราะแปลกดี แต่ท้ายสุดฉันปฏิเสธ ในสิ่งที่ฉันเห็นเหล่านั้น <O></O>

 

;aa36ยินดีต้อนรับคุณเสียงภายในนะครับ hello6


มาเรียนรู้ร่วมกัน และพูดคุยกันบ่อยๆนะครับ
ปัจจุบันผมก็ยังอ่านไม่จบ รู้สึกใหม่อยู่เสมอเวลาอ่านหนังสือครับ ในหนังสือ และข้อความในบอร์ด มีอะไรมากมายให้เรียนรู้อย่างไม่จบสิ้น เมื่อความเชื่อเราเปลี่ยน ความเข้าใจเราก็จะเปลี่ยนไปทุกครั้ง ในเชิงลึกมากขึ้น


เบื้องหลังเจ้าเสือน้อย พอเห็นรถวิ่งผ่านไป ก็เอาตุ๊กตาไปวาง และก็ แชะๆครับ คุณ mead อิอิ




สะดุดใจกับประโยคที่ว่า คู่แต่งงาน เหล็กดัดรูปหัวใจ และก็คำว่า ไม่ได้อยู่มิตินี้
ผมชอบเหล็กดัดอิตาลี ลายดอกกุหลาบ ประมาณในรูป
แต่พอไปถามราคา ก็ใส่เกียร์ถอยหลังมาก่อน

แต่ความชื่นชอบก็ยังอยู่ ยังชอบลายดัดโค้ง สีที่ไม่เท่ากัน และก็กุหลาบที่มีมิติอยู่ครับ

 

เอามาฝาก คุณจินต์ และเพื่อนๆจ้า....
(น้องให้มา อิอิ)

และ มาต้อนรับคุณ Inner_voice เข้าสู่การสนทนา ในห้องวิทย์นี้นะค่ะ
อย่าอ่านอย่างเดียวนะคะ มาเขียนเล่าแลกเปลี่ยนประสบการณ์ กันบ้างน้า..



21 วัน คุณเซลล์.. เคล็ดวิชา "อิสระแห่งความปรารถนา"
เอ้า....เชียร์!!!

 

คิดดูสิมันน่ามหัศจรรย์ขนาดไหน ที่ภาพจินตนาการของจินต์กลับไปสะดุดความคิดคุณเซลล์ได้ หรืออาจเป็นเพราะว่าจินตนการ + ความประทับใจ +ความต้องการของคุณเซลล์ในรูปแบบเครื่องประดับที่จะใช้ในงานใดงานหนึ่ง ได้ปรากฏขึ้นในอีกมิติหนึ่งของจินตนาการ (เพราะในทุกจินตนาการล้วนแต่มีโลกความเป็นจริงของมันเอง และทุกความคิดของเราก็ไม่เคยสูญเปล่า) และมันได้สร้างโลกของมันขึ้นโดยที่คู่บ่าวสาวคู่นั้นได้แต่งงานกันภายใต้คอนเซ็ปต์ที่เขาวาดหวังเอาไว้ (โลกความเป็นจริงของจินตนาการ ในขณะนี้ในมิติของเรา ยังคงเป็นแค่ความคิดอยู่)
fficeffice" /><O></O>
<O></O>
เหตุใดจินตวดีจึงบอกว่าเขาไม่ได้อยู่มิติเดียวกับเรา เพราะภาพลักษณ์ของเขาปรากฏอยู่ในรูปที่คล้ายการ์ตูน ซึ่งไม่เชิงเหมือนมนุษย์อย่างเรา ๆ นัก เป็นไปได้ว่า จินตวดีเข้าไปสัมผัสมันได้ โดยผ่านดวงจิตของตัวคุณเซลล์เองก็ได้ ก็เราเป็นจิตวิญญาณต่างร่างแต่ร่วมวัตถุประสงค์ของกันและกันไม่ใช่หรือ<O></O>

 

กลับจากบ้านคราวนี้ จินตวดีจะเขียนการ์ตูนให้ดูเรื่องหนึ่ง จินต์ได้มันมาจากโลกของจินตนาการ ในขณะที่สติสัมปขัญญะยังคมชัดอยู่ จินต์จะเขียน เพราะรู้ว่าจินต์จะได้คำตอบถึงที่มาของมันได้อย่างชัดเจน บางทีคุณซิปเปอร์อาจจะคุ้นกับมันก็ได้fficeffice" /><O></O>

 

จะรอดูการ์ตุนที่คุณจินเขียนนะครับ

ช่วงนี้เรียนก็ยังหนักอยู่ครับ ถึงแม้ว่าจะสอบเสร็จแล้วเพราะว่ายังมีงานที่ต้องทำส่งอ.อีก แต่ก็เข้ามาดูอยู่เรื่อยๆ ครับ

ในหนังสือแต่เล่มไหนจำไม่ได้แล้ว ที่เขียนประมาณว่า เสียงในมิติของเรา ก็เป็นต้นไม้ในมิติอื่น หรือต้นไม้ของเราคือเสียงในมิติอื่นนี่แหล่ะ

อ่านไปแล้วก็จินตนาการไปไม่ถูกเลยว่าจะเป็นยังไง แต่ก็พอจะเข้าใจที่ว่าสิ่งๆ นึงในมิติๆ นึง มันก็อาจจะกลายเป็นของอีกสิ่งๆ นึงในมิติอื่นได้

 

เมื่อสองวันที่แล้ว เดรดมีความฝันบางอย่าง
ฝันว่า ตัวเองได้ทำการทดลองอะไรบางอย่างเกี่ยวกับการจุดระเบิด
ได้วางระเบิดไว้ สอง สามจุด เพื่ออะไรไม่แน่ชัดนัก แต่ก็มีการคำนวณ
(แหม...ยังกะผู้เชี่ยวชาญ มีการเอาเครื่องมือวัดระดับความแรง
ต่อสายไฟ กลายเป็น นักวิทยาศาสตร์ ไปแระ)

จากนั้น ก็เข้ามาหลบในห้องในสุด อยู่พร้อมกับแม่(ซึ่งเสียชีวิตไปแล้ว)
และน้องชายคนที่เคยบาดหมางกัน(ตอนนี้ ดีกันแระ รักกันมากกว่าเดิมอีก ถนุถนอมกันน่าดู)
ระเบิดถูก วางไว้ที่ห้องแรกสุด และมีอีกสองห้องกั้น กว่าจะถึงที่เดรดอยู่
ห้องเป็นกระจกทั้งหมด เมื่อกดระเบิด ปรากฎว่า แรงระเบิดที่เกิดขึ้น
แรงกว่าที่คาดไว้มากมาย และมันระเบิดแบบ วินาศสันตะโร เห็นเปลวเพลิง
ควันพวยพุ่งเต็มไปหมด มองไม่เห็นอะไรเลยในห้องที่ระเบิด
ตอนนั้นในใจคิดว่า ตายแน่ๆ ทำไมรุนแรงขนาดนี้ ไม่มีทางรอด ไม่มีตายแหง แก๋

นึกถึงการตายขึ้นมาโดยฉับพลัน คือ ยังไงก็ตาย ก็รอว่าเมื่อไหร่จะมาถึงตัว
แต่แปลก ตอนนั้นความกลัวตายไม่มีนะ แต่ที่รู้สึกคือ เราเป็นต้นเหตุ ทำอะไรผิดพลาด
เกิดการเสียหายขึ้น ของพังไม่เท่าไหร่ ตัวเราตายไม่เท่าไหร่
แต่แม่ กับน้อง ต้องมารับเคราะห์ไปด้วยนี่สิ ตอนนั้นรู้สึกเสียใจมาก คิดแต่ว่า
ถ้าแก้ตัวได้ใหม่ จะรอบคอบ และรับผิดชอบกว่านี้

ขณะรอระเบิด ระเบิดไล่เข้ามาเรื่อยๆ ปรากฎว่า พอถึงผนังกระจกห้องที่เราอยู่
แรงระเบิดกลับไม่ทะลุเข้ามา เห็นชัดว่า มันคงอยู่แต่ในส่วนนอกห้อง
ตอนนั้นแปลกใจมาก แต่ก็ดีใจ และสัญญากับตัวเองว่า ต่อไปนี้จะไม่ให้พลาดอีกเด็ดขาด

เดรดเพิ่งมา เข้าใจความหมายของความฝันวันนี้เอง(แปลแบบตัวเองเข้าใจเองนะคะ)
การที่เราทำอะไรผิดพลาดไป โอกาสที่จะแก้ไขในสิ่งที่ทำไปแล้ว ย่อมไม่มี
ผลที่ตามมาก็ต้องยอมรับ ถ้ามันร้ายแรงเกินจะมีโอกาสแก้ตัวใหม่ ก็จบกัน

แต่คราวนี้ เหมือนได้เกิดใหม่ การสำนึกผิด และความรู้สึกรับผิดชอบ มันเกิดขึ้นมากมาย
ซึ่งไม่ได้ห่วงตัวเองเลย ทำให้เดรดคิดว่า เรากำลังได้รับการสอนยามฝัน
ตัวตนภายใน แสดงให้เห็นถึง การให้โอกาสในการแก้ไข เมื่อสำนึกและยอมรับ
มิใช่ผิดแล้วผิดเลย หมดโอกาสแก้ไข(แต่ถ้าตายจะเป็นไงหนอ)

เอ่อ แปลไป แปลมา เริ่ม งง อีกแระ..
เอาเป็นว่า สรุปว่า เมื่อใดมีการผิดพลาด ให้ลุกขึ้นแก้ไขใหม่ทุกครั้ง เมื่อมีโอกาส
ไม่ใช่เอาแต่ หวาดกลัว และโทษตัวเองร่ำไป แค่ยอมรับ ก็พอ ว่าเราผิด

เอาแบบนี้ละกันค่ะ มันฟังดูรู้เรื่องขึ้นไหมเนี่ย...แฮะ แฮะ
เป็นความคิดเห็นของข้าพเจ้า แต่เพียงผู้เดียว ลองๆตีความดูนะค่ะ เพิ่งจะเริ่มนะคะ ผิดเป็นผิดค่ะ...ยอม

 

ฝันเป็นการ์ตูนยังไม่เคยเหมือนกันครับ ทั้งๆที่ชอบอ่านมาก อิอิ

เมื่อเราจินตนาการ คิด และรู้สึก แบบแปลนนั้นก็ได้ไปเกิดเป็นจริงในเส้นทางแห่งความเป็นไปได้เส้นใดเส้นหนึ่งเรียบร้อยแล้ว

เหมือนกับแต่ละคนเป็นสถาปนิกที่ออกแบบชีวิตตนเอง ทั้งสุขภาพจิต และสุขภาพกายเลยนะครับ

เส้นทางแห่งความเป็นไปได้นี้ ใช้สูตร 21 วัน ไม่ทันแล้วครับคุณเดรด เพราะติดลูกกรง เอ๊ย เหล็กดัดแบบอื่นไปเรียบร้อยแล้วครับ

เคยได้ฟังผ่านมาจากเพื่อนๆ ที่พี่นักเขียนแนะนำ เรื่อง บ้านที่ปรากฎในฝัน ในแง่มุมหนึ่งจะแทนบุคลิกภาพของผู้ที่ฝันถึง

เพิ่งฝันถึงพี่นักเขียนมาเมื่อไม่กี่วันก่อน

สัญลักษณ์บ้าน ภายในตกแต่งเป็นไม้ จัดไว้อย่างสวยงาม ลงตัว รู้สึกอบอุ่นเป็นกันเอง
บ้านเหมือนโรงเรียนครบวงจร มีเด็กๆศึกษาหาความรู้อยู่มากมาย
สื่อวีดีโอ เสียง สี แสง สิ่งพิมพ์ ครบครัน ทุกคนที่อยู่ที่นี่สนุกกับโปรแกรมการเรียนรู้ใหม่ๆ
แต่ก่อนจะเข้ามา ต้องมีการสัมภาษณ์กันก่อน เพื่อให้คุ้นเคย
ผู้ที่ถาม บุคลิกภาพสนุกสนาน ตรงไปตรงมา คำถามที่ถามจึง ตรงประเด็น ชัดเจน และสะกิดใจผู้ที่ถูกถามไม่น้อย แต่ผู้ที่ถูกถาม อาจจะตะขิดตะขวงใจบ้าง เพราะถามได้ตรง และกินใจเหลือเกิน
แต่ความรู้สึกโดยรวมของบ้านหลังนี้ อบอุ่น จริงใจ และเต็มไปด้วยความรู้ให้ศึกษาอย่างมากมายครับ

ขอตีตั๋ว รออ่านการ์ตูนของคุณจินต์ด้วยคนครับ

 

ต้องเปลี่ยนชื่อเป็น คุณเดรดระเบิดเถิดเทิง รึเปล่าครับ

ดูท่าห้องที่มาหลบภัย จะมีฉนวนกันระเบิดอย่างดีเลยครับ อิอิ..

ฝันของคุณเดรด ให้ข้อคิด และชัดเจนมากๆครับ

เมื่อวาน ตอนนึงฝันว่า ในบอร์ดมีการพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน
แต่ต่อมาพบว่า เพื่อนที่เราพูดคุยอย่างออกรสนั้น เป็นคนๆเดียวกับที่เคยมีความรู้สึกไม่ดีกันมาก่อน
การพูดคุยที่สนุกสนาน จึงแปรเปลี่ยนไปในทางตรงกันข้าม

ความรู้สึกในฝันก็คือ หากเราจำไม่ได้ ปัญหาก็ไม่เกิด
แต่ในความเป็นจริง เราลบความทรงจำไม่ได้ เพราะไม่ใช่ปลาทองนี่นา
แต่เราสามารถปล่อยวางอคติที่เคยมีมาได้

 

ถือว่าเป็นคำชมค่ะ...อุ๊บอิ๊บค่ะ คุณตาเซลล์

เมื่อก่อน ระเบิดเถิดเทิงจริงๆ แต่ตอนนี้ สายชนวนด้านหมดแล้วค่ะ จุดไงก็ไม่ติด อิอิ
พี่นักเขียนเคยบอกเดรดว่า อย่าไปตัดสินว่าใครเป็นอย่างไร
แม้ ขณะนั้นๆ เค้าจะเป็นจริงๆ แต่ มันไม่เคยถาวร มันเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ

คนไม่ดี กลายเป็นคนดีได้ ฉันใด คนดี ก็ย่อมแปรเปลี่ยนเป็น คนไม่ดี ได้ฉันนั้น
มุมมองที่เราใส่ใจต่อผู้อื่นต่างหาก ถ้าเต็มไปด้วยความเข้าใจ และรับในสิ่งที่เขาเป็น
ก็ไม่น่าจะมีปัญหา แต่เรามักจะเก็บงำ สัญญลักษณ์ ที่ประทับใจเอาไว้ ในความทรงจำ

ความประทับใจในที่นี้ ก็มีทั้ง ดีและไม่ดี และเมื่อไหร่ที่เผลอ มันก็ออกมาอาละวาด ทู้กที
เพราะเราใช้ความคิด มาแทนการมองดูสภาพที่เกิดขึ้นจริงๆ ความคิดเหล่านั้น
ก็มาจากประสบการณ์ที่เรา ประทับภาพความทรงจำของบุคคลนั้นไว้นั่นเอง
ไม่มีอะไรคงทนถาวรตลอดไป และ ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไม่ได้...

วันนี้โพสจัง...ขออภัย ข้อมูลมันมาเยอะ ขอระบายหน่อยน้า เพื่อนๆ

 

มาระบายความฝันกันครับ ช่วงนี้นานๆจะเข้ามาคุยกัน
นี่ก็เพิ่งจัดอะไรต่อมิอะไรใหเข้าที่เสร็จไปเปราะนึง
ไม่ถึงกับระเบิดเถิดเทิงแบบคุณเดรด อิอิ

ขอระบายฝันให้อ่านสักเรื่องครับ
เร็วๆนี้ก็ได้ฝันถึงพี่นักเขียนฯอยู่ในห้องเรียนกับพวกเราหลายๆคน (อีกแล้ว!)
เหมือนกำลังมีการสอบอารมณ์นักเรียนในห้องทีละคนแบบสนุกๆ
มีเด็กๆนั่งล้อมวงพูดคุยกัน ที่แปลกก็คือมีช่องสี่เหลื่ยมจตุรัสอยู่ตรงกลางเป็น "ช่องว่างลึกลับ"





มองลงไปในช่องนั้นก็ไม่เห็นอะไรนอกจากความมืดและความว่างเปล่า
เหมือนกับเป็นสระว่ายน้ำในอีกมิติหนึ่ง

พี่เค้าบอกให้ทุกคนจ้องมองลงไปในสระนั้น พอทุกคนจ้องลงไปก็เห็นขอบสระวิ่งขยายห่างกันออกไปทุกทิศทาง
จนเริ่มจะไกลออกไปเรื่อยๆ แว่ปแรกที่รู้สึกก็คือ ต้องรีบกลับเข้าไปให้ได้ก่อนเดี๋ยวไม่เห็นใคร อิอิ
จึงตัดสินใจกระโดดลงไปในสระนั้น เพื่อกลับไปหาทุกคน(แม้จะรู้สึกว่าดูน่ากลัวในตอนแรกๆ)
แต่พอลงไปจริงๆ ก็รู้สึกถึงความอิสระ จนตัวเบาๆ ไร้แรงดึงดูด
มองเห็นภาพจรวดแซทเทิริน์ที่ปลดชิ้นส่วนออกไปทีละชิ้น ทะยายขึ้นสู่ชั้นอวกาศที่เบาบางมากๆ

พอไปหยุดที่ระดับหนึ่ง ก็มีกล่องความคิดพุ่งเข้ามาทุกทิศทุกทาง มีทั้งกล่องสีขาว ใสๆ หลายสีมาก
เราก็หยุดสำรวจดูความคิดทีละชุด เห็นบางกล่องมีรอยชำรุด ต้องรอซ่อมด้วย อิอิ
ก็หยิบมาเปิดดูอย่างมีความสุข จนลืมเรื่องอื่นหมดเลย
แล้วก็ไปเจอกล่องนึงเป็นกล่องความฝัน และมีคำว่า Freedom ติดอยู่
อันนี้พอหยิบขึ้นมาดูก็รู้สึกว่ายังมีสิ่งที่ต้องทำและต้องทำให้ลุล่างด้วย

ฝันยาวมาก พอตื่นขึ้นมาก็นั่งทบทวน อ้าว..นี่เรายังกลับไปที่ห้องเรียนไม่ได้เลย มัวแต่ลอยอยู่บนนั้นเพลิน 555
ถ้ามีสติแจ่มๆเฝ้าตามไปด้วยน่าจะควบคุมได้ดีกว่านี้นะครับ

 

he llo _car

ยินดีครับคุณเสียงภายใน
ห้องวิทย์ฯนี้เปิดกว้างกับทุกคนที่สนใจครับ เข้ามาแชร์ด้วยกันได้เลย
นั่งอ่านจิบเครื่องดื่มและของว่างไปเพลินๆนะครับ

มารออ่านการ์ตูนด้วยคนครับ คุณเอ
เพิ่งจะโหลดการทำ animation มาดู
ไม่แน่ช่วงปิดเทอมนี้ถ้าไม่ยุ่งมากคงได้เห็น กำลังจะทำเล่นครับ

 

ขอเป็นแค่คุณได้มั๊ยคุณเดรด เป็นคุณตา มันดูอาวุโสยังไงไม่รู้ อิอิ..

อ่านฝันของคุณ mead รู้สึกสะดุดกับฝันวันที่ 28 ตอนนึงครับ

เป็นฝันแนว adventure

ในฝันพี่นักเขียนเป็นพี่ใหญ่ สวมเสื้อยืดสีขาว พับแขน ใส่กางเกงยีนส์สีฟ้า ท่าทางทะมัดทะแมง
บอกว่าให้ตามมา จะพาไปดูอะไร
มีคน 3 คน เดินตามไป และพูดคุยกันระหว่างเดินไปด้วย
พี่นักเขียนเปิดประตู และพาเดินเข้าไป พอเข้าไป จะมีบันไดสีเงินวาวให้เดินขึ้น
ทุกคนวิ่งขึ้นบันไดไปจนถึงข้างบนสุด
แล้วก็กึ่งวิ่ง กึ่งลอย ลงมาด้านล่าง
ระหว่างทางมีกล่องของขวัญ กล่องต่างๆมากมาย เหมือนเกมส์ที่ให้เลือกเล่น
ผมแบกเจ้าดี๊ดีใส่ถุง กึ่งวิ่ง กึ่งลอย ลงมาด้านล่าง ไม่ได้แวะไปดูข้างทางเลย ว่ามีอะไรอยู่บ้าง
หันมาดูเพื่อนๆที่วิ่งลงมาด้วยกัน หายไปไหนไม่รู้ สงสัยไปแกะของขวัญ และเล่นเกมส์อยู่ อิอิ..

ความหมายที่ซ่อนอยู่ในฝันตอนนี้ ยังไม่รู้เหมือนกัน
แต่จะเหมือนเป็นการนัดพบกันในฝันรึเปล่า เพราะฝันทางจินตภาพนี้ ค่อนข้างชัดเจน และบรรยากาศสนุกสนานมากๆ

 

โอเคค้า...คุณน้องเซลล์ ดูเด็กขึ้นมะ
จาก...พี่เดรดศรี
อิอิ

ฝันกันสนุกๆทั้งนั้นเลยค่ะ...เดี๋ยวถ้าจำได้ จะมาเล่าอีก
สงสัยห้องวิทย์กำลังจะมีกิจกรรมดีๆ อีกแล้ว

 

บันทึกฝันคุณเซลล์เรื่องนี้ เป็นแนว adventure คล้ายๆกันเลยนะครับ
ดูเหมือนคุณเซลล์ไม่สนใจกับกล่องของขวัญข้างทางซักเท่าไหร่นะ
คงอยากพาเจ้าดี๊ดีไปเที่ยวมากกว่าเรื่องอื่นใช่มั๊ยครับนี่ อิอิ
ความผูกพันเอาใจใส่ระหว่างเจ้าของและสัตว์เลี้ยงช่วงนี้เข้มข้นจริงๆ

ความหมายของฝันคุณเซลล์นี่
น่าจะเป็นเรื่องจินตภาพของสายใยที่เชื่อมโยงกันไว้ด้วยความรัก
มิตรภาพที่ดีระหว่างกันของพวกเรากับพี่นักเขียนฯนะครับ

การที่เรารู้สึกดี-ความอิ่มอกอิ่มใจ-มีความปราถนาดีต่อตนเองและผู้อื่นอยู่เสมอๆ
ทั้งในฝันและโลกแห่งความเป็นจริงแบบนี้...
คงเหมือนกับการที่เรารักษาความถี่ของจิตใจให้สมดุลย์และคงที่เอาไว้
เชื่อว่าจะได้รับผลลัพท์ในแง่บวกที่น่าตื่นเต้นตามมาเป็นกระบุงๆด้วยครับ อิอิ

 

ไปอ่านเจอข้อความนึงของคุณ blastmaster เกี่ยวกับเรื่องของ บุญ-บารมี
ซึ่งมีประโยชน์สร้างความเข้าใจในแง่ศาสนาได้ดีมาก ขอนำมาลงให้อ่านกันอีกนิดครับ


การทำบุญให้ทาน สิ่งที่ผู้ทำจะได้คือจิตใจที่เบาสบายขึ้นจากการสละ จิตที่จะได้รับบุญจริง ๆ คือจิตที่ให้แล้วให้ขาด ไม่ไปพะวงว่าหลังการทำบุญแล้วเราจะได้อะไร หรือเขาจะเอาไปทำอะไร ให้แล้วก็แล้วกัน ถ้าให้ไม่ขาดจิตก็จะยังหนักอยู่ ย่อมได้รับผลบุญไม่เต็มที่ (บุญคือจิตใจที่สูงขึ้น เบาสบายขึ้น)

ในการปฏิบัติธรรมเจริญวิปัสนา สิ่งที่ผู้ทำจะได้คือกุศล หมายถึงจิตที่มีความฉลาดมีปัญญามากขึ้น เห็นแจ้งว่าทุกสรรพสิ่งเกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วต้องดับไปเป็นธรรมดา เห็นแจ้งในทุกสิ่งว่าเป็นอนิจจัง คือความไม่เที่ยง เป็นทุกขัง คือการทนอยู่ไม่ได้ และเป็นอนัตตา คือเราไม่สามารถบังคับให้เป็นไปอย่างที่ใจเราต้องการได้ เมื่อจิตมีความฉลาดย่อมเบื่อหน่าย ปล่อยวาง
ทุกวันนี้คนทำบุญ ให้ทาน และปฏิบัติธรรมอย่างไม่บริสุทธิ์ใจ ทำเพื่อหวังผลประโยชน์เพื่อตนเอง มีโลภเจตนาเป็นที่ตั้ง เช่นทำบุญ 20 บาทขอให้ถูกหวยรางวัลที่ 1 เป็นต้น และเมื่อประสบกับสิ่งที่ไม่เป็นที่รักที่พอใจก็ไปโทษว่าทำดีไม่ได้ดี ถ้าเป็นอย่างนี้ฉันจะไม่ทำความดีอีกแล้ว
อยากให้คุณเปลี่ยนมุมมองใหม่ว่าทุกสิ่งเกิดขึ้นเพราะมีเหตุมีปัจจัย การแก้ไขก็ให้เป็นไปตามเหตุตามปัจจัย แก้ไขไปเท่าที่เราจะทำได้ เมื่อสุดท้ายทำอะไรไม่ได้แล้วก็ต้องปล่อยวาง ไม่มีประโยชน์อะไรกับไปการทุกข์กับสิ่งที่เราทำอะไรไม่ได้ ให้มองว่าทุกอย่างไม่เที่ยงไม่ว่าจะเป็นเงินของคุณที่ถูกโกง หรือความทุกข์ท้อใจในวันนี้ ทุกอย่างผ่านมาแล้วต้องผ่านไปทั้งหมด ขอให้คุณผ่านจุดนี้ไปได้ด้วยดี และตั้งใจปฏิบัติธรรมต่อไปจนเกิดความแจ้งในใจว่าไม่มีเรา ไม่มีอะไรเป็นของเรา (ไม่มีตัวกู ของกู) ความสุขจะบังเกิดขึ้นค่ะ
ขอส่งความปรารถนาดีมาให้นะคะ ข้อความข้างบนเป็นข้อคิดที่ได้จากการฟังธรรมจากพระอาจารย์ปราโมทย์ ตัวเองก็กำลังปฏิบัติเพื่อมาสู่จุดแห่งการละวางอยู่เช่นกันค่ะ

http://palungjit.org/showpost.php?p=2007681&postcount=15361

 

พี่นักเขียนหายไปไหนอ่ะ คิดถึงอีกแล้ววววว