ท่านใดมีจิตใจเมตตา

สวัสดีครับทุกท่าน คือพักนี้ หลานของผม ร้องไห้ประจำ โดยไม่ทรายสาเหตุ พอสอบถามไปต่างๆนาๆ ก็บอกเห็นอย่างนั้นอย่างนี้ ผมจึงได้ยินจากญาติผู้ใหญ่ว่า ให้หา "เบี้ยแก้" ผมจึงขอผู้มีจิตใจเมตตา จะบริจาค ของเกจิ ท่านใดก็ได้ มีผู้ใดพอจะมีบ้างไหมครับ แล้วก็ ผ้ายันต์ ติดตามบ้าน กันภูติผีปีศาจ นะครับ หากใครมีแล้วจะมอบให้ ขอขอบพระคุณอย่างสูงนะครับ

กรุณาส่ง

147/1 บ้านเซ หมู่3 ซอยยานเกราะ ถ.อุดร-ขอนแก่น ต.หนองขอนกว้าง อ.เมือง จ.อุดรธานี 41000

ขอขอบคุณล่วงหน้าครับ

 

ปาฏิหาริย์ลูกอม : "ลูกผมร้องไม่หยุด" โดย ทนายพินิจ

เรื่องปาฏิหาริย์ลูกอม : "ลูกผมร้องไม่หยุด"จากประสบการณ์จริงของ นายพินิจ แสงสร้อย (ทนายความ)
และ นายก อบต. สบสาย อ.สูงเม่น จ.แพร่ โทร ๐๘๑ - ๘๘๑๓๐๔๔ ​

<HR>

เมื่อวันที่ ๖ เมษายน ๒๕๕๒ ที่ผ่านมา ผมและครอบครัวทั้งหมดรวม ๕ คน ได้ไปร่วมงานที่ วัดยางโทน จ.อุตรดิตถ์ ด้วยในฐานะที่เป็นลูกศิษย์ อ.เสริมศิลป์ ขอนวงค์ และอยู่ร่วมงานจน "หลวงพ่อพระพุทธโคดม" (หลวงพ่อรับระเบิด สมัยสงครามโลกครั้งที่ ๒) ได้ประดิษฐานในวิหารแก้วเสร็จ จึงได้พากันเดินทางไปเที่ยวต่อที่เขื่อนสิริกิตติ์ จนเกือบเย็น จึงได้เดินทางกลับจังหวัดแพร่ ​

และในคืนนั้นประมาณตีหนึ่งกว่า ลูกชายคนกลางอายุ ๑๐ ขวบ ที่กำลังนอนหลับอยู่จู่ ๆ ก็ร้องให้ขึ้นมาอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนโดยไม่ลืมหูลืมตา ผม และภรรยาพากันเรียกอย่างไรก็ไม่รู้สึกตัว หนักขึ้นถึงกับลุกขึ้นนั่งร้องให้ละเมอไม่เป็นภาษาไม่ลืมตา เรียกอย่างไรก็ไม่รู้สึกตัว จนอีกสักพักลูกชายคนเล็กอายุ ๗ ขวบ ก็เป็นอย่างพี่เขาอีกคนหนึ่ง ร้องให้ ละเมอไม่เป็นภาษา และลุกขึ้นนั่งโดยไม่รู้สึกตัว
ผมและภรรยาพยายามอยู่นานก็เรียกให้ลูกชายทั้งสองตื่นก็ไม่สำเร็จทั้ง ๆ ที่ทั้งสองคนนั่งบนที่นอน จึงได้เอาลูกอมรุ่น ๖ ที่ผมได้มาจาก วัดค่างาม (จ.แพร่) ตอนไปร่วมงานตลอดคืน (พิธีเป่ายันต์เกราะเพชร) แล้วอัดพลาสติกทำเป็นสายคล้องคอสำหรับลูกชายสองคนไว้ นำลูกอมไปคล้องที่คอลูกชายทั้งสองคนคนละเส้น จากนั้นไม่ถึงนาทีลูกชายทั้งสองก็ลืมตาและพูดจาสอบถามกันได้
จึงได้ถามว่า "ร้องให้อะไร"
แต่สองคนบอกว่าไม่รู้ ขอนอนต่อเพราะง่วงไม่รู้เรื่อง และทั้งสองคนก็นอนหลับสนิทเงียบจนถึงเช้า หลายวันต่อมาผมได้เล่าเรื่องนี้ให้ อ.เสริมศิลป์ ฟัง อาจารย์อธิบายว่าน่าจะถูกผีที่เขื่อนทักเอา เพราะเคยมีคนตายเพราะอุบัติเหตุทางน้ำที่เขื่อนเยอะ พอมีเด็กไปก็อาจทัก หรือตามมารบกวนก็เป็นได้ ไม่ใช่เจ้าวัดที่วัดยางโทน เพราะที่วัดยางโทนมีแต่บุญ และให้คุณกับมนุษย์ การที่ลูกชายทั้งสองคนได้ลูกอมคล้องคอแล้วแล้วเงียบหลับจนถึงเช้า ก็เป็นเพราะพุทธคุณในลูกอม และบารมีของพระสงฆ์ผู้ปฎิบัติดีปฎิบัติชอบที่มอบเส้นเกษาให้เป็นมวลสารศักดิ์สิทธิในลูกอมจึงขับไล่ภูติผีวิญญานไม่ดีที่มารบกวนลูกของผมทั้งสองได้ ทุกวันนี้เจ้าลูกชายผมทั้งสองคนโดยเฉพาะคนเล็กจะคล้องลูกอมรุ่น ๖ ไว้ตลอด ไม่ห่างตัวเลยแม้ยามนอน

 

ลองอ่านดูนะครับ เผื่อจะเป็นประโยขน์


อาการโคลิคในเด็ก (colic)


อาการโคลิคในเด็ก (colic) หมายถึง การที่เด็กร้องกวนเป็นเวลาเย็นๆ หรือดึก โดยส่วนใหญ่เด็กมักร้องในช่วงเวลา 6 โมงเย็นถึง 4 ทุ่ม โดยที่เวลาอื่นเด็กปกติดี เล่นได้ กินได้ บางรายอาจร้องหลังรับประทานนม จึงแตกต่างจากการร้องเพราะหิว ซึ่งมักจะร้องก่อนมื้อนม บางรายการร้องจะเกิดหลังมื้ออาหารครึ่งชั่วโมงหรือช้ากว่านี้ อาการโคลิคเกิดขึ้นในเด็กอายุ 2-4 สัปดาห์ และหายไปเมื่ออายุได้ 3 เดือน เด็กแต่ละคนอาจมีอาการมากน้อยแตกต่างกัน พบได้ร้อยละ 20 ของเด็กทั้งชายและหญิง พบได้ทั้งลูกคนโตและคนหลังๆ โดยทั่วไปจะนึกถึงอาการโคลิค เมื่อเด็กอายุน้อยกว่า 3 เดือน ร้องกวนมากกว่า 3 ชั่วโมงต่อวัน มากกว่า 3 วันต่อสัปดาห์

สาเหตุของโรค

สาเหตุที่แท้จริงยังไม่ทราบแน่ชัด
ในอดีตเชื่อว่าเกิดจากระบบทางเดินอาหารของเด็กมีก๊าซมากเกินไป แต่ก็ยังไม่มีการศึกษาวิจัยที่สนับสนุนเท่าที่ควร
ปัจจุบันเชื่อว่าเกิดจากความเครียดในการปรับตัวของเด็ก และพัฒนาการของสมองที่ยังไม่มากพอ ลักษณะเป็นการตอบสนองต่อสิ่งกระตุ้นภายนอกที่มีความไวมากกว่าปกติ และเมื่อเริ่มร้องแล้ว เด็กไม่สามารถหยุดได้ง่ายๆ เนื่องจากพัฒนาการของสมองยังไม่มากพอ
บางคนสันนิษฐานว่าเป็นความพยายามของเด็ก ที่ควบคุมกำลังฝึกการทำงานของปอด
และการขยับกล้ามเนื้อต่างๆ ในร่างกาย ซึ่งเกิดขึ้นอย่างอัตโนมัติ


เครดิตจาก http://webboard.women.sanook.com/forum/

 

ให้จุดธูป 1 ดอก กลางแจ้งยอกกับผีตายโหงว่าอย่ามากวนเด็กเลยเขาจะพักผ่อนหลับนอนแล้วจะจะข้าวปลาอาหารมาเป็นการตอบแทนและกำหนดไปว่าให้หยุดร้องภายในกี่วันครับ

ลองทำดูนะครับ

 

ช่วงนี้ มีเครื่องรางของขลัง หรือพระอะไรใหม่ ของเก่าโบราณ เข้าบ้านหรือเปล่าครับ
ลองนิมนต์ท่านไปไว้ที่อื่นดู เพราะบางที่เค้าก็กวนเด็กเหมือนกันครับ

 

ลองจุดธูปบอกกล่าวแม่ซื้อดูนะครับ



แม่ซื้อ เชื่อว่าเป็นเทวดา หรือ วิญญาณที่คอยดูแลเด็ก เด็กทุกคนที่เกิดมาต้องมีแม่ซื้อประจำวันเกิดคอยดูแล เพื่อปกปักรักษาไม่ให้เด็กเจ็บไข้ได้ป่วย เชื่อว่ามี 7 ตนอยู่ประจำวันได้แก่

• วันอาทิตย์ ชื่อว่า “วิจิตรมาวรรณ” มีหัวเป็นสิงห์ มีผิวกายสีแดง
• วันจันทร์ ชื่อว่า “วรรณนงคราญ” มีหัวเป็นม้า มีผิวสีขาวนวล
• วันอังคาร ชื่อว่า “ยักษบริสุทธิ์ มีหัวเป็นมหิงสา (ควาย)" ผิวกายสีชมพู
• วันพุธชื่อว่า ” สามลทัศ” มีหัวเป็นช้าง ผิวกายสีเขียว
• วันพฤหัสบดี ชื่อว่า “กาโลทุกข์” มีหัวเป็นกวาง มีผิวกายสีเหลืองอ่อน
• วันศุกร์ชื่อว่า “ยักษ์นงเยาว์” มีหัวเป็นโค ผิวกายสีฟ้าอ่อน
• วันเสาร์ชื่อว่า “เอกาไลย์” มีหัวเป็นเสือ ผิวกายสีดำ ทุกตนทรงอาภรณ์ (เสื้อผ้า) สีทอง

ในภาคอีสานหรือภาคกลางก็ยังจัดทำพิธีแม่ซื้อ หรือพิธีการนำเด็กทารกมาใส่กระด้งร่อน เพื่อบอกกล่าวแก่ แม่ซื้อว่ามีคนรับลูกไปเลี้ยงแล้ว โดยกล่าวให้ทราบว่าว่า“สามวันลูกผี สี่วันลูกคน ลูกของใคร ใครเอาไปเน้อ”
.
.
.
.
.
.
.
.
.


ถ้าไม่หยุดร้องยังไง
.
.
.
.
.
.
..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

. ค่อยมาแจ้งผมนะครับ
( แบบว่ายังตัดซึ่งกิเลสยังไม่หมดหนะครับ เพราะว่า กว่าจะเงิบตังต์ค่าขนมมา เช่ามาบูชาได้ก็เล่นเอาหลายเดือนอยู่เหมือนกัน (แบบว่าเด็ก ม.6อะครับ)
แต่ว่าถ้าพี่ต้องการใช้ที่จำเป็นจริงๆๆ ผมจะจัดส่งให้ครับ)

 

ขอบคุณทุกความคิดเห็นครับ

 

<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8"><meta name="ProgId" content="Word.Document"><meta name="Generator" content="Microsoft Word 11"><meta name="Originator" content="Microsoft Word 11"><link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CADMINI%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtml1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <wunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:ApplyBreakingRules/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <wontGrowAutofit/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:"Angsana New"; panose-1:2 2 6 3 5 4 5 2 3 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:roman; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:16777219 0 0 0 65537 0;} @font-face {font-family:Tahoma; panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:swiss; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:1627421319 -2147483648 8 0 66047 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; mso-bidi-font-size:14.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Angsana New";} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:ตารางปกติ; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> “[FONT=&quot]วันนี้คุณได้เปิดบุญ-เบิกบุญ-โอนบุญ ให้กับญาติในโลกทิพย์และนายเวรของคุณ แล้วหรือยังครับ[/FONT]”<o></o>
คนที่ไม่ดี (ไม่ว่าจะเป็นสามีเรา ภรรยาเรา ลูกเรา พี่น้องเรา ฯลฯ หรือผู้ที่เกี่ยวข้องกับเรา) เราสามารถทำให้เค้าเป็นคนดีได้ ด้วยการ “ทำบุญ แล้วส่งบุญ (โอนบุญ หรืออาจเบิกบุญก็ได้ครับ) ให้กับสิ่งลี้ลับในโลกทิพย์หรือเทวดาผู้เฝ้าอยู่กับคน ๆ นั้น” ให้เทวดาได้ช่วยดลจิตดลใจให้คน ๆ นั้นเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมใหม่ที่ดีขึ้น (หมายเหตุ : ต้องส่งบุญบ่อย ๆ ถี่ ๆ สม่ำเสมอด้วยนะครับ) หรืออาจจะบอกเทวดาที่อยู่กับคนผู้นั้น ให้ช่วยดลใจให้คนผู้นั้นให้ความสนใจในการโอนบุญ-เบิกบุญ-เปิดบุญ ก็ได้ครับ (ถือว่ายิ่งดีใหญ่เลย เพราะให้คน ๆ นั้นได้เป็นผู้ให้บุญด้วยตนเอง)

คาถาบางอย่างที่ปลุกเสกมา ไม่ว่าจะที่สร้อย สายสิญจน์ ฯลฯ ที่เรามีติดตัวกันอยู่นั้น จะทำให้เหล่าภูติ ผี ปีศาจเข้ารับบุญจากเราไม่ได้ เมื่อเข้ารับบุญไม่ได้ก็จะทำการส่งสัญญาณก่อกวนเรา อาจส่งสัญญาณเข้าผู้อื่น เพื่อส่งมากระทบต่อตัวเราก็ได้ ดังนั้นผู้ที่มีอยู่จะต้องทำการ “คลายคาถา” เหล่านั้นซะ ด้วยการอธิษฐานดังนี้ “ขออำนาจคุณพระรัตนตรัย จงบันดาลอาคมที่เป่าเสกกันสิ่งชั่วร้ายที่จะมา กร้ำกราย คาถาเหล่านั้น อาคมเหล่านั้น จงมลาย ด้วยอำนาจพระรัตนตรัย ภูติ-ผี-ปีศาจ ทั้งหลาย จงได้รับอิสระเถิด ด้วยอำนาจพระรัตนตรัย ภูติ-ผี-ปีศาจ ทั้งหลาย จงได้รับอิสระเถิด ด้วยอำนาจพระรัตนตรัย ภูติ-ผี-ปีศาจ ทั้งหลาย จงได้รับอิสระเถิด”

สำหรับผู้ที่มีปัญหาเรื่องรักอยู่บ่อย ๆ ขอให้รับรู้ไว้เถิดว่าท่านเคยสร้างกรรมด้านนี้มาอย่างแน่นอน และมีนายเวรที่เกี่ยวกับเรื่องรักนี้ตามท่านอยู่ตลอดเวลา ดังนั้นเวลาท่านมีความรัก นายเวรพวกนี้มันจะก่อกวนให้ท่านต้องเลิกรากัน ทะเลาะกันกับคนรัก เพราะมันหวงท่าน การก่อกวนของพวกนี้ หลวงปู่ให้แก้ด้วยการพูดว่า “ใครที่เคยรักข้าอยู่ก็ดี ใครที่กำลังรักข้าอยู่ก็ดี เตรียมตัวนะ เตรียมตัวรับข้า ข้าจะไปกับพวกเจ้า” จากนั้นก็ทำบุญแล้วพูดว่า “บุญนี้จงแปลงเป็นตัวข้าพเจ้าให้กับคนรักข้าพเจ้า” (คนรักในที่นี้คือแฟนเก่าในอดีตชาติที่ส่งสัญญาณให้เราต้องมีทุกข์เกี่ยว กับเรื่องความรัก) จากนั้นให้พูดต่ออีกว่า “สิ่งใดที่ข้าเคยรัก สิ่งนั้นจงไปตามส่วนของตัวเองซะ ไปใครไปมัน” จากนั้นให้ทำการส่งบุญให้กับเทวดาผู้เฝ้าอยู่ที่ตัวคนรักของเรา ให้เค้าได้ดลบันดาลให้คนรักของเราเป็นคนดี เข้าใจเรา
<!--[if !supportLineBreakNewLine]-->
<!--[endif]-->

 

<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8"><meta name="ProgId" content="Word.Document"><meta name="Generator" content="Microsoft Word 11"><meta name="Originator" content="Microsoft Word 11"><link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CADMINI%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtml1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <wunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:ApplyBreakingRules/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <wontGrowAutofit/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:"Angsana New"; panose-1:2 2 6 3 5 4 5 2 3 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:roman; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:16777219 0 0 0 65537 0;} @font-face {font-family:Tahoma; panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:swiss; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:1627421319 -2147483648 8 0 66047 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; mso-bidi-font-size:14.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Angsana New";} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:ตารางปกติ; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> สำหรับผู้ที่เจ็บป่วย เช่น ณ เวลานี้ปวดที่บริเวณหัวเข่า ก็ให้เอามือเคาะไปเบา ๆ ที่หัวเข่า แล้วพูดว่า “อ้าว….ใครที่อยู่ในนั้น ฟังนะ เดี๋ยวข้าจะทำบุญนะ ไปรอรับบุญนะ” จากนั้นก็ให้ทำบุญ แล้วโอนบุญให้กับสิ่งลี้ลับที่เล่นงานที่เข่าเราอยู่ โดยกล่าวว่า “บุญนี้ถึงแก่ผู้ที่กำลังเล่นงานที่หัวเข่าของข้าอยู่ในขณะนี้ รับบุญแล้วจงไปซะ จงไปซะ จงไปซะ” การรักษาโรคนั้นทำได้ทั้ง “ทำทานแล้วอุทิศบุญ” “รักษาศิลแล้วอุทิศบุญ” “ทำภาวนาแล้วอุทิศบุญ” ถือว่าได้หมด
สำหรับผู้ที่โดนก่อกวน (ถูกส่งสัญญาณเข้าทางกายบ้าง เข้าทางใจบ้างอยู่ตลอด) นั่นหมายความว่าพวกเขาเห็นแล้ว ว่าเราน่ะมีบุญมากโขอยู่ และรู้ด้วยว่าเราสามารถให้บุญเค้าได้ (คือเค้ารู้ว่าเรารู้วิธีโอนบุญ-เบิกบุญ) แต่ว่าเราไม่ยอมให้บุญพวกเขาสักที พวกเขาจึงเข้าก่อวน หลวงปู่ให้เรากล่าวสอนพวกเขาดังนี้ “บุญข้ามีมาก ดังนั้นใครอยากได้บุญจากข้า จงมาอธิษฐานเป็นญาติข้าซะ ด้วยเพราะบุญข้ามีไว้ให้กับญาติในโลกทิพย์ของข้าเท่านั้น ดังนั้นเมื่ออธิษฐานเป็นญาติข้าแล้ว พวกเจ้าอยากได้อะไร ก็จงอธิฐานเอาเลย ข้าอนุญาตให้หมด ขอพวกเจ้าจงกล่าวดังนี้ บุญของท่านผู้นี้จงเป็น ….(อาหาร เสื้อผ้า วิมาร) ให้เราด้วยเถิด” ประโยคที่ว่า “บุญของท่านผู้นี้จงเป็น….(อาหาร เสื้อผ้า วิมาร) ให้เราเถิด” นั้น หลวงปู่ให้เราเป็นผู้สอนให้สิ่งลี้ลับฝึกพูด
<!--[if !supportLineBreakNewLine]-->
<!--[endif]--><o></o>
<o> </o>
<o> </o>
หลวงปู่กล่าวไว้ว่า “บุญของมนุษย์นั้น มากมายเหลือเกิน ใช้เท่าไหร่ก็ไม่หมด ไม่มีวันหมด ด้วยเพราะมันโง่ไม่รู้จักนำมาใช้กัน”

<!--[if !supportLineBreakNewLine]-->
<!--[endif]-->

 

<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8"><meta name="ProgId" content="Word.Document"><meta name="Generator" content="Microsoft Word 11"><meta name="Originator" content="Microsoft Word 11"><link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CADMINI%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtml1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <wunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:ApplyBreakingRules/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <wontGrowAutofit/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:"Angsana New"; panose-1:2 2 6 3 5 4 5 2 3 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:roman; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:16777219 0 0 0 65537 0;} @font-face {font-family:Tahoma; panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:swiss; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:1627421319 -2147483648 8 0 66047 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; mso-bidi-font-size:14.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Angsana New";} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:ตารางปกติ; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]-->ท่านยังกล่าวอีกว่า “ไม่มีคำว่าบังเอิญเกิดขึ้น ทุกอย่างมีผู้ส่งสัญญาณเข้ามาทั้งสิ้น” เช่น นั่งอยู่ดี ๆ ฉุกคิดเรื่องนู้นเรื่องนี้ ฉุกคิดว่า “เอ……..จะส่งบุญให้กับใครดีนะ” “เอ……ทำไมขนลุกนะ” “เอ….ทำไมเหมือนมีอะไรมาอยู่ข้าง ๆ เรานะ” “เอ…..ทำไมอยากส่งบุญนะ แต่ไม่รู้จะส่งให้สิ่งใดดี” เป็นต้น นั่นคือ มีผู้ส่งสัญญาณเข้ามาทั้งสิ้น ต้องส่งบุญให้กับผู้ที่ส่งสัญญาณเข้ามาทันที เช่น ทำบุญแล้วกล่าวว่า “บุญนี้ถึงแก่ผู้ที่ทำให้ข้าขนลุก” เป็นต้น

สำหรับเรื่องการปฏิบัติธรรมนั้น ท่านได้กล่าวไว้ว่า หากนายเวรยังก่อกวนไม่เลิก หรือญาติในโลกทิพย์ยังไม่ได้รับบุญ เมื่อนั้นการปฏิบัติธรรมจะเป็นไปได้ยาก เป็นไปแบบลำบาก เป็นไปแบบเหนื่อย ดังนั้นจึงต้องฉลาดในการส่งบุญไปด้วย ปฏิบัติธรรมไปด้วย เพราะพวกในโลกทิพย์เค้าจะมีการส่งสัญญาณแบบเลเซอร์ที่เรามองไม่เห็น เข้าสู่จิตสู่ใจเรา เข้าก่อกวนเราอยู่ตลอด

เรื่องการทำภาวนานั้น ท่านกล่าวไว้ว่า จริง ๆ แล้วไม่ใช่เรื่องยากเลย จะยากก็ตรงที่ว่า “เราจะบุกไปสู่การภาวนานี้สิ เราจะทำอย่างไร จะบุกให้ตัวเอง มีศีล จะบุกให้ตัวเองมีวินัย จะบุกให้ตัวเองมีความตั้งใจจริงที่จะทำภาวนานี้สิถือว่าเป็นเรื่องยาก หากหลุดตรงนี้ไปได้แล้ว การทำภาวนาจะถือว่าเป็นเรื่องง่ายมาก” แต่ถ้าตรงนี้ยังหลุดไม่ได้ การภาวนาจะไปได้ยากมาก เพียรเท่าไหร่ก็ไปไม่ถึง ได้แค่ความสงบ ได้แค่การสะสมบุญบารมีไปต่อยอดเอาชาติหน้าเท่านั้น ถือว่าเสียเวลา

ท่านยังกล่าวอีกว่า บางครั้งญาติเราในโลกทิพย์ที่เป็นพรหม เห็นลูกหลาน (ตัวเรา) ปฏิบัติธรรมอยู่ อยากจะช่วยให้การปฏิบัติธรรมคืบหน้าขึ้นมาบ้าง พอส่ง “สัญญาณช่วย” เข้ามาปุ๊บ ก็ปรากฏ ว่าพบ “รูรั่ว” ของเราซะแล้ว ท่านก็ต้องถอนการช่วยเหลือออกไป (รูรั่วในที่นี้ก็คือ ศีลไม่พร้อมบ้าง ความตั้งใจจริงไม่พร้อมบ้าง ฯลฯ ดังที่กล่าวข้างต้นนั่นเอง) ดังนั้นหากมีรั่วรู่ตรงไหน ควรปิดให้หมด ไม่อย่างนั้นปฏิบัติภาวนาไป จะเกิดอาการงง ไม่เข้าใจอะไรง่าย ๆ แม้สมาธิจะเกิดง่ายก็ตาม แต่จะไม่ฉลาด พิจารณาอะไรก็ไม่แตกฉาน ต่อเมื่ออุดรอยรั่วได้เมื่อไหร่ จะเกิดความแตกฉาน พิจารณาอะไรก็จะง่ายขึ้นนั่นเอง (ด้วยเพราะสติปัญญาของคนสมัยนี้เชื่องช้าประกอบกับสิ่งลี้ลับที่อยู่เกี่ยว ข้องกับคนก็มีมากอีก จึงถูกก่อกวนอยู่ตลอด และทำให้การปฏิบัติไม่คืบหน้า)

ท่านยังกล่าวอีกว่า “การเบิกบุญ” มาจ่ายบ่อย ๆ นั้นเป็นผลดีมากเหลือเกิน จ่ายมาก ๆ บุญจะล้นขึ้นไปเรื่อย ๆ ไปสู่สวรรค์ชั้นสูง ๆ เวลาตายไป เดินไปไหนก็เป็นที่รักของเทวดา ของพรหม เปรียบได้กับเป็นราชาในสวรรค์เลย นี่แหล่ะคือผลของการเบิกจ่ายบุญบ่อย ๆ มาก ๆ โดยไม่ขี้เหนียวบุญ ยิ่งให้ ยิ่งได้ ยิ่งก่อให้เกิดการสะสม ยิ่งไม่มีหมด แม้ยังไม่ตายไป ก็จะเป็นที่รักของสิ่งลี้ลับทั้งมวล

<!--[if !supportLineBreakNewLine]-->
<!--[endif]-->

 

<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8"><meta name="ProgId" content="Word.Document"><meta name="Generator" content="Microsoft Word 11"><meta name="Originator" content="Microsoft Word 11"><link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CADMINI%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtml1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <wunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:ApplyBreakingRules/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <wontGrowAutofit/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:"Angsana New"; panose-1:2 2 6 3 5 4 5 2 3 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:roman; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:16777219 0 0 0 65537 0;} @font-face {font-family:Tahoma; panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:swiss; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:1627421319 -2147483648 8 0 66047 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; mso-bidi-font-size:14.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Angsana New";} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:ตารางปกติ; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> วิธีเอาบุญที่เรามีมาจ้างพวกเทพที่เกี่ยวข้องกับเรา (ที่ทำงาน ที่บ้าน ฯลฯ) คือเอาบุญให้เค้า แล้วเราจะใช้งานเค้า เราก็ต้องส่งบุญให้เค้าบ่อย ๆ แล้วบอกให้เค้าช่วย หลวงปู่ท่านเน้นว่า “ต้องให้บ่อย ๆ 1,500 รอบได้ยิ่งดีต่อการให้บุญเพื่อใช้งาน” ดังนั้นบางคนที่มักชอบบ่นว่า “ให้บุญแล้วไม่เห็นเทวดาหรือสิ่งลี้ลับช่วยงานเลย” ผมคิดว่ากลับไปทบทวนการจ่ายบุญก่อนดีกว่าไหม ว่าเราให้บุญอย่างจริงจังกับผู้ถูกใช้งานแล้วหรือยัง

<!--[if !supportLineBreakNewLine]-->
<!--[endif]--><o></o>
<o> </o>
<o> </o>
พ่อแม่ก็ส่งบุญให้กับเทวดาของลูกได้ ให้กับสิ่งลี้ลับของลูกได้ ลูก ๆ ก็ส่งบุญให้กับเทวดาหรือสิ่งลี้ลับของพ่อแม่ได้ หรือสามีภรรยาส่งให้แก่กันและกันก็ได้ ได้เหมือนกัน เพราะมีความรัก ความห่วงใย ความผูกพันต่อกัน อันนี้ก็สามารถส่งแทนกันได้ แต่ทางที่ดีส่งให้กับเทวดาผู้ที่เฝ้าอยู่กับคนที่เราผูกพัน แล้วบอกให้เทวดาดลจิตให้คน ๆ นั้น ทำการเบิกบุญ-เปิดบุญ-โอนบุญเองจะดีกว่า<o></o>

ทุกคนต้องเข้าใจก่อนว่า สิ่งลี้ลับที่เกี่ยวข้องกับเรานั้นมีอยู่ 2 กลุ่มใหญ่ ๆ คือ “กลุ่มญาติในโลกทิพย์” และ “กลุ่มนายเวร” ดังนั้นทั้งสองกลุ่มนี้เราต้องให้บุญอยู่สม่ำเสมอและตลอดเวลา ส่งมาก ๆ ส่งถี่ ๆ ส่งบ่อย ๆ

ยังมีอีกมากนะครับ ที่เป็นคำสอนดี ๆ ที่หลวงปู่ท่านเมตตาชี้แนะ