ผมฝึกกสิณ แสงสว่าง แต่???

คือผมเพิ่งเริ่มฝึกกสินแสงสว่างน่ะครับ แล้ววันแรกผมก้อได้ภาพของพี่เวปสโนว์มาน่ะคับ ก้อเลยนั่งเพ่ง แล้วก้อลองหลับตาทำสมาธิดู ผมรู้สึกว่า ผมจดจำภาพนั้นได้อย่างรวดเร็วมาก แต่ว่ามันไม่ใช่ว่ามองเห็น ขณะที่หลับตานะคับ คือมันเป็นความคิดหรือความรู้สึกว่า มันจำภาพนั้นได้น่ะครับ แล้วผมก้อนั่งไปผมก้อภาวนาไปว่า อโลโก ไปเรื่อยๆน่ะครับ แต่วันนี้ยังไม่มีอะไรมาก

ผมก้อเข้านอน ปกติคับ (คือผมจะนั่งสมาธิ ตอนก่อนนอนน่ะคับ)
วันต่อมา ผมไม่ได้นั่งสมาธิ คับ แต่ว่าผมอาศัยว่าจะเข้านอนก้อ เลย นอน สมาธิคับ จนหลับไป แล้วตอนเช้า ผมตื่นมา ผมก้อนั่งสมาธิคับ

คือว่า ผมต้องออกจากบ้านไปทำงาน ตอน สิบเอ็ดโมงครึ่ง คับ ผมก้มีเวลาประมาณ สี่สิบนาที ผมก้อทำสมาธิไป ใจก้อภาวนา ว่า อโลโก ไปเรื่อย แต่มันก้อยังไม่ค่อยสงบนัก แล้วอยู่ดีๆ ใจผมมันก้อ เปลี่ยนคำภาวนาเอง โดยอัตโนมัติ เป็นคำว่า อโลกสิณัง แล้ว อยู่ดีๆก้อเข้าสู่สมาธิได้อย่างรวดเร็ว (ในความรู้สึก มัน งง นิดหน่อย) แล้วผม ก้อภาวนา ให้ภาพที่ผมเห็น (ในความคิด) ให้ ลอยออกมาเป็น ลูกบอลแสง ขนาดประมาณ ดราก้อนบอล มันก้อ ลอยออกมา ( แต่ก้อเป็นภาพที่ไม่ได้ชัดมากนัก ) และเป็นที่สังเกตุว่า ใจผม ภาวนาว่า อโลกสิณัง อยู่ไม่ขาดโดยที่ รู้สึก อยู่ตลอดว่า ภาวนาอยู่ หลังจากนั้น ผมก้อ พิจารณาบอลแสงของผม ไปเรื่อยๆ และผม ก้อลองกำหนดให้บอลแสงเล็กลง ใหญ่ขึ้น แต่ก้อทำได้ยาก ผมเลยเปลี่ยน ไปพิจารณา ความเป็นธรรมชาติของแสง ว่า แสงสามารถส่องทุกๆที่ให้สว่างได้ ไม่ว่าจะเป็นสวรรค์ โลกมนุษย์หรือว่านรก ซึ่งตอนนี้ใจผมก้อจินตนาการ ว่า สวรรค์ โลก นรก มีแสงสว่าง ทั่วไป ตอนนี้ผมรู้สึกว่าสงบมาก และสักพักผมก้อเห็น พระพุทธรูป ลอยมา จากไหนก้อไม่รู้ เป็นพระพุทธรูปใส สวยมาก นั่งอยู่บนบัลลังค์ แล้วผมก้อกำหนดบอลแสงของผมให้ ลอยไปอยู่ข้างหลังท่าน บอลแสงก้อลอยไป ตามที่คิด ซึ่งส่องแสงออกมา สวยมาก แล้วก้อมีเสียงพูดออกมา ซึ่งในจิตนั้น รู้ว่าเป็นเสียงของพระพุทธรูป แน่นอน ท่านพูดว่า กลับเถอะ กลับเถอะ
ผมค่อนข้างสงสัยมาก ว่า ทำไมท่านจึงพูด คำนี้แต่ ก้อ ไม่อยาก ที่จะ ขัดอะไรมาก เพราะว่าท่าน คงไม่คิดร้าย ก้อ เลย ออกจากสมาธิ
พอลืมตามา ก้อมองไปที่นาฬิกา มันเป็นเวลา สิบเอ็ดโมงยี่สิบ ซึ่งผมต้องออกจากบ้าน เวลา สิบเอ็ดโมงครึ่ง ผมเลยคิดว่าท่านมาบอกให้ผม ออกไปทำงานซะ (ก่อนลืมตาผมกำหนดให้บอลแสง มาเก็บอยู่ในตัวผม และผมก้อภาวนา อโลกสิณัง ตลอดเวลา ด้วย) ผมก้อออกมาทำงานปกติ

 

วันต่อมาผมก้อนั่งอีก ในตอนเช้าก่อนไปทำงาน ทีนี้ผม ก้อ ภาวนา ว่าผมจะแผ่เมตตา ด้วย แต่ผมจำคำแผ่เมตตาไม่ได้ ก้อเลยภาวนา ออกมาเป็นคำพูดธรรมดานี่แหละ บอกว่า จะภาวนาให้จากใจ แล้วผมก้อภาวนา ขอให้หลวงปู่ของผม มาคุ้มครอง พร้อมกับ หลวงพ่อเกษม (ผมเป็นคนลำปาง) ผมก้อนั่งทีนี้ก้อทำ แบบเดิม พร้อมกับ พิจราณา บอลแสงไปด้วย แต่วันนี้ ผมภาวนาผิด เป็นคำว่าอะไรก้อไม่รู้ ไม่ใช่อโลกสิณัง แต่ รู้สึกว่าคล้ายๆกัน ช่วงนี้ผม รวบรวมสมาธิไม่ได้เลย แต่ผมก้อมารู้สึกตัว แล้วก้อ เปลี่ยนมา เป็นคำว่า อโลกสิณัง หลังจากนั้น ผมก้อเข้าสู่สมาธิ ได้อย่างรวดเร็ว ผมก้อนั่งไปเรื่อย อยู่ๆ ผมก้อรู้สึก เหมือนตัว มันลอยๆ แล้วก้อมีบอลแสงของผม ลอยอยู่ ข้างหน้า แล้วผมก้อเห็น ภาพข้างหน้า เหมือนกับเป็น เมืองโบราณ คล้ายๆ กับ นครวัด หรือพวกเมืองเก่าต่างๆ คับ คือ เป็นหินเก่าๆ เหมือน พวก นครวัดอ่ะคับ แต่ภาพไม่ชัดมากนัก แล้วก้อเห็นอยู่ไกลๆ คับ เห็นอยู่พักหนึ่ง แล้วก้อ ออกจากสมาธิ
คือผมมีคำถาม คับ อยากถามผู้ที่รู้น่ะครับ และผู้ที่ฝึกฝน มานะครับ
ข้อแรก การที่ผมจำภาพของแสงสว่างแล้ว เห็น ในระหว่างที่หลับเป็น
อุคหนิมิตร จริงหรือไม่ หรือว่าเป็น แค่ ภาพที่คิดขึ้นมาเอง
และสามารถใช้งานได้หรือไม่
ข้อสอง บอลแสงที่ผมสร้างขึ้นมา นั้นเป็นบอลแสง ที่เป็นแค่ภาพ ที่สร้าง
ขึ้นมาหรือว่า เป็นนิมิตรที่ใช้งานได้จริง
ข้อสาม พระที่ผมบอกว่า เห็นเป็นพระพุทธรูปใสนั้น กับ ภาพ เมืองหินที
ผมเห็นเป็นภาพที่คิดไปเองหรือไม่
ข้อสี่ ผมฝึกฝนมาถูกทางหรือไม่

รบกวนผู้ที่มีความสามารถมองเห็นช่วย แนะนำ สิ่งดีๆ มาสู่ผมด้วยนะครับ
ขอขอบคุณทุกความเห็นล่วงหน้านะครับ

 

อาจจะเป็นมโนมยิทธิรึเปล่าครับ ขอภาพกสิณแสงสว่างบ้างครับ

 

คือว่าความจริงแล้ว นะครับ ผมเองก้อ คงยังไม่ถึงขั้น อะไรหรอกคับ
เพราะว่าผมเองเพิ่งจะเริ่มนั่งเองน่ะคับ
เพราะว่าผมไม่อยาก ที่จะรีบเชื่อ น่ะคับ ว่า
สิ่งที่เห็นนั้น เป็นแค่จิตปรุงแต่งหรือปล่าว
เพราะผมเองก้อเริ่มจะฝึกนั่ง สมาธิเอง
ผมเลยอยากจะรู้ความจริงว่า มันเป็น อะไรกันแน่
ผมไม่เชื่อ ว่าผมจะได้ สิ่ง เหล่านี้อย่างรวดเร็วน่ะคับ
ผมเลยอยากจะถาม จากผู้ที่รู้จริงว่า มันใช่ หรือไม่ใช่
ดีหรือ ไม่ดีอย่างไร
และตอนเช้าวันนี้ ผมก้อนั่งสมาธิ และก้อภาวนาไปอย่างเดิม
วันนี้รู้สึกว่า ผมจะใจจดใจจ่อ กับ บอลแสงของผมมากไป
มันมีความรู้สึก อยากได้ อยาก สำเร็จ เข้ามา ก่อกวนจิตใจ ผม
ตลอด ผมก้อเลย เปลี่ยนจากจดจ่อที่บอลแสง มาเป็นกำหนดจิต
ว่ามันแยกกับร่างกาย ร่างกายเป็นสิ่งที่ไม่เที่ยง ผมก้อ นึกภาพ ร่างกาย
สลายกลายเป็นผุยผง เหลือแต่จิตอย่างเดียว ร่างกายไม่ใช่ของเรา
จะเจ็บ จะปวด มันเป็นร่างกาย ไม่ใช่จิต ผมกำหนดไปเรื่อย ๆ
ไม่รู้ว่านานเท่าไร จนผม เกือบลืม เรื่องบอลแสงไป แต่ก้อยังมีความรู้สึก อยู่
แล้วผมก้อประหลาดใจ คับ ผมเห็นภาพในความคิด เห็นบอลแสงของผม มัน
เปลี่ยน เป็นแก้วใส คับ อยู่ก้อเปลี่ยนคับ
ตอนแรกผมไม่เชื่อคับ ผมว่ามันเป็น การคิดไปเอง แล้วผมก้อ พยายามเปลี่ยนกลับ ให้มันกลายเป็นบอลแสงอย่างเก่า
แต่ว่าทำไม่ได้คับ
มันก้อ ยังเป็นแก้วใสอยู่ ผมก้อเลย พิจารณาอยู่ซักพัก แล้วก้อเรียก บอลใสนั้น เข้ามาเก็บในตัว อย่างทุกทีแล้วก้อออกจากสมาธิ
ผมกลัวว่าสิ่งที่ผมเห็น เป็นเพียง แค่ภาพที่คิดไปเอง แล้วมัน จะเป็นโทษน่ะครับ
เพราะผมไม่ค่อยอยากเชื่อว่า ผม จะมีพลังที่ สามารถ ฝึกฝนเรื่องแบบนี้ได้เร็วน่ะคับ ผมจึงอยากได้ความเห็นจากผู้ที่มองเห็น
หรือผู้ที่ฝึกสำเร็จแล้ว น่ะคับ ช่วยกรุณาแนะนำด้วยนะคับ ขอบคุณคับ
ปล.
แต่ก้อ รู้สึกดี และมีความสุข ที่ทุกวันนี้ ได้นั่ง สมาธิ ส่งจิตแผ่เมตตา ทุกวัน
คับ

 

http://www.palungjit.org/board/showthread.php?t=8644

ผมใส่รูปไม่เป็นอ่ะคับ แฮ่ะ แฮ่ะ
เอาเป็นลิงค์ไปแล้วกันนะคับ

 

เก่งจัง

 

เก่งนะ ไปถามหลวงพี่เล็กซิ สิ้นเดือนที่บ้านอนุสาวรีย์ ไปถามให้หมดเลย ที่อยากรู้ ที่ต้องทำต่อ หรืออันใหนที่ต้องละ

 

ขออนุโมทนาค่ะ

 

ขอบคุณมากคับคุณboydd ที่ให้ภาพ

 

เมาะแต๊ๆ อยากได้จะอั้นผ่องอ้ายเฮย

 

คุณเวปสโนว์ ได้บุญหลายๆ กสิณคุณได้ผลครับ อนุโมทนาบุญด้วยครับ

 

โมทนาครับ

อิอิ

กสิณแสงสว่าง ผมชอบที่สุด

 

ขออนุโมทนาคุณ boydd ที่ให้ภาพครับ copy ไปเรียบร้อยแล้วครับ สาธุ

 

เคยลองฝึกตอนเด็ก รุ้สึกได้ว่าจิตมันสงบเร้ว กายเบาดีนะครับ แตรู้สึกสว่างสไสวดีมาก แต่ตอนนั้นก็รู้สึกประลาดใจและก็หันไปฝึกอาณาปาณสติ แบบพระพุทธเจ้า

 

โมทนาครับ ที่เอื้อเฟื้อภาพ Copy แล้วเช่นกัน เผื่อจะได้บอลแสงกับเขามั่ง อิอิ

 

........หยุดสงสัย

........ตั้งใจ กสิณแสงสว่าง อย่างอื่นมาต้องปล่อย...(ไม่ว่าอะไรทั้งหมด)..ต้องมีสัจจะ ตั้งใจแล้วอย่ารวนเร.....

........ทำให้ถึงที่สุดของกองก่อน

........ถึงที่สุดของ กองกสิณแสงสว่าง จึงใช้งานได้

........จะขั้นไหนก็ตาม ความมุ่งหมายให้จิตจดจำ มันเปลี่ยนเป็นแจ่มใสตามกำลัง ถึงที่สุดแล้วจึงรู้เอง (...สงสัยเมื่อไร ลงคลองเมื่อนั้น...)

........

 

ขออนุโมทนาค่ะ.....ทำได้ดีเลยค่ะ
เมื่อเห้นภาพหรือนิมิตรไรก็ตาม ให้ระลึกไว้แค่รู้นะค่ะ...

 

ไม่รู้ชาตินี้จะได้สัมผัสหรือเปล่าไอ้อุคคหนิมิตเนี่ยกรรมมันเยอะเหลือเกินไม่ยอมปล่อย (เซ็งๆๆ).

 

มีคนแนะนำผมมาอีกทีครับ

เขาบอกว่า ให้เอาจิตเป็นเพียงผู้รู้ ผู้ดู อย่าไปสนใจอะไรมาก....

ชำเลืองดู ..ดูผ่านๆ ประมาณเนี้ย..

 

ได้ก็ดีไม่ได้ก็อย่าเสียใจครับ