ไม่เคยฝึกมโนมยิทธิ แต่สิ่งที่ตัวเองสื่อได้ คล้ายๆจะมาทางด้านนี้

พี่ลีขอเล่าบ้างนะค่ะ ตอนแรกก็จะไม่เล่า แต่เห็นน้อง ๆ บอกให้ช่วยกันเล่า
ตั้งแต่เช้าวันที่ 28 พ.ย.52 พี่ลีกับหนิงไปรับ คุณสาว, ตู่, ตานัท ที่บ้านคุณสาว แต่ตานัทนั่งแท็กซี่ตามจ่อก้นรถตู้ของเรา ก็เลยรับขึ้นรถตู้ที่กลางซอยบ้านคุณสาว ต่อไปก็ไปรับอ้อย, เล้ง, เบน ที่บ้านของเบนตามที่นัดไว้ และได้พบกบพร้อมสามีและน้องสาวของกบที่บ้านเบนด้วย เพราะครอบครัวนี้เป็นครอบครัวนักบุญค่ะ เลยเอาอาหารเสบียงกรังและอื่น ๆ มาให้มากมายไปหมด ขอขอบคุณกบและกัลยาณมิตรทุก ๆ ท่านเป็นอย่างสูง หลังจากพูดจาปราศรัยกันหอมปากหอมคอ พวกเราก็ร่ำลาและออกเดินทางกัน<O</O
<O</O

บรรยากาศของการเริ่มต้นออกเดินทางก็เป็นอย่างที่คุณสาว, หนิงและเบนเล่าให้ฟังนั้นแหละค่ะ คือเริ่มต้นก็หลงแล้ว เพราะเม้ากันเพลิน พอขับออกไปแถวชานเมืองหนิงก็ถามพี่และตู่ว่าใช้เส้นทางไหน,ไปอย่างไร พี่ก็ได้แต่ฉีกยิ้มกว้าง ๆ และหัวเราะแฮ่ะ ๆ ตอบไปว่า จำไม่ได้อ่ะ เพราะสมองพี่แมมโมรี่น้อย ดูเหมือนพี่กับตู่ไม่เคยมาถ้ำวัวแดงกันจริง ๆ อย่างที่คุณสาวบอกแหละ ฮ่า ฮ่า ถึงพี่จะไปถ้ำวัวแดงอีกเป็นครั้งที่สามหรือสี่หรือห้า ก็ขอบอกว่าจำทางไม่ได้อีก ไม่ทราบว่าเป็นอะไรจะเป็นคนไม่จำทางเลย ตามปกติอาศัยนั่งแท็กซี่แล้วก็ให้แท็กซี่ขับไปให้ถึงจุดหมาย อ้อ...ก่อนขึ้นต้องถามเขาก่อนนะว่า ไปเป็นไหม ถ้าไม่เป็น จะเรียกรถคันใหม่เลยค่ะ ฮ่า ฮ่า (จนน้องสาวของตัวเองบ่นเปาะแปะ เปาะแปะ เกือบจะไล่ลงรถแล้วค่ะ) หนิงจ๋า ถ้าปีหน้าไปถ้ำวัวแดงกันอีก จะไล่พี่ลงจากรถไหมล่ะ ฮ่า ฮ่า (ยังมีต่อค่ะ)<O</O

 

เอาเป็นว่ารวบลัดตัดความถึงวัดปราสาทดินก็แล้ว ระหว่างที่ช่วยกันขนของออกจากรถ ขณะที่พี่ยืนคอยน้อง ๆ อยู่ มีความรู้สึกว่าพื้นใต้ดินสั่นสะเทือนนิดหน่อย ก็เรียกตานัทมายืนดูมั่ง ตานัทก็บอกไม่เป็นนี่ แล้วพี่ก็มายืนที่เดิมใหม่ แต่ก็ไม่สั่นแล้ว สักพักสั่นขึ้นมาอีก ก็เลยไม่สนใจเพราะไม่รู้ว่าคืออะไรนั่นเอง ตัดตอนเข้ามาถึงช่วงที่พระสงฆ์ให้พรเมื่อคณะพวกเราถวายผ้าป่าเสร็จแล้วก็แล้วกัน พระสงฆ์ก็เทศน์ธรรมให้ฟัง ท่านก็บอกว่าฉันไม่ได้พูดเองนะ หลวงปู่ฯ ท่านพูด เราก็งงไง ท่านไม่ได้พูดได้อย่างไง คือเรายังไม่ได้มโนมยิทธิ จึงไม่รู้เรื่องและเห็นเหมือนอย่างคุณสาว อ้อย ตู่ หนิง เบน เล้ง ก็ฟังอย่างงงงงงงไป (ภายหลังมาอ่านกระทู้ของคุณสาว อ้อย หนิง เบน เขียน จึงได้แต่ร้อง อ๋อ อ๋อ อ๋อ...ถึงบางอ้อแล้วจ้า) มาจับใจความตรงที่หลวงปู่ฯ บอกว่า พวกเราเข้าสู่กระแสพระนิพพานแล้ว..... และอะไรอื่น ๆ อีก พี่ได้ยินคำนี้เท่านั้นแหละ หู หือ ผึ่งหมด ใจงี้พองโต บาน ฟู เป็นกระด้งเลย คำอื่น ๆ ที่ท่านพูดแทบไม่ได้ยินแล้ว ดีใจกับประโยคนั้นประโยคเดียว ใจปักอยู่ที่คำว่าพระนิพพานอย่างเดียว และนึกในใจว่าขอหนูนิพพานชาตินี้เลยน่ะปู่ ดีใจ ดี้ ดี้ ด้า ด้า เลยค่ะ (ยังมีต่อค่ะ)

ปล. ขอไปเต้นเอโรบิคก่อน แล้วจะมาพิมพ์ต่อค่ะ<O</O

 

ชอบที่พี่ลีเขียนมากๆ นั่งอมยิ้มมมมไปด้วยน่ะค่ะ 555
มาเต้นต่อในกระทู้นี้ดีกว่านะพี่ รออ่านอย่างใจจดใจจ่อ

 

นั่งพักให้หายเหนื่อยก่อนนะ เดี๋ยวเป็นลมไปซะก่อนจะได้เขียนต่อ อิอิ

 

อนุโมทนากับทุกท่านที่เมตตาเล่าให้ฟังครับสาธุ (ส่งใจไปด้วยครับวันนั้น+โทรไปกวนตอนออกเดินทางอีก)

 

= (หนิง) ภาค 3 =

การเดินทาง จากเปลี่ยนรถและคนขับรถแล้ว ขณะที่เดินทางก็ชุลมุนหน่อยๆ ทุกคนส่งหน้าที่เนวิเกเตอร์ให้หนิง (ส่งผิดคน เพราะหนิงเองของแท้ ตัวเป็นๆ ต้องหลงทางค่ะ) ก็ตามที่ท่านกัปตัน, น้องอ้อย , น้องเบนเล่ามาอ่ะ แต่ว่า เราแก้ข่าวก่อนนะคะ ออกจากบ้านน้องเบนอ่ะพี่หนิงบอกทางเค้าถูกนะคะ ให้ขึ้นสะพานที่สอง เพื่อจะมาที่ถนนแล้วกลับรถ แต่พี่คนขับเข้าใจว่า ทางเลียบคลองจะไปออกตรงที่มอเตอร์เวย์เลย..

วัดปราสาทดิน (ชื่อตามที่เขียนบนป้ายหน้าองค์ครุฑ เขียนว่า ปราสาทดินวัดชัยภูมิพิทักษ์) เข้าไปแล้วเหมือนหลุดไปอีกมิติหนึ่ง.. ตอนที่ถวายของให้หลวงตา หนิงเห็นเป็นสมเด็จองค์ปฐมประทับเหนือศีรษะหลวงตา หลวงปู่ใหญ่ และหลวงปู่ฤาษี อยู่ด้านซ้ายและขวาค่ะ ช่วงที่หลวงตาเมตตาเทศน์ให้ฟัง เห็นเป็นภาพซ้อนของหลวงปู่ใหญ่

ตั้งแต่รู้ว่าจะมาที่วัดถ้ำวัวแดง หนิงอธิษฐานจิตขอให้มีบุญได้กราบหลวงปู่ใหญ่ค่ะ และก่อนมาก็อธิษฐานจิตขออีกหลายครั้ง หลวงปู่คงเมตตาเพราะรำคาญเสียงร้องขอมั้งค่ะ ส่วนมณีนาคา เพิ่งจะมาอธิษฐานขอตอนอยู่บนรถค่ะ คิดไว้ว่าถ้าเรามีมณีนาคาเป็นของเรา(บ้าง) อยากเห็นชัดๆ (ตอนที่ขอ ยังคิดว่าไม่ถึงเวลาของเรา แค่เห็นก็ดีใจแล้วค่ะ สุดยอด..)

หลวงตาให้ช่วยขึ้นไปกราบพระแต่ละชั้นและขอบารมีพระท่านด้วย หลวงตามีวาจาไพเราะมากๆ ค่ะ ขึ้นไปที่ชั้นสอง มีรูปปั้นพระพิฆเนศและปู่พญานาค กำลังนั่งกราบอยู่ เสียงโฮ..โฮ ร้องไห้แบบไม่อายใครเลยอ่ะ หันไปดูข้างหลัง อ่อ .. น้องสาวเรานี่เอง เขื่อนใต้ตาแตกซะน้ำจะท่วมพื้น ไม่ร้องเฉยๆ นะคะ ทั้งเสียงทั้งตัวไปพร้อมกันหมด (พี่ก็ตื้นตันเหมือนกันละ แต่ยังยั้งได้)

==เรื่องสายสิญจ์ที่หลวงตามอบให้นั้น ขอข้ามนะคะ ท่านกัปตันเล่าได้อย่างละเอียดแล้ว==

พวกเราค่อยๆ ขึ้นไปทีละชั้น จนกระทั่งถึงชั้นบนสุด เปิดประตูไป เห็นท่านกัปตันยืนอมยิ้ม และมีเสียงกระดิ่ง กิ๊ง กิ๊ง กิ๊ง เบาๆ (ท่านกัปตันบอกว่าเสียงติ๊งๆๆ ทำนองนั่นค่ะ เบา แต่กังวานมาก) ยังคิดไปว่า อ่อ ท่านกัปตันคงจะสั่นกระดิ่งตามที่หลวงตาบอกไว้ก่อนขึ้นมา พอขึ้นไปถึงมองหาว่าไหนอ่ะ กระดิ่ง ระฆังที่หลวงตาบอกไว้ ไม่เห็นจะมีเลย ท่านกัปตันของเราก็ยืนอมยิ้ม มองตามสายตา อ้าว.. อยู่ซะไกลเชียว..

จริงๆ หลวงตาชวนทำวัตรด้วยกัน แต่พวกเราจะต้องไปที่วัดถ้ำวัวแดงกันต่อ จึงต้องเดินตัวลีบลงมากัน เพราะท่านเริ่มสวดมนต์ทำวัตรเย็นแล้วค่ะ

วัดถ้ำวัวแดง ช่วงพิธีการของการถวายผ้าป่าพร้อมเครื่องบริวารนั้น ท่านกัปตันและน้องอ้อย ให้รายละเอียดไว้แล้ว ขอข้ามไปนะคะ อ่อ.. ข้ามไม่ได้ค่ะ เพราะว่าตอนที่ถวายของกัน หลวงปู่ใหญ่ หลวงปู่ฤาษีมารับรู้การทำบุญของพวกเราในครั้งนี้ด้วยค่ะ ขอโมทนาบุญอีกครั้ง

ช่วงขึ้นเขาไปยังถ้ำวัวแดง โอยยยยยยยยยย .. ช่วงต้นๆ ฝีเท้ากำลังดี จับอานาปานฯ ไปเรื่อยๆ จับไปจับมา เอ..ไหงเราเดินรั้งท้ายกับน้องเบน โดยมีน้องลม คอยยืนตัวตรงให้กำลังใจ หว่า.

ช่วงกลางๆ ไม่ไหวแล้ว หัวใจเต้นจังหวะชะชะช่า รุมบ้า.. เร็กเก้ จนจะกระเด็นออกมาแล้ว ต้องบอกน้องลม กับน้องเบน ว่าไม่ไหว ขอพักก่อน ถ้าไม่พักได้ตายกลางทางขึ้น หนีไปพระนิพพานก่อนพี่น้องแน่ๆ น้องเบนมาบอกทีหลัง ว่าพี่หนิงหน้าซีดมากเลยพี่.. แหม ก็หัวใจพี่สูบฉีดเป็นจังหวะซะขนาดนั้น นี่ถ้ามีเครื่องวัดความดัน ปรอททะลุไปแล้ว นั่งพักสักครู่ มีแรงกลับมาอีกครั้ง พอรู้ว่ามีจุดพักอีกจุด ไปถึงช้ากว่าคนอื่นๆ ฟ้าก็เริ่มมืดแล้วด้วย เห็นพรรคพวกนั่งพักบนที่นั่ง(หนุ่มๆ) ท่านกัปตันนั่งกับพื้น จึงไปทรุดตัวนั่งบนพื้น หลังท่านกัปตัน

นั่งไปไม่นาน..ได้ยินเสียงแปลกๆ หางตานะเห็นขาวๆ เลื้อยมา จึงตั้งจิตขอบารมีพระท่านเมตตา จึงรับรู้ว่า อ๋อ ญาติพี่น้องในถ้ำออกมาต้อนรับเรามีเสียงเชียร์ ว่า เหนื่อยเดินก็เลื้อยขึ้นไปเลยอีกไม่ไกล พอคลายเหนื่อยลงหน่อย ฮึดสู้กับน้องเบนที่รับรู้ได้ใกล้เคียงกัน พร้อมใจกันเลื้อยขึ้นข้างบน แซงหน้ากลุ่มที่เดินนำเราซะเลย.. เดินไปสักพักเห็นแสงไฟ น้องเบนบอกว่า สงสัยพี่ลีถึงแล้วมั้งพี่ และก็จริงๆ ค่ะ พี่ลีแข็งแรงสุดยอด (พี่ดื่มเครื่องดื่มอะไรมาค่ะ บอกด้วยสิคะ ครั้งหน้าจะไม่พลาด) พี่ลีเดินลงมา บอกว่า พี่ถึงแล้ว มาๆ เดี๋ยวพี่ไปช่วยคนอื่นถือของ แล้วพี่ก็ปลิวลงไปหาพรรคพวก ใจดีและน้ำใจงามจริงๆ ค่ะพี่สาวคนนี้

ปล. มีแวะไปเต้นแอโรบิคก่อนอีกเนี่ย (เขียนตั้งแต่พี่ลียังไม่มาเขียน กว่าหนิงจะโพส.. พี่ลีท่าจะเต้นเรียบร้อยแล้ว)


----------------------------------------------
พึงใช้วิจารณญาณ วิเคราะห์แยกแยะ ก่อนเชื่อในสิ่งที่คุณได้อ่านและเห็นจากภาพค่ะ <!-- google_ad_section_end -->

 

หลังจากนั้นคณะพวกเราก็มาถึงวัดถ้ำวัวแดง และได้ทำพิธีถวายผ้าป่าเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็เดินทางขึ้นเขากันเลยเพราะเริ่มมืดแล้ว ได้บอกกับอ้อยไว้ว่า ขออาสาแบกข้าวสารสักหนึ่งถุงนะ แต่เพราะติดที่คุยอยู่กับพระสงฆ์องค์หนึ่ง ซึ่งท่านจะเป็นผู้นำขึ้นเขา พอหันมายังพรรคพวก ปรากฏว่า น้อง ๆ แย่งสัมภาระกันไปหมดเรียบร้อยแล้วค่ะ ถามอ้อยว่าข้าวสารล่ะ อ้อยก็บอกว่าแบ่งเล้งถือแล้วพี่ ก็รู้สึกว่าแหมเราไม่ได้ช่วยถือของมั่งเลย คณะพวกเราก็เริ่มเดินขึ้นเขากัน ไปได้สักประมาณครึ่งทาง รู้สึกเหนื่อยเหมือนกัน หัวใจงี้เต้นรัวราวกับลั่นกลองรบอย่างไงอย่างงั้น ยังห่วงนิดว่า มันจะกระเด็นออกมานอกอกหรือเปล่า ฮ่า ฮ่า อ้อยจ๋า...พี่ก็เหนื่อยเหมือนกัน เพียงแต่ถ้าได้พักพี่จะหายเหนื่อยเร็วกว่าคนอื่นที่ไม่ได้ออกกำลังกายเท่านั้นแหละ เราก็คอยดูแลซึ่งกันและกัน และคอยถามไถ่กันว่า ไหวไหม อีกหน่อยนะ เดี๋ยวก็ถึง อะไรประมาณนี้แหละ คอยให้กำลังใจซึ่งกันและกัน ที่สำคัญทุกคนต้องตั้งสติให้มั่น เพราะหนทางเริ่มมืดขึ้นทุกทีและมีอันตรายด้วย เนื่องจากราวบันใดบางช่วงหักเป็นระยะ ๆ ไม่ต่อเนื่อง ถ้าใครเกาะราวบันใดเดินเพลินไม่มีสติ ก็อาจพลาดหน้าขมำตกลงข้างเหวได้ พวกเราก็จะคอยบอกต่อ ๆ กันว่า ไม่มีราวบันใดแล้วนะ รู้สึกว่าพวกเราจะนั่งพักอีกครั้งตรงทางขึ้นแคบ ๆ พี่เห็นหน้าตาเบนรู้สึกว่าน้องเขาเหนื่อยมาก เบนบอกว่าปวดต้นขามากพี่ลี ก็เลยสอนวิธีหายใจพร้อมทั้งทำท่าโยคะแบบง่าย ๆ ยกมือขึ้น-ลงตามลมหายใจ เบนทำสักครู่พี่ก็ถามว่าดีขึ้นไหม เบนก็ตอบว่าดีขึ้น หลังจากนั้นพี่เลยมองสังเกตรอบ ๆ ข้างรู้สึกว่ามืดขึ้นเรื่อย ๆ ซึ่งจะทำให้เดินลำบากมากขึ้น ก็เลยรวบรวมสติตั้งกำลังจิตใหม่อย่างมุ่งมั่น และยกอารมณ์ขึ้นพิจารณาแยกกายและจิตออกจากกันว่า กายอยู่ส่วนกายมันปวดมันเมื่อยก็ปล่อยเป็นเรื่องของมัน ส่วนจิตสว่างเป็นจิตประภัสสรบริสุทธิ์ไม่รู้เรื่องว่าปวดว่าเมื่อย มันเบา มันเบา มันเบา มันเบา จิตจดจ่อกับคำว่ามันเบา ขาก็เริ่มก้าวเดินไปเรื่อย ๆ ไม่หยุด เดินไปเรื่อย ไม่หยุดสักวินาทีเดียว จนถึงศาลาที่พัก (เพิ่งอ่านโพสของน้องเบนว่าเดินไว -ไม่รู้ตัวเลยในขณะนั้น ดีอย่างหนึ่งคือเป็นตัวกระตุ้นให้น้องเบน หนิง และคนอื่น ๆ รีบเดินกันเร็ว ๆ เพราะมืดมากกลัวมีอันตราย) จากนั้นรีบวางของลงและรีบวิ่งไปช่วยอ้อยถือของหน่อยหนึ่ง (ยังมีต่อค่ะ ขออภัยต้องกลับบ้านแล้ว เพราะแม่บ้านมาปิดแอร์ไล่แล้วค่ะ ที่บ้านไม่มีคอมนะค่ะ จะต้องมาพิมพ์พรุ่งนี้ใหม่ที่ทำงานค่ะ)<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-comfficeffice" /><o></o>
<o> </o>
ราตรีสวัสดิ์ค่ะ<o></o>

 

พรุ่งนี้จะเดินทางไปที่ศูนย์พุทธศรัทธานะคะ พร้อมคุณหนิงและก็น้องเบน ไปค้างหนึ่งคืน กลับมาเย็นวันที่ห้าค่ะ

 

สาธุ สาธุ สาธุ กราบอนุโมทนาในบุญกุศลที่คุณน้องสาวและคณะทุกท่านได้กระทำดีแล้ว
ขอบคุณทกุท่านที่ได้มาเล่าประสบการณ์การเดินทาง และธรรมะที่ได้รับเมตตาจากพระท่านทั้งหลาย
ขออนุญาตนำบทสวดย่นระยะทางไปใช้บ้างนะค่ะ
ขอให้คุณน้องสาว คุณหนิงและน้องเบนเดินทางไปกลับศูนย์พุทธศรัทธาโดยปลอดภัย ฝากสวัสดีอ. ชนะด้วยค่ะ

บุญรักษาค่ะ

 

งานนี้ทั้งเหนื่อย ทั้งสนุกครับ
ประสบการณ์ต่างๆ ก็ได้พบเจอมาก็ คล้ายๆกันกับพี่ๆ ทุกคนน่ะครับ

เอารูปมาฝากน่ะครับ กล้องมือถือ คุณภาพก็เท่านี้ล่ะครับ
:VO

 

สาธุค่ะพี่หนิง สงสัยเอจะเป็นพวกกินนรค่ะ(คือเอาแต่กินแล้วก็นอนอย่างเดียวเลย...ฮา) จะรู้จะเห็นได้ก็ต่อเมื่อหลับแล้วเท่านั้น เมื่อคืนวานนี้ก็ฝันเห็นหลวงพ่อฤาษีลิงดำของพวกเราท่านมาสงเคราะห์นะคะ

เอ: เมื่อไหร่หลวงพ่อจะมาสอนหนูสักทีหล่ะเจ้าค่ะ ทวงสัญญาเพราะว่าท่านเคยบอกไว้ตั้งแต่เมื่อเดือนก่อน(ในฝันอีกแล้ว...ฮา)

หลวงพ่อ: จะให้สอนอะไร ไปก็เห็นหลับทุกที

เอ: แล้วจะให้หนูทำยังไงดีหล่ะเจ้าค่ะ

หลวงพ่อ: นั่งซิลูกกกก เค้าถึงเรียกว่านั่งสมาธิไง

ฮา...สุดท้ายก็ได้แต่นั่งยิ้มเผล่ขำในความเป๋อของตัวเอง เพราะทำสมาธิก่อนนอนทุกคืน บางทีสวดมนต์คาถาเงินล้านยังไม่ทันจะจบบทก็น๊อคไปซะก่อนแล้วหล่ะค่ะ ทราบดีค่ะว่าตัวเองยังต้องฝึกฝนอีกมากเลยทีเดียว ยังไงซะเราก็ต้องพยายามไปพร้อมๆกันนะคะ ขอบคุณค่ะ

 

สาธุค่ะพี่ใหญ่ ขอบคุณมากค่ะอวยพรอวยชัยให้หนูด้วยเลยนะคะเนี่ย

ขอร่วมอนุโมทนาบุญกับพี่ใหญ่ พี่หนิง และน้องเบนที่ได้ไปช่วยเหลืองานที่ศูนย์พุทธศรัทธาด้วยนะคะ สาธุ สาธุ

 

พี่อ้อยจ๊ะ...จากคราวที่แล้วที่เราได้คุยกันไว้ เอนั่งพิมพ์PMขอบคุณตอบกลับพี่อ้อยอยู่ตั้งนาน พอดีลูกชายเดินมาขอขนม เอเลยลุกไปหยิบให้เค้า พอกลับมาที่โต๊ะอีกที ทีนี้หน้าจอกลายเป็นรูปสมเด็จองค์ปฐมหน้าปกของหนังสือสมบัติพ่อให้ไปซะแล้ว

ตอนนั้นตกใจมากกว่าเสียดายPMที่พิมพ์ไว้แล้วเสียอีก สงสัยลูกชายคงจะกดเม้าท์เล่นเลยไปโดนบุ๊คมาร์คหนังสือของหลวงพ่อเข้าให้ หลังจากนั้นเลยเลิกพิมพ์แล้วค่ะ หันมาฝึกโทรจิตหาพี่อ้อยแทนซะเลย โทรติดบ้างหรือปล่าวก็ไม่ทราบเหมือนกันนะคะ ฮา...

 

QUOTE=วิณวิญ;2688634]เ อ่อ..อีกเรื่องนึงคือ ณ.ตอนนั้นด้วยความอยากรู้(อีกแล้ว)ว่ารูปพระที่ทุกคนกำลังกำหนดอยู่นั้นคือพระองค์ไหน ตอนนั้นได้คำตอบว่าหลวงปู่ดู่นะคะ พอตื่นมาแล้วมานั่งคิดว่าไม่น่าจะใช่หรือปล่าว

ก็ไม่แน่นะครับ เพราะพระที่ผมห้อยไปด้วยและสวดมนต์ไปตลอดทาง คือพระของหลวงตาม้า ลูกศิษย์หลวงปู่ดู่ครับ แล้วก่อนนอนพี่ก็อธิษฐานขอให้หลวงปู่ทวดหลวงปู่ดู่ครอบวิมาน(ครอบแก้ว)คุ้มครองทุกคน เพื่อความไม่ประมาทร่างเทพเหล่านั้น(หลายคนในคณะนั้นครับ)[/QUOTE]

พี่นัถค่ะ...ตอนแรกเอก็คิดเหมือนกันนั่นแหละค่ะ ว่า "เอ๊ะ...หรือว่าเราจะอ่านเรื่องทริปไปทำบุญของพี่นัถแล้วเก็บมาฝันไปเองหว่า" เนื่องจากยังไม่มีเครื่องมือพิสูจน์ข้อเท็จจริง(มโนมยิทธิ)เลยยังไม่ทราบได้ คงต้องรอติดตามตอนต่อไปก่อนนะคะ

เอเองก็ศรัทธาต่อหลวงปู่ทวดเช่นกันค่ะ ใส่จี้ห้อยคอไว้ตลอดเลย แล้วลูกชายคนเล็กนี่ เอก็ขอท่านมาจากที่วัดห้วยมงคลหัวหินค่ะ ซนปรี๊ดเลย ฮา... (เพราะตอนนั้นยังไม่รู้จักหลวงพ่อฤาษีลิงดำเลยนะคะ)

ปล. ตอนนี้อาการกลัวมีดดีขึ้นแล้วนะคะ วันก่อนเริ่มรู้สึกตัวว่ามีดบ้านเราทำไมมันทื่อจัง เลยบอกแฟนว่า "ว่างๆลับมีดให้บ้างนะ มันซอยต้นหอมไม่ขาดแล้วเนี่ย" ฮา...

 

มีคำถามครับ

1) ธนาคารกสิกรไทยข้างล่างที่อ.ชนะเปิดบัญชีไว้ ไม่ทราบว่าสาขาอะไรครับ
2) มีกำหนดระยะเวลาหรือเปล่าครับ หรือว่าสามารถร่วมปัจจัยทำบุญได้ตลอดเวลา

โมทนาบุญกับ อ.ชนะ และ น้องอ้อย ด้วยครับที่นำบุญมาบอกกล่าวให้ทราบกัน

สาธุ สาธุ สาธุ

 

โมทนาบุญด้วยครับ พี่หนิง
สาธุ สาธุ สาธุ

ผมว่าไม่ใช่ธรรมะติดปีกแล้วละครับ ต้องบอกว่า ติดจรวดไอพ่นเลยครับ
อ่านไปขนลุกไป ในใจก็พูดว่า สาธุ สาธุ สาธุ ดีจังเลย

ยิ่งอ่าน ก็ยิ่งกว่า เพชรพระอุมา
ผมว่าน่าจะรวมเรื่องราวทั้งหมด ของทุกท่านพิมพ์เป็นหนังสือ
โดยแต่ละตอน ก็เขียนเป็น นิราศของแต่ละที่นะครับ
เช่น นิราศวัดกู่เสือ นิราศวัดถ่ำวัวแดง นิราศวัดปราสาทดิน นิราศศูนย์พุทธศรัทธา..... อะไรประมาณนั้น

รายได้หักค่าใช้จ่าย เรานำมาทำบุญกันต่อ
เพื่อว่ามีโอกาส มากราบหลวงพ่อวิริยังค์แถวบ้านผม จะได้มีนิราศวัดราชธรรมวิริยาราม ๔ เมืองคัลการี่ (ฮิ ฮิ)

ไม่ทราบว่าท่านสมาชิกมีความเห็นเป็นอย่างไรครับ


โมทนาบุญอีกครั้งครับ พี่หนิง
ขอให้ได้ไปพระนิพพานในชาตินี้ครับ


สาธุ สาธุ สาธุ

 

โมทนาบุญอีกครั้งครับ พี่หนิง กับทุกๆท่านในคณะเดินทาง

เป็นบุญอย่างสูงที่ได้กราบ สมเด็จองค์ปฐม หลวงปู่ใหญ่ และ หลวงพ่อฤาษี

ลูกขอกราบแทบพระบาทสมเด็จองค์ปฐม และ กราบแทบเท้า หลวงปู่ใหญ่ และ หลวงพ่อฤาษี ด้วยความเคารพอย่างสูงยิ่งด้วยคนครับ

สาธุ สาธุ สาธุ

ว่าแต่ ผมชอบคำเชียร์นี้มากครับ

"เหนื่อยเดินก็เลื้อยขึ้นไปเลยอีกไม่ไกล"

 

โมทนาบุญด้วยคนครับ พี่ลี

สาธุ สาธุ สาธุ

ผมชอบคำที่พี่พูดว่า

"ยกอารมณ์ขึ้นพิจารณาแยกกายและจิตออกจากกันว่า กายอยู่ส่วนกายมันปวดมันเมื่อยก็ปล่อยเป็นเรื่องของมัน ส่วนจิตสว่างเป็นจิตประภัสสรบริสุทธิ์ไม่รู้เรื่องว่าปวดว่าเมื่อย"

(แหม เมื่อคิดได้ดังนี้ เหมือนวิชาตัวเบา เหยียบหิมะไร้ร่องรอย เดินตัวปลิวเลยนะครับ)


วิธีคิดก็ถูกต้องตามที่พระท่านสอนไว้ คำพูดก็ไพเราะ ก็คือมาจากใจที่งดงามครับ

นั้นก็คือ "กายจะเหนื่อย ก็ช่างกาย ใจไม่เหนื่อย ใจไม่เมื่อยก็แล้วกัน"

บุญรักษา สวัสดีครับ

 

ขออนุโมทนาในบุญกุศลและความดีกับพี่ๆน้องๆและเหล่ากัลยาณมิตรทุกๆท่านด้วยนะครับ
ก่อนจะไปถวายตู้พระไตรปิฎกและปัจจัยอื่นๆที่วัดปราสาทดินและวัดถ้ำวัวแดง
ผมก็ตั้งจิตอธิฐานขอให้บุญกุศลและความดีทั้งหลายเหล่านี้จงถึงแก่กัลยาณมิตรทุกๆท่าน
ขอให้กัลยาณมิตรทุกๆท่านได้รับบุญกุศลเท่ากับพวกคณะของพวกเราที่ไปทุกประการ
พออธิฐานเสร็จก็รู้สึกเกิดปีติและจิตสงบอย่างมากครับ

ขอบุญและกุศลแห่งความดีที่พวกเราได้ทำร่วมกันทั้งหลายเหล่านี้โปรดจงช่วยปกปักษ์รักษา
พี่น้องกัลยาณมิตรของพวกเราไม่ว่าจะอยู่ใกล้หรืออยู่ไกลในต่างประเทศครับ สาธุ สาธุ สาธุ

----------------------------------------------------
สวากขาโต ภควตา ธัมโม ธรรมอันพระผู้มีพระภาคตรัสดีแล้ว
สันทิฏฐิโก ผู้ปฏิบัติจะพึงเห็นชัดด้วยตนเอง
อกาลิโก ไม่ขึ้นอยู่กับกาลเวลา
เอหิปัสสิโก เชิญมาพิสูจน์เพราะเป็นของจริงและดีจริง
โอปนยิโก ควรน้อมเข้ามาในใจของตน
ปัจจัตตัง เวทิตัพโพ วิญญูหีติ อันวิญญูชนพึงรู้เฉพาะตน

------------------------------------------------------------
ขอให้ทุกดวงจิตเข้าถึงพระนิพพานในชาติปัจจุบันนี้ด้วยเทอญ<!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->

 

อนุโมทนาบุญกับทุกท่านครับ เมื่อวานนี้ผมได้โอนเงินร่วมสร้างพระประธานสมเด็จองค์ปฐมและศาลาแก้วจุฬามณี ที่สำนักสงฆ์ธรรมเจริญ จังหวัดนครศรีธรรมราช ขอให้กัลยาณมิตรทุกท่านร่วมอนุโมทนาบุญนะครับ