อนาคตวงศ์ เชื่อถือได้หรือไม่

และจากข้อความและความเห็นต่อจากนั้น คุณต้นละ เข้าใจคำว่า มิจฉาทิฏฐิ กับ นิยตมิจฉาทิฏฐิ น่าจะคลาดเคลื่อนเสียแล้ว.

***************************
และคำว่า มิจฉาทิฏฐิ กับการกระทำกรรมที่เป็นอกุศลกรรม ที่มีวิบากเป็นอกุศลกรรม ซึ่งไม่จำเป็นว่าต้องเป็นเรื่องเดียวกันเสียทุกอย่าง
**************************

ลองกลับไปทบทวนพิจารณาดูนะครับ.

 

ท่าน ตติยะ ผมเข้าใจครับ ไม่คลาดเคลื่อน

 

ท่าน ตติยะ ครับการกระทำกรรมที่เป็นอกุศลกรรม มาจากความคิดและจิตใจ ( มิจฉาทิฐิ แปลว่า ความเห็นผิด ) ไม่มีอะไรคลาดเคลื่อน

 

ท่าน ตติยะ ครับ ท่านลองอธิบาย สิว่า อดีตพระพุทธเจ้าองค์ปัจจุบัน " ท่านชื่อโชติปาล ท่านกล่าวตู่พระพุทธเจ้า (พระกัสสปะพระพุทธเจ้า) " ทำให้ท่าน(องค์ปัจจุบัน) ไปตกนรกตั้งหลายแสนปี (เวลาของนรก) แล้วมาชาติปัจจุบันต้องบำเพ็ญทุกรริยา เป้นเวลา ๖ ปี แบบนี้ท่านช่วยแปลหน่อยสิครับ ว่า.................................เป็นมิจฉา รึ สัมมา.

 

ท่าน ตติยะ ครับ มานพที่ชื่อ โชติปาล ในยุคพระกัสสปะพระพุทธเจ้านะครับ ท่านเป็นนิตยะโพธิสัตว์แล้วนะ ผมว่าท่านเองน่าจะไปถามผู้รู้หลายๆๆคนก่อนนะครับ แล้วทบทวนเอง แล้วค่อยมาบอกผมดีกว่ามั้ง

 

นิตยะ แปลว่า เที่ยงแท้ นิตยะโพธิสัตว์ แปลว่า ผู้ที่เที่ยงแท้จะได้เป็นพระพุทธเจ้า แต่ไม่ได้แปลว่าท่านจะมีความคิดผิดไม่ได้ ถ้าท่าน ตติยะ สงสัยเรื่องอนาคตวงศ์ ให้ท่านตติยะ ไปถาม ศ.ดร.ประเสริฐ ณ นคร นะครับท่านเป็นคนเรื่องอนาคตวงศ์

 

ขออนุญาติแทรกนิดนะครับ จากที่เห็นหัวเรื่องกระทู้แล้วผมก็เลยสนใจเข้ามาอ่าน และก็เจอคำถามที่ผมเองก็สงสัยมานานเหมือนกัน เรื่องพระยามาราธิราช กับ ความอาภัพ18ประการที่ขัดแย้งกัน ซึ่งตอนนี้เองก็ยังหาคำตอบไม่ได้เหมือนกัน

แต่ว่าคุณต้นละครับ นิยตมิจฉาทิฏฐิ กับมิจฉาทิฏฐิ มีความแตกต่างกันนะครับ คือ นิยตมิจฉาทิฏฐิ เป็นมิจฉาทิฏฐิแบบดิ่งแก้ไขไม่ได้ มี3อย่าง จัดเป็นครุกรรมอย่างหนักพอๆกับอนันตริยกรรม เมื่อตายต้องได้รับผลกรรมนั้นทันที แตกต่างจากมิจฉาทิฏฐิธรรมดาครับ

 

ส่วนกรณีอย่างโชติปาลนั้นถือว่าเป็นแค่มิจฉาทิฏฐิธรรมดาครับ ภายหลังที่เข้าเฝ้าพระกัสสปพระพุทธเจ้าแล้ว ก็เกิดเลื่อมใสแล้วกราบขอบรรพชาในพระพุทธศาสนาครับ

 

สาธุ.......ครับ คุณไฟราคะ แต่ มานพโชติปาล ก็ต้องรับกรรมอยู่ดี

 

หวังว่าคุณต้นละจะไม่ว่าผมนะครับ ถ้าเกิดทำให้ไม่พอใจก็ต้องขอโทษด้วยครับ

ถึงคุณตติยะ เรื่องความอาภัพ 18 ประการนี้ ผมก็เคยได้ยินมาอยู่ว่าพระโพธิสัตย์ผุ้ได้รับคำพยากรณ์แล้ว จะไม่ถึงฐานะทั้ง18ประการนี้ แต่ยังไม่เคยเห็นกล่าวไว้ตรงส่วนไหนของพระไตรปิฏกเลยครับ ว่าพระพุทธเจ้าตรัสไว้ตอนไหน กับใคร ยังไง ตอนเห็นก็เห็นลอยๆไม่มีที่มา (หรือว่าผมหาไม่เจอเองก็ไม่ทราบ) รบกวนคุณตติยะ ช่วงส่งลิงค์เกี่ยวกับความอาภัพ18ประการนี้ให้ผมดูหน่อยได้หรือไม่ครับ ขอบคุณครับ

 

นิตยะมิจฉาทิฐิ = ความเห็นผิดไปจากความจริงอย่างไม่เปลี่ยนแปลง ปฏิเสธผล ปฏิเสธเหตุ ปฏิเสธทั้งเหตุและผล เริ่มแรกโชติปาลท่านเป็นแบบนี้(เพราะท่านเองเป็นพราหมณ์ พราหมณ์ไม่ชอบศาสนาอื่น) แต่พอได้ฟังธรรมจากพระกัสสปะพระพุทธเจ้าแล้ว ท่านก็เปลี่ยน " จริงๆๆแล้วพราหมณ์ในสมัยพระพุทธเจ้าเป็นแบบนี้เกือบหมด แต่พอได้ฟังธรรมจากพระพุทธเจ้าแล้วก็เปลี่ยน "

 

คุณ ไฟราคะ ครับ ผมไม่กล้าว่าคุณหรอกครับ แถมจะขอบคุณที่แลกเปลี่ยนความรู้นะครับ

 

สวัสดีครับ ผมจะเข้ามาตอบที่คุณ ไฟราคะ ได้ถามไว้ว่า ฐานะ 18 ประการอยู่ในส่วนไหน?

ฐานะ 18 ประการนั้นอยู่ในพระอรรถกถา ที่ท่านกล่าวไว้อย่างชัด ซึ่งมีอยู่ในหลายที่ ของพระอรรถกถา

*************************
ดังพระอรรถกถาเล่มที่ 46 หน้าที่ 109 กล่าวไว้อย่างนี้

สุเมธบัณฑิตประกอบพร้อมด้วยฉันทะ คือ ความเป็นผู้ปรารถนา
เพื่อจะทำเห็นปานนี้ ได้ตั้งปณิธานแล้วแล.

พระโพธิสัตว์ผู้มีอภินิหารสำเร็จแล้วอย่างนี้แล ย่อมไม่ถึงอภัพฐานะ
๑๘ ประการ. จริงอยู่ พระโพธิสัตว์นั้น จำเดิมแต่นั้น ย่อมไม่เป็นคนบอด
แต่กำเนิด ๑ ไม่เป็นคนหนวกแต่กำเนิด ๑ ไม่เป็นคนบ้า ๑ ไม่เป็นคนใบ้ ๑
ไม่เป็นคนแคระ ๑ ไม่เกิดในชนชาติมิลักขะ ๑ ไม่เกิดในท้องของนางทาสี ๑
ไม่เป็นคนนิยตมิจฉาทิฏฐิ ๑ ไม่เป็นคนกลับเพศ ๑ ไม่ทำอนันติียกรรม
ห้าอย่าง ๑ ไม่เป็นคนโรคเรื้อน ๑ อัตภาพสุดท้ายไม่เวียนมาในกำเนิด
ดิรัจฉาน ๑ ไม่มีอัตภาพใหญ่กว่าช้าง ๑ ไม่เกิดในขุปปิปาสิกเปรตและนิชฌาม
ตัณหิกเปรต ๑ ไม่เกิดในจำพวกกาลกัญชิกาสูรทั้งหลาย ๑ ไม่เกิดในอเวจี
นรก ๑ ไม่เกิดในโลกันตริกนรก ๑ ไม่เป็นมารในสวรรค์ชั้นกามาวจร ไม่
เกิดในอสัญญีภพในรูปาวจรภูมิ ไม่เกิดในภพสุทธาวาส ไม่เกิดในอันติมภพ
ไม่ก้าวไปสู่จักรวาลอื่น ๑.

ก็พุทธภูมิ ๔ เหล่านี้ใด คือ อุตสาหะ ๑ อุมมัคคะ ๑ อวัฏฐานะ ๑
หิตจริยา ๑ พระโพธิสัตว์เป็นผู้ถึงพร้อมด้วยพุทธภูมิเหล่านั้น. ในพุทธภูมิ
๔ ประการนั้น ความเพียรเรียกว่า อุตสาหะ ปัญญาเรียกว่า อุมมัคคะ
อธิษฐานเรียกว่า อวัฏฐานะ เมตตาภาวนาเรียกว่า หิตจริยา.

ก็อัธยาศัย ๖ ประการ แม้เหล่านี้ใด คือ อัธยาศัยเพื่อเนกขัมมะ
อัธยาศัยเพื่อปวิเวก อัธยาศัยเพื่อความไม่โลภ อัธยาศัยเพื่อความไม่โกรธ
อัธยาศัยเพื่อความไม่หลง อัธยาศัยเพื่อความสลัดออก ย่อมเป็นไปเพื่อบ่ม
โพธิญาณ
*******************************

ซึ่งในพระอรรถกถานั้นได้กล่าวไว้อย่างชัดเจนแล้ว ครับคุณไฟราคะ

ส่วนคุณ ต้นละ นั้นยังเข้าใจคลาดเคลื่อนอยู่ที่เดิม เรื่อง มิจฉาทิฏฐิ กับ นิยตมิจฉาทิฏฐิ

เอาผมจะอธิบาย เรื่อง มิจฉาทิฏฐิ ต่างกับ นิยตมิจฉาทิฏฐิ อย่างไรนะครับ.

ปุถุชนทั่วไปไม่ยกเว้นแม้พระนิยตโพธิสัตว์ เมื่อย้งไม่ได้ยินได้ฟังธรรมตามเหตุตามผลที่เป็นสัจจะจริงตามลำดับ ก็อาจจะยังเกิดมี มิจฉาทิฏฐิ ได้เป็นธรรมดา

แต่เมื่อปุถุชนทั่วไปนั้นหรือพระนิยตโพธิสัตว์ ได้ยินได้ฟังธรรมตามเหตุผลที่เป็นสัจจะจริง ตามลำดับ จากผู้มีธรรมอย่างพระพุทธเจ้า ย่อมสละทิ้งมิจฉาทิฏฐินั้นโดยง่าย หรือในเวลาไม่นานนัก

แต่ถ้าปุถุชนนั้นได้พบกับพระพุทธเจ้าผู้ที่มีพระเมตตาและกรุณา และได้ฟังธรรมตามเหตุผลเป็นจริงตามลำดับแล้ว ก็ยังมี มิจฉาทิฏฐิ ที่มุ้งร้าย มีอคติร้ายต่อพระพุทธเจ้า หรือต่อพระธรรมนั้น ไม่ยอมคลาย มิจฉาทิฏฐินั้น จนแม้ตนเองตายก็ไม่คลายทิฏฐินั้นหรือไม่สำนึกได้ มิจฉาทิฏฐิอันนี้แหละเรียกว่า เป็น นิยตมิจฉาทิฏฐิ ที่ส่งผลในชาตินั้นและชาติต่อไปคือตกนรก และไม่รู้อีกยาวนามเท่าไหร จึงจะคลายนิยตมิจฉาทิฏฐินั้นได้ เพราะต้องตกนรก พ้นจากนรกพุทธศาสนาก็สูญสิ้นไปหมดแล้ว.

ในอีกกรณีหนึ่งคือ มีมิจฉาทิฏฐิ ต่อพระพุทธเจ้า แม้สามารถได้เจอพระพุทธเจ้าอยู่เนื่องได้ฟังธรรมอยู่เนื่อง แต่มีมิจฉาทิฏฐิมุ่งร้ายมีอคติร้านต่อพระพุทธเจ้า ไม่ย่อมคลายทิฏฐินั้นไม่ย่อมสำนึกได้ จนพระพุทธเจ้าได้ดับขันธ์ปรินิพพานไปแล้ว และได้ทำอกุศลกรรมกับพระพุทธเจ้าไว้มากแล้ว และได้กระทำกรรมนั้นสำเร็จ นี้ก็อยู่ในข่ายของนิยตมิจฉาทิฏฐิ เพราะไม่มีพระพุทธเจ้าทรงมีพระชนชีพอยู่ ที่ได้จะได้ขอคมาลาโทษ ขออโหสิกรรมจากพระองค์อีกแล้ว ก็เป็นที่แน่แท้หลังจากหมดอายุขัยของผู้นั้นก็จะต้องลงนรกเป็นที่ไปเท่านั้น.

หวังว่า คุณต้นละ คงพอทำความเข้าใจ และทำไว้ในใจไว้อย่างแยบคายขึ้นนะครับ.

 

เชื่อได้แต่ก็ไม่ได้ให้เชื่อไปเสียทั้งหมด


เมื่อมีปัญญาเป็นของตนแล้ว ก็ยังเลือกเชื่อแต่ก็ไม่ได้ให้เชื่อไปเสียทั้งหมด

 

ผมอยากถามท่านผู้รู้ช่วยให้เหตุผลอีกข้อหนึ่ีงผมอยากรู้ว่าทำไมพระเจ้าปเสนทิโกศลที่เป็นพระโพธิสัตว์ทำไมจึงฆ่าท่านพันธุลเสนาบดีพร้อมทั้งบุตรถึง 31 ชีวิต เป็นเรื่องที่หน้าเศร้ามาก ไม่เข้าใจว่าพระโพธิสัตว์ทำไมจึงโหดเหี้ยมเช่นนี้ ซึ่งขัดกันกับความเป็นปกติของพระโพธิสัตว์ที่จะต้องเปี่ยมด้วย ปัญญา และความเมตตา และไม่ทราบว่าจริงเท็จแค่ใหน ท่านผู้รู้ช่วยอธิบายให้หน่อยครับ

 

สวัสดีครับคุณ <!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->Attila 333<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_2638353", true); </SCRIPT>

ที่ผมอ่านมาในพระไตรปิฏก นั้นไม่มีพุทธพจน์ตรงเลย ที่พระพุทธเจ้าตรัสพุทธพยากรณ์ พระเจ้าพระเจ้าปเสนทิโกศล ทั้งที่ได้เข้าเฝ้าพระพุทธเจ้าอยู่เนื่องๆ (พอดีในพระอรรถกถาผมยังไม่ได้ไปค้น เพราะค้นยาก กว่าจะเจอ บางครั้งโปรแกรมแฮงน็อกไปเฉยๆ ถ้าพิมพ์ข้อมูลที่มีปัญหาเข้าไป)

มีเพียงในส่วนของมเหสีองค์หนึ่ง ของพระเจ้าปเสนทิโกศล ที่ได้สวรรคตลงไปเกิดในนรก 7 วัน แล้วไปเกิดเป็นเทพธิดาบนสวรรค์ ที่ได้เจอกับพระโมคคัลลานะ ที่พอจำได้เหมือนกับเป็นที่เที้ยงแท้แล้วจะเป็นคู่บารมีของพระพุทธเจ้าในอนาคต (ถ้าจำไปมีผิด)

 

ขอเรียนถามอีกข้อหนึ่งครับแล้ว นิยตมิจฉาทิฏฐิ จะตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าได้หรือไม่ และจะมีการบำเพ็ญบารมีอย่างไรจึงจะได้เป็นนิยตโพธิสัตว์ พอจะทราบไหมครับผมก็เข้าใจว่าเพื่อประเทืองปัญญา นอกเหตุเหนือผล ขอบคุณครับ

 

เข้ามาดูแล้วเห็นสนทนากันสนั่นจริงๆครับ ^^
ได้ความรู้ไปเยอะ อนุโมทนาด้วยนะครับ

สำหรับคำถามของคุณ Attila 333 นี่
ตามความจริงแล้ว ผู้ที่ปรารถนาเป็นพระพุทธเจ้าหรือเรียกว่าพระโพธิสัตว์นั้น จะเป็นใครก็ได้
พระโพธิสัตว์นี้ ดูยากมาก ยังมีกิเลส(เยอะ)แบบปถุชน เพราะไม่ได้เป็นอริยบุคคล(จริงๆคือ ไม่ยอมบรรลุล่ะนะ)

สำหรับการบำเพ็ญเพื่อเป็นนิยตโพธิสัตว์นี้ เป็นตามกาลเวลา

ถ้าเป็นพระโพธิสัตว์ที่บำเพ็ญบารมีโดยมีปัญญาเป็นตัวนำ ใช้เวลา 16 อสงไขย จึงจะได้รับพุทธพยากรณ์เป็นนิยตโพธิสัตว์
ถ้าเป็นพระโพธิสัตว์ที่บำเพ็ญบารมีโดยมีศรัทธาเป็นตัวนำ ใช้เวลา 32 อสงไขย จึงจะได้รับพุทธพยากรณ์เป็นนิยตโพธิสัตว์
ถ้าเป็นพระโพธิสัตว์ที่บำเพ็ญบารมีโดยมีวิริยะเป็นตัวนำ ใช้เวลา 64 อสงไขย จึงจะได้รับพุทธพยากรณ์เป็นนิยตโพธิสัตว์

ตามที่ผมรู้มาก็แบบนี้ล่ะครับ...^^

แต่ผมก็สงสัยน่ะนะครับ เรื่องพระยามารนี่
หรือว่าพระยามารไม่ใช่เทพฝ่ายมารเหมือนที่พระยายมราชท่านเป็นพรหมแล้วก็ไม่ได้อยู่ในนรก?

 

ส่วนคุณ ต้นละ นั้นยังเข้าใจคลาดเคลื่อนอยู่ที่เดิม เรื่อง มิจฉาทิฏฐิ กับ นิยตมิจฉาทิฏฐิ

เอาผมจะอธิบาย เรื่อง มิจฉาทิฏฐิ ต่างกับ นิยตมิจฉาทิฏฐิ อย่างไรนะครับ.

ปุถุชนทั่วไปไม่ยกเว้นแม้พระนิยตโพธิสัตว์ เมื่อย้งไม่ได้ยินได้ฟังธรรมตามเหตุตามผลที่เป็นสัจจะจริงตามลำดับ ก็อาจจะยังเกิดมี มิจฉาทิฏฐิ ได้เป็นธรรมดา

แต่เมื่อปุถุชนทั่วไปนั้นหรือพระนิยตโพธิสัตว์ ได้ยินได้ฟังธรรมตามเหตุผลที่เป็นสัจจะจริง ตามลำดับ จากผู้มีธรรมอย่างพระพุทธเจ้า ย่อมสละทิ้งมิจฉาทิฏฐินั้นโดยง่าย หรือในเวลาไม่นานนัก

แต่ถ้าปุถุชนนั้นได้พบกับพระพุทธเจ้าผู้ที่มีพระเมตตาและกรุณา และได้ฟังธรรมตามเหตุผลเป็นจริงตามลำดับแล้ว ก็ยังมี มิจฉาทิฏฐิ ที่มุ้งร้าย มีอคติร้ายต่อพระพุทธเจ้า หรือต่อพระธรรมนั้น ไม่ยอมคลาย มิจฉาทิฏฐินั้น จนแม้ตนเองตายก็ไม่คลายทิฏฐินั้นหรือไม่สำนึกได้ มิจฉาทิฏฐิอันนี้แหละเรียกว่า เป็น นิยตมิจฉาทิฏฐิ ที่ส่งผลในชาตินั้นและชาติต่อไปคือตกนรก และไม่รู้อีกยาวนามเท่าไหร จึงจะคลายนิยตมิจฉาทิฏฐินั้นได้ เพราะต้องตกนรก พ้นจากนรกพุทธศาสนาก็สูญสิ้นไปหมดแล้ว.

ในอีกกรณีหนึ่งคือ มีมิจฉาทิฏฐิ ต่อพระพุทธเจ้า แม้สามารถได้เจอพระพุทธเจ้าอยู่เนื่องได้ฟังธรรมอยู่เนื่อง แต่มีมิจฉาทิฏฐิมุ่งร้ายมีอคติร้านต่อพระพุทธเจ้า ไม่ย่อมคลายทิฏฐินั้นไม่ย่อมสำนึกได้ จนพระพุทธเจ้าได้ดับขันธ์ปรินิพพานไปแล้ว และได้ทำอกุศลกรรมกับพระพุทธเจ้าไว้มากแล้ว และได้กระทำกรรมนั้นสำเร็จ นี้ก็อยู่ในข่ายของนิยตมิจฉาทิฏฐิ เพราะไม่มีพระพุทธเจ้าทรงมีพระชนชีพอยู่ ที่ได้จะได้ขอคมาลาโทษ ขออโหสิกรรมจากพระองค์อีกแล้ว ก็เป็นที่แน่แท้หลังจากหมดอายุขัยของผู้นั้นก็จะต้องลงนรกเป็นที่ไปเท่านั้น.

หวังว่า คุณต้นละ คงพอทำความเข้าใจ และทำไว้ในใจไว้อย่างแยบคายขึ้นนะครับ...................คุณตติยะครับ ผมเข้าใจดีครับ ไม่มีอะไรคลาดเคลื่อน นิตยะมิจฉาทิฏฐิ = ความเห็นผิดไปจากความเป็นจริงอย่างไม่เป็นเปลี่ยนแปลง ปฏิเสธผล ปฏิเสธเหตุ ปฏิเสธทั้งเหตุและผล

 

ถึง....คุณ ตติยะนิตยะมิจฉาทิฐิ = ความเห็นผิดไปจากความจริงอย่างไม่เปลี่ยนแปลง ปฏิเสธผล ปฏิเสธเหตุ ปฏิเสธทั้งเหตุและผล เริ่มแรกโชติปาลท่านเป็นแบบนี้(เพราะท่านเองเป็นพราหมณ์ พราหมณ์ไม่ชอบศาสนาอื่น) แต่พอได้ฟังธรรมจากพระกัสสปะพระพุทธเจ้าแล้ว ท่านก็เปลี่ยน " จริงๆๆแล้วพราหมณ์ในสมัยพระพุทธเจ้าเป็นแบบนี้เกือบหมด แต่พอได้ฟังธรรมจากพระพุทธเจ้าแล้วก็เปลี่ยน "...........