ทริปเข้าพรรษา ภูทอก-วัดเจติยาศีรีวิหาร จ.หนองคาย

ภาระกิจประจำวันก็ยังดำเนินต่อไปเป็นปกติ
สายๆ หน่อยออกไปหน้าวัดกับพี่ลีสองคน
ไปสั่งผลไม้ เพื่อจะไว้ใส่บาตรอีกวัน
เราไปคุยกับคนขายยาสมุนไพรและกล้วยไม้
นานพอสมควรได้ความรู้มาเยอะเลย
ไก่...เจ้าของร้านบอกว่าถ้ามีคนอยู่ร้านจะพาไปเที่ยวสวนผลไม้
เป็นสวนของญาติซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก
นั่นแน่...ได้ช่องทางอีกแล้วเรา

ช่วงบ่ายๆ ขึ้นไปสำรวจบริเวณชั้น ๗ ของภูทอก





เส้นทางค่อนข้างรกไปด้วยต้นไม้ และหญ้า

 

ตลอดสองข้างทางจะมีต้นไผ่ขึ้นอยู่เยอะมาก







บรรยากาศด้านบนก็สวยงาม

 

หลวงตาแยงขึ้นมาทำวัตรเย็นที่ถ้ำพระวิหารและอยู่จำวัดที่นี่
หลังจากร่วมกันทำวัตรเย็นแล้ว
คืนนี้ผู้ชายไปนอนที่พุทธวิหาร


ส่วนผู้หญิงนอนที่กุฏิสุขาวดี

 

วันที่ ๑๐ หลังจากภาระกิจประจำวันผ่านไป
เราทั้ง ๔ คนพากันออกไปหน้าวัด เพื่อไปเอาผลไม้ที่สั่งไว้
คุยกันเรื่องสมุนไพร และกล้วยไม้กันจนเพลิน
เจ้าของเลยบอกว่าจะพาไปดูในสวนกล้วยไม้ที่ชำไว้
ซึ่งอยู่ไม่ไกลมากนัก เดินกันไปน่าจะสักประมาณ ๑ กิโลเห็นจะได้

 

ต่อจากสวนกล้วยไม้ เราก็เลยกันต่อไปที่สวนผลไม้
ระยะทางก็น่าจะอีกสักกิโลได้นั่นแหละ
ใครจะไปคิดว่าที่นี่จะปลูกผลไม้ได้ดีขนาดนี้
มีเงาะ กระท้อน(บักต้อง) มังคุด ลำใย ลองกอง

 

เจ้าของสวนก็ใจดีให้กินได้ไม่อั้น
แต่งานนี้มีนักชิมเพียงแค่คนเดียวคือน้องนิค
เพราะถือศีล๕ ส่วนคนอื่นที่เหลือถือศีล๘ กันหมด
หวานคอน้องนิคเขาล่ะ








ที่นี่เราได้เจอกับเหมียว ซึ่งเป็นลูกหลานเจ้าของสวนผลไม้นั่นเอง
เหมียวมารถทัวร์เที่ยวเดียวกันกับเรา และลงก่อนกลุ่มพวกเรา

คืนนี้พวกผู้ชายไปทำวัตรเย็นกันที่พุทธวิหาร
และภาวนาอยู่ที่นั่นเลย
ส่วนพวกผู้หญิงทำวัตรเย็นร่วมกับหลวงตาแยง
แล้วพักที่กุฏิสุขาวดี

ในคืนนี้ฝนตกหนักมาก เสียงฟ้าครืนครางตลอดคืน
สะเทือนเลื่อนลั่นไปหมด
ซึ่งพวกที่อยู่ที่พุทธวิหารได้ประสบการณ์ตรง
ในมรณานุสติได้เป็นอย่างดี

 

เช้าวันที่ ๑๑ วันสุดท้าย
ผู้หญิงจัดการทำความสะอาดกุฏิสุขาวดี
ผู้ชายทำความสะอาดพุทธวิหาร
แล้วกราบพระก่อนลงจากภูทอกน้อย

หลังอาหารเช้า เราขึ้นไปกราบลาหลวงตาแยง
แล้วกลับมาเตรียมเก็บสัมภาระทั้งหมดลงเป้
ทำความสะอาดบ้านพักโยม ๒

ช่วงเที่ยงพากันออกไปหน้าวัด
ไปเตรียมจัดการกับกล้วยไม้ เพื่อนำกลับมาปลูก
และจัดการท้องให้อิ่มก่อนออกเดินทาง

สี่โมงเย็น คนขายตั๋วขับรถกะบะมารับเราที่ร้านขายกล้วยไม้
เพื่อไปขึ้นรถทัวร์เราอำลาจากภูทอกมาด้วยความประทับใจ

 

ภาพบรรยากาศช่วงเย็นสองข้างทาง

 

เอาล่ะค่ะ คราวนี้พี่ๆ น้องๆ ท่านใด มีเรื่องเล่า
เชิญถ่ายทอดสู่กันได้เต็มที่ รอฟังอยู่จ้า

 

(ต่อจากโพสที่ 1)
พอได้ยินพ่อเทวดา(นิก, คุณหนอน)และแม่นางฟ้า(ณ)ว่า
จะขึ้นไปสถิตนอนยังสวรรค์ชั้น 5 และตะกายลงมาทาน
อาหารเช้าที่ชั้นล่าง ใจแป้วไปเลย “งานนี้ตูจะรอดหรือ
หามขึ้นเมรุว่ะ” ขอโทษ!! ต้องทำกิจวัตรประจำวันอย่างนี้
ทุก ๆ วัน ไม่เว้นแม้วันหยุดนักขัตฤกษ์ (อย่างนี้ต้องฟ้อง
กรมแรงงานให้เข็ด ในฐานที่ใช้แรงงานสาวน้อยเกินเหตุ)<O</O
ได้พักอยู่ที่ศาลา 1 คืน<O</O
<O</O

พ่อเจ้าประคูนรุนช่องเอ๋ย กว่าจะไต่ขึ้นสวรรค์ได้แต่ละชั้น
มันยาก+เหนื่อย+ลื่น เห็นสภาพตัวเองแล้ว นึกปลงว่า
“นี่....สภาพตูหรือนี่”เห็นตัวทุกข์เลยล่ะ ก้าวแต่ละก้าวต้อง
ใช้สติกำกับ จับภาพพระบ้าง อารมณ์นิพพานบ้าง

(ยังมีต่อ)<O</O

 

(ต่อจากโพสที่ 2)

อุแม่เจ้า..... ยัง ยังโหดไม่พอ วันต่อมาผลของการบำเพ็ญ
บารมีมาอย่างยิ่งยวดของพ่อเทวดาและแม่นางฟ้า ยังผลให้
ไปสถิตแดนสวรรค์ชั้น 6 (ได้เลื่อนฐานันดรอีก 1 ชั้น) เหล่าเทวดา<O</O
และนางฟ้าดีใจ หน้าบานกันถ้วนหน้า เพราะไม่มีใครนึกว่าจะมี
บุญหนักศักดิ์ใหญ่ขนาดนี้ อันพุทธวิหาร คือสถานที่ใด โปรดไปหา
ข้อมูลเพิ่มเติมเองเถิด ส่วนคนที่รู้.... คงน้ำไย ไหย อิจฉากัน
เป็นแม่นมั่น แม่นบ่อ.... <O</O
<O</O
ได้ปฏิบัติธรรม สวดมนต์ ภาวนา แผ่เมตตาอัปปนาฌาน ที่พุทธวิหาร
มีอารมณ์ปลอดโปร่ง, สงบ, ระงับความฟุ้งซ่านได้ มีอารมณ์โปร่งจริง ๆ
“พิจารณาอนิจจัง : แม้ความทุกข์ก็ยังไม่เที่ยง มันเกิดขึ้น ตั้งอยู่
และเสื่อมสลายไป” ได้พักอยู่ 2 คืน

<O</Oส่วนคืนที่สี่ตัวเองไม่ได้เหาะขึ้นสวรรค์ชั้น 6 ไปกับเขาด้วยหรอก
เพราะปฏิบัติมาพอสมควรแล้ว เห็นว่าตะบะ น่าจะแก่กล้าขึ้น
อย่ากระนั้นเลย เราจงมาทำความเพียรขั้นอุกฤษฎ์ดีกว่า ขอนอนเดี่ยว
ที่บ้านพักหลังใหญ่ตามลำพังเถิด อุ๊ย....ไม่ใช่จ้า ไม่ใช่ มันมีเหตุดังนี้.....

อุ๊ยย ๆ แม่บ้านมาไล่แล้ววว ขอกลับบ้านก่อนล่ะ แล้วจะมาต่อพรุ่งนี้
จุ๊ก กรู......

 

อนุโมทนาบุญกับคณะเดินทางแสวงบุญทุกท่านค่ะ
แหมพี่ลีหน้าบ้านน.... อิ่มบุญจังค่ะ
ขอบคุณตากล้องด้วยเจ้าค่า.. เกือบเหมือนได้ไปเองเลยจ้า

 

สรุปทริปได้ดี ภาพสวย น่าประทับใจ
และสร้างแรงบันดาลใจให้คนไปปฏิบัติธรรมเพิ่มขึ้นครับ

เหมือนได้เดินทางไปเองอย่างที่พี่ไก่ว่า

ที่จริงน่าทำรวมเป็นบล๊อค หรือเฟซบุคค์กันหรือนำไปรวมในห้องแกลลอรรี่ก็ไม่เลวครับ

การท่องเที่ยวไทยน่าพิจารณากลุ่มนี้ เป็นฟรีเซนเตอร์"เที่ยวทำบุญทั่วถิ่นไทย สุขใจไปได้ทุกวัน"

 

อ.ไก่สบายดีหรือค่ะ ไม่ได้เห็นโพสของอ.ไก่นาน...คิดถึงค่ะ

ใช่...ยอมรับว่าหน้าบ้านนจริง ๆ เพราะอารมณ์แจ่มใสและปลอดโปร่งมาก
อย่างเช่น รูปบางรูปจะถูกถ่ายออกมาขณะที่ตัวเองกำลังแผ่เมตตาอยู่
ก็รูปยืนเต็มตัว พิงหน้าผาอยู่นั่นแหละค่ะ รูปที่คุณเล็กแซวนั่นแหละค่า..

เดี๊ยวช่วงบ่ายจะมาเล่าประสบการณ์ต่อค่ะ ตอนนี้ขอไปทำงานก่อน

 

" เที่ยวทำบุญทั่วถิ่นไทย สุขใจไปได้ทุกวัน " :VO

 

(ต่อจากโพสที่ 3)
พอดีวันนี้เป็นวันเข้าพรรษา หลังจากลงจากเขามาทาน
อาหารมื้อเช้าเสร็จก็พักผ่อนอยู่ที่บ้านพัก เพราะไปไหนไม่ได้
เนื่องจาก องค์<O</Oภา ได้เสด็จมาภูทอก ทหาร/ตำรวจเคลียร์พื้นที่กัน
ช่วงประมาณบ่าย 3 โมง แม่ขาวตูนได้มาชวนไปเที่ยวภูทอกใหญ่<O</O
กัน งานนี้ต้องใช้เท้าเดินไป ไกลพอสมควรระยะทาง 3 กิโล<O</O
ไปกลับรวมเป็น 6 กิโล พอถึงเขตสำนักสงฆ์ภูทอกใหญ่ <O</O
แม่ขาวตูนเป็นห่วงมากถึงบอกว่า พี่ลีไม่ต้องขึ้น พี่ลีไม่ต้องขึ้น<O</O
มีงูเยอะนะ อันตราย แต่พี่ลีก็ไม่ฟังจ้า เรา 4 ทหารเสือราชินี...<O</O
ก็ถึงรายการไต่เขาอีกแล้วครับท่าน
<O</O
แล้วมองดูสภาพขั้นบันไดหินแต่ละก้อน เต็มไปด้วย<O</O
หญ้ามอสเขียวชอุ่ม....นุ่ม...และชุ่มไปด้วยน้ำฝนสองข้าง<O</O
ทางรกไปด้วยเถาวัลย์ต้นไม้น้อยใหญ่ระเกะระกะไปหมด <O</O
ดูสภาพก็รู้ว่า ไม่ค่อยมีใครใช้เส้นทางนี้ เห็นแล้วใจแป้วอีก<O</O
แล้วครับท่าน เท้าเริ่มล้าแล้ว ก็ลงจากภูทอกน้อย 1 เที่ยว<O</O
นี่กำลังจะขึ้นลงภูทอกใหญ่อีก 1 ลูก ก็เป็นวันละ 3 เที่ยว <O</O
ต้องดูภาพประกอบของ ณ จึงจะเห็นสัจจะธรรม!!! มันขึ้นยาก<O</O
เพราะทั้งลื่น เปียก แฉะ และมด/ไรก็เยอะ ยุงไม่ต้องห่วง<O</O
เลย เป็นฝูงเหมือนมันกำลังจะมาคอยกินบุพเฟ่นะ...<O</O

(ยังมีต่อ)

 

(ต่อจากโพสที่ 4)
ตลอดทาง มือกำดอกบัว 3 ดอกแน่น พร้อมกับอีกมือก็ยึดราวบันได
ไว้กันพลาด ใช้สติกำกับอย่างยิ่งยวด จับภาพพระบ้าง อารมณ์นิพพานบ้าง
ก่อนจะถึงยอดเขา จะเป็นลานหินกว้าง ปกคลุมไปด้วยต้นสาบเสือ <O</O
เรียกว่าเป็นทุ่งสาบเสือจะเห็นภาพดีกว่า ตอนนี้เริ่มกลัวแล้วซิ คือน่าจะมีงู<O</O
อยู่ด้วยเยอะ เพราะมองไม่เห็นพื้นดินเลย ต้องกำหนดจิต<O</O
แผ่เมตตาและขออนุญาตเทพเทวดา ขอผ่านทางว่า..... <O</O
“เราไม่มีเจตนาจะรบกวนใครและสัตว์ใด ๆ เราเพียงมีจิตมุ่งมั่น
ขอนำดอกบัว 3 ดอกนี้ไปถวายบูชาแด่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมมาพุทธเจ้า
ณ ยอดเขา ขอท่านทั้งหลายจงโปรดหลีกทางให้เราเถิด”
ก็ไม่รู้ว่าคิดอย่างนี้ออกมาได้อย่างไร คงจะกลัวตายมั่ง แล้วในที่สุด
ก็สมมาตรปรารถนา ได้ถวายดอกบัว 3 ดอกบนยอดเขาภูทอกใหญ่
และคุณหนอนได้ถวายเหรียญทำน้ำมนต์ที่บ่อน้ำเล็ก ๆที่อยู่ใกล้กับพระพุทธรูป <O</O
<O</O
หลังจากเสร็จภารกิจแล้ว ก็เริ่มเดินทางลงเขา เพราะใกล้จะค่ำ
ประมาณ 5 โมงเย็นแล้วกลัวจะมีอันตรายจากสัตว์ ขาลงเริ่มจะหมดแรงแล้ว
ขาล้าและปวด ยกไม่ค่อยขึ้นแล้ว แต่ต้องดำรงสติให้มั่น เพราะก้าวแต่ละก้าว
ถ้าพลาด อาจตกเหวได้ จับภาพพระบ้าง อารมณ์นิพพานบ้าง จุดไฮไล้อยู่ตรงนี้
ระหว่างที่ก้าวไปเรื่อย ๆ ความเหนื่อยล้าเริ่มปรากฏชัด อารมณ์ใจเริ่มเฉย
ไม่ได้จับภาพพระ ไม่ได้คิดถึงนิพพาน ไม่ได้ภาวนาอะไรทั้งสิ้น เหลือเพียง
สติสัมปชัญญะอย่างเดียวที่ยังตั้งมั่นอยู่ แล้วอยู่ ๆ คำว่า “นิโรโธ” ก็ผุดขึ้นกลางจิต เป็นที่อัศจรรย์ใจตนเองมาก จะว่าเป็นสัญญาก็ไม่ใช่ เพราะคำนี้เรา
ไม่เคยรู้จักมาก่อน จึงตะโกนถามคุณหนอนที่เดินอยู่ห่างไปข้างหน้า
ไม่ไกลนักว่าคำนี้คืออะไร จึงได้ทราบว่า เป็นคำเดียวกับ นิโรธ <O</O
อ๋อออ.... นิโรธ เรารู้จัก แต่นิโรโธเราไม่รู้จัก…….
นี่แหละท่านถึงว่าไว้ อะกาลิโก=เป็นสิ่งที่ปฏิบัติและให้ผลได้ไม่จำกัดกาล....
ปัจจัตตัง…=เป็นสิ่งที่รู้ได้เฉพาะตน
<O</O
(ยังมีต่อ)

 

(ต่อจากโพสที่ 5)

คิดดูซิระยะทาง 3 กิโล ไปกลับรวมเป็น 6 กิโล ขึ้นเขาอีกร่วม
1 ชั่วโมง จะไม่ทำให้สาว(เหลือ)น้อยเดี้ยงได้อย่างไร
ด้วยเหตุฉะนี้ สาวน้อยจึงขอนอนที่บ้านพักชั้นล่างในคืนที่ 4
ตามลำพังโดยไม่ต้องร้องขอแทรกกลางใครเขาละ ผิดกับใครบางคน???
(กลับกันเป็นตาลปัตรเลย) กลับร้องขอนอนแทรกกลางได้อย่างพอดี้ พอดี
อ้าว...สาวน้อยลืมตัว!! ปิดไฟห้องนอนเฉยเลยเรา เพราะปลื้มใจกับปาฏิหาริย์อยู่ <O</O
<O</O
วันที่ 9 ก.ค. ตื่นเช้ากว่าปกติ และอารมณ์แจ่มใสมาก อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ
รีบไปใส่บาตรพระที่ศาลา นั่งตากลมอยู่สักพักใหญ่ เหลียวหาเพื่อนฝูง
ก็ยังไม่เห็นลงมาเลย นึกว่าเพื่อน ๆ คงลงมาใส่บาตรพระ
ไม่ทันแล้วซิ แต่ก็มาทันจนได้ตอนที่พระให้พรพอดี๊ พอดี ....
คืนนี้เป็นคืนที่ห้า ได้เหาะขึ้นไปนอนแดนสุขาวดีกับ ณ เพราะ
เจ้าอาวาสได้แบ่งเขตพระกับชีแล้วว่า ตั้งแต่ชั้นที่ 5 เป็นเขตของพระ
ส่วนคุณหนอน+นิกได้ขึ้นไปนอนที่พุทธวิหารเหมือนเดิม

(ยังมีต่อ)

 

(ต่อจากโพส 6)
<O
คืนสุดท้ายคือคืนที่ 6 จึงมีบททดสอบกันหน่อย จะปล่อยให้กลับกันง่าย ๆ
ก็ใช่ที่ ประมาณตี 2 ฝนตก ฟ้าคะนอง ฟ้าผ่าเปรี้ยง ๆ ดังสนั่นหวั่นไหว
จนกุฎิสะเทือนเรือนลั่น ต๊กใจหมดเลย สะดุ้งตื่น หัวใจงี้เต้นรัว ไม่เป็นส่ำ
โอ้โหหห ... เห็นเลยว่าหัวใจตัวเองเต้นแรงขนาดไหน ชัดเจน ต้องตั้งสติ
นึกภาพพระ ทรงอารมณ์นิพพาน สักครู่ก็เห็นใจเต้นเป็นปกติ
แล้วฟ้าก็ผ่าเปรี้ยง ๆ อีก เสียงใกล้มาก ๆ สะดุ้งอีก แต่จับอารมณ์จิตได้เร็วขึ้น
สงบเร็วขึ้น เป็นเช่นนี้สลับไปเป็นชั่วโมง กว่าจะรู้ตัวว่านอนหลับนอกฌาน...
สบ๊าย...สบาย ก็เช้าวันใหม่ซะแล้วววว
<O
เช้าวันเสาร์ที่ 11 ก.ค. พวกเราก็เหิรลงเขามาทำกิจวัตรประจำวัน<O</O
ดังเช่นเคย (ชักชิน) หลังทานอาหารเช้าเสร็จก็ไปกราบลา <O</O
เจ้าอาวาสหลวงตาแยงที่กุฏิ พร้อมกับถวายปัจจัยเพื่อชำระหนี้สงฆ์<O</O
จำนวน 1,000 บาทแก่ท่าน ขอให้ทุก ๆท่านได้โปรดโมทนาร่วมบุญ
กับพวกเราด้วยค่ะ หลังจากนั้น ก็ช่วยกันทำความสะอาดบ้านพักหมายเลข 2 <O</O
พอใกล้เที่ยงคุณหนอนและ ณ ไปสั่งซื้อกล้วยไม้เพื่อนำกลับบ้าน<O</O
และเลยไปนั่งกินส้มตำ ไก่ย่าง อร่อยมั๊ก ๆ ขอบอก บ่าย 4 โมงก็ขน
สัมภาระมาขึ้นรถกะบะที่ร้านขายกล้วยไม้เพื่อจะนำไปขึ้นรถโดยสาร<O</O
ที่สถานีขายตั๋ว ซึ่งห่างออกไปไม่ถึง 1 กิโล ต้องขอบอกว่าคนอีสาน<O</O
เป็นคนมีน้ำใจและอัชฌาสัยดี ไก่เจ้าของร้านสมุนไพรและกล้วยไม้
ได้มีน้ำใจโทรศัพท์ติดต่อให้เจ้าของสถานีขายตั๋วนำรถกะบะมารับพวกเรา
ไม่เช่นนั้นพวกเราจะต้องแบกสัมภารกเดินไปขึ้นรถโดยสารเอง
และแล้วในที่สุดพวกเราก็จำใจลาภูทอกด้วยความประทับใจ
และจะประทับในความทรงจำของพวกเราตลอดไป……<O</O
<O</O
ที่นำมาโพสเล่าประสบการณ์ให้ฟัง เพราะคุณหนอนกระตุ้นให้เขียน
บอกว่าเพื่อต้องการให้เป็นธรรมทาน ตัวเองมิได้มีเจตนาจะอวดเก่ง
หรือ อวดดี เพราะรู้ตัวดีว่า ยังไม่มีดีจะอวด ยังโง่เขลาเบาปัญญาอยู่อีกมาก
การปฏิบัติธรรมก็ยังแย่อยู่<O</O
<O</O
“ผลแห่งกุศลอันใดที่พวกข้าพเจ้าได้ทำแล้ว ขอให้ทุก ๆ ท่านได้รับอานิสงค์<O></O>
ดุจเดียวกับพวกข้าพเจ้ากระทำทุก ๆ บุญ ทุก ๆ ประการเทอญ”<O</O<O</O


--------------------The End--------------------
<O</O
<O</O
<O</O
ปล. คิดถึงและสงสารเจ้าดิ๊กกี้จังเลยยย.... ณ. เคยป้อน<O</O
ข้าวเหนียวให้เขากินทุกวันนน<O</O

 

รูปพี่ผู้หญิงที่อยู่ในซอกหิน สวยมากเลยค่ะ
หน้าตา ท่าทางอ่อนช้อย เหมือนรูปปั้นที่อยู่ในซุ้มเลยค่ะ