เหรียญบิน หลวงพ่อทรง - แพโบสถ์น้ำ หลวงตา (เล็ก) น. ๑๒๖๕

เด็กน่ารักนะครับ ข้างฝาบ้านผมยังมีปฏิมากรรมสีน้ำมัน อยู่หลายจุด ผมไม่เคยซื้อชุดรับแขกเลย เพราะ จำได้ชุดเก่าของพี่ชายตอนมีหลานคนแรก มันละเลงซ่ะเละ แถมมีอ้วกใส่อีก ...เหอๆ ...กลัว

เลยไม่ซื้อมัน นั่งเก้าอี้นี่แหละ ตอนนี่มันโตกันแล้ว ต้องหาโซฟาล่ะ

เด็กซนนี่อนาคตไกลนะครับ

 

ซื้อจากใคร ให้เขาการันตี มาด้วยนะจ้ะ

ถามประวัติเขามาให้ชัดๆแล้วเอามาเล่าให้กันฟังบ้าง

 

อีก 23 เคาะก็จะครบ สองแสนจำนวนคนเปิดอ่าน .... ดีใจจังที่ศรัทธาของเพื่อนๆ ยังคงเหนียวแน่นครับ....

ผมสังเกตุดูน่ะ ในระยะหลังๆ จะมีคนเอาเหรียญจอบมาโชว์แล้วก็มักจะดีใจเป็นพิเศษ แถมคู่หูคุณเมืองคุณพุดก็ใจตรงกันพกเหรียญจอบอีกด้วย... กุปิกุปิกุปิ .. ดีใจจังชอบเหมือนผมเลย แต่ผมยังพกพระพิมพ์แหวกม่านกับตะโพน 2 ชิ้นเอง ....

.
.
.

พี่พีครับ ผมขออนุญาตถามน่ะครับว่า "ถ้าให้พี่พีแขวนหรือพกสิ่งอันเป็นมงคลของหลวงพ่อทรง เพียงชิ้นเดียว พี่พีจะเลือกอะไรครับ ผมขอเหตุผลด้วยน่ะครับ" ขอบพระคุณมากครับ

 

กราบ กราบ กราบ หลวงพ่อทรงด้วยครับ

:z14

ขอบคุณนะครับพี่ พี ที่ให้ความสนใจตะกรุดผม
พี่ เขาไม่ขอออกตัวครับ แต่พี่ เขาเป็นคนอ่างทอง
แล้วพี่ เขาร้อนเงินครับ เลยมาขอให้ช่วยครับ
ของพี่เขามีแต่หลวงปู่ทรงน่ะ ยุคต้น ๆ ครับ
ผมคาดว่าพี่ เขาน่าจะอยู่ใกล้ชิดหลวงปู่ทรงตลอดนะคัรบไม่ทราบว่าพี่ พี รู็จักไหมเอ่ย ฝากพี่ที่ pm มานะครับขอเก็บก่อนนะครับพี่ ถ้ามีจะแบ่งให้ครับ;aa44:z14

 

รูปหล่อ ปี ๔๒ ( องค์ติดอังสะหลวงพ่อครับ )...แหะๆ

แต่ของหลวงพ่อใช้มันส์มาก ตั้งแต่หลวงปู่บุญศรีมาก็เจอของหลวงพ่อทรงนี่
แหละครับ

จะใช้อย่างเดียวต้องทำใจมาก เพราะมีเบี้ยจั่น ต้องติดตัวเสมอ เพราะหลวงพ่อสั่งไว้ นอกนั้นยังมีตะกรุดสองยันต์ ยันต์ดอกบัวบาน ยันต์จินดามณี ที่หลวงพ่อลงให้ม้วนติดตัว ( ดอกนี้ใช้บูชาหน้าหิ้งพระกลัวหาย...เหอๆ )

นอกจากนั้น ก็มีพระชัยวัฒน์ ที่เทเป็นช่อแรก ของชุดวิสาขาห์ ๔๙ ชุดที่หลวงพ่อให้พร เศรษฐีใหม่

และแน่นอน เหรียญจอบ พิธีเดียวกัน ที่หลวงพ่อจารให้อีกที ชุดวิสาขาห์นี่ยืนยัน ว่าเน้นด้านโภคทรัพย์ อย่างเต็มๆนะครับ จะต่างจากพระเครื่องอย่างอื่นของหลวงพ่อ หรือ ต่างจากหลวงพ่ออื่น เพราะขอท่านไว้อย่างเดียว ขอหลายทีย้ำให้ท่านเสกด้านนี้โดยเฉพาะ หลวงพ่อก็บอกผมเองว่าเสกให้แล้วนะ อยากให้รวยทุกคน ย้ำ ว่าอยากให้รวยทุกคน ท่านบอกแบบนี้มาตั้งแต่เสกชนวน มาก่อนให้หลายเดือน และตอนเทพระ หลวงพ่อท่านตั้งใจมากนะครับ เพราะชุดนี้ไม่ได้ตั้งใจทำมาขายเลย ที่เอามาขายแถววัดนะ รับแจกจากผมมาส่วนใหญ่...เหอๆ ก็ว่ากันไป แล้วจะเสียดายนะโยม

ตะโพนทองอีกอันที่พลาดไม่ได้ เพราะสองหลวงพ่อ และเสกนานมาก ตลอดไตรมาส

แต่ถ้าต้องห้อยพระองค์เดียวนะครับ อันนี้บอกไปแล้วว่า ผมต้องห้อยหลวงพ่อวัดปากน้ำครับ องค์ที่ผมเคลือบเองด้วยยูริเทน เพราะกลัวตกทะเล...แหะๆ พระวัดปากน้ำองค์ทำให้ชีวิตของผมพลิกผัน และเดินขึ้นมาตลอดด้วยบารมีของพระธรรมกาย และ พระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดปากน้ำ ที่ยิ่งใหญ่เกรียงไกร และสัมผัสได้ครับ

พระองค์นี้เสกซ้ำโดยหลวงพ่อทุกองค์ที่นับถือ และไปหา เช่น หลวงปู่ธรรมชัย หลวงปู่วัดพระบาทตากผ้า หลวงปู่หล้าตาทิพย์ หลวงพ่อเกษม เขมโก หลวงปู่ดู่ หลวงปู่บุดดา ( ท่านเอาแป้งโรยให้ ขาวจั้วะ และทำให้หลายครั้งเพราะไปหลายที ชอบท่านมากครับ) หลวงพ่อม่น ( ตอนควักออกมาให้ท่านเสก ท่านหัวเราะเลย แล้วผมทราบด้วยว่าท่านหัวเราะด้วยสาเหตุอะไร แต่ก็หน้าด้านขอให้ท่านเสกซ้ำให้ ) หลวงพ่อเริ่ม หลวงพ่อแม้น หลวงพ่อเมี้ยน ( พระอุปัชฌาย์ของผม ) หลวงพ่อคูณ ( หลายสิบครั้ง น่าจะถึงร้อยเพราะไปหลายปีมาก แต่ไกลหน่อย ) หลวงปู่บุญศรี ( หลายร้อยครั้ง ) หลวงพ่อทรง ( หลายร้อยครั้ง ) หลวงปู่ผล หลวงปู่เก๋ หลวงปู่อั้บ

ถ้าเจอบางองค์อาจจะเก่ง แต่ผมดูแล้วเฉยๆ ผมจะไม่ควักออกมาเสกซ้ำครับ ...แหะๆ อันนี้เป็นความเห็นส่วนตัว อยากไปหาอีกองค์ยังไม่ว่างเลยคือ หลวงปู่วัดบ้านฟ่อน คิดว่าอีกสักระยะจะไปหาท่านเหมือนกันครับ ต้องไปให้ได้ครับ จะแอบๆไป...เหอๆ

 

ขอให้โชคดีครับ ได้ลาภก้อนโต นะครับ

 

อรุณสวัสคับ

 

กราบ กราบ กราบ หลวงพ่อทรงครับ
อ่านครูบาอาจารย์ที่พี่พีไปมา บอกได้เลยว่า สุดยอดทั้งนั้นครับ สาธุ...

 

เบี้ยแสนหกครับผม

ถักแบบเปิดหน้าเหมือนเบี้ยอ่างทองนิยม

ถักเรียบร้อยลงเคลือบได้แห้งดี ปิดทองแล้วก็ต้องปล่อยไว้อีกเดือนนึงครับผม ถึงจะเอามาแขวนได้ <label for="rb_iconid_10"></label>

 

เบี้ยพี่ส้มฟักสวยดีครับผม

 

เบี้ยงามแต้

 

ขอบคุณครับผม <label for="rb_iconid_10"></label>เบี้ยของจริงงามมากครับผม ลูกเขื่อง ปรอทแน่น น่าแขวนจริงๆ

เดี๋ยวผมจะแขวนเบี้ยลูกนี้แหละครับ

 

ยิ้นดีจ้าดนัก ขอบคุณครับผม <label for="rb_iconid_10"></label>

 

อืม น้าส้มเอ้ย จริงๆแล้วเค้าต้องเรียกว่า ถักแบบเปิดหลัง เอิ้ก เอิ้ก <label for="rb_iconid_10"></label><label for="rb_iconid_10"></label><label for="rb_iconid_10"></label><label for="rb_iconid_10"></label>

 

วันนี้หลวงพ่อทรงท่านเมตตาผมอีกแล้วครับ ท่องศัพท์อังกฤษ150คำ สะสมมาเกือบเดือนได้แค่25คำ วันนี้เลยอธิฐานขอหลวงพ่อ จดจำได้ไวมากครับ วันเดียว ไป130คำ อาจารย์ยังงง ใช้เวลาไม่ถึง 2 ช.ม.หลังเลิกเรียน..สาธุ

 

ขอบคุณพี่พีมากๆ สำหรับคำตอบน่ะครับ ผมจะได้ตามหาความฝันของผมต่อไปครับ



กุปิกุปิกุปิ พี่พีบอกว่าถ้าองค์เดียวต้องเป็นพระผงวัดปากน้ำ สำหรับผมน่ะถ้าองค์เดียวผมก็มีพระในดวงใจเหมือนกันครับ เป็นพระปรกโพธิ์เก้าใบของหลวงพ่อกวย องค์ที่อยู่ในกระทู้ " http://palungjit.org/threads/วันเกิดหลวงพ่อกวย-2-พฤศจิกายน-2448-ครบรอบ-103-ปีเกิด.156658/ " แม้ว่าจะหักถึง 6 ท่อนผมก็รักสุดใจเหมือนกันครับ



จากกระทู้ที่ผมถามพี่พี ส่วนตัวผมจะเลือกพระกริ่งที่หล่อในพิธีวิสาขาห์ 49 ผมมีเหตุผลของผมหลายอย่างน่ะครับ หนึ่งในนั้นก็คือเป็นเป็นพระที่ผ่าน 2 ครูบาอาจารย์คือหลวงปู่พระครูบุญศรีและหลวงพ่อทรง แม้ว่าหลวงปู่พระครูบุญศรีท่านไม่ได้มาเสกโดยตรงแต่ก็ได้ส่งผ่านชนวนมวลสารที่ได้มาจากพระชุดแพโบถส์น้ำ ..อีกนิดหนึ่งชนวนนี้ผมอ่านแล้วยิ่งรู้สึกรักพระในชุดนี้มากก็คือ "สายสะดือพระประธานแพโบถส์น้ำ" คล้ายๆ กับทางผ่านจากแม่ส่งต่อมายังลูกครับ

 

จำแม่นจัง...แหะๆ

เอาไว้ไปคุยกันในกระทู้ พระเดชพระคุณหลวงปู่พระครูบุญศรีแล้วกันนะครับ รออีกหน่อย

 

แหะ แหะ แหะ ผมชอบขี้สงสัย ถามบ่อย พี่พีอย่าเพิ่งเบื่อเน้อ

พี่พีพอจะทราบหรือเปล่าครับ ว่าที่มาตะโพนของหลวงพ่อภักตร์ และหลวงพ่อทรงจะเป็นตะโพนประเภทไหนครับ (ตะโพนไทย.. ตะโพนมอญ) แล้วคำว่าตินหน้าตะโพน ความจริงคืออะไรครับ (ผมเคยดูทีวี จำได้ลางๆ ว่าพวกกลองยาวเขาใช้พวกข้าวเหนียวหรือข้าวสุกติดหน้ากลอง) แหะ แหะ แหะ ผมกำลังเก็บข้อมูลครับ

พี่พีครับ ตอนที่ทำตะโพนถวายหลวงพ่อทรง อยากจะทราบความเป็นไปเป็นมาถึงแบบของตะโพนที่ทำถวายครับ (มีเอกลักษณ์ที่ไม่เหมือนตะโพนจริงๆ ที่บริเวณตรงกลางจะยุบเข้าไปไม่พองออกมา .... กุปิกุปิ พี่พีงงที่ผมเขียนหรือเปล่าครับ )

ขอบพระคุณพี่พีครับ

 

พระกริ่งอุ้มบาตร ฉนฺทโสภี

พระกริ่งรุ่นนี้ผมเขียนไปทีหนึ่งแล้วนะครับ แต่อาจจะไม่ละเอียดอยู่และมีความสับสนกันแบบต่อเนื่อง เรื่องพระกริ่งของวัดมอญ เพราะใครๆก็ชอบพระกริ่ง เพราะเป็นพระมีสกุล ทำยาก เสกยากครับ

พระในรูปข้างบน คือ พระกริ่งขนาดห้อยคอรุ่นแรกและรุ่นเดียวของวัดมอญครับที่สืบประวัติได้ จากพยานบุคคลและหลักฐานที่คนทำยังมีชีวิตอยู่ครับ

เป็นพระที่มาจากดำริห์ของหลวงพ่อให้ช่างแถววัดไผ่แหลมทำมาให้ ด้วยตัวหลวงพ่อเอง ไม่มีใครไปบังคับและออกเงิน ท่านออกเงินของท่านเองครับ

ผมนั่งอยู่พอดีตอนช่างเอาพระกริ่งเนื้อเงิน รุ่นนี้ที่ทำมาแบบส่วนตัว แต่ผมไม่ได้ตามต่อเนื่องเลยไม่ได้มีเนื้อเงินกะเขา แต่เนื้อทองแดงนะ วัดมีเป็นลัง

พระชุดนี้ราคาสั่งทำองค์ล่ะ ๒๕ บาทครับ เป็นเนื้อทองแดงรมดำของช่าง ไม่มีนวโลหะ ไม่มีนะ ๑๔ และยันต์ ๑๐๘ ไม่มีโลหะอะไรแปลกๆ พวกเงิน ทอง นาคใส่ลงไปนะครับ เพราะราคาแค่นี้เอง ทำมาประมาณ ๕๐๐ ถึง ๑๐๐๐ องค์ จำนวนประเมิณ โดยหลวงพี่วิโรจน์ผู้จำหน่ายหน้าตู้ ไม่มีกล่องใส่นะครับ พระเอาใส่ลังรวมกันมา เมื่อหลวงพ่อเสกแล้วจึงเอามาวางในตู้ ราคาผมจำไม่ได้จริงๆเพราะองค์นี้ของฟรี...ตามหลักการณ์เก็บของส่วนตัวของผม...แหะๆ อย่าว่ากัน

แต่จะมีก้นแปะเงินประมาณ ๔๐-๕๐ องค์ ทำโดยช่างหมี โดยขอหลวงพ่อทำมาเพื่อเพิ่มมูลค่าของ หลวงพ่อเลยให้ไปลองทำดู พอเอามาคืนหลวงพ่อ ผมในฐานะออกค่าแผ่นเงิน หลวงพ่อเลยควักให้มาหนึ่งองค์เป็นดอกเบี้ยครับ

พระกริ่งนอกจากนี้ เป็นของคนอื่นทำมา แล้วอาจจะมาบอกว่าออกในนามวัด มีบางส่วนอาจจะมาเทที่วัด และไปเทต่อที่โรงงาน แล้วมาออกที่วัด คนที่ไปบูชามาจึงเข้าใจว่าเป็นของวัด แต่ไม่ใช่นะครับ

เพราะของวัดจริงๆมีรุ่นนี้รุ่นเดียวและกริ่งขนาดบูชา และผมก็มีแค่องค์นี้องค์เดียวที่นำมาโชว์ให้ดูนะครับ น่าจะตุนไว้สัก ๑๐ องค์...เหอๆ ถ้าจะเล่นของวัดจริงๆ ต้องเก็บชุดนี้ครับ เอามาห้อยก็ไม่อายใครครับ รับรองเนื้อเหมือน หรือ ดีกว่าพวกกริ่งที่เขาขายแพงๆครับ เพราะก็แก่ทองแดงหรือทองเหลืองเหมือนกันครับ แต่องค์นี้ราคาถูกกว่าเยอะ

และผมไม่ได้หมายความว่ารุ่นอื่นหลวงพ่อไม่ได้เสกนะครับ อย่าไปตีความแบบนั้น โดยเฉพาะของที่มาออกที่วัด ท่านใดที่ไปได้จากวัด มาตอนหลวงพ่อยังอยู่ สบายใจได้ครับ ไม่ว่าจะเป็นรุ่นไหนๆ

พระกริ่งที่ทำโดยพวกนายทุนมีหลายรุ่นครับ บางรุ่นก็มีประสบการณ์มาก เช่นพระกริ่งบาเก็ง มีคนหากันมากและยังหากันอยู่ นอกนั้นยังมีแปลกๆอีกหลายรุ่น ทันหลวงพ่อทั้งสิ้น แม้รุ่นที่หลวงพ่อเทให้บางส่วนที่วัด เช่นรุ่นนะ ...แตกแยก แบบว่ารุ่นนี้ทะเลาะกันระหว่างคนสร้างมาขายสองกลุ่มถึงขั้นขู่ยิงกันในวัด พระที่วัดก็ทะเลาะกันแบ่งออกเป็นกลุ่มๆ โยมวัดก็ทะเลาะกัน

เป็นรุ่นที่ต้องไปตามตำรวจมาที่วัด เพื่อเอาเงินคืนหลวงพ่อ เพราะพวกนายทุนเขาแห่มาเอาเงินที่สั่งจองจากหลวงพ่อ แต่ของยังไม่มาที่วัด เพระไม่มีทุนไปทำต่อ หรือช่างไม่ปล่อยเพราะไม่มีเงินไปให้เขา เรียกว่ารุ่นจับเสือเกือบมือปล่าว จะเอาเงินไปต่อเงิน ทั้งที่ก่อนหน้าบอกจะออกทุนสร้างฟรีให้วัดแค่ของทุนคืน แต่กลับกันคือเอาเงินวัดทำทุน

เป็นรุ่นที่ช่างโทรมาทวงเงินค่ากล่องกับ หลวงพ่อ แบบ หลวงพ่อก็ยังงงๆ ใครโทรมาหว่าเพราะท่านไม่รู้จักช่าง เพราะไอ้คนทำมันคงไม่มีเงิน เลยเอาเบอร์มือถือให้ช่างโทรมาทวงกับหลวงพ่อเอง ดูมันทำกับหลวงพ่อนะครับ ที่จริงยังมีวีรกรรมมากกว่านี้ เช่นทำเบี้ย ทำผ้ารอยเท้า ทำงาแกะ ทำล็อกเก็ต ขายเอาเงินเข้ากระเป๋า และกะ ทำตะกรุดสามกษัตริย์มาให้หฃวงพ่อเสกขาย แต่ทะเลาะกันซ่ะก่อนเรื่องผลประโยชน์ เล่าแค่นี้แหละครับ เพราะวีรกรรมมันเยอะ แต่อย่างไรก็เป็นรุ่นที่ เทที่วัด ( ส่วนน้อย ) และหลวงพ่อเสกให้ด้วยเมตตา นะครับ...แหะๆ

อันนี้รวมทั้งรุ่นที่ผมออกเงินสร้าง หลวงพ่อก็เทให้นะครับ แต่เผอิญผมไม่ได้ทำมาขายใคร เพราะเทนิดเดียว จะขายได้สักกี่สตางค์ ยังมีพวกตามมาด่าผมในเว็บสวนขลัง ว่าทำเบี้ย ทำตะกรุดขาย ในช่วงที่ผมเขียนเรื่องหลวงพ่อเป็นครั้งแรก ทำให้ผมเกิดกำลังใจที่จะสู้ เขียนมาเรื่อยๆ เข้าสองปีกว่ามาแล้ว รอให้มันมาด่า มาป่วนอีก แต่ผมชอบครับ...แหะๆ เพราะผมเป็นประเภทลิงลม ใครมาตี ใครมาด่า แล้วของขึ้นครับ ต้องล้างตากันครับ ไม่ใช่นักเลงใช้กำลังเพราะแก่แล้วครับ แต่จะใช่ ความยุติธรรมของกฏหมาย และ กฏแห่งความจริง กฏแห่งกรรมมาล้างตากันครับ

 

แหะๆ จารย์เบ็นเน จารย์ดนตรีไทยตัวจริงมาช่วยกันหน่อยเรื่องตะโพนนะ ว่าไทยหรือ มอญ อาจารย์ใหญ่ของเครื่องดนตรี ที่ขึ้นตีก่อนใครนะครับ ใครอยากดีง อยากเด่นนะ ต้องตะโพนนี่แหละ

ผมจำได้แต่เพียงว่า ในฐานะลูกมือกลองยาวคณะเสาวภา ตอนเด็กๆรุ่นกับ เสี่ย อ้อย เสาวภา ผมตีกลอง ตี ฉิ่งฉับ และตีกรับ อันที่ง่ายที่สุด ไปกับเขาในงานที่เขาจ้างไป อันไหนหนี คุณแม่ไปได้ ก็เสร็จผม เคยไปไกลถึง วัดเขาบันไดอิฐ ไปตีในงานถวายหลวงพ่อแดง ตอนนั้นท่านยังอยู่ แต่แก่มากแล้วครับ น่าจะ พ.ศ. ๐ กว่าๆ ตีกลองยาวเสร็จหลวงพ่อแจกเหรียญให้คนล่ะเหรียญ แต่ เหอๆ เจือกดันเอาไปแลกเขากับพระหลวงพ่อ ก๋อย วัดไทร และแล้วมาโดนหักคอไปอีก ยังเสียดายจนถึงบัดนี้

ยามเที่ยง ครูกลองยาว ( ตายไปแล้ว ) ท่านจะเอา ขี้เถ้ามาบี้กับข้าวสุก แล้วเสกด้วยคาถา คาถาแกไม่บอก เพราะบอกว่าผมยังเด็ก เดี๋ยวจะยุ่ง ข้าวสุกปนขี้เถ้านี้ เขาเรียกว่าดิน ( คล้ายๆดินหน้าตะโพน ) เอามาแปะและนวดที่หน้ากลองยาว และตะโพน ( มอญ) ใบเล็กๆ จะทำให้หนังหน้ากลองตึง และยืดหยุ่น เพราะความเปียกจากข้าวสุก กลองจะเสียงดี และทนต่อแรงตี ไม่ตีแตกไปซ่ะก่อน คนตีกลองต้องถอดแหวน ไม่งั้นหนังกลองทะลุ และมีจังหวะตีด้วยปลายนิ้ว และส้นมือ ตามแต่จังหวะเร่งของกลองยาว เสียงกลองยาวพร้อมทั้งเสียงโห่ ( ผมชอบโห่..แหะๆ ) เพราะสะใจดี ใครฟังแล้วไม่มีอารมณ์ร่วมสนุกสนานไปด้วยก็ต้องบอกว่าหูหนวกละครับ เพราะแม้แต่คนแก่ได้ยิน ยังเข้ามารำด้วยเฉิบๆ สนุกมัน ฮา เป็นอย่างยิ่ง

แต่เสียดาย เด็กรุ่นนี้คงไม่ทัน ทันแต่เกมส์คอมพิวเตอร์...แหะๆ ยุคใครยุคมันจ้า

ส่วนตะโพนนะ เลียนแบบหลวงพ่อพักมาเลย เพราะอยากได้ แต่ดันหายาก เลยเอารูปไปให้ช่าง เขากลึงทองแดงมา ช่างมันกลึงออกมาได้แบบนั้นครับ ตามจินตนาการช่างกลึงครับ ผมดูก็แปลกๆตอนแรก แต่พอเอามาให้หลวงพ่อดูท่านชอบใจแบบมากๆ แต่ทักว่าให้เอาไปใส่ห่วงมา ผมเลยต้องมีห่วง นอกจากห่วงลูกเมียแล้ว ยังต้องมาสั่งทำห่วงใส่ตะโพนด้วย...แหะๆ ผมเลยทำถวายมาเรื่อยๆ จนท่านละสังขาร ถวายฟรีๆนะจ้ะ

แต่ใครได้ตะโพนไป ไม่ต้องห่วงแล้วนะครับเพราะของไล่แจกเมื่อก่อน วางที่วัดลูกละสามร้อย ไม่ค่อยมีใครสนใจ แต่ตอนนี้สวยๆมีจารนะ ลูกล่ะ ๕,๐๐๐ บาทมีคนถามแล้ว แต่ไม่คนจะออกให้ เพราะเขาหวงของเขา เขามีประสบการณ์นะครับ ของชิ้นนี้ แปลก แรงและเด่นมากครับ

ของอะไร ไม่ได้ลอง ไม่มีทางรู้ครับ...แหะๆ