ข้อความจาก กลุ่มประสานงานเพื่อการเตือนภัย(เขากะลา)(ปิดกระทู้)

KKL...เพราะทุกอย่างคิดที่หัว อยู่ในหัว วนเวียนอยู่ตรงนั้น
KKL...ใช้หัว หรือขันธ์ห้าในส่วนที่ตั้งแต่คอขึ้นไป วุ่นวายมาก ในการปรุงสารพัด
KKL...ถ้าเราไปอยู่ใกล้ๆกับหัว ใกล้ๆส่วนที่เป็นสมอง ส่วนที่เป็นตัวกลางในการใช้คิด
KKL...ไปอยู่ที่ลมหายใจ มันใกล้กันเกินไป สักพักก็ไปรวมกับความคิดอีกแล้ว
KKL...มันอยู่ใกล้กัน อดไปดูความคิดไม่ได้ แม้จะรู้ว่าเราไม่ได้คิดก็ตาม
KKL...ตอนนี้ต้องหนีให้ห่าง จากมันหน่อย
KKL...หาที่อยู่ให้สติใหม่
KKL...มันรวมหัวกันอยู่ที่หัว ใช่ไหม
KKL...เราไปให้ไกล ไปอยู่ที่เท้า
KKL...คนละมุม คนละขั้ว ห่างกันสุดๆ ในขันธ์ห้า
เม้าตาอิน...ทำความรู้สึกที่เท้า
KKL...ใช่ค่ะ พออะไรกระทบเข้ามา มันเริ่มคิด
KKL...โดดมาเกาะที่เท้าก่อนเลย บอกว่าสติอยู่ที่นี่ ผู้ดูอยู่ที่นี่ แล้วแกจะคิดอะไรในหัวก็เชิญ
KKL...จะคอยดูว่าแกคิดอะไร
KKL...เมื่อตัวรู้ มันรู้ว่าอยู่ที่เท้า เอาสติไปฝากไว้ เวลามันคิดที่หัว ความคิดมันจะเบา
KKL...เพราะไม่มีใครไปสนใจมัน กังวล ก็กังวลครึ่งเดียว เพราะอีกครึ่งหนึ่งมีภารกิจอยู่ที่เท้า
KKL...ภารกิจสำคัญเสียด้วย
KKL...คือความสงบ ความว่าง ความเบาบางจากการไปรับผิดชอบว่าที่กำลังกังวล กำลังวุ่นวายน่ะ เป็นตัวเรา
KKL...เรียกว่าเอาตัวรอดจากอุปทาน
KKL...ทีนี้อุปทานก็จ๋อย
KKL...เพราะไม่มีใครไปให้ความสำคัญกับมัน<!-- google_ad_section_end -->

 

KKL...มันจะเล่นไปสักพัก ถ้าไม่สน ไม่ใส่ใจ มันก็ถอดใจไปเอง
KKL...มันจะเลิกเล่นไวกว่าปกติ เชื่อเหอะ
KKL...คุณกรึงไกร อยู่ไหมค่ะ
เม้าตาอิน...ครับ แบบนี้ขึ้นที่หัว ต้องดึงลงเท้า
เม้าตาอิน...ขอบคุณพี่สุดใจมากๆครับ
KKL...ใช่ค่ะอาจารย์ ระบบเขาให้เทคนิคในการแยกสติออกมาจากอุปทาน
KKL...ให้อยู่กันคนละด้าน แกอยู่บน ตัวตั้งรับก็ต้องห่างไปสุดๆ อยู่ล่างสุด
KKL...ค่ะ ทำทันทีได้ทันที
KKL...พี่สุดใจจะเข้ามาสนทนาด้วยบ่อยๆ เผื่อว่ามีเทคนิคระบบมาให้รับทราบกัน
KKL...จะได้เอาตัวรอดจากทุกข์ เพราะต่อไปงานจะเยอะ
KKL...ถ้าไม่เข้าใจ ทำไปแล้วเห็นว่าเป็นเราทำ ก็ทำฟรี
เม้าตาอิน...ขอบคุณครับพี่ ขออนุโมทนา เดี๋ยวผมคัดลอกไปไว้ในกระทู้
KKL...ได้แต่ประโยชน์ท่าน ไม่ได้ประโยชน์ตน
KKL...ยังเห็นว่าเป็นตัวเรา ทำเท่าไร ก็ยึดอยู่เท่าเดิม ไม่มีการเบาบางจากความเห็นว่าเป็นตัวตน
KKL...อันนี้ ไม่มีประโยชน์ ช่วยคนอื่น ได้ประโยชน์ท่านๆทั้งหลาย แต่ประโยชน์ตนไม่เห็น ก็ถือว่าไม่ได้อะไร ทำฟรี
KKL...ทำเท่าไร ตัวตนอยู่เท่าเดิม
KKL...ถ้ายิ่งทำ ยิ่งเห็นว่ามิได้เป็นตัวเรา สิ่งที่ได้ ที่ทำ ที่เห็น ที่เป็น มิได้มีสิ่งใด ที่เป็นของเรา นั่นแหละ จึงจะได้ประโยชน์ตน ยิ่งทำตัวตนยิ่งเล็กลง เล็กๆ ความยึดมั่นถือมั่นยิ่งเหลือน้อยลง
KKL...พี่สุดใจ ขอจบธรรมะประจำวันแค่นี้นะค่ะ สวัสดีค่ะ<!-- google_ad_section_end -->


เม้าตาอิน บันทึกมาถ่ายทอด

 

ยินดีต้อนรับกลับบ้านเรานะคะแม่วรรณ คงจะได้เจอกันอีกไม่นานนี้นะคะ

 

;ปรบมือ;ปรบมือ
...

 

ยินดีต้อนรับ

คุณธนวรรณ เกาะเรียนไชย

คุณชยุต ดีเจริญ

สู่

สถานปฏิบัติธรรม จ.ส.อ.เชิด ชื่นสำนวน

เขากะลา นครสวรรค์








​

 

ยินดีต้อนรับ
คุณธนวรรณและคุณชยุตและคุณ Be เพื่อนชาวเวียดนามครับ
เดินทางมาถึงเขากะลาเมื่อเวลา 15.32 น.
โดยมีคุณอนันต์อาสาขับรถมาส่งจนถึงที่หมายครับ...

 

หลังจากดูสถานที่ก่อสร้างกันพอสมควรก็พากันขึ้นเขากะลาเพื่อบันทึกภาพกันก่อนจะค่ำ
คุณชยุตเองเพิ่งมาที่นี่เป็นครั้งแรกด้วยครับ

 

คุณชยุตได้รับหมายเลข 120 จากพี่สุดใจ ยินดีด้วยครับ

 

เก็บตก...

 

ป้ายชื่อบริษัท ไททัช ซึ่งเป็นบ้านของอาจารย์จอห์นนี่
อยู่ปากซอย ๕/๘ ม.มัณฑณา ประชาอุทิศ 129 เขตทุ่งครุ
เป็นอีกหนึ่งสถานธรรม ในเขตทุ่งครุ
มีกิจกรรม ขยายระบบ รักษาโรค ออกกำลังกาย ทุกเสาร์เว้นเสาร์ เริ่มตั้งแต่เวลา 15.00 น. เสาร์นี้คือเสาร์ที่ 8/8/52

 

เมื่อวาน(31/7/52)ตอนบ่าย อาจารย์นีโม่ ออกเดินทางจากสถานธรรมเขากะลา 2 บึงกุ่ม ไปดูฮวงจุ๊ย บ้านคุณ guawn และมีกิจกรรมขอขมากรรม เป็นกรณีพิเศษ ซึ่งไม่เคยมีมาก่อน

ผู้ร่วมเดินทาง

1. อ.นีโม่
2. อ.ไอย
3. MOUNTAIN

คุณ guawn นำรถไปรับถึงที่

ได้แวะเยี่ยมบ้านระบบ ที่ ม. The City นครอินทร์ ก่อนไปบ้านคุณ guawn






อาจารย์นีโม่ บอกว่าบ้านหลังนี้เป็นบ้านระบบ








อ.นีโม่ กับคุณพ่อ ของคุณ guawn
บนชั้นสอง เป็นห้องพระ

 

ขอขอบพระคุณ อ.นีโม่ อ.ไอย และอ. MOUNTAIN ที่ช่วยสงเคราะห์เดินทางไกลมาทำพิธีขอขมากรรมและดูฮวงจุ๊ย ให้กับที่บ้านครับ

ขออนุโมทนาบุญด้วยครับ

 

มีโอกาสได้คุยกะอาจารย์เม้าที่ห้องแช้ท ufoatkaokala11.com
อาจารย์เม้า ได้กรุณาให้ข้อธรรมะ
เห็นว่าเป็นประโยชน์อย่างสูง อดใจไม่ได้ เลยนำมาแชร์
ขอบพระคุณอาจารย์เม้า มา ณ ที่นี้ด้วย
ผิดพลาดประการใด กราบขออภัยค่ะ
............................................................................
<link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5Ctut%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtml1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <wunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:ApplyBreakingRules/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <wontGrowAutofit/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:Tahoma; panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:swiss; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:1627421319 -2147483648 8 0 66047 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0in; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:Tahoma; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} @page Section1 {size:8.5in 11.0in; margin:1.0in 1.25in 1.0in 1.25in; mso-header-margin:.5in; mso-footer-margin:.5in; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0in 5.4pt 0in 5.4pt; mso-para-margin:0in; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]-->
<o></o><link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5Ctut%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtml1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <wunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:ApplyBreakingRules/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <wontGrowAutofit/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:Tahoma; panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:swiss; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:1627421319 -2147483648 8 0 66047 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0in; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:Tahoma; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} @page Section1 {size:8.5in 11.0in; margin:1.0in 1.25in 1.0in 1.25in; mso-header-margin:.5in; mso-footer-margin:.5in; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0in 5.4pt 0in 5.4pt; mso-para-margin:0in; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]-->ตัวเบาเขากะลา มีตัวตนแต่ไม่เห็นตัวตน<o></o>
เหมือนเรามี 2 วิญญาณ<o></o>
หรือสองคน<o></o>
ตัวตนเดิมมันทุกข์<o></o>
อีกตัวมันจะรู้จักแยกออกมาดู<o></o>
เป็นตัวที่แยกออกมาดูเฉยๆ<o></o>
มันทุกข์ก็เรื่องของมัน เพราะมันเกิดมา ก็มีซอฟแวร์บรรจุมาแล้ว<o></o>
ว่าต้องเผชิญกับอะไรบ้าง<o></o>
ดูให้รู้ว่า ที่มันทุกข์ มาก ทุกข์น้อย นั้น เป็นเรื่องของขันธ์ห้า<o></o>
เราเพียงเกาะตัวขันธ์ห้ามาดูเท่านั้น<o></o>
ใช้ขันธ์ห้าเป็นอุปกรณ์ เรียนรู้ เพื่อออกจากทุกข์<o></o>
ที่แยกไม่ได้เพราะเราเข้าไปดูกับมัน เลยแยกไม่ออก<o></o>
กลายเป็นมีตัวตนเป็นผู้ดู ไปร่วมกับมันเป็นอันหนึ่งอันเดียวอีก<o></o>
พอเข้าใจว่ามันเกิดมาก็ต้องเป็นไปตามเหตุปัจจัย<o></o>
ก็จะค่อยๆแยกออกมาได้<o></o>
เพื่อไม่ไปร่วมสร้างทางเกิดกับมันอีก ต้องมาเวียนว่ายกับมันอีก<o></o>
แม้ต้องเิกิดอีก ก็จะเกิดด้วยปัญญา มีภพภูมสั้นลงแล้ว<o></o>
<o></o>
ใหม่ๆ ก็ตามมันไม่ทัน เวลามันโกรธ แสดงอาการ<o></o>
เราก็นึกว่าเราโกรธ<o></o>
<o></o>
<o></o>ก่อนอื่นต้องเข้าใจว่า ที่เกิดมานั้นคือ ธาตุ 4 (ดิน น้ำ ลม ไฟ) <o></o>
ก่อเป็นตัวเป็นตนขึ้นมา<o></o>
แล้วก็มี อุปกรณ์ติดตั้งกับตัวตนนี้ คือ ตา หู จมุก ลิ้น กาย ใจ<o></o>
อุปกรณ์เหล่านี้เรียกว่า อายตนะภาใน นั่นเอง<o></o>
ตัวตนที่เกิดมา ก็จะมาชดใช้ หรือทำงานตามจริต<o></o>
ตามวิบากกรรมของมัน เป็นปกติ ตามเหตุปัจจัยที่มันทำมา<o></o>
จิตเราก็มาเกาะตัวตนนี้ เพราะมีวิบากมาคล้ายๆกัน<o></o>
จึงเกาะกันมาได้<o></o>
หากกระทำกรรมที่ต่างกัน ก็อาจไปเกิดเป็น หมู หมา กา ไก่<o></o>
ดังนั้น ตัวตนนี้ คือนาย ก นาย ข มีกรรมเหมือนกัน ก็มาเกาะได้<o></o>
แต่ถ้านาย ข ไม่มาเกาะ นาย ค ที่มีกรรมคล้ายๆกัน ก็มาเกาะแทน <o></o>
โดยมีชื่อตามตัวตนว่า นาย ก<o></o>
ดังนั้นเราต้องเข้าใจว่า ตัวตนขันธ์ห้านั่น จริงๆแล้วไม่มี<o></o>
เป็นเพียงการรวมตัวกันของธาตุสี่ ขันธ์ห้า เท่านั้น<o></o>
มีจิตวิญญาณมาสิงสู่ เพื่อกระทำกรรมดี หรือชั่ว<o></o>
ตามจริตหรือวิบากที่เคยทำมา<o></o>
จิตตัวเดิมเกิดขึ้นแล้วดับ เกิด ดับๆ ตลอดเวลา<o></o>
ขันธ์ห้าก็เกิดมาจากจิตตัวเดิม ที่เกิดแล้วดับ สั่งสมอดีต<o></o>
เพื่อเกิดมาใหม่ ชดใช้กรรม<o></o>
จิตตัวใหม่ที่เกิด จึงต้องเข้าใจว่า จิตเดิมดับไปแล้ว ไม่มีจริง<o></o>
มีแต่ปัจจุบันเท่านั้น<o></o>
คอยทำปัญหาให้เกิด<o></o>
สิ่งที่เกิดมาแล้วในอดีต เราไม่ต้องไปคิดถึงมัน<o></o>
ที่ยังไม่เกิดก็ไม่ต้องไปจินตนาการ<o></o>
ไม่งั้นมันจะปรุงแต่งไม่สิ้นสุด<o></o>
หาทางหยุดยุติ ตัวฟุ้งซ่านไม่ได้<o></o>
ไม่ก่อเกิดประโยชน์ใดๆ<o></o>
เพราะมันไม่ใช่ของจริง<o></o>
ให้จิตอยู่กับปัจจุบันให้ได้<o></o>
จะเกิดสติ รู้เท่าทัน ว่าขันธ์ห้ามันคิดจะทำอะไร<o></o>
เดี๋ยวมันก็คิดเรื่องทุกข์ เดี๋ยวก็คิดเรื่องสุข<o></o>
เราก็มักเผลอ ไปร่วมรับสุขทุกข์กับมันทุกที<o></o>
ใหม่ๆจะเผลอตามไม่ค่อยทัน มันจะนำหน้าไปก่อน<o></o>
พอเราเริ่มเรียนรู้เข้าใจมากขึ้น<o></o>
พอมันโกรธ ปุ๊ป เรายิ้มได้เลย<o></o>
นั่นแน่ โกรธแ้ล้ว แต่ไม่ใช่ฉันโกรธ<o></o>
เป็นเรื่องของแกเกิดโกรธ<o></o>
นี่แหละครับเราต้องเข้าใจตรงนี้ก่อน<o></o>
<o>
</o><o></o>สองคนก็สมมุติ<o></o>
เราต้องอาศัยสมมุติก่อน เพื่อจะได้เข้าใจ<o></o>
สุดท้ายก็ไม่มีสมมุติครับ<o></o>
พอจะเข้าใจในเบื้องต้นนะครับ<o></o>

 

คุณชยุต ได้เดินทางกลับประเทศเวียดนามแล้วในเช้าวันนี้ 2 สิงหาคม 2552 เที่ยวบินเช้าเวลาประมาณ 07.00 นาฬิกา พร้อมเพื่อนชาวเวียดนาม

ขอให้เดินทางกลับเวียดนามโดยสวัสดิภาพค่ะ

 

เก็บภาพมาเล่า....เรื่องราวที่เขากะลา

วันที่ 31 กรกฎาคม 2552

​

31 กรกฎาคม 2552


คณะของคุณธนวรรณ (Digital) และคุณชยุต (Chayutt) ยืนยันการเดินทางมาที่เขากะลา

คุณชยุตมาเพื่อรับรองหมายเลขสมาชิก หมายเลข 120 ซึ่งเป็นคนต่างประเทศคนเดียวที่ยังไม่ได้มารับรองหมายเลข และเป็นคนสุดท้ายที่ยังไม่ได้รับรองหมายเลขอย่างเป็นทางการ

ดังนั้น ในการเดินทางมาประเทศไทยครั้งนี้ คุณชยุตจึงตั้งใจมาเพื่อให้ระบบรับรองหมายเลขให้ด้วย

ซึ่งหมายเลข 120 นี้ ได้มีการจับหมายเลข และปรับหมายเลขให้แล้วตั้งแต่เดือน ตุลาคม 2551 ที่เขากะลา 2 ฝักข้าวโพด 1 กรุงเทพฯ โดยอาจารย์บรรพต (MOUNTAON) เป็นผู้จับหมายเลขแทน แต่ยังไม่ได้มาถ่ายภาพ

ดังนั้น ระบบจึงแจ้งว่า การถ่ายภาพรับรองหมายเลขคนสุดท้ายนี้ ต้องเดินทางมารับรองหมายเลขหน้าพระประธานบนเขากะลา ที่จังหวัดนครสวรรค์

ซึ่งคุณชยุต ได้ยินดีเดินทางมาที่เขากะลา และได้นัดหมายเพื่อน ๆ สมาชิกที่จะเดินทางมาพร้อมกัน ซึ่งมีคุณ Digital คุณ ukrin คุณอนันต์ และเพื่อนชาวเวียดนามได้พร้อมเดินทางมาด้วย

และการที่ระบบจะรับรองหมายเลขให้นั้น ต้องมีผู้อาวุโสครบทั้ง 4 แผนก เป็นผู้ให้การรับรอง

แต่เนื่องจากผู้อาวุโสแผนกประชาสัมพันธ์ 60 บุคคล ได้เดินทางกลับไปบ้านเกิดที่จังหวัดลำพูน ดังนั้น จึงต้องแจ้งให้เดินทางกลับมานครสวรรค์เพื่อให้การรับรองหมายเลขของคุณชยุตด้วย จึงจะครบตามกระบวนการรับรองของระบบ

ดังนั้น แผนกข้อมูลและตอบปัญหาชีวิต จึงได้เชิญผู้อาวุโสแผนกประชาสัมพันธ์ 60 บุคคล คือคุณโสภา เดินทางมานครสวรรค์เพื่อให้การรับรองหมายเลข 120 ให้กับคุณชยุต พนักงานสังกัดแผนกข้อมูลและตอบปัญหาชีวิต เพื่อให้เสร็จสิ้นกระบวนการรับรองการเข้าทำงานกับระบบ

ซึ่งในเช้าวันที่ 31 กรกฎาคม 2552

ขณะที่ทีมคุณธนวรรณ และคุณชยุต ออกเดินทางจากกรุงเทพฯ มานครสวรรค์

คุณโสภา ก็เดินทางจากลำพูน เพื่อมานครสวรรค์เช่นกัน โดยรถทัวร์ เที่ยว 09.30 จากลำพูน

และเวลา 15.30 นาฬิกา คุณโสภา ก็ได้เดินทางถึงนครสวรรค์ ซึ่งพี่สุดใจ และคุณสมจิตร ได้เดินทางไปรับที่สถานีขนส่งนครสวรรค์

 

จากนั้น ผู้อาวุโสทั้ง 4 แผนก ก็เดินทางไปเขากะลา จุดนัดพบคือ อาคารสถานปฏิบัติธรรม จ.ส.อ.เชิด ชื่นสำนวน ซึ่งคณะจากกรุงเทพฯ ได้เดินทางมารออยู่แล้ว

รวมถึงคุณ mead ก็ได้เดินทางมาจากอุทัยธานี เพื่อมาต้อนรับคุณธนวรรณ และคุณชยุตด้วย

คุณหนุ่ย(อลงกรณ์) ผู้รับเหมาก่อสร้าง ก็กำลังเดินทางมาจากกรุงเทพฯ เพื่อมาสมทบด้วย

เมื่อเดินทางมาถึง ก็พบคณะของคุณวรรณ และคุณชยุต รออยู่ที่สถานปฏิบัติธรรมแล้ว

ทันทีที่ได้พบกัน ต่างก็เดินเข้ามาทักทายกันด้วยความยินดียิ่ง




















ด้วยความคิดถึง

 

จากนั้น ก็ได้รีบเดินทางขึ้นไปบนเขากะลา เพื่อทำการรับรองหมายเลขหน้าพระประธานฯ ก่อนที่จะค่ำ

โดยคุณอนันต์อาสาขับรถนำสมาชิกขึ้นไป

รถจอดอยู่ตรงประตูทางขึ้น แล้วเดินต่อขึ้นไปบนเขากะลา














กราบพระประธานพร้อมกัน

และผู้อาวุโสทั้ง 4 แผนกรับรองหมายเลขให้คุณชยุต ดีเจริญ

ซึ่งได้จับได้หมายเลข 120

เข้าสังกัดแผนกข้อมูลและตอบปัญหาชีวิต

บันทึกภาพการรับรองหมายเลขพร้อมกับผู้อาวุโส 4 แผนก









และบันทึกภาพร่วมกันของผู้ร่วมเดินทางขึ้นไปบนเขากะลา

 

ยินดีต้อนรับ​

คุณ Digital และ คุณ Chayutt​

สู่ ... เขากะลา ... นครสวรรค์​

[vdo]http://palungjit.org/attachments/a.656460/[/vdo]​

ขอขอบคุณ
ช่างกล้องวีดีโอ
คุณ ukrin
ที่บันทึกภาพ
การรับรองหมายเลข
จากเขากะลา
มาฝากเพื่อน ๆ ค่ะ​

 

สมาชิก



วันที่สมัคร: Mar 2007
สถานที่: อ.แม่ริม จ.เชียงใหม่
อายุ: 44
ข้อความ: 6,541
Groans: 109
Groaned at 31 Times in 29 Posts
ได้ให้อนุโมทนา: 2,682
ได้รับอนุโมทนา 52,268 ครั้ง ใน 6,179 โพส
พลังการให้คะแนน: 2540




อตฺตาหิ อตฺตโนนาโถ โกหินาโถ ปโรสิยา
ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน คนอื่นใดเล่าจะเป็นที่พึ่งของเรา

 

(ต่อ)... เมื่อทุกท่านลงจากเขากะลากัน
วันนั้นก็มีการจัดเตรียมอาหารมาต้อนรับคุณธนวรรณและคุณชยุตด้วย
ตั้งวงปูเสื่อสำหรับทานอาหารเย็นด้วยกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา
สนทนากันไปจนพระอาทิตย์ตกดิน
เห็นแสงจากหมู่ดาวกระพริบได้ไม่นานเท่าไหร่ เมฆฝนก็ก่อตัวครับ
เต้นส์ที่เตรียมไปค้างคืนก็ยังไม่ได้ใช้ จึงเดินทางเข้าเมื่องและแยกย้ายกันต่อครับ
ขอบคุณสำหรับอาหารมื้อเย็นที่แสนอร่อยพร้อมกับมิตรภาพอันอบอุ่นด้วยครับ...(ไม่ทราบมื้อค่ำไปไหนกันต่อครับ อิอิ)