รวมเรื่องเล่าทะลุมิติจากยายผีป่่าจอมโม้(ตำนานรักสามเส้าเจ้านางแห่งขอม)

ยินดีนักหนาที่ทุกท่านในรถปลอดภัย แลขอให้ท่านทั้ง ๕ ตัวไปสู่สุขติ

 

ยายผีป่ายิ่งเครียดหนักที่เจ้าบัดดี้มาตายครั้งนี้ เพราะเหตุว่าหลานชายมันโทรศัพท์มาร้องไห้ไม่ยอมหยุด (โตแล้วยังขี้แย) มันบอกว่า แล้วน้องป้องจะทำยังไง๊กับน้องซอนย่า อุตส่าห์ไปพัทยาหาผัวดีๆ มาให้มัน ซอนย่าเลยอดได้ผัวสายพันธุ์ดีๆ อย่างบัดดี้เลย แม่เอื้อมต้องหาผัวเก่งๆ ให้ซอนย่านะ

.................................

โหย...ก็แค่แม่ไก่สาวที่มันรักนักรักหนา บอกว่าราคาดีเลือดพม่าร้อย ว่าที่สามีตายก่อนได้เข้าหอ มันยังฟูมฟายปานนี้ หากมันจะแต่งงาน เจ้าสาวกำลังเดินทางมาหามันเพื่อสู่ขอมัน (สมัยหน้าในเวลาอีกไม่นานนัก เจ้าสาวต้องไปขอเจ้าบ่าวค่ะ เนื่องจากผู้ชายจริงๆ ที่อยากมีเมียเป็นผู้หญิงบ้างนั้นหายาก ผู้หญิงบางคนเลยต้องง้อทุกวิถีทางที่จะได้ผัว)

ไม่รู้ว่ามันจะเสียใจเพียงไร

ซึ่งเหตุการณ์ที่เจ้าบ่าวมาด่วนตายระหว่างเดินทางมาหาเจ้าสาวนั้น มีในเรื่งอที่จะเล่าย้อนอดีตยายผีป่าด้วยนะคะ

..........................

แต่วันนี้เล่าไม่ไหว เน็ตยายผีป่าอืดมากๆ กู้ดไนท์เจ้าค๊า

 

ไปทำบุญก่อนก็ได้ค่ะยาย
แล้วค่อยมาเล่า...
วันนี้วันพระใหญ่
ทำบุญดีก่า..


ปล...ชาติหน้าขอเกิดเป็นผู้ชายดีกว่าเนอะ ขี้เกียจวิ่งตามผู้ชาย อิอิ

 

ยังไม่มาเล่านะคะ เพราะว่าวันนี้สำรวมจริยา ห้ามพล่าม ห้ามมอมเมาผู้อื่น ด้วยการทำให้เขา (แฟนคลับ) ยามหลับไม่ได้ดูทีวี ยามดูทีวีไม่ได้หลับ ต้องคอยพะวักพะวงว่า ตอนต่อไป ยายผีป่าจะเล่าอะไร เวลาเข้ามาแล้วไม่ไปถึงไหน จิตตก หงุดหงิด ไปเตะกระถางต้นไม้เล็บฉีกอีก เฮ้อ...นี่เป็นกรรมนะคะ ทำให้คนอื่นบ้า อุ้ย เสียสติชั่วขณะ ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย

 

ยายครับ ผมเข้าดูกระทู้ในวัดท่าขนุนไม่ได้ แม้จะสมัครเป็นสมาชิกเรียบร้อยแล้วก็ตาม
ดูไม่ได้จริงๆครับ ยังไงนำมาลงที่นี่ดูบ้างก็ได้นะครับ

 

ลบแล้วค่ะ แต่เดี๋ยวขอเวลาพิสูจน์ก่อนว่าแจ่มแค่ไหน จะได้มาส่งเสริมกันนะคะ

วันนี้ไปทำบุญตักบาตรเทโวมา อนุโมทนาด้วยกันเน้อ เอ้า รวย ๆ ๆๆๆๆๆๆ

จะมาเล่าพรุ่งนี้

 

จากที่เดาๆ ทิดเก๋ นี่คือ องค์ชายใช่ไหมคะ??? เพราะตายทีหลัง ตามมาเกิดทีหลัง อายุก็ต้องน้อยกว่า เรื่องของยายผีป่านี่สนุกจนหนูต้องวางนิยายเล่มอื่นๆเลยนะเนี่ย หนังสือเรียนก็ไม่ยอมแตะ fly_pigแต่ว่าจะไปหยิบมาอ่านและ ระะหว่างรออัพเดตตอนใหม่ มัวแต่สนใจเรื่องรักโรแมนติกของยายผีป่า เดี๋ยวจะเอาตัวไม่รอด เหอๆrabbit_scary:'''(

 

อ้าว...เปนเยี่ยงนี้หาดีไม่ เจ้าเป็นเด็กเป็นเล็ก เรื่องเรียนร่ำรู้เป็นของคู่ควร จงตรองใหม่ ไปอ่านหนังสือตำราที่จะทำให้เจ้าได้ใบประกาศ เวลาเขาขอเพื่อรับเจ้าเข้าทำงานทำการจักดีกว่ามาอ่านเรื่องเหลวไหลของยายผีป่า

อ้อ...หากเจ้าคิดว่า เรียนไปปวดหัว

รอหาคู่ครองที่หล่อ รวย มาเลี้ยงดู เชิดชูหน้าตา อะฮ้า เหมือนยายผีป่าเคยคิด....(เดี๋ยวเล่าแทรกในเรื่อง เล่าตอนนี้ หมดมุขอะดี๊)


คำเตือน! ทุก ๆ กระทุ้ของยายผีป่่า โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน เด็กและสตรีมีครรภ์ไม่ควรอ่าน ผู้มีอายุต่ำกว่า ๑๓ ปี ควรมีผู้ปกครองให้คำแนะนำ ห้ามอ่านเกินวันละ ๒ กระทู้ อาจเกิดอาการแทรกซ้อนทางจิตได้

 

อะอ้า..ต๊อกติ๊กต๊อก มาเล่นทายกัน ว่า ทิดเก๋ เคยเป็นใคร ระหว่าง ขุนพลขอมผู้เกรียงไกรยอมตายตามเพื่อนางสุดที่รัก กับ พ่ออัศวินสนามรักผู้สวามิภักติ์มิเสื่อมคลายกล้าตายเพื่อเกิดใหม่ ได้คู่กัน

อะอ้า แอบแง้มว่า สามีนั้นก็ตายเนาะ

..........................


คืนนี้กินข้าวกินปลา อาบน้ำให้สะอาด มานั่งรอหน้าจอนะคะ เดี๋ยวฉายยาวเพราะจะเร่งต่อเรื่องใหม่ .....ได้พบเพื่อจาก....

 

พายุกำลังจะเข้าที่หมู่บ้าน ไฟฟ้าก็คิดว่าคงดับทุกครัง้ที่มีฝนตกลมแรง


ขอแจ้งให้ทราบว่า ถ้าไม่ได้มาเล่าต่อคืนนี้ แสดงว่า ไฟฟ้าดับนะคะ

 

รออ่านอยู่ค่ะ อ่านเรื่องของยายผีป่าแล้วมีสมาธิมากกว่าเรื่องเรียนซะอีก นี่โน๊ตบุควางอยู่ข้างหน้า ชีทเรียนวางอยู่ข้างๆ สลับกันอ่านเลยนะเนี่ย แต่ตั้งใจอ่านของยายผีป่าซะมากกว่านะสิ แย่จัง เมื่อคืนก็ล่ออ่านไปซะตีสามตีสี่ แบบนอนสตอปเลยทีเดียว

 

เอ้า...สงสารลูกหลานที่ติดตามอ่าน พ่อบ้านแม่บ้าน ทำมื้อเย็นเสร็จรึยัง มาเลย มาอ่านกัน

...............................

ยายผีป่าไม่ค่อยกินอะไรนัก เลยอยู่แบบไม่เป็นเวลล่ำเวลา

...............................................................................

ที่เมือง.....ขุนพลผู้นำทัพนั่งนับวันนับคืนที่จะได้กลับสู่เวียงของตน เพื่อได้เชยชมแม่จอมนางที่ร้างรามาทัพจนจะจำรสรักที่เคยมีไม่ได้อยู่แล้ว คืนนี้หัวใจว้าวุ่น ...คิดเห็นแต่หน้าคุณอยู่ร่ำไป....(แหม..ฮัมเพลงเสียทันสมัยเชียวป้า...แหะๆ คือว่าถ้าย้อนไปสมัยนั้น ท่านขุนพลเชื้อพระวงศ์ขอมผู้เกรียงไกรคงได้อารมณ์ฮัมเพลงเช่นนี้เป็นแน่)

แหงนฟ้ายามราตรี พอมีจันทราพาหายเหงา วาดภาพว่ามีเจ้า คอยเคลียเคล้า มิห่างกาย

........................................

...บนแท่นหินขนาดใหญ่ในเขตฐาน...ขุนพลนอนหงายชันเข่าในชุดผ้าขะม้ารัดพุง ไร้เสื้อแสงกันยุงยามพักผ่อน ขาชัน แขนหนุนหัว แหงนหน้ามองฟ้ายามราตรี มีดวงจันทร์เท่านั้นเหมือนเป็นสื่อถวิลหายาใจ

............................................

แต่แล้วเพลานั้น...พระจันทร์สีนวลเปลี่ยนลอยเลื่อนลับหายในเงาเมฆ...โอ...จันทราอย่าลาไป มีอะไรเกิดขี้นกับยอดรักของข้ารือ...

............................

นักรบหนุ่มรุ้สึกร้อนรุ่มทั้งๆ ที่เพิ่งอาบน้ำท่ามาแผ่พุงชมจันทร์ นางอันเป็นที่รักเคยสั่งไว้ ว่า คราใดคิดถึงกัน จงมองจันทร์ ใจส่งใจถึงกันผ่านจันทรา หากยามใดจันทร์ลาแสงไม่จ้าจรัส กลับเป็นเลือด วันนั้นเลือกเป็นวันตาย หมายไม่ได้เจอ...

..........................................................

โอ...ไม่นะน้องข้าฯ...ขอเทพเทวาจงโปรดรักษาผู้เป็นดวงใจของข้าด้วยเถิด

...............................

นักรบรูปหล่อ พ่อรวย เมียสวยและสาวเริ่มกังวลเมื่อเห็นจันทร์พ้นฟ้าแสงที่เคยนวลจ้า มาแดงเหมือนแซมเลือด

"พระจันทร์เลือด!" สัญญาณแห่งความรันทด

เมื่อรู้สึกผิดสังกต ก็ทำให้พ่อรูปหล่อขุนทัพหลวง ก้วิ่งเข้ามาพลับพลา แต่งองค์ทรงผ้าให้เหมาะสม นั่งหน้าองค์เตวะ รูปบูชา ค้นหาคำตอบผ่านญาณทิพย์

......................................

เมื่อจิตดิ่งเข้าไปในญาณ จิตต่อจิตประสาน สตรีรูปงามผู้เป็นภรรยามานั่งคุกเข่า หน้าเศร้า ร้องไห้ปิ่มจะขาดใจ แล้วบอกลาสามีสุดที่รัก

"เจ้าพี่ ชาตินี้น้องบุญน้อย หากชาติหน้ามีจริง ขอให้สิ่งทีเคยผูกพัน จงทำให้เราได้พบกัน รักกัน ไม่ทอดทิ้งกันและกัน ทุกคราไป น้องลาก่อน"


.......................................................



...........................................

 

:z6เย้ๆๆ หลังจากที่รอมานานก็ได้อ่านสักที ต่อๆๆนะคร้า(k)(k)(k)

 

องค์หน่อเนื้อแห่งวรมันธิราชา เมื่อถอยออกมาจากตะบะ ก็ยังหาได้คลายทุกข์ไม่ น้ำตาลูกผู้ชายไหลริน เมียรักสิ้นหรือนี่...

.......................................................

 

ขุนพลหนุ่มผู้กลัดกลุ้มด้วยห่วงยอดนารีคู่ชีวีแห่งตน จึ่งด้นไปกราบขอลากิจไม่จำกัดเวลากับจอมทัพหน้าผุ้เป็นเจ้านายใหย่อีกทอด อยากกลับไปกอดเมียรักแม้จักเป็นเพียงร่างก็ต้องไป เมื่อเจ้านายใหย่กว่าผู้มีศักดิ์เป็นล฿กพี่ลูกน้อง ก็ต้องปล่อยไป เพราะรู้ดีว่าขุนทัพหากหมดใจ(ตรอมใจ) รบต่อไปก็พ่ายแพ้...

ศึกครัง้นี้เป็นเพียงแค่มาดูเชิงกันห่างๆ ให้ต่างบ้านเกรงกลัวเท่านั้นเอง

......................................................

"ไปเถิดน้องข้าฯ ชายาเจ้าคงรอการกลับไป แม้รอในสภาพสิ้นลม ไปเพื่อนางเถิด ทางนี้พี่ดูแลได้ ส.บ.ม. ย. ห. "

 

พ่อนักรบขุนทัพจับม้าทรงได้ ก็ใส่เกียร์หนึ่งพุ่งมุ่งไปไม่มีชะลอ ฝ่ายทหารเลว(ชั้นผู้น้อยไงคะ) ก็รีบห้อตามไป ใจก็อยากพักร้อนเหมือนกัน นายไปไหน ข้าฯ ไปด้วย ...ฮี้ อบ ฮี้ อบ อบ (เสียงควบม้าไง)

...................................

 

catt3ฮี้ก๊อบๆๆ ฮี้ก๊อบๆๆ มิใช่หรือคะ??? ;aa54แต่ดีใจนะคะมาอัพเร็วthaxxเขียนหนังสือขายเลยมั้ยคะ??? ท่าทางจะยอดทะลุเป้า สั่งพิมพ์ซ้ำสัก3รอบ พิมพ์ครั้งละ3เล่ม หุหุ ล้อเล่นjaah

 

อ้อ...ขอเล่าแจ้งแถลงไขนะคะ สมัยนั้น หากสามีออกรบ ภรรยาจะไม่ออกไปไหน จะเก็บตัวอยู่แต่ในเรือน ไม่ตัดผมเผ้า และหากเจ็บไข้ได้ป่วยหรือตาย ห้ามใครส่งข่าว ต้องรอให้สามีกลับมารู้เอง แต่ด้วยดวงจิตที่สนิทแน่นต่อกัน จึงสื่อกันผ่านพลังจิต นี่ใครคดว่าสมัยก่อนพลังจิตไม่เจ๋ง มีมานานแล้วจ้าพี่น้อง และหากนารีใดต้องตายเพราะโดนข่มขืน ดดนฆาตรกรรม จะต้องรีบทำการฝังศพทันทีไม่ให้เก็บไว้ ในกรณีนี้จะเป็นเช่นไร อ่านต่อนะ

...................................................

ห้าราตรีต่อมา...ขุนพลผู้กล้าก็กลับมาถึงเคหา (จวนประจำตำแหน่ง หรือเรือนหอก็ได้แล้วแต่จะนึกภาพเอา) ตรงรี่เข้าไป ข้างในจวนนั้นช่างเงียบเหงา มีผู้คนคอยเฝ้ารอการกลับมาของเจ้านาย ทุกนางใน นายบริวารล้วนแต่งกายไว้ทุกข์ ทั้งหญิงชายไว้ผมมวยรวบตั้งสูง มีผ้าพยุงไว้สีขาว ผ้าถุง ขะม้ายาวสีดำแดง (ทอลายเส้นเล็กๆ เหมือนผ้าของชาวอิสาณค่ะ) การสวมผ้าถุงหรือเตี๋ยวนั้น ก็เอามาขยุ้มๆ ขมวดปมตรงกลาง แล้วมีเข็มขัดเงิน หรือทอง คาดทับไว้กันร่วงหลุด ช่วงบนไม่ต้องพูดถึง นู้ดทั้งหยิงทั้งชาย ไวไหนๆ นู้ดกันพร้อมเพีรยง มีเพียงผ้าพันคอหรือสไบหรือผ้าขะม้าสีดำพาดไขว้พอกันลมกันหนาวได้ บางคนหัวนมโผล่ ก็เป็นปกติ

...............................................


ดูบรรยากาศแล้วนักรบรู้ทันทีว่า คืนนั้น คือวันสิ้นของเมียรักจริงๆ ไม่ใช่สัมผัสหลอน

........................................

เมื่อเดินเข้าไปในคูหา มองหาร่างเมียรักกลับไม่เห็น มีเพียงการเซ่นบวงสรวงส่งวิญญาณที่สวดขับไปเรื่อยๆ ของเหล่าพราหมณ์ นางในร้องร่ำไห้ปานจะขาดใจ ทหารรับใช้รีบเข้ามาถวายรายงาน

.............................

"เกิดอะไรขึ้นกับพระแม่เจ้าดวงใจแห่งข้าทหาร!" เสียงกร้าวขาดสติ คนนั่งใกล้ได้ยินเสียงกัดกรามปานฟันจะร่วงทั้งแผง กร๊วบๆๆ เลยกลัวว่าหากรายงานช้าก็จะโดนทำโทษ แตอีกใจรายงานไวตามจริง ก็อาจทำให้เจ้านายสติแตกได้...

เอาอย่างไรดี ละล่ำละลักเป็รคนติดอ่าง จนโดนเอ็ดอีกรอบ จึงได้รายงานให้เจ้านายผู้สูงศักดิ์ความได้ว่า

"ญาติผู้น้องแห่งพระองค์ทรงเป็นปลื้มพระแม่เจ้า จะคอยเอาของเหลือเดนท่านชาตินี้คงบ่ไหว เพราะคงแก่ตายก่อนได้เชย จึงได้คิดการใหญ่ มองไปที่โลกหน้า วางยาพิษพระแม่เจ้าให้วายก่อน ก่อนรอนปลิดชีวิตตนด้วยคมกริซ หลับสนิทตายเคียงคู่กันชัวร์ไม่มั่วนิ่ม

ตามประเพณีหญิงชายสิ้นด้วยฤทธิ์รักแรงแค้น(โดนฆาตรกรรมไม่ว่าเพราะอะไร) จะต้องเร่งนำศพออกไปยังสุสานสวรรค์ ชายเมือง (ชายเมืองของสมัยนั้น ไม่ใช่ใกล้ๆ นะคะ เอาเป็นว่าถ้าอยู่บุรีรัมย์ ก็เอามาฝังสุรินทร์นั่นแหละ)

แต่ด้วยเหตุว่าตายเคียงกัน พร้อมมีคำสาปแช่งเขียนไว้ว่า ไอ้อีผู้ใดแยกร่างเราสองห่างกันเกินเมตร มันผู้นั้นจักพบความวิบัติบ้านเมืองฉิบหาย !

เหล่าข้าน้อยเกรงว่าจะเปนเยี่ยงคำสาป จึงทำพิธีศพเคียงกันไว้พะยะค๊า"


..................................

เมื่อรู้ที่มาที่ไป องค์ชายน้อยร้องไข้ขี้มูกโป่ง คนในจวนสงสาร พากันยกเหล้าขาว ๙๐ ดีกรี ต้มมาใหม่ๆ พร้อมกับแกล้มอย่างดี มีนารีคอยปรนนิบัติ เพื่อจะได้ดับความเศร้า แต่เจ้าชายน้อย ไม่แลใคร เร่งให้ทุกคนจัดคาราวานเตรียมยานพาหนะรุ่นล่าสุดของยุคนั้นมาให้ทันเช้า จะออกไปยังสุสานของเจ้ายาหยี แม้ตายเป็นผีก็ต้องไปหา...

...............................


ทหารก็รีบรุดไปจัดหา ได้พาหนะที่ทันสมัยที่สุด คือจัมโบ้เจ็ท 4x4 ที่คนสมัยนี้เรียกว่าช้าง มาให้เจ้าชายผู้ตรอมตรมขึ้นประทับ แล้วก็ขับออกไปยังเป้าหมาย

..........................................

เมื่อถึงที่หมาย เป็นที่ลาบลุ่มแม่น้ำ (สมัยนี้เรียกแม่น้ำชี) เจ้าชายรีบรี่ไปที่หลุมศพที่ยังพอได้เห็นเครื่องบัดพลีพิธีกรรมอยู่

"ทหาร จงขุดดินออกทั้งสองหลุม เราจักดูว่าไอ้ทรยศนั้นมันทำเยี่ยงไรกัยเมียรักของเรา และจักดูหน้าไอ้น้องเลวคนนี้ว่า มันกล้าทำกับพี่ได้ถึงเพียงนี้ทำไม!"

ทหารและผู้ติดตามก็ไม่กล้าที่จะขุดดินเพื่อเปิดโลงออกมาแต่ก็กลัวว่าถ้าไม่ทำ ตัวพวกมันเองจะไปนอนแถวๆ นี้ในสภาพร่างไร้วิญญาณเช่นกัน จึงทำทั้งๆ ที่ตามประเพรีห้ามนักห้ามหนา

..........................................

เมื่อเห็นหน้าเมียักก็ร่ำร้อง ลงไปตะกองกอดเมียรัก โดยไม่มีอาการรังเกียจแต่อย่างไร (โหย...ทำบุญอะไรมาวะเนี่ย ขนาดตายโดนฝังแล้ว ยังมีคนไปตามกอดอีก ศพตอนนั้นแต่งองค์ทรงเครื่องสุดงามสง่าเลย ไม่เปลือยอกแล้วหละ ทำไมตอนไม่ตายไม่มีเสื้อ พอตายใส่เสื้อให้ โห...บ้าไหมเนี่ย) เมื่อร้องไห้จนน้ำตาหมด จึงลุกขึ้นมายืนจ้องมองศพน้องชาย ใจหนึ่งก็คิดแค้นชิงชังอยากสาปแช่ง อีกใจก็เห็นใจ ว่านี่ความรักของน้องเรามันช่างน่าสงสารจัง ยอมตายเพื่อพบกันใหม่ ยืนคิดมองหน้าน้องไปมองหน้าเมียไป ไม่กินอะไร ไม่ไปไหน จนผู้เป็นบริวารหนักใจ...

.........................................

 

อ้อ...ขอเล่าแจ้งแถลงไขนะคะ สมัยนั้น หากสามีออกรบ ภรรยาจะไม่ออกไปไหน จะเก็บตัวอยู่แต่ในเรือน ไม่ตัดผมเผ้า และหากเจ็บไข้ได้ป่วยหรือตาย ห้ามใครส่งข่าว ต้องรอให้สามีกลับมารู้เอง แต่ด้วยดวงจิตที่สนิทแน่นต่อกัน จึงสื่อกันผ่านพลังจิต นี่ใครคดว่าสมัยก่อนพลังจิตไม่เจ๋ง มีมานานแล้วจ้าพี่น้อง และหากนารีใดต้องตายเพราะโดนข่มขืน ดดนฆาตรกรรม จะต้องรีบทำการฝังศพทันทีไม่ให้เก็บไว้ ในกรณีนี้จะเป็นเช่นไร อ่านต่อนะ

...................................................

ห้าราตรีต่อมา...ขุนพลผู้กล้าก็กลับมาถึงเคหา (จวนประจำตำแหน่ง หรือเรือนหอก็ได้แล้วแต่จะนึกภาพเอา) ตรงรี่เข้าไป ข้างในจวนนั้นช่างเงียบเหงา มีผู้คนคอยเฝ้ารอการกลับมาของเจ้านาย ทุกนางใน นายบริวารล้วนแต่งกายไว้ทุกข์ ทั้งหญิงชายไว้ผมมวยรวบตั้งสูง มีผ้าพยุงไว้สีขาว ผ้าถุง ขะม้ายาวสีดำแดง (ทอลายเส้นเล็กๆ เหมือนผ้าของชาวอิสาณค่ะ) การสวมผ้าถุงหรือเตี๋ยวนั้น ก็เอามาขยุ้มๆ ขมวดปมตรงกลาง แล้วมีเข็มขัดเงิน หรือทอง คาดทับไว้กันร่วงหลุด ช่วงบนไม่ต้องพูดถึง นู้ดทั้งหยิงทั้งชาย ไวไหนๆ นู้ดกันพร้อมเพีรยง มีเพียงผ้าพันคอหรือสไบหรือผ้าขะม้าสีดำพาดไขว้พอกันลมกันหนาวได้ บางคนหัวนมโผล่ ก็เป็นปกติ

...............................................


ดูบรรยากาศแล้วนักรบรู้ทันทีว่า คืนนั้น คือวันสิ้นของเมียรักจริงๆ ไม่ใช่สัมผัสหลอน

........................................

เมื่อเดินเข้าไปในคูหา มองหาร่างเมียรักกลับไม่เห็น มีเพียงการเซ่นบวงสรวงส่งวิญญาณที่สวดขับไปเรื่อยๆ ของเหล่าพราหมณ์ นางในร้องร่ำไห้ปานจะขาดใจ ทหารรับใช้รีบเข้ามาถวายรายงาน

.............................

"เกิดอะไรขึ้นกับพระแม่เจ้าดวงใจแห่งข้าทหาร!" เสียงกร้าวขาดสติ คนนั่งใกล้ได้ยินเสียงกัดกรามปานฟันจะร่วงทั้งแผง กร๊วบๆๆ เลยกลัวว่าหากรายงานช้าก็จะโดนทำโทษ แตอีกใจรายงานไวตามจริง ก็อาจทำให้เจ้านายสติแตกได้...

เอาอย่างไรดี ละล่ำละลักเป็รคนติดอ่าง จนโดนเอ็ดอีกรอบ จึงได้รายงานให้เจ้านายผู้สูงศักดิ์ความได้ว่า

"ญาติผู้น้องแห่งพระองค์ทรงเป็นปลื้มพระแม่เจ้า จะคอยเอาของเหลือเดนท่านชาตินี้คงบ่ไหว เพราะคงแก่ตายก่อนได้เชย จึงได้คิดการใหญ่ มองไปที่โลกหน้า วางยาพิษพระแม่เจ้าให้วายก่อน ก่อนรอนปลิดชีวิตตนด้วยคมกริซ หลับสนิทตายเคียงคู่กันชัวร์ไม่มั่วนิ่ม

ตามประเพณีหญิงชายสิ้นด้วยฤทธิ์รักแรงแค้น(โดนฆาตรกรรมไม่ว่าเพราะอะไร) จะต้องเร่งนำศพออกไปยังสุสานสวรรค์ ชายเมือง (ชายเมืองของสมัยนั้น ไม่ใช่ใกล้ๆ นะคะ เอาเป็นว่าถ้าอยู่บุรีรัมย์ ก็เอามาฝังสุรินทร์นั่นแหละ)

แต่ด้วยเหตุว่าตายเคียงกัน พร้อมมีคำสาปแช่งเขียนไว้ว่า ไอ้อีผู้ใดแยกร่างเราสองห่างกันเกินเมตร มันผู้นั้นจักพบความวิบัติบ้านเมืองฉิบหาย !

เหล่าข้าน้อยเกรงว่าจะเปนเยี่ยงคำสาป จึงทำพิธีศพเคียงกันไว้พะยะค๊า"


..................................

เมื่อรู้ที่มาที่ไป องค์ชายน้อยร้องไข้ขี้มูกโป่ง คนในจวนสงสาร พากันยกเหล้าขาว ๙๐ ดีกรี ต้มมาใหม่ๆ พร้อมกับแกล้มอย่างดี มีนารีคอยปรนนิบัติ เพื่อจะได้ดับความเศร้า แต่เจ้าชายน้อย ไม่แลใคร เร่งให้ทุกคนจัดคาราวานเตรียมยานพาหนะรุ่นล่าสุดของยุคนั้นมาให้ทันเช้า จะออกไปยังสุสานของเจ้ายาหยี แม้ตายเป็นผีก็ต้องไปหา...

...............................


ทหารก็รีบรุดไปจัดหา ได้พาหนะที่ทันสมัยที่สุด คือจัมโบ้เจ็ท 4x4 ที่คนสมัยนี้เรียกว่าช้าง มาให้เจ้าชายผู้ตรอมตรมขึ้นประทับ แล้วก็ขับออกไปยังเป้าหมาย

..........................................

เมื่อถึงที่หมาย เป็นที่ลาบลุ่มแม่น้ำ (สมัยนี้เรียกแม่น้ำชี) เจ้าชายรีบรี่ไปที่หลุมศพที่ยังพอได้เห็นเครื่องบัดพลีพิธีกรรมอยู่

"ทหาร จงขุดดินออกทั้งสองหลุม เราจักดูว่าไอ้ทรยศนั้นมันทำเยี่ยงไรกัยเมียรักของเรา และจักดูหน้าไอ้น้องเลวคนนี้ว่า มันกล้าทำกับพี่ได้ถึงเพียงนี้ทำไม!"

ทหารและผู้ติดตามก็ไม่กล้าที่จะขุดดินเพื่อเปิดโลงออกมาแต่ก็กลัวว่าถ้าไม่ทำ ตัวพวกมันเองจะไปนอนแถวๆ นี้ในสภาพร่างไร้วิญญาณเช่นกัน จึงทำทั้งๆ ที่ตามประเพรีห้ามนักห้ามหนา

..........................................

เมื่อเห็นหน้าเมียักก็ร่ำร้อง ลงไปตะกองกอดเมียรัก โดยไม่มีอาการรังเกียจแต่อย่างไร (โหย...ทำบุญอะไรมาวะเนี่ย ขนาดตายโดนฝังแล้ว ยังมีคนไปตามกอดอีก ศพตอนนั้นแต่งองค์ทรงเครื่องสุดงามสง่าเลย ไม่เปลือยอกแล้วหละ ทำไมตอนไม่ตายไม่มีเสื้อ พอตายใส่เสื้อให้ โห...บ้าไหมเนี่ย) เมื่อร้องไห้จนน้ำตาหมด จึงลุกขึ้นมายืนจ้องมองศพน้องชาย ใจหนึ่งก็คิดแค้นชิงชังอยากสาปแช่ง อีกใจก็เห็นใจ ว่านี่ความรักของน้องเรามันช่างน่าสงสารจัง ยอมตายเพื่อพบกันใหม่ ยืนคิดมองหน้าน้องไปมองหน้าเมียไป ไม่กินอะไร ไม่ไปไหน จนผู้เป็นบริวารหนักใจ...

.........................................

 

catt3กร๊่ากกกกก ถ้าสมัยนี้ถ้าจุกหลุดคงครื้นเครงแน่ อิอิ จัมโบ้เจ็ท 4x4 ของยายผีป่า ตอนนี้เดินให้เกลื่อนกรุงเทพ น่าสงสารมาก เสียวมันโดนรถชน กลัวมันไม่อิ่มกับอ้อยกล้วยที่ควานช้างขายก็ช่างน้อยนิด ข่าวเรื่องช้างประสบอุบัติเหตุก็เยอะน่าสงสารมาก ดูแล้วน้ำตาไหลทุกที I love Jumbo Jet 4x4pity_pig