รู้สึกท้อกับการทำสมาธิ

ขอบคุณทุกความเห็น
ทุกความเห็นมุ่งเน้นให้กำลังใจ และแนะแนววิธี
อ่านแล้วซึ้งใจมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ (น้ำตาคลอ)
กุศลที่เกิดขึ้นขอให้ท่านทั้งหลายมีความสุขทั่วหน้านะครับ

 

การกำหนดจิตก่อนฝึกสมาธิเบื้องต้นของผม..........

ไหว้พระสวดมนต์ ในระหว่างการสวดมนต์ ให้ตั้งใจสวดอย่างชัดถ้อย ชัดคำ ช้า ๆ สบาย ๆ และ กำหนดใจให้ระลึกรู้ไปกับคำที่สวด ไม่ต้องเพ่ง ตามรู้คำที่สวดไปเรื่อย ๆ จนจบ...

เสร็จแล้วก็นั่งทำใจให้สบาย อาจลืมตาก็ได้ แล้ว วางจิตของเรากำหนดลงตรงหน้า โดยกำหนดอารมณ์ตื่นและสบายใจไว้ด้วย ใช้ความรู้สึก จับความเคลื่อนไหวของ กายเราว่ามี

อะไรเคลื่อนไหว เช่น กระพริบตา ก็รู้ว่ากระพริบตา หายใจเข้า ก็รู้ว่าหายใจเข้า หายใจออก ก็รู้ว่าหายใจออก เมื่อไม่มีการเคลื่อนไหวอย่างอื่น มีแต่ลมหายใจเท่านั้น ที่เข้า-ออก ก็รู้

ถึงการเข้าออกของลมหายใจ ตามรู้ลมหายใจไปเรื่อย ๆ ลมที่ผ่านเข้าผ่านโพรงจมูกเข้าไปสัมผ้สได้จนสุด หายใจออก ลมผ่านโพรงจมูกออกจนสุด กำหนดที่จุดลมกระทบ นั้น

ตามรู้ไปเรื่อย ๆ และสังเกตดูอารมณ์ของเราด้วย อย่าให้เคร่ง หรือกด เร่งจนตึง ให้สบาย ๆ ปรับลมหายใจของเราให้พอดีกับความสบาย ๆ ไปเรื่อย ๆ ตื่นตัวรู้ ตลอดเวลา ....

หรือจะบริกรรม พุท-โธ ไปพร้อมกับ ลมหายใจ เข้า - ออก ก็ได้ตามใจผู้ฝึก จะได้ตื่นตัวอยู่ตลอดเวลา ไม่นานหรอก ลมหายใจจะกล่อมคุณจนสงบ สบาย ๆ อย่าปล่อยจิตให้เคลิ้ม

มีสติตื่นตามรู้ลมเข้า-ออก และ อย่ากด เร่ง ต่อจากนี้ก็เป็นเรื่องของคุณที่จะฝึกให้ได้ถึง ความตั้งมั่นของจิต แล้วจะรู้ด้วยตัวเองว่า สมาธิที่พูด ๆ กันนั้น เป็น อย่างนี้เอง

เคล็ดลับบางอย่าง ถ้าคุณหลับตา ตั้งจิตลงตรงหน้า คุณลองใช้จิต สำรวจดูตัวเองว่ากำลังนั่งอยู่อย่างไร แล้วก็ต้อง รู้ตาม ไปด้วย รอบ ๆ ตัวคุณถัดออกไป มีอะไรบ้าง ข้าง

หน้ามีอะไรบ้าง ข้างหลังมีอะไรบ้าง ด้านขวามีอะไรบ้าง ด้านซ้ายมีอะไรบ้าง ข้างบนมีอะไร ขณะที่สำรวจก็ รู้ตามไปด้วยจิตที่กำหนดอยู่ตรงหน้า ด้วย ไม่ใช่ส่งจิตไปแล้วไม่กำหนดรู้

มันก็คือการส่งจิตออกนอกกายไป กลายเป็นคิดออกไปเรื่อย เดี๋ยวก็ปรุงแต่งไม่หยุด กู่ไม่กลับ การสำรวจก็คือ การใช้จิตของตนเอง ขณะส่งจิตออกไปสำรวจ เมื่อได้ข้อมูลก็ส่งกลับ

มาที่กาย เราจะเห็นการทำงานของกาย กับจิตว่ามันแยกกันแล้วมันเป็นอย่างนี้ บางทีเราไม่เคยสังเกตเห็นการทำงานที่สัมพันธ์ของ กายกับจิต ก็เลยแยกมันไม่ออก กลายเป็น เพ่งไป

กดข่มไป แม้แต่การ ตามรู้ ก็ไม่เข้าใจ (พยายามทำความเข้าใจหน่อย มันยากที่จะใช้ภาษามาอธิบายความรู้สึก ออกมาให้เห็นเป็นรูปธรรม ต้องเทียบเคียงเอา)

บางท่านอาจแตกต่างไปไม่เหมือนกัน สำหรับผมทำอย่างนี้ อาจไม่วิเศษแต่สงบสุขดีครับ.

 

อนุโมทนาสาธุครับ

ยินดีครับ วิธีปฏิบัติของผมตอนนี้ คือ วางสติมันเอาไว้ข้างหน้านี้แหละ พิจารณาดูตัวเองนี้แหละ ไม่อยากได้ใคร่มีอะไรทั้งสิ้น จิตจับพิจารณาเฉพาะกับตัวเอง ซึ่งวิธีของผมคิดว่า เหมือนกับท่าน ผู้พันจุ่น เลย

(เมื่อก่อนฝึกแบบผู้ไม่รู้ครับ เลยส่งจิตเพ่งออกไปข้างนอกอย่างเดียวเลย พร้อมด้วยกิเลสคือความอยากอีกเพียบ [อยากสงบ อยากได้ฤิทธิื์์ อยากได้อภิญญา อยากไปนรกสวรรค์ อยากโน้นอยากนี้])

อีกหนึ่งเทคนิค นะครับที่ได้ได้มากจากพี่คนหนึ่งในเว็ปบอร์ดนี้แหละเค้าแนะนำมา... เลยเอามาบอกเล่ากันฟัง ..เผื่อว่าจะเป็นวิทยาทาน..

ไม่ทราบว่าก่อนเข้าและออก กรรมฐาน ท่าน จขกท ได้แผ่เมตตาด้วยหรือเปล่าครับ.... ถ้าไม่ ...ก็ลองดูนะครับ...ผมลองมาแล้ว ใช้ได้ผลเลยทีเดียว..ไม่ว่าจะช่วยให้จิตสงบเร็วขึ้นหรือ เวทนาต่างๆที่เกิดขึ้นในระหว่างหรือหลังกรรมฐานลดลง (จิงๆมันก็เกิดเท่าเดิมนั้นแหละ แต่จิตมันไม่ไปจับอยู่กับเวทนาอันนั้น).....

แต่ที่สำคัญคือ คุณต้องวางจิตให้มีเมตตาจริงๆก่อนแผ่ทุกครั้งนะครับจึงจะได้ผล
และก็ในระหว่างที่เจริญกรรมฐาน...อย่าโง่เหมือนผมในตอนเริ่มแรกนะครับ จงตัดความอยากออกให้หมดนะครับและให้จิตมันจับและพิจารณาอยู่กับตัวเองก่อน....พอจิตมันนิ่งจริงๆแล้ว นั้นคือเบื้องต้น จากนั้น ค่อยมาว่ากันในขั้นต่อไป

 

ขอบคุณครับ ผมจะนำวิธีปฎิบัติไปใช้ครับ ผมจะแผ่เมตตาทุกครั้งหลังจากเสร็จสมาธิ แต่ก่อนทำสมาธิไม่ได้แผ่เมตตาครับ
ติดอยู่ที่ว่าผมจิตฟุ้งซ่านก็กลัวว่าจะแผ่ไม่ออก แย่ถึงขั้นที่ว่าขณะแผ่เมตตา ปากมันพูดแผ่เมตตาแต่ใจมันคิดฟุ้งซ่านไปอีก
แย่จังนะครับ

 

อ่ะ ลองอ่านดู ขี้เกียจเขียนใหม่
เพราะใกล้เวลาที่จะต้องไปเดินเตะฝุ่นรอบโรงพะบาล แย้ววววว
วันนี้ ไม่อยากหาเรื่องอู้งาน ไม่ได้เดินฯมาหลายวันแล้ว อิอิ

http://palungjit.org/threads/สอบถามการนั่งสมาธิสำหรับคนสมาธิสั้นขอรับ.202051/page-2#29

 

อนุโมทนาคะที่มีความตั้งใจจริงในการปฎิบัติ มีก้าวที่หนึ่งก็ต้องมีก้าวที่สอง..สาม...วิธีการปฎิบัติมีมาก ฉันเคยอ่านที่ในหลวงพูดถึงการปฎิบัติแบบง่ายคือให้นับ1-2 1-2.....ในใจไปเรื่อยๆ ถ้าจิตยังอยากไปเที่ยวก็ตามดูจิตเมื่อกลับมาก็นับใหม่จนกว่ามีสมาธิ
จิตคุณถ้าเปรียบเทียบก็พึ่งเริ่มฝึกหัด ทำไปเรื่อย ๆ ท้อบ้างแต่ต้องไม่ถอย ทุกคนที่เข้ามาเว็ปนี้เป็นผู้โชคดี มีปัญญามีนิพพานเป็นเบื้องหน้าทุกคน ไหว้พระสวดมนต์อธิฐานขอให้เจอครูบาอาจารย์ที่ถูกจริตกับเรามาแนะนำสั่งสอน อนุโมทนาอีกครั้งคะ

 

ขอบคุณครับ ผมไปอ่านที่คุณ 5th-Lotus
เขียนไว้ครับผมจะจับเวลาไว้ครับ วันละครึ่งชั่วโมงครับ แต่ก่อนทำเช้า-เย็น ตอนนี้เหลือเช้าอย่างเดียว

 

การปฏิบัติจริงๆแล้ว...ไม่ควรที่จะจับเวลา.....เพราะการปฏิบัติแต่ละครั้งมันไม่เท่ากันหลอกครับ....การจับเวลาอาจทำให้ฟุ้งซ่านก็ได้....เนื่องจากไปพะวงอยู่กับเวลาที่จับไว้....

เมื่อมีอารมณ์ที่เครียดจัดมากๆมีอาการหนัก...แล้วฝืนทนอยู่.....เพราะกลัวเสียสัจจะที่ตั้ง...ไอ่อาการตัวทนนี่หละครับ...มันจะรวมตัวเกิดสถาวะเบื่อ...อาการกลุ้ม....และเป็นสาเหตุของโรคประสาท....ได้ดีทีเดียว....

 

เริ่มได้เห็นอะไรบ้าง เราใช้เวลาปีครึ่ง... ลองสวดมนต์ดู

 

การปฏิบัติทุกอย่างผลที่ได้คือต้องเบาสบายครับ......

ไม่ใช่หนัก....ไม่ใช่ไปฝืน.....

ถ้าไปหนักไปฝืน....ไม่ใช่เพื่อเบาสบาย....ทั้งกายและใจ.....จะทำไปทำไมครับ....สู้อยู่ธรรมดาไม่ดีกว่าหรือ.....

หมดยุคแห่งการทรมานทางกายและใจแล้วครับ....

 

ผมก็ไม่รู้นะว่าของผมจะถูกมากแค่ไหน แต่เวลาผมนั่ง ผมทำใจสบายนึกตอนจะนั่งไม่ประสงค์สิ่งใด นั่งไปไม่ต้องเกร็งเลย สบายๆ มันก็นิ่งนะ ครั้งแรกๆผมทำก็ไม่นิ่งเหมือนกันแต่ตอนนี้นิ่งแล้วครับ จะมีบ้างเหมือนกันที่ฟุ้งซ่าน(ที่มีเสียงดังจะทำให้ฟุ่งซ่านง่ายมากสำหรับผม)

 

ดีแล้ว 5555 อนุโมทนาด้วยเด้อ ที่นั่งแล้วรู้ตัว รู้ตัวฟุ้งซ่าน นั่นแหละ ธรรม เฮ้ดเอา เฮ้ดเอา เดียวมันได้เอง

 

ไม่ยากนะ ตัดปลิโพธิ (ความกังวล) ไม่ต้องคิดถึง เรื่องอดีต ไม่ต้องคิดถึงเรื่องที่ยังมาไม่ถึง ให้จิตอยู่กับปัจจุบันคือลมหายใจเข้าออกก็พอ แรก ๆ ก็ไม่ค่อยสงบหรอก แต่จำไว้ว่าการทำสมาธิให้ได้ผล ต้องทำต่อเนื่อง หมั่นทำบ่อย ๆ ไม่ใช่ทำสงบเฉพาะตอนไหว้พระมันยังอีกนาน ในวัน ๆ หนึ่ง ว่างเมือไรกำหนดรู้เมื่อนั้นว่ามันไปเลยให้ได้ทั้งวัน ให้จิตมีความเคยชิน เพราะจะให้มัสงบง่าย ๆ น่ะไม่มีทางหรอก จิตเรามันมั่วกิเลสมากี่ภพ กี่ชาติ เอาเฉพาะชาตินี้ก็เพียบแล้ว ค่อย ๆ ฝึกไป ผมมีเคล็ดลับมาฝาก ก่อนจะเริ่มทำสมาธิ ให้ขอบารมีพระพุทธเจ้าให้แผ่บารมีครอบคลุมดวงจิตของตนเองให้ทำสมาธิง่ายขึ้น(ขอไปก่อนให้ท่านช่วย) พอภาวนาไปแล้วยังฟุ้งอยู่ก็ให้ภาวนาคาถานี้ครับว่ามั้นไปเรื่อย ๆ ในใจ(คล้ายร้องเพลง)ทำใจสบาย ๆ แล้วท่องว่า "อิติสัมมาสัมพุทธัสสะ มะมะจิตตัง" จนกว่าจะรู้สึกว่าจิตเริ่มสบายราบเรียบไม่ค่อยฟุ้งซ่านครับ อีกอย่างถ้าจะให้ได้ผลเกินคาดควรจะรักษาศีลให้ได้ด้วยครับ อย่างน้อยให้สมาทานทุกครั้งก่อนเจริญพระกรรมฐาน (ทำสมาธิ) เพราะจะถึอว่าเราศีลบริสุทธิ์อย่างน้อยก็ตอนนั้นช่วงหนึ่ง เพราะตอนทำสมาธิไม่มี่จิตคิดจะไปละเมิดแน่ ๆ แค่เพิ่มความตั้งใจจะไม่ละเมิดในตอนนั้นเข้าไปก็พอ พยายามเข้านะครับ ทำบ่อย ๆ พยายามรักษาอารมณ์ให้ได้

 

อนุโมทนาครับ ฟุ้งก้อปล่อยให้มันฟุ้งไปครับ ดูสิว่ามันจะฟุ้งไปถึงไหนครับ เต็มที่ก้อหลับครับ แต่ต้องตามรู้ความฟุ้งนั้นให้ถึงที่สุดครับ แล้วจะมีจุดหนึ่งที่ความฟุ้งดับลงเองครับ(มันเบื่อจะคิดครับ)

 

พยายามต่อไปครับ ผมก็เป็นคนนึงที่เพิ่งเริ่มฝึกสมาธิ ก็ฟุ้งซ่านบ้าง มีสติบ้าง แต่ก็จะพยายามไปเรื่อยๆครับ

 

เป็นเหมือนกันนะแต่ก็ต้องอดทนเพราะนึกถึงคำพูดหนึ่งของหลวงพ่อจรัญถ้าจำไม่ผิดนะ
ความดีทำยากต้องฝืนกิเลสมันจะคอยขัดขวางปิดกั้นถ้าทำกันง่ายๆสบายๆป่านนี้พ้นทุกขืไปนิพพานกันหมดแล้วค่ะท้อได้นะค่ะแต่อย่าถอยคุณทำได้ค่ะไม่เหลึอวิสัยหรอกคน แต่ละคนทำกรรมมาไม่เหมือนกันค่อยๆทำไปทำบ่อยๆสะสมทีละเล็กทีละน้อยสักวันเมื่อมันเต็มที่ ผลของมันก็จะผลิดอกออกช่อให้คุณได้ชื่นชม เป็นกำลังใจให้ค่ะและอนุโมทนา ค่ะ
ทาน
ศิล
ภาวนา

 

ใช่คับ ลอง เจริญสติ คับ

 

ธรรมดานะคนนั่งสมาธิก็ต้องอยากได้ความสงบ
หารู้ไม่ว่าการตามรู้การฟุ้งซ่านทำให้ได้สติ ถ้ารู้นะ เห็นความคิดที่มันเกิดดับ ก็ได้ปัญญา
แต่ว่าทำไปเรื่อยๆอีกหน่อยก็หายฟุ้งเองแหละ
ใหม่ๆก็แบบนี้ทุกคน ใครๆก็ชอบความสงบเนาะ ...มันมีความสุขดี หุ หุ หุ

 

เป็นธรรมดาค่ะ ทำใจให้สบาย ทำไปเรื่อยๆ ไม่ต้องคาดหวังใดๆ ปล่อยวางทุกสิ่ง จิตจึงสงบค่ะ

สู้สู้นะคะ หมั่นปฏิบัติเข้าไว้แล้วจะดีเองคะ *-*

 

<TABLE class=tborder border=0 cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 2 คน ( เป็นสมาชิก 2 คน และ บุคคลทั่วไป 0 คน ) </TD><TD class=thead width="14%"><CENTER">[ แนะนำเรื่องเด่น ] </TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>นิวรณ์*, haha4959 </TD></TR></TBODY></TABLE>