แปลกดี เกาหลีเหนือ

เมื่อคุณมาถึงสนามบิน คุณต้องเก็บโทรศัพท์มือถือของคุณ เพราะมันไม่มีบริการ
roaming ที่นี่ และเป็นข้อห้าม แต่ถ้าเราแอบเอามากดเลือกผู้ให้บริการเอง
แล้วคุณจะพบ PRK 03 ถึงแม้ว่าจะไม่เคยเห็นใครในเกาหลีเหนือ
ใช้โทรศัพท์มือถือเลยก็ตาม สำหรับ Laptop นั้นได้รับอนุญาตให้เอาเข้าประเทศได้
ดูเหมือนว่าเกาหลีเหนือจะไม่ได้ระวังว่า Laptop นั้นจะใช้เป็นโทรศัพท์ได้

นี่เป็นบ้านหลังเดียวที่นักท่องเที่ยวได้รับอนุญาติให้เข้าชมได้
มันเป็นบ้านในอุดมคติของชาวนาในอุดมคติซึ่งมีแม้แต่ส่วนประกอบ
ของคอมพิวเตอร์ที่ไม่เคยต่อเข้าด้วยกัน อินเตอร์เน็ตนั้นไม่มีให้บริการ
มีแต่อินทราเน็ตเท่านั้น ​

เมื่อคุณมาถึงคุณจะถูกจัดให้ไปกับไกด์และคนขับรถ พวกเขาจะตามคุณไปทุกที่
ซึ่งคุณไม่สามารถออกจากโรงแรมได้ถ้าไม่ได้มีพวกเขาตามไปด้วย
ในโปรแกรมการเที่ยวแต่ละวันรวมถึงการเยี่ยมชมสถานที่สำคัญ 2 - 3 แห่ง
ในโรงแรมนั้นคุณสามารถชม BBC NTV (ทีวีรัสเซีย) และช่องของจีน 2 - 3 ช่อง ​

มีร้านเล็ก ๆ ซึ่งขายสินค้าจากต่างประเทศให้นักท่องเที่ยว
ตั้งมาแต่ปี 2001 คุณต้องจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์หนึ่ง และจะได้รับบัตรรับสินค้า
เพื่อไปรับในอีกเคาน์เตอร์ หนึ่ง ​

​

สำหรับร้านที่ขายของให้ชาวบ้าน ซึ่งส่วนใหญ่แล้วจะขายแต่น้ำมะนาว
โดยนักท่องเที่ยวจะได้รับถ้วยพลาสติกส่วนชาวเกาหลีเหนือจะได้
รับถ้วยกระเบื้องซึ่งจะนำไปล้างและนำกลับมาใช้ใหม่ ​

บางครั้งคุณก็เห็นชาวบ้านขายผักบางชนิด ซึ่งภาพนี้ถูกถ่ายข้างๆ
ร้านขายผลไม้และผัก ซึ่งปิดทันทีเมื่อเห็นนักท่องเที่ยว

น้ำมันแทบจะหาไม่ได้ การทำกสิกรรมส่วนใหญ่ยังใช้วัวควาย และแรงงานจากคน

ในเมืองนั้นเกาหลีเหนือจะสร้างอาคารสูงคอยบังอาคารเตี้ยๆ เสมอ
ซึ่งถ้ามันเป็นไปได้ ชาวเกาหลีเหนือก็สร้างกำแพงคอนกรีตบังภาพที่ไม่น่าดูเอาไว้
จะเห็นได้แค่หลังคา เมื่อคุณพยายามจะถ่ายภาพซึ่งแตกต่างจากนิตยสาร ' Korea '
ไกด์จะถามว่า 'คุณจะถ่ายรูปไปทำไม ห้ามถ่ายภาพที่นี่ ' ​

ไกด์ห้ามถ่ายภาพชายยืนปัสสาวะกลางถนน หรืออนุเสาวรีย์ แต่ก็แอบถ่ายมาได้ตามเคย​

อนุเสาวรีย์นี้จะถูกปิดไฟในเวลา 5 ทุ่ม

นี่คือทั้งหมดของเปียงยางที่นักท่องเที่ยวทั่วๆ ไปจะไม่ได้เห็นภาพนี้
เมื่อถามไกด์ถึงบ้านเก่าๆ ที่มีอยู่มากมาย ไกด์ตอบว่าคนพวกนั้นไม่ยอม
ย้ายออกไป และขออยู่ที่เดิม ​

ในสถานที่บรรจุศพผู้นำ คุณต้องเอาเสื้อเข้าในกางเกงและทำท่าขึงขัง
และวางทุกอย่างยกเว้นแว่นตาดำไว้ที่ทางเข้า คุณต้องเดิน
ผ่านเครื่อง X-ray (ซึ่งไม่มีใครบอกคุณ) และมีเหตุผลบางอย่างที่สถานที่นี่ติด
Wi Fi Router ​

ประมาณ 10% ของชาวเกาหลีเหนือเป็นทหาร มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเดินไปโดยไม่พบทหาร ​

มันเป็นความสนุกสนานอย่างหนึ่งที่เกาหลีทั้งสองฝั่งจะมอบให้คุณ
นั้นคือการพาไปเยี่ยมชมชายแดน สังเกตดูสิว่าถนนในระบบทุนนิยมนั้นมีสภาพดี
แต่ในระบบคอมมิวนิสต์นี่สภาพแย่มาก ​

หมู่บ้าน ปัน มุน จอม หมู่บ้านนี้มีเส้นแบ่งระหว่างเกาหลีเหนือและใต้พาดผ่าน
ถือเป็นพื้นที่ที่มีการเผชิญหน้ากันมากที่สุดในโลก ทหารแต่ละฝ่ายจะยืนคุมเข้ม
ในฝั่งของตน ทหารเกาหลีเหนือจะยืนหันหน้าเข้าหากันอย่างนี้
นัยว่าเพื่อจับตาซึ่งกันและกันไม่ให้คนหนึ่งกระโดดหนีไปแดนเกาหลีใต้ ​

ถนนนั้นเตรียมไว้แล้วสำหรับรับมือการบุก บล็อกสี่เหลี่ยมคอนกรีต
นั้นจะถูกดันลงมาเพื่อสกัดกั้นรถถัง พวกเขาสร้างมันไว้บนถนนทุก
เส้นในรัศมี 50 กม.จากชายแดน ​

ชายหาดในเกาหลีเหนือนั้นถูกล้อมด้วยรั้วไฟฟ้าซึ่งป้องกัน
ชาวเกาหลีเหนือว่ายน้ำหนี แน่นอนว่าห้ามถ่ายภาพ ​

ชาวเกาหลีเหนือมักภูมิใจที่จะอวดสิ่งของที่ยึดได้มาจากศัตรู อย่างเช่นเรืออเมริกันที่ชื่อ Pueblo ​

ตึกนี้ที่มีแอร์ติดอยู่ทุกห้องในขณะที่ที่อื่นไม่มีเลย ไกด์บอกว่าห้ามถ่ายอีกตามเคย
แสดงให้เห็นว่านี่ไม่ใช่บ้านธรรมดา นักวิทยาศาสตร์หรือคนระดับสำคัญ
อาจจะอยู่ที่นี่ก็ได้ (ความไม่เท่าเทียมมีทุกที่ แม้ในระบอบคอมมิวนิสต์) ​

นี่คือโฆษณาสินค้าเพียงชิ้นเดียวที่นี่ ซึ่งก็คือโฆษณารถซึ่งร่วมกันสร้างกับเกาหลีใต้

ภาพโฆษณาอีกบางส่วนที่เห็นได้ ส่วนใหญ่เป็นโฆษณาชวนเชื่อ
ในภาพวาดนั้นแสดงถึงฮีโร่ ซึ่งก็คือคนงาน ​

​

ประติมากรรมที่เป็นตัวแทนของชนชาวเกาหลีเหนือ ฆ้อน (คนงาน)
เคียว (ชาวนา) และพู่กัน (ผู้วชาญ แสดงให้เห็นถึงชนชั้นต่างๆ
ที่ประกอบขึ้นเป็นประเทศเกาหลีเหนือ (ดูขนาดของรูปหล่อทองแดงนี้สิ
ว่าขนาดใหญ่แค่ไหนเมื่อเทียบกับคน) ​

ในทุกที่คุณจะเห็นข้อความที่กล่าวสดุดีท่านผู้นำ

แต่ใช่ว่าประเทศนี้จะไม่มีอารมณ์ขันเสียทีเดียว ดูได้จากประติมากรรมนี้ (ที่นี่นิยมใช้ทองแดงสร้าง) ​

ประชากรทุกคนจะมีเข็มของคิม อิล ซุง ยกเว้นเด็กทารก และตัวคิม อิล ซุงเอง ​

ประตูในภาพ X หมายความว่าห้ามเข้า และวงกลมที่ดูเหมือนเป้ายิงปืนคือเข้าที่นี่ ​

ใน model pioneer palace จะมีคอนเสิร์ทแสดงให้ชม
เมื่อการแสดงจบลงจะมีภาพของคิม จอง อิลแสดงให้ดู ​

ที่นี่มีรถไฟใต้ดิน ประตูกั้นทางเข้าสูงแค่เข่า ป้ายข้างหลังอ่านว่า 'คิม จอง อิล บุตรแห่งศตวรรศที่ 21' ​

รถไฟมี 4 ตู้ ประตูนั้นเปิดด้วยมือ แต่ปิดอัตโนมัติ

ดูเหมือนว่าเป้าหมายของสถาปนิกเกาหลีเหนือคือจะทำ
ให้สถานีรถไฟน่าประทับใจเหมือนกับที่มอสโคว์ ​

เป็นเรื่องปกติที่ในเมืองจะไม่มีรถ ทุกคนเดินเท้ากันหมด
บางทีการขนส่งมวลชนก็ใช้รถลากหรือแม้แต่รถบัสสองชั้น
จักรยานนั้นไม่มีให้เห็นมากนักเนื่องจากราคาแพง โปรดสังเกต
ทางม้าลายที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะของที่นี่ ​

ในเปียงยางมีทางลอดข้ามถนนมากมายและทุกคนนั้นเคารพกฏ
ถ้าคุณข้ามถนนในที่ห้ามข้ามคุณจะถูกปรับแม้ว่าถนนจะว่างขนาดนี้ก็ตาม ​

คนขับไม่เคยหยุดให้คนเดินถนน พวกเขาจะบีบแตรไล่
ไกด์ไม่สามารถอธิบายปฏิกิริยาที่เชื่องช้าของคนเดินถนนเมื่อได้ยินเสียงรถได้
ในชนบทผู้คนจะเดินทุกๆ ที่ที่อยากเดิน เหมือนกับว่าไม่มีรถบนถนน ​

ด้วยเหตุผลบางอย่างปั๊มน้ำมันถูกซ่อนไว้และผู้โดยสาร
ถูกขอให้ลงก่อนเข้าไปเติมน้ำมัน ​

คนที่จะขึ้นรถเมล์ได้นั้นคือคนที่ต้องเดินทางมากกว่า 30 นาที ถ้าน้อยกว่านั้นต้องเดิน ​

นี่คือรถเมล์ในเกาหลีเหนือ
​

โรงแรมซึ่งถูกงดก่อสร้างตั้งแต่ปี 1991 ดูความใหญ่โตสิ
​

ในโปรแกรมทัวร์ นักท่องเที่ยวถูกกำหนดให้ต้องไปเที่ยวสวนสาธารณะ
สถานที่นี้ประชาชนเกาหลีเหนือห้ามเข้า ​

​

เครดิต http://board.postjung.com/topic-346500.html​

 

เฮ้อ! ห้ามเยอะจัง ดีใจจังที่เกิดในประเทศไทย

 

ใช่โชคดีที่เกิดเป็นคนไทย อยู่ประเทศไทย

 

เห็นแล้วไม่อยากไปเที่ยวเลย ว่าแต่ที่นั่นมี ๗ - ๑๑ หรือเปล่า...

 

ประเทศนี้ปิดมากไปหรือเปล่า
ดีจังเกิดเป็นคนไทย